Της Ελένης Ζάχαρη
Καλημέρα!!!!!!! Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μας φίλοι κι «Από Καρδιάς» Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα με Υγεία, Χαρά, Αγάπη και πολλή Δύναμη για τις αντίξοες συνθήκες που όλοι αντιμετωπίζουμε. Σήμερα η στήλη μας φιλοξενεί με μεγάλη χαρά μια αγαπημένη φίλη κατ’ αρχάς , σημαντική ποιήτρια με δικό της στυλ γραφής , θα έλεγα πως καθιέρωσε για πολλούς ένα τρόπο γραφής , με έργο και στο χώρο του θεάτρου. Είμαι πιθανόν φειδωλή γιατί θεωρώ πως οι άνθρωποι που έχουν έργο παρουσιάζονται μέσα από αυτό και δεν χρειάζεται να τους πλέκεις ψεύτικα εγκώμια ή να λες υπερβολές… άλλωστε το όνομα Vennis Mak ή αλλιώς Βενετία Μακρυνώρη έχει πλέον το δικό του ειδικό βάρος.
- Βενετία, καλώς ήρθες στο "Από Καρδιάς". Για μένα είναι μεγάλη χαρά που βρίσκεσαι κοντά μας!
- Καιρός να βγούμε παραέξω από τις λέξεις να ζήσουμε ε; Καλώς σας βρήκα.
- Είπαμε πως θα κάνουμε μια συζήτηση "Από καρδιάς" ....γι' αυτό θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για την Ελευσίνα και τι σημαίνει αυτή για την Βενετία.
- Η Ελευσίνα, τόπος γέννησης και θρέψης που λέω, είναι μέσα μου μια βαριά αλυσίδα και δυο ζευγάρια φτερά. Τη μία καταβυθίζομαι στη ροή και την χθόνιά της υπόσταση και την άλλη δονούμαι περήφανα από το τίποτα στο "όλα" της. Θεωρώ την πόλη μου μήτρα της ποίησης βασικά και ονειρεύομαι μελλοντικά ένα κήπο, χώρο δημιουργών εδώ, προς αναβίωση του πολιτισμού και των θησαυρών της. Βασικά όσο ζω εδώ δεν αντέχω τους θνητούς...
- Υπάρχει άλλωστε μια ενδημική ροή «Αθανασίας»… Τα παιδικά σου χρόνια σ' αυτή πόσο σχετίζονται με την εξέλιξή σου την ποιητική;
- Πιστεύω πως γίνεται μια αόρατη διαδικασία μέσα σου, όντας γεννημένος σε αυτά τα μέρη, που η κατανόησή τους και η γνήσια γνώση έρχεται χρόνια μετά. Το σίγουρο είναι πως βοηθάει ο τόπος μαγικά, να μεταμορφώσει κανείς τα συμπλέγματά του σε τέχνη... Όσο για τις παιδικές καταβολές, γνωρίζω πως μεγαλώνοντας κανείς κατά φύση, ποιητής δεν γίνεται...
- Από ποια στιγμή της ζωής σου αρχίζεις να ασχολείσαι με την Ποίηση; Να διαβάζεις αφ ’ενός και βέβαια να γράφεις! Και ποια ήταν τα πρώτα σου ερεθίσματα ;
- Νομίζω πως μια μορφή παράνοιας πάντα με περιτριγύριζε, ήταν σαν να ζούσα πίσω από κλειστές πόρτες αναζητώντας μια μορφή θέωσης . Έγραψα πρώτη φορά ποίημα στα δεκατρία μου, θεωρώ πως η ανάγκη μου "κάπου να με φυλάξω" επικρατεί ως και τώρα. Διάβαζα πολύ και νιώθω πως υπάρχουν και άλλα βιβλία που με περιμένουνε... Ακόμη στα αυτιά μου ακούω το εξής: «στον επόμενο τόνο» η ώρα θα λέει: ποίηση
- Είσαι ένα παιδί "λαϊκό" ή ένα παιδί μεγαλωμένο με τις ανέσεις που εξασφάλιζαν εύκολη πρόσβαση στο βιβλίο;
- Ω!! Ωραία ερώτηση... Είμαι μια αλήτισσα , πριγκίπισσα. Η ζωή μου έχει βουλιάξει στη λαγνεία, στην αμαρτία και στα πάθη. Άντλησα πολλές μορφές κόλασης και κράτησα ένα ακέραιο, δεν με πρόδωσα. Τα χρόνια μου ήταν πάσσαλοι , μόνο που δεν με κράτησαν κάτω. Υπήρχαν στιγμές που οι ρόλοι έγιναν εγώ και το ότι έζησα πολλούς εσωτερικούς θανάτους με κρατάει ως και απόψε, ίδια, χορτάτη και ακόρεστη, ελάχιστη, μερική και στερημένη, συνάμα. Ευτυχώς. Η Κοινωνική μου ταυτότητα έχει ελλείψεις, σκοτάδια και δαγκωνιές.
- Πώς κατόρθωσες να βρεις διαύλους επικοινωνίας με τούτο τον δρόμο "της Θέωσης", όπως λες για την Ποίηση; Τη νοιώθεις στη ρίζα σου; Στα σπλάχνα σου;
- Νιώθω τον εξαγνισμό κάθε φορά που γράφω... Και την απόλυτη ικανοποίηση πως μιλώ "εκ μέρους" χιλιάδων στομάτων. Από τη μία κανείς δεν ταυτίζεται -από την άλλη μέσα από τον στίχο κανείς δεν κρύβεται... Ερωτική έως και οργασμική διαδικασία.
- Εννοώ, πώς το κορίτσι που αλήτευε -μου θυμίζει τον Οιδίποδα πάντα αυτή η έκφραση - βρήκε τρόπους να μπει στα δώματα της Ποίησης και θα έλεγα ,κι ας ακουστεί και υπερβολή στ' αυτιά κάποιων, μεταξύ των Ιερειών αυτής...
- Για την γνώμη των άλλων θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά φοβάμαι πως θα σκορπίσω μελάνι, που κρατώ για κάτι αξιότερο. Η ποίηση πρέπει να φτάνει ως τον πιο απλό άνθρωπο και οι γλυκανάλατοι εκ των τάχα ακαδημαϊκών αυτής, το μόνο που έκαναν είναι να μείνει σε ράφια και σαλόνια, κωλοκαθισμένη. Ας ανατρέξει όποιος θέλει να με πυροβολήσει για τις άναρχες ιδέες μου, στις ζωές του Ρεμπώ, του Βιγιόν, του Κορμπιέρ. Η ποίηση δε θέλει κατανόηση, συμπόνια και ξύλινη γλώσσα. Αλλά καύλα, ροή, πάθος και καμία τάξη. Όπως έλεγε ο κορυφαίος Καρούζος, πως μπορείς να γράφεις ποίηση, όταν έχεις το αίμα σιγουρεμένο στις φλέβες σου.. Υ.Γ Δεν μπήκα στα δωμάτά της, έφτιαξα δικά μου και ήρθαν πολλοί εκεί και με αντάμωσαν. Ο Ποιητής δεν ακολουθεί την πεπατημένη, χτίζει στο νούμερό του νέα...
- Σωστά!!! Βεν, πόση αλήθεια ψυχής έχεις ποτίσει την Ποίηση μέχρι σήμερα αλλά ~κι εδώ θέλω μια απ’ τις απαντήσεις που ξέρεις καλά να δίνεις ~ πόσες πίκρες έχεις ποτιστεί ;
- Θέλω να μπαίνω στη φωτιά και μπήκα θαρρώ. Μου αρέσει να αφανίζομαι. Από τον χώρο δεν έχω πίκρες, ήμουν από τις ευνοημένες μάλλον, αλλά η συλλογή μου πόνου, καλά κρατεί, ως ιδιοσυγκρασία βασικά, έλκομαι από τα αιματοκυλισμένα, που προκαλώ, δε με βρίσκουν απαραίτητα. Όσο για αυθεντικότητα και αλήθεια είναι το μοναδικό που εύκολα δεν θα με κατηγορήσει κανείς πως δεν υπερασπίστηκα.
-Για το τι μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος σ' αυτούς τους χώρους ανήκει στη σφαίρα του φαντασιακού! Θέατρο... Πώς μπαίνει στη ζωή σου;
- Άνετα μπορεί να ονοματιστεί ως ψυχή πάσχουσα το λιγότερο και υπέρ ματαιόδοξος και απροσάρμοστος εν μέρει. Γενικά η ποίηση, μας καλύπτει με το ακαταλόγιστο! χεχεχεχε!! ΤΟ Θέατρο εισχώρησε μαγικά και ξαφνικά στη ζωή μου, μετά από πρόσκληση της δημοτικής αρχής του τόπου μου να τιμηθώ στο φεστιβάλ Αισχυλείων που αναβιώνει στην Ελευσίνα ενεργά και δυναμικά πολλά χρόνια τώρα.
- Νομίζω πως έτσι κι αλλιώς η Ελευσίνα ασκεί επάνω σου, όπως και σε κάθε υποψιασμένο έστω επισκέπτη ,μια μαγνητική έλξη... Θες να μου πεις λίγο αν το έργο που παρουσιάστηκε στα Αισχύλεια παρέπεμπε σε Αρχ. Τραγωδία;
- Θεωρώ πως ο πυρήνας του έργου μου είχε τις ιαχές μιας τραγωδίας, την ορμητικότητα και την ανάβαση της Περσεφόνης ή της Αντιγόνης με την βουβή επίκληση και αναμονή της έξαρσής τους, του πόνου μα και της λύτρωσης από τον επίγειό τους τάφο. Δεν είναι τυχαίο πως αναφέρω συνεχώς μια γυναίκα κατάμονη, πίσω από κλειστές πόρτες, που η απελπισία της εντέλει ήταν η μόνη απόδραση.
- Υπάρχεις πίσω από την ηρωίδα σου; Λένε ότι όσοι γράφουμε ποίηση έχουμε μια έμφυτη τάση στην απελπισία...
- Ανέφερα παραπάνω το κομμάτι της απελπισίας, αλλά ως απελευθέρωση, ως κάθαρση . Αλίμονο αν δεν υπήρχα από την κορυφή ως τα νύχια, στο πιο μου αγνό απόσταγμα, τον στίχο.
- Βεν, τόσο στους Ορφικούς όσο και στα Ελευσίνια μυστήρια κυριαρχεί μια αντιθετική δυάδα, στην ουσία όμως πρόκειται για τις υπέρτατες Συμπαντικές δυνάμεις του Έρωτα και του Θανάτου. Ποιος είναι ο ρόλος τους στη δική σου ποίηση;
- Καταγράφω συχνότατα, Ελένη μου, τη σύζευξη και το ντελίριο έρωτα – θανάτου . Θέλω ο ρόλος του στίχου μου να είναι ανταρσία! Κραυγή! Η ανατροπή και η άλλη όψη της φρικαλεότητας που όλοι ονομάζουν επιφάνεια και καθημερινή επαφή. Η ποίηση πρέπει να ’ναι επανάσταση, η ματιά του δημιουργού σε ένα σύμπαν που φτιάχτηκε ατελές και μεταμορφώνεται, να ’ναι η αλλαγή και η μετάβαση στους μέλλοντες αιώνες.
- Ο Έρωτας για την Βενετία τι ακριβώς σημαίνει;
- Κάθε βράδυ συζητούσα επί μακρόν με το Θεό για το θέμα!! χεχεχεχε!! Όταν φοβάσαι το αφεντικό σου, δηλαδή το πάθος, τις επιθυμίες σου, μονάχα για ένα απομένει να λυπηθείς: αν θα ’ναι ο τελευταίος που υπέκυψες. Ο έρωτας είναι καταβρόχθισμα και εγώ δηλώνω επιλεκτική μαινάς...
- Θα συμφωνήσω μαζί σου μια και όταν αποφασίζεις να παραδοθείς ,να σε καταβροχθίσουν και να καταβροχθίσεις ,αν μη τι άλλο διαλέγεις! Συνήθως ενστικτωδώς, πιθανόν και με μια γερή δόση κτηνωδίας...
- Μόνο με αυτόν τον πυρετό -στο άκουσμά του-λυγίζουνε τα πόδια μου. Έχω την αίσθηση πως θα ξοδέψω αρκετές νύχτες μου στον πόλεμο αυτό ... Δηλαδή στο τι θα επικρατήσει, η παράδοσή μου ή η καθολική νίκη μου, επί σωμάτων, σάρκας και ένωσης, από αίμα, μυρωδιές και ατσάλι αδηφάγας πείνας... Η λέξη κτηνωδία πρέπει να μπει στις πρώτες σελίδες των λεξικών μας, καθότι απεικονίζει την φύση μας, στην αρχέτυπή της και αρχέγονή της μορφή.
- Ναι... νομίζω πως αν μιλάμε για τον Έρωτα σε επίπεδο σάρκας ,φτάνουμε και στην ωμοφαγία.. Ίσως σοκάρονται κάποιοι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται η πολιτισμένη πια έννοια του Προσώπου.. Είναι πιο ειλικρινές να μιλάμε για κατασπάραγμα όταν μας έχει δώσει και ποιητικά αριστουργήματα!
- Δεν υπάρχει άποψη, όσο εξωφρενική και να είναι, που μέσα στη σφοδρή της αλήθεια, δε καταγράφει την βαθύτερή μας ανάγκη, να ανήκουμε και να μας ανήκουν... Και αν η κατάποση, η κατασπάραξη, δεν σημαίνει αυτό, τότε τι άλλο θα μπορέσει ποτέ να είναι; Τα αριστουργήματα γεννώνται από την μειοψηφία του δικού μας αυτονόητου, δηλαδή των ποιητών. Ας σταματήσουν επιτέλους στην τέχνη τα νεκροκρέβατα.
-Έχεις απόλυτο δίκιο… Να φύγουμε όμως απ όλα αυτά και να πάμε στην Βενετία που δε φαίνεται.. Πίσω από τις προθήκες, τις οθόνες κλπ .Ποια είναι η Vennis Μak , η Βενετία δηλαδή, για τους δικούς της ανθρώπους ;(Αν δεν απαντήσεις θα απαντήσω!)
-Η Βενετία είναι χίλια πράγματα μαζί και ευτυχώς, γιατί βαριέμαι και εύκολα!! Λοιπόν πιστεύω πως είμαι ένας καθρέφτης που αντανακλά τον απέναντι, ένα καίριο κάτροπτο που φανερώνει αλήθειες, αγνότητες, αγάπες, μίση και αδυναμίες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ελίσσομαι ή αλλοιώνομαι... Ναι κατά βάθος βέβαια η φήμη, του ότι είμαι ένας άγγελος, αληθεύει!! (χαμόγελο)
-Συμπαραστέκεσαι στους φίλους σου και στο αναγνωρίζουν...
-Αν η συμπαράσταση είναι να βάζεις το σώμα εμπρός ώστε να δεχτείς και σφαίρες, σημαίνει πως τις αντέχεις, δοκιμασμένα... Και αν το κάνεις για ανταπόδοση, σημαίνει πως δεν έχεις φάει πολλά καρβέλια για να το παίζεις ασπίδα. Η αγάπη είναι μέρος μαγικό, όπου χωράει μονάχα δοτικότητα. Σκέτη.
-Υπάρχουν δυο ποιήματά σου που προσωπικά ξεχωρίζω για τον τρόπο... γραφής ,τις τεχνικές αλλά και την επιμέλεια και τη φροντίδα που δείχνεις... διότι πρόκειται για "επικολυρικές συνθέσεις "...
-Έχω πιστεύω αυτόματη γραφή, περισσότερη φροντίδα δείχνω σε ποιήματα και επιμέλειες φίλων.
-Σε ξεγέλασα μάλλον…
-Εδώ θες να μαντέψω;
-Θεωρώ ότι ήδη έχεις μαντέψει πλέον αλλά εγώ θα ρωτήσω.. Κατερίνα και Γιώργος!
-Τα καλύτερά μου ποιήματα είναι τα παιδιά μου και το χω πει τόσες φορές ώστε να χαρακτηριστώ και γραφική. Τα μωρά μου είναι προστατευμένα ακόμη και από εμένα την ίδια και καθρεφτίζουν την καλύτερή μου εκδοχή και εξέλιξη. Θεωρώ πως το μέγιστό μου έργο είναι να τα μεγαλώνω και να καλυτερεύω εξαιτίας τους.
-Δεν ξέρω αν γίνεσαι γραφική αλλά εγώ ζώντας σε, ξέρω πως είναι μια πραγματικότητα... Πριν κλείσουμε θα ήθελα να μου πεις πώς φαντάζεσαι τα επόμενα χρόνια.
-Θεωρώ ουτοπικό κάθε πλάνο, σχέδιο, ή μαντεψιά. Θέλω όμως να ’χει προκλήσεις, χαρμάνες τέχνης, ώρες που δεν θα βολεύομαι στα ίδια σκατά με άλλους, με τον πόνο μου και την μοναξιά μου να μη γαβγίζουν κάθε νύχτα και με μία ευχή, να θροΐζει μέσα μου το αθέατο, όπως και να έχω βαρεθεί την ποίηση πριν με βαρεθεί αυτή... Καλά ακούγονται ε; -Ευχαριστώ για την παρέα Λενιώ...
-Βενετία, να σου ευχηθώ Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και βέβαια επιτυχία σε ό,τι κάνεις! Ευχαριστώ που ήσουν μαζί μας στο "Από Καρδιάς"! Φιλιά!
-Λάμπουν τα δόντια μας με τόσες ευχές... Το «Από καρδιάς» σας έχει κόκκινο φως, το είδα και μπήκα... Καλές μας γιορτές και αναίμακτες.
Καλημέρα!!!!!!! Χρόνια Πολλά αγαπημένοι μας φίλοι κι «Από Καρδιάς» Καλά κι Ευλογημένα Χριστούγεννα με Υγεία, Χαρά, Αγάπη και πολλή Δύναμη για τις αντίξοες συνθήκες που όλοι αντιμετωπίζουμε. Σήμερα η στήλη μας φιλοξενεί με μεγάλη χαρά μια αγαπημένη φίλη κατ’ αρχάς , σημαντική ποιήτρια με δικό της στυλ γραφής , θα έλεγα πως καθιέρωσε για πολλούς ένα τρόπο γραφής , με έργο και στο χώρο του θεάτρου. Είμαι πιθανόν φειδωλή γιατί θεωρώ πως οι άνθρωποι που έχουν έργο παρουσιάζονται μέσα από αυτό και δεν χρειάζεται να τους πλέκεις ψεύτικα εγκώμια ή να λες υπερβολές… άλλωστε το όνομα Vennis Mak ή αλλιώς Βενετία Μακρυνώρη έχει πλέον το δικό του ειδικό βάρος.
- Βενετία, καλώς ήρθες στο "Από Καρδιάς". Για μένα είναι μεγάλη χαρά που βρίσκεσαι κοντά μας!
- Καιρός να βγούμε παραέξω από τις λέξεις να ζήσουμε ε; Καλώς σας βρήκα.
- Είπαμε πως θα κάνουμε μια συζήτηση "Από καρδιάς" ....γι' αυτό θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για την Ελευσίνα και τι σημαίνει αυτή για την Βενετία.
- Η Ελευσίνα, τόπος γέννησης και θρέψης που λέω, είναι μέσα μου μια βαριά αλυσίδα και δυο ζευγάρια φτερά. Τη μία καταβυθίζομαι στη ροή και την χθόνιά της υπόσταση και την άλλη δονούμαι περήφανα από το τίποτα στο "όλα" της. Θεωρώ την πόλη μου μήτρα της ποίησης βασικά και ονειρεύομαι μελλοντικά ένα κήπο, χώρο δημιουργών εδώ, προς αναβίωση του πολιτισμού και των θησαυρών της. Βασικά όσο ζω εδώ δεν αντέχω τους θνητούς...
- Υπάρχει άλλωστε μια ενδημική ροή «Αθανασίας»… Τα παιδικά σου χρόνια σ' αυτή πόσο σχετίζονται με την εξέλιξή σου την ποιητική;
- Πιστεύω πως γίνεται μια αόρατη διαδικασία μέσα σου, όντας γεννημένος σε αυτά τα μέρη, που η κατανόησή τους και η γνήσια γνώση έρχεται χρόνια μετά. Το σίγουρο είναι πως βοηθάει ο τόπος μαγικά, να μεταμορφώσει κανείς τα συμπλέγματά του σε τέχνη... Όσο για τις παιδικές καταβολές, γνωρίζω πως μεγαλώνοντας κανείς κατά φύση, ποιητής δεν γίνεται...
- Από ποια στιγμή της ζωής σου αρχίζεις να ασχολείσαι με την Ποίηση; Να διαβάζεις αφ ’ενός και βέβαια να γράφεις! Και ποια ήταν τα πρώτα σου ερεθίσματα ;
- Νομίζω πως μια μορφή παράνοιας πάντα με περιτριγύριζε, ήταν σαν να ζούσα πίσω από κλειστές πόρτες αναζητώντας μια μορφή θέωσης . Έγραψα πρώτη φορά ποίημα στα δεκατρία μου, θεωρώ πως η ανάγκη μου "κάπου να με φυλάξω" επικρατεί ως και τώρα. Διάβαζα πολύ και νιώθω πως υπάρχουν και άλλα βιβλία που με περιμένουνε... Ακόμη στα αυτιά μου ακούω το εξής: «στον επόμενο τόνο» η ώρα θα λέει: ποίηση
- Είσαι ένα παιδί "λαϊκό" ή ένα παιδί μεγαλωμένο με τις ανέσεις που εξασφάλιζαν εύκολη πρόσβαση στο βιβλίο;
- Ω!! Ωραία ερώτηση... Είμαι μια αλήτισσα , πριγκίπισσα. Η ζωή μου έχει βουλιάξει στη λαγνεία, στην αμαρτία και στα πάθη. Άντλησα πολλές μορφές κόλασης και κράτησα ένα ακέραιο, δεν με πρόδωσα. Τα χρόνια μου ήταν πάσσαλοι , μόνο που δεν με κράτησαν κάτω. Υπήρχαν στιγμές που οι ρόλοι έγιναν εγώ και το ότι έζησα πολλούς εσωτερικούς θανάτους με κρατάει ως και απόψε, ίδια, χορτάτη και ακόρεστη, ελάχιστη, μερική και στερημένη, συνάμα. Ευτυχώς. Η Κοινωνική μου ταυτότητα έχει ελλείψεις, σκοτάδια και δαγκωνιές.
- Πώς κατόρθωσες να βρεις διαύλους επικοινωνίας με τούτο τον δρόμο "της Θέωσης", όπως λες για την Ποίηση; Τη νοιώθεις στη ρίζα σου; Στα σπλάχνα σου;
- Νιώθω τον εξαγνισμό κάθε φορά που γράφω... Και την απόλυτη ικανοποίηση πως μιλώ "εκ μέρους" χιλιάδων στομάτων. Από τη μία κανείς δεν ταυτίζεται -από την άλλη μέσα από τον στίχο κανείς δεν κρύβεται... Ερωτική έως και οργασμική διαδικασία.
- Εννοώ, πώς το κορίτσι που αλήτευε -μου θυμίζει τον Οιδίποδα πάντα αυτή η έκφραση - βρήκε τρόπους να μπει στα δώματα της Ποίησης και θα έλεγα ,κι ας ακουστεί και υπερβολή στ' αυτιά κάποιων, μεταξύ των Ιερειών αυτής...
- Για την γνώμη των άλλων θα μπορούσα να γράφω ώρες, αλλά φοβάμαι πως θα σκορπίσω μελάνι, που κρατώ για κάτι αξιότερο. Η ποίηση πρέπει να φτάνει ως τον πιο απλό άνθρωπο και οι γλυκανάλατοι εκ των τάχα ακαδημαϊκών αυτής, το μόνο που έκαναν είναι να μείνει σε ράφια και σαλόνια, κωλοκαθισμένη. Ας ανατρέξει όποιος θέλει να με πυροβολήσει για τις άναρχες ιδέες μου, στις ζωές του Ρεμπώ, του Βιγιόν, του Κορμπιέρ. Η ποίηση δε θέλει κατανόηση, συμπόνια και ξύλινη γλώσσα. Αλλά καύλα, ροή, πάθος και καμία τάξη. Όπως έλεγε ο κορυφαίος Καρούζος, πως μπορείς να γράφεις ποίηση, όταν έχεις το αίμα σιγουρεμένο στις φλέβες σου.. Υ.Γ Δεν μπήκα στα δωμάτά της, έφτιαξα δικά μου και ήρθαν πολλοί εκεί και με αντάμωσαν. Ο Ποιητής δεν ακολουθεί την πεπατημένη, χτίζει στο νούμερό του νέα...
- Σωστά!!! Βεν, πόση αλήθεια ψυχής έχεις ποτίσει την Ποίηση μέχρι σήμερα αλλά ~κι εδώ θέλω μια απ’ τις απαντήσεις που ξέρεις καλά να δίνεις ~ πόσες πίκρες έχεις ποτιστεί ;
- Θέλω να μπαίνω στη φωτιά και μπήκα θαρρώ. Μου αρέσει να αφανίζομαι. Από τον χώρο δεν έχω πίκρες, ήμουν από τις ευνοημένες μάλλον, αλλά η συλλογή μου πόνου, καλά κρατεί, ως ιδιοσυγκρασία βασικά, έλκομαι από τα αιματοκυλισμένα, που προκαλώ, δε με βρίσκουν απαραίτητα. Όσο για αυθεντικότητα και αλήθεια είναι το μοναδικό που εύκολα δεν θα με κατηγορήσει κανείς πως δεν υπερασπίστηκα.
-Για το τι μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος σ' αυτούς τους χώρους ανήκει στη σφαίρα του φαντασιακού! Θέατρο... Πώς μπαίνει στη ζωή σου;
- Άνετα μπορεί να ονοματιστεί ως ψυχή πάσχουσα το λιγότερο και υπέρ ματαιόδοξος και απροσάρμοστος εν μέρει. Γενικά η ποίηση, μας καλύπτει με το ακαταλόγιστο! χεχεχεχε!! ΤΟ Θέατρο εισχώρησε μαγικά και ξαφνικά στη ζωή μου, μετά από πρόσκληση της δημοτικής αρχής του τόπου μου να τιμηθώ στο φεστιβάλ Αισχυλείων που αναβιώνει στην Ελευσίνα ενεργά και δυναμικά πολλά χρόνια τώρα.
- Νομίζω πως έτσι κι αλλιώς η Ελευσίνα ασκεί επάνω σου, όπως και σε κάθε υποψιασμένο έστω επισκέπτη ,μια μαγνητική έλξη... Θες να μου πεις λίγο αν το έργο που παρουσιάστηκε στα Αισχύλεια παρέπεμπε σε Αρχ. Τραγωδία;
- Θεωρώ πως ο πυρήνας του έργου μου είχε τις ιαχές μιας τραγωδίας, την ορμητικότητα και την ανάβαση της Περσεφόνης ή της Αντιγόνης με την βουβή επίκληση και αναμονή της έξαρσής τους, του πόνου μα και της λύτρωσης από τον επίγειό τους τάφο. Δεν είναι τυχαίο πως αναφέρω συνεχώς μια γυναίκα κατάμονη, πίσω από κλειστές πόρτες, που η απελπισία της εντέλει ήταν η μόνη απόδραση.
- Υπάρχεις πίσω από την ηρωίδα σου; Λένε ότι όσοι γράφουμε ποίηση έχουμε μια έμφυτη τάση στην απελπισία...
- Ανέφερα παραπάνω το κομμάτι της απελπισίας, αλλά ως απελευθέρωση, ως κάθαρση . Αλίμονο αν δεν υπήρχα από την κορυφή ως τα νύχια, στο πιο μου αγνό απόσταγμα, τον στίχο.
- Βεν, τόσο στους Ορφικούς όσο και στα Ελευσίνια μυστήρια κυριαρχεί μια αντιθετική δυάδα, στην ουσία όμως πρόκειται για τις υπέρτατες Συμπαντικές δυνάμεις του Έρωτα και του Θανάτου. Ποιος είναι ο ρόλος τους στη δική σου ποίηση;
- Καταγράφω συχνότατα, Ελένη μου, τη σύζευξη και το ντελίριο έρωτα – θανάτου . Θέλω ο ρόλος του στίχου μου να είναι ανταρσία! Κραυγή! Η ανατροπή και η άλλη όψη της φρικαλεότητας που όλοι ονομάζουν επιφάνεια και καθημερινή επαφή. Η ποίηση πρέπει να ’ναι επανάσταση, η ματιά του δημιουργού σε ένα σύμπαν που φτιάχτηκε ατελές και μεταμορφώνεται, να ’ναι η αλλαγή και η μετάβαση στους μέλλοντες αιώνες.
- Ο Έρωτας για την Βενετία τι ακριβώς σημαίνει;
- Κάθε βράδυ συζητούσα επί μακρόν με το Θεό για το θέμα!! χεχεχεχε!! Όταν φοβάσαι το αφεντικό σου, δηλαδή το πάθος, τις επιθυμίες σου, μονάχα για ένα απομένει να λυπηθείς: αν θα ’ναι ο τελευταίος που υπέκυψες. Ο έρωτας είναι καταβρόχθισμα και εγώ δηλώνω επιλεκτική μαινάς...
- Θα συμφωνήσω μαζί σου μια και όταν αποφασίζεις να παραδοθείς ,να σε καταβροχθίσουν και να καταβροχθίσεις ,αν μη τι άλλο διαλέγεις! Συνήθως ενστικτωδώς, πιθανόν και με μια γερή δόση κτηνωδίας...
- Μόνο με αυτόν τον πυρετό -στο άκουσμά του-λυγίζουνε τα πόδια μου. Έχω την αίσθηση πως θα ξοδέψω αρκετές νύχτες μου στον πόλεμο αυτό ... Δηλαδή στο τι θα επικρατήσει, η παράδοσή μου ή η καθολική νίκη μου, επί σωμάτων, σάρκας και ένωσης, από αίμα, μυρωδιές και ατσάλι αδηφάγας πείνας... Η λέξη κτηνωδία πρέπει να μπει στις πρώτες σελίδες των λεξικών μας, καθότι απεικονίζει την φύση μας, στην αρχέτυπή της και αρχέγονή της μορφή.
- Ναι... νομίζω πως αν μιλάμε για τον Έρωτα σε επίπεδο σάρκας ,φτάνουμε και στην ωμοφαγία.. Ίσως σοκάρονται κάποιοι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι καταργείται η πολιτισμένη πια έννοια του Προσώπου.. Είναι πιο ειλικρινές να μιλάμε για κατασπάραγμα όταν μας έχει δώσει και ποιητικά αριστουργήματα!
- Δεν υπάρχει άποψη, όσο εξωφρενική και να είναι, που μέσα στη σφοδρή της αλήθεια, δε καταγράφει την βαθύτερή μας ανάγκη, να ανήκουμε και να μας ανήκουν... Και αν η κατάποση, η κατασπάραξη, δεν σημαίνει αυτό, τότε τι άλλο θα μπορέσει ποτέ να είναι; Τα αριστουργήματα γεννώνται από την μειοψηφία του δικού μας αυτονόητου, δηλαδή των ποιητών. Ας σταματήσουν επιτέλους στην τέχνη τα νεκροκρέβατα.
-Έχεις απόλυτο δίκιο… Να φύγουμε όμως απ όλα αυτά και να πάμε στην Βενετία που δε φαίνεται.. Πίσω από τις προθήκες, τις οθόνες κλπ .Ποια είναι η Vennis Μak , η Βενετία δηλαδή, για τους δικούς της ανθρώπους ;(Αν δεν απαντήσεις θα απαντήσω!)
-Η Βενετία είναι χίλια πράγματα μαζί και ευτυχώς, γιατί βαριέμαι και εύκολα!! Λοιπόν πιστεύω πως είμαι ένας καθρέφτης που αντανακλά τον απέναντι, ένα καίριο κάτροπτο που φανερώνει αλήθειες, αγνότητες, αγάπες, μίση και αδυναμίες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ελίσσομαι ή αλλοιώνομαι... Ναι κατά βάθος βέβαια η φήμη, του ότι είμαι ένας άγγελος, αληθεύει!! (χαμόγελο)
-Συμπαραστέκεσαι στους φίλους σου και στο αναγνωρίζουν...
-Αν η συμπαράσταση είναι να βάζεις το σώμα εμπρός ώστε να δεχτείς και σφαίρες, σημαίνει πως τις αντέχεις, δοκιμασμένα... Και αν το κάνεις για ανταπόδοση, σημαίνει πως δεν έχεις φάει πολλά καρβέλια για να το παίζεις ασπίδα. Η αγάπη είναι μέρος μαγικό, όπου χωράει μονάχα δοτικότητα. Σκέτη.
-Υπάρχουν δυο ποιήματά σου που προσωπικά ξεχωρίζω για τον τρόπο... γραφής ,τις τεχνικές αλλά και την επιμέλεια και τη φροντίδα που δείχνεις... διότι πρόκειται για "επικολυρικές συνθέσεις "...
-Έχω πιστεύω αυτόματη γραφή, περισσότερη φροντίδα δείχνω σε ποιήματα και επιμέλειες φίλων.
-Σε ξεγέλασα μάλλον…
-Εδώ θες να μαντέψω;
-Θεωρώ ότι ήδη έχεις μαντέψει πλέον αλλά εγώ θα ρωτήσω.. Κατερίνα και Γιώργος!
-Τα καλύτερά μου ποιήματα είναι τα παιδιά μου και το χω πει τόσες φορές ώστε να χαρακτηριστώ και γραφική. Τα μωρά μου είναι προστατευμένα ακόμη και από εμένα την ίδια και καθρεφτίζουν την καλύτερή μου εκδοχή και εξέλιξη. Θεωρώ πως το μέγιστό μου έργο είναι να τα μεγαλώνω και να καλυτερεύω εξαιτίας τους.
-Δεν ξέρω αν γίνεσαι γραφική αλλά εγώ ζώντας σε, ξέρω πως είναι μια πραγματικότητα... Πριν κλείσουμε θα ήθελα να μου πεις πώς φαντάζεσαι τα επόμενα χρόνια.
-Θεωρώ ουτοπικό κάθε πλάνο, σχέδιο, ή μαντεψιά. Θέλω όμως να ’χει προκλήσεις, χαρμάνες τέχνης, ώρες που δεν θα βολεύομαι στα ίδια σκατά με άλλους, με τον πόνο μου και την μοναξιά μου να μη γαβγίζουν κάθε νύχτα και με μία ευχή, να θροΐζει μέσα μου το αθέατο, όπως και να έχω βαρεθεί την ποίηση πριν με βαρεθεί αυτή... Καλά ακούγονται ε; -Ευχαριστώ για την παρέα Λενιώ...
-Βενετία, να σου ευχηθώ Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και βέβαια επιτυχία σε ό,τι κάνεις! Ευχαριστώ που ήσουν μαζί μας στο "Από Καρδιάς"! Φιλιά!
-Λάμπουν τα δόντια μας με τόσες ευχές... Το «Από καρδιάς» σας έχει κόκκινο φως, το είδα και μπήκα... Καλές μας γιορτές και αναίμακτες.
Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά
Από το Λόγων Παίγνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου