Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Η ΜΑΡΙΩΡΗ .... ΚΑΙ Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ


Αναστενάζω δεν μ ακούς .....


«Στο Γκάζι η κεντροαριστερά αναστενάζε», θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης που συνευρέθηκαν κεντροαριστερές κινήσεις και διάφορα στελέχη που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, αποχώρησαν, επέστρεψαν εκ νέου και κατέληξαν να φύγουν ξανά .
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Οι στρατηγικές επιλογές του Αλ. Τσίπρα

Του Γιώργου Δελαστίκ


Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι επόμενες ελληνικές βουλευτικές εκλογές θα γίνουν χωρίς να έχει συντελεστεί κάποιο μείζον πολιτικό γεγονός (π.χ. χρεοκοπία της Ελλάδας, αποβολή της από το ευρώ κ.λπ.). Αν πάντως γίνουν σε ομαλές συνθήκες, βάσει των σημερινών δεδομένων, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι πρώτο κόμμα θα αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ευνόητο είναι επομένως να απασχολεί την ηγεσία του το θέμα της στρατηγικής και τακτικής που θα του δώσει την εκλογική νίκη και θα του επιτρέψει να σχηματίσει κυβέρνηση και έτσι να ασκήσει την εξουσία.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την μεγάλη ευθύνη


«Σήμερα κάνουμε το πρώτο βήμα. Περνάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών του. Έναν ενιαίο φορέα, δημοκρατικό, μαζικό, πλουραλιστικό», δήλωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, από το Περιστέρι όπου συμμετείχε στη διαδικασία των εκλογών για την ανάδειξη των αντιπροσώπων στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. «Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τη μεγάλη ευθύνη. Να ανατρέψουμε το πολιτικό κατεστημένο που μας οδήγησε έως εδώ. Να σταματήσουμετην καταστροφή, να ανοικοδομήσουμε τη χώρα. Με το λαό, για το λαό».
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

ΑΔΟΛΦΟΥΛΕΣ ....

Του Θανάση Καρτερού


Πολλά αδολφίστικα πράγματα διαπράττουν τον τελευταίο καιρό οι χρυσαυγίτες βουλευτές και οι σμπίροι με τις μαύρες μπλούζες. Χαιρετούν όπως ο Χίτλερ, αλλά αρνούνται ότι αυτός είναι ναζιστικός χαιρετισμός - τα καθαρά του χέρια λέει ότι δείχνει στο πόπολο ο Μιχαλολιάκος. Στολίζουν ως μαλάκες τους αστυνομικούς, υπογραμμίζοντας τον σχετικό χαρακτηρισμό διά της κινούμενης ως έμβολο γροθιάς του Κασιδιάρη -καλά προπονημένος δείχνει αυτός στη σχετική παλινδρομική κίνηση-, αλλά εμφανίζονται ως συνήγοροι της αστυνομίας. Σηκώνουν υπερηφάνως τη χουντική σημαία με το πουλί, αλλά μας λέει ο δεινός ρήτορας Παπάς ότι πρόκειται για διαχρονικό σύμβολο του ελληνισμού που κυμάτιζε και το '21.


Και να ήταν μόνο αυτά! Σκυλοβρίζουν τη Βουλή, αλλά απειλούν ότι στη Βουλή ακριβώς θα γίνει ο χαμός για τις... αδικίες που υφίστανται. Δέρνουν κόσμο, κατά προτίμηση για την ώρα αλλοδαπούς, αριστερούς και γκέι, μετατρέποντας τους δρόμους και τις πλατείες σε πεδία μάχης, αλλά καταγγέλλουν την απουσία νόμου και τάξης. Μοιράζουν νερά, βρισιές και μπουνιές σε γυναίκες κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συζήτησης, κοκορεύεται ο Κασιδιάρης ότι ρίχνει και «καμιά ψιλή» -προφανώς δεν τα έχει τα χέρια μόνο για την παλινδρομική κίνηση που μας έδειξε στο Ηράκλειο- αλλά κλαψουρίζουν και οργίζονται ότι δεν τους καλούν σε τηλεοπτικές συζητήσεις. Τόσες γυναίκες ακόμα θέλουν ξύλο κι αυτοί να μην μπορούν να κάνουν το καθήκον τους;


Δεν είναι γενικώς καθόλου straight από πολιτικής απόψεως - άλλα λέει το στόμα τους και άλλα η καρδιά τους. Έκαναν ακόμα και στον αγκυλωτό κοπτοραπτική, έτσι που όλο κάτι να θυμίζει, όλοι να ξέρουμε τι, αλλά αυτοί να παραπέμπουν στην αρχαία Ελλάδα και όχι στον Φύρερ. Θα τρίζουν η μασέλα του Παττακού και τα οστά του Παπαδόπουλου με τα κόλπα τους - εκείνοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους ως εθνικόφρονες αξιωματικοί και τα έφαγαν τα ισόβιά τους. Θα τρίζουν ακόμα και τα κόκκαλα του Αδόλφου, διότι εκείνος επίσης έζησε ως ναζί, εγκλημάτησε ως ναζί και απέθανε ως ναζί. Ενώ αυτοί τον θάβουν πίσω από παρλαπίπες - ήταν μεγάλος Ηγέτης με τους Εβραίους, αλλά δεν συμφωνούμε που αφάνισε την Κάνδανο και σκότωσε τα μωρά στα Καλάβρυτα. Δεν είστε Αδολφάκια, θα τους έλεγε ως αυθεντικός ομοφοβικός αν ζούσε, επαναλαμβάνοντας την παλινδρομική χειρονομία Κασιδιάρη. Είστε Αδολφούλες...



Πηγή : www.left.gr


Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Από καρδιάς με την Λίζα Διονυσιάδου

της Ελένης Ζάχαρη

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους! Άλλο ένα «Από Καρδιάς» έρχεται να συναντηθεί μαζί σας στην αρχή της εβδομάδας με μια πολύ γλυκιά φίλη αυτή τη φορά, γνωστή σε όλους και φίλη αρκετών από εμάς. Την ευχαριστώ για την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να την παρουσιάσω «Από Καρδιάς»… μέσα σε … χιονοπόλεμο!!!! Μάλιστα, μάλιστα!! Όπως το διαβάζετε, διότι η πολυαγαπημένη μου Λίζα Διονυσιάδου ήρθε με μεγάλη χαρά για … χιονοπόλεμο , μια και το βιβλίο της, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, «ΧΙΟΝΙΖΕΙ» , κοσμεί ήδη τα βιβλιοπωλεία.

Να σας πω την αλήθεια, εκείνο που με έκανε πολύ να θέλω να είναι η Λίζα κοντά μου και κοντά σας, είναι ο αυθορμητισμός με τον οποίο γράφει τις αναρτήσεις της μέσα στη μέρα , η ζωντάνια και ο ειλικρινής χαρακτήρας της. Λίγο πολύ τη γνωρίζουμε όλοι και έχουμε μοιραστεί «καλημέρες», σχόλια, ή και πιο προσωπικές στιγμές.

Λίζα μου,

Καταρχάς σε καλωσορίζω στο "Από Καρδιάς" και σε ευχαριστώ που θέλησες να είσαι μαζί μας. Ξέρω ότι είσαι επικοινωνιακός και αυθόρμητος άνθρωπος και κάτι μου λέει ότι θα περάσουμε πολύ όμορφα μαζί.

- Αγάπησα το ΧΙΟΝΙΖΕΙ και όλα για χάρη του, για το ότι θα περάσουμε όμορφα δεν έχω καμιά αμφιβολία.

Ο τίτλος «Από Καρδιάς», μου πάει πολύ!

- Χαίρομαι! Λίζα.. ΧΙΟΝΙΖΕΙ.... θα ξεκινήσουμε απ' το βιβλίο σου και μετά λέω να σε βάλω σε μια διαδικασία παιχνιδιού. Γιατί ΧΙΟΝΙΖΕΙ;

- Χιονίζει πάντα στη ζωή, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Έζησα σε τρυφερά μου χρόνια μέσα στα χιόνια και για μένα το χιόνι έχει αφήσει έντονη την παρουσία του παντού .

- Το χιόνι είναι μια εικόνα χαρούμενη, συνήθως, ειδικά για τα παιδιά. Στη ζωή τι συμβολίζει το χιόνι;

-Το χιόνι δεν είναι πάντα χαρούμενο! Είναι και παγωμένο. Έχει απαλότητα και ομορφιά αλλά κάποιες φορές σε παγώνει.

-Να υποθέσω ότι αυτές είναι οι στιγμές που πονάμε;

-Ναι! Είναι οι στιγμές που η παγωνιά κυριεύει την ψυχή μας! Οι στιγμές που η όμορφη χιονόμπαλα διαλύεται μέσα στα χέρια μας.

-Λίζα, υπάρχει αντίδοτο, τρόπος αντιμετώπισης της παγωνιάς;

-Βαθιές αναζωογονητικές ανάσες !

-Το βιβλίο είναι βιογραφικό θα έλεγες; Πες μας λίγα λόγια γι' αυτό!

- Το δικό μου ΧΙΟΝΙΖΕΙ , είναι η ιστορία μιας ζωής με φόντο χιονισμένα τοπία και χιονισμένες καταστάσεις .

Είναι βιογραφικό, αλλά νομίζω ότι έχω καταφέρει να βγω από μέσα του! Είναι η ιστορία μιας γυναίκας , ιδωμένη με τη ματιά ενός παρατηρητή!

Άνθρωποι πολλοί περνούν από μέσα, σε ρόλους καθοριστικούς και με φόντο τα πλούσια ιστορικά γεγονότα της τελευταίας πεντηκονταετίας.

Ο Πάνος Σταθόγιαννης κατάφερε μέσα σε λίγες γραμμές, στο οπισθόφυλλο, να αποδώσει αυτή την ατμόσφαιρα και είμαι ευτυχής γι αυτό.

-Ναι, το διάβασα και μ' άρεσε πάρα πολύ, έμοιαζε να έχει ταξιδέψει στο βιβλίο! Αλήθεια, πόσο αντικειμενικός μπορεί να σταθεί κάποιος απέναντι στη ζωή του;

- Μπορεί να σταθεί τόσο πιο αντικειμενικός , όσο πιο απόμακρα στέκεται και την κοιτάζει.

-Να πούμε για την αφορμή του;

-Η ιστορία ξεκινάει με δύο γυναίκες μέσα σε έναν κήπο με αφορμή την τεράστια επιθυμία της μεγαλύτερης γυναίκας να στηρίξει την νεώτερη που περνάει δύσκολες ώρες! Ξετυλίγεται έτσι σε παράλληλο χρόνο μια ολόκληρη ζωή, τελειώνει πάλι μέσα στον ίδιο κήπο, όπου η μεγαλύτερη γυναίκα έχει χάσει τα ίχνη της νεώτερης μέσα στις αλέες και δεν καταφέρνει να της δείξει κανέναν δρόμο, αφού μόνη της πρέπει να τον βρει σε δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια.

-Τώρα με βάζετε σε πειρασμό κυρία Διονυσιάδου και στο τέλος θα αποκαλύψουμε το βιβλίο αλλά τρώγομαι. Υπάρχει κάποια αντιστοιχία με πρόσωπα στην περίπτωση αυτή; Μην αποκαλύψεις τα πρόσωπα! Να οξύνουμε την περιέργεια!

-Τα κύρια πρόσωπα του έργου δεν έχουν συγκεκριμένα ονόματα , αλλά επιθετικούς προσδιορισμούς (η πρώτη γυναίκα, το αγόρι διάττοντας, ο άνδρας απάγκιο κλπ. αντίθετα έχουν ονόματα κάποια γνωστά πρόσωπα που περνούν από την ιστορία.) επίσης υπάρχει μια ιδιαίτερη προσέγγιση στον τρόπο γραφής. Ο συγγραφέας μιλά (κανονικά γράμματα) , η ηρωίδα μιλά (πλάγια γράμματα), αλλά σε δεύτερο πρόσωπο αντί του πρώτου.

Πέρα από όλα τα παραπάνω, η ιστορία εξελίσσεται σε διάφορες πόλεις σταθμούς (εκτός από τις δύο κύριες που είναι η Μόσχα και η Αθήνα.)

-Λίζα, η νεαρή φοιτήτρια της Μόσχας φαντάζομαι πως κυκλοφορεί στο βιβλίο. Πώς ήταν τα χρόνια των σπουδών σου εκεί και πως έβλεπαν μια ελληνίδα φοιτήτρια;

-Με έχει κατά κύριο λόγο σημαδέψει η παραμονή μου στην Μόσχα την εποχή της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, την περίοδο της εδώ Χούντας! Είναι σαν να έζησα σε δύο διαφορετικούς κόσμους και μάλιστα με την ιδιαίτερη συνθήκη ότι ο ένας εξαφανίστηκε.

Με δυο λόγια: όπου κι αν βρεθώ , το χιόνι με πληγώνει! (με έχει χαράξει βαθειά!)

Στην τελευταία σου ερώτηση θα βρεις τις απαντήσεις στο βιβλίο!

-Χμμμ... Όλο μυστήριο ...χαχαχαχα! Θα μου πεις για την Αίγινα που απ' ό,τι δείχνουν οι φωτογραφίες σου πρέπει να την αγαπάς πολύ.

-Η Αίγινα δεν παίζει καθόλου στο βιβλίο, είναι μεταγενέστερη αγάπη μου.

Σκέφτηκα να μην διορθώσω το σημείο αυτό της παρουσίασης ακριβώς για να φανεί πως σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν πράγματα που όντως γίνονται «Από Καρδιάς». Είχαμε διακόψει τη συνομιλία μας με τη Λίζα και συνεχίσαμε την επόμενη ημέρα, αργά το απόγευμα..

- Λίζα εδώ; (για τυχόν απορίες ..η συζήτηση στο f.b)

-Εδώ είμαι και μόλις έμαθα ότι το βιβλίο μου πουλιέται σαν ζεστό ψωμί! Πήρα μεγάλη χαρά! Αρχές του χρόνου θα γίνει παρουσίαση στον χώρο του Γαβριηλίδη , στο Μοναστηράκι.

-Πολύ χαίρομαι! Μπράβο! Αυτό μου έδωσε αφορμή και για ερώτηση! Καλησπερούδια κιόλας!

-Λίζα... τι λες; Διαβάζουμε σήμερα; Οι Έλληνες διαβάζουν;

-Καθημερινά διαβάζουμε κάτι.

Αυτό τον καιρό ξαναδιαβάζω τον "Κλόουν" του Χάινριχ Μπελ ! (εξαιρετικό βιβλίο). Το βρήκα στην μετακόμιση με διαλυμένα φύλλα και ξαναζώ συγκινήσεις μαζί του. Α! εσύ εννοείς αν διαβάζουμε γενικώς! θα έλεγα ότι τελευταία ο κόσμος άρχισε να διαβάζει λίγο περισσότερο. Αυτή την αίσθηση έχω.

-Χρόνο όμως σε βιβλία αφιερώνουμε και μάλιστα την περίοδο αυτή τι λες; Ή το βιβλίο επηρεάζεται από την "κρίση";

-Σίγουρα υπήρξαν κάποια χρόνια που δεν άνοιγαν καθόλου βιβλίο. Νομίζω ότι επηρεάζεται θετικά μια και η γενική κατήφεια και απόγνωση γυρεύει διέξοδο.

-Λοιπόν, θα σου δώσω μια λέξη και θα ήθελα να τη σχολιάσεις. «Facebook».

-Το facebook για μένα (εκτός από ελάχιστες εκνευριστικές εξαιρέσεις) λειτούργησε και εξακολουθεί να λειτουργεί θετικά! Πληροφόρηση, επικοινωνία, προβολή του έργου μου, και γνωριμίες με εξαιρετικά ενδιαφέροντες ανθρώπους! Στην εποχή που ζούμε, κακά τα ψέματα η τεχνολογία βοηθάει αποτελεσματικά στην πληροφόρηση και την ανταλλαγή απόψεων. Από τη φύση μου είμαι άνθρωπος ανοιχτός στην επικοινωνία με διαφορετικούς ανθρώπους και όχι απαραίτητα με ομοϊδεάτες! Βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στην σπουδή των ανθρώπων! Νομίζω αυτό είναι η πραγματική ζωή.

-Στο έχω ήδη πει, μ' αρέσει ο αυθορμητισμός με τον οποίο γράφεις τις περισσότερες φορές!

-Με ξενίζει η στάση ορισμένων ανθρώπων (και δεν μιλώ για τους εσωστρεφείς, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο, αλλά για ανθρώπους, ιδίως της αριστεράς που αρέσκονται να ζουν σε ένα δικό τους κόσμο, με τις ίδιες απόψεις) Το πιο ωραίο είναι, ότι και τώρα που μιλάμε, ταυτόχρονα σχολιάζω στο f.b (απίστευτο)

-Όμως αυτό δείχνει πως παρακολουθείς τις εξελίξεις και τους φίλους σου!

-Αυτό μου αρέσει πολύ! Το μόνο κακό είναι ότι δεν διαθέτω αρκετό χρόνο στο βιβλίο που γράφω εδώ και καιρό, αλλά και πάλι, κάποιες φορές με εμπνέουν κάποιες κουβέντες εδώ.

-Να, βγάζουμε και ειδήσεις! Χαχαχα !! Μια και μου έδωσες την αφορμή και γραφέντος του βιβλίου, θα σου δώσω άλλη μια λέξη, «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

-Ωχ Αριστερά! Πολύ πονεμένη ιστορία! Για μένα δεν υπάρχει σημερινή αριστερά! Από την στιγμή που ακολουθεί με προσήλωση τους γνωστούς δρόμους (που αποδείχθηκαν αδιέξοδοι) και δεν έχει καταφέρει να επαναπροσδιορισθεί στις νέες, εντελώς διαφορετικές συνθήκες, είναι μια χαμένη υπόθεση! Μια κατακουρελιασμένη αριστερά που χάνει διαρκώς το τραίνο, με τους πραγματικά αριστερούς στην άκρη, πικραμένους (βλέπε Χρόνης Μίσσιος.) Μια αριστερά για το μουσείο και μια άλλη με αριστερό μανδύα!

- Νομίζω κουβαλάει και το ελληνικό της ταμπεραμέντο, να διώχνει εκείνους που κάτι έχουν να προσφέρουν.

-Και αυτό σίγουρα, να τρώει τα παιδιά της. Από αυτή την κακοδαιμονία φθάσαμε ως εδώ και δεν βλέπω να έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.

- Λίζα μου, ξέρω ότι σε κούρασα αρκετά αλλά πριν κλείσουμε θα ήθελα να μου πεις ποια πράγματα κάνουν χαρούμενη τη Λίζα Διονυσιάδου.

- Μετά τον πρόσφατο θάνατο του συντρόφου μου (που υπήρξε ο άντρας της ζωής μου), θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που αισθάνεται ερωτευμένος με την λογοτεχνία! Αυτή είναι και η κεντρική ιδέα του επόμενου βιβλίου μου. Άρχισα να γράφω αργά, όταν μέσα μου καταστάλαξε η ματιά προς τη θέα της ζωής! Η ζωή μου υπήρξε, και εξακολουθεί ακόμη να είναι ενδιαφέρουσα, ακόμη και μετά την τραγική απώλεια του γιού μου. Έχω μια υπέροχη σχέση με την εγγονή μου (από την κόρη μου), που κατά έναν μοιραίο τρόπο ήρθε στην ζωή , την στιγμή της αποχώρησης του γιού μου. Επίσης οι φίλοι, που θεωρώ μεγάλο δώρο στην ζωή του ανθρώπου, τα ταξίδια (τα καλύτερα επίσης με την εγγονή μου.) Ταξιδεύω όταν μπορώ, (έχω γυρίσει περίπου όλο τον κόσμο) και διαρκώς ανακαλύπτω πράγματα και κυρίως ανθρώπους! Πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουν πολλά να δώσουν ο ένας στον άλλον! Σε αυτό βοηθάει και το f.b (χα,χα!) και πάντως η επανάσταση οφείλει να αρχίζει από τον εαυτό μας! Τα υπόλοιπα είναι για τους επαγγελματίες πολιτικούς, τους οποίους ειλικρινά λυπάμαι !

-Λίζα, μεγάλη μου τιμή η γνωριμία μαζί σου και μεγάλη χαρά η παρουσίασή σου στο «Από Καρδιάς»

-Σ’ ευχαριστώ Ελένη!

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά


Από το Λόγων Παίγνια

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ



Με πολύ μεγάλη συμμετοχή και ενθουσιασμό ολοκληρώθηκε στις περισσότερες πόλεις η διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων, ενώ συνεχίζεται σήμερα σε κλαδικές και θεματικές οργανώσεις.
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΟΙ ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΟΠΛΟΦΟΡΟΥΝ

«Δεν γουστάρουμε τα βουλευτιλίκια» είπε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης σε συγκέντρωση του Συνδέσμου εχθές στα Χανιά, ωστόσο πρόσθεσε : «Εκμεταλλευόμαστε τα προνόμια αυτής της ιδιότητας . Έχουμε οπλοφορία πλέον με άδεια . Δεν έχει αυτόφωρο αν γίνει κανένα επεισόδιο και είμαστε πιο άνετοι στις κινήσεις μας» .

Ο βουλευτής επιτέθηκε στην αριστερά λέγοντας ότι ποτέ η αριστερά δεν επέστρεψε ούτε ένα ευρώ τόσα χρόνια στον κόσμο . «Δεν είμαστε αντικουμουνιστές γιατί δεν υπάρχουν κομουνιστές στην Ελλάδα, είναι ένα κομματίδιο» είπε για το ΚΚΕ και πρόσθεσε : «Είδα την Παπαρήγα σε Lexus να έρχεται στην βουλή » .

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Οι τυμβωρύχοι του παρόντος και νεκροθάφτες του μέλλοντος

απο το fimotro
Του Θωμά Σίδερη


Θέλει η π…… να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Κάπως έτσι αντιδρά και το ΚΚΕ μόλις μαθαίνει ότι κάποιος συγγραφέας – μη μέλος του ΚΚΕ πεθαίνει. Τι κι αν ο συγγραφέας πέρασε τριάντα χρόνια στη φυλακή σαν πολιτικός κρατούμενος! Κουπόνια πούλησε; Ριζοσπάστη έδωσε χέρι με χέρι; Πλάτες έβαλε για να χτιστεί το Σπίτι του Λαού; Πανό σήκωσε στις πορείες του ΠΑΜΕ; Με 93 λέξεις, όσα είναι πάνω κάτω τα χρόνια του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης «αποχαιρετά» τον Χρόνη Μίσσιο.

Στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα κομματικά στελέχη θα σκέφτηκαν «άντε, ξεμπερδέψαμε και μ’ αυτόν τον προδότη, που δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων».

Στο επίσημο πάντως όργανό τους έγραψαν κάτι που δεν απέχει και πολύ από αυτό που σκέφτηκαν: «Δε στάθηκε (ο Μίσσιος) στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και της δράσης των κομμουνιστών, αφού δεν πίστευε στη διέξοδο της ταξικής πάλης, ενώ βρήκε «στέγη» στη λεγόμενη «ανανεωτική» Αριστερά». Το ίδιο «κατευόδιο» επεφύλαξαν πριν από περίπου ένα χρόνο και στον Βάτσλαβ Χάβελ. Τουλάχιστον Χάβελ, εσύ έφυγες νωρίς, νωρίτερα από τον Μίσσιο.

Όταν πέθανε ο Χάβελ, έψαξα στον Ριζοσπάστη για να δω τι έγραψε γι’ αυτόν το πνευματικό σκέλος του ντόπιου αντικαπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς πολύ κόπο, εντόπισα το σχετικό δημοσίευμα. «Πέθανε ο αντικομμουνιστής Χάβελ» ήταν ο τίτλος του ανυπόγραφου κειμένου, λες και ο συντάκτης του χαιρόταν με την καρδιά του που πέθανε ένας άνθρωπος, δηλαδή τι άνθρωπος, ένα απόβρασμα του καπιταλισμού που μας έκανε τη χάρη κι εξαφανίστηκε από αυτόν τον πλανήτη. Λέω «συντάκτης» και όχι «συνάδελφος δημοσιογράφος», γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι το έργο του δημοσιογράφου είναι ανθρωποκεντρικό, έχει σαν βάση τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλος του κομμουνιστικού κόμματος ή όχι.

Το δημοσίευμα εκείνο ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Πέθανε, την Κυριακή το πρωί, σε ηλικία 75 χρόνων, εξαιτίας προβλημάτων στους πνεύμονες, ένας από τους πρωτεργάτες της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία και πρώτος Πρόεδρος της χώρας μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, Βάτσλαβ Χάβελ. Γεννημένος το 1936 από ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια, ο Χάβελ - που υπήρξε θεατρικός συγγραφέας και ποιητής -έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπονόμευση του σοσιαλισμού από το 1968, τη λεγόμενη “Άνοιξη της Πράγας”, την πρώτη απόπειρα ανατροπής που παρουσιάστηκε με το οπορτουνιστικό προσωπείο του “σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο”.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της λεγόμενης “Χάρτας 77”, ένα κείμενο που αξιοποιήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας. Από το 1968 έως το1989 περιόδευσε σε δυτικές χώρες με τη μάσκα του διανοούμενου «αγωνιστή».Μετά την ανατροπή, το Νοέμβρη του 1989, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος τηςΤσεχοσλοβακίας, ενώ μετά τη διάσπαση της χώρας, το 1993, παρέμεινε Πρόεδρος της Τσεχίας έως το 2003. Δρομολόγησε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ το 1999, καθώς και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, με αρνητικές συνέπειες για το λαό και επαινέθηκε από όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τις ...πολύτιμες υπηρεσίες που τους προσέφερε, καθώς και άλλοι αντεπαναστάτες δήθεν αγωνιστές της ελευθερίας όπως ο Πολωνός Λεχ Βαλέσα». Ο Χάβελ λοιπόν –ίσως το θέμα του να είχε εξεταστεί διεξοδικώς στην Κ.Ε. του ΚΚΕ- δεν ήταν περισσότερο από ένας αστός συγγραφέας και περιοδεύων οπορτουνιστής, με το προσωπείο του «διανοούμενου αγωνιστή».

Για τον Κιμ Ιλ Γιουνγκ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τον Χάβελ μάς άφησε κι αυτός χρόνους, τα πράγματα για το ΚΚΕ ήταν τελείως ξεκάθαρα: ήταν ο αγωνιστής και αγνός επαναστάτης του Κόμματος των Εργατών της Βόρειας Κορέας που οι δυνάμεις της συντήρησης και του καπιταλισμού ήθελαν να του φορέσουν το προσωπείο του παρανοϊκού δικτάτορα. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, ανταποκρινόμενη στο ύψος των περιστάσεων, εξέφρασε τα θερμά της συλλυπητήρια στην Κ.Ε. του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Ιλ Γιουνγκ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας. Το συλλυπητήριο τηλεγράφημα του ΚΚΕ αναφέρει κατά λέξη τα εξής: «Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας. Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας. Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά.

Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού». Στις 27 Ιουνίου 2010, σε ανύποπτο χρόνο δηλαδή, ο Ριζοσπάστης πραγματοποιεί ένα μεγάλο αφιέρωμα στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Βόρειας Κορέας», όπως ακριβώς την αποκαλεί. Το –ενυπόγραφο αυτή τη φορά- δημοσίευμα του οργάνου της Κ.Ε. του ΚΚΕ έχει τον εύγλωττο τίτλο «Η διαστρέβλωση έχει κοντά ποδάρια». Επικεντρώνεται στον πόλεμο της Κορέας και στην ελληνική εμπλοκή. Κάπου μέσα στο θυελλώδες και παραληρηματικό κείμενο, διαβάζουμε και τα εξής: «Ένα πράγμα, που παραμένει “σταθερό” όλα αυτά τα χρόνια, είναι η προσπάθεια των ιμπεριαλιστικών κέντρων σε Ουάσιγκτον και Σεούλ να πείσουν τους λαούς της υφηλίου πως ο ανηλεής πόλεμος ξεκίνησε με υπαιτιότητα των δυνάμεων της ΛΔ Κορέας και της τότε ΕΣΣΔ. (…)

Ψέμα πρώτο: Δεν ήταν “η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα” που εισέβαλε στο νότο προκαλώντας τον κορεατικό πόλεμο αλλά οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στις ΗΠΑ και η ντόπια φιλοϊμπεριαλιστική άρχουσα τάξη…» Είναι δυνατόν ένα κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου να στηρίζει μετά μανίας την πιο βάναυση και απεχθή δικτατορία του πλανήτη; Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 2011, τα στρατόπεδα εργασίας στη Βόρειο Κορέα έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια και περί τα 200.000 άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες.


Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Από καρδιάς με τον Νίκο Φαρούπο

Της Ελένης Ζάχαρη


Σας καλωσορίζουμε στο « Από καρδιάς»… την λογοτεχνική στήλη του περιοδικού μας, στην οποία «φιλοδοξούμε» να παρουσιάζουμε λογοτέχνες , συγγραφείς και ποιητές, μ’ έναν τρόπο κυρίως «καρδιακό», καθόλου τυπικό και σαφώς χωρίς σοβαροφάνειες.

Εγκαινιάζουμε τη στήλη μ’ ένα αγαπημένο πρόσωπο για την «αφεντιά» μου , με το οποίο μας συνδέει και μια «καρμική» σχέση!

Ο Νίκος Φαρούπος, συγγραφέας και σεναριογράφος , γνωστός από τα βιβλία του στις εκδόσεις «Κέδρος» και τις δουλειές του στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο , ήρθε για να συμμετάσχει σ’ ένα παιγνίδι λέξεων μιλώντας μας για τη ζωή , το έργο και τους σταθμούς του..

- Δάσκαλέ μου αγαπημένε, μια και το βιογραφικό σου σημείωμα μπορεί, όποιος θέλει, να το διαβάσει είτε στα εσώφυλλα των βιβλίων σου είτε στη σελίδα σου στο facebook , λέω να σου δώσω μερικές λέξεις κι εσύ να κάνεις «παιχνίδι» με τον ιδιαίτερο τρόπο σου!

- Ο.Κ.

- Λοιπόν…. Εφηβεία , καλό παιδί; Κακό παιδί; Διάβασμα;

- Από μικρός είχα πάντα πολλά ενδιαφέροντα και πολλές παρέες που σπανίως συνδυάζονταν μεταξύ τους. Είχα την παρέα του ποδοσφαίρου, την παρέα των τσαμπουκάδων, την παρέα των καλών μαθητών... συναναστρεφόμουν το ίδιο και τους αλητάμπουρες και τους διαβαστερούς… Το ίδιο έγινε και στα εφηβικά μου χρόνια στην Κυψέλη. Με την παρέα των καλών μαθητών διάβαζα για μένα, γιατί μου άρεσε, αλλά και για να ικανοποιηθούν οι γονείς με τους βαθμούς και με την παρέα των αλητάμπουρων, έτρεχα στα ποδόσφαιρα, στα κορίτσια, στις ντίσκο και με τα μηχανάκια... οι βαθμοί ήταν καλοί και από το σπίτι υπήρχε ελευθερία από τα 16 και μετά… αλλά, είπαμε, το διάβασμα διάβασμα…είτε σχολικά βιβλία, είτε κλασικά εικονογραφημένα, είτε Μικρός Ήρωας, είτε Μάσκα, πάντα κρατούσα κάτι στο χέρι.. αν και στο σπίτι δεν υπήρχε βιβλίο ούτε για δείγμα... βιβλία έβρισκα στη γιαγιά μου.. -μια μυθιστορηματική γυναίκα- και στο σπίτι του ξαδέλφου μου του Μάνου, που είχε ό, τι αστυνομικό υπήρχε και ό,τι από κλασική λογοτεχνία είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πάπυρος τσέπης... Απίστευτα βιβλία... από τη μια είχα τις αδελφές Μπροντέ της γιαγιάς, κι ότι αφορούσε γυναίκες ή είχε γυναικείο τίτλο κι από την άλλη όλη την Αγκάθα Κρίστι, τον Τσάντλερ, τον Χάμμετ και άλλους… και βέβαια, ακούγαμε τότε πολύ μουσική… είχαμε φτιάξει κι ένα γκρουπάκι με μια παρέα… έπαιζα ακόρντα… τρέχαμε από πάρτι σε πάρτι και από ντίσκο σε ντίσκο… S.O.S και Problem θυμάμαι… μετά Αυτοκίνηση…

-Χμμμ… «καρεκλάδες»… «ροκάδες» , εσύ με τους πρώτους;

- Όχι, τους καρεκλάδες, τους χοροπηδηχτούς ντισκόβιους τους κοροϊδεύαμε, εμείς ήμασταν αυθεντικοί ροκάδες, και βεβαίως στο δίλημμα Beatles ή Stones απαντούσαμε Stones... τους Beatles τους αγάπησα όταν πέρασα πια την εφηβεία και ωρίμασα... τότε ακούγαμε πολύ ροκ, Ντίλαν, Mountain, Πινκ Φλόιντ, Λεντ Ζέππελιν, Ντιπ Περπλ, Χέντριξ… ροκ, ροκ, και πάλι ροκ... άγρια νιάτα… τρέχαμε στη Θόλου στην Πλάκα και ακούγαμε τους Κάστορες, ένα πολύ καλό γκρουπ, ταλαντούχα παιδιά από το Περιστέρι, που έκαναν συχνά σαπόρτ στους Socrates (drunk the conium)… μετά συχνάζαμε στο Τριπ και στο Χρυσό Κλειδί… άγνωστες λέξεις στη σημερινή πιτσιρικαρία… μπουκάρανε συχνά οι μπάτσοι και πετάγανε έξω… χούντα γαρ, έπεφτε και καμιά καρπαζιά… κι άμα είχες μακριά μαλλιά ή δεν προλάβαινες να βγάλεις το σκουλαρίκι, αλίμονό σου… τις Κυριακές, τα πρωινά, σε κινηματογράφους της Κυψέλης, είχαμε συναυλίες ροκ… άκουγες κομμάτια των Ζέππελιν ή των Ντιπ Περπλ μουσικά ολόιδια, χωρίς βέβαια τις απίστευτες φωνές του Ρόμπερτ Πλαντ ή του Ίαν Γκίλαν…

- Κυψέλη και πάλι!

- Και βέβαια Κυψέλη! Από το 1972 μέχρι το 1980 που έφυγα για την Αυστρία, η Κυψέλη διατηρούσε ακόμη μέρος της παλιάς της αίγλης... θυμάμαι τις βόλτες μας στη Φωκίωνος, κόσμος, καφέ, πιτσαρίες, θυμάμαι την Quinta, πριν γίνει ντίσκο ή κλαμπ, όταν τραγουδούσε ο Τόλης, χόρευε η Γκιζέλα Ντάλι, έρχονταν ηθοποιοί του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, θυμάμαι το Γιώργο Φούντα, έμενε Αγίας Ζώνης, τον Τέρρυ Χρυσό, το Σωτήρη Μουστάκα, χαμός από κόσμο η Φωκίωνος, και δίπλα το Πεδίον του Άρεως με τον Οικονομίδη, και βέβαια έχουμε προσπεράσει τη χούντα... αλλά εμείς τότε ήμασταν πιτσιρικάδες, κάτι σφαλιάρες φάγαμε, απέξω από το Πολυτεχνείο διαδηλώναμε, πέσανε κάνα δυο γκλομπιές, περάσανε κάτι σφαίρες πάνω από τα κεφάλια μας... τίποτα σπουδαίο ή γενναίο… άλλοι υποφέρανε…

- Χούντα; Σε επηρεάζει;

- Η χούντα; δε νομίζω... μόνο λίγα πράγματα θυμάμαι έντονα από τη χούντα... σε μια διαδήλωση στην Πατησίων όπου οι αστυνομικοί έβγαλαν πιστόλια και έριξαν στο ψαχνό... μου φαινόταν απίστευτο αυτό που έβλεπα... σαν ταινία... πίστευαν όλοι ότι θα ρίξουν πάνω από τα κεφάλια μας... άλλοι πίστευαν ότι οι σφαίρες ήταν πλαστικές... όμως ήταν κανονικότατες... δεν θα το πίστευα αν μου το έλεγαν άλλοι, αλλά ακούστηκαν ουρλιαχτά, αίματα, κορμιά έπεφταν στην άσφαλτο… σκοτώθηκε μια ξένη κοπέλα τότε μπροστά μας σε ένα κινηματογράφο, ούτε θυμάμαι ποιος ήταν, και βάλαμε μερικούς τραυματίες σε ένα ταξί, στην Επτανήσου και Φωκίωνος, δίπλα σε κάτι πολτοποιημένα, από τις ερπύστριες ενός τανκ, αυτοκίνητα.... αυτό που με συγκλόνισε είναι το «πυροβολώ στο ψαχνό».... ότι μπορείς να χάσεις τη ζωή σου νέος, τόσο ανόητα, τόσο ανεύθυνα, τόσο άδικα... την πολύτιμη, μοναδική ζωή σου... να την αφαιρέσει κάποιος άγνωστος «εκτελώντας εντολές»… ή επειδή τρόμαξε ή επειδή δεν ήξερε καλά το όπλο και πάτησε ασυναίσθητα τη σκανδάλη... το παράλογο... Η Κυψέλη όμως ήταν και είναι για μένα έμπνευση... αρκεί να σκεφτώ τις βόλτες με τις παρέες στη Φωκίωνος, να θυμηθώ μερικά πρόσωπα εκείνων των ημερών και αμέσως γεννιούνται μέσα μου ιστορίες... οι νεανικοί έρωτες, το ξεροστάλιασμα με τις ώρες κάτω από παράθυρα κοριτσιών, τα τηλεφωνήματα με τις ώρες…

- Έρωτας…..( δεν πάει Πανεπιστήμιο… δεν διδάσκεται… δεν… ) για σένα ο τύπος αυτός είναι ή δεν είναι;

- Έχεις δίκιο… ο έρωτας δε διδάσκεται… και δε νομίζω ότι μαθαίνεται ποτέ… ο έρωτας είναι σαν τρένο... κάνει στάσεις, σύντομες ή μεγάλες, παθαίνει βλάβες, πάει μπρος, πίσω... αυξάνει ταχύτητα, χαμηλώνει ταχύτητα... αν δεν αλλάξει γραμμή μπορεί να πάει και ως το τέρμα... ενίοτε περνάει και από πάνω σου… ομολογώ ότι έχω σταθεί τυχερός με τις γυναίκες... τις έχω αγαπήσει και τις έχω σεβαστεί κι εκείνες μου έχουν ανταποδώσει το σεβασμό και με έχουν αγαπήσει (ελπίζω)... βεβαίως πρόδωσα και προδόθηκα.. εγκατέλειψα και εγκαταλείφθηκα... όλα μέσα στο ερωτικό παιχνίδι είναι... θεωρώ όμως σπουδαίο κατόρθωμα ότι με τις περισσότερες σημαντικές σχέσεις μου είμαι καλός φίλος μέχρι σήμερα, δυστυχώς όχι με όλες, αφού κάποιες πίκρες φαίνεται πως είναι αδύνατον να ξεπεραστούν...

- Πάμε Αυστρία;

- H Αυστρία είναι μεγάλη ιστορία για μένα… η χώρα με φιλοξένησε για μερικά χρόνια, γνώρισα θαυμάσιους ανθρώπους, υπήρξε για μένα μία αποκάλυψη... μια πανέμορφη χώρα, οργανωμένη... τα κορίτσια σου χαμογελούσαν και σου έπιαναν κουβέντα στο δρόμο, τα συγνώμη και τα ευχαριστώ δίνουν και παίρνουν, στο Πανεπιστήμιο ντρεπόσουνα να μπεις... στους καθηγητές μιλούσες (και σου μιλούσαν) με σεβασμό... ούτε σκουπίδια, ούτε άθλια γκράφιτι παντού, ούτε ουρλιαχτά από τις κομματικές νεολαίες, αυτό το αίσχος (μιλάμε για αίσχος όχι για δημοκρατία)... και καλά τα κόμματα, την (ανόητη) δουλειά τους κάνουν, οι φοιτητές που έχουν πάει να μάθουν πέντε γράμματα, πώς το ανέχονται αυτά; Την εποχή εκείνη έλεγες ότι είσαι από την Ελλάδα και αρκετοί καθηγητές σου φέρονταν διαφορετικά... σαν να ήσουν κάτι ξεχωριστό... τώρα πια υποθέτω ότι θα σε κοιτάζουν σαν έναν, ανώριμο χρεοκοπημένο τύπο που πάει να βουλιάξει την Ευρώπη... έλεγες ότι είσαι φοιτητής ή συγγραφέας και ο κόσμος σε κοιτούσε σαν να προσπαθείς να κάνεις κάτι σπουδαίο στη ζωή σου... εδώ μάλλον αμήχανα αισθάνονται, αν όχι αδιάφορα μην πω και εχθρικά... παρεμπιπτόντως γνώρισα κι εκεί μερικούς έλληνες που έκαναν μεταπτυχιακό, χωρίς να ξέρουν καν ξένες γλώσσες, γρι γερμανικά εννοείται, αργότερα έμαθα ότι ήταν κάτι ανώτεροι υπάλληλοι του δημοσίου... που... ιδέα δεν έχω για ποιο λόγο πηγαινοέρχονταν 2-4 χρόνια στην Αυστρία... Στην Αυστρία γνώρισα ανθρώπους μιας άλλης νοοτροπίας... ανοίγονται δύσκολα αρκεί να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους, φυσικά οι γερμανόφωνοι έχουν κι αυτοί κάποια ενοχλητικά ελαττώματα, έχουν μια ακαμψία, μια επιφανειακή σοβαρότητα που την κατεδαφίζει μονάχα το αλκοόλ, επίσης είναι και όλο αυτό το κόλλημά τους με τη λέξη arbeit (εργασία, δουλειά) και το περιεχόμενό της, δεν έχει καμιά σχέση με το πώς βλέπει τη δουλειά ο νεοέλληνας, όπως και με τη λέξη χρήμα... Εργασία και χρήμα είναι ιερά πράγματα για τους γερμανόφωνους, τα χειρίζονται και τα δύο με υπευθυνότητα και δεν είναι καθόλου «χαλαροί» με τη δική μας άνεση, ούτε με το πώς βλέπουμε εμείς τη δουλειά και τα λεφτά... μας χωρίζει ένα χάσμα... δεν χρειάζεται να γίνουμε σαν αυτούς βεβαίως, όμως λίγη παραπάνω υπευθυνότητα σε αυτά τα θέματα δεν θα κακόπεφτε.. προσωπικά βρίσκω συγκλονιστικό ότι παρόλα αυτά, τις λαϊκίστικες φυλλάδες, την σκληρή γλώσσα αλλά και οικονομική πολιτική των γερμανικών κυβερνήσεων κατά της Ελλάδας, υπάρχει ακόμα περίπου ένα 40% γερμανών και ένα μεγαλύτερο ποσοστό αυστριακών που υποστηρίζει την Ελλάδα... μου φαίνεται απίστευτο έως συγκινητικό... έχω συγκατοικήσει με γερμανούς και αυστριακούς και σας πληροφορώ ότι στο ψυγείο μάρκαραν τα αυγά τους ή άλλα τρόφιμα και σε κοιτούσαν εμβρόντητοι όταν τους πρόσφερες τσιγάρο ή κέρναγες μπύρα ή κάτι άλλο...

- Αστυνομική λογοτεχνία! Επηρεάστηκες απ’ τα διαβάσματά σου στη διαμόρφωση των δικών σου χαρακτήρων; Αλήθεια, το αστυνομικό μυθιστόρημα που γράφεις τελείωσε επιτέλους;

- Το βιβλίο τέλειωσε... μένουν κάποιες διορθώσεις... παιδεύτηκα πολύ με τον ήρωα, τον Αστυνόμο Ρούσσο, κι αυτό γιατί ο Μαρής, ο Μάρκαρης και άλλοι έχουν ήδη φτιάξει καλούς, ενδιαφέροντες και ολοκληρωμένους χαρακτήρες και δεν θα είχε νόημα να κάνω κάτι παρόμοιο... κι έτσι ο δικός μου μπάτσος είναι πρώην ροκάς, φρικιό στα νιάτα του, πριν γίνει αστυνόμος, τέλειωσε νομική, καμιά σχέση με γνωστά πρότυπα... πιο κοντά σε μένα είναι και σε ένα νεαρό αστυνόμο, μορφωμένο παιδί, που γνώρισα σε ένα ταξίδι και ήταν ροκάς και χεβιμεταλάς... ντύσιμο κατάμαυρο, μπότες, κοτσίδα, σκουλαρίκι… και i pod με ό,τι ρακιά μπορείς να φανταστείς…

- Η αλήθεια είναι πως δε θα μπορούσα να σε φανταστώ να περιγράφεις έναν τυπικό μπάτσο..... χαχαχαχαχα!!! Εμείς…. «Δήμιος» , θέλω να πω πολλά και δεν έχουμε χώρο, να μιλήσω για το παράδοξο της υπέροχης αυτής συνάντησης… Τελικά, αξιομνημόνευτος ο φοβερός και απλησίαστος «Δήμιος»!!!

Η αφορμή;

- Η ιδέα του δήμιου ήταν ένα ανέλπιστο δώρο του Φίλιππου Βλάχου, που είχε τις ιστορικές εκδόσεις ΚΕΙΜΕΝΑ... είχαμε νοικιάσει το σπίτι του για το γύρισμα μια ταινίας του Ν. Περάκη (Βίος και Πολιτεία)… εκεί ερχόταν και ο Φίλιππος... και μόλις του είπα ότι γράφω... μου είπε... υπάρχουν ελληνικά θέματα υπέροχα που δεν τα έχει αγγίξει κανείς ποτέ... του λέω τι εννοείς... και μου είπε ο άνθρωπος να μάθω ό,τι μπορώ για τους δήμιους και τη γκιλοτίνα του Ναυπλίου... δεν ήξερα ότι ο Όθωνας έφερε τη γκιλοτίνα το 1833 και ότι «η μηχανή» σταμάτησε να δουλεύει το 1921, επί Βενιζέλου.. ψάχνοντας στην Εθνική Βιβλιοθήκη ιστορίες εποχής βρήκα κι άλλα θαυμάσια θέματα τα οποία και έκανα σενάρια, χρηματοδοτήθηκαν από ένα πρόγραμμα ανάπτυξης σεναρίων της ΕΕ, το Script Fund κι έκτοτε παρέμειναν ξεχασμένα στα συρτάρια μου..

- Έργα που σε κάνουν περήφανο;;

- Είμαι υπερήφανος για τα 4 βιβλία (έχω ακόμη δύο έτοιμα) για την αρχαία Ελλάδα, χαίρομαι γιατί έχουν πάει σε αμέτρητες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σχεδόν όπου υπάρχει ελληνισμός... θα μου πεις ιστορικός είσαι; τι δουλειά έχεις να γράψεις βιβλία για την αρχαία Ελλάδα; ... Θα συμφωνήσω μαζί σου... ιστορικός δεν είμαι, όμως η αγάπη μου για το αντικείμενο αυτό φαίνεται πως ήταν πιο δυνατή από την αγάπη δεκάδων χιλιάδων φιλόλογων και ιστορικών που θα έπρεπε να είχαν στρωθεί και να είχαν γράψει αυτά τα βιβλία... το αστείο είναι ότι έψαξα να τα βρω αυτά τα βιβλία, αλλά δεν υπήρχαν όταν τα χρειάστηκα πριν από κάποια χρόνια γιατί έγραφα ένα μυθιστόρημα που εκτυλισσόταν στην Αθήνα του 5ου αι. π.Χ. και βρέθηκα να χωλαίνω σε γνώσεις... αναγκάστηκα λοιπόν να κάνω μια μεγάλη μελέτη για την εποχή, που κατέληξε σε 6 βιβλία... τα 4 εκδόθηκαν ήδη από τις εκδόσεις Κέδρος...

- Έργο σου με το οποίο πέρασες πολύ καλά γράφοντάς το;

- ''Ο δήμιος'' με κούρασε πολύ, πέντε χρόνια δούλεψα το βιβλίο... εκτός από την ιστορία και τους χαρακτήρες των ηρώων ασχολήθηκα πολύ και με τη γλώσσα... οι ήρωες γράφουν στη γλώσσα της τάξης τους ή του επιπέδου τους, αν θέλεις, χρησιμοποιώ λοιπόν από τη μαλλιαρή, τη δημοτική και τα νέα ελληνικά, μέχρι την αρχαΐζουσα καθαρεύουσα, τη σημερινή γλώσσα, ακόμα και ψήγματα της αρχαίας ελληνικής... όμως χάρηκα πολύ το αποτέλεσμα... ευχαριστήθηκα πολύ και με τις νουβέλες της επιστημονικής φαντασίας «Οι αυριανοί έρωτες θα είναι οι καλύτεροι», όπως και με τις ιστορίες τρόμου «Οι ιχνηλάτες του σκότους»….

- Λογοτεχνία;

- Μου αρέσουν πολλά λογοτεχνικά είδη... και κατά καιρούς αφοσιώνομαι σε ένα είδος και παραμελώ τα άλλα... στην εφηβεία μου διάβαζα αστυνομικά, επιστημονική φαντασία και τρόμου, μετά μονάχα κλασική λογοτεχνία... τα χρόνια που σπούδαζα ψυχολογία, διάβαζα βιβλία σχετικά με το αντικείμενο, όταν άρχισα να σπουδάζω σινεμά, διάβαζα κινηματογράφο, φιλοσοφία, άρχισα να γράφω σενάρια και να δουλεύω στο σινεμά... παθιάζομαι με ό,τι κάνω, αφοσιώνομαι... μου αρέσει... Η αγάπη μου και η ενασχόλησή μου με διαφορετικά λογοτεχνικά είδη με έκανε να μπορώ να γράψω διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία, όπως αστυνομικό μυθιστόρημα, ιστορικό μυθιστόρημα, ερωτικά διηγήματα, νουβέλες επιστημονικής φαντασίας, διηγήματα τρόμου., μελέτες για την αρχαία Ελλάδα... είναι κι αυτός ένας τρόπος για με ιντριγκάρει η γραφή... εξερευνώ σε βάθος ένα λογοτεχνικό είδος γράφοντας γι' αυτό...

- Συγγραφείς αγαπημένοι; (πονηρή ερώτηση….. ςςςςς)

- Ωχ... δεν είμαι ιδιαίτερα φανατικός με κανένα συγγραφέα... έχω όμως θαυμάσει την πένα πολλών... ελλήνων και ξένων… θεωρώ κάποιον μεγάλο συγγραφέα ανάλογα με τις σελίδες του βιβλίου του που τσακίζω ή φράσεις (σκέψεις, συλλογισμούς) που υπογραμμίζω... λατρεύω όταν η ανθρώπινη ευφυΐα είναι στο φόρτε της, όταν ένας άνθρωπος σκέφτεται σε βάθος και δημιουργεί με γνώση και ταλέντο... υπάρχουν βιβλία που έχω τσακίσει σχεδόν τις μισές σελίδες και άλλα που τα έχω αφήσει άθικτα στη βιβλιοθήκη... συγγραφείς που παράτησα τα βιβλία τους άθικτα, συνήθως δεν τους εκτιμώ ιδιαίτερα... εντούτοις υπάρχουν και συγγραφείς υποδόριοι, που αν και η γραφή τους δεν εντυπωσιάζει, δημιουργούν ένα θαυμάσιο βιβλίο, άλλοι πάλι γράφουν εκπληκτικά κεφάλαια, ανάμεσα σε κουραστικές περιγραφές τις οποίες πιάνεις τον εαυτό σου να τις προσπερνάει, για να πάει στις δυνατές εκείνες σελίδες που ο συγγραφέας βρίσκεται στο φόρτε του...

- Θα κλείσουμε με την αγάπη σου; Αντίπαρος….

- Να πούμε για την Αντίπαρο; Θα πρέπει να γεμίσουμε πολλές σελίδες... στην Αντίπαρο έμενε η γιαγιά μου η Άννα μέχρι που πέθανε... εγγονή της Μανταλένας που έγινε ταινία... η γιαγιά μεγάλωσε κι έζησε στο Χαλάνδρι, πήγε σχολείο στις καλόγριες, κάπνιζε, διάβαζε βιβλία και κυκλοφορούσε το 1916 (16 χρόνων) μόνη της με ταξί (!) στην Αθήνα και πήγαινε σινεμά... ο πατέρας της ήταν εργολάβος δημοσίων έργων, κι όταν αρρώστησε η γυναίκα του, πήρε την οικογένεια, αγόρασαν κτήματα στην Αντίπαρο κι εγκαταστάθηκαν εκεί... η γιαγιά δεν συγχώρεσε ποτέ ούτε τον πατέρα της ούτε τη μάνα της... είχε λατρεία στη στολή, ποιος ξέρει τι όνειρα είχε, αλλά στο νησί ένας ένστολος υπήρχε, ο παππούς ο Νίκος, της Βασιλικής χωροφυλακής. Παντρεύτηκαν, ήρθαν στην Αθήνα κι έκαναν 8 παιδιά.. ήμουν από τα αγαπημένα της εγγόνια... με χαρτζιλίκωνε, μου μαγείρευε, αλλά άμα με έβλεπε με καμιά τουρίστρια στο νησί έβγαινε από το σπίτι και με σκυλόβριζε... είχε αλλεργία στις γερμανίδες... στην Αντίπαρο δούλευα τα καλοκαίρια μπάρμαν ή έβαζα μουσική, έκανα μάλιστα κι ένα δικό μου μπαράκι, το '83... αξέχαστα καλοκαίρια... αξέχαστοι έρωτες… πολλά πολλά… της εφηβείας και της νιότης…

- Νίκο, ευχαριστώ πολύ για το «Από καρδιάς» ‘άνοιγμα’ της στήλης μας… Για μένα είσαι ο μυστικός καθοδηγητής και δάσκαλος που με διακριτικότητα συμβουλεύεις πάντα και για τις ποιητικές απόπειρες και για όλα τα σπουδαία και μεγάλα…

Ευλογημένος «ο δήμιος»… Και βέβαια ένας σπουδαίος και ξεχωριστός συγγραφέας με γνωστικό πεδίο ευρύ και γνώση της γλώσσας μας……

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά


Από το Λόγων Παίγνια

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΦΗΚΑ


Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
Οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
Μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
Παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
Κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΗ

Κ' ήταν η δικτατορία

μεγαλόσχημη κυρία,

παχουλή με μάτια πλάνα

ίδια PAX AMERICANA.

Στα σκυλάκια της μπιφτέκι

κι ο λαός "στάκα παρέκει"

Κηφισιές και Κολωνάκια

φαγοπότι και ... νανάκια.

κι ο λαός με την ελπίδα

χρόνια εφτά στην αλυσίδα...

Κι έτσι θα 'τανε ακόμα,

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

ΘΑ ΦΑΣ, ΜΑ ΟΧΙ ΤΩΡΑ

Με την καρδιά τους πέτρα

στης στέρησης τα μέτρα,

σου λέν σ` αυτή την χώρα :

- Θα φας, μα όχι τώρα .

Και όλο σε πάν στο αύριο

που θα` σαι .... ον μακάβριο .

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Κάθε χρόνο τ` αναβάλω.
Λέω το καλοκαίρι τ` άλλο,
θάλασσα παιδιά θα πάμε.
Μα και τ` άλλο την περνάμε,
στεριανοί και δίχως φράγκο,
σαν κατεργαραίοι στον πάγκο.
Και περνάν τα καλοκαίρια,
μ` άβρεχτα τα κωλομέρια.

Άρης Απένταρος

Στην εποχή μας όμως το παραπάνω μοιάζει παιδικό ποιηματάκι ....

Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη ....

 
«...Η δασκαλα μας σημερα, μας ρωτησε πως περασαμε το καλοκαιρι και όλα τα παιδια ειχαν να της πουνε πολύ ωραια πραγματα από τα μερη που πηγανε διακοπες εφετος, εκτος από κανα δυο, που οι γονεις τους δεν ειχανε λεφτα και δεν πηγανε διακοπες αλλα καθισανε εδώ και πηγαινανε για μπανιο με τα πουλμαν του Χαλουλου, με τα οποια πηγαινει και η γιαγια μου, όχι για να κανει μπανιο αλλα για να κανει λεει αμμολουτρα, να της περασει η μεση της που την ποναει Εμενα όμως η δασκαλα όταν ηρθε η σειρα μου δεν με ρωτησε γιατι ξερει, όπως το ξερουνε ολοι στη γειτονια μου, στου Γκυζη, ότι ο μπαμπας μου επεσε το καλοκαιρι από την ταρατσα της πολυκατοικιας μας και εφυγε πολύ-πολύ μακρια, πολύ πιο μακρια από εκει που μπορουν να φτασουν τα πουλμαν του Χαλουλου ή οποια αλλα πουλμαν.
Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ....



ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ....
Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΡΑ

Είναι τα άκρα ανεγκέφαλα  Και ποια είναι τα άκρα ????
Εδώ χρειάζεται ένας ορισμός Και λείπει και ο Ευκλείδης ….

Αν και δεν είμαι των άκρων, στα περί άκρων, θα διαφωνήσω και με ακραίο τρόπο δηλαδή
Χωρίς να έχω καμιά συγγένεια με τον Ευκλείδη, θα ήθελα εντούτοις να αποδείξω, ότι το ευθύγραμμο τμήμα απεικόνισης της πολιτικής, δεν έχει αριστερό άκρο ….
Διαβάστε Περισσότερα »