Του Christos Giati
Εκτός από πολλά άχρηστα ρούχα οι ντουλάπες έχουν ένα ακόμα αξεσουάρ σε αφθονία, μάσκες, πολλές μάσκες.
Ξεκινάς το πρωί και φοράς τη μάσκα του εργαζόμενου, βλέπεις μία αιθέρια ύπαρξη στο μετρό και κλεφτά βάζεις τη μάσκα του εραστή, βλέπεις ότι δεν κάνει δουλειά και ξαναφοράς την πρώτη, πριν φτάσεις στη δουλειά, να κάνουμε και καλή εντύπωση στο αφεντικό.
Σταματάς τη δουλειά για λίγο και πιάνεις κουβέντα με τα παιδιά από τη δουλειά, εκεί φοράς λίγο και την μάσκα του επαναστάτη, μέχρι να τελειώσει το διάλλειμα. Πετάγεσαι λίγο στην τουαλέτα να ξυρίσεις τα γένια του Τσε που ξέμειναν από την προηγούμενη κουβέντα, μη μας δει και κάνα μάτι
Σχολάς και γυρίζεις σπίτι, φοράς την μάσκα του αγανακτισμένου για λίγο βλέποντας ειδήσεις, αγανακτάς τόσο πολύ, τόσο που να φανταστείς κλείνεις την TV! Για λίγο.
Μετά φοράς για λίγο την μάσκα της ανεμελιάς και όταν δεις ότι δεν μπορείς να χαλαρώσεις φοράς την μάσκα της αντανάκλασης, η μάσκα της αντανάκλασης είναι αυτή που σε βοηθάει να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη, στέκεσαι εκεί και σε βοηθάει γιατί εσωτερικά είναι διάφανη αλλά από έξω είναι πάλι καθρέφτης, οπότε αν κάτσεις μπροστά σε ένα καθρέφτη αλληλοκαθρεφτίζεστε, άμα δεν θέλεις να σε δεις είναι γαμώ τις μάσκες. Εκεί μένεις για λίγο γιατί σε βοηθάει να κρίνεις τα πάντα εκτός από σένα, δεν το κάνεις επίτηδες, είναι που δεν σε βλέπεις. Σου αρέσει πολύ να κράζεις εκεί, τους πολιτικούς, την κοινωνία, τα μέλη της, της τράπεζες, τους ανθέλληνες, τους ΄γραφικούς΄, τους άλλους. Τέρμα τώρα όμως γιατί αύριο έχεις πρωινό ξύπνημα, πρέπει να πας στην τράπεζα.
Α ρε γαμώτο, παλιά ήταν ωραία που βγάζες κάνα φράγκο, τότε έλεγες ότι φταίνε οι γυναίκες που είναι πουτάνες και καθάριζες, Οι έννοιες σου κάνανε κάθαρση σε ένα μπουκαλακι Johny, καλύτερο και από εξομολόγηση. Τώρα πρέπει να φταίνε και όλοι οι άλλοι. Έκοψες και τα μπουζούκια. αυτό που το πας.
Στα μικρά τα ζόρια έχεις καβάτζα και αυτή με το χαμόγελο για όταν κλαις, ντροπή, μη μας δει και κάνας γείτονας.
Ευτυχώς έφτασε το Σάββατο και μπορείς να βάλεις την μάσκα της διασκέδασης και φυσικά την μάσκα του οπαδού, αυτή με ευλάβεια (είναι η αγαπημένη σου).
Φυσικά ενδιάμεσα γίνεσαι πατέρας, σύζυγος, παιδί, κακός, εργαλείο, υποχείριο, παραπλανημένος, πολιτικός, προπονητής, μαλάκας, χαρούμενος, ο καλύτερος, ο στα αρχίδια μου, χαλαρός, αστείος, αδιάφορος κλπ.
Εντάξει δεν είναι όλα μάσκες, αλλά άμα αλλάζεις τόσες μετά πως να θυμάσαι πως είναι το πρόσωπο σου. Άσε που αυτές που φοράς περισσότερο, αρχίζεις και τους μοιάζεις, γίνεται κομμάτι σου και άντε να τις ξηλώσεις.
Τόσες μάσκες, τόσοι ρόλοι …… μα δυστυχώς τόσο λίγο ταλέντο.
Από τις : Ανορθογραφίες
Ξεκινάς το πρωί και φοράς τη μάσκα του εργαζόμενου, βλέπεις μία αιθέρια ύπαρξη στο μετρό και κλεφτά βάζεις τη μάσκα του εραστή, βλέπεις ότι δεν κάνει δουλειά και ξαναφοράς την πρώτη, πριν φτάσεις στη δουλειά, να κάνουμε και καλή εντύπωση στο αφεντικό.
Σταματάς τη δουλειά για λίγο και πιάνεις κουβέντα με τα παιδιά από τη δουλειά, εκεί φοράς λίγο και την μάσκα του επαναστάτη, μέχρι να τελειώσει το διάλλειμα. Πετάγεσαι λίγο στην τουαλέτα να ξυρίσεις τα γένια του Τσε που ξέμειναν από την προηγούμενη κουβέντα, μη μας δει και κάνα μάτι
Σχολάς και γυρίζεις σπίτι, φοράς την μάσκα του αγανακτισμένου για λίγο βλέποντας ειδήσεις, αγανακτάς τόσο πολύ, τόσο που να φανταστείς κλείνεις την TV! Για λίγο.
Μετά φοράς για λίγο την μάσκα της ανεμελιάς και όταν δεις ότι δεν μπορείς να χαλαρώσεις φοράς την μάσκα της αντανάκλασης, η μάσκα της αντανάκλασης είναι αυτή που σε βοηθάει να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη, στέκεσαι εκεί και σε βοηθάει γιατί εσωτερικά είναι διάφανη αλλά από έξω είναι πάλι καθρέφτης, οπότε αν κάτσεις μπροστά σε ένα καθρέφτη αλληλοκαθρεφτίζεστε, άμα δεν θέλεις να σε δεις είναι γαμώ τις μάσκες. Εκεί μένεις για λίγο γιατί σε βοηθάει να κρίνεις τα πάντα εκτός από σένα, δεν το κάνεις επίτηδες, είναι που δεν σε βλέπεις. Σου αρέσει πολύ να κράζεις εκεί, τους πολιτικούς, την κοινωνία, τα μέλη της, της τράπεζες, τους ανθέλληνες, τους ΄γραφικούς΄, τους άλλους. Τέρμα τώρα όμως γιατί αύριο έχεις πρωινό ξύπνημα, πρέπει να πας στην τράπεζα.
Α ρε γαμώτο, παλιά ήταν ωραία που βγάζες κάνα φράγκο, τότε έλεγες ότι φταίνε οι γυναίκες που είναι πουτάνες και καθάριζες, Οι έννοιες σου κάνανε κάθαρση σε ένα μπουκαλακι Johny, καλύτερο και από εξομολόγηση. Τώρα πρέπει να φταίνε και όλοι οι άλλοι. Έκοψες και τα μπουζούκια. αυτό που το πας.
Στα μικρά τα ζόρια έχεις καβάτζα και αυτή με το χαμόγελο για όταν κλαις, ντροπή, μη μας δει και κάνας γείτονας.
Ευτυχώς έφτασε το Σάββατο και μπορείς να βάλεις την μάσκα της διασκέδασης και φυσικά την μάσκα του οπαδού, αυτή με ευλάβεια (είναι η αγαπημένη σου).
Φυσικά ενδιάμεσα γίνεσαι πατέρας, σύζυγος, παιδί, κακός, εργαλείο, υποχείριο, παραπλανημένος, πολιτικός, προπονητής, μαλάκας, χαρούμενος, ο καλύτερος, ο στα αρχίδια μου, χαλαρός, αστείος, αδιάφορος κλπ.
Εντάξει δεν είναι όλα μάσκες, αλλά άμα αλλάζεις τόσες μετά πως να θυμάσαι πως είναι το πρόσωπο σου. Άσε που αυτές που φοράς περισσότερο, αρχίζεις και τους μοιάζεις, γίνεται κομμάτι σου και άντε να τις ξηλώσεις.
Τόσες μάσκες, τόσοι ρόλοι …… μα δυστυχώς τόσο λίγο ταλέντο.
Από τις : Ανορθογραφίες
