Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

ΤΑ ΒΑΡΙΔΙΑ ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ;


Το άρθρο του κατά τα άλλα αγαπητού πραγματικά συντρόφου, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Ηλία Μυλωνά, αποτελεί θα έλεγα έκπληξη για τις τοποθετήσεις του. Δίνει την εντύπωση ότι στην ουσία ψάχνει να βρει αυτό που αναφέρει ο ίδιος για τον Καβάφη, δηλαδή βαρβάρους.

Ομολογώ ότι, πιθανόν από δική μου ίσως αδυναμία, δεν ανακάλυψα στο άρθρο κάποια πρωτότυπη ή καινοτόμο ιδέα. Δεν πρόσεξα ούτε κατάλαβα ποια είναι η διαφωνία, ποια η διαφορά. Το ότι ο συνασπισμός χρωστά πολλά στις συνιστώσες και το αντίστροφο δεν είναι κάτι άγνωστο ή καινούργιο. Ούτε είναι καινοφανής άποψη ότι τελικά όλα τα χρωστάμε στον Ελληνικό λαό, που μας πίστεψε και μας εμπιστεύθηκε.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

ΒΡΩΜΑΩ



Βρωμάω
γη
και τη μοναξιά ενός
γαρίφαλου
σε πίστα μπουζουξίδικου
της εθνικής.

Βρωμάω
την αναπνοή
ενός άστεγου
που προσπέρασα.

Βρωμάω
τις ιαχές λέξεων
κολλημένων σε τοίχους
για να ακουμπήσω μόνο,
με τρόπο υστερικό,
έναν έρωτα
πρωτοφανέρωτο.

Βρωμάω
μνήμη φτηνιάρικη
δεμένη με
πολύχρωμες κορδέλες
πάνω σε φως
φεγγαρίσιο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Από καρδιάς με τον Θοδωρή Κοτονιά

Της Ελένης Ζάχαρη

Καλή εβδομάδα αγαπημένοι μας φίλοι! Η πρώτη εβδομάδα των Πανελλαδικών πέρασε χωρίς απεργία αλλά με άλλου είδους ζητήματα – γνωστά και συνηθισμένα – μια και πάντα κάποιο από τα θέματα βρίσκεται σε ιστοσελίδα που επισκέπτονται μόνο παιδιά ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ενώ τα άλλα, τα παιδιά ενός «Κατώτερου Θεού», παλεύουν με εκείνα που μαθαίνουν σε σχολεία και φροντιστήρια να τα βγάλουν πέρα. Η αλήθεια είναι πως επάξια τα καταφέρνουν και μια χαρά βαθμούς γράφουν τα παιδιά μας με όσα αντέχει η τσέπη του γονιού, που αγωνίζεται με δυσκολία να τα φέρει βόλτα για να τους προσφέρει…

Το σημαντικότερο, πιστεύω, σ’ όλη αυτή την τρέλα και την συστηματική αποδιοργάνωση όλης της κοινωνίας, που βάλλεται συθέμελα, είναι να αντέξουμε και για να γίνει αυτό πρέπει να ξαναθυμηθούμε όσα μας ενώνουν και μας φέρνουν κοντά, όσα μας κράτησαν ενωμένους κάποτε, όσα δοκιμασμένα μπορούν και σήμερα να τα καταφέρουν.. Κάποτε είχα διαβάσει ένα μικρό βιβλίο με ποιήματα… ο τίτλος του: «Στους καιρούς της απόκλισης με φυλάς μ’ αναμνήσεις»…. Μυστικό λοιπόν για το μέλλον οι μνήμες και η συνέχεια των δεσμών… Σκέφτηκα κι εγώ να προσκαλέσω έναν αγαπημένο φίλο και συμπατριώτη, ειδικό επί των συγγενικών δεσμών, και να μιλήσουμε για όσα μας ενώνουν και γι’ αυτά που μας χωρίζουν…

Έρχεται κάποια μέρα που ανακαλύπτουμε πως όλοι είμαστε μεταξύ μας σχεδόν συγγενείς.. ή κάπως έτσι βρε αδερφέ.. Να εδώ ολόκληρο συγκρότημα και είναι.. «Μακρινά Ξαδέρφια» .. ή δεν είναι; Είπα λοιπόν να ρωτήσω τον Θοδωρή Κοτονιά να μου πει αν είναι ή δεν είναι έτσι τα πράγματα!

-Καλώς ήρθες Θοδωρή στο «Από Καρδιάς» και στο «Λόγων Παίγνια»! Είναι χαρά μου να τα πούμε εδώ, συζητώντας κι ανοίγοντας τις καρδιές μας ως ... «Μακρινά Ξαδέρφια»!

-Μακρινή ξαδέρφη Ελένη σε ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την συζήτηση αυτή. Είμαστε και κοντοχωριανοί και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό! (γέλια) Κατά βάθος είμαστε όλοι συγγενείς αλλά, πια, το έχουμε απαρνηθεί αυτό λόγω της εποχής του Εγώ.

-Αυτό είναι μια πραγματικότητα που άλλοι αναφέρουν απλά γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά και άλλοι μιλάνε γι' αυτή με πόνο. Εσύ πού βρίσκεσαι; Τι σε πονάει;

-Η συνήθεια της σκέψης.. όλα πια καθοδηγούνται.. κατασκευάζονται. Ο αυθορμητισμός υπνωτίστηκε βαθιά ...κολυμπάμε ολοένα και περισσότερο ανάμεσα σε σκέψεις και επιφανειακά συναισθήματα, τα αισθήματά μας αρκούνται λίγο πολύ σε απλές απολαύσεις από τις αισθήσεις μας, όσο περνά ο καιρός όλο και λιγότερο κοιταζόμαστε στα μάτια, και η μαγεία χάνεται. Είμαι όμως αισιόδοξος (γέλια).

-Τι είναι αυτό που σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα αισιόδοξα; Έχει σχέση με τη μουσική;

-Το αντίθετο από όλα αυτά... όταν ξεγλιστρώ από τη σκέψη και ζω ελεύθερα μέσα μου χωρίς όρια ή μοιράζομαι με ανθρώπους γύρω μου αυτό που έχουμε κοινό, αυθόρμητα, είτε συζητώντας είτε παίζοντας μουσική.

-«Μακρινά Ξαδέρφια», το όνομα φανερώνει τη σύνδεση διαφορετικών ανθρώπων με διαφορετικές μουσικές προελεύσεις ή είναι τυχαίο;

-Το όνομα, όταν ψάχναμε πώς να μας φωνάζουν, το πρότεινε κάποιος όχι από το σχήμα για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ότι δεν είχαμε καμία σχέση μεταξύ μας. Από τότε η σύνθεση αλλάζει συνέχεια αλλά, με κριτήριο την ανθρώπινη σχέση και όχι τόσο τη μουσική συγγένεια.

-Πιστεύεις ότι σήμερα οι άνθρωποι σταμάτησαν να μοιράζονται πράγματα γι’ αυτό έχασαν και τη «συγγένεια» μεταξύ τους;

-Γεμίσαμε με χιλιάδες άχρηστες πληροφορίες τον εγκέφαλο που καμιά από αυτές δεν μας χρησιμεύει στην καρδιά, πείσαμε τον εαυτό μας ότι έχουμε ανάγκη όλα αυτά που φορτώσαμε ως απαραίτητα για τη ζωή μας, ικανοποιήσαμε τόσες επιθυμίες... Και όλα αυτά έχουν το αντίτιμο, αποξενωθήκαμε, με την καρδιά μας και τις καρδιές των άλλων… χάσαμε την ευφυΐα και την αθωότητα του απλού τσοπάνη. Η κρίση που περνάμε είναι εσωτερική, πτωχέψαμε πρώτα μέσα μας, σίγουρα κάποιοι άλλοι από επάνω μας το σχεδίαζαν καιρό αλλά, εμείς τσιμπήσαμε.

-Στον τόπο μας φτάσαμε στο σημείο να μην αντέχουμε και τη διαφορετικότητα. Ποιοι νομίζεις ότι είναι οι λόγοι;

-Όταν φοβόμαστε να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα μέσα μας και απορρίπτουμε τον ''κακό'' μας εαυτό χωρίς να πούμε μια κουβέντα μαζί του, να τον ρωτήσουμε με ενδιαφέρον ''τι είναι αυτό που φοβάσαι τι ακριβώς θέλεις'', και όταν δεν κατανοούμε τα πολλαπλά μας πρόσωπα, τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις μας. Όταν δεν βλέπουμε όλο αυτό σε εμάς να το αποδεχτούμε και να του χαμογελάσουμε είναι φυσικό να μην το βλέπουμε και στον άλλον... αλλά είμαι αισιόδοξος! (γέλια)

-Μετά από την πορεία τόσων χρόνων πιστεύεις πως οι διαφορετικές μουσικές καταβολές ενώνουν τους ανθρώπους;

-Σίγουρα σε κάθε σημείο του πλανήτη πια, οι μουσικοί ενώνουν τα ακούσματά τους, την κουλτούρα τους και βγαίνουν όμορφα πράγματα. Και εδώ, στην Ελλάδα, έχουμε πολύχρωμα ακούσματα, Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη, Νησιά, Στερεά Ελλάδα, όλα αυτά τα μοιραστήκαμε, στη μουσική αυτό μπορεί να γίνει εύκολα. Είναι ευτυχία να χάνεις τον τόπο και τον χρόνο.

-Η μουσική εξημερώνει τα ήθη; Τι λες; Μπορεί σήμερα, και με τον κίνδυνο της παγκοσμιοποίησης, να εξημερώσει και να ενώσει χωρίς να κινδυνεύσουν οι διαφορετικότητες;

-Όταν ο μουσικός πατάει γερά στον τόπο του και σ’ αυτό που δονεί το «dna» του, μπορεί να πάει παραπέρα τη μουσική χωρίς να χάνεται η ιδιαιτερότητά της και οι ιαματικές της ιδιότητες. Η μουσική και τα τραγούδια του κάθε λαού είχαν πάντα ένα επίπεδο ποιητικής σοφίας που επιδρούσε και επιδρά ψυχοθεραπευτικά ακόμα μέσα μας όταν τα ακούμε. Είχε τοπικό μεράκι, νταλκά και ένωνε τους ανθρώπους σε ένα μεγάλο χορό και τους εξισορροπούσε αρμονικά. Το πρόβλημα είναι ο μιμητισμός, χαλάει την διαφορετικότητά μας και μας φοβίζει. Κάνει άλλους να αναπαράγουμε στείρα την παράδοση και άλλους να ξεχνάμε να εμβαθύνουμε στην ουσία της και να ριχνόμαστε επιδερμικά στην αντιγραφή εξωτικών ακουσμάτων. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η μουσική στο 80% των τραγουδιών που ακούει ο κόσμος στην Ελλάδα, δεν ανθίζει πια από τις παρέες και τις γειτονιές αλλά από τα ριάλιτι και τις εταιρίες που το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι όλο αυτό που συζητάμε… και δεν σου κάνω τον Άγιο...

-Τα τραγούδια που γράφεις όλα αυτά τα χρόνια ακουμπάνε σ' αυτό που ονομάζουμε Παράδοση; Και βέβαια δεν το εννοώ με τη στενή έννοια του δημοτικού τραγουδιού...

-Έχω την τύχη να κατάγομαι από χωριό, εικόνες στα πανηγύρια... ο πατέρας μου με τους μπαρμπάδες μερακλώνανε και χορεύανε αργά το τσάμικο, ρίχνανε και ένα κλάμα στο τραγούδι που θύμιζε τον παππού που είχε φύγει, και όλο αυτό άφησε έναν αντίλαλο μέσα μου... με λίγο echo παραπάνω!

-Αυτή την αίσθηση της μουσικής την έχω κι εγώ και πραγματικά είναι μοναδικό το συναίσθημα...

Αλήθεια, ως συγκρότημα αλλά κι εσύ ως στιχουργός και συνθέτης, έχετε συνεργαστεί και συνεργάζεστε με μεγάλα ονόματα του χώρου. Επιλέγετε, όμως, μια πιο διακριτική παρουσία. Ποιος ο λόγος;

-Δεν είναι εύκολο να επιλέξεις την παρουσία που θα θες να έχεις σε ένα χώρο που, πιο πολύ, επιλέγουν άλλοι για σένα. Παρόλα αυτά η αλήθεια είναι ότι δεν αγχωθήκαμε ποτέ πολύ για την προβολή.

-Τι εννοείς όταν λες "επιλέγουν οι άλλοι για σένα"; Το κοινό, οι παραγωγοί ή το λεγόμενο 'σύστημα' γενικότερα;

-Οι ''ενδιάμεσοι'' καθορίζουν περισσότερο τα πράγματα, πρέπει να είναι στημένες οι δουλειές... είναι η εποχή των μανατζαρέων...

-Αυτός ο χώρος σε "πετάει" έξω εύκολα ή σε αποδέχεται και με ποια κριτήρια; Γιατί η αγάπη του κόσμου πολλές φορές είναι κατευθυνόμενη και δεν ξέρω αν επαρκεί...

-Ο περισσότερος κόσμος δεν έχει πολύ περιθώριο να ψάξει μουσικές. Το κριτήριο και η αισθητική του εδώ και πολλά χρόνια, εκπαιδεύεται από εμποροπαραγωγούς που ποντάρουν στα σεξουαλικά του ένστικτα, τον Εγωισμό και την επιφανειακή καψούρα. Παρόλα αυτά, όποιος δουλεύει και το αξίζει ανταμείβεται αργά ή γρήγορα. Τα τραγούδια που γράφτηκαν από μια πραγματική ανάγκη, θα μείνουν έτσι κι αλλιώς. Ευτυχώς που υπάρχει ο πλούτος της παράδοσης και του λαϊκού τραγουδιού και πέρασε και ένας μεγάλος Νικόλας Παπάζογλου και άνοιξε το δρόμο για πολλούς λ.χ Περίδη, Μάλαμα, Θ. Παπακωσταντίνου και άλλους. Και κάποιος που θα ακούει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τον ''Αύγουστο'', θα έχει ένα σημείο αναφοράς για το πώς είναι ο Έρωτας και πώς τραγουδιέται.

-Το συγκρότημα έχει αλλάξει αρκετές φορές σχήμα. Αυτό σημαίνει πως κύκλοι κλείνουν, κύκλοι ανοίγουν. Σ' αυτή τη φάση πού βρίσκονται τα "Μακρινά Ξαδέρφια";

-Όλα τα ξαδέρφια που πέρασαν από κοντά είναι ακόμα εδώ γύρω. Και οι παλιοί και οι καινούριοι. Πέρασαν πολλοί από αυτή τη ''συγγένεια'', άλλοι πήραν ''μεταγραφές'', άλλοι άλλαξαν επάγγελμα. Τα ''ξαδέρφια'' είναι η ανάγκη μου να μοιράζομαι δημιουργικά τη χαρά των τραγουδιών που φτιάχνω με ''συγγενείς''... τώρα βρισκόμαστε στην εγγραφή του τέταρτου άλμπουμ με τίτλο ''Ποταμός''.

-Κάνετε σχέδια για το μέλλον; Σας απασχολεί το επόμενο βήμα;

-Προσπαθούμε να μας απασχολήσει το μέλλον αλλά δε τα καταφέρνουμε τόσο καλά... ελπίζω να ενδιαφερθεί κάποιος μάνατζερ επιτέλους! (γέλια)

-Αν σε ρωτήσω: Θεωρείς τον εαυτό σου επαγγελματία μουσικό ή ερασιτέχνη; Τι θα μου απαντούσες και για ποιο λόγο;

-Ερασιτέχνης, έτσι κι αλλιώς. Γιατί δεν γνωρίζω θεωρία της μουσικής, είμαι εμπειρικός και χρωστώ πολλά σε όσα Ξαδέρφια κατά καιρούς με βοήθησαν να καταγράφω τις «εμμονές» μου.

-Μίλησες προηγουμένως για την Κρίση και είπες πως είναι εσωτερική και μάλιστα "φτιαχτή". Με αυτά τα δεδομένα υπάρχει τρόπος ή τρόποι να αντιμετωπιστεί;

-Να αγαπήσουμε την πραγματική ζωή που παραμελήσαμε, τις απλές χαρές που ξεχάσαμε, να ξαναεμπιστευτούμε τον διπλανό μας, και να δώσουμε αυτό που περιμένουμε από τους άλλους. Και να ρωτήσουμε κανένα παππού πώς βάζουνε καμιά ντομάτα, δε ξέρεις ποτέ!

-Μπορούμε να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα; Η ερώτηση δεν είναι απ' αυτές που κάνουν στην τηλεόραση, το λέω για όσους μας διαβάζουν, αλλά προκύπτει από τις δικές μας συζητήσεις...

-Θα απαντήσω όπως πραγματικά νιώθω... δεν έχουμε χάσει καμία ταυτότητα ούτε και είχαμε ποτέ… Υπήρξαμε παιδιά ... από όλο αυτό που περάσαμε τα χρόνια της αθωότητας, αν το θυμόμαστε, θα μεγαλώνει η ανάγκη για να ζούμε δημιουργικά την κάθε χαρά και δυσκολία της ζωής κάθε στιγμή. Ως που να ξαναερωτευτούμε το Τώρα χωρίς καμία νοσταλγία για το πριν και δίχως φόβο για το Αύριο...

-Θοδωρή, θέλω να σε ευχαριστήσω πραγματικά "Από Καρδιάς" που ήσουν εδώ, μαζί μας... κάτω από, ελαφρώς, αντίξοες συνθήκες κι αυτό είναι πολύ σημαντικό! Να είσαι καλά, να είστε καλά τα «Μακρινά Ξαδέρφια», να μας θυμίζετε, σ' αυτούς τους καιρούς της απόκλισης, τις μυστικές και βαθιές μας συγγένειες και τους ανθρώπινους δεσμούς μας! Μέσα από την καρδιά μου να ευχηθώ καλή πορεία, καλή συνέχεια, καλές και πολλές επιτυχίες!

-Εγώ, ευχαριστώ Ελένη από καρδιάς για την επικοινωνία αυτή και την συζήτηση και να ευχηθώ με τη σειρά μου καλή συνέχεια στην παρέα σας, με όμορφες συζητήσεις και πολλή ποίηση που λείπει πια από τις μέρες μας... Και σε εσένα, ιδιαίτερα, θα ευχηθώ να συνεχίζεις να πετάς στα σύννεφά σου γυρνώντας πάντα πίσω με όμορφα ποιήματα.

Καλή δύναμη σε όλους και σε όλα!

Προσωπικά, θα αφιερώσω σε όλους σας ένα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια με τη φωνή του Θοδωρή !


Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά


Από το Λόγων Παίγνια

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ

Απάντηση του Ισίδωρου Νερούτσου Σε άρθρο Στο Πρώτο Θέμα Για τους διεθαρμένους Έλληνες του Τόμσεν

Το καθεστώς των αυθαιρέτων κτισμάτων στην χώρα μας και όχι μόνο στην περιοχή του Βώλακα Ηλίας, είναι το σύνηθες το «επίσημο» και το «νόμιμο». Τεράστιες περιοχές στην Αττική, επί πολλά έτη δεν είχαν σχέδιο δόμησης. Παρά το γεγονός, κυρίως κατά την δεκαετία το 1960, ότι χιλιάδες άνθρωποι από την επαρχία εγκατέλειπαν τα χωριά τους και έρχονταν στις μεγάλες πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα για μόνιμη εγκατάσταση και για να βρουν δουλειά. Πουλούσαν όσο όσο την γη τους και αγόραζαν στην Αττική αγροτεμάχια για να κατοικήσουν.
Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΖΑ


Καταπληκτική φωτογραφία. Αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη για την κατάσταση των πανέμορφων και «παρ’ολίγον» παρθένων παραλιών μας, εν ονόματι του κέρδους. Άραγε ποιού κέρδους; Η καταστροφή των παραλιών μας αποτελεί κέρδος;

Η μοναδικότητα σε κλίμα, η ασφαλής απόλαυση της κολύμβησης, η αίσθηση της εξερεύνησης, κατακρημνίζονται στον καιάδα συμφερόντων. Την θέση της απόλαυσης της φυσικής ομορφιάς, της ηρεμίας και του αισθήματος της ελευθερίας του αγγίγματος των φυσικών μας θησαυρών, παίρνουν αντιαισθητικές και προσβλητικές για τους πανέμορφους τόπους μας κατασκευές.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Περί Σουηδίας και εξέγερσης


Οι εξελίξεις στη Σουηδία με την εξέγερση (κυρίως) στις γειτονιές των μεταναστών και των κοινωνικά αδικημένων έχουν πάρει τη μορφή χιονοστοιβάδας και, οι πληροφορίες μου λένε ότι αναμένεται επέκτασή τους και σε γειτονικές χώρες (πχ Νορβηγία), όπου η διάρθρωση και η δομή της οικονομίας και της κοινωνίας ακολουθεί ανάλογα μοντέλα.

Με αφορμή, λοιπόν, τις εξελίξεις αυτές γράφω τούτες τις γραμμές, ως πρώτες σκέψεις, αλλά και ως αφορμή για περαιτέρω εμβάθυνση και κατανόηση του τι συμβαίνει, όχι πλέον σε μια χώρα του «φτωχού Νότου» της Ευρώπης, αλλά σε μία χώρα του «πλούσιου και προηγμένου» Βορρά.

Διαβάστε Περισσότερα »

OXI ΠΕΡΙ, ΑΛΛΑ ΥΠΕΡ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του Σταθη

Οταν ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ φθάνει σε ένα κορυφαίο σημείο εκλογικής απήχησης, περίπου ανάλογο με το ποσοστό των αριστερών σε μια κοινωνία συν εκείνων που έχουν αρχίσει να προσδοκούν στην Αριστερά, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά του.

Ο πρώτος είναι να επιμείνει στη ριζοσπαστική πολιτική πρόταση, που ήδη έτυχε της επιδοκιμασίας των αριστερών και πλέον ενδιαφέρει και όσους άλλους έτειναν ευήκοον ους στην πολιτική του, με σκοπό να διευρύνει ακόμα περισσότερο την επιρροή και την απήχησή του, αλλά πάντα στη βάση του ριζοσπαστικού αριστερού του προγράμματος.

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ


Βασικός σκοπός του μαρξισμού ως ρεύμα του σοσιαλισμού δεν είναι η απελευθέρωση του ατόμου, αλλά οι υποθέσεις της μάζας, ισοπεδώνοντας το άτομο και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Η μαζικότητα στον τρόπο έκφρασης και σκέψης επέφερε την απογύμνωσή του από κάθε προσωπικότητα, επί μέρους προσωπικότητα, επί μέρους αξίας προσωπικής αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού μέσα στους κόλπους μιας απόλυτα οικονομικοποιημένης μάζας.

Τα λεγόμενα του μαρξισμού για το πώς θέλει το άτομο και πως αυτό το άτομο τελικά αναπτύχθηκε και κατάντησε στις χώρες του σοβιετικού μπλοκ, φανερώνεται μέσα από την ηθική και πνευματική ισοπέδωση, ώστε να καταστεί αδύναμο, δίχως ελεύθερη δημιουργική βούληση και μαζικοποιημένο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Είμαι ο κύριος Αποτέτοιος.


Είμαι ο κύριος Αποτέτοιος.
Συχνάζω σε ονειρώξεις
διαδηλώσεων
Και επαναστατικών
φωνασκούντων
μανιφέστων κι έτσι.
Πολλές φορές ενίσταμαι
Για κάποιες λέξεις τους
Εντός των οποίων δε χωρώ.
Αλλά εντάξει.
Δε το κάνω και θέμα.
Το συζητώ,
που λέει ο λόγος δηλαδή,
σε κάνα μπαράκι που
συχνάζουν κορίτσια
κοντοκουρεμένα και λεπτά.
Μια χαρά.

Αλλά για να πούμε
την πάσα αλήθεια μου
θα ήθελα να χα νιώσει
ένα καλώδιο φορτωμένο ηλεκτρισμό
πάνω στα γεννητικά μου όργανα,
να μου χαν φορέσει χειροπέδες,
να χα φάει το λαπά ενός κρατητηρίου
και τη μπουνιά τη ξώφαλτση
από κάνα φύλακα
ή , γιατί όχι,
να μου χαν κάνει φάλαγγα
και τα υπόλοιπα

σίγουρος όμως
πως μετά από λίγο θα έβγαινα
και θα κυκλοφορούσα στους δρόμους
δαφνοστεφανωμένος τη μνήμη μου,
ως έγγραφη βεβαίωση ζωής

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ


Πολλοί σύντροφοι πιστεύουν ότι η κατάκτηση της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ αυτόματα σημαίνει και Σοσιαλιστικό κοινωνικοοικονομικό μετασχηματισμό.

Το όραμα αυτό ως όραμα υπάρχει στο «πίσω μέρος του μυαλού» όλων μας. Οι περισσότεροι από εμάς, σχεδόν από παιδιά, σκεφτόμασταν και σχεδιάζαμε το μέλλον της ανθρωπότητας και φυσικά και της χώρας μας, με όρους κοινωνιστικούς και Δημοκρατικούς με την σωστή έννοια του όρου.

Η μελέτες και η συμπεριφορές μας συγκλίνουν προς την κατεύθυνση αυτή με στόχο την απαλλαγή του ανθρώπου από την ανάγκη, από την βαρβαρότητα της καταπίεσης, από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η Μικρή Ψυχή και ο Ήλιος


Μια φορά και σε κανέναν καιρό, ήταν μια Μικρή Ψυχή, που είπε στο Θεό: "Ξέρω Τι Είμαι!"

και ο Θεός είπε: "Αυτό είναι υπέροχο! Τι Είσαι;"

και η Μικρή Ψυχή φώναξε: "Είμαι το Φως!"

O Θεός χαμογέλασε πλατιά, "Πολύ σωστά!" αναφώνησε, "Είσαι το Φως."

Η Μικρή Ψυχή ήταν τόσο χαρούμενη που κατάλαβε, αυτό που όλες οι ψυχές που βρίσκονταν στο Βασίλειο, ήταν εκεί για να το καταλάβουν.

"Ουάου! Τέλεια!" Είπε η Μικρή Ψυχή.

Σύντομα όμως, το ότι κατάλαβε Τι Είναι, δεν της ήταν αρκετό. Η Μικρή Ψυχή ένοιωσε εσωτερική αναταραχή και τώρα ήθελε να γίνει αυτό το οποίο ήταν.

Έτσι, η Μικρή Ψυχή ξαναπήγε στο Θεό (το οποίο δεν είναι κακή ιδέα για όλες τις Ψυχές που θέλουν να γίνουν Αυτό που Πραγματικά Είναι) και είπε: "Γεια σου Θεέ! Τώρα που ξέρω Τι Είμαι, είναι εντάξει για μένα και να Γίνω Αυτό που Είμαι;"

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


Τα κοινωνικά ιατρεία-Φαρμακεία ξεφύτρωσαν και εξακολουθούν να ξεφυτρώνουν, σε όλη τη χώρα, κάνοντας πράξη την εξαγγελία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, για την δημιουργία δομών αλληλεγγύης, που χωρίς να έχουν την δυνατότητα όμως να υποκαταστήσουν τις ολοκληρωμένες παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από το ΕΣΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία, εν τούτοις προσφέρουν μεγάλη βοήθεια και ανακούφιση στον πληττόμενο από τις υποτελείς κυβερνήσεις λαό μας.
Διαβάστε Περισσότερα »

ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ

Της Ελένης Ζάχαρη

Τις γενιές που στερήθηκαν αληθινή Παιδεία ποιος θα τις κοιτάξει στα μάτια; Κατηγορείτε τους Καθηγητές και τους Δασκάλους ενώ αγνοείτε πως υπάρχει ένας ολόκληρος μηχανισμός που αποφασίζει και εκπονεί αυτά τα κατάπτυστα Προγράμματα που σκοπό έχουν να αφήσουν τα παιδιά ΜΑΣ αγράμματα!!!!

Η κοινή πολιτική των Κομμάτων αποδεικνύεται από το γεγονός πως όλες οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα είναι κάθε φορά πάνω σ' ένα κοινό μοτίβο που εξελίσσεται προς το χειρότερο κυρίως για τα παιδιά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων!!!!

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

ΤΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ


Είναι φανερό ότι η εποχή μας πρέπει να γίνει η μήτρα νέων ιδεών, ιδιαίτερα τώρα που τα κοινωνικά προβλήματα έχουν οξυνθεί. Κουβαλάμε ακόμα τα φαντάσματα των περασμένων αιώνων και έχουμε αποδεχτεί αμαχητί τις αποτυχίες που έχουν σημαδέψει την πορεία τους. Το χειρότερο όμως είναι, ότι έχουμε μείνει μόνο στις αποτυχίες, τις οποίες αναπαράγουμε συνέχεια.

Η σύγχρονη εποχή διαμόρφωσε δύο βασικές ιδεολογίες, τον φιλελευθερισμό και τον σοσιαλισμό. Αυτά τα δύο ρεύματα εμφανίζουν κοινές πολιτικές καταβολές, αλλά και παράλληλες ιστορικές διαδρομές. Γεννήθηκαν προσανατολισμένοι στο να επιφέρουν τη χειραφέτηση του ατόμου και την άρση των θεσμοθετημένων διακρίσεων.

Η συντηρητική πολιτική έβλεπε το ίδιο και τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλιστές ως δυνάμεις που έχουν ως σκοπό την ανατροπή της τάξης πραγμάτων, μέσα από επαναστατικές μεθόδους.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Είμαστε το άλλο άκρο


Καλό το άρθρο του Δημοσθένη Παπαδάτου - Αναγνωστόπουλου. Έχω όμως την γνώμη, ότι εκείνοι που αποφασίζουν πραγματικά να αγωνισθούν και όχι ανέξοδα και επικοινωνιακά, η αποστολή φύλων επίταξης, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για υποστολή του αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα και τον κανιβαλισμό.

Η κακομεταχείριση των καθηγητών, αποτελεί στην ουσία κακομεταχείριση απέναντι σε όλο τον λαό και στους μαθητές, που το μέλλον τους είναι θλιβερό και που οπωσδήποτε δεν εξαρτάται από καμία απεργία καθηγητών.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Από καρδιάς με την Θέσια Παναγιώτου

Της Ελένης Ζάχαρη


Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά, Καλά κι Ευλογημένα! Τώρα θα μου πείτε – ευλόγως βέβαια – πως παλάβωσα διότι τι καλά κι ευλογημένα να είναι όταν μια Κυβέρνηση καταστρέφει την Παιδεία της και οδηγεί σε σύγκρουση τις κοινωνικές ομάδες προκειμένου να επιβάλει το δικό της! Πανελλαδικές Εξετάσεις.. ώρα Μηδέν.. Επιστράτευση.. Μπας και είμαστε στα 1974 και κανείς δεν το πήρε χαμπάρι; Αμ, τώρα θα φανεί ποιος αντέχει τη Θυσία! Ποιος θέλει κάτι καλύτερο, δικαιότερο, ανταγωνιστικότερο και πραγματικά «Ευρωπαϊκό» (μας έχετε φάει πια!), κι όχι μια Ελλάδα 30 χρόνια πίσω! Μεγάλη κουβέντα, δύσκολη και επώδυνη που δεν εξαντλείται έτσι απλά.

Εμείς πάλι στα δικά μας… τα υπέροχα, καρδιακά, ανατρεπτικά, επαναστατικά, Ελληνικά –βαθύτατα-, τα Πειραιώτικα, Σμυρναίικα, Συριανά….


Δευτέρα του Θωμά ε; Ε! Στου Θωμά το Μαγαζί… και τι λέω τώρα! Πορεία στο Ρεμπέτικο Τραγούδι με μια αγαπημένη ύπαρξη, μ’ ένα Νυχτοπούλι, όπως λέει κι εκείνη, με μια γυναίκα που μαζί με τον σύντροφό της αφιερώθηκαν στη μελέτη, έρευνα, παρουσίαση, επανεκτέλεση των Ρεμπέτικων τραγουδιών! Θέσια Παναγιώτου, εκ Κύπρου ορμώμενη, σύζυγος Κώστα Φέρρη, με σπουδές στις Νομικές και Πολιτικές Επιστήμες και στη Μουσική… χάθηκε στη Μουσική κι άντε να τη μαζέψεις όταν μάλιστα Ρεμπέτης σημαίνει …..ονειροπόλος! Τιμή μου, χαρά μου, συγκίνηση που δεν περιγράφεται και αρκετό γέλιο με τα δικά μας παράξενα φερσίματα… Απολαύστε τη!

-Λοιπόν... συνήθως διαβάζετε τα καλωσορίσματα στην αρχή των φίλων μας που έρχονται εδώ, τα βιογραφικά τους στοιχεία έτσι για να μπούμε σιγά σιγά στο κλίμα.. αλλά εδώ είναι "Από Καρδιάς" η κατάσταση και πρέπει να περιμένετε κι ανατροπές.. Έτσι και με τη Θέσια Παναγιώτου που, προσπαθώντας μέσω in box να συνεννοηθούμε για την ώρα που θα ξεκινούσαμε επισήμως, αρχίσαμε τη συνέντευξη τόσο αυθόρμητα και όμορφα που δεν μου πάει η καρδιά να αλλάξω τη δομή και να βάλω όλα τα γνωστά αλλά αληθινά πάντα στολίδια...

-Ε, λοιπόν! Θέσια.. Καλώς ήρθες και αφήνουμε τα πάντα στην ομορφιά του αυθόρμητου!

-Καλώς σε βρήκα Ελένη. Γιατί με περιτριγυρίζεις τόσο καιρό; Δεν έχω να σου πω μυστικά και άγνωστα. (γέλια)

-(γέλια και από μένα) Καλησπέρα… θα σε βρω σε λίγο γιατί καθυστέρησα στο μάθημα

-Καλησπέρα! Όποτε μπορείς, χωρίς άγχος! Θα με βρεις εδώ! Προτείνω μάλιστα ν’ αρχίσουμε πρώτα από εδώ… μ’ αρέσει το άηχο πνευματικό επίπεδο που μπορούμε να μπούμε γι’ αρχή..

-Ναι, συμφωνώ κι εγώ, στο μεταξύ θα ήθελα να σκεφτείς , πέρα από τα συνηθισμένα βιογραφικά και λοιπά, τι σε ενδιαφέρει να ειπωθεί που δεν λέγεται συνήθως. Προσωπικά λ.χ θέλω να μείνουμε αρκετά στο Ρεμπέτικο τραγούδι, στο πώς ενώνονται οι λαοί στο τραγούδι, μαζί με άλλα βέβαια! Μιλάμε σε λίγο πάλι!

-ο.κ. εδώ θα είμαι μέχρι το πρωί... μη βιάζεσαι...

-οκ!

Όπως καταλαβαίνετε, αυτή είναι η αρχή μιας συζήτησης πραγματικά «Από Καρδιάς» κι επειδή εδώ λειτουργεί το αυθόρμητο, ελάτε να δείτε πώς ταξιδέψαμε με τη Θέσια στη συνέχεια… γιατί αμέσως ήρθε αυτή η απάντηση! Ό,τι ακολούθησε ήταν ακόμη και προσωπικές απορίες…

-Το ρεμπέτικο είναι η πιο γνήσια λαϊκή δημιουργία από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα. Γι αυτό και κιβωτός της ελευθερίας μας, ναι, αυτής της βγαλμένης απ΄ τα κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά, μιας ελευθερίας που ποινικοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή με τους Βαυαρικούς νόμους του Αντιβασιλέα Μάουερ. Στις φυλακές που ιδρύθηκαν μέσα σε σχολεία και τεκέδες γεννήθηκε αυτό το τραγούδι, από σπαράγματα μιας γλώσσας κρυμμένης μέσα σε δημοτικά τραγούδια, και από αδέσποτα μελίσματα, βυζαντινά. Αυτή η ποινικοποιημένη Ελευθερία είναι το προσωπικό περιθώριό μας. Και εκεί επιστρέφουμε κάθε που χανόμαστε και χορεύουμε αντάμα! (Τώρα μου ήρθε, στο στέλνω).

«Βάρα με με το στιλέτο
Κι όσο αίμα βγάλω πιε το»

Ένα από τα πρώτα αδέσποτα ρεμπέτικα δίστιχα!

-Εκπληκτική και πιστεύω η πιο γνήσια άποψη για το ρεμπέτικο. Να σου πω, πως το θεωρώ εφάμιλλο του δημοτικού τραγουδιού στη συνέχειά του ή ακόμα και το ελληνικό "μπλουζ", με την έννοια ότι το μπλουζ εκφράζει μια συγκεκριμένη κουλτούρα, θα το θεωρήσεις παρατραβηγμένο;

-Όχι, δεν είναι παρατραβηγμένο, μπορούμε να το δούμε έτσι και να το παραλληλίσουμε και με άλλες φόρμες αστικών τραγουδιών άλλων χωρών, που κοινό τους στοιχείο έχουν ότι εκφράζουν ακριβώς αυτό το κοινωνικό, μυστικό, απαγορευμένο, ύποπτο, κυνηγημένο, ελκυστικό περιθώριο... π.χ τα φάντος της Πορτογαλίας, τα τάγκο της Αργεντινής, τα αστικά φλαμένγκο της Μαδρίτης, όπως και αντίστοιχες φόρμες της Ανατολής π.χ. Ασίκ τραγούδια.

-Το ρεμπέτικο έχει συγκεκριμένη τοπική καταγωγή και αν ναι, γιατί; Προσωπικά, γεννημένη στον Πειραιά και με αγάπη στις γειτονιές του, γνωρίζω ταβερνάκια - εν ζωή ακόμη - που τραγούδησαν μεγάλοι ρεμπέτες και, να σου πω, με κάνει περήφανη αυτό....

-Για να γεννηθεί το ρεμπέτικο τρέξαν πολλά ποτάμια, από πολλές γεωγραφικές και κοινωνικές τοποθεσίες. Όμως αυτό που εννοούμε σήμερα ως ρεμπέτικο, είναι αυτό που γεννήθηκε στον Πειραιά, μετά το 1922, με την συνάντηση και αναγκαστική συγκατοίκηση δύο περιθωρίων: τους περιπλανώμενους και αυτοδίδακτους μουσικούς του Πειραιά και τους έντεχνους ή μορφωμένους μουσικά πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Η συναδέλφωση της άμοιρης αυτής φτωχολογιάς από την μία και την άλλη, γονιμοποίησε το ρεμπέτικο τραγούδι.

-Η ονομασία "ρεμπέτικο" παραπέμπει σε κάτι υποτιμητικό;… θυμίζει το τούρκικο "ρεμπέτ".. έχει κάποια σχέση; Αυτά είναι απορίες προσωπικές!

-Δεν υπάρχει λέξη ρεμπέτ στα τούρκικα.

Η λέξη ρεμπέτικο κατά πάσα βεβαιότητα, προέρχεται από το ελληνικό ρέμπομαι ή ρέμβομαι, ρεμβάζω, ρεμπέτης, ρεμπετός, και σημαίνει περιπλανιέμαι τόσο σωματικά (τροβαδούρος, ασίκ κ.λ.π.) όσο και πνευματικά, με την φαντασία μου. Οι περιπλανώμενοι και ονειροπόλοι όλων των εποχών υπήρξαν αντικείμενα χλευασμού και υποτίμησης από τους βολεμένους και τις εξουσίες...

Άιντες να ρεμπελέψουμε, ρεμπέτες να γενούμε, να μας 'γαπούν οι έμορφες, να τες περιφρονούμε

-Μάλιστα, φράση "ρεμπέτ ασκέρ" τότε; Ελληνική που χρησιμοποιήθηκε στα τούρκικα;..

-Όχι, παράφραση ελληνική που χρησιμοποιήθηκε μόνο από τους Έλληνες. Ασκέρ στα τούρκικα είναι ο στρατός, και το ρεμπέτ προέρχεται ή από το ρέμπελος και ρεμπελιό ή από το ίδιο το ρεμπέτικο ως ρίζα λέξης, όποτε υπονοεί μία περιπλανώμενη στρατιά ή ένα στράτευμα περιπλανώμενων και διαλυμένων φαντάρων, από την αρχή όμως σήμαινε σκορποχώρι... διαλυμένο δηλαδή "στράτευμα".

-Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση! 

Άρα, το ρεμπέτικο εντάσσεται στη μακραίωνη ιστορία των περιπλανώμενων τραγουδοποιών, ακόμα και των ομηρικών αοιδών, που περιφέρονταν και με κάθε ευκαιρία τραγουδούσαν για τον έρωτα, τα πάθη και τα παθήματα του απλού ανθρώπου. Ένα γνήσια λαϊκό είδος τραγουδιού, παραδοσιακό με όλη τη σημασία της λέξης που συνδέεται στενά με τις ιστορικές εξελίξεις του τόπου από το 1922 και μετά;

-Δεν σε προλαβαίνω, το συμπέρασμά σου είναι ολοκληρωμένο, τα είπες όλα, απλά μια διευκρίνηση για όσους ενδιαφέρονται να το ψάξουν και πιο πέρα. Ναι, το ρεμπέτικο είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των τραγουδιών που γέννησαν οι περιπλανώμενοι τροβαδούροι από τόπο σε τόπο ή οι περιπλανώμενοι με την φαντασία τους. Μια έκφραση του ανθρώπου που η έναρξή της χάνεται μέσα στους αιώνες του πολιτισμού. Συμβολικά ορίζουμε τον Όμηρο ως έναρξη. Όμως στο ρεμπέτικο δεν έχουμε μεγάλα έπη, ούτε ηρωισμούς, ούτε μακροσκελείς αφηγήσεις, έχουμε όμως την πάλη του ανώνυμου και ασήμαντου ανθρώπου με την μοίρα, με τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με την φτώχια, με την παράβαση των ιερών κανόνων, ου κλέψεις, ου φονεύσεις κ.λ.π. ακόμα και με τον Χάρο, θέματα και καταστάσεις που αναπαριστώνται ταυτόχρονα και χορευτικά, γιατί το ρεμπέτικο είναι κατ’ εξοχήν χορευτικό τραγούδι, έχει δηλαδή και απαιτεί την θυμέλη του την ώρα της τελετής του, γι’ αυτό και συγγενεύει πιο πολύ με την δραματική ποίηση παρά με την επική ή την λυρική.

-Ο άνθρωπος στο λυγμό του και στη σύγκρουση με τη Μοίρα. Κοσμοαντίληψη και ταυτόχρονα αυτοαντίληψη... Νομίζω πως πρέπει να είσαι πολύ ρηχός - ακούγεται αφοριστικό και δεν θα έπρεπε, αλλά στο "Από Καρδιάς" τα λέμε όλα - για να μη νιώσεις την ανατριχίλα και την ανάγκη να σηκωθείς να χορέψεις. Πόση δουλειά χρειάστηκε για να ανακαλύψεις το ρεμπέτικο ή ήρθε και σε συνάντησε αυτό, Θέσια;

-Είχα σχέση και επαφή τόσο μουσικά όσο και ιδεολογικά με το ρεμπέτικο. Η μύησή μου όμως έγινε από τον Κώστα Φέρρη και η "πρόκληση" ήταν μεγάλη!

-Σχέση, επαφή, μύηση, Κώστας Φέρρης! Τώρα θα πρέπει να μου πεις, αν θες, για την μουσική και ιδεολογική σχέση και ύστερα για την... μυητική διαδικασία και το "κεφάλαιο" Κώστας Φέρρης... Και για μένα πρόκληση!!

-Με πατέρα και μητέρα λαϊκούς και προοδευτικούς που μου δίδαξαν την ανθρωποκεντρική ματιά στα πράγματα και σε ένα μουσικό περιβάλλον που περιελάμβανε από όπερα και συμφωνικά έργα μέχρι "ελαφρά" και ρεμπέτικα τραγούδια, φυσικό ήταν να έχω μια ακουστική και αβίαστη σχέση με το τραγούδι αυτό. Όταν ο Φέρρης μπήκε στη ζωή μου, κατ’ αρχήν με την κορυφαία ταινία του "Ρεμπέτικο" και στη συνέχεια ολόκληρος και με όσα κουβαλούσε μαζί του ως δημιουργική προσωπικότητα, φυσικό ήταν να λειτουργήσει για μένα ως πυροκρουστήρας. Από τότε ερευνούμε και δημιουργούμε μαζί και μπορώ να πω πως έχουμε καλή απόδοση αφού μόνο στον τομέα "ρεμπέτικο τραγούδι" μετράμε μέχρι τώρα 600 ανώνυμα και επώνυμα τραγούδια σε επανεκτελέσεις και εικόνα, αμέτρητες ώρες τηλεοπτικών εκπομπών από την σειρά "Απόψε στου Θωμά" και "ονείρου Ελλάς", μια λαϊκή όπερα με τίτλο "Ρεμπέτικο Μυστήριο" που ανέβηκε Ρόδο-Χάϊφα-Άγκυρα, συναυλίες, διαλέξεις, δισκογραφία, στιχουργική, σύνθεση κ.λ.π. κ.λ.π. Ε, όλα αυτά ήταν και είναι μια διαρκής πρόκληση, γιατί μιλάμε για απίστευτο όγκο δημιουργίας - κατάθεσης και από τους δυο μας.

-Φαντάζομαι πως θα είναι συναρπαστικό - τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του - αυτό το κοινό ταξίδι στη δημιουργία. Έχετε δουλέψει και σε άλλα είδη τραγουδιού για να καταλήξετε σε όλα αυτά; Έχετε κάνει μελέτες στα τραγούδια της Ανατολής λ.χ ;

-Η πρώτη συνεργασία και πρόταση που μου έκανε ο Φέρρης ήταν το 1987, για να γράψω τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας του "Oh Babylon". Είχε μάλιστα επιλέξει, το μουσικό περιβάλλον της ταινίας να είναι η ρέγκε μουσική, και τα τραγούδια πάνω σε δικούς του στίχους στα Αγγλικά και με τραγουδιστή τον διάσημο σήμερα της σκηνής αυτής Maxi Priest! Αυτό και έκανα. Στα ρεμπέτικα φτάσαμε αργότερα... Όσο για τις έρευνές μας, ταξιδεύουμε σ’ αυτές σαν τον Οδυσσέα, ανάλογα με το κέφι των Θεών ή των Ανθρώπων, πάμε από Δύση σε Ανατολή και από Βορρά σε Νότο... πάντοτε περιπλανώμενοι και έτοιμοι για θαύματα.

-Πράγματι ταξίδι λοιπόν! Αλλά και μουσική ρέγκε... μ' αρέσετε! Λέμε πως η μουσική ενώνει τους ανθρώπους. Στις συναυλίες του εξωτερικού πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στο ηχητικό άκουσμα που λέγεται "ρεμπέτικο";

-Θα σου δώσω την συνολική εμπειρία μας τόσο από τις συναυλίες (Στρασβούργο, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Βουκουρέστι, Ιερουσαλήμ, κ.λ.π. κ.λ.π., όσο και από την διδασκαλία που οι ίδιοι κάναμε στα κρατικά θέατρα της Χάϊφα και της Άγκυρας. Το ρεμπέτικο, αυτή η μουσική, αυτά τα τραγούδια, επειδή είναι τραγούδια καρδιάς και όχι διανοητικές δημιουργίες, ξεκλειδώνουν αμέσως την καρδιά του ακροατή, ακόμα και αν δεν γνωρίζει την γλώσσα. Και όταν ανοίξει η πόρτα της καρδιάς όλοι οι διαχωρισμοί, τα όρια, τα πρέπει και δεν πρέπει, καταρρέουν. Ο άνθρωπος απαλλάσσεται από τα επίκτητα και μένει γυμνός απέναντι στη μοίρα του και στην αυτογνωσία του. Τα τραγούδια δεν ενώνουν τους λαούς, ενώνουν τους ανθρώπους, γιατί ανοίγουν μέσα τους τις περιοχές της ελευθερίας τους να αγαπούν, να συμπονούν, να συμπάσχουν, να συνυπάρχουν. Αν θες το πιστεύεις αλλά οι μόνοι αμήχανοι και μετέωροι απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο, είναι πάντα οι Έλληνες αξιωματούχοι των Πρεσβειών μας... έχοντας οι ίδιοι, από την μία, μια αμφίβολη σχέση με το ρεμπέτικο και από την άλλη, προκαταλήψεις και προδιαγραφές για τους λαούς, είναι ανίκανοι να καταλάβουν τέτοιες αντιδράσεις και αποδοχές από τους άλλους, τους ξένους δηλαδή. Αυτό τα λέει όλα.

-Ο καθωσπρεπισμός εγκλωβίζει το κομμάτι του ανθρώπου τελικά. Το ρεμπέτικο, και μένω σ' αυτό γιατί είναι το είδος που κατεξοχήν έχεις ασχοληθεί και έχεις μαζί με τον Κώστα Φέρρη αναδείξει, εξέφρασε και πολιτικά την εποχή του. Σήμερα, υπάρχει αντίστοιχη μουσική έκφραση ή το ρεμπέτικο έχει τη διαχρονική δυναμική για να σηκώσει στις πλάτες του αυτό που βιώνουμε;

-Με τον τρόπο που χρησιμοποιούμε σήμερα τον όρο "πολιτική τέχνη", (τραγούδι κ.λ.π.), το ρεμπέτικο δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Το ρεμπέτικο είναι αταξικό - διαταξικό και μη συγκρουσιακό. Είναι το τραγούδι των "ασήμαντων" ανθρώπων, της συντριπτικής δηλαδή πλειοψηφίας ενός λαού και κανένας δεν μπορεί να το ιδιοποιηθεί. Όποιος το επιχειρεί γελοιοποιείται. Όπως κάτι «ζεϊμπέκηδες» πολιτικοί περασμένων ετών. Για όλους τους πιο πάνω λόγους το ρεμπέτικο είναι μια διαχρονική κλασσική αξία που εκφράζει την ουσία μιας κοινωνίας η οποία πρέπει να είναι συγχωρητική και όχι συγκρουσιακή. Να βασίζεται δηλαδή στην ενότητα και στην συνύπαρξη και όχι στην διάσπαση και στη σύγκρουση. Η μόνη κοινωνική σύγκρουση που εκφράζεται, κατά κάποιο τρόπο, στα ρεμπέτικα είναι αυτή με τους ψευτονταήδες από την μία και με τους αστυνόμους από την άλλη.

-Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά, εφόσον εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και τον πόνο του, δεν μπορούμε να πούμε πως θα εξέφραζε ή εκφράζει και σήμερα το αντίστοιχο; Δεν εννοώ τη στρατευμένη έννοια ή τη λαϊκίστικη έκφραση αυτών των κάποιων μέσα απ' το τραγούδι!

-Όχι μόνο τον πόνο του, αλλά και την χαρά του, και τις διαφυγές του, και τον έρωτά του, και τις επιθυμίες του και τα όνειρά του... με την έννοια του κλασσικού που είπαμε πιο πάνω, και φυσικά θα εκφράζει όλα αυτά και χθες και τώρα και πάντα. Έναν αιώνα μετά τη δημιουργία τους και τα τραγούδια αυτά είναι ολοζώντανα, τραγουδιούνται και χορεύονται εδώ και τώρα.

-Θέσια, κάνεις ραδιόφωνο πολλά χρόνια. Διάβαζα μάλιστα, ότι οι εκπομπές σου προσέφεραν πρωτόγνωρα ποσοστά ακροαματικότητας στον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ποια είναι η σχέση που έχει αναπτυχθεί τόσα χρόνια με τους ακροατές; Το ραδιόφωνο ήταν και είναι ιδιαίτερο είδος, έτσι; Τι έχεις αποκομίσει από αυτό;

-Ναι, το ραδιόφωνο παίζει και με την φαντασία σου αφού δεν σε εγκλωβίζει σε καμιά εικόνα. Αν σου πω πως μετά από τόσα χρόνια, ακόμα εκπλήσσομαι και χαίρομαι που παλιοί και νέοι ακροατές από όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, μου λένε για τις εκπομπές μου, πόσο τους συντροφεύουν ή τους θυμίζουν ή τους μαθαίνουν, θα με πιστέψεις; Όπως οι ακροατές μου δεν έχουν ακριβή εικόνα για μένα έτσι κι εγώ δεν έχω ακριβή και συγκεκριμένη εικόνα γι’ αυτούς, κι όμως, επικοινωνούμε τόσα χρόνια, χωρίς να γνωριζόμαστε ... μέσα από τα ραδιοκύματα... το βρίσκω μαγικό, καθαρά πνευματικό, γι’ αυτό αγαπώ το ραδιόφωνο και δεν εννοώ τις δικές μου εκπομπές...

-Όλα αυτά τα χρόνια καλλιτεχνικής δημιουργίας - δεν ξέρω και τι να πρωτοπώ, ποίηση, μουσική, στιχουργική...- έχεις ποτέ σκεφτεί πως θα ήταν καλύτερα να έχεις ασχοληθεί με τα νομικά ή τις Πολιτικές επιστήμες;

-χεχε Ποτέ! Θα με έκανες όμως πολύ ευτυχισμένη αν δεν αναφερόμαστε στα βιογραφικά ως παλιές φωτογραφίες και διπλώματα στον τοίχο.

- Όχι βέβαια! Θες να μου πεις όμως πώς πήρες την απόφαση να σπουδάσεις αρχικά κάτι τόσο... ξένο από τη μουσική που ήδη σε είχε τραβήξει κοντά της;

-Σπούδασα και τα δύο ταυτόχρονα. Νομικά στο Πανεπιστήμιο και Ανώτερα θεωρητικά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Τα νομικά τα αγαπώ ως επιστήμη, ανθρώπινο επίτευγμα, σκέψη, φιλοσοφία, ερμηνεία κ.λ.π. Δεν τα θεωρώ χαμένο χρόνο ή χαμένη σπουδή επειδή δεν τα άσκησα ως επάγγελμα. Πάντα αποτελούν ένα ισχυρό εργαλείο στον τρόπο σκέψης, αντίληψης και διαμόρφωσης της λογικής μου.

-Ήρθες στην Αθήνα το 1974 από την Κύπρο. Έζησες τον Αττίλα;

-Ναι και το πραξικόπημα και τους δύο Αττίλες, στο σπίτι μου στη Λευκωσία, έφυγα τον Σεπτέμβριο με το πλοίο «Πάτραι», που ξεκίνησε τα δρομολόγια Κύπρος - Ελλάδα.

-Φαντάζομαι πως αυτή την εμπειρία δεν θα είναι εύκολο να την συζητάς. Πώς ένιωσες - και νιώθεις βέβαια - με τα τερτίπια των Ευρωπαίων ετέρων σε σχέση με την ιδιαίτερη πατρίδα σου και την προσπάθεια του Κυπριακού λαού να φωνάξει άλλο ένα "Όχι";

-Τα τερτίπια των Ευρωπαίων δεν αφορούν μόνο την "μικρή πικρή μου πατρίδα, την πολυαγαπημένη". Αφορούν και την μεγάλη μου πατρίδα την Ελλάδα, αφορούν και τον Νότιο ή Βόρειο γείτονά μου. Ο Κυπριακός λαός έχει έμφυτη την αξιοπρέπεια να λέει όχι σε ό,τι αλλοιώνει την ταυτότητα ή την ύπαρξή του και πάντα το πληρώνει αυτό. Όμως αυτό το μικρό νησί ακόμα υπάρχει και είναι γη πολιτισμού, ιστορίας και κάλλους. Κι ας είπε πολλές φορές όχι στους κατακτητές και στα κάθε λογής σχέδιά τους. Φράγκους, Ναΐτες, Ενετούς, Οθωμανούς, Άγγλους και Τούρκους. Και το όχι στο σχέδιο Ανάν, επίσης, ήταν ηρωικό απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις και μεγάλα σχέδια, γιατί εμπεριείχε μέσα του τη θυσία, το "καλύτερα να μας καταστρέψετε επειδή λέμε όχι στα αφανιστικά σχέδια σας, παρά να μας καταστρέψετε με τυμπανοκρουσίες και νέους εθνικούς ύμνους". Θα μου πεις τώρα, και ποιο το αποτέλεσμα όλων αυτών των όχι; Μα απλά ακόμα υπάρχουμε, ακόμα είμαστε, ακόμα ξέρουμε ποιοι είμαστε, δεν είναι αρκετό αυτό;

-Πέραν του αποτελέσματος ,νομίζω πως η δύναμη να πεις "Όχι" είναι δήλωση ταυτότητας, αυτογνωσίας!

Κρίση... πλέον φορτισμένη με οικονομικό περιεχόμενο έννοια και ταυτόσημη επικείμενης καταστροφής. Παρατηρώ τα σχόλιά σου, μικρά κι εύστοχα πάνω από τα τραγούδια ή κείμενα, και σε ρωτώ ευθέως, ποιος ή ποιοι ευθύνονται; Οι ξένοι; Οι πολιτικοί; Ο λαός; Οι τράπεζες; Όλοι;

-Όλοι έχουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στο πόστο που βρέθηκαν ως δρώντα πρόσωπα του δράματος. Επίσης και οι θεατές του δράματος έχουν την ευθύνη του χειροκροτήματός τους και της αποδοχής τους. Όμως δεν πιστεύω ταυτόχρονα πως όλοι μαζί τα φάγαμε. Αυτή είναι πιο αντιδραστική και προδοτική ενός λαού, φράση, από την γνωστή μας "Λεφτά υπάρχουν". Ναι όλοι έχουμε την ευθύνη μας ως πολιτικά όντα που είμαστε, κατά τον Αριστοτέλη, αλλά όχι δεν είμαστε όλοι υπεύθυνοι για ποινικά, πολιτικά αδικήματα ή καταχρήσεις ή κακές και προδοτικές αποφάσεις και συμφωνίες, ή κακές διαχειρίσεις ή για την διαφθορά. Δεν πιστεύω σε μαζικές ευθύνες, είναι φασιστικές.

-Θέσια, όλα αυτά τα χρόνια που εσύ και ο Κώστας Φέρρης ασχολείστε με το ρεμπέτικο τραγούδι - αυτή ήταν ερώτηση που μόλις μου ήρθε - είχατε κάποια κρατική ενίσχυση, αναγνώριση για το έργο σας; Γιατί εδώ μιλάμε για τη διάσωση ενός κομματιού του Ελληνισμού!

-Όχι, καμία απολύτως κρατική ενίσχυση και καμία απολύτως κρατική αναγνώριση, το αντίθετο θα μπορούσα να πω αφού βρίσκαμε συνεχώς εμπόδια, όπου υπήρχε διασταύρωση με κρατικούς υπευθύνους.Είχαμε όμως την καλύτερη αναγνώριση και ανταμοιβή που κατά βάθος επιθυμούσαμε. Και μόνο ότι μας έρχονται μηνύματα από όλη την Ελλάδα, την Κύπρο, όπως και από τους Έλληνες που ζουν εκτός πατρίδας, μηνύματα από μουσικά σχολεία και ορχήστρες για να μας πουν ότι διαβάζουν και προχωράνε μουσικά με βάση τις δικές μας καταθέσεις, για μας αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο.

-Πράγματι.. για 'κείνον που αγαπά αυτό που κάνει, το παράσημο έρχεται από τον κόσμο! Νυχτοπούλι! Η σχέση σου με τους ανθρώπους του διαδικτύου είναι πολύ καλή! Πιστεύεις πως βοηθάει στην επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων και στη διάδοση της Τέχνης ή στέκεσαι και κριτικά απέναντί του;

-Πιστεύω ότι βοηθάει στην επικοινωνία και στην ανταλλαγή γνώσεων και πληροφοριών μεταξύ των ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η δαιμονοποίηση που επιχειρείται για το ίντερνετ είναι μεσαιωνικής αντίληψης και ρηχής γνώσης. Δεν μπορείς να δαιμονοποιείς τα εργαλεία. Μπορεί στον ανθρώπινο πολιτισμό τα εργαλεία να μετατρέπονται σε όπλα όπως και το αντίστροφο, αλλά αυτό και πάλι αφορά τον άνθρωπο που τα χειρίζεται και τα εξελίσσει και όχι το ίδιο το εργαλείο.

Όσον αφορά τους κοινούς τόπους διαδικτυακής συνάθροισης όπως είναι το F/B , μπορώ να πω πως μόνο καλές εμπειρίες και πλούσιο υλικό γνώσης μαζεύω από αυτό, όπως και ωραίες και ευγενικές ανταλλαγές φιλικών αισθημάτων μεταξύ ανθρώπων που εκτιμούν ο ένας τον άλλο λόγω της ποιότητας των αναρτήσεων. Πιστεύω, αν και δεν έχω στοιχεία, πως η ελληνική γωνιά του F/B πρέπει να είναι από τις καλύτερες και ποιοτικότερες στον κόσμο ως προς τις προτεινόμενες αναρτήσεις. Φυσικά και εμπεριέχει όλα τα κακά της κοινωνικής μας συμπεριφοράς, ασφαλώς και ο θυμός απέναντι σε όλα και ο "κανιβαλισμός" επιχειρεί συνεχώς να εισέλθει, αλλά νομίζω πως ακόμα δεν επικράτησε, θα δείξει κι αυτό τις αντοχές μας απέναντι σε τέτοια παρακμιακά και θλιβερά φαινόμενα.

-Ξέρεις... έχω σκεφτεί πως κουβαλήσαμε εδώ όλα τα γνωρίσματα της "γειτονιάς" αλλά και του καφενείου, των συναθροίσεων... αυτό το απροσάρμοστο της φυλής μας που δεν μπαίνει σε καλούπια ακόμη κι αν φαίνεται έτσι... Ξαφνικά, ποίηση, μουσική, λογοτεχνία.. τι λες;

-Ναι, και το καφενείο αποτελεί μέρος της Αγοράς με την αρχαία έννοια, και ναι, όλα αυτά μαζί, γιατί όχι; Τα πράγματα είναι ρευστά όπως ο χρόνος, ό,τι προλαβαίνουμε, ακόμα και σε χύμα ή χαοτικές καταστάσεις υπάρχει πάντα το μάγμα της δημιουργικής δύναμης. Δεν κινδυνεύουμε από παλιές γνώριμες φόρμες τόσο όσο από καινούργιες διαστρεβλωμένες συμπεριφορές, όπως αυτές που ανέδειξε και προώθησε ο πολιτικός κόσμος μέσα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

-Συμφωνώ γιατί βλέπω τη δημιουργικότητα...

Θέσια… άναρχα και αναρχικά ξεκινήσαμε κι έτσι θέλω να κλείσουμε αυτή την καρδιακή συζήτηση που ήταν αυθόρμητη και μας πήγε παντού από μόνη της… Σαφώς σ' ευχαριστώ για τούτο το δώρο και τη μεγάλη τιμή..." Από Καρδιάς" ευχαριστώ, γιατί ο τίτλος δείχνει πως περνάνε άνθρωποι αγαπημένοι από εδώ... Ρεμπέτες ονειροπόλοι λοιπόν; Για να αντέξουμε;

-Εγώ σ’ ευχαριστώ από καρδιάς για τον όμορφο διάλογο.

Ναι, ρεμπέτες και ονειροπόλοι, για να αντέξουμε!

Ρεμπέτες, ονειροπόλοι, να περιδιαβαίνουμε στο όνειρο, κρατώντας τελικά το μεγαλείο του λαού μας, την περηφάνια και το λυγμό του, την ομορφιά της ψυχής του, ακόμα κι αυτό το… παράνομο κομμάτι όχι του «μαζί τα φάγαμε» αλλά, του «ελάτε μάγκες να επιβιώσουμε στα ανήλιαγα υπόγεια».

Θα επιβιώσουμε όμως, χορεύοντας ζεϊμπέκικο είτε παιγμένο από τον Μάρκο είτε από τον Τσιτσάνη είτε από τον Μπαγιαντέρα… λέγοντας ένα μεγάλο «Όχι» σ’ αυτούς που μας θέλουν με κεφάλι σκυφτό!

Ευχαριστώ Θέσια Παναγιώτου!

Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά


Από το Λόγων Παίγνια

Διαβάστε Περισσότερα »

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ….


Το ποιο αδικημένο ζώο στην φύση φαίνεται πως είναι ο άνθρωπος. Η ατυχία μας αυτή χάνετε στα βάθη του παρελθόντος, και οι ιστορικοί και λοιποί επιστήμονες διχάζονται προσπαθώντας να την εξηγήσουν.

Η επικρατέστερη θεωρία περί τούτου του ατυχούς συμβάντος, είναι κάποιων σοφών επιστημόνων και φιλοσόφων, που εξηγούν αυτό το γεγονός, με την θεωρία της πρόωρης γέννησης!!!!

Δεν θέλω να σας κουράσω με ορολογίες επιστημονικές, και άλλα τέτοια δύσκολα πράγματα, για αυτό θα σας μιλήσω για την θεωρία αυτή, με λόγια απλά, και κατανοητά από όλους.

Το ζώο άνθρωπος παλιά δεν κυοφορούσε εννιά μήνες αλλά παραπάνω! Δέκα είκοσι; κανείς δεν ξέρει πόσο. Έτυχε όμως εκείνη την χρονιά, στα μακρινά βάθη του παρελθόντος κάποιο φυσικό φαινόμενο να εξαναγκάσει τους προγόνους μας, να ανοίξουν πρόωρα την πόρτα εισόδου τους στην γη, και χωρίς να έχουν καν τον χρόνο να χτυπήσουν.

Τα αποτελέσματα γνωστά, γεννηθήκαμε αδύναμοι για ζωή, χωρίς τρίχωμα, και όπλα επιβίωσης, μέσα σε έναν βαρύ χειμώνα της ζωής, αναγκάζοντας τους προγόνους μας να σκεφτούν, και να ανακαλύψουν, τα πρώτα εργαλεία, για να μπορέσουν να διαιωνίσουν αυτό το έρμο είδος.

Έκτοτε φτιάξαμε τόσα εργαλεία, αρκετά να καταστρέψουμε όχι μόνο τον κόσμο τον δικό μας αλλά και την ίδια την φύση που μας γέννησε!

Όλα τα μωρά ζώα χρειάζονται να μάθουν κάτι για τον κόσμο. Άλλο να πετά άλλο να κυνηγά και άλλο να τρέχει, αλλά σαν και τον άνθρωπο κανένα. Η παρεγκεφαλίδα μας εντελώς ανεκπαίδευτη. Κανένα ένστικτο αποθηκευμένο εκεί, παρά μόνο ο τρόπος να αναπνέουμε αλλιώς θα είχαμε πεθάνει.

Χρειαζόμαστε λοιπόν δασκάλους για να ζήσουμε.

Και πρώτος δάσκαλος η Μάνα και ο Πατέρας. Ποιος μπορεί να επιβιώσει χωρίς αυτούς; Ποιος μπορεί να μην τους έχει απέραντο σεβασμό;

Ποιος μπορεί να μας τους βρίσει και να ζήσει; ΚΑΝΕΙΣ!!!!

Ο άνθρωπος όμως χρειάζεται και άλλους δάσκαλους, πολύ περισσότερους από τα ζώα. Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει τα εργαλεία των προγόνων του, είτε για το καλό, είτε για το κακό είναι φτιαγμένα, αλλιώς δεν θα επιβιώσει.

Οφείλουμε λιγότερο σεβασμό σε αυτούς τους δάσκαλους; Μπορούμε να αφήσουμε να μας τους βρίζουν;;;;

Περνάμε μια δύσκολη εποχή. Χειρότερη και από αυτή των παγετώνων. Η ζωή παγώνει, η αλλαγή του κλίματος είναι αισθητή, αλλά όλοι προσπαθούμε και τίποτα δεν κάνουμε, γιατί ο ένας παλεύει ενάντια στην προσπάθεια του άλλου, με συνέπεια τα θετικά και τα αρνητικά φορτία να τείνουν στο μηδέν!

Έχουμε όμως φτάσει στα όρια. Ξεπεράσαμε όλα όλα όσα μας έμαθαν. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Αγνοήσαμε πολλά μαθήματα. Λεωφορειαντζήδων, και Ταξιτζήδων, εργατών μετάλλου, και ξύλου, Ναυτεργατών και εργατών γης, Εργατών και Πακιστανών, Πακιστανών και Μπαγλαντέζων, Γιατρών και Ασθενών, Δημοσιογράφων, και με δικαίωμα στην ενημέρωση πολιτών. Όλες τις θέσεις, τις αντιθέσεις, και τις αντιπαραθέσεις, αλλά, συν τα μεν πλην τα δεν, ΜΗΔΕΝ!!!!

Θέλετε και άλλα παραδείγματα διεθνή; Και διεθνώς μας δώσανε μαθήματα. Αργεντινή, Βενεζουέλα, ακόμα και το μικρό Εκουαδόρ. Πορτογαλία Ισπανία, μας έβγαλαν στις πλατείες για μια μέρα, και μετά άντε πάλι να κλαίμε την κακιά την μοίρα μας στους καναπέδες, με τσάι με φραπεδάκια, και με τα χρυσάβγουλα δεύτερο κόμμα.

Το επόμενο στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου είναι ο φασισμός ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ.

Το μάθημα τώρα μας το δίνουν οι ίδιοι οι δάσκαλοι, αυτοί που μας έμαθαν και να γράφουμε και να σκεπτόμαστε αλλά και να μιλάμε, και θα είναι το τελευταίο, που θα μπορούν να μας δώσουν, θα το αγνοήσουμε; Θα αφήσουμε να μας κάνουν μάθημα στρατιωτάκια της σειράς;

Η αντίθεση που μας βάζουν, είναι μεταξύ γονιού και δάσκαλου, πρόσωπα σεβαστά, της οικογένειάς μας, και τα δύο. Θα ανεχθούμε να μας τα βρίζουν; θα ανεχθούμε να τα λοιδορούν; Τόση τσίπα μας έμεινε;

Η θα τους στείλουμε από εκεί που ήρθανε, μαζί με τις φαμίλιες τους;


Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Τα βλασταρόφυτα


Ωραίε μου λαέ ψυχοπονιάρη και δίκαιε. Ωραίε μου λαέ με τις πνευματικές σου ανησυχίες και την συμμετοχή στα πολιτιστικά δρώμενα. Όχι, δεν μιλούνε για σένα οι φυλλάδες όταν γράφουν πως κάποιος αυτοκτονεί από απελπισία και οικονομικά αδιέξοδα. Πού ποιες φυλλάδες λες; Ότι μάθεις, αν το μάθεις, από το διαδίκτυο το μαθαίνεις κι αμέσως μετά φροντίζεις να το ξεχνάς. Άλλος ήταν κι όχι εσύ. Ευτυχώς!

Και παλεύεις να προσπεράσεις την κρίση τους με «στάσεις» ανάπαυλας και ψυχαγωγίας. Να, ήρθαν τα Χριστούγεννα, χρονιάρες μέρες, τώρα θα ξεσηκωθώ; Να, τώρα είναι Καθαρά Δευτέρα, πάμε να πετάξουμε αετό να ξεσκάσουμε βρε αδερφέ. Σώπα ρε, μη μιλάς, Πάσχα Μαγιάτικο, θα πάμε στο χωριό, θα πάρουμε και κανένα τρόφιμο καβάτζα. Σε λίγο φτάνει καλοκαίρι. Για ποια επανάσταση μιλάς; Ωχ μωρέ και τι θα αλλάξει; Θα μπει κανένας καλύτερος; Θα μου δώσουν πίσω το χαμένο μου μισθό; Θα μου βρούνε δουλειά αυτοί οι ψεύτες; Άραζε, Λούφαζε. Μη μιλάς. Ξέχνα!

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ...... ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΝΑΙ !!!!

Της Ελένης Ζάχαρη

Τι καλά που τα καταφέρνει και πάλι η λατρεμένη Κυβέρνηση αυτού του τόπου, να βάζει - ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του "διαίρει και βασίλευε" - σε αντιπαράθεση τους "κακούς" καθηγητές με τους απελπισμένους γονείς, και τους χαμένους στο διάστημα, μαθητές....

Οι κακοί της υπόθεσης, οι αδιάφοροι, αδιάβαστοι, "λέτσοι" της κυρίας - και Θεός να την κάνει - Διαμαντοπούλου, Καθηγητές αποφάσισαν να κάνουν ή σκέπτονται σοβαρά να κάνουν, απεργία εντός των Πανελλαδικών εξετάσεων....

Γιατί;;; Δεν ντρέπονται τους μαθητές τους;;; Δεν σέβονται τους γονείς, που κοπιάζουν εν μέσω Κρίσης να πληρώσουν ένα ρημαδοφροντιστήριο, μπας και μεθαύριο βρει το παιδάκι τους καμιά δουλειά της προκοπής;;; Δεν σέβονται τα λεφτά που παίρνουν;;; Άσε που κονομάνε κι απ' τα ιδιαίτερα, κι ας αφήσουν αυτά που ξέρουν, και με φωνάζουν, και τίποτα δεν κάνουν στις τάξεις, και τα ξέρετε δα από τα παιδιά σας πως όλη η δουλειά γίνεται στο Φροντιστήριο, τι το θέλουν το Σχολείο, χαμένος χρόνος λέει το καμάρι σας!!!!

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

ΟΙ ΜΠΟΥΡΟΥΔΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΦΥΡΙΞΑΝ


Συχνά τα βράδια ,κατηφόριζε το δρόμο προς το λιμάνι. Πότε πιωμένος, πότε στεγνός και καθαρός, αναζητούσε τρόπο να σβήσει την φωτιά που έκλεινε μέσα του. Ένιωθε την αρμύρα της θάλασσας να τρυπώνει στα πνευμόνια του και να τα γιατρεύει από την καψίλα και τον φόβο.

Η υγρασία που του τρυπούσε τα κόκαλα τον χειμώνα, δεν τον πείραζε καθόλου. Φτάνει μόνο να στεκόταν δίπλα στα μεγάλα καράβια και να άκουγε τις μπουρούδες να στριγγλίζουν μέσα στην νύχτα. Έμοιαζαν οι στριγκλιές τους με τις φωνές που έπνιγε μέσα του, χρόνια τώρα. Εκείνες τις φωνές που δεν έβαλε ποτέ για κείνες τις μπουρούδες που δεν σφύριξαν για εκείνον τελικά ποτέ.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΔΥΝΑΜΩΣΕ….


Η μικρή αιώνια αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια ομοσπονδία κομμάτων που κυμαίνονταν από τον κομμουνιστικό χώρο και είχαν διαχωριστεί από το ΚΚΕ και από τον γενικό νέο αριστερό χώρο, ανανεωτικό.

Αυτά τα κόμματα που το καθένα μόνο του δεν είχε καμία εκλογική δύναμη διαμορφώσανε μια εκλογική συμμαχία και προσπάθησαν να δουν και να βρουν τον τρόπο να έχουν ένα κοινό ή τουλάχιστον συγγενικό λεξιλόγιο ή κατευθύνσεις…

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Μικρά κι ανεπαρκή εγχειρίδια έρωτος


Πόση αλαζονεία,
να πιστεύεις πως μπορείς,
ή πως θα οφελούσε,
να ελέγξεις τον έρωτα.
Να ελέγξεις,
πότε θα έρθει,
πότε θα φύγει,
πως θα μοιάζει,
πως θα σου φερθεί,
τι θα προκαλέσει,
τι θα σου δώσει.

Να πρέπει πρώτα,
να σε ρωτήσει,
να πάρει την άδεια σου,
να έχει μορφή που εγκρίνει ο νους,
να διαπιστευτεί στο συμβούλιο αρχών,

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

ΤΟ ΥΠΕΡ-ΟΠΛΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΨΥΧΗ


Δεν χρειάζεται τούτος ο λαός να τον χρεώνουν οι πουλημένες κυβερνήσεις του στους ξένους για την αγορά όπλων.

Εμείς σαν λαός έχουμε από γεννησιμιού μας ένα υπέρ-όπλο που λέγεται ελληνική ψυχή.

Όταν υπάρξει ανάγκη να κάνουμε χρήση αυτού του όπλου αποκτάμε και όπλα από ατσάλι.

Τα παίρνουμε από τους ίδιους τους εχθρούς μας, αφού πρώτα, όσο να τα πάρουμε, τους πολεμήσουμε με τσεκούρια, με δρεπάνια, με τσάπες, ακόμα και με το ρόπαλο του Ηρακλή.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΣ


Πραγματικά μου προξενεί κατάπληξη η όλη συζήτηση περί ΑΚΕΛ και τα τοιαύτα.

Το ΑΚΕΛ επί 5 χρόνια ήταν κυβέρνηση. Δεν διαπίστωσα διαφοροποιήσεις τινάς, προς αριστερή κατεύθυνση, σε σχέση με τις προγενέστερες κυβερνήσεις.

Τώρα κάνει την γνωστή και παγιωμένη αστική πολιτική, της δήθεν αντιπαράθεσης, ενώ μέρος μεγάλο της ευθύνης για την σημερινή κατάσταση έχει και το ίδιο.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Θέλει λέει, αρετή και τόλμη η ελευθερία…..


Ελέω μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχουν ξεφυτρώσει ένα σωρό «σοφοί» και «σοφές», που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναπαράγουν τα λόγια των «πραγματικών σοφών» σε ρυθμό πολυβόλου.

Αποδεικνύουν έτσι περίτρανα την «ολοκληρωμένη και ευρεία» τηλεοπτική τους παραμόρφωση. Όπως ο «τηλεαστέρας» γίνεται κατά περίσταση, εγκληματολόγος, ποινικολόγος, οικονομολόγος, σεισμολόγος, μετεωρολόγος, πολιτικός αναλυτής, κοινωνικός επιστήμονας και ότι άλλο προστάζει η «θεά» επικαιρότητα, έτσι και οι «κοινωνικής δικτύωσης» νεόκοποι σοφοί έχουν λόγο για όλα. Δυστυχώς δε, στολίζουν τα λεγόμενα τους με λόγια ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχουν διαβάσει κάνα δυο βιβλιοθήκες βιβλία για να μην πούμε πως τις έγραψαν κιόλας.
Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 5 Μαΐου 2013

ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Της Σάνιας Μωραΐτου niki.vikou

Στην αρχή μας πετσόκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, για να σωθεί η πατρίδα. Το υπομείναμε κι αυτοί πίστεψαν πως συμφωνούμε.

Στη συνέχεια μας απέκοψαν από τα περισσότερα και σίγουρα από τα ποιοτικά καταναλωτικά αγαθά. Κόψαμε είδη ένδυσης, υπόδησης, σπιτιού, πιστοποιημένα τρόφιμα και το γυρίσαμε στα είδη ιδιωτικής ετικέττας.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΠΟΣΑ ΛΟΓΙΑ


Πόσα λόγια
Χάνονται
Καθημερινά
Στον αέρα
Στα χαρτιά
Ξεστομίζονται
Αδιάκοπα
Κραυγάζονται
Ασταμάτητα
Ξοδεύονται
Ανελέητα

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 4 Μαΐου 2013

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Της Σάνιας Μωραΐτου niki.vikou

Εκείνο το Πάσχα ήρθε πολύ νωρίς. Ο παγωμένος αέρας της Ξάνθης σάρωνε τους πιστούς και δεν άφηνε λαμπάδα για λαμπάδα αναμμένη στην πορεία του επιταφίου. Τότε ακόμη οι εποχές ήταν ευδιάκριτες μεταξύ τους και οι πρώτοι μήνες της Άνοιξης δεν ξεχώριζαν πολύ από αυτούς ενός ήπιου χειμώνα.

Η Χ και Ν. αδελφές, μαθήτρια της πρώτης λυκείου η μία και της δευτέρας γυμνασίου η δεύτερη, τόσκασαν από την πρωινή λειτουργία του Μ. Σαββάτου, για να βρεθούν στα κρυφά με τα αγόρια τους. Εκείνα τα χρόνια τα ήθη ήτανε πολύ αυστηρά και τα κορίτσια δεν είχαν πολλές ευκαιρίες, όπως τώρα, για να βρεθούν με το άλλο φύλο. Έπρεπε, πάση θυσία να μείνουν ανέγγιχτες ως την βραδυά του γάμου. Η φύση όμως, πάντα βρίσκει τον τρόπο της, να επιβάλει τους νόμους της σε πείσμα των ανθρώπινων κανόνων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ


αλληλεγγύη η: το ηθικό καθήκον της αλληλοβοήθειας, της υποχρέωσης που έχουν τα μέλη μιας ομάδας να υποστηρίζονται και να ενισχύονται αμοιβαία.

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα του 2008, άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Τα οργάνωσαν και υποστήριξαν όλοι οι συστημικοί και μη συστημικοί φορείς. Μικρές και μεγάλες συλλογικότητες, μεμονωμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά κυρίως Δήμοι, Εκκλησία, Κρατικοί οργανισμοί, Αθλητικές ομάδες, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις και άλλοι.

Απευθύνθηκαν στο «φιλότιμο» και την «συμπόνια» του Έλληνα και της Ελληνίδας, ζητώντας τους να συμπαρασταθούν σε «ευπαθείς και ευαίσθητες» κοινωνικά ομάδες.

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Άντε, ρε, να πάτε να πεθάνετε ήσυχοι …


Έγινες χριστός.
Έτσι στα γρήγορα
Μ’ ένα πυροβολισμό.
Μπροστά από μια μάντρα.
Μόνο που εσύ δεν ήθελες
να χουν τα χέρια και τα δάχτυλά τους
για να κάνουν σταυρούς
που χουν φόβους μέσα τους.
Εσύ ήθελες τα δάχτυλα να χαϊδεύουν.
Να γεννούν χαμόγελα.
Να δείχνουν τον αίτιο.
Και οι παλάμες να χουν μικρά
κίτρινα λουλουδάκια μέσα τους.
Και λάσπη απ’ την οικοδομή του κόσμου.

Διαβάστε Περισσότερα »