Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Γ. Σακελλαρίδης: Υποψηφιότητα-έκπληξη του ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων

Κάθε είδους σενάρια είχαν ακουστεί τους τελευταίους μήνες για τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ στο Δήμο της Αθήνας. Σήμερα η πρόταση της Πολιτικής Γραμματείας έβαλε τέλος στα σενάρια, με μια υποψηφιότητα-έκπληξη. Η εισήγησή της στην Κεντρική Επιτροπή είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, 33χρονος οικονομολόγος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΔΣ του ιδρύματος Πουλαντζά.


Το πιο «προκλητικό» σενάριο ήταν ίσως η υποτιθέμενη υποψηφιότητα του Λάκη Λαζόπουλου. Δεν ήταν ωστόσο η μοναδική. Κι άλλα ονόματα αστέρων και τηλεαστέρων συζητήθηκαν ως προτεινόμενοι ή αυτοπροτεινόμενοι για τον Δήμο της Αθήνας, αλλά και κάποια κομματικά στελέχη πρώτης κατηγορίας, που απ’ ό,τι φαίνεται δεν επιθυμούσαν ιδιαιτέρως να κατέβουν στην πλατεία Κοτζιά. Ταυτοχρόνως υπήρξαν αρκετά παράπονα για απαξίωση της υπάρχουσας δημοτικής κίνησης, της «Ανοιχτής Πόλης», και της Ελένης Πορτάλιου και της σημαντικής προσφοράς της στο Δήμο όλα αυτά τα χρόνια.

Μέχρι χτες μάλιστα κυριαρχούσε η εντύπωση πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέληγε σε κάποια mainstream υποψηφιότητα, σε κάποια προσωπικότητα, όχι απαραίτητα κομματική, ίσως και με κάποιες παλιές πασοκικές σχέσεις. Σήμερα η πρόταση της Πολιτικής Γραμματείας έβαλε τέλος στα σενάρια, με μια υποψηφιότητα-έκπληξη. Η εισήγησή της στην Κεντρική Επιτροπή είναι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, 33χρονος οικονομολόγος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΔΣ του ιδρύματος Πουλαντζά.

Η έκπληξη είναι ευχάριστη, κατά τη γνώμη μου, από πλευράς τόσο ουσίας όσο και στρατηγικής. Ένα πρόσωπο που δεν παραπέμπει σε «πασοκοποίηση», ούτε σε life style επιλογές, ενεργό στα κοινωνικά κινήματα και στις κομματικές διαδικασίες, κάποιος που προέρχεται ξεκάθαρα από το χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Στη γραμμή της πάλαι ποτέ επιτυχούς υποψηφιότητας του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, που σήμερα έγινε, μάλλον τυχαία, viral στα σόσιαλ μήντια ως συνομιλητής της Σοφίας Βούλτεψη, η οποία παραληρούσε στην πρωινή εκπομπή του Mega αποκαλώντας τους ναυαγούς στο Φαρμακονήσι «άοπλους πράκτορες, όπλο στα χέρια της Τουρκίας», μοιάζει ιδανική επιλογή για το Δήμο της Αθήνας και δίνει σημαντικό πλεονέκτημα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο Γ. Σακελλαρίδης με σπουδές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μεταπτυχιακά στη Νέα Υόρκη, σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Παν/μιο Αθηνών. Έχει διατελέσει μέλος της Γραμματείας της Νεολαίας Συνασπισμού και σήμερα είναι μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού και συντονιστής του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του κόμματος. Επίσης, είναι Μέλος της Επιτροπής Τεκμηρίωσης και Μελετών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, και της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού. Είναι γραμματέας του Συνασπισμού Ν. Σμύρνης και συμμετέχει ενεργά στη Δημοτική Κίνηση Στροφή Νέας Σμύρνης και στα κοινωνικά κινήματα της πόλης.

Στην περιφέρεια Αττικής, μετά από φήμες που έφερναν ως υποψήφια τη Σοφία Σακοράφα, ανακοινώθηκε σήμερα η υποψηφιότητα της Ρένας Δούρου.

  • Ενώ για τις υπόλοιπες περιφέρειες ανακοινώθηκαν οι παρακάτω υποψηφιότητες:
  • Κεντρική Μακεδονία η βουλευτής Δέσποινα Χαραλαμπίδου.
  • Δυτική Μακεδονία ο δημοσιογράφος Θόδωρος Καρυπίδης.
  • Ανατολική Μακεδονία ο πρόεδρος της ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας Κώστας Μορφίδης.
  • Ιόνιο ο Θεόδωρος Γαλιατσάτος, υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ το 2010 και περιφερειακός σύμβουλος Κεφαλονιάς.
  • Πελοπόννησο ο βουλευτής Οδυσσέας Βουδούρης
  • Νότιο Αιγαίο ο Σταύρος Μπενέτος νυν δήμαρχος Λειψών
  • Βόρειο Αιγαίο η δημοσιογράφος Αγλαΐα Κυρίτση
  • Κεντρική Ελλάδα ο Βαγγέλης Αποστόλου, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ
  • Δυτική Ελλάδα ο βουλευτής Αχαΐας Βασίλης Χατζηλάμπρου
  • Θεσσαλία η βουλευτής Ηρώ Διώτη
  • Κρήτη ο βουλευτής Μιχάλης Κριτσωτάκης
  • Ήπειρο η βουλευτής Όλγα Γεροβασίλη

Στον Πειραιά, υποψήφιος δήμαρχος θα είναι ο Θοδωρής Δρίτσας, ενώ στη Θεσσαλονίκη ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης.

Πολιτική στην Σφήκα

Από το UNFOLOW

Διαβάστε Περισσότερα »

Μαρία Στρίγκου και "Λόγων Παίγνια" σήμερα 10 με 12 στον clipartradio


Παρασκευή σήμερα. Και τα βραδάκια κάθε Παρασκευής στις 10 έχουμε ραδιοφωνικό "Λόγων Παίγνια" με εσάς, εμάς και τις μουσικές που αγαπάμε.

«Λόγου Περι/πλάνηση».Ο λόγος είναι φτερό στον άνεμο. Αναχωρεί, επιστρέφει, πετά και στροβιλίζεται. Χτίζει και γκρεμίζει. Γεννά και καταστρέφει. Ζευγαρώνει και χωρίζει. Αγαπά να μισεί. Και μισεί να αγαπάει.Ο λόγος είναι μαχαίρι και φυλαχτό. Εργαλείο και κόσμημα. Αγκαλιά και φυλακή. Η Μαρία Στρίγκου χαϊδεύει τα λόγια κι αφήνει ελεύθερες τις μουσικές. Κι η υπέρβαση κάνει τα δικά της. Δεν χρειάζονται δικαιολογίες για να...

Μετρό Σύνταγμα

Φορούσες κόκκινες ελβιέλες, σκισμένο τζην παντελόνι και κόκκινο μπουφάν. Πότε θα γυρίσεις να με κοιτάξεις όμορφε μελαχροινέ μου;

Η μοναξιά βολτάρει στις ράγες του Μετρό και στις στροφές του ποιήματος. Απόψε στις 10μμ Λόγου Περί / Πλάνηση με αγγελίες αναζήτησης, απόπειρες συνάντησης και πικάντικες εξομολογήσεις. Δύο ποιήτριες μας συντροφεύουν μ' έναν λόγο βαθιά ανθρώπινο, γλυκό και πικρό συνάμα. Η Μαρία Κουλούρη και η Ιωάννα Μουσελιμίδου.


Μαρία Στρίγκου και "Λόγων Παίγνια σήμερα". Σκέφτεστε κάτι καλύτερο γι απόψε? Να ετοιμάζεστε από τώρα γιατί η νύχτα προβλέπεται καυτή!


Μην ξεχάσετε να μπείτε και στο chat του Σταθμού για αφιερώσεις (κριτική) και κουβεντούλα

Διαβάστε Περισσότερα »

Βίντεο: Η NASA κατέγραψε την μεγαλύτερη έκλειψη ηλίου

Διήρκεσε πάνω από δύο ώρες και πρόσφερε εντυπωσιακές εικόνες.


Η παραπάνω φωτογραφία είναι αποτέλεσμα έκλειψης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στις 08:30 το πρωί, διήρκεσε δυόμιση ώρες και θεωρείται η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ.

Οι κάμερες του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASA καταγράφουν μια εικόνα του Ηλίου κάθε 12 δευτερόλεπτα σε 10 διαφορετικά μήκη κύματος. Η σελήνη κινείται ανάμεσα στο Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (SDO) της NASΑ και τον ήλιο, δίνοντας την όψη μερικής έκλειψης ηλίου από το διάστημα. Μια τέτοια μεταφορά συμβαίνει δύο ή τρεις φορές κάθε χρόνο.

Δείτε το βίντεο:


Επιστήμη στην Σφήκα

Από το fortune

Διαβάστε Περισσότερα »

Βούλτεψη: Μας έχουν τρελάνει με το Φαρμακονήσι… (βίντεο)


Σε ένα παραλήρημα ρατσισμού επέπεσε η Σ. Βούλτεψη, σε πλήρη ακολουθία με τις χθεσινές δηλώσεις Δένδια περί «μη ποιοτικών μεταναστών» στην Ελλάδα στόχευσε ενάντια του ΣΥΡΙΖΑ με σαθρά επιχειρήματα, ότι δήθεν επέδειξε έλλειψη ευαισθησίας για τους σεισμόπληκτους στην Κεφαλλονιά, ενώ αντίθετα ασχολείται μόνο, με το Φαρμακονήσι.

«Μας έχουν τρελάνει μετά το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι κλείνουν την Αθήνα, περιφέρουν Αφγανούς, Πακιστανούς, Μπαγκλαντεσιανούς….» είπε με επιμελημένη αγανάκτηση στην πρωινή εκπομπή του Mega.

Τα 9 παιδιά και οι 3 γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους για την κα Βούλτεψη είναι «άοπλοι εισβολείς, όπλο στα χέρια της Τουρκίας»!!! Δεν είναι καν πρόσφυγες καθώς έβαλε τη λέξη σε εισαγωγικά, όπως είπε…

Χρέωσε μάλιστα μια ενδεχόμενη πολιτική ήττα που εύχεται στο ΣΥΡΙΖΑ στην ευαισθησία του για τους πρόσφυγες και τους θανάτους, που απαιτεί να διερευνηθούν πιθανές ευθύνες της κυβέρνησης.

Εν μέσω γελοίων επιχειρημάτων εποφθαλμιούν στους ψήφους της ακροδεξιάς υιοθετώντας ενίοτε και τις κατασταλτικές μεθόδους που ακολουθεί για τις διαμαρτυρίες, όπως έγινε χθες με τις 47 προσαγωγές και τη σύλληψη του τραυματία, μετά από την επίδοση ψηφίσματος διαμαρτυρίας φοιτητών στο γραφείο του Βαρβιτσιώτη.



Πολιτική στην Σφήκα

Από την Αυγή

Διαβάστε Περισσότερα »

Η οργάνωση «Σώστε όλες τις οργανώσεις» και ο Αουγκράμφ

Της Αγγελίνας Ρωμανού


[…Άνδρας προσπάθησε να πουλήσει έναν αλιγάτορα για μία 12άδα μπύρες.

Η ανταλλαγή προϊόντων, λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν προκαλεί εντύπωση. Ωστόσο, το περιστατικό που καταγράφηκε στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών μόνο συνηθισμένο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Ένας άνδρας μπήκε σε ένα ψιλικατζίδικο και προσπάθησε να αγοράσει μία 12άδα μπύρες, προσφέροντας έναν αλιγάτορα!

Ο υπεύθυνος του καταστήματος, έκπληκτος από την πρόταση συναλλαγής, ειδοποίησε άμεσα τις Αρχές.

Ο Φερνάντο Αγκιλέρα, δήλωσε στην αστυνομία ότι έπιασε τον αλιγάτορα σε ένα πάρκο. Υποστήριξε πως δεν γνώριζε ότι απαγορεύεται από τον νόμο να πιάσεις ή να προσπαθήσεις να πουλήσεις αλιγάτορες.

«Ήθελα να αγοράσω μία μπύρα και, επειδή δεν είχα χρήματα, σκέφτηκα να προσπαθήσω να πουλήσω τον αλιγάτορα» είπε…]
(πηγή: in.gr)

Όταν γεννήθηκε ο μικρός Αουγκράμφ, είχε δερματάκι πράσινο με μικρούς γρόμπους κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς. Τα δόντια του ήταν μακριά και σουβλερά και προβλεπόταν ότι μεγαλώνοντας θα γίνονταν ακόμη μεγαλύτερα και ακόμη σουβλερότερα. Για έναν αλιγάτορα που προοριζόταν να συνεχίσει το καλό όνομα του γένους του, το προσόν των τρομερών δοντιών ήταν απαραίτητο.

Ο Αουγκράμφ, γεννήθηκε στη λίμνη ενός πάρκου προστατευόμενου από την οικολογική οργάνωση «Τα ζώα είμαστε εμείς», που είχε έδρα της ένα ξυλόσπιτο στο πιο ψηλό κυπαρίσσι της περιοχής. Η δράση της οργάνωσης απλωνόταν σε όλο το μήκος και το πλάτος του πάρκου. Πιο πέρα δεν είχε δικαιοδοσία. Μετά την άσφαλτο, η οργάνωση «Σώστε τους παλαιούς κάδους απορριμμάτων», έμοιαζε να έχει το πάνω χέρι. Έτσι, η «Εμείς είμαστε τα ζώα», περιοριζόταν στην προφύλαξη των ειδών των δικών της ορίων. Πουλιά περαστικά, κουνάβια, σκίουροι, κάμποσες γάτες πορτοκαλί και μερικά σαϊτόφιδα, είχαν βρει τον παράδεισό τους. Στη δε μεγάλη λίμνη, ο Αλιγάτορας ο Ευθυτενής είχε το βασίλειό του. Σε απόσταση δέκα μέτρων από τη λίμνη, δεν λαλούσε ούτε σπουργίτι μοναχό. Το είδος των «Ευθυτενών» ήταν, συν τοις άλλοις, και μοβόρικο.

Η μαμά και ο μπαμπάς του Αουγκράμφ, του είχαν διδάξει από τα πρώτα του αμφίβια «μέσα-έξω», πώς να είναι πονηρός και να προσελκύει τα περαστικά τετράποδα. Χωρίς γεύμα, πώς θα εξασκούσε τα δόντια του και πώς θα γινόταν μεγάλος μεγάλος μεγάλος και αγριωπός? Τον έμαθαν, λοιπόν, να καμουφλάρεται φορώντας στο κεφάλι νούφαρα, αγριοκάλαμα και λέπια από φαγωμένα χρυσόψαρα. Έβγαινε σιγά σιγά στο ξέφωτο της λίμνης κι όποιο περίεργο και χαζό ζωάκι πήγαινε να μυρίσει τούτο το παράξενο κατασκεύασμα, γινόταν μια χαψιά.


Αυτό που δεν ήξερε ο Αουγκράμφ, ήταν πως κάτι δίποδα είδη, που συνήθως έκαναν τις βόλτες τους στο πάρκο συχνά πυκνά, ήταν περισσότερο ενοχλητικά (και ίσως εξυπνότερα) από τα μικρά αθώα τετράποδα που δεν καταλάβαιναν την αμφίεσή του. Η διαπίστωση δε, πως όταν τα δίποδα είναι απελπισμένα από έλλειψη τροφής ή νερού, εφευρίσκουν χίλιους δυο διαολεμένους τρόπους για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν, έγινε με αρκετά άσκημο τρόπο. Ένα ποτό, το ονομαζόμενο «μπύρα», κίτρινο με ιδιότητες ξεδιψαστικές έως και εθιστικές, έκανε θραύση ανάμεσά τους. Ορισμένοι δε, που είχαν καιρό να πιουν απ’ αυτό το ζουμί, είχαν τέτοιο στερητικό σύνδρομο που έφερναν τα πάνω κάτω για να το αγοράσουν. Αν δεν μπορούσαν να το κλέψουν, εννοείται.

Σε ένα τέτοιο δίποδο έπεσε ο Αουγκράμφ μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα. Εκεί που στόλιζε τα αυτιά του με κάτι ξυλοκέρατα για να κάνει την κάλυψή του ακόμη πιο πειστική για τα περαστικά ζωάκια, είδε έναν μυστήριο τύπο με γουρλωμένο μάτι να τον κοιτά περίεργα. Τον κοίταξε και ο αλιγάτοράς μας. Και κοιτάχτηκαν και οι δυο για κάτι ολόκληρα λεπτά. Αυτό που δεν περίμενε ο πράσινος γρουμπωτός φίλος μας, ήταν η άξαφνη βουτιά του δίποδου προς το μέρος του και το άρπαγμα του λαιμού του με θηλιά. Θεοί των αλιγατόρων, τι ακροβάτης ήταν ετούτος! Ο Αουγκράμφ, μέσα σε δευτερόλεπτα απ’ τη στιγμή της απαγωγής του, βρέθηκε να σέρνεται ξωπίσω από τον χαμογελαστό τύπο και να κατευθύνεται προς ένα μαγαζί που έλεγε «Ψιλικά και άλλα πολλά».

«Δίνω τον αλιγάτορα, δίνεις μπύρες?», άκουσε να λέει σε μια διάλεκτο ψαρωτική και, απ’ ό,τι αντιλήφθηκε, ένας μικρός πανικός προκλήθηκε στον περίγυρο. Ένα πιτσιρίκι πάτησε τις φωνές, μια κυρία ανέβηκε στον πάγκο σηκώνοντας τα φουστάνια της ψηλά, ένας παππούς έψαχνε τη μασέλα του που του βγήκε ανοίγοντας το στόμα του απ’ την έκπληξη κι ο δε μαγαζάτορας άρχισε κάτι βρισίδια άγνωστα στη μετάφραση.

Ο Αουγκράμφ δεν κατάλαβε τον λόγο αυτής της φασαρίας που έκαναν τα δίποδα. Το μόνο που κατάλαβε, λίγες ώρες αργότερα στη λίμνη του, εξιστορώντας τα γεγονότα στην μαμά και στον μπαμπά του, ήταν ότι τα μέλη της οργάνωσης «Τα ζώα είμαστε εμείς», είχαν ανταλλάξει λαρυγγισμούς με τα μέλη της οργάνωσης «Κάτω οι θηλιές ζήτω οι θηλές» όπου παρενέβησαν με επιτυχία. Ο μικρός αλιγάτορας σώθηκε από την ανταλλαγή, ο δε διψασμένος άνθρωπος πήρε ένα πολύ καλό μάθημα. Ότι την άλλη φορά που θα θέλει τόσο πολύ να πιει τις μπύρες του, καλά θα κάνει να οργανωθεί καλύτερα.

Στο κάτω κάτω, υπάρχει και η οργάνωση «Σώστε όλες τις οργανώσεις».


Από το Λόγων Παίγνια 300 τεύχος

Διαβάστε Περισσότερα »

Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ

 Του Στάθη


«Μάιν φιούρερ, λαμβάνω την τιμή να αναφέρω ότι η Ομάδα Στρατιών Κέντρου Μπούντεσμπανκ - Γκουντέριαν πλησιάζει σε απόσταση βολής πυροβόλων των 105 mm το Ντνιπροπετρόφσκ επί του Δνείπερου». Ιστορικό ντεζαβού; Οχι! Ιστορικό πρωθύστερο.

Ενα πρωθύστερο που πριν από 10-15 χρόνια θα περιείχε ένα αδιανόητο (λόγω δύο παγκοσμίων πολέμων) οξύμωρο, ενώ σήμερα αποτελεί απλώς μια γεωπολιτική επιλογή που δοκιμάζει τις αντοχές της για το σήμερα και τις προοπτικές της για το αύριο. Η διείσδυση της Γερμανίας (και των Ευρωπαίων κολαούζων της) στην Ουκρανία προκαλεί τα φαντάσματα όλων των ευρωπαϊκών αντιθέσεων απ’ την εποχή του Φρειδερίκου της Πρωσίας και τα προσκαλεί σε έναν νέο κολασμένο χορό.

Ηδη απ’ την κρίση και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, η ενοποιηθείσα Γερμανία, υπεργολάβος των ΗΠΑ τότε (όπως και σήμερα), μπήκε στον πειρασμό του ρεβανσισμού, της αναθεώρησης των αποτελεσμάτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της παλινόρθωσης της Γερμανίας μέσα στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, με φιλοδοξίες που θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να ανεχθούν, ή ακόμα και να ενθαρρύνουν, όσον οι ίδιες είναι απασχολημένες σε πολλά μέτωπα και συνεπώς υπό άλλες προτεραιότητες.

Είκοσι χρόνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μια ματιά στον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης προκαλεί ανατριχίλες, ενώ μια ματιά στον οικονομικό χάρτη της Ευρώπης ξυπνάει εφιάλτες. Από τη FYROM, την Κροατία και τη Σλοβενία έως τις Βαλτικές χώρες και από την Ουκρανία έως την Ιβηρική, η αμερικανογερμανική επιρροή και ο γερμανικός ηγεμονισμός επανασχεδιάζουν την Ευρώπη με γνώμονα το αμοιβαίο ιμπεριαλιστικό συμφέρον.

Σήμερα το Βερολίνο μιλάει μία γλώσσα με ένα στόμα, το στόμα του Μεγάλου Συνασπισμού. Μια γλώσσα που γαβγίζει διαταγές είτε απροσχημάτιστες είτε παρενδεδυμένες. Οπως το δόγμα Μέρκελ: «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια ισχυρή Ευρώπη». Που στην πραγματικότητα σημαίνει «Ισχυρή Γερμανία μέσα σε μια εξασθενημένη Ευρώπη». Εξαρτώμενη κατά το ένα μέρος απ’ τη Γερμανία και κατεχόμενη κατά το υπόλοιπο.

Σήμερα το χρέος της Γερμανίας ανέρχεται στα 2,6 τρισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή στο 82% του ΑΕΠ της χώρας. Με βάση την (εξαμβλωματική άλλωστε) Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προβλέπει το χρέος κάθε χώρας-μέλους να μην υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ, η Γερμανία θα έπρεπε σήμερα να είναι μια ελεγχόμενη υπό καθεστώς επιτήρησης χώρα! Τολμάει κανείς; (Πιθανόν το... Λίχτενσταϊν, αλλά ουδείς άλλος νομίζω).

Αντιθέτως, η Γερμανία έχει ξεσαλώσει τόσο, ώστε η Μπούντεσμπανγκ να προτείνει 10% φόρο σε καταθέσεις και ακίνητη περιουσία εις όσους πολίτες των οποίων οι χώρες θα εμφανίσουν στο μέλλον δημοσιονομικά προβλήματα. Δεδομένου ότι ουδεμία χώρα που να μην έχει ήδη δημοσιονομικό πρόβλημα υπάρχει, η Γερμανία προετοιμάζει από τώρα το έδαφος να βάλει χέρι σε όποια χώρα μπει (ή είναι) σε κρίση, καθώς και σε όποια χώρα ωθήσει σε κρίση το ίδιο το Δ΄ Ράιχ. Σατανικό και εξίσου ληστρικό με τις πολιτικές που εφάρμοσε το Γ΄ Ράιχ. Η Γερμανία, από καιρό τώρα, παρωθεί την Ευρώπη των υπεσχημένων συγκλίσεων σε ένα χάος θηριωδών αποκλίσεων. Καλλιεργεί συστηματικά τις εθνικές αντιθέσεις (προκαλώντας έτσι εθνικιστικές εξάρσεις) όχι μόνον μεταξύ χωρών Νότου - Βορρά, αλλά μεταξύ όλων των κρατών της Ενωσης. Τα οποία παίρνουν ένα-ένα τη θέση τους σε μια διαβάθμιση που δημιουργεί κι ελέγχει η Γερμανία.

Την ίδια πολιτική που ασκεί σε εθνική βάση η χώρα του Σόιμπλε ασκεί και σε ταξική. Και στο εσωτερικό της και στο εσωτερικό των άλλων χωρών. Το χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, η υφαρπαγή των πόρων και η διαχείριση των ανθρώπων συνιστούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής της. Χιλιάδες Ιταλοί πλούσιοι δεν κάνουν μια πλούσια Ιταλία και εκατομμύρια φτωχοί Γερμανοί δεν κάνουν μια φτωχή Γερμανία.

Ολοι όμως μαζί οι πλούσιοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Ελληνες, Πορτογάλοι κι όλοι οι άλλοι κάνουν μια φτωχή Ευρώπη. Αυτή είναι η πολιτική της Γερμανίας και εξυπηρετεί άριστα τις αστικές ελίτ της Γηραιάς Ηπείρου. Μια Ευρώπη των φτωχών που θα παράγουν πλούτο για αυτούς που τον αξίζουν. Κι αυτός είναι ο πραγματικός ρατσισμός πίσω απ’ τους πολυπολιτισμούς και τις πολιτικές ορθότητες που τον επικαλύπτουν.

Μια ματιά στο μικρό χρονικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Την Ευρώπη της ισότιμης συμμετοχής των κρατών, γρήγορα διαδέχθηκε η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Μεγάλη συζήτηση και αντιμαχία είχε ξεσηκώσει στη συνέχεια η δημιουργία ενός άτυπου Διευθυντηρίου στην Ενωση, όπου κουμάντο έκαναν οι ισχυρές (ή φερόμενες ως ισχυρές) χώρες. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία κι εκ του σύνεγγυς η Βρετανία. Γρήγορα το σχήμα αυτό διαδέχθηκε ο Γαλλογερμανικός Αξονας (ουδείς πια μιλούσε για Διευθυντήρια) και εξαιρετικά σύντομα τον εν λόγω Αξονα διαδέχθηκε το Βερολίνο μόνο του - με τη Γερμανική Κομαντατούρ να κάνει κουμάντο στην Ενωση και πάσα άλλη αρχή παυσάτω.

Η δεύτερη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Εθνους ή, αν προτιμάτε το Δ΄ Ράιχ, έχει γεννηθεί. Και τα αίσχη που θα ζήσει η Ευρώπη εκκολάπτονται.

Μόλις χθες, κι ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, μάθαμε ότι ο Γερμανός Πρόεδρος έκαμε νύξεις, δηλαδή ζήτησε ξεκάθαρα να γίνουν αλλαγές στο Αμυντικό Δόγμα της χώρας του. Να μπορεί δηλαδή η Μπούντεσβερ να εξέρχεται σε επιχειρήσεις εκτός των συνόρων τη Γερμανίας. Βεβαίως η Μπούντεσβερ ήδη επιχειρούσε (εκτός συνόρων) είτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είτε ως υποστηρικτική και μη μάχιμη (;) δύναμη (όπως στο Αφγανιστάν).

Τώρα η Γερμανία, ως μεγάλη οικονομική δύναμη, ζητά να μην παραμένει κολοβωμένη στρατιωτικώς, αλλά να αποκτήσει την ισχύ που της αρμόζει (όπως ήδη πράττει και η Ιαπωνία). Επανεξοπλισμένη με τόκους η Γερμανία, επανεξοπλίζεται και με μια νέα Βέρμαχτ.

Η χώρα της Ραϊχμάρσαλ Μέρκελ «ξαναπαίρνει το Ρουρ» και ετοιμάζει το «Ανσλους». Κάθε «κατευνασμός» απέναντι στους νέους (παλιούς) πειρασμούς αυτού του έθνους που αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές (ήδη αποποιείται τις ευθύνες του για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα διαφορετικό απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Ξέρω ότι κάποιοι θα θεωρούν αυτούς τους φόβους υπερβολικούς. Ας θυμηθούν τι δεν χρειαζόταν να λένε πριν 15-20 χρόνια για αυτό το κράτος, και τι είμαστε αναγκασμένοι να λέμε σήμερα. Ισως σε 15-20 χρόνια να μην μπορούμε να πούμε τίποτα...

Από το e-nikos

Διαβάστε Περισσότερα »

Τη διαγραφή ...του Red Notebook ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ η Νέα Δημοκρατία

Με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, η ΝΔ καταγγέλλει απειλές και στοχοποίηση αστυνομικών από το Red Notebook, με αφορμή ανάρτηση σε ανεπίσημο προφίλ στο facebook


Η αναπάντεχη προαγωγή του Red Notebook σε «επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ», στη θέση δηλαδή του syriza.gr, και το αίτημα προς τον Αλέξη Τσίπρα να ...διαγράψει τους συντελεστές της ιστοσελίδας, ήταν το τελευταίο κρούσμα της περίφημης μονταζιέρας της Ρηγίλλης, λίγες ώρες μετά τη βίαιη διάλυση από την Αστυνομία της ειρηνικής διαμαρτυρίας των νέων του ΣΥΡΙΖΑ έξω από το γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Η ανακοίνωση προβλήθηκε σε περίοπτη θέση στο ακροδεξιό διαδικτυακό Antinews, που απηχεί τις απόψεις του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, ενώ το θέμα βρήκε θέση και στα βραδινά δελτία ειδήσεων, στο πλαίσιο ενός επικοινωνιακού αντιπερισπασμού για να καλυφθεί ο αντιδημοκρατικός εκτροχιασμός κυβέρνησης και Αστυνομίας.

H ανακοίνωση της ΝΔ

«Η επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ “rednotebook.gr” μέσω του λογαριασμού της στο facebook επί λέξει αναφέρει: “Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα διαλύσει τα καθάρματα της ΔΙΑΣ”.

Εκτός από τις ύβρεις και τη στοχοποίηση το rednotebook.gr συνεχίζοντας, απειλεί τους αστυνομικούς ανοιχτά με διώξεις τύπου βόρειας Κορέας αναφέροντας (επίσης επί λέξει) ότι “Στο πλαίσιο της κινητικότητας, να πάνε στο Βορρά να κάνουν τους σχολικούς τροχονόμους”.

Είμαστε βέβαιοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως “κόμμα του δημοκρατικού τόξου” θα διαγράψει το μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής Δημοσθένη Παπαδάτο Αναγνωστόπουλο που διαχειρίζεται τόσο το portal όσο και τη σελίδα, και θα τον στείλει σήμερα κιόλας στη Δικαιοσύνη για τις απειλές του. Όπως οφείλει να διαγράψει αμέσως τη συντακτική ομάδα που εμφανίζεται στην ταυτότητα του portal, δηλαδή τον μισό ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός και αν πράγματι ο κ. Τσίπρας έχει σκοπό να  “διαλύσει τα καθάρματα της ΔΙΑΣ”.

Είμαστε βέβαιοι ότι όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου θα αποδοκιμάσουν ευθέως τις ύβρεις, τις απειλές και τη στοχοποίηση αστυνομικών, θεσμών και προσώπων…».

Η απάντηση του RedNoteBook

Βασική αρχή με την οποία φτιάχτηκε το Red Notebook ήταν η εγκυρότητα και η τεκμηριωμένη κριτική. Χρωστάμε, λοιπόν, μία συγγνώμη για τη σημερινή ανάρτηση για τα "καθάρματα της ΔΙΑΣ", η οποία οφείλεται στην ψυχική φόρτιση, λόγω των προσαγωγών των συντρόφων στη ΓΑΔΑ. Στην πραγματικότητα ήταν τα καθάρματα της ΔΕΛΤΑ αυτά που επιτέθηκαν και τραυμάτισαν σήμερα το πρωί φοιτητές και φοιτήτριες, ξυλοφόρτωσαν βουλευτές, οδήγησαν εικοσάχρονους σιδηροδέσμιους στην Ασφάλεια για ένα σύνθημα - κι όλα αυτά, γιατί διαμαρτυρήθηκαν για ένα κρατικό έγκλημα που πρέπει πάση θυσία να συγκαλυφθεί για "εθνικούς λόγους".

Πρόκειται για τα ίδια αποβράσματα που παρέσυραν και παραλίγο να σκοτώσουν την Αγγελική Κουτσουμπού το 2009, εφόρμησαν και τραυμάτισαν κόσμο στα γραφεία του Δικτύου το 2010, πρωταγωνίστησαν στο βασανισμό των 15 αντιφασιστών στη ΓΑΔΑ το 2012, άφησαν χωρίς μάτι διαδηλωτή στην αντιφασιστική κινητοποίηση στην Αμφιάλη λίγους μήνες πριν, μερικές μόνο μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Επειδή παραδεχόμαστε τα λάθη μας, κλιμάκιο του Red Notebook προτίθεται να επισκεφθεί την ερχόμενη κιόλας εβδομάδα τον επικεφαλής της ΔΙΑΣ, προκειμένου να λήξει το συντομότερο η παρεξήγηση, να λάμψει η αλήθεια και να αποκατασταθεί το καλό κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών.

Στην προσπάθειά τους να φέρουν πίσω στη ΝΔ ψήφους χρυσαυγιτών, ένστολων και μη, η συντακτική ομάδα του antinews, η κυρία Μισέλ και ο ΣΚΑΪ συνέβαλαν ανιδιοτελώς στην προβολή του Red Notebook. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ειδικά αστυνομικά σώματα

Να σημειωθεί ότι στις θέσεις του Τμήματος Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβάνονται η κατάργηση των Μ.Α.Τ.- Υ.Μ.Ε.Τ., η απαγόρευση χρησιμοποίησης άλλων ειδικών δυνάμεων για την καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων, η ένταξη των ειδικών μονάδων στα αστυνομικά τμήματα, με ταυτόχρονη δημιουργία υπηρεσιών αντιμετώπισης κρίσεων (φυσικές καταστροφές, ακραία εγκληματικότητα και βία), η κατάργηση της κατασταλτικής ομάδας Δ.Ε.Λ.Τ.Α. και η ενοποίηση των ομάδων ΔΙΑΣ, ΖΗΤΑ και Δ.Ε.Λ.Τ.Α.

Πολιτική στην Σφήκα

Από το Left.gr

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

ΠΑΜΕ: Οι άνθρωποι απλά δεν παίζονται!!!

Αναδημοσίευση άρθρου του Γιώργου Χαρίση, μέλους της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, από την ιστοσελίδα της Αυτόνομης Παρέμβασης


Αφορμή αυτού του κειμένου είναι η ανακοίνωση-απάντηση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Ελλάδας (Ο.Σ.Ε.Α.Δ.Ε.), σε δελτίο τύπου της Ο.Λ.Μ.Ε., μετά την κοινή σύσκεψη ομοσπονδιών του δημοσίου, για το συντονισμό της δράσης τους για την αντιμετώπιση των απολύσεων και ιδιωτικοποιήσεων στο δημόσιο.

Στο δελτίο τύπου η Ο.Λ.Μ.Ε. έλεγε ότι:

[…]στη σύσκεψη εκφράστηκε η συνολική μας αντίθεση στην πολιτική Κυβέρνησης–Ε.Ε.–ΔΝΤ και η κοινή μας θέληση να συντονίσουμε το επόμενο διάστημα τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις μας και με ιδιαίτερη ένταση και κλιμάκωση… ενάντια στις διαθεσιμότητες–απολύσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις, υπερασπιζόμενοι τη μόνιμη και σταθερή εργασία, τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά, τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες κλπ[… ].

Και η απάντηση της Ο.Σ.Ε.Α.Δ.Ε.:

[…]το δελτίο τύπου της ΟΛΜΕ, είναι σκόπιμα ανακριβές και παραπλανά τους εργαζόμενους[…] και ότι […]καμιά συμφωνία δεν υπήρξε. Ίσα-ίσα η παρέμβασή μας ήταν στην κατεύθυνση ξεσκεπάσματος τέτοιων πρωτοβουλιών, που στήνονται χωρίς αποφάσεις οργάνων[…].

Αν δεν το καταλάβατε την πλειοψηφία στην Ο.Σ.Ε.Α.Δ.Ε. έχει το ΠΑΜΕ και ο στόχος του στη σύσκεψη των ομοσπονδιών στις 21/1/2014, ήταν να τη διαλύσουν για να μην πάρει καμιά απόφαση.

Το περιστατικό αυτό δεν θα είχε καμιά αξία αν ήταν μεμονωμένο. Δεν είναι όμως, γιατί αποτελεί επεισόδιο σε ένα έργο, που παίζεται ιδιαίτερα στην εποχή του μνημονίου. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το ΠΑΜΕ με τη στάση του αντικειμενικά αθροίζεται στο συνδικαλιστικό επίπεδο με τις δυνάμεις που αφήνουν πόρτες ανοιχτές για το πέρασμα των αντεργατικών μνημονιακών μέτρων της κυβέρνησης και της τρόικας!

Και το ερώτημα είναι γιατί ακολουθεί αυτή την τακτική το ΠΑΜΕ όταν γνωρίζει ότι:

  1. Οι μεμονωμένοι κλαδικοί και ασυντόνιστοι αγώνες δεν έχουν ελπίδα νίκης. Αυτό πλέον έχει γίνει συνείδηση και στην πλειοψηφία των εργαζομένων και η εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος ήταν ότι ακόμη και ηρωικές τέτοιες προσπάθειες οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο.
  2. Ακόμη και τα επιμέρους συνδικαλιστικά αιτήματα δεν επιλύονται, γιατί προσκρούουν σε μια σκληρή μνημονιακή πολιτική, που αν δεν ανατραπεί δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν.
  3. Στη σημερινή συγκυρία για να δοθεί ελπίδα στους εργατικούς αγώνες και προοπτική νίκης, χρειάζεται η σύμπτυξη κοινού μετώπου του εργατικού με το λαϊκό κίνημα, για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Το ΠΑΜΕ σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Ομοσπονδίες σαμποτάρει κάθε προσπάθεια συντονισμού και γίνεται υπέρμαχος της τυπικής νομιμότητας και της γραφειοκρατικής λειτουργίας των συνδικάτων, για να δυσκολεύονται να παίρνουν αποφάσεις.

Γι’ αυτή του τη στάση, είτε επιβραβεύεται από τις δυνάμεις του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού… για τη συνέπειά του, είτε χρησιμοποιείται ως άλλοθι απ’ αυτές για να μην λαμβάνεται καμιά απόφαση για δράση απέναντι στην κυβερνητική πολιτική.

Η στάση αυτή του ΠΑΜΕ απορρέει από την εκτίμηση ότι στη σημερινή συγκυρία η ανάπτυξη μαζικών-ταξικών αγώνων μεγάλης έντασης και διάρκειας, που θα θέτουν θέμα πολιτικής ανατροπής επισπεύδουν την κατάρρευση της κυβέρνησης και την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που απεύχεται το ΚΚΕ, είτε γιατί πιστεύει, λανθασμένα, ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο πράγμα, είτε γιατί κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί με την ανθενωτική πολιτική που ακολουθεί.

Οι σύντροφοι του ΠΑΜΕ πρέπει να καταλάβουν ότι αν η στάση τους αυτή πριν δέκα χρόνια ήταν λάθος, σήμερα που οι εργαζόμενοι απολύονται, που δεν πληρώνονται κανονικά όσοι εργάζονται, που εργάζονται δυο και τρεις μέρες το μήνα, που εργάζονται χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαιώματα για διακόσια και τρακόσια ευρώ, είναι καταστροφική και δεν μπορούν να φέρονται σαν εισαγγελείς στο εργατικό κίνημα απέναντι στις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις και να είναι «ως ει παρόντες» στα συνδικάτα.

Δεν μπορεί σήμερα που οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους έδωσαν τη δυνατότητα συγκρότησης αγωνιστικού προεδρείου στην ΑΔΕΔΥ, από της δυνάμεις όλης της συνδικαλιστικής Αριστεράς, με τη στήριξη και άλλων δυνάμεων που στέκονται απέναντι στο μνημόνιο, να σαμποτάρεται από το ΠΑΜΕ και να μένει ακέφαλη η ΑΔΕΔΥ τις μέρες, που διαλύεται το δημόσιο, ιδιωτικοποιούνται οι κοινωνικές του υπηρεσίες, εμπορευματοποιούνται τα δημόσια αγαθά και απολύονται εργαζόμενοι στο δημόσιο, για πρώτη φορά μετά από 104 χρόνια.

Με τη στάση του αυτή το ΠΑΜΕ δίνει «φιλί» της ζωής στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και απογοητεύει τους εργαζόμενους, όταν βλέπουν ότι παρά την απώλεια της αυτοδυναμίας από τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ και την ενίσχυση της Αριστεράς, η ζωή τους δεν αλλάζει και κατάσταση χειμερίας νάρκης στα συνδικάτα συνεχίζεται.

Λέμε στο ΠΑΜΕ ότι το ποιος είχε δίκιο ή το ποιος είναι πιο «ταξικός» στα συνδικάτα δεν θα το βρούμε πάνω στα κοινωνικά ερείπιαΤώρα πρέπει να οργανώσουμε το μέτωπο για να μπει στοπ στην κοινωνική καταστροφή, γιατί αν τα συνδικάτα δεν κάνουν το στοιχειώδες θα πέσουν σε πλήρη ανυποληψία στα μάτια των εργαζόμενων.

Και μια υποσημείωση για όσους νομίζουν έχουμε καμιά ιδεοληψία και επιμένουμε σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο για την ανάγκη συγκρότησης ενός κοινού Αριστερού μετώπου, παρά την αρνητική τους στάση.

Απαντάμε ότι με το ποιους θέλεις να συνεργαστείς είναι και προς τα πού θες να πας. Αν θες τομές και ριζοσπαστικές ανατροπές για να αλλάξεις τις αιτίες που γεννούν τις σημερινές κοινωνικές ανισότητες και να προχωρήσεις σε προοδευτικές αλλαγές με σοσιαλιστική προοπτική, πρέπει να δεις και ποιοι θα είναι οι σύμμαχοί σου.

Και ας μη ξεχνάμε ότι πρωτίστως απευθυνόμαστε στον απλό κόσμο της Αριστεράς και σ’ όλους τους εργαζόμενους, που αν πειστούν ότι ό,τι λέμε το εννοούμε και ότι δεν θα τους απογοητεύσουμε θα συμπαραταχθούν σε μια τέτοια αναγεννητική προσπάθεια στην κοινωνία και τα συνδικάτα.

Το δελτίο τύπου της ΟΛΜΕΕΔΩ

Το Δελτίο τύπου της ΟΣΕΑΔΕΕΔΩ

Κοινωνία στην Σφήκα

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΦΑΡΜΑΚΟΧΩΡΑ!!!!

Το εξώφυλλο του UNFOLLOW 26 (Φεβ. 2014) που κυκλοφορεί αύριο  στην Αθήνα και μεθαύριο στην υπόλοιπη Ελλάδα



Διαβάστε Περισσότερα »

Εκ πλαγίου *

Του Θάνου Αθανασιάδη


Είναι εκπληκτική η ικανότητα του συστήματος να αναδιπλώνεται, να συστρέφεται, να γίνεται όσο πιο ύπουλο γίνεται, αρκεί να επιτυγχάνει τους σκοπούς του.

Είναι τρομακτική η βούληση των ανθελλήνων πολιτικών να επιβιώσουν, έξω και πέραν πάσης προσδοκίας, ό,τι κι αν έχουν πράξει, όσο πρόσφατη κι αν είναι η πληγή, την οποία οι ίδιοι άνοιξαν.

Το έχουμε πει, το ξαναλέμε: Η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι το απόστημα. Τρικομματική ή δικομματική, η ΔΗΜ.ΑΡ. είναι το απόστημα.

"58" ή εκατόν οχτώ, το απόστημα υφίσταται.

Αυτή έδωσε το άλλοθι στους ΠΟΛ.ΑΝ.ίτες και τους ΠΑ.ΣΟ.Κ.ους, να πουν "όλη η σοβαρή Ελλάδα μας στηρίζει".

Αυτοί διατήρησαν τρία καίρια Υπουργεία σε καθεστώς "υφάλμυρο". Υγεία, Δικαιοσύνη και Παιδεία στα χέρια τους, Λοβέρδος, Ρουπακιώτης, Παπαθεοδώρου.

"Παρελθόν", θα σκεφτεί κανείς.
"Ποιος τους θυμάται αυτούς";

  • Θα έπρεπε. Θα έπρεπε, οπωσδήποτε.
  • Το σήμερα είναι το χθες.
  • Το αύριο δε θα υπάρξει.
  • Γιατί αύριο κάποιος θα "επιληφθεί του ζητήματος", ψηφίζοντας με βάση τη συνείδησή του.
  • Και θα καούμε όλοι, πνιγμένοι και σφυροκοπημένοι από φίλια πυρά.
  • Κάποιος να βεβαιώσει το θάνατο, παρακαλώ.

  1. Ποιος θα εμποδίσει το χρόνο από το να τρέξει;
  2. Ποιος θα σταματήσει το ποτάμι;
  3. Δυο πρέπει να το περάσουν, ταυτόχρονα.

Θα βολέψει αν το πούμε με παραμύθι;
Αν είναι να είναι έτσι, ιδού και το παραμύθι:

"Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μικρή χώρα κάτω στο Νότο βασίλευαν τρεις άρχοντες που δεν είχαν ονόματα, μόνο χρώματα. Τους άρχοντες τους έλεγαν Πράσινο, Βένετο και Λιλά. Ο Βένετος λεγόταν και πρώτος, επειδή ήταν ο πιο παλιός, ο πιο σκληρός και ο πιο πονηρός. Ο Πράσινος ερχόταν δεύτερος, αφού ήταν νεώτερος, πιο γαλίφης και πιο αεριτζής. Ο Λιλά ερχόταν τρίτος και καταϊδρωμένος, μιας και ήταν η ορντίναντσα των άλλων δυο και έκανε τις βρώμικες δουλειές, αλλά, για να τις κάνει, χρειαζόταν κι έναν τίτλο.Ο Βένετος λειτουργούσε τα πάντα υπό την επίφαση της σοβαρότητας και της αυστηρότητας. Ο Πράσινος είχε πιο ελαφριά διάθεση, ήταν πιο ανοιχτοχέρης. Ο Λιλά βολευόταν σε θεσούλες από δω κι από κει, έκανε τις δουλίτσες του.

  • Και οι τρεις ήταν κλέφτες, αλητάκια, απατεωνίσκοι και τιποτένιοι".
  • Ποιος θα περίμενε ευτυχές τέλος μετά από αυτήν την εισαγωγή;
  • Ποιος θα περίμενε ότι υπάρχει κι άλλο παραμύθι, που λέει πάνω κάτω τα ίδια;
  • Ιδού, άπιστοι:
  • Περπατάνε δυο, ο ένας στην πλάτη του άλλου, ο ένας μέσα στο νερό, ο άλλος άβρεχτος.


"Καλά είναι", λέει ο από πάνω, "αλλά, σαν κι εσένα, έχω χιλιάδες κοροϊδάκια. Εσένα θα σε φάω. Και μη νομίζεις ότι θα την πατήσω, όπως ο σκορπιός με το βάτραχο, γιατί εγώ έχω γεμίσει το νερό με πτώματα, πάνω τους πατάς κι αναπνέεις ακόμη. Σαπίζουν όμως γρήγορα, γι’ αυτό χρειάζομαι κι άλλα, να κάνουν το χαλί για τον επόμενο κουβαλητή μου".

(I am the aid. I am not the help.)

  • Άλλα τότε τα παράθυρα σφαλίζουν.
  • Μια φίλη έπαθε το αυτονόητο, σε μια επίσκεψή της σε σχολείο, είδε το σφαγείο.
  • Έγραψε αυτό, εις απάντηση, εις ανταπόδοση, επί σκοπώ κάθαρσης, παραληρηματικά, ασυνάρτητα, χωρίς να μπορέσει να αντιληφθεί ότι έβλεπε το παρόν και το μέλλον ταυτόχρονα:

  • "Φοβάμαι τα κλειστά παράθυρα.
  • Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έκλεινα τα παράθυρα, μόλις νύχτωνε, από φόβο. Φοβόμουν να δω τις σκιές έξω από τα παράθυρα, γιατί έπαιρναν στο μυαλό μου φοβερές διαστάσεις.
  • Φοβόμουν στην ιδέα ότι οι απέναντι θα κρυφοκοιτάζουν την προσωπική μου ζωή.
  • Μεγάλωσα και ακόμα φοβάμαι τα κλειστά παράθυρα!
  • Νέοι άνθρωποι που δεν χαμογελούν.
  • Που δεν ενδιαφέρονται, που δε νοιάζονται.
  • Που απλά δεν αντέχουν όλους εμάς που είμαστε οι σκιές έξω από τα παράθυρα τους.
  • Φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν έχουν ενδιαφέροντα. Αυτούς που η ζωή τους είναι μια βαρετή κατάσταση, που δεν τελειώνει, για να ηρεμήσουν και αυτοί επιτέλους.
  • Αυτό είναι το αποτύπωμα μου στον κόσμο?
  • Σε αυτό τον κόσμο θα έρθουν τα παιδιά μου? Έγιναν οι τρελοί καλύτεροι όλων?
  • Προτιμούμε έναν τρελό από έναν απλά πεθαμένο στον κόσμο των ζωντανών νεκρών.
  • Είχα σταματήσει να κλείνω τα παράθυρα μου και αντιμετώπιζα τις σκιές με θάρρος!
  • Δημιουργούσα εγώ σκιές, για να μη φοβάμαι τις ξένες!
  • Άνοιξα την ψυχή μου με αυτοπεποίθηση, γιατί φοβόμουν να με κρυφοκοιτάζουν.
  • Σήμερα το βράδυ όμως θα κοιμηθώ με τα παράθυρα μου κλειστά.

Κρίμα, πάει πολύς καιρός από τότε…"


Ψάχνουμε, αναζητούμε τα αυτονόητα.
Χωρίς ανοίγματα στους τοίχους μας, χωρίς λύση στο τώρα μας.
Παραληρούμε και κλείνουμε.

Και γύρω μας οι σκορπιοί αναζητούν
- και βρίσκουν τους βατράχους τους.

Των Θάνου Αθανασιάδη & ανωνύμου κατ' επιλογήν

Από το Manic Nirvana


Διαβάστε Περισσότερα »

Ο στραβός γιαλός μας φταίει;

Του Θάνου Αθανασιάδη


Ελάχιστη προθεσμία μου δίνει ο χρόνος, πριν θεωρηθεί ότι γράφω αστεία πρωταπριλιάτικα. Και πάλι, ίσως αστείο θεωρηθεί. Αλλά, συγχωρέστε με, έμπνευση δεν έχω, οπότε ας φύγει ο μήνας, όπως μπήκε. Μουντά.

Δεν κάναμε τίποτε όλον αυτόν τον καιρό. Αφεθήκαμε στη λογική της επόμενης μέρας, ακόμη ακόμη και στη σκέψη ότι κάποιος άλλος θα κάνει αυτό που πρέπει - και όλοι το ξέρουμε, τι πρέπει.

Την τύφλα μας ξέρουμε. Αναπαράγουμε ειδήσεις, αυτό μόνο ξέρουμε πλέον να κάνουμε. Αφήνουμε το τροπάρι να εξελιχθεί και εμείς κυνηγάμε χίμαιρες.

Έχει γίνει και αυτή η στροφή που πολύ τα έχει μπερδέψει όλα. Είναι και τα δικά μας γερόντια που προσπαθούν να αποδείξουν με όρους του ’80 τις πραγματικότητες του 2014, είναι θέμα.

Ξέρετε τι; Εν έτει 2014 παρουσιαζόμαστε να είμαστε μόνο το 27% του ελληνικού πληθυσμού των ψηφοφόρων. Έχουμε απέναντί μας το 73%.

Δε σας κάνει εντύπωση, φίλοι; Δεν προβληματίζεστε που δεν αλλάζει αυτό; Είναι δυνατόν να ισχύει;

Έγραψε ο καλός φίλος, ο Κώστας, κάτι πάνω σε αυτό, το αναφέρω αυτούσιο, μπείτε στον κόπο, σας παρακαλώ, να το διαβάσετε.

Gallop took its gun - Ο σκοτεινός ρόλος των δημοσκοπήσεων*

Αλλά εμένα δε με καίει μόνον αυτό. Με προβληματίζει περισσότερο το ότι, όσοι κι αν είναι, είναι ακόμη απέναντι.

Κάνουμε κάτι λάθος, βρε παιδί μου; Κάτι πέρα και έπειτα από αυτό το φαύλο κύκλο ασυνεννοησίας και αναβλητικότητας; Ή μήπως είναι αυτό το μόνο πρόβλημα; Γιατί, αν είναι αυτό, τότε μόνον αυτό πρέπει να διορθώσουμε.

Εγώ αυτό νομίζω ότι είναι. Δε διανοούμαι ότι το 73% του ελληνικού λαού έχει άποψη αντίστοιχη με της κυβερνητικής πολιτικής. Δε χωράει ο νους μου ότι υπάρχει τόση κουταμάρα, αφού υπάρχει τόσο περισσότερη πείνα.

Και δεν πιστεύω ότι υπάρχει ακόμη ξύγκι σε όλους αυτούς τους φαινομενικά μουγκούς, τους φαινομενικά κουφούς, τους φαινομενικά τυφλούς.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι – μην το ξεχνάμε αυτό – που, τρία τέσσερα μόλις χρόνια πριν, συναντούσαμε στις γιορτές και στις εξόδους μας.

Τώρα ούτε εκείνοι, ούτε εμείς βγαίνουμε έξω, για να δούμε ότι παραμένουμε οι ίδιοι άνθρωποι.

  • Δεν έγιναν αριστεροί, όχι.
  • Γιατί, εμείς γίναμε;
  • Γιατί, εμείς ήμασταν;

Ειλικρινά τώρα, πίστευε κανείς – έξω από το 3% - ότι θα ερχόταν μέρα που να υπάρχει διψήφιο νούμερο στο Συνασπισμό;

Και σήμερα, που το 27% είναι στην πραγματικότητα 43%, έχει αντιληφθεί κανένας ότι είναι πράγματι έτσι;

Και αν δεν το κατάλαβε, κι αν ακόμη φοβάται ως "λίγος" κι "ελλειπής", κρυμμένος πίσω από τη "διαφορετικότητα" και το σνομπισμό της πολιτικής ελίτ;

Κι αν υπάρχει ένας Τατσόπουλος σε κάθε γηρασμένο ξύλινο μυαλό;

Μήπως αυτό είναι και το πρόβλημα;

Μήπως το 3% φοβίζει το 73% σχετικά με τις προθέσεις, τις δυνατότητες και – κυρίως – τη μελλοντική του στάση;

Γιατί, διαφορετικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να αγγίζει το 73%. Σήμερα, τώρα. Από τη μια οι φραγκάτοι, τα λαμόγια και τα σκυλιά τους, κι από την άλλη ο Έλληνας.

Έτσι δεν είναι η κανονική αντιστοιχία;

Θα προτείνω κάτι.

  • Έγινε ένα Συνέδριο. Το πρώτο μας.
  • Σε αυτό το Συνέδριο εμφανίστηκαν, καταγράφηκαν κι έγιναν αποδεκτές κάποιες θέσεις, συγκεκριμένες και σαφείς.
  • Τις θέσεις αυτές τις εκφράζει όχι η εκάστοτε τοπική Οργάνωση, αλλά ο Πρόεδρος του Κόμματος. Του νέου Κόμματος, όχι των απορριμμάτων του παλαιού.

Με τη λογική ότι «ΣΥΡΙΖΑ ίσον ΣΥΝ και κάτι» νομιμοποιούμε τόσο τους «58», όσο και τους επικριτές μας.

Γίνεται να μιλήσει μόνον ο Αλέξης, εκ μέρους όλων; Γίνεται να ακούσουμε τη δική του και μόνο φωνή, χωρίς εκπροσώπους, χωρίς αντ’ αυτού, χωρίς παράθυρα εκφραστών;

Αν γίνεται αυτό, θέλω να προτείνω και κάτι άλλο: Γίνεται να πληρωθούν όλοι οι όροι της ομιλίας αυτής;

Υπάρχει ένα σαφές διασπαστικό κέντρο θέσεων – απόψεων και ενδιαφερόντων.

  • Ναι, αυτή είναι η λεγόμενη πολυφωνία.
  • Σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, αυτό είναι το μόνο ζητούμενο.
  • Έχουμε Δημοκρατία δηλαδή και δεν το κατάλαβα;
  • Δεν έχουμε, π’ ανάθεμά την.

Και γι’ αυτό το λόγο, σκόπιμο είναι ο Αλέξης – και μόνο – να αναφερθεί με τη φωνή του λαού, σχετικά με όσα απασχολούν το λαό.

Τι θέλει αυτός ο λαός; Να μάθει πότε πέθανε ο τάδε, ο δείνα, ο εξαίρετος αγωνιστής του ’44-’49; Είναι δυνατόν να καθόμαστε να αναμασάμε άχρηστη ιστορική γνώση, όταν αυτό είναι αδύνατον να είχε θέση στις ζωές του λαού πριν μόλις 4 χρόνια; Είναι δυνατόν να συζητάμε και να αναμασάμε έννοιες όπως «αλληλεγγύη», «αντιρατσισμός», «αντιφασισμός», οι οποίες δεν ενδιαφέρουν, δεν αφορούν, δεν αγγίζουν τον αγράμματο, το φτωχό, τον πτωχό, το πρεζόνι, τον αγρότη, τον απολυμένο υπαλληλάκο; Προς Θεού, μην παρεξηγηθώ! Είναι όλα σημαντικά, σημαντικότατα! Αλλά: τους αφορούν όλους;

Διαπιστώνουν όλοι την αναγκαιότητα αυτή της κομπορρημοσύνης, όταν ο λόγος δε μετουσιώνεται ποτέ μαζικά σε έργο;

Ξέρουν όλοι για τι πράγμα μιλάει καθένας;

  • Ποιος από εσάς που διαβάζετε (ελπίζω) αυτή τη στιγμή το παρόν, έχετε ιδέα για το ντανταϊσμό; Ποιος για το κίνημα της garage μουσικής;
  • Ποιος για τα Δεκεμβριανά;
  • Ποιος για τη μαζική εξόντωση των φαλαινών από τους Ιάπωνες;
  • Ποιος για το Κοζλοντούι;

Μην εξεγείρεστε ακόμη. Μη λέτε: «τι λέει αυτός;»

Σκεφτείτε το: μπήκαμε στη λογική των αναπαραγωγών του ίντερνετ και νιώθουμε σπουδαίοι που βρήκαμε την είδηση, το νέο, το παλιό. Αφορά αυτό κανέναν;

  • Μπορεί. Αν όμως όχι, χάσαμε τη μπάλα.
  • Και η μπάλα είναι το θέμα.
  • Η αλλαγή πολιτικού σκηνικού. 

Όχι οι ονειρώξεις περί μιας μεγάλης κοινωνικής ανατροπής, της κρίσης μεσούσης και των ανθρώπων εξαθλιωμένων. 

Όλα έχουν τη σειρά τους.

Μπορούμε κατ’ αρχήν να πείσουμε τον κόσμο ότι δεν είμαστε οι αιθεροβάμονες επικίνδυνοι ανεύθυνοι που ισχυρίζεται ο Δένδιας και ο Κεδίκογλου;

  • Πρέπει να κοπιάσουμε γι’ αυτό.
  • Γι’ αυτό, όχι για τα άλλα.
  • Όχι πριν γίνουμε εμείς οι ρυθμιστές της κατάστασης.

Και δε χρειαζόμαστε «λιγότερο κακούς» ΠΑΣΟΚους, ούτε «παλαιούς συντρόφους» ΔΗ.Μ.ΑΡίτες να μας βάλουν στο πνεύμα.

  • Ο λαός θέλει να ξεφύγει από αυτή τη ντροπή.
  • Δεν είναι δυνατόν να βλέπει παλιούς ντενεκέδες, καλαφατισμένους και βαμμένους κόκκινους.
  • Ούτε να ακούει τον κάθε εξηντάρη να εξηγεί γιατί απέτυχε είκοσι χρόνια τώρα.
  • Μην τους κάνουμε να μας μέμφονται. Να τους πείσουμε, θέλουμε, ότι εμείς είμαστε η λύση.

Γιατί εμείς είμαστε η λύση.
Εμείς είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Όχι ο ΣΥΝ του 3% και των ηττοπαθών εσωστρεφών λύσεων.

(Το παρόν κείμενο συνιστά επικαιροποίηση του παλαιότερου άρθρου μου, από το τέλος του Μάρτη του ’13. Παράξενοι καιροί, στ’ αλήθεια).

Από το Manic Nirvana

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

«Φαήλος», το η με ύψιλον, όπως πάντα!

Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη

Κι αν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν, όπως είπαν και μεγάλοι άντρες της ιστορίας πριν από το αδέρφι μας από τον Κορυδαλλό.


Ο Φαήλος δεν τα μπορεί τα πτώματα, είναι διαπιστωμένο. Μπορεί να είναι βετεράνος καταδρομέας και σκληροτράχηλος αλεξιπτωτιστής, μαχόμενος δικηγόρος, ζόρικο παλληκάρι και λαϊκός άνθρωπος αλλά όταν δει αίμα πανιάζει. Γι’ αυτό πριν κάνα χρόνο είχε προτείνει –μέσω twitter- να δανείσει μια παλιά κούτα από τηλεόραση, σε κάποιον που τον ρωτούσε τι να κάνει με τον γέρο κι άρρωστο πατέρα του.

Όχι πως ο Φαήλος είναι δειλός, κάθε άλλο! Ανέλαβε με την παρέα του να λύσει το πρόβλημα ασφαλείας του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, και το ‘λυσε βάζοντας το κεφάλι του στον ντορβά. Του Οτσαλάν, όχι το δικό του. Πάντως, εδώ και 16 χρόνια ο Οτσαλάν είναι εντελώς ασφαλής, πιο ασφαλής δεν γίνεται! Ούτε μύγα δεν μπορεί να τον πλησιάσει στο μπουντρούμι του Ιμραλί.

Το πρόβλημα με τον Φαήλο είναι πως είναι λίγο τεμπελάκος. Έχει τον βδομαδιάτικο βραχνά να γράφει για την εφημερίδα (ο θεός να την κάνει) «Δημοκρατία» και το φιλοσαμαρικό antinews και ο φουκαράς δεν έχει τι να πει. Να παινέψει το έργο του μέντορά του, του κυρ Αντώνη; Δεν γίνεται, θα τον πάρουν με τις πέτρες από Κοκκινιά μέχρι Εκάλη. Οπότε, τα χώνει πάλι στο φουκαρά το ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα για να διογκώσει εύκολα το κείμενό του  και να ξεμπερδέψει μια ώρα νωρίτερα από το επαχθές και απεχθές χρέος του τον αναφέρει ως ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP Morgan. Σαν να έπρεπε, δηλαδή, εμείς εδώ στο left.gr κάθε φορά που μιλάμε για την κυβέρνηση να την λέμε ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/C4I/Ολυμπιάδα 2004/Siemens/Rheinmetall/Ferrostaal/Leopard/Krupps/Krauss Maffei/Otto Melara/Dassault Mirage/λίστα Lagarde κ.ο.κ., κοτζάμ μακρυνάρι, ισάξιο του ποινικού κώδικα, που εντός του 2014 θα κληθούν μερικοί-μερικοί να αντιμετωπίσουν, αν με πιάνεις τι εννοώ, αδελφέ Φαήλο! Κι εκεί θα δούμε πόσο μετράς ως δικηγόρος.

Επάνω, ο Φαήλος απαγγέλει ποίημα στο Ε' Δημοτικό Σχολείο Κορυδαλλού, την 25η Μαρτίου 1972.

Έτσι, χτες, ο φίλος μας ο Φαήλος, έγραψε στη «Δημοκρατία» ένα πόνημα για το «ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/JP Morgan» υπό τον τίτλο «‘Εμπόριο’ πτωμάτων με σιωπή για την Τουρκία» όπου μας εγκαλούσε πως νοιαζόμαστε μόνο για τους πνιγμένους μετανάστες, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας το μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι που μέσω της μετανάστευσης (θεωρεί ο ίδιος ότι) παίζει εις βάρος μας η Τουρκία. Το γεγονός, βέβαια, πως οι πρόσφυγες έρχονται να πνιγούν στον Έβρο και το Αιγαίο, από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, τρεις χώρες όπου η Δύση έχει βάλει αγρίως το χέρι της, ουδόλως το πρόσεξε ο καπετάν Φαήλος.

Εν πάση περιπτώσει, εκείνο που με σύγχισε είναι ότι ο καλός μας ο Φαήλος υπέκυψε στην επαγγελματική του συνήθεια (νο πρόμπλεμ, αδερφέ, κι εγώ το παθαίνω) κι έγραψε «Στο μεταξύ, θραύση στο διαδίκτυο και σε ορισμένα ΜΜΕ έκανε μια δραματική φωτογραφία ενός πατέρα που έχασε τα παιδιά του στο Φαρμακονήσι. Φευ, όμως, η φωτογραφία ήταν του 1999, από το Κόσοβο! Εγιναν ρεζίλι των σκυλιών, αλλά σφυρίζουν κλέφτικα για τη χρησιμοποίηση τέτοιων μεθόδων σταλινικής προπαγάνδας.» Το πρώτο μου ζόρι είναι ότι τώρα ο Φαήλος στραβώνει με τη σταλινική προπαγάνδα, ενώ μερικές μέρες πιο πριν υμνούσε την προπαγάνδα του Στάλιν, που ξύπνησε τον πατριωτισμό των Ρώσων για να νικήσουν το ναζισμό. Τέλος πάντων, με τους ψεύτες δεν βγάζεις άκρη.

Έκατσα, όμως, κι έψαξα στο Google τις φωτογραφίες για το Φαρμακονήσι της τελευταίας εβδομάδας.

Και η σχετική φωτογραφία υπάρχει μόνο σε ένα (αρ. 1) άρθρο που την καταγγέλλει ως ψεύτικη. Και προφανώς είναι! Διότι πώς μπορεί ένας πατέρας που (υποτίθεται πως) γλίτωσε από τέτοιο ναυάγιο να έχει στεγνές τις φωτογραφίες των παιδιών του; Οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι όλες αληθινές, αν και ορισμένες προέρχονται από το εξίσου άθλιο ναυάγιο της Ζακύνθου πριν μερικούς μήνες. Τι έχουμε εδώ, λοιπόν; Έχουμε τον Φαήλο να επικαλείται το «ρεπορτάζ» ενός σάιτ της κατηγορίας «μπήκα στην κοιλιά μου κι αποκαλύπτω!» προκειμένου να στοιχειοθετήσει ακόμη μια συκοφαντία.

Αλλά, Φαήλο, ως άνθρωπος του νόμου και της τάξης (λέμε τώρα) θα έπρεπε να ξέρεις πως όπου υπάρχουν πτώματα, δεν έχει τόση σημασία ποιός τα «εμπορεύεται» (εντός εισαγωγικών) αλλά ποιός τα δημιουργεί. Κι αυτός ξέρεις ποιός είσαι...

Οπότε:

Φαήλο δεν κάνεις ούτε για τσοπάνης! Με όλο τον σεβασμό στην συμπαθή και ηρωϊκή τάξη των στωικών κτηνοτρόφων της ελληνικής υπαίθρου...

Από το Left.gr

Διαβάστε Περισσότερα »

Ακούστε σήμερα στις 10 στον ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ την εκπομπή «Μεταξύ Ελευθερίας και Αναρχίας»


Ακούστε σήμερα στις 10 το βράδυ, απ’ τον διαδικτυακό ραδιοσταθμό Βαθύ Κόκκινο την εκπομπή «Μεταξύ Ελευθερίας και Αναρχίας». Μια εκπομπή που επιμελείται και παρουσιάζει ο λαϊκός καλλιτέχνης και αγωνιστής Κωστής Μουδάτσος.

Μια εκπομπή που επιμελείται και παρουσιάζει ο Κωστής Μουδάτσος ενώ την τεχνική επιμέλεια έχει ο Σταύρος Βρέντζος.

Ο Κωστής εκτός από σύντροφος είναι συγγραφέας, λαϊκός ποιητής και τραγουδοποιός.

Για μια ώρα ο λαϊκός συγγραφέας, ποιητής και στιχουργός Κωστής Μουδάτσος θα μας ξεδιπλώσει σκέψεις του, θα απαγγείλει στίχους και θα μας χαρίσει επιλεγμένα Κρητικά μουσικά τραγούδια.

Ο λαϊκός καλλιτέχνης και αγωνιστής Κωστής Μουδάτσος θα σας κρατήσει συντροφιά με τον πηγαίο ατόφιο λαϊκό λόγο του και με επιλεγμένες μουσικές.

Η σημερινή εκπομπή είναι: αφιερωμένη στον Κώστα Μουντάκη!!!!

Θα ακουστούν σκέψεις που βγαίνουν μέσα απ’ την καρδιά, οι οποίες θα συνοδευτούν με επιλεγμένες μελωδίες.


Ακούστε μια εκπομπή που μπολιάζει την μουσική παράδοση, με σύγχρονα –κρητικά και όχι μόνο- ακούσματα, και προσπαθεί να προσεγγίσει μέσα από στίχους, καθημερινές αναζητήσεις την κατεύθυνση του τίτλου της εκπομπής.

Ακούστε την εκπομπή στην ΣΦΗΚΑ


Η Επισκεφτείτε την σελίδα του  Vathi Kokkino Radio

Διαβάστε Περισσότερα »

H μιμόζα-μη μου άπτου θυμάται ποιος την πείραξε


Σίδνεϊ

Είναι δυνατόν ένα φυτό να μαθαίνει και να θυμάται αφού δεν διαθέτει εγκέφαλο; Και όμως είναι, όπως υποστηρίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας και του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας στην Ιταλία.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ένα φυτό που ανήκει στην οικογένεια των μπιζελιών και αποκρίνεται στο άγγιγμα έχει μάθει ότι οι σταγόνες του νερού δεν είναι επιβλαβείς για την επιβίωσή του και μάλιστα διατηρεί αυτή τη γνώση επί εβδομάδες.

Η νέα μελέτη μαρτυρεί ότι τα φυτά μαθαίνουν σημαντικές για την επιβίωσή τους λεπτομέρειες και την ίδια στιγμή... διδάσκει στους ειδικούς - και όχι μόνο - να δουν τη χλωρίδα με άλλο μάτι.

Το φυτό-«καλός μαθητής»

Το φυτό-«καλός μαθητής» ονομάζεται Mimosa pudica και είναι επίσης γνωστό ως ευαίσθητο φυτό ή μιμόζα-μη μου άπτου. Κατάγεται από τη Βραζιλία, την Ινδία και το Εκουαδόρ και τα άνθη του σχηματίζουν μικρές χνουδωτές μπάλες με χρώμα συνήθως ροζ ή μοβ. Οσο για την ευαισθησία του, αυτή έγκειται στο ότι τα φύλλα του διπλώνονται σε κάθε άγγιγμα και αν μάλιστα κάποιος τα αγγίξει με λίγο περισσότερη δύναμη, οι μίσχοι λυγίζουν και αυτά πέφτουν. Οι κινήσεις αυτές ονομάζονται σεισμογενείς μετακινήσεις (αφορούν αντίδραση στον φυσικό κραδασμό). Παράλληλα τα φύλλα του Mimosa pudica κλείνουν τη νύχτα και ξανανοίγουν με το φως του ήλιου, υποτασσόμενα σε κινήσεις γνωστές ως νυκτογενείς μετακινήσεις.

Αυτές οι κινήσεις προκαλούνται όταν συγκεκριμένες περιοχές των φυτικών κυττάρων χάνουν την ωσμωτική πίεση - πρόκειται για τη δύναμη που ασκείται στα κυτταρικά τοιχώματα από το νερό εντός των κυττάρων. Οταν το φυτό... ενοχλείται, περιοχές του μίσχου του εκλύουν χημικά όπως ιόντα καλίου, τα οποία και ωθούν το νερό έξω από τα κύτταρα. Ετσι προκαλείται απώλεια της πίεσης και τελικώς κατάρρευση των φυτικών κυττάρων.

Οχι απλές ανακλαστικές κινήσεις

Οι ειδικοί από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας σε συνεργασία με τον καθηγητή Στέφανο Μανκούζο του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας ανακάλυψαν ότι αυτές οι κινήσεις του φυτού δεν είναι απλώς ανακλαστικές.

Οι ερευνητές εξέτασαν τη βραχυπρόθεσμη και τη μακροπρόθεσμη «μνήμη» του Mimosa pudica σε περιβάλλοντα με πολύ καθώς και με λίγο φως ρίχνοντας επανειλημμένως νερό σε φυτά του συγκεκριμένου είδους μέσω μιας ειδικής συσκευής προκειμένου να διερευνήσουν την απόκρισή τους.

Οπως είδαν, τα φυτά σταμάτησαν να μαζεύουν τα φύλλα τους μόλις έμαθαν ότι το νερό δεν αποτελούσε απειλή για την επιβίωσή τους. Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο «Oecologia», τα Mimosa pudica αποκτούσαν αυτή την επίκτητη συμπεριφορά μέσα σε δευτερόλεπτα και, όπως συμβαίνει και με τα ζώα, η μάθηση ήταν ταχύτερη σε συνθήκες λίγου φωτός.

Μνήμη επί εβδομάδες

«Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι τα συγκεκριμένα φυτά μπορούσαν να θυμηθούν αυτό που είχαν μάθει επί αρκετές εβδομάδες, ακόμη και όταν οι περιβαλλοντικές συνθήκες είχαν αλλάξει» γράφουν οι ερευνητές.

Σύμφωνα με τα νέα ευρήματα, τα «ευαίσθητα φυτά» είναι σε θέση να μάθουν και να θυμηθούν όπως και τα ζώα, χωρίς όμως να διαθέτουν εγκέφαλο.

Παρ' ότι οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι ποιος μηχανισμός κάνει το Mimosa pudica να μαθαίνει και να θυμάται, εκτιμούν ότι αφορά ένα δίκτυο σηματοδότησης που βασίζεται στο ασβέστιο εντός των κυττάρων του φυτού - πρόκειται για ένα δίκτυο του οποίου η λειτουργία προσομοιάζει με εκείνη που εμπλέκεται στη διαδικασία μνήμης των ζώων.

Η νέα μελέτη αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίον οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα φυτά καθώς και τα όρια μεταξύ φυτών και ζώων. Και αυτό διότι μέχρι σήμερα εκτιμούσαμε ότι η μάθηση αποτελεί «προνόμιο» μόνο των οργανισμών που διαθέτουν νευρικό σύστημα. Τελικώς η φύση αποδεικνύει ότι έχει πολλά ακόμη να διδάξει στα... εγκεφαλικά όντα που συχνά την κακοποιούν.

Τα φυτά «μιλούν» μεταξύ τους

Προηγούμενη μελέτη του καθηγητή Ρίτσαρντ Κάρμπαν από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας έδειξε ότι τα φυτά επικοινωνούν μεταξύ τους προκειμένου να προστατευθούν από τους εχθρούς.

«Τα φυτά έχουν πολύ πιο εξελιγμένη και εκλεπτυσμένη συμπεριφορά από ό,τι φανταζόμαστε» σημείωσε ο καθηγητής Κάρμπαν, η μελέτη του οποίου δημοσιεύθηκε το 2009 στο επιστημονικό έντυπο «Εcology Letters».

Σύμφωνα με εκείνη τη μελέτη την οποία ο ίδιος ο «πατέρας» της χαρακτήρισε «αμφιλεγόμενη», τα φυτά... κουβεντιάζουν στέλνοντας χημικά σήματα μέσω του αέρα και προειδοποιώντας τους γείτονές τους σχετικά με την ύπαρξη πεινασμένων θηρευτών. Οταν ο γείτονας «ακούσει» το μήνυμα αυξάνει τις άμυνές του ενάντια σε εχθρούς όπως οι ακρίδες και οι κάμπιες.

Προκειμένου να καταλήξει στα συμπεράσματά του ο ειδικός μελέτησε ένα είδος θάμνου που ενδημεί στις δυτικές ΗΠΑ (sagerbrush bush). Χρησιμοποίησε ψαλίδι ώστε να κόψει φύλλα και μίσχους από τέτοιους θάμνους προκαλώντας τους καταστροφές αντίστοιχες με εκείνες που τους προκαλούν οι ακρίδες.

Στη συνέχεια φύτεψε κάποια φυτά που είχαν υποστεί βλάβες μαζί με κάποια που δεν είχαν υποστεί καμία βλάβη σε ένα χωράφι και μέτρησε τα επίπεδα θήρευσης στους γείτονές τους. Οπως προέκυψε, τα φύλλα των φυτών που κοντά τους είχαν «ψαλιδισμένους» γείτονες παρουσίαζαν και τις μικρότερες καταστροφές εξαιτίας επίθεσης ακρίδων, γεγονός που σημαίνει ότι είχαν λάβει σήμα από τα «πληγωμένα» φυτά και είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να αντιμετωπίσουν τον εχθρό.

Η δρ Μόνικα Γκαλιάνο, ερευνήτρια στο Κέντρο Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας, που ήταν και πρώτη συγγραφέας της νέας μελέτης, δημοσίευσε πρόσφατα μια άλλη μελέτη που δείχνει ότι τα φυτά μπορούν να «συνομιλήσουν» με χρήση ήχων.

Οικολογία στην Σφήκα

Από το In.gr

Διαβάστε Περισσότερα »

Πνιγμένη Ατλαντίδα

Του Πάνου Μουχτερού

Μαμά, μπαμπά, πνίγομαι.

Πόσο υπέροχο είναι να χάνεσαι στο βυθό τής ελληνικής θάλασσας.

Δεν έχει καμία σύγκριση με κανέναν άλλο βυθό στον πλανήτη αυτό, πιστέψτε με. Οπουδήποτε αλλού κι αν βούτηξα, είδα μόνο θολά νερά και πλάσματα παράξενα που δείχνουν σε ντοκιμαντέρ εξειδικευμένα. Πουθενά δεν ένιωσα ούτε στο ελάχιστο τα φοβερά εκείνα συναισθήματα που κατέκλυζαν τη ραχοκοκαλιά μου, όταν εξερευνούσα τα δικά μας τα πελάγη, δεν αντίκρισα πουθενά αλλού την καθαρότητα, τη διαύγεια των υδάτων, καθώς μπλέκεται με μυριάδες χρώματα διαφορετικά, έτσι όπως στροβιλίζουν μέσα από εναλλασσόμενες ηλιακές αντανακλάσεις. Από τόσο δα μικρό παιδάκι, στην πρώτη μου κιόλας δειλή βουτιά, συνειδητοποίησα

ότι κάτω από το νερό κρύβεται ένας τελείως άλλος κόσμος.

Ακόμα και όταν βρίσκεσαι σε ένα μόλις μέτρο βάθος και σέρνεσαι ξαπλωτός πάνω στην υγρή άμμο, είναι αρκετό για να νιώσεις δέος απέναντι σε αυτή την ανεξάντλητη φύση που εξαπλώνεται στα μάτια σου μπροστά. Οι ήχοι, οι εικόνες, οι αισθήσεις, οι φιγούρες των λουομένων ανθρώπων, όλα αποκτούν μια εντελώς διαφορετική διάσταση από εκείνη που έχουν έξω, στη στεγνή ατμόσφαιρα. Και όσο τα μέτρα από τη βουτιά σου αυξάνονται, όσο διεισδύεις όλο και βαθύτερα μέσα σε αυτόν τον υδάτινο χωροχρόνο, τόσο εντονότερα ακούς την καρδιά σου να χτυπά, τόσο περισσότερο μπλέκεται η βαθιά σου η ανάσα με την ανάσα αυτής της ευλογημένης γης. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν η στεριά είναι τα χέρια και τα πόδια αυτού του πλανήτη, ο βυθός είναι τα πνευμόνια του. Γι’ αυτό και απαιτεί από εσένα να πάρεις τις καλύτερές σου, τις πιο βαθιές αναπνοές.

Αλλιώς, σε πνίγει.


Ο θαυμασμός μου για όλη αυτή την απέραντη βυθισμένη ομορφιά ενισχύθηκε, όταν έμαθα για μια αρχαία πόλη που ο θρύλος λέει ότι πριν από αιώνες παρασύρθηκε στα άδυτα των αδύτων και ότι έχει μείνει από τότε να στέκει έτσι, στον πάτο της θαλάσσης. Όποιο εγχειρίδιο κι αν διάβασα, όποια ταινία κι αν παρακολούθησα για το μυστήριο που περιβάλλει τη Χαμένη Ατλαντίδα, έμενα πάντα εντυπωσιασμένος με τις απίστευτες περιγραφές αυτής της ναυαγισμένης γειτονιάς. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για μια πόλη ένδοξη, αρχαιοελληνική, με κίονες και αγάλματα, που όταν βυθίστηκε βρισκόταν στη μεγαλύτερη ακμή της, ότι μέσα της υπάρχουν ακόμα πλούτη άθικτα, αγαθά άφθονα, ότι γύρω της περιδιαβαίνουν γυναίκες πεντάμορφες, εκθαμβωτικές, πλασμένες από τη σάρκα τής Θεάς Αφροδίτης, ότι οι άνδρες είναι ίδιοι με τους αρχαίους

Έλληνες πολεμιστές, θεόρατοι και καλογυμνασμένοι.

Αλλού πάλι, περιγράφουν μια κατάσταση, η οποία θυμίζει όσα έχουμε διδαχθεί για τον κήπο της Εδέμ, ότι πρόκειται για ένα θέαμα παραδεισένιο, με πλάσματα που προσάρμοσαν τη φύση τους στο νέο τους περιβάλλον, για να επιβιώσουν στο νερό, με εξαιρετικά επιστημονικά αποτελέσματα, τα στοιχεία λένε για πουλιά που εκπέμπουν φως χρωματιστό από τα μάτια, την ώρα που χορεύουν φτερουγιστά, ότι οι επιζήσαντες εκεί δεν επικοινωνούν με λέξεις αλλά με μουσικές που βγαίνουν από τη μύτη και τα αυτιά, ότι όταν πλαγιάζουν και κάνουν έρωτα προκαλούνται δεκάδες παλίρροιες που στη συνέχεια φεύγουν με ταχύτητα φωτός και εμφανίζονται ως πελώρια κύματα στον έξω κόσμο.

Ένας υποθαλάσσιος οργασμός που λες και έρχεται και σκάει πάνω στης γης το σώμα.

Ένας βασικός λόγος λοιπόν που διάλεξα να κάνω αυτή τη δουλειά, πέρα από τη δεδομένη μου αγάπη για τις καταδύσεις, ήταν και η υποσυνείδητη περιέργειά μου για το πού μπορεί να βρίσκεται άραγε αυτή η μαγική, χαμένη πόλη. Που ξέρεις, μέσα στις τόσες αποστολές που αναλαμβάναμε, βουτώντας για τόσα χρόνια σε διαρκώς διαφορετικά σημεία του ωκεάνιου ορίζοντα, μπορεί να μου χαμογελούσε η τύχη και να βρισκόμουν ξαφνικά απέναντι σε αυτό το μοναδικό θαύμα του ανθρώπινου και θαλάσσιου πολιτισμού. Εντάξει, αν όχι απέναντι στην ίδια αυτή τη Χαμένη Ατλαντίδα, σε κάτι παρόμοιο με αυτή,

έστω σε ένα απομεινάρι από την ανείπωτη και αφανέρωτη ομορφιά της,


παίρνοντας μαζί μου ένα κομματάκι από αυτά τα φοβερά της αγάλματα ή ένα φτερό από εκείνα τα πουλιά με τα χρωματιστά βλέμματα. Για φανταστείτε! Εξάλλου, οι περισσότερες αναλύσεις που έχουν γίνει από καταξιωμένους ειδικούς και ερευνητές αναφέρουν ότι το πιθανότερο είναι να εντοπιστεί κάποτε μέσα στα βάθη του Αιγαίου πελάγους, κάτω από τα διάσκορπα και πανέμορφα ελληνικά νησιά μας, αν ήταν ποτέ δυνατόν να αφήσω τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη! Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δεν αιφνιδιάστηκα και ιδιαίτερα όταν όλες αυτές οι μελέτες επικεντρώθηκαν στο ότι μάλλον βρίσκεται σε ελληνικό πέλαγος, το θεώρησα απολύτως αναμενόμενο, αφού η χώρα μας συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά για να γεννήσει ένα τέτοιο ζωντανό μνημείο, δεν θα ήταν και η πρώτη φορά που θα συνέβαινε αυτό άλλωστε, μπορεί εκεί κάτω να στεκόταν ένας άλλος, μεγαλεπήβολος βυθισμένος Παρθενώνας.

Αρχή και τέλος του κόσμου η Ελλάδα, σιγά το νέο.

Τις περισσότερες φορές βέβαια τα πράγματα δεν είχαν αυτή ακριβώς την εξέλιξη, μιας και λαμβάναμε εντολή για αναζήτηση κυρίως σε θλιβερές καταστάσεις, όπως για παράδειγμα, όταν έπεφταν αυτοκίνητα στη θάλασσα και έπρεπε να βουτήξουμε για να σώσουμε τους επιβαίνοντες, παλεύοντας με τα ασήκωτα σίδερα και τα αδιάτρητα παρμπρίζ ή όταν υπήρχε καταγγελία για κάποιον που εξαφανίστηκε και είχε χαθεί από προσώπου γης και ύστερα εντοπιζόταν ο δολοφόνος του και ομολογούσε ότι είχε πετάξει το πτώμα στην τάδε θάλασσα και έπρεπε εμείς πάλι να ψάξουμε μέσα στα θολά νερά που θα μας υποδείκνυε ο εγκληματίας και να βρούμε έναν άλλοτε άνθρωπο

που τώρα πια έμοιαζε με ψόφιο ψάρι τυλιγμένο με σακούλες από τη λαϊκή.

Δύσκολο πολύ ήταν κι όταν έπεφταν αεροπλάνα με φόρα και συντρίβονταν επάνω στο νερό και για νύχτες ολόκληρες ψάχναμε να βρούμε άκρη ανάμεσα σε μαύρα κουτιά και βαλίτσες με ρούχα και δώρα ανοιγμένα και φωτογραφίες που χάνονταν μια για πάντα μέσα στη μαύρη άβυσσο. Και λίγες ώρες μετά, με το ξημέρωμα, βγαίνοντας έξω στην επιφάνεια, στρέφαμε το κεφάλι και βλέπαμε να επιπλέει δίπλα από το σβέρκο μας ένας ακόμα άτυχος που από μακριά τον μπέρδευες με σάπιο ξύλο από πρόχειρη σχεδία που την είχε διαλύσει το μένος των κυμάτων. Και φυσικά, το πιο δύσκολο όλων, τα ναυάγια. Εκεί ένιωθες να συγχέεται ο ρόλος σου με αυτόν του ιατροδικαστή, μιας και ήσουν πιθανότατα ο πρώτος που ερχόταν σε επαφή με τόσους μαζεμένους θανάτους, αντικρίζοντας ολόκληρες οικογένειες να μουλιάζουν αγκαλιά μέσα στις τετράκλινες καμπίνες των γκλαμουράτων κρουαζιερoπλοίων.

Θάνατοι πολυτελείας.

Μια μόνο φορά πλησίασα στο όνειρο. Ήταν εκείνον τον βαρύ χειμώνα που μας ζητήσανε να σπεύσουμε επειγόντως, για να βρούμε τυχόν υπολείμματα από βάρκες και από μετανάστες που είχαν χαθεί ξαφνικά και που οι διεθνείς αρχές κατηγορούσαν την Ελλάδα ότι όλοι αυτοί οι κακομοίρηδες ζήτησαν βοήθεια από εμάς αλλά εμείς αντί να τους σώσουμε, τους πνίξαμε, σπρώχνοντάς τους στον πάτο. Πήγαμε κάμποσοι από εμάς, τους πιο παλιούς, επειδή ξέραμε τη θάλασσα εκεί σαν την παλάμη μας και με ειδικό εξοπλισμό βουτήξαμε στο βαθύτερο σημείο.

Και δεν βρίσκαμε τίποτε, ούτε καν ένα σημάδι.


Και αφού περνούσε η ώρα, δόθηκε σήμα να γυρίσουμε πίσω. Και τότε κάτι ένιωσα να με παρασέρνει προς τα κάτω, σαν ρεύμα κινούμενης άμμου. Και αφέθηκα στου νερού τη δίνη. Και σε λίγο βρέθηκα μόνος στον απόλυτο βυθό. Και είδα φως ατέλειωτο να έρχεται καταπάνω μου, τόσο που τυφλώθηκα από την πολλή τη λάμψη. Ύστερα ένα χέρι αισθάνθηκα να μου χαϊδεύει τον ώμο και όπως αποτραβήχτηκα, ένα κορίτσι είδα μικρό

με κορμί ενήλικα και φάτσα νεογέννητου.

Είδα εφήβους με χρυσά μαλλιά και με λαιμούς που είχανε στάμπες από κάννες και από γεμιστήρες. Είδα μανάδες και πατεράδες να με χαιρετάνε και να τρέχουν προς το μέρος μου να μ’ αγκαλιάσουν. Είδα σπιτάκια που έβγαζαν κυματιστές αύρες αγάπης από τα παραθύρια τους. Μα μόλις έκανα να πλησιάσω, με τράβηξαν απότομα πίσω στο ερευνητικό το σκάφος. Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Αναρωτήθηκα αν αυτό που είδα ήταν η αλήθεια όντως ή όντως ήταν ο μύθος. Επιστρέφοντας στο λιμανάκι του νησιού, μια τεράστια ταμπέλα δέσποζε από ψηλά, με μεγάλα, επιβλητικά γράμματα.

LIVE YOUR MYTH IN GREECE.

Από τα Κακώς Κείμενα

Διαβάστε Περισσότερα »