Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Πώς "δουλεύει" η εξέλιξη (Βίντεο)

Επιστήμη


Μια ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων, μας εξηγεί τους μηχανισμούς της θεωρίας της εξέλιξης με τη βοήθεια infographics.

Η θεωρία της εξέλιξης μας εξηγεί πώς προέκυψε η τεράστια ποικιλομορφία της ζωής. Πώς είναι δυνατόν κάποιες λίγες πρωτόγονες μορφές ζωής να δημιούργησαν τα εκατομμύρια διαφορετικά πλάσματα, που υπάρχουν σήμερα.

Δυστυχώς, η εξέλιξη είναι συχνά παρεξηγημένη, γιατί οι μηχανισμοί της φαίνονται αντίθετοι προς την πραγματικότητα. Μια ταινία μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων μπορεί να μας εξηγήσει τους μηχανισμούς της εξέλιξης κατά κάποιο τρόπο, εύκολα και κατανοητά. Με τη χρησιμοποίηση απεικονίσεων, infographics κι ελκυστικών χαρακτήρων, ο θεατής είναι πιο πιθανό να κατανοήσει τις πολύπλοκες πληροφορίες.

Ενεργοποιήστε τους υπότιτλους

Από το Αντικλείδι

Διαβάστε Περισσότερα »

Ποιος κερδίζει από τα παγάκια

Του Κατσάκου Πέτρου


Γεμίζεις έναν κουβά με παγωμένο νερό. Για να ρίξεις ακόμη περισσότερο τη θερμοκρασία προσθέτεις και μερικές δεκάδες παγάκια. Περιλούζεσαι μπροστά από μια κάμερα. Δημοσιοποιείς την ψυχρολουσία σου μέσω ενός βίντεο και παράλληλα προκαλείς τους επόμενους μιμητές.

Η όλη διαδικασία συνοδεύεται από τη δωρεά ενός χρηματικού ποσού για την καταπολέμηση της «Νόσου του Lou Gehrig». Μιας ανίατης νόσου που τα τελευταία χρόνια καλπάζει απειλητικά αφήνοντας πίσω της μεγάλο αριθμό θυμάτων παγκοσμίως. Μιας ασθένειας που μετά την παγκόσμια υποχώρηση των κρατικών επιχορηγήσεων για την προώθηση της ιατρικής έρευνας έχει περάσει από τα χέρια των κρατών στα χέρια «πρόθυμων φιλάνθρωπων».

Μία ομάδα τέτοιων φιλάνθρωπων που εδρεύει στις ΗΠΑ και δραστηριοποιείται στην καταπολέμηση της νόσου ASL είχε τη φαεινή ιδέα της διοργάνωσης του Ice Bucket Challenge που τις τελευταίες εβδομάδες έχει πάρει τη μορφή παγκόσμιας επιδημίας. Πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές, καθώς και εκατομμύρια απλοί πολίτες σε όλο τον πλανήτη δοκιμάζει τη δημόσια ψυχρολουσία σε ένα ντόμινο δημοσιότητας και βιντεοσκοπημένων προκλήσεων φουσκώνοντας με ιλιγγιώδεις ταχύτητες τα ταμεία της ALS Association.

Μία επίσκεψη στα οικονομικά στοιχεία της αμερικανικής ΜΚΟ είναι αρκετή για να κάνει ακόμα πιο επώδυνη την ψυχρολουσία καθώς μονάχα μια χούφτα από τα παγάκια της φιλανθρωπίας καταλήγουν στην πραγματική έρευνα για την καταπολέμηση της ανίατης ασθένειας. Σύμφωνα με τον τελευταίο ισολογισμό της ALS Association, μονάχα το 27% των εσόδων της κατευθύνεται στη χρηματοδότηση των ιατρικών κέντρων που ασχολούνται με την έρευνα την ώρα που τα επαγγελματικά στελέχη της οργάνωσης θα εισπράξουν για μισθούς το 2014 το ποσό των 1,9 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο ισολογισμός της οργάνωσης απασχολεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα σημαντική μερίδα του αμερικανικού τύπου που δεν στάθηκε στην αναπαραγωγή του φαινομένου, αλλά επιχείρησε να διεισδύσει στα ταμεία της ALS Association. Σύμφωνα με τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας η οργάνωση δαπάνησε πέρυσι μόνο 6,6 εκατομμύρια δολάρια για την έρευνα, και όχι 7,2 δολάρια, 292.000 δολάρια πήγαν για «επαγγελματικές αμοιβές» και «συμβάσεις υπηρεσιών», ενώ 155.000 δαπανήθηκαν για έξοδα ταξιδίων. Με τα έσοδα της ASLA να εκτοξεύονται φέτος στα ύψη μετά την επιτυχημένη παγκόσμια καμπάνια του παγωμένου μπουγελώματος, οι αμερικανικές αρχές που από την πρώτη στιγμή κράτησαν μια επιφυλακτική στάση απέναντι στο φαινόμενο αναμένεται να «σκαλίσουν» ακόμη πιο βαθιά τα οικονομικά της ΜΚΟ.

Είναι χαρακτηριστικό πως την προηγούμενη εβδομάδα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε εσωτερική ανακοίνωση, με την οποία απαγόρευε σε ανώτερους διπλωμάτες του να συμμετάσχουν στην «πρόκληση του κουβά με το παγωμένο νερό» τονίζοντας πως «οι ηθικοί κανόνες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης αποτρέπουν τη συμμετοχή δημόσιων λειτουργών μας, όπως πρεσβευτές, σε κινήσεις για ιδιωτικά κέρδη, ανεξάρτητα από τον καλό σκοπό, για τον οποίο αυτές γίνονται».

Η αναφορά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε «ιδιωτικά κέρδη» συνδυάστηκε με τη διαρροή στον τύπο των φορολογικών δηλώσεων των μελών του διοικητικού συμβουλίου της ASLA όπου η πρόεδρός της Τζιν Γκίλμπερτ εμφανίζεται να έχει δηλώσει τον προηγούμενο χρόνο έσοδα της τάξης των 340.000 δολαρίων. Η δίκαιη επιφυλακτικότητα των αμερικανικών αρχών στη φιλανθρωπική επιδημία του Ice Bucket Challenge δεν απαλλάσσει τις ΗΠΑ από τις δραματικές περικοπές των τελευταίων δεκαετιών στις δαπάνες για την επιστημονική έρευνα στον τομέα της ιατρικής που δημιούργησε το κατάλληλο υπόβαθρο για τη δημιουργία εκατοντάδων «φιλανθρωπικών οργανώσεων».

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Το προξενιό της Ρένας

Του Θανάση Καρτερού


Εδώ που τα λέμε, όποιος και να ήταν στη θέση της Δούρου, θα αισθανόταν όσο να 'ναι κάποιο φόβο, κάποιο σύγκρυο πολιτικό, κάποια αγωνία φυσική, ίσως και μεταφυσική: Θα τα καταφέρω, μπορώ να τα καταφέρω, κι αν δεν τα καταφέρω, πώς θα το φέρω και θα το υποφέρω; Η νέα κυρία της Αττικής όμως δεν δείχνει να έχει τέτοιους φόβους. Μια σιγουριά, μια αυτοπεποίθηση και μια μαγκιά αν θέλετε τις βγάζει. Και δύο θα λέγαμε.

Αυτό είναι το ήμισυ του παντός. Έλα όμως που στις φοβίες που η ίδια (δείχνει να) έχει έλλειμμα, εμείς οι άλλοι έχουμε πλεόνασμα. Πρωτογενές μάλιστα, αφού για πρώτη φορά η Αριστερά γίνεται κατά κάποιο τρόπο κυβερνώσα. Στην Αττική θα πεις, αλλά η Αττική είναι η μισή Ελλάδα. Άσε που εδώ έχουμε προξενιό. Πετυχαίνει η προξενήτρα Δούρου; Μπαίνει ο Τσίπρας γαμπρός στο Μαξίμου. Δεν πετυχαίνει; Πάμε για βρούβες επί μονίμου. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά κάπως έτσι δεν σκεφτόμαστε;

Όλες οι απαιτήσεις, οι συμβουλές, οι ευχές, έχουν, με αφορμή την ορκωμοσία -και τι ορκωμοσία!-, διατυπωθεί με το νι και με το σίγμα. Καθώς τις διαβάζεις μάλιστα, φαντάζουν σχεδόν απειλητικές στη σοβαρότητά τους. Και δεν μπορείς να αποφύγεις το γνωστό "ούτε ψύλλος στον κόρφο της". Πολιορκημένη από θηριώδη συμφέροντα, αλλά και υπεριώδεις φόβους, καλείται να εκπροσωπήσει όνειρα και προσδοκίες. Να αποδείξει ότι η πολιτική βούληση μετακινεί βουνά. Και μάλιστα τι βουνά - σκουπιδιών!

Λοιπόν, εδώ δεν υπάρχουν έρημα να τα φυλάει ο φόβος. Θα τα καταφέρει μια χαρά - θα το δείτε. Όπως θα τα καταφέρουν μια χαρά αύριο και ο Τσίπρας, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, γιατί είναι ικανότερη από κάθε επαγγελματία της εξουσίας. Δεύτερον, γιατί ξέρει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει. Τρίτον, γιατί είναι καταδικασμένη ως αριστερή να βάζει στην πρώτη γραμμή τους πιο αδύναμους. Τέταρτον γιατί έχει πείρα των αγώνων. Και πέμπτον, γιατί έχει δείξει ότι θέλει να πετύχει. Κι αυτή είναι μια αξία υποτιμημένη στην Αριστερά.

Καλό θα ήταν, φυσικά, οι εύλογοι αριστεροί φόβοι να ωθήσουν σε εύλογη αριστερή στράτευση. Αν χιλιάδες άνθρωποι που φοβούνται μήπως δεν πετύχει η προξενήτρα βάλουν το χεράκι τους, τότε σίγουρα θα πετύχει. Και μετά έρχεται κι ο γάμος...

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Τα γιαταγάνια των… φίλων μας

Απόψεις


Χθες, 29 Αυγούστου, η Ορθόδοξη Εκκλησία μνημόνευε την «αποτομή της τιμίας κεφαλής», δηλαδή τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Προδρόμου από τον Ηρώδη, θυμίζοντάς μας ότι η βαρβαρότητα της μεθόδου, που σήμερα τη βλέπουμε να εξαπλώνεται στη Μ. Ανατολή -ως παραδειγματική τακτική πολέμου και επιβολής στους πληθυσμούς που κατακτά και ελέγχει η εμφανιζόμενη ως η σκληρότερη ισλαμική οργάνωση, το IS, στο Ιράκ και στη Συρία- είναι μια πολύ παλιά υπόθεση. Και η ιστορία των αποκεφαλισμών είναι δυστυχώς ατέλειωτη και εξαιρετικά διαδεδομένη σε όλο τον πλανήτη, σε όλους τους «πολιτισμούς», τις θρησκείες, τα δόγματα, τους στρατούς, τις συμμορίες και βεβαίως στα συστήματα απονομής της (όποιας) δικαιοσύνης. Οι αποκεφαλισμοί ως μέθοδος θανάτωσης του όποιου ενόχου/εχθρού φαίνεται να συνδέονται περισσότερο με τη διάδοση και την εξέλιξη της μεταλλουργικής τέχνης (δηλαδή τα κοφτερά μαχαίρια, τα σπαθιά, τα τσεκούρια, τις μοντέρνες γκιλοτίνες κ.λπ.), παρά με την οποιαδήποτε ειδική ιδεολογία, παράδοση ή κουλτούρα.

Τι θέλουμε να πούμε; Μα ότι η αποκρουστική στις μέρες μας μέθοδος κάποτε θεωρήθηκε από τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους ως η καλύτερη για την «ανώδυνη» αφαίρεση της ζωής του όποιου «κακού». Επί αιώνες κόβανε κεφάλια σ' όλο τον κόσμο όχι μόνο σε μάχες και άλλες μοβόρικες καταστάσεις, αλλά και σε οργανωμένες τελετές σε πλατείες ενώπιον του κοινού με τσεκούρια και σπαθιά. Και ο Γκιγιοτέν που ανακάλυψε την… γκιλοτίνα, η οποία δούλευε ακούραστα ως επίσημος και δημόσιος τρόπος μοντέρνας εκτέλεσης από το 1790 έως περίπου τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σ' ολόκληρη την Ευρώπη (λ.χ. στη Σουηδία η τελευταία καρατόμηση πραγματοποιήθηκε το 1890, στην Ελλάδα το 1906 -καρατομήθηκε ο δολοφόνος του πρωθυπουργού Δηλιγιάννη-, στο Λονδίνο ο τελευταίος αποκεφαλίστηκε επίσης το 1906, στη Γαλλία το 1939, στη Δ. Γερμανία το 1949 κ.ο.κ.). Δεν θα αναφερθούμε στα κομμένα κεφάλια των ανταρτών (και όχι μόνο των ΕΛΑΣιτών) από τους «τακτικούς» στρατούς ή τις παρακρατικές συμμορίες, όπου γης.

Ωστόσο, σήμερα, τα πρωτεία στους δημόσιους και μαζικούς αποκεφαλισμούς -παρά τις αντίθετες (τηλεοπτικές) εντυπώσεις μας- ανήκουν στη Σαουδική Αραβία, στον καλύτερο σύμμαχο των χριστιανικών και φιλελεύθερων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ε.Ε. κ.ά.) που πολεμούν ανηλεώς δήθεν τους φανατικούς τζιχαντιστές του χαλιφάτου IS. Η Σαουδική Αραβία χρησιμοποιεί το παραδοσιακό αραβικό γιαταγάνι, μήκους 100-110 εκατοστών. Ενας αστυνομικός παραδίδει το γιαταγάνι στον δήμιο κι εκείνος το υψώνει, στριφογυρνώντας το στον αέρα μια-δυο φορές για να προθερμάνει τους μυς του βραχίονά του. Στη συνέχεια πλησιάζει τον μελλοθάνατο από πίσω και τον ακουμπά με τη μύτη του σπαθιού στην πλάτη. Ο μελλοθάνατος υψώνει το κεφάλι του και ο δήμιος του το παίρνει με ένα μόνο χτύπημα.

Από την ΕΦ-ΣΥΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

Η Αστυνομία εδώ και στους Βάσκους

Του Νίκου Κιάου


Φίλος Γερμανός, 70χρονος, ήρθε προ ημερών στην Αθήνα από διακοπές σε νησί του Αιγαίου. Και ρώτησε με απορία (και ανησυχία):

- Στρατός;

- Οχι, Αστυνομία, του απαντήσαμε.

Είδε σε διάφορα μέρη στους δρόμους, στο κέντρο της Αθήνας, αστυνομικούς των ΜΑΤ, Ειδικών Μονάδων κ.λπ. εξοπλισμένους με αυτόματα όπλα, πιστόλια, χειροβομβίδες και με τις ειδικές στολές (που καλύπτουν πόδια, γάμπες, χέρια), με κράνη και ασπίδες. Και έκανε τη λογική ερώτηση: «Στρατός;», υπονοώντας «προς τι;».

Δεκαμελής παρέα φίλων από την Αθήνα πήγαν μέσα στον Αύγουστο εκδρομή στη Χώρα των Βάσκων. Εκτός από τις ωραίες εντυπώσεις για τον κόσμο, τον λαό των Βάσκων, τις ομορφιές της χώρας τους, τα φαγητά, τα μνημεία για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και ειδικώς για τους νεκρούς των δημοκρατικών, για τη γλώσσα τους, που δεν έχει καμιά σχέση με τα ισπανικά ή άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα, για την ιστορία τους, που έχει γραπτό βασκικό λόγο από τον 2ο π.Χ. αιώνα, γύρισαν με την απορία (και ταυτόχρονα εντύπωση) ότι δεν συνάντησαν πουθενά Αστυνομία, αστυνομικούς! Είδαν κάποιους της Δημοτικής Αστυνομίας, κάποιους τροχονόμους, αλλά πέραν τούτου τίποτα!

Η Χώρα των Βάσκων είναι γνωστή για τους αγώνες του λαού της, ή μερίδας του, για ανεξαρτησία κι ακόμη μεγαλύτερη αυτονομία. Είναι γνωστή η οργάνωση ΕΤΑ με αγώνες και συγκρούσεις με το επίσημο ισπανικό κράτος, με επιθέσεις και ενέργειες βομβιστικές, με νεκρούς κατά καιρούς. Και έχει αποκληθεί διεθνώς «τρομοκρατική» οργάνωση, που, με τα «δεδομένα» και τα «πρότυπα», όπως παρουσιάζονται τουλάχιστον στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη (και στην Ελλάδα, βεβαίως), ίσως είναι η περιοχή με τη μεγαλύτερη τρομοκρατία στην Ευρώπη. Και όμως, στους δρόμους των πόλεων, όχι μόνο στη χώρα των Βάσκων αλλά και στις διπλανές περιφέρειες της Κανταβρίας και της Ναβάρας, δεν συναντάς ΜΑΤ, ομάδες «Ζ», ΔΙΑΣ κ.λπ.

Και η ζωή κυλά ήσυχη, χωρίς τρομοκρατία.


Πολύ περισσότερο που τη χώρα επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες, και ειδικά στο Σαν Σεμπαστιάν, όπου τη Μεγάλη Εβδομάδα (όπως τη λένε) πριν από της Παναγίας, στις 15 Αυγούστου, γίνονται κάθε μέρα εκδηλώσεις με τη συμμετοχή ίσως και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Πυροτεχνήματα κάθε βράδυ, τραγούδια και μουσική, βασκικά, ισπανικά, σε πλατείες, με χορούς από τον κόσμο, ένα τεράστιο πανηγύρι. Σ’ αυτό το πανηγύρι έχουν ξεχωριστή θέση τραγούδια των Βάσκων που απευθύνονται και στην «Γκουάρδα Σιβίλ» (πολιτοφυλακή). Και ο κόσμος χειροκροτεί ζεστά, που υμνούν τον επαναστατικό αγώνα τους για ανεξαρτησία. Κι όμως, πουθενά δεν συναντάς αστυνομικούς.

Σε πόλεις και χωριά είναι αναρτημένες σημαίες της χώρας τους, λευκές σημαίες με αποτυπωμένη τη Χώρα των Βάσκων και επάνω τους γραμμένα συνθήματα: «Οι φυλακισμένοι Βάσκοι και οι πολιτικοί πρόσφυγες να γυρίσουν στο σπίτι, στον τόπο τους!»

Κι ακόμα βλέπεις σημαίες-πανό με τη Χώρα των Βάσκων και δίπλα την Ισπανία και τη Γαλλία, που γράφουν: «Δεν είμαστε ούτε Ισπανία ούτε Γαλλία, είμαστε Βάσκοι». Φυσικά, όλα αυτά τα βλέπουν και οι ξένοι τουρίστες, αλλά δεν τρομάζουν κανέναν, ούτε κυνηγά η Αστυνομία κανέναν, ούτε κατεβαίνουν οι σημαίες και τα συνθήματα.

Στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», όταν έφευγαν, υπέστησαν τα «συνηθισμένα» αυστηρά μέτρα ελέγχου, όπου επιτρέπονται μόνο σφραγισμένα από τα καταστήματα νερά, τρόφιμα, μπουκαλάκια με αρώματα κ.λπ.

Στο αεροδρόμιο του Μπιλμπάο, κατά την επιστροφή, ελέγχθηκαν βεβαίως, αλλά και τα μπουκαλάκια με το νερό που είχαν από πριν ανοιχτά και τα σάντουιτς κι άλλα φαγώσιμα πέρασαν χωρίς να τους πουν τίποτα. Παντού ισχύουν οι ίδιοι κανόνες και τα ίδια μέτρα. Τι θέλουν να δείξουν στο αεροδρόμιο της Αθήνας με τον ξεχωριστό ζήλο; Ποιος τρομοκρατεί ποιον;

Ο μύθος, το παραμύθι της ασφάλειας που παρέχει η αυξημένη παρουσία της Αστυνομίας, αποκαλύπτεται απλώς με τη σύγκριση της κατάστασης στους δρόμους της χώρας των «τρομοκρατών» και της Ελλάδας. Γιατί δεν είναι μόνο η Αθήνα Ελλάδα. Σαράντα πέντε χιλιόμετρα από το κέντρο, στη Σαρωνίδα π.χ., συναντάς ομάδες ΔΙΑΣ. Τι κάνουν; Τι παριστάνουν; Βεβαίως, τους στέλνουν οι ανώτεροι, το υπουργείο, οι κυβερνήσεις. Αυτοί τι θέλουν να δείξουν; Και μην ξεχνούμε και τον εξοπλισμό αυτών των αστυνομικών δυνάμεων. Αφ’ ενός κοστίζει (πόσο άραγε;) και αφ’ ετέρου μετατρέπει τον αστυνομικό σε στρατιώτη εν ώρα μάχης, πολέμου. Και έτσι στρατιωτικοποιείται η Αστυνομία. Και τελικώς η Αθήνα (κι όχι μόνο αυτή) είναι αστυνομοκρατούμενη.

Από την ΕΦ-ΣΥΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

«Μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος χωρίς μαζική διαγραφή»

Πολιτική


Ο Γάλλος οικονομολόγος Γκιγιόμ Ντιβάλ δίνει έμφαση στους κινδύνους που απορρέουν από τη γερμανική πολιτική της λιτότητας και των περικοπών και μέμφεται τον Φρανσουά Ολάντ, τον οποίο κατηγορεί για ασυνέπεια λόγων και έργων. Θεωρεί ότι ο έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι θέμα καθαρά πολιτικής βούλησης, η οποία ωστόσο δεν επιδεικνύεται από τις κυβερνήσεις.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου


• Πώς σχολιάζετε τον εξαναγκασμό σε παραίτηση της κυβέρνησης από τον Φρανσουά Ολάντ; Ποια είναι τα κίνητρά του;

Δεν μπορεί να κυριαρχεί η σταλινική άποψη ότι σκοτώνεις τον αντίπαλο και συνεχίζεις την πολιτική σου χωρίς αυτόν. Ο Γάλλος πρόεδρος έκανε την αλλαγή αυτή διότι η γαλλική πολιτική βρίσκεται σ’ ένα σταυροδρόμι. Από τη μια ο Ολάντ λέει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει και ταυτόχρονα ισχυρίζεται ότι στη Γαλλία πρέπει να συνεχιστεί η πολιτική της λιτότητας και της περικοπής των μισθών. Αυτή η αντίφαση οδήγησε στην κρίση, καθώς ορισμένοι υπουργοί υποστήριζαν ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τη σημερινή πολιτική. Κατά τη γνώμη μου η Γαλλία έχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε κάποιο μεγάλο σχεδιασμό για να τονώσουμε τη ζήτηση. Εάν θεωρούμε ότι η ευρωπαϊκή πολιτική είναι λανθασμένη, τότε πρέπει να μειώσουμε τη σκληρή λιτότητα στο εσωτερικό της Γαλλίας, καθώς αυτή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Η ζήτηση στην ευρωζώνη είναι ακόμα χαμηλά και αυτό την οδηγεί σε στασιμότητα. Αυτές ήταν οι δύο διαφορετικές απόψεις μέσα στην κυβέρνηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η γαλλική πολιτική δεν θ’ αλλάξει στο μέλλον.

• Ποιες είναι οι προοπτικές της Γαλλίας με τη σημερινή διαχείριση;

Η Γαλλία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση για έναν σημαντικό λόγο. Η γαλλική οικονομία από το 2009 είναι σταθερή, οι μισθοί είναι σταθεροί και εξαιτίας αυτής της σταθερότητας κρατήθηκε η ευρωζώνη. Διότι εάν είχαμε τα ίδια προβλήματα με την Ισπανία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία, η ευρωζώνη θα είχε καταρρεύσει. Τώρα όμως έχουμε σοβαρά προβλήματα, διότι οι άλλες χώρες που βρίσκονται σε κρίση μειώνουν τους μισθούς και το κόστος εργασίας. Ετσι δημιουργούνται νέα προβλήματα ανταγωνιστικότητας. Πριν από την κρίση, η Γαλλία έκανε τις περισσότερες εξαγωγές της στην Ισπανία, έχοντας εμπορικό πλεόνασμα. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Και γι’ αυτό η κυβέρνηση αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο που έχουν πάρει και οι υπόλοιποι. Δηλαδή να μειώσει το κόστος εργασίας. Θεωρώ ότι πρόκειται για πολύ κακή ιδέα, διότι δεν μπορείς να λύσεις έτσι το γαλλικό πρόβλημα. Απλώς θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα μειώνοντας την εσωτερική ζήτηση και θα φέρεις σε πιο δύσκολη θέση όλη την Ευρώπη. Η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να μειώσει το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ακολουθώντας τέτοια αποπληθωριστική πολιτική.

• Σ’ ένα πρόσφατο μανιφέστο, το οποίο συνυπογράφετε μαζί με άλλους Γάλλους διανοούμενους, όπως ο Τομά Πικετί, ο Ντανιέλ Κοέν κα ο Πιερ Ροζανβαλόν, ισχυρίζεστε ότι «τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια από το να φανταζόμαστε ότι τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας». Πιστεύετε ότι η παρούσα οικονομική κρίση στην Ευρώπη θα επιδεινωθεί και γιατί;

Ηδη από το 2009, και σήμερα είναι καθαρό πλέον, καθώς έχουμε τα αποτελέσματα του δεύτερου τριμήνου του 2014, η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Για μένα ήταν ξεκάθαρο -αλλά τώρα πλέον γίνεται για όλους- ότι οι πιστώσεις που απαιτούνται δεν καλύπτονται με τίποτα.

• Πώς νομίζετε ότι ο οικονομικός ψυχρός πόλεμος της Δύσης με τη Ρωσία, με τις κυρώσεις και τα εμπάργκο, θα επηρεάσει την ευρωπαϊκή οικονομία;

Θα επηρεάσει κυρίως τις γερμανικές εξαγωγές, αλλά και άλλων χωρών, ιδιαίτερα στον τομέα των τροφίμων. Μπορεί, ωστόσο, να έχει και θετικές συνέπειες σε πολιτικό επίπεδο. Μπορεί να αναγκάσει τους Γερμανούς να εξετάσουν την ανάγκη μιας πιο «δεμένης» και αλληλέγγυας Ευρώπης, διότι οι κίνδυνοι βρίσκονται γύρω της. Η γερμανική οικονομία δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο με εξαγωγές εκτός Ευρώπης. Είναι πολύ επικίνδυνο γι’ αυτούς και έτσι ίσως η τωρινή κατάσταση τους αλλάξει διαθέσεις και στάση. Μπορεί επίσης η κόντρα αυτή με τη Ρωσία να οδηγήσει σε μια πιο επιθετική και συντονισμένη ευρωπαϊκή πολιτική στον ενεργειακό τομέα και κυρίως στην ενεργειακή επάρκεια.

• Πολλοί Γερμανοί διανοούμενοι, όπως ο Χάμπερμας και ο Στρεκ, υποστηρίζουν την ιδέα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αντί για τα διαρκή προγράμματα λιτότητας. Ομως οι γερμανικές ηγετικές ελίτ προτιμούν την επιλογή της οικονομικής κυριαρχίας. Εχετε πει ότι «η εμμονή της Γερμανίας με τη διατήρηση ενός εμπορικού πλεονάσματος τη μετατρέπει σε ένα αρπακτικό έθνος». Πού μπορεί να μας οδηγήσει αυτή η πολιτική;

Εάν δεν αλλάξει, μπορεί να μας οδηγήσει σε πολύ καταστροφικές οικονομικά καταστάσεις. Πολιτικά μπορεί να μας οδηγήσει στην καταστροφή της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με μεγάλες πιθανότητες συγκρούσεων. Αυτό θα συνιστούσε πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Νομίζω ότι οι γερμανικές ελίτ ή τουλάχιστον ένα μέρος τους συνειδητοποιεί αυτούς τους κινδύνους. Ο Βόλφγκανγκ Στρεκ, ο Γιόσκα Φίσερ και ο Χέλμουτ Σμιτ έχουν περιγράψει αυτούς τους κινδύνους. Θεωρώ ότι τώρα οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες αντιλαμβάνονται αυτή την κατάσταση. Και όταν βλέπετε τον Γενς Βάιντμαν, τον πρόεδρο της Μπούντεσμπανκ, να λέει ότι θα έπρεπε να υπάρχει πιο επιθετική πολιτική μισθών στη Γερμανία, αυτό δείχνει ότι οι γερμανικές ελίτ αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο τους οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

• Η μέχρι σήμερα διαχείριση της κρίσης από τις κυρίαρχες αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ θα μπορούσε να συνοψιστεί στο δόγμα «κοινωνικοποιούμε τις ζημιές και ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη». Πώς μπορούν οι απλοί φορολογούμενοι να προστατευθούν και να αναγκάσουν τους πλούσιους να πληρώσουν το μερίδιό τους;

Τα θέματα της φορολογικής συνεργασίας και της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής είναι από τα πλέον βασικά για τη διαχείριση της κρίσης. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Ακόμα και οι νέες Συνθήκες δεν αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα. Είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα. Πρώτον, απαιτείται συνεργασία με τους Αμερικανούς και δεύτερον, με τους Σοσιαλδημοκράτες να συμμετέχουν στη γερμανική κυβέρνηση υπάρχει τώρα μια δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η φοροαποφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων και των πλουσίων. Χρειάζονται, όμως, πολλά να γίνουν και απαιτείται ομοφωνία, τόσο από το Λουξεμβούργο που είναι μια μικρή χώρα όσο και από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Οι τελευταίες είναι μεγάλες χώρες και θα μπορούσαν να πείσουν και το Λουξεμβούργο. Ο λόγος που αυτό δεν έγινε μέχρι σήμερα είναι ότι και οι μεγάλες χώρες προστάτευαν τις μεγάλες επιχειρήσεις.

• Πιστεύετε ότι στο ορατό μέλλον τα κράτη θα μπορέσουν να ανακτήσουν τον έλεγχο και να επιβάλουν ρυθμίσεις σ’ αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό;

Ναι, διότι δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο όσο ισχυρίζονται πολλοί. Από τις αποκαλύψεις του Σνόουντεν είδαμε τι έκανε η αμερικανική NSA. Είναι πολύ απλό να ξέρουμε ποιος στέλνει χρήματα σε ποιον φορολογικό παράδεισο, πότε τα στέλνει κ.λπ. Ηταν πολύ δυσκολότερο παλιότερα, με τις βαλίτσες που περιείχαν το μαύρο χρήμα κ.λπ. Τώρα υπάρχουν τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας και είναι εύκολο να γνωρίζεις, εάν βέβαια θέλεις να ξέρεις.

• Αρα, το μόνο που απαιτείται είναι η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων;

Φυσικά.

• Πιστεύετε ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο χωρίς, ας πούμε, μια μαζική διαγραφή μέρους του;

Οχι, δεν είναι βιώσιμο χωρίς μια μαζική διαγραφή. Το πρόβλημα δεν είναι η ελληνική «ιδιαιτερότητα». Το ίδιο ισχύει για την Ιρλανδία και την Ιταλία. Δηλαδή το ζήτημα της διαγραφής του χρέους. Είναι ένα άλυτο πρόβλημα μέχρι τώρα και δεν βρίσκεται στην πολιτική ατζέντα. Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα για τη γερμανική κυβέρνηση. Δεν μπορεί να λυθεί η ευρωπαϊκή κρίση εάν δεν λύσουμε αυτό το πρόβλημα, το οποίο, επαναλαμβάνω, δεν είναι ελληνικό.


Ποιος είναι


Πενήντα ενός ετών σήμερα, είναι αρχισυντάκτης του μηνιαίου περιοδικού «Alternatives économiques», μιας συνεταιριστικής επιχείρησης στην οποία προσχώρησε αφού εργάστηκε για 13 χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «Ο φιλελευθερισμός δεν έχει μέλλον» (La Découverte, 2003), «Είμαστε τεμπέληδες; Και 30 άλλες ερωτήσεις σχετικά με τη Γαλλία και τους Γάλλους» (Le Seuil, 2008), «Made in Germany: το γερμανικό μοντέλο πέρα από τους μύθους» (Le Seuil, 2013).

Από την ΕΦ-ΣΥΝ

Διαβάστε Περισσότερα »

Αριστερά και χειραφέτηση

Του Κώστα Κουτσουρέλη


Μπορούν τα κινήματα της χειραφέτησης να ανατρέψουν το κρατούν οικονομικό σύστημα; Ακόμη περισσότερο: εάν δεχτούμε ότι αίτημα προγραμματικό της Αριστεράς είναι η υπέρβαση του καπιταλισμού, είναι αυτά τα κινήματα αριστερά; Μπορεί να υπάρξει καν μια «Αριστερά των κινημάτων», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτά είναι νομίζω τα πραγματικά ερωτήματα που προκύπτουν από την έριδα την οποία πυροδότησε ο Βασίλης Ξυδιάς με το πρόσφατο αψίθυμο άρθρο του περί πολιτικής ορθότητος και πολιτικής ανατροπής. Και είναι κρίμα που η ουσία τους χάθηκε, για μια ακόμη φορά, εν μέσω κραυγών αγανάκτησης και σχημάτων ρητορικών.

Κατά τη γνώμη μου, σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα η ιστορικά προφανής απάντηση είναι μία και μόνη: όχι. Από τις σουφραζέτες ώς τους σπουδαστές του γαλλικού Μάη και από τους Πράσινους ώς τις διεκδικήσεις των μεταναστών και των σεξουαλικών μειονοτήτων, κανένα κίνημα τέτοιο δεν επέφερε αξιόλογη ρωγμή στην οικονομική δομή των δυτικών κοινωνιών.

Το αντίθετο μάλιστα! Όντας διαταξικά στη σύνθεσή τους, τα κινήματα αυτά, έπειτα από μια αρχική φάση ριζοσπαστισμού, μόλις εξασφάλισαν τους πολιτικούς τους στόχους γρήγορα ενσωματώθηκαν. Σε όλη τη Δύση, οι ευκατάστατοι ομοφυλόφιλοι, οικολόγοι, μετανάστες, λ.χ., αργά ή γρήγορα τείνουν να συμπεριφέρονται πολιτικά όπως το λοιπό εκλογικό σώμα – με βάση το εισόδημα της κοινωνικής τους τάξης.

Παραδείγματα: Οι Πράσινοι της Γερμανίας (των οποίων οι εκλογείς είναι οι πλέον υψηλόμισθοι ανάμεσα σ’ αυτούς των λοιπών κομμάτων εκεί) ενώ ξεκίνησαν στην οικονομική τους πολιτική αριστερότερα των σοσιαλδημοκρατών, σήμερα βρίσκονται σαφώς στα δεξιά τους, ενίοτε δε και δεξιότερα των χριστιανοδημοκρατών. Από πολλούς πλέον αποκαλούνται ευθέως «αστικό κόμμα». Σε Ευρώπη και Αμερική, το κύρος του αστικού θεσμού του γάμου, στην οικονομική του ιδίως διάσταση, ενισχύθηκε από την επέκτασή του στις σχέσεις μεταξύ ομοφύλων. Δεν αποδυναμώθηκε ούτε καταργήθηκε, όπως ευελπιστούσαν οι πρώτοι επαναστάτες. Στις ΗΠΑ οι παλαιότερες εθνικές κοινότητες (οι Εβραίοι, οι Ιταλοί, οι Έλληνες), επιτυχημένες πλέον οικονομικά, στρέφονται από τους Δημοκρατικούς στους Ρεπουμπλικάνους. Τα μέλη τους όλο και συχνότερα αντί για ριζοσπάστες δηλώνουν συντηρητικοί. Αν το επίπεδο της κατανάλωσης είναι δείκτης εμπιστοσύνης προς το τρέχον οικονομικό καθεστώς, όλες αυτές οι ομάδες αποτελούν στυλοβάτες του καπιταλισμού, όχι υπονομευτές του.

Όσο κι αν άλλαξαν τις συλλογικές μας παραστάσεις και τον δυτικό τρόπο ζωής, τα χειραφετητικά κινήματα του 20ού αιώνα δεν υπήρξαν αριστερά, αλλά φιλελεύθερα. Από το εργατικό κίνημα πήραν απλώς κάποια οργανωτικά μαθήματα και δανείστηκαν τη ρητορική του. Όμως ο κοινωνικός τους φιλελευθερισμός σε τελική ανάλυση ευθυγραμμίζεται με τον κυρίαρχο οικονομικό φιλελευθερισμό – και τον επιβεβαιώνει. Άλλωστε, και η εργατική τάξη, όση απέμεινε τέλος πάντων στον δυτικό κόσμο, δεν υπήρξε ιστορικά λιγότερο κομφορμιστική στις επιλογές της.

Από το Ποντίκι

Διαβάστε Περισσότερα »

Ρομποτικός εγκέφαλος που «μαθαίνει» από το Ίντερνετ

Επιστήμη


Το σενάριο της επανάστασης των υπολογιστών/ μηχανών είναι παλιό σχεδόν όσο και οι ίδιοι οι υπολογιστές, αποτελώντας έναν από τους γνωστότερους πυλώνες της επιστημονικής φαντασίας (ΕΦ). Από αυτή την άποψη, το πρόγραμμα Robo Brain, στο οποίο εργάζονται ερευνητές στις ΗΠΑ, ενδεχομένως να δημιουργήσει «πονοκεφάλους» στους φίλους της ΕΦ, καθώς στο επίκεντρό του βρίσκεται η συγκέντρωση δεξιοτήτων και γνώσεων από δημόσια διαθέσιμες πηγές πληροφοριών- εν ολίγοις, το Ίντερνετ- προκειμένου να «τροφοδοτεί» με γνώση τα ρομπότ.

Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του προγράμματος, το Robo Brain αποτελεί ένα υπολογιστικό σύστημα μεγάλης έκτασης που «μαθαίνει από δημόσια διαθέσιμες πηγές στο Ίντερνετ, εξομοιώσεις υπολογιστών και δοκιμές ρομπότ στον πραγματικό κόσμο. Συγκεντρώνει ο,τιδήποτε έχει σχέση με τη ρομποτική σε μία εκτενή και διασυνδεδεμένη βάση γνώσης». Όπως επισημαίνεται, οι εφαρμογές του περιλαμβάνουν τη δημιουργία πρωτοτύπων για έρευνες πάνω στη ρομποτική, οικιακά ρομπότ και αυτοοδηγούμενα οχήματα.

Ένα παρεμφερές πρόγραμμα αναπτύσσουν και ερευνητές του Πανεπιστημίου του Αϊντχόφεν στην Ολλανδία: πρόκειται για το RoboEarth, που έχει περιγραφεί ως «ένα world wide web για ρομπότ», το οποίο προορίζεται να αποτελέσει μία παγκόσμια βάση δεδομένων στην οποία θα μπορούν να έχουν πρόσβαση τα ρομπότ- ωστόσο, το Robo Brain θα αποκτά μόνο του τις απαιτούμενες πληροφορίες (τις οποίες θα διαθέτει στα «ενδιαφερόμενα» ρομπότ για καθημερινές εργασίες) μέσω του Ίντερνετ αντί να απαιτεί ειδικό προγραμματισμό από ανθρώπους.

Στο πλαίσιο του προγράμματος συνεργάζονται ερευνητές από τα πανεπιστήμια Cornell, Brown, Stanford και UC Berkeley, ενώ υπάρχει υποστήριξη από εταιρείες τεχνολογίας όπως η Google και η Microsoft.

CORNELL.EDU

Το σύστημα άρχισε την επεξεργασία πληροφοριών από το Ίντερνετ τον προηγούμενο μήνα, με τους ερευνητές του να επισημαίνουν ότι διαχειρίζεται περίπου ένα δισ. εικόνες, 120.000 βίντεο του YouTube και 100 εκατ. αρχεία οδηγιών και manuals. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το Robo Brain δεν είναι απλά ικανό να αναγνωρίζει αντικείμενα, αλλά και να κατανοεί το πώς χρησιμοποιούνται- καθώς και πιο σύνθετες έννοιες, όπως η ανθρώπινη γλώσσα και συμπεριφορά.

«Τα laptops και τα κινητά μας τηλέφωνα έχουν πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες που θέλουμε. Αν ένα ρομπότ βρεθεί απέναντι σε μία κατάσταση την οποία δεν έχει δει στο παρελθόν, μπορεί να προβεί σε αναζήτηση στο Robo Brain στο cloud» διευκρινίζει ο Ασουτός Σαξένα του Cornell University, επίκουρος καθηγητής τεχνολογίας υπολογιστών.

Το Robo Brain επεξεργάζεται εικόνες για να ξεχωρίσει τα αντικείμενα μέσα σε αυτές, και συνδέοντας εικόνες και βίντεο με κείμενα, μαθαίνει να αναγνωρίζει ποια είναι και πώς χρησιμοποιούνται – καθώς και, όπως προαναφέρθηκε, την ανθρώπινη γλώσσα και συμπεριφορά. Το σύστημα χρησιμοποιεί αυτό που οι επιστήμονες υπολογιστών χαρακτηρίζουν «structured deep learning», όπου οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε πολλαπλά επίπεδα έννοιας: μία καρέκλα εντάσσεται σε ένα είδος καρεκλών, και οι καρέκλες είναι έπιπλα. Κάποιος μπορεί να κάτσει σε μία καρέκλα, αλλά μπορεί να κάτσει και σε ένα σκαμνί κ.ο.κ.

«Το Robo Brain θα μοιάζει με ένα γιγαντιαίο, πολυκλαδικό γράφημα με δυνατότητες για ερωτήματα (queries) σε πολλές διαστάσεις» σημειώνει ο Αντίτια Τζάμι, ο ερευνητής που σχεδίασε τη μεγάλης κλίμακας βάση δεδομένων του εγκεφάλου- ειδικότερα, μπορεί να παραπέμπει σε γράφημα που απεικονίζει τις φιλίες/ σχέσεις στο Facebook, αλλά σε μία κλίμακα που αντιστοιχεί μάλλον στον Γαλαξία. Παράλληλα, το Robo Brain θα έχει και «δασκάλους», χάρη στο crowdsourcing: στην ιστοσελίδα του προγράμματος θα προβάλλονται τα πράγματα που έχει «μάθει» το σύστημα και οι επισκέπτες θα είναι σε θέση να προβαίνουν σε προσθέσεις και διορθώσεις.

Το πρόγραμμα υποστηρίζεται από το National Science Foundation, το Office of Naval Research, το Army Research Office, την Google, τη Microsoft, την Qualcomm, το Alfred P. Sloan Foundation και τη National Robotics Initiative.

Από την Ναυτεμπορική

Διαβάστε Περισσότερα »

Πολιτική ορθότης ή πολιτική ανατροπή

Του Βασίλη Ξυδιά


Με αφορμή το «αντιρατσιστικό» ν/σ, αλλά όχι μόνον αυτό, παρακολουθώ αμήχανος τους απανταχού προοδευτικούς – περιλαμβανομένων και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – να υιοθετούν συχνά πυκνά μια ατζέντα που μεταθέτει το κέντρο της δημόσιας αντιπαράθεσης από το μνημόνιο και την καταστροφή της χώρας (εκεί δηλαδή όπου το πολιτικό σύστημα και οι κυρίαρχες ελίτ είναι χαμένες από χέρι) στην κλασική αντίθεση προοδευτισμού-συντηρητισμού (όπου τα πράγματα μοιράζονται φίφτι-φίφτι, και όλα πλέον ξαναγίνονται θέμα γούστου και άποψης).

Και αναρωτιέμαι: Αυτοί οι προοδευτικοί που το κάνουν αυτό είναι ηλίθιοι ή βαλτοί; Τί μπορεί να εξυπηρετεί μια τέτοια εμμονή; Γιατί δεν τους αρκεί τούτη την τόσο κρίσιμη ώρα η αντιμνημονιακή συσπείρωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων; Φοβούνται μήπως έχουμε μια πολιτική ανατροπή που δεν είναι ολοκληρωμένη και πλήρης; Δεν μπορούν να κάνουν λίγο υπομονή να γίνει το πρώτο βήμα – να φύγουν δηλαδή «αυτοί» – και μετά ας κάνουν επαναστατική αντιπολίτευση, ή συμπολίτευση, ή ό,τι άλλο νομίζουν στη μεταμνημονιακή κυβέρνηση; Είναι ανάγκη ντε και καλά να τεθούν όλα τώρα; Την ώρα π.χ. που η ελληνική κοινωνία σπαράζεται από τον ΕΝΦΙΑ και η κυβέρνηση είναι έτοιμη να καταρρεύσει απ’ την πάνδημη οργή, το κρίσιμο ζήτημα είναι αν η χώρα θα προσαρμοστεί ή όχι στις διεθνείς προδιαγραφές της πολιτικής ορθότητας;

Αν δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι περιμένουν μερικά ακόμα χρόνια χωρίς να μπορούν να κάνουν μήνυση σ’ αυτούς που τους λοιδορούν θα πάθουν πολύ μεγάλη ζημιά; Μεγαλύτερη από το να τους έχουν πάρει το σπίτι οι τράπεζες; Κι αν δεν ξεμπερδέψουμε εδώ και τώρα με τους χριστιανοταλιμπάν δεσποτάδες, και δεν αποδοθεί άμεσα στο ελληνικό κράτος η εκκλησιαστική περιουσία, και δεν δουν για μερικά ακόμα χρόνια οι Έλληνες το απελευθερωτικό φως της αθεΐας, και υποχρεούται ο εκάστοτε Τσίπρας ή άλλος αριστερός πρωθυπουργός να υποβάλλει τα σέβη του στο Άγιον Όρος, τί θα συμβεί δηλαδή; Θα είναι μεγάλη οπισθοδρόμηση σε σχέση με αυτά που ζούμε εδώ και τόσα χρόνια; Μεγαλύτερη από το να προσκυνάμε εσαεί το χρήμα και την ισχύ των ιμπεριαλιστών; Και δεν βλέπει η αριστερά ότι το μεταναστευτικό είναι η αχίλλειος πτέρνα της; Ότι η μονόπαντη ιδεολογική εμμονή της στα δικαιώματα των μεταναστών χωρίς έναν εξίσου φιλάνθρωπο συνυπολογισμό των πραγματικών συνεπειών της μετανάστευσης στην κοινωνική συνοχή και στην ασφάλεια των Ελλήνων – ναι, αυτών των ξενοφοβικών, έστω, μικροαστών Ελλήνων – την αποκόπτει από το μοναδικό της θεμέλιο: τη σχέση με τον λαό;

Διακόσια χρόνια νεοελληνικού κράτους με όλα αυτά ήμασταν εντάξει; Τώρα που ο λαός φαίνεται να αποφασίζει να υποστηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ – όχι βέβαια γιατί οι Έλληνες έγιναν ξαφνικά αριστεροί ή προοδευτικοί, αλλά γιατί βλέπουν ότι οι «άλλοι» τούς οδηγούν στην καταστροφή – τώρα θα βάλουμε όρους και περιορισμούς σ’ αυτή την επιλογή τους; Είναι σαν να βλέπω τα πιτσιρίκια με τις πετρούλες και τις παρ’ ολίγον μολότοφ στο Σύνταγμα τον Ιούνιο του 2011· που δεν άντεχαν τους εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκύρηδες και νοικοκυρές που διαδήλωναν με τον δικό τους μικροαστικό τρόπο (άλλοι κάνοντας περατζάδα, άλλοι ρίχνοντας μούντζες, κι άλλοι φορώντας ελληνικές σημαίες κλπ)· και ήθελαν ντε και καλά να τα κάνουν μπάχαλο· γιατί ένιωθαν προφανώς ότι άνευ αυτού τίποτα δεν είχε αξία. Απολίτικη και ανιστόρητη εφηβική ανυπομονησία· πολιτικός παρασιτισμός· και τότε και τώρα.

***

Τί να πω; Ίσως κάνω λάθος. Αλλά στα δικά μου μάτια είναι προφανές ότι αυτή η μετατόπιση της ατζέντας από το μνημόνιο στα γενικότερα κοινωνικά κλπ ζητήματα και στην προσπάθεια να αναδειχθεί ένα δίλημμα του τύπου πρόοδος-οπισθοδρόμηση, αν εξυπηρετεί κάποιους, αυτοί δεν είναι άλλοι από τη συγκυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα· που δεν έχουν πουθενά αλλού να ελπίζουν παρά μόνο σε κάτι τέτοιο. Στο να προταχθούν, δηλαδή, άλλα ζητήματα που θα ανακατέψουν τη δημόσια τράπουλα. Κι αν έχει και η συγκυβέρνηση τις δικές της αγκυλώσεις, που τη δυσχεραίνουν ακόμα και σ’ αυτό το παιχνίδι μη αφήνοντάς την να πάρει σαφή θέση υπέρ της προόδου ή της συντήρησης (εξ ου και τα πίσω-μπρος με το αντιρατσιστικό ν/σ), αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να χάνουμε την ουσία· τον αποπροσανατολισμό από το κύριο ζήτημα: που είναι το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα.

Α! Ξέχασα. Υπάρχει και η κεντροαριστερά, που επίσης δεν έχει άλλη λύση επιβίωσης, παρά μόνον αυτή· την επιστροφή στο δίλημμα πρόοδος-οπισθοδρόμηση. Είναι και γι’ αυτήν η μόνη δυνατότητα να μπει στη σκιά η συνενοχή της στο μνημόνιο και να επανέλθει στο τρέχον πολιτικό παιχνίδι αναβαπτιζόμενη στην κολυμπήθρα τής εν γένει προόδου.

***

Κι εδώ μπορούμε πλέον να δούμε καθαρά την ουσία των πραγμάτων. Διότι, όπως καταλαβαίνω, ένα μέρος του αριστερού κόσμου που επιμένει στα ιδεολογικά ζητήματα, απαιτώντας καθαρότητα και συνέπεια εφ’ όλης της ύλης, είναι επειδή, βλέποντας τις εδώ κι εκεί ταλαντεύσεις και τη γενικότερη πολιτική αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ, φοβάται έναν πιθανό επικείμενο συμβιβασμό του. Και στο πλαίσιο αυτό βλέπει τις ιδεολογικές υποχωρήσεις και τις αντίστοιχες συμβολικές ενέργειες (π.χ. κινήσεις συναλλαγής με την Εκκλησία) σαν απόδειξη της γενικότερης ενδοτικότητάς του. Γνώμη μου είναι ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αταλάντευτος στη γραμμή της σύγκρουσης με το πολιτικό σύστημα θα τού ήταν πολύ πιο εύκολο να ορίσει με μεγαλύτερη ευελιξία τις άλλες προτεραιότητές του: σε τί μπορεί να υποχωρήσει προς ώρας και σε τί όχι.

Αυτή όμως τη διάκριση είναι δύσκολο να την κάνει ένας νορμάλ μέσος αριστερός, όπως είναι δύσκολο να την κάνει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι θα όφειλε να ξαναδεί αυτοκριτικά την ιδεολογική του ταυτότητα των τριών τελευταίων δεκαετιών· όταν η εγκατάλειψη της σοσιαλιστικής ιδέας συνοδεύτηκε με την πρόσδεση στην εξ Αμερικής κεντροαριστερή ιδεολογία της πολιτικής ορθότητας και του πολιτικού φιλελευθερισμού· έκφραση ριζικού αφοπλισμού και στρατηγικής παραίτησής από την ιδέα της πολιτικής και κοινωνικής επανάστασης.

Κι αν αυτό ήταν πρόβλημα μόνο της αριστεράς θα ήταν ίσως μικρό το κακό. Σήμερα όμως, που η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ξεκάθαρα μπροστά στο δίλημμα καταστροφή ή πολιτική ανατροπή, και περιμένει από την αριστερά να ηγηθεί σ’ αυτήν ακριβώς την ανατροπή – που δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από μια ειρηνική, δημοκρατική επανάσταση – σ’ αυτήν λοιπόν την κατάσταση, η πρόταξη των ατομικών δικαιωμάτων, της εκκοσμίκευσης και του χωρισμού εκκλησίας-κράτους (να πάψουμε επιτέλους να είμαστε Ιράν των Βαλκανίων, όπως χαρακτηριστικά λέγεται από πολλές μεριές) και γενικότερα της ιδεολογικής ατζέντας του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής ορθότητας οδηγεί στη συσκότιση του ιστορικού πεδίου της σύγκρουσης και στην εγκατάλειψη της πραγματικής μάχης.

Από το tvxs

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Illuminati

Του Θανάση Καρτερού


Ξεσπάθωσαν τις τελευταίες μέρες, με αφορμή το αντιρατσιστικό -να το κάνει ο Θεός- νομοσχέδιο, διάφοροι ούλτρα πεφωτισμένοι Ιεράρχες της Εκκλησίας. Οι οποίοι εν ονόματι του Θεού, του έθνους, της πίστης, της φύσης, κατακεραύνωσαν, κατάγγειλαν, εξόρκισαν, αφόρισαν όλα όσα θεωρούν, φαντάζονται, πιστεύουν ως αντεθνικά και εξαποδώ. Και έκαναν σαφές για άλλη μια φορά πώς αντιλαμβάνονται τον ρόλο και την αποστολή τους.

Φυσικά και έχουν κάθε δικαίωμα να ομιλούν οι μητροπολίτες, αν και σε πάμπολλες περιπτώσεις δεν αναγνωρίζουν το ίδιο δικαίωμα στον κατώτερο κλήρο. Και είναι άνευ νοήματος να τσακώνεται κανείς μαζί τους για τη μικρασιατική καταστροφή, ή για το αν έχουν δικαίωμα να συμβιώνουν κατά νόμο τα ομόφυλα ζευγάρια, και διάφορα άλλα. Εκείνο όμως που κάθε πιστός έχει δικαίωμα να αναρωτηθεί είναι: Ποια εικόνα της Εκκλησίας και της Ιεραρχίας παρουσιάζουν με τις έξαλλες δηλώσεις και εκδηλώσεις τους αυτοί οι ορθόδοξοι Illuminati;

Είναι λόγος του Θεού ο λόγος της μισαλλοδοξίας, και της βίαιης καταγγελίας; Έχει καμιά σχέση με το νόημα του χριστιανισμού η εθνικοφροσύνη που εισβάλλει από του άμβωνος με ιερεμιάδες περί προδοσίας "αντιπάλων" ή και "εχθρών"; Ταιριάζει στον ρόλο του καλού ποιμένα ο διαχωρισμός του ποιμνίου σε πρόβατα και ερίφια, σε κατά φύση και παρά φύση, σε γνήσιους ορθόδοξους Έλληνες και ύποπτους εθνικής μειοδοσίας και θρησκευτικής ασυδοσίας; Ενώνει τελικώς ο λόγος τους, ή εξάπτει τον φανατισμό που οδηγεί σε βαρβαρότητες;

Ευτυχώς ο επίσημος λόγος της Ιεραρχίας δεν έχει σήμερα σχέση με τις εξαλλοσύνες κάποιων. Η ζημιά όμως που κάνει, έστω η μειοψηφία, η οποία χρυσαυγιτίζει σχεδόν ανοιχτά, δυναμιτίζει το κλίμα στην κοινωνία των πιστών, διαχωρίζει εαυτόν από τους αμαρτωλούς και τους ύποπτους, ποτίζει το μίσος για τους διαφορετικούς, είναι τεράστια. Και θα το βρουν κάποια στιγμή μπροστά τους και η Εκκλησία, και το πλήρωμα των πιστών, αυτό το σφυροκόπημα της εμπάθειας.

Καθένας καταλαβαίνει ότι σε μια κοινωνία που υποφέρει και απελπίζεται, είναι πολλοί οι άνθρωποι που αναζητούν στη θρησκεία και στον Θεό την ελπίδα και την παραμυθία. Την παραμυθία όμως, όχι τα παραμύθια με δράκους, προδότες και ανώμαλους. Και όταν από τον λόγο ενός ιεράρχη λείπει η αγάπη, τότε προσφέρει κακή υπηρεσία και στο Θεό και στην Εκκλησία, και στην πατρίδα..

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Πολιτισμός


Ένας Ρώσος ταξιδιώτης περιηγείται σε ορεινές τοποθεσίες της χώρας του και απαθανατίζει με το φακό του τη θέα από τη σκηνή του καθώς ξυπνά το πρωί.

Ακόμη κι αν κάποιος αντιπαθεί το κάμπινγκ δύδκολα θα μπορούσε να μην εντυπωσιαστεί από τις εικόνες.

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Perierga.gr - Πρωινή θέα ξυπνώντας σε μια σκηνή

Από τα Perierga

Διαβάστε Περισσότερα »

"Κόκκινες γραμμές"

Πολιτική


Στην προπαγανδιστική πεπατημένη των "κόκκινων γραμμών" που υποτίθεται ότι βάζει στην τρόικα επιστρέφει η κυβέρνηση εν όψει των συναντήσεων στο Παρίσι. Η επικοινωνιακή αυτή τακτική, όμως, έχει ξεθωριάσει, καθώς οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι μόνο η τρόικα βάζει "κόκκινες γραμμές" και η κυβέρνηση υποχρεώνεται να συμμορφωθεί.

Η περίπτωση του ΕΝΦΙΑ, που η πολυδιαφημισμένη μείωση φόρου για τα κλειστά ακίνητα παραπέμφθηκε για αργότερα, επιβεβαιώνει την εκτίμηση αυτή. Χθες προστέθηκε άλλη μία "κόκκινη γραμμή" που έβαλε η τρόικα. Μια άλλη πολυδιαφημισμένη εξαγγελία, η καθιέρωση 100 δόσεων για την αποπληρωμή των χρεών προς το Δημόσιο, κόπηκε "επί του παρόντος".

Και τα δύο βέτο της τρόικας δοκιμάζουν την κοινωνική αντοχή. Κάθε μήνα τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ και σωρευτικά έχουν φτάσει τα 67 δισ. ευρώ. Μόνο τον Ιούλιο, σε σύγκριση με τον Ιούνιο, προστέθηκαν 170.000 φορολογούμενοι πολίτες στη στρατιά των 4,5 εκατ. πολιτών που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο. Αν υπολογίσουμε μάλιστα τα χρέη της τελευταίας εικοσαετίας, προς το Δημόσιο και τις τράπεζες, τότε το ποσό φτάνει άλλο ένα ΑΕΠ! Η ίδια αδυναμία καταβολής φόρων εντοπίζεται και με τον ΕΝΦΙΑ, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να καταφεύγει σε τεχνάσματα, να διογκώνει τεχνητά την πρόβλεψη για είσπραξη, ώστε να μαζέψει όσα - όσα.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Δεν θέλουν να εισπράξουν τα χρέη; Γιατί δεν προχωρούν σε περισσότερες δόσεις; Γιατί δεν σβήνουν πρόστιμα που έχουν επιβληθεί επί... προστίμων; Γιατί δεν εκλογικεύουν τις φορολογικές απαιτήσεις; Δεν ξέρουν ότι "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος"; Πιστεύουν ότι έτσι εκφοβίζουν την κοινωνία και την πειθαναγκάζουν στον μονόδρομο; Δεν αντιλαμβάνονται ότι το "πειραματόζωο" μπορεί να αντιδράσει, να οργιστεί και τότε οι "κόκκινες γραμμές" να αποδειχθούν χειροπέδες για το καθεστώς της διαφθοράς;

Και καλά οι πιστωτές, κάνουν τη δουλειά τους. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν βλέπει ότι οδεύει σε εκλογική συντριβή; Όσο κι αν καθυστερήσει τις εκλογές, η λαϊκή ετυμηγορία θα είναι αμείλικτη. Η πρώτη δημοσκόπηση του φθινοπώρου, που δημοσιεύεται σήμερα, προϊδεάζει για το μέγεθος της δημοκρατικής ανατροπής, που δεν είναι αντιστρέψιμη.

Όσα κόλπα κι αν επινοήσει η κυβέρνηση, όση λάσπη κι αν ρίξει στον ΣΥΡΙΖΑ (χθες ο Άδ. Γεωργιάδης επετέθη κατά του Γ. Δραγασάκη), όσα λεφτά κι αν μοιράσουν στα διαπλεκόμενα ερείσματά τους (το "δωράκι" με τα 300 εκατ. ευρώ ως αντιστάθμισμα για τις μειωμένες εισπράξεις στα διόδια είναι ένα τελευταίο δείγμα), οι πολιτικές εξελίξεις έχουν πάρει κατεύθυνση.

Ο λαός βάζει τις δικές του "κόκκινες γραμμές": Φύγετε!

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Τι έχουν τα έρμα και λακάν;

Πολιτική

Ο Π. Χαϊκάλης επανατοποθετείται και απομακρύνεται από το σχέδιο Σαμαρά

Το προσκλητήριο: "όλοι μαζί για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία", που ανέλαβε να φέρει εις πέρας κατ' αρχάς ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Άδ. Γεωργιάδης, ώστε να βρεθούν οι δεκάδες ψήφοι που υπολείπονται για την προεδρική πλειοψηφία, δεν "περπατάει". Εντός των τελευταίων δύο εβδομάδων που η κυβέρνηση από τη μία προσκαλεί σε "διεύρυνση της Κεντροδεξιάς" και από την άλλη προτείνει ονόματα "κεντροαριστερής" (Φ. Κουβέλης) ή "κεντροδεξιάς" (Β. Μεϊμαράκης) απόχρωσης για την Προεδρία της Δημοκρατίας, προκειμένου να μετρήσει αντιδράσεις, το Μαξίμου δεν έχει εισπράξει κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Το γεγονός δε ότι ακόμα και βουλευτές που έμοιαζαν να αμφιταλαντεύονται για το αν θα προσφέρουν τη στήριξή τους ή όχι τώρα δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν δίνουν ανοχή στην κυβέρνηση, επιβεβαιώνει ότι ο στόχος των 180 είναι μακριά και οι πρόωρες κάλπες κοντά.

Ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛΛ. Π. Χαϊκάλης, που πρόσφατα είχε αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο να στηρίξει κάποια υποψηφιότητα υπό πολύ αυστηρές πάντως προϋποθέσεις, επέλεξε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του από το βήμα της Βουλής και να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει. "Λυπάμαι, γιατί πάρα πολύς κόσμος δεν κατανόησε αυτό που έχω πει ουσιαστικά, ότι θα ψήφιζα έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος ουσιαστικά δεν υπάρχει" είπε, αναφέροντας ότι "δεν θα έπρεπε να είναι πολιτικό πρόσωπο, δεν θα υπόκειται σε έλεγχο, δεν θα υπογράφει Προεδρικά Διατάγματα". Αφού πρόσθεσε ότι "αυτό το πρόσωπο δεν υπάρχει και, εάν υπάρχει, να είστε σίγουροι ότι δεν θα μπορούσατε να το φέρετε ποτέ για υποψήφιο", ο βουλευτής τόνισε: "Κατόπιν αυτού, γίνεται ξεκάθαρη η θέση μου και την επαναλαμβάνω από του βήματος στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ότι δεν θα είμαι αυτός ο οποίος θα υπογράψει για την ψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας".

"Δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταψηφίσει και αυτός. Και μάλιστα είπε ότι εγώ δεν θα γίνω μαξιλαράκι κανενός Σαμαρά. Θέλω να φύγει αύριο αυτή η κυβέρνηση. Το 'πε", ανέφερε (ρ/σ Βήμα) ο Τ. Κουίκ σχετικά με τον Π. Χαϊκάλη και εκτίμησε ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Ασκώντας δριμεία κριτική στη συγκυβέρνηση και τη ΔΗΜ.ΑΡ., ο ανεξάρτητος Ν. Νικολόπουλος ξεκαθάρισε ότι δεν θα στηρίξει ενδεχόμενη υποψηφιότητα του Φ. Κουβέλη.

"Σαφέστατα όχι" δήλωσε ο Μ. Μπόλαρης που πρόσφατα συνυπέγραφε μαζί με άλλους ανεξάρτητους επιστολή για τη συμπερίληψη των γενοκτονιών στο αντιρατσιστικό. "Το θέμα της εκλογής ΠτΔ έχει μετατραπεί από πολιτειακό σε πολιτικό, με μόνο ζητούμενο την παράταση των ασκούμενων πολιτικών ύφεσης. Υπάρχει έκπτωση της Δημοκρατίας" δήλωσε. "Εάν λοιπόν το πολιτειακό γίνεται πολιτικό και το πολιτικό γίνεται παράταση της ασκούμενης πολιτικής, η απάντηση από μένα είναι σαφέστατα όχι", τόνισε (ρ/σ Παραπολιτικά). Ερωτηθείς εάν εξαρτά τη στάση του από την πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση, είπε ότι αυτή την πολιτική που ασκεί επί δύο χρόνια η κυβέρνηση τη συνεχίζει "με εμμονή"."Δεν θα ψηφίσω κανέναν υποψήφιο της συγκυβέρνησης για την Προεδρία της Δημοκρατίας", σημείωσε (ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο) η Θ. Τζάκρη και χαρακτήρισε "καταστροφικό το ενδεχόμενο παράτασης της θητείας αυτής της κυβέρνησης".

Ο δε Β. Καπερνάρος επανέλαβε (ρ/σ Βήμα) ότι δεν θα ψηφίσει "όποιος κι αν είναι" υποψήφιος, "διότι πρέπει να αποδοκιμαστεί αυτή η αποτυχημένη κυβέρνηση".

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Δ. Νανόπουλος: «Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε»

Επιστήμη


Δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά πάρα πολλά σύμπαντα –συγκεκριμένα δέκα εις την πεντακοσιοστή και δεν αποκλείεται στο μέλλον να δημιουργούμε σύμπαντα στο εργαστήριο, ενώ δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πιθανότατα ζούμε σε δέκα διαστάσεις. Αυτές είναι μερικές νέες επιστημονικές ιδέες που ανέπτυξε πρόσφατα με την ερευνητική του ομάδα ο Δημήτρης Νανόπουλος, διακεκριμένος καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας A&M και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, που μίλησε χθες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σχετικά με το πείραμα του CERN και την πειραματική διερεύνηση της ύπαρξης του Πολυσύμπαντος (multiverse).

Ειδικότερα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, ο κ. Νανόπουλος εκτιμά, με βάση μαθηματικές εξισώσεις, ότι είναι δυνατό να υπάρχουν δέκα εις την πεντακοσιοστή σύμπαντα, σύμφωνα με τη θεωρία της Υπερσυμμετρίας (SUSY) και των Υπερχορδών, η οποία προβλέπει ότι, εκτός από τις γνωστές τέσσερις «μεγάλες» διαστάσεις -τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος- υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά, που βρίσκονται «διπλωμένες» σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 τον συνολικό αριθμό των διαστάσεων. «Ζούμε σε δέκα διαστάσεις, αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», είπε χαρακτηριστικά.

Η θεωρία του πολυσύμπαντος ή των πολλών παράλληλων συμπάντων έχει διάφορες εκδοχές, μια από τις οποίες προωθεί σθεναρά ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος τόνισε όμως ότι μια τέτοια θεωρία έχει νόημα μόνο αν καταστεί δυνατό να αποδειχτεί πειραματικά και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN).

Όπως υποστηρίζει ο Έλληνας φυσικός, κάθε επιμέρους σύμπαν (μεταξύ αυτών το δικό μας) μέσα σε αυτό το πολυσύμπαν μπορεί να έχει τους δικούς του ξεχωριστούς φυσικούς νόμους, που ισχύουν μόνο σε αυτό, ενώ στα άλλα σύμπαντα οι νόμοι που τα διέπουν, μπορεί να είναι αφάνταστα διαφορετικοί ή και σχετικά παρόμοιοι, έχουν όμως οπωσδήποτε ως κοινό παρονομαστή τη βαρύτητα. Το ένα σύμπαν «γεννάει» το άλλο, μέσα σε μια αέναη διαδικασία παραγωγής συμπάντων, η οποία, όπως είπε, καταργεί την έννοια της αρχής και του τέλους του χρόνου.

Τα άλλα σύμπαντα, τα οποία χαρακτήρισε φυσαλίδες της πραγματικότητας» που απαρτίζουν το πολυσύμπαν, είναι δυνατό να βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν. Δεν απέκλεισε όμως ότι είναι πιθανώς δυνατό να γίνει μετάβαση από το ένα σύμπαν στο άλλο. Όλα τα σύμπαντα με τους ιδιαίτερους νόμους τους προκύπτουν κατά βάση από μόνα τους, σαν μια «τοπική μετάλλαξη» του χώρου σε ένα προϋπάρχον σύμπαν. Ο κ. Νανόπουλος δεν απέκλεισε μάλιστα ως σενάρια επιστημονικής φαντασίας τολμηρές υποθέσεις ότι κάποια σύμπαντα θα μπορούσαν π.χ. να αποτελούν δημιούργημα ενός «χάκερ» σε κάποιο άλλο σύμπαν. Επεσήμανε ότι, αν τελικά αποδειχτεί η θεωρία του πολυσύμπαντος, τότε «θα καταλαβαίνουμε τον μηχανισμό παραγωγής συμπάντων», οπότε, όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, «είναι πιθανό στο μέλλον να δημιουργηθεί ένα σύμπαν στο εργαστήριο».

Ακόμα, ανέφερε ότι δεν αποκλείεται το σύμπαν που ζούμε τώρα, να δημιουργηθεί ξανά ακριβώς το ίδιο στο μέλλον, ενώ το τωρινό σύμπαν μας θα μπορούσε να είναι το νιοστό από το παρελθόν, να έχει δηλαδή ήδη προϋπάρξει πολλές φορές. Ωστόσο, κατέστησε σαφές ότι είναι νωρίς ακόμα για να επιβεβαιωθούν τέτοιες υποθέσεις, πρόσθεσε όμως ότι τελικά αποτελούν λογικές συνέπειες της ευρύτερης θεωρίας του πολυσύμπαντος, που θα έπρεπε κανείς να ακολουθήσει και να διερευνήσει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το σύμπαν που βλέπουμε (της ορατής ύλης) και το οποίο έχει ηλικία 13,7 δισεκατομμυρίων ετών, δεν είναι παρά το 4%, καθώς το υπόλοιπο είναι αόρατο, αποτελούμενο κατά 23% από «σκοτεινή ύλη» και 73% από «σκοτεινή ενέργεια». Υπολογίζεται ότι μόνο στο δικό μας σύμπαν υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες και κάθε ένας από αυτούς έχει περίπου 100 δισεκατομμύρια ήλιους, γύρω από τους οποίους περιφέρεται ένας τεράστιος αριθμός πλανητών. Ο κ. Νανόπουλος είπε ακόμα ότι ο ήλιος κάποτε θα «σβήσει», όμως το σύμπαν μας, που συνεχώς διαστέλλεται, είναι «ανοιχτό», συνεπώς ποτέ δεν θα «πεθάνει», ενώ είναι πιθανό να κάνει «μετάβαση» σε ένα άλλο σύμπαν-φυσαλίδα.

Επιτιθέμενος στους υπέρμαχους της «ανθρωπικής Αρχής» (που λένε ότι το σύμπαν είναι "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των ανθρώπων), αντέτεινε ότι «δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς», ενώ χαρακτήρισε τη θεωρία του πολυσύμπαντος «το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τελεολογίας». Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διευκρίνισε ότι δεν έχει χάσει το νόημα της η αναζήτηση μιας «ενοποιημένης θεωρίας του παντός» στην Φυσική, όμως δεν θα αφορά παρά μια λύση μοναδική για το δικό μας σύμπαν και τίποτε περισσότερο.

Απαντώντας σχετικά με τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας του πολυσύμπαντος, είπε ότι παραπέμπει σε «ένα νέο Διαφωτισμό» που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα, ενώ αρνήθηκε ότι υπάρχουν φραγμοί και όρια στις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να συλλάβει την πραγματικότητα του σύμπαντος, εκτός από τα αναπόφευκτα ποσοτικά όρια στη συσσώρευση γνώσης στο μυαλό του ανθρώπου. Όμως γι' αυτό, όπως είπε, υπάρχουν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές ως συμπαραστάτες μας, ενώ στο μέλλον η σχέση τους με τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο στενή. Αρνήθηκε επίσης ότι συσσωρεύοντας ολοένα περισσότερες γνώσεις, οι άνθρωποι χάνουν τη σοφία τους. Παράλληλα, συμφώνησε με τις εκτιμήσεις άλλων επιστημόνων ότι η Γη αργά ή γρήγορα «δύσκολα θα αντέξει» στα προβλήματά της, γι' αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί η μετοίκηση της ανθρωπότητας σε άλλους πλανήτες.

Όσον αφορά στον CERN, δήλωσε ότι πλέον «δουλεύει ρολόι», αν και οι φυσικοί που αναλύουν τις συγκρούσεις των σωματιδίων, είναι αναγκασμένοι «να ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα». Πάντως, σε προηγούμενη ομιλία του στην Αθήνα, είχε δηλώσει ότι αν τελικά τα πειράματα του CERN δεν φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αποτυγχάνοντας να βρουν νέα σωματίδια και να επιβεβαιώσουν πειραματικά την υπερσυμμετρία, τότε «αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα για τη Φυσική, θα προκαλέσει μια μεγάλη κρίση», καθώς θα σημαίνει, όπως είχε πει χαρακτηριστικά, ότι «πήραμε λάθος δρόμο».

Τέλος, αναφερόμενος σε πρόσφατο δημοσίευμα του περιοδικού «Nature», που θεωρεί πιθανή την κατάρρευση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, επειδή τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των πειραμάτων του CERN δεν την επιβεβαιώνουν, ο έλληνας φυσικός χαρακτήρισε υπερβολική και πρόωρη μια τέτοια εκτίμηση.

Από το tvxs

Διαβάστε Περισσότερα »

«Mεγάλη εικόνα», τι εννοούμε;

Editorial του Δρόμου  

Εμφανίζεται ως μανιέρα, κι όχι μόνο στην καθομιλουμένη της Αριστεράς. Περί της «μεγάλης εικόνας» ο λόγος. Εννοούνται έτσι οι διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, ο προσανατολισμός βάσει τέτοιας εμβέλειας εκτιμήσεων, σε αντιπαραβολή με την καθήλωση σε -έστω μεγάλης κλίμακας- εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις ή -ακόμη και- βαρύνουσες μετατοπίσεις των πολιτικών συσχετισμών.

Ενδεικτικά, οι καθεστωτικές φωνές απευθύνονται στη συνείδηση των πολιτών επικαλούμενες ένα αδήριτο παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό status quo που πειθαναγκάζει σε μια ορισμένου και μόνο τύπου ένταξη στο δεδομένο πλαίσιο των συμφερόντων του «λαού και της χώρας», ώστε αυτά να μη διακυβευτούν από επιλογές που στιγματίζονται ως μαξιμαλιστικές και λαϊκίστικες. Η πείνα, ακόμη και οι θάνατοι, αποδεδειγμένα οφειλόμενα τραγικά αποτελέσματα των μνημονίων, λογίζονται ως εθελούσιες θυσίες, μπροστά στη «μεγάλη εικόνα», που αναγνωρίζεται στην εθνική απειλή της χρεοκοπίας.

Οι πολίτες, από την άλλη πλευρά, δείχνουν με ποικίλες εκφράσεις τους, να αντιλαμβάνονται με μια πηγαία αίσθηση ρεαλισμού τα πράγματα. Ενώ απορρίπτεται μαζικά η κατεστημένη μυθολογία περί «κρίσης και σωτηρίας», εξίσου μαζικά δηλώνεται πως η μόνη πειστικά αντίπαλη πολιτική δύναμη, που έχει εκφράσει ξανά και ξανά την κατηγορηματική πρόθεση να τερματίσει το πρόγραμμα της καταστροφής, δεν θα καταφέρει να υλοποιήσει τις προθέσεις της. Ο ισχυρισμός εδώ είναι, πως η ρίζα της δυσπιστίας της «κοινής λογικής» απέναντι στη δυνατότητα υλοποίησης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, εδράζεται -βασίμως;- στην πεποίθηση πως το γενικότερο πλαίσιο διεθνούς (ευρωκρατικής και όχι μόνο) επιβολής στη χώρα, μοιραία οδηγεί στην ήττα ή στη συνθηκολόγηση.

Σημαντικές εξελίξεις των δύο τελευταίων ετών εδραιώνουν την καθοριστική σημασία της γεωπολιτικής διάστασης των πραγμάτων. Η ακαριαία επιβολή του Μνημονίου στην Κύπρο σε συνθήκες «ξαφνικού θανάτου». Η απόπειρα στραγγαλισμού της Αργεντινής από τη διεθνή χρεοκρατία με την ανοχή ή και τη συνέργια των ΗΠΑ. Η ανατίναξη, στην κυριολεξία, του γειτονικού περίγυρου της χώρας, από τη Μέση Ανατολή, ώς τη Β.Α. Αφρική και την Ευρασία.

Συνεπώς, το μέλλον αυτής εδώ της πατρίδας σε ποιο πεδίο θα καθοριστεί; Εν προκειμένω, σαφώς και έχει δυνητικά καταλυτική σημασία η εκλογική νίκη της Αριστεράς. Αλλά η χάραξη πορείας με γνώμονα τη «μεγάλη εικόνα» δεν παραπέμπεται άμα… τη αναλήψει της πρωθυπουργίας και των υπουργικών χαρτοφυλακίων. Ενώ τώρα, ας πούμε, υπέρμετρα απασχολεί η κατάλληλη απάντηση στη Βούλτεψη ή στον Γεωργιάδη, σε μια αντιπαράθεση που οι πρωταγωνιστές της δυστυχώς προνομιακά τη διεξάγουν στα τηλεοπτικά πλατό. Ούτε η αξιοπιστία κρίνεται αποκλειστικά στην κοστολόγηση με ακρίβεια των «μέτρων» της ενδεχόμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα καλλιεργηθεί και θα αναπτυχθεί φρόνημα αντίστασης και ανεξαρτησίας στο λαϊκό κόσμο, πού αλλού αναγνωρίζεται το κύριο έργο για την Αριστερά και τον κόσμο της Αριστεράς; Κι, άραγε, πώς αλλιώς θα λάβει σάρκα και οστά η πολιτική ανατροπή και θα υλοποιηθεί βήμα το βήμα, με στέρεα βήματα όμως, ο δρόμος της διεξόδου;

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Προβάδισμα 8 μονάδων του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσκόπηση της Palmos Analysis

Πολιτική


Προβάδισμα 8 ποσοστιαίων μονάδων στο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ καταγράφει στη πρόθεση ψήφου δημοσκόπηση της εταιρίας Palmos Analysis για λογαριασμό του tvxs.gr.

Συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 25,8%, μεγάλη πτώση στο 17,7% καταγράφει η ΝΔ, ακολουθεί η Χρυσή Αυγή με 8,7%, το ΚΚΕ με 3,5%, το ΠΑΣΟΚ με 3%, οι ΑΝΕΛ με 2,5%, το Ποτάμι με 2,3% και η ΔΗΜΑΡ με 0,7%. Αναποφάσιστο δηλώνει το 6,9% των ερωτηθέντων.

Την αλλαγή του πολιτικού κλίματος αποτυπώνει και η παράσταση νίκης, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτερεί κατά πολύ της ΝΔ. Το 53% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει πρώτος στις επόμενες εκλογές, ενώ μόνο το 28% πιστεύει το ίδιο για το κυβερνών κόμμα. Στην προηγούμενη δημοσκόπηση του Μαΐου, τα δύο κόμματα σχεδόν ισοψηφούσαν στην παράσταση νίκης (41 έναντι 40%).

Από το Left

Διαβάστε Περισσότερα »

Σόου χρυσαυγιτών στην ορκωμοσία - Γ. Σακελλαρίδη (Βίντεο)

Πολιτική


Σε σόου μετέτρεψαν την Ορκωμοσία του νέου συμβουλίου στο Δήμο Αθηναίων μέλη της Χρυσής Αυγής που είχαν συγκεντρωθεί εκτός και εντός των κτιριακών εγκαταστάσεων της Τεχνόπολις στο Γκάζι σε ένδειξη συμπαράστασης στον Ηλία Κασιδιάρη.

Οι φωτογραφίες και το βίντεο της δήλωσης του Γ. Σακελλαρίδη είναι  του Άγγελου Καλοδούκα. Περισσότερες φωτογραφίες θα βρείτε στη σελίδα μας στο facebook

Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Θα τιμήσουμε τη μεγάλη αποδοχή των συμπολιτών μας (βίντεο)


Παρά τα «δρακόντεια μέτρα» ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ. τόσο εντός όσο και περιμετρικά των εγκαταστάσεων στο Γκάζι, ώστε να αποφευχθούν τυχόν αναπάντεχες συναντήσεις Χρυσαυγιτών και μελών αντιφασιστικών οργανώσεων οι οποίοι πραγματοποιούσαν συγκεντρώσεις σε απόσταση  100 μέτρων οι μεν από τους δε, οι οπαδοί της νεοναζιστικής οργάνωσης έδωσαν σόου προεξάχοντος του Ηλία Παναγιώταρου.

Ο βουλευτής και περιφερειακός σύμβουλος όχι μόνο αποκάλεσε ηλίθιο τον Δήμαρχο Αθηναίων  Γιώργο Καμίνη, επειδή ο τελευταίος δεν του επέτρεψε την είσοδο στην τελετή ορκωμοσίας αφού ο Παναγιώτατος δεν είχε την ειδική άδεια εισόδου που είχε ζητηθεί από την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ, αλλά μαζί με τρεις  - τέσσερις φουσκωτούς   συνοδούς έδωσε παράσταση μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες καταγγέλοντας «τους δήθεν δημοκράτες» για την απαγόρευση εισόδου και απειλώντας τους, φωνάζοντας ότι : «Έχει ο καιρός γυρίσματα»..


Εξ ίσου προκλητικός εμφανίστηκε και ο Κασιδιάρης, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την ανοχή των αστυνομικών οι οποίοι τον συνόδευαν κατά τη μεταγωγή του , χωρίς μάλιστα να φορά χειροπέδες αν και κρατούμενος , πρόλαβε να κάνει δηλώσεις στους δημοσιογράφους, «Hi five» με τον Παναγιώταρο και να αποθεωθεί από τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής οι οποίοι λίγο έλειψε να τον σηκώσουν στα χέρια, κατά την έξοδο του από την αίθουσα της τελετής ορκωμοσίας και πριν επιβιβαστεί στην κλούβα για να παρεί το δρόμο της επιστροφής στο κελί του, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Κατά τ΄   άλλα, όπως είπε ο επανεκλεγείς δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης στην ευχαριστήρια ομιλία του η Παρασκευή ήταν … «μέρα γιορτής για την πόλη της Αθήνας»…. (topontiki.gr)



Δήλωση του επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» Γαβριήλ Σακελλαρίδη κατά την ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθήνας


Με αφορμή τη σημερινή ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου στο Δήμο Αθηναίων, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» και της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο της Αθήνας δήλωσε:

«Το νέο Δημοτικό Συμβούλιο και η νέα Δημοτική Αρχή αναλαμβάνουν καθήκοντα ενόψει μίας πενταετίας εξαιρετικά κρίσιμης για τους πολίτες της Αθήνας αλλά και για την ίδια την πόλη.

Ο ουσιαστικός όρκος που δίνουν σήμερα οι δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι της Ανοιχτής Πόλης είναι ο ίδιος που περιλαμβάνεται στο «συμβόλαιο» που σύναψαν με τους πολίτες της Αθήνας, τόσο κατά την προεκλογική περίοδο, όσο και στην καθημερινή παρουσία και παρέμβαση της δημοτικής μας παράταξης τα προηγούμενα 8 χρόνια στην πόλη. Δηλαδή:

Αγώνας για μια Αθήνα της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας. Αγώνας ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου που καταδικάζει τους συνανθρώπους μας στην ανεργία, την ανασφάλεια και το περιθώριο. Αγώνας ενάντια στα μικρά και τα μεγάλα συμφέροντα που λειτουργούν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον με την ανοχή της δημοτικής αρχής. Αγώνας διαρκής, ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, για τον εξοβελισμό του μίσους και του φόβου από τις γειτονιές της Αθήνας.

Με την παρέμβασή μας στο Δημοτικό Συμβούλιο και τις γειτονιές της Αθήνας, θα διεκδικήσουμε την εφαρμογή του προγράμματός μας.

Καλούμε τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να δώσουμε αυτές τις κρίσιμες μάχες μαζί. Με συμμετοχή, συζήτηση και ενημέρωση για ό,τι συμβαίνει στην πόλη. Με κινητοποιήσεις και συμμετοχή στα τοπικά κινήματα και τις κινήσεις αλληλεγγύης. Ο δύσκολος αγώνας για μία Αθήνα που θα είναι πόλη ανοιχτή και δημοκρατική θα δίνεται καθημερινά».

Από το Left

Διαβάστε Περισσότερα »

Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί σήμερα Σάββατο 30 Αυγούστου

Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε στον Δρόμο


Κεντρικό θέμα:
Το θερμό καλοκαίρι της γεωπολιτικής
Το εκρηκτικό παγκόσμιο σκηνικό και η μετατόπιση της κρίσης από την οικονομία στον πυρήνα της πολιτικής
Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Αδέξιο τανγκό στο Παρίσι
Οι εξελίξεις στη Γαλλία και η αναζωπύρωση της ευρω-κρίσης υπονομεύουν τον κυβερνητικό σχεδιασμό για χαλαρό «μεταμνημονιακό»… τουρισμό με την τρόικα στη γαλλική πρωτεύουσα
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Διαβάστε στο θέμα της εβδομάδας:
Παραδίδουν το λαό δεμένο χειροπόδαρα στους τραπεζίτες
Μια ακόμα «εξυπηρέτηση» τραπεζών – ολιγαρχίας ο Κώδικας Δεοντολογίας για τη Διαχείριση «Κόκκινων» Δανείων
Του Παύλου Δερμενάκη

Περιφέρεια Αττικής:Eφαλτήριο και εργαστήρι
Οι στόχοι και τα στοιχήματα του νέου Περιφερειακού Συμβουλίου
Της Ρένας Δούρου

Αναζητώντας (και τεκμηριώνοντας) μια έλλογη αισιοδοξία
Παρουσίαση του βιβλίου του Ευτύχη Μπιτσάκη Ανθρώπινη φύση, για έναν κομμουνισμό του πεπερασμένου
Του Ρούντι Ρινάλντι

Προεδρολογία σε δόσεις
Διαρροές, παζάρια, εκβιασμοί και εξαγορές με στόχο η συγκυβέρνηση να αποφύγει το μοιραίο βραχυκύκλωμα
Του Δημήτρη Υφαντή

Πώς ο ΕΝΦΙΑ αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες
Ένας φόρος άδικος και αναποτελεσματικός
Των Βαγγέλη Καραγρηγορίου, Γιώργου Βερναρδάκη και Γιάννη Μηλιού

Για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ

H επικαιρότητα της ΕΑΜικής παράδοσης
Του Γιώργου Τοζίδη

Κοινός ο αγώνας σε Σκουριές – Ελληνικό
Αναγκαίο ένα αντίπαλο σχέδιο σε όλα τα επίπεδα
Του Πάνου Τότσικα

Η ανυπόληπτη ΝΕΡΙΤ και η «οργή» των… εξαπατημένων
Βουλιάζει στην απαξία το κυβερνητικό φερέφωνο
Του Γιώργου Γιουκάκη

«Πόλεμος» στους χώρους δουλειάς
Απανωτά εργατικά ατυχήματα στην Κρήτη. Ένας νεκρός και τέσσερις βαριά τραυματίες μέσα σε δύο μέρες. Ανύπαρκτοι οι έλεγχοι
Του Μάριου Διονέλλη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Δρ Μάνος Κουτράκης:
Ο σταθμός LNG πολλαπλή απειλή για την Καβάλα

Πίσω από τη βιτρίνα 
Για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη
Του Γιάννη Καρλιάμπα

Eμμανουήλ Κριαράς: Απόλογος βίου
Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη

Στον αέρα ο κόπος ετών
Σε απόγνωση οι ροδακινοπαραγωγοί – Ψεύτικες ελπίδες μοιράζει η κυβέρνηση
Του Δημήτρη Δήγκα

Αφετηρία εξελίξεων η ΔΕΘ
Αυτός ο Σεπτέμβρης, με το εργατικό κίνημα στο δρόμο, μπορεί να είναι η αρχή μιας νέας ελπιδοφόρας πορείας για όλη τη χώρα
Της Δέσποινας Χαραλαμπίδου

Αποκρυπτογραφώντας το νέο δασικό νόμο
Ένα κρίσιμο στάδιο για την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου
Του Πέτρου Κακούρου

Γίνεται παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική;
Του Νίκου Γεωργιάδη

Στα διεθνή μεταξύ άλλων:
Δύσκολη η δουλειά των απολογητών του Ισραήλ
Κανένας διανοούμενος, δημοσιογράφος, αξιωματούχος ή πολίτης που σέβεται τον εαυτό του, δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια και να σταθεί δίπλα στο φράχτη της ουδετερότητας
Του Ραμζί Μπαρούντ

Αδιέξοδα και ρήγματα του επελαύνοντος μερκελισμού
Τι έδειξε η κυβερνητική κρίση στη Γαλλία

Τι «παίζουν» στο Ουκρανικό Μόσχα, Βερολίνο και ΗΠΑ
Τι δείχνουν οι κινήσεις των πρωταγωνιστών – Η δικαίωση της Ουάσιγκτον, η αδυναμία της Ρωσίας και η… αστάθεια της Γερμανίας
Του Γιώργου Τσίπρα

«Πολλά ερωτηματικά, καμία απάντηση»
Απορίες προκαλεί ο θάνατος του Τζέιμς Φόλεϊ – Τι δείχνουν οι σχετικές εμπειρίες δημοσιογράφων από τα μέτωπα του πολέμου
Της Ναντέζντα Κεβόρκοβα

Στον πολιτισμό -μεταξύ άλλων- διαβάστε:
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η Αννέτα Παπαθανασίου μιλά για το νέο της ντοκιμαντέρ:
Παίζοντας Μολιέρο με… μαντίλα

Μπούλκες: Μια ελληνική «Σοσιαλιστική Δημοκρατία» στη Γιουγκοσλαβία
Για το βιβλίο της Σοφίας Ηλιάδου-Τάχου, Από τη Βάρκιζα στο Μπούλκες Διαδρομές ζωής ή θανάτου
Του Στρατή Αρτεμισιώτη

5’ διάλειμμα με τον Σωκράτη Μαντζουράνη: Οι απίθανες φυλές των «δικών» μας
Στο Περίπτερο Ιδεών: Ο Στέλιος Ελληνιάδης γράφει: Ουκρανία: Οι Έλληνες στη φωτιά του πολέμου!
Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις αποκαλυπτικές σελίδες της εργασίας, τον Ηρόστρατο, δείτε τα σκίτσα των Πέτρου Ζερβού, Γιάννη Αντωνόπουλου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.

Εφημερίδα Δρόμος
Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα

dromos_01

Διαβάστε Περισσότερα »

Γιατί δεν τους πιστεύετε, βρε;

Του Θανάση Καρτερού


Η Ελλάδα πάει πολύ καλύτερα απ' ό,τι πιστευόταν και είναι μάλιστα στην παγκόσμια πρωτοπορία των μεταρρυθμίσεων. Αυτό το είπε ο εξωτερικός πρωθυπουργός μας χερ Σόιμπλε. Η ελληνική οικονομία είναι αυτή τη στιγμή σε ράλι. Αυτό το είπε ο εσωτερικός πρωθυπουργός μας κύριος Σαμαράς. Και οι δύο συμπίπτουν συνεπώς στη διαπίστωση όχι μόνο ότι πάμε καλά, αλλά ότι σκίζουμε, τρέχουμε γκαζωμένοι με χίλια, υποχρεώνουμε τους ανταγωνιστές μας να τρώνε τη μεταρρυθμιστική μας σκόνη.

Αν και οι δύο δηλώσεις έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα, κανένας ενθουσιασμός δεν ήρθε να αποδείξει ότι τις πιστέψαμε. Προφανώς έχουμε περιπέσει σε παρατεταμένη περίοδο απογοήτευσης, μαυρίλα, και γκρίνιας, που έχει ως αποτέλεσμα να πιανόμαστε εκατομμύρια Έλληνες στον ύπνο. Και κάνουμε και τον ξύπνιο. Δεν μπορέσαμε να δούμε το "success story" που έβγαζε μάτι πριν λίγο καιρό, δεν τα καταφέραμε και τώρα να αντιληφθούμε το ράλι. Ούτε καν τον μεθυστικό ήχο -βρουμ, βρουμ- της φόρμουλα Σαμαρά ένα, που προηγείται όλων των άλλων να μην ακούσουμε; Μυστήριο.

Αξίζει να μας προβληματίσει το φαινόμενο. Γιατί ως Έλληνες δεν βλέπουμε όσα βλέπουν ο Σόιμπλε, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ακόμα και ο ιδιαζόντως ευφυής Κυριάκος Μητσοτάκης; Γιατί βλέπουμε σκότος εκεί που εκείνοι βλέπουν φως; Γιατί ούτε καν ανοίγουμε το πακέτο της αισιοδοξίας που εκείνοι με τόση απλοχεριά μας χαρίζουν; Τι φταίει, γαμώ το κέρατό μας, και παρατηρείται τέτοιο χάος ανάμεσα στον τρόπο που βλέπουν οι αυτουργοί της σημερινής πολιτικής την πραγματικότητα και τον τρόπο που τη βλέπουμε εμείς;

Συγγνώμη, αλλά όταν ένας Σόιμπλε σου λέει ότι πας καλά, γιατί δεν τον πιστεύεις; Γιατί τον βρίζεις κιόλας από πάνω; Κι όταν μια προσωπικότητα όπως ο Σαμαράς σου λέει ότι βρίσκεσαι σε ράλι, ότι απογειώνεσαι, ότι πετάς, εσύ γιατί γελάς κακιασμένα; Γιατί τον αποκαλείς ψεύτη, ψευταρά, απατεώνα, καραγκιόζη, σούργελο και χίλια δυο άλλα που αλιεύεις από τη δεξαμενή των πολιτικών χαρακτηρισμών; Γιατί τον απειλείς - ας έρθουν οι εκλογές, και θα σου πω εγώ που να το βάλεις το ράλι σου;

Αυτή η δυσπιστία θα μας φάει. Δεν πιστεύουμε τον Σαμαρά, δεν πιστεύουμε τον Σόιμπλε, δεν πιστεύουμε ούτε καν τον Βενιζέλο. Μήπως πρέπει να αναλάβει το Βερολίνο μια μεταρρύθμιση και στα μυαλά μας; Ξέρουν εκείνοι από τέτοια...

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

«Να φύγουμε από την ένταση στις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας» λέει τώρα ο Βενιζέλος

Πολίτική


Στην ανάγκη «να φύγουμε από την ένταση στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία», αναφέρεται τώρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, σύμφωνα με δηλώσεις του στο άτυπο συμβούλιο των ΥΠΕΞ της ΕΕ στο Μιλάνο.

«Είναι μία από τις περιόδους, αυτή που ζούμε, γεμάτη από προβλήματα και στην Ανατολική και στη Νότια Γειτονία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα, το θέμα είναι πάρα πολύ συγκεκριμένο εδώ, να αποφύγουμε την κλιμάκωση για μια ακόμη φορά στην Ουκρανία, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις μιας πολιτικής και θεσμικής λύσης που να δίνει μία απάντηση σε όλες τις περιφέρειες, σε όλες τις εθνοτικές ομάδες, σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, σε όλους τους πολίτες της Ουκρανίας, γιατί είναι πάρα πολύ σημαντικό να φύγουμε από την ένταση στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία», ανέφερε.

«Kαι πρέπει να βρεθεί μία λύση, η οποία να είναι σύμφωνη και με τη διεθνή νομιμότητα αλλά και με τις απαιτήσεις και τις αγωνίες των πολιτών της Ουκρανίας», πρόσθεσε.

Υπενθυμίζεται ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είχε σπεύσει εξ αρχής να υπεραμυνθεί των πρώτων κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Μόσχας.

Για Ιράκ και Γάζα


Αναφερόμενος, στις εξελίξεις στο Ιράκ και στην Γάζα, σημείωσε ότι «έχει πολύ μεγάλη σημασία να διατηρήσουμε την εκεχειρία στη Γάζα, να δώσουμε ξανά την ευκαιρία στο διάλογο, γιατί πρέπει να υπάρξει μια λύση στο πρόβλημα αυτό, που είναι η μήτρα όλων των άλλων προβλημάτων στον χώρο της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Και ταυτόχρονα πρέπει πάση θυσία να διαφυλάξουμε την εδαφική υπόσταση, την εδαφική ακεραιότητα και την κρατική υπόσταση του Ιράκ». Παράλληλα, ανέφερε ότι «ο κοινός παρανομαστής όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στη λεγόμενη Νότια Γειτονία - στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη - είναι η αμφισβήτηση υφισταμένων κρατών. Η διάλυση, η τάση διάλυσης υφισταμένων κρατών και αλλαγής του χάρτη. Και αυτό, μέσα από την μετατροπή μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως είναι το περιβόητο ISIL, σε ένα δήθεν τρομοκρατικό κράτος».

Για Τουρκία


«Η Τουρκία λόγω γεωγραφικής θέσης είναι μέρος όλων των προβλημάτων και θέλουμε να γίνει μέρος της λύσης των προβλημάτων. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις εξαρτώνται σε καθοριστικό βαθμό από την λύση του Κυπριακού, από μία δίκαιη και βιώσιμη λύση. Τώρα θα φανεί αν υπάρχει η βούληση και η ετοιμότητα για να γίνουν τα αναγκαία βήματα», ανέφερε μεταξύ άλλων, προσθέτοντας ότι την Πέμπτη είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με το νέο πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με το νέο πρωθυπουργό, Αχμέτ Νταβούτογλου και με το νέο υπουργό Εξωτερικών, Μελβούτ Τσαβούσογλου.

Από το tvxs

Διαβάστε Περισσότερα »