Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Εκστρατεία για να επιστρέψουν στη γη τους 100.000 πρόσφυγες του Κομπάνι

Διεθνή


Πίσω από τις φλόγες και τις εκρήξεις υπάρχουν πάντα οι πρόσφυγες. Την ώρα που οι μάχες μαίνονται στο Κομπάνι, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα, σύντομα θα βρεθούν στο έλεος του χειμώνα. Δείτε το ντοκουμέντο για το Κομπάνι.

Σήμερα, 100.000 πρόσφυγες, βρίσκονται συγκεντρωμένοι στην περιοχή του Σουρούτς στη νοτιοανατολική Τουρκία και ζουν μέσα σε σκηνές. Μόνο στο ένα τρίτο των προσφύγων είναι δυνατό να παρασχεθούν τα στοιχειώδη μέσα επιβίωσης.

Δείτε εδώ σε ψηφιακή μορφή ένα ντοκουμέντο με πληροφορίες για το Κομπάνι, τους πρόσφυγες και την καμπάνια αλληλεγγύης

Ο ρ/σ Στο Κόκκινο, το ΚΕΘΕΑ, η Αλληλεγγύη για όλους, το Συντονιστικό κοινωνικών ιατρείων-φαρμακείων αλληλεγγύης Αττικής και η ΑΔΕΔΥ οργανώνουν πανελλαδική εκστρατεία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες του Κομπάνι και των γύρω περιοχών με τη συμμετοχή δήμων και ραδιοφωνικών σταθμών όλης της χώρας.

Επίσης, το Κόκκινο, το ΚΕΘΕΑ, η Αλληλεγγύη για όλους, το Συντονιστικό κοινωνικών ιατρείων-φαρμακείων αλληλεγγύης Αττικής και η ΑΔΕΔΥ  διοργανώνουν συνέντευξη  τύπου για την πανελλαδική εκστρατεία αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες στο Κομπάνι, την Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, στις 12.00, στην ΕΣΗΕΑ.

Από το Στο Κόκκινο

Διαβάστε Περισσότερα »

Αερο-πειρατές επενδυτές

Του Μάριου Διονέλλη


Ημέρα κοινής δράσης ενάντια στο ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων – Τη Δευτέρα ανοίγουν οι προσφορές των «επενδυτών»

Στα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, που οδεύουν προς ξεπούλημα, χτυπά σήμερα η καρδιά της αντίστασης των τοπικών κοινωνιών. Το Σάββατο 22 Νοεμβρίου έχει οριστεί ως ημέρα κινητοποιήσεων για την αδικαιολόγητη και άκρως επιζήμια παραχώρηση των κρατικών περιφερειακών αεροδρομίων και στους αεροσταθμούς όλης της χώρας οργανώνονται μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Στην «Κοινή Πρωτοβουλία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών Αεροδρομίων» συμμετέχουν εκπρόσωποι φορέων από όλες τις περιοχές όπου τα αεροδρόμια οδεύουν σε ιδιωτικά χέρια και ενώ στην αρχή της ερχόμενης εβδομάδας ανοίγουν στο ΤΑΙΠΕΔ οι προσφορές των ενδιαφερόμενων κοινοπραξιών οι οποίες περιμένουν να θησαυρίσουν στην πλάτη του επιβατικού κοινού.

Σε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Χανιά, Σαντορίνη, Σάμο και Ρόδο διοργανώνονται μεγάλες συγκεντρώσεις για το μεσημέρι ενώ στο μέτωπο των αντιδράσεων προστέθηκαν Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Άκτιο, Καβάλα, Κως, Μυτιλήνη, Μύκονος και η Σκιάθος. Σε όλες τις παραπάνω περιοχές τα κρατικά αεροδρόμια δωρίζονται σε δύο φάσεις στους εργολάβους επενδυτές για 40 χρόνια υποθηκεύοντας τις όποιες προοπτικές της κατά τόπους ανάπτυξης. Ειδικά σε περιοχές με μεγάλη τουριστική κίνηση όπως τα Χανιά, η Ρόδος, η Κέρκυρα αλλά και η Θεσσαλονίκη οι τοπικοί φορείς μιλούν για οικονομική καταστροφή, τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι θα επιβληθεί κεφαλικός φόρος 20 ευρώ σε κάθε επιβάτη για να εξασφαλιστούν και τα έσοδα των εργολάβων.

Στις σημερινές κινητοποιήσεις σε όλη την Ελλάδα συμμετέχουν φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παραγωγικοί φορείς, σωματεία, Ενώσεις, Επιμελητήρια, Εργατικά Κέντρα και άλλες κινηματικές συλλογικότητες ενώ στις κατά τόπους συγκεντρώσεις θα βρεθούν και βουλευτές της αντιπολίτευσης που στηρίζουν την παραμονή των περιφερειακών αεροδρομίων υπό δημόσιο έλεγχο.

Επενδύσεις από την τσέπη των επιβατών


Εν τω μεταξύ, την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη ανοίγουν στο ΤΑΙΠΕΔ οι τεχνικές και οικονομικές προσφορές των ενδιαφερομένων κοινοπραξιών. Προσφορές για τις δύο ομάδες αεροδρομίων έχουν καταθέσει οι κοινοπραξίες VINCI Airports SAS – ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις Α.Ε., η FRAPORT AG- SLENTEL Ltd και η CASA (Corporation America S.A.) – METKA Α.Ε. Οι κοινοπραξίες υπόσχονται έργα αναβάθμισης σε όλα τα αεροδρόμια έχοντας όμως ήδη συμφωνήσει ποιος θα πληρώσει για τα έργα αυτά. Οι «τυχεροί» είναι και πάλι οι πολίτες (και μάλιστα των απομακρυσμένων περιοχών) αφού όπως έχει ήδη γίνει γνωστό σε όλα αυτά τα αεροδρόμια θα επιβληθεί χρέωση 14,5 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη έως την αποπεράτωση των έργων αναβάθμισης, ενώ μετά την ολοκλήρωση των έργων η κοινοπραξία που θα τα αναλάβει θα λαμβάνει 20 ευρώ ανά αναχωρούντα επιβάτη για διάστημα 40 ετών…

Στο μεταξύ τα μέλη της Πρωτοβουλίας ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων μεθοδεύουν και τις δικές τους νομικές κινήσεις για να μπλοκάρουν την όλη διαδικασία με προσφυγή τόσο στα ελληνικά όσο και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια ενώ σε λίγες ημέρες η επιτροπή δικηγόρων και συνταγματολόγων που συστάθηκε γι’ αυτό το σκοπό, θα ανακοινώσει δημόσια τις ενέργειές της.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Το σχέδιο καταστροφής των Ταμείων

Του Ανδρέα Πετρόπουλου*


Η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης για μετάθεση των δύσκολων αποφάσεων στο Ασφαλιστικό, την άνοιξη του 2015 και οι ισχυρισμοί του αρμόδιου υπουργού Εργασίας ότι η επικείμενη παρέμβαση θα είναι «ουδέτερη», δηλαδή θα περιορίζεται σε διοικητικού χαρακτήρα αλλαγές και συγχωνεύσεις με στόχο να «νοικοκυρευτεί» το σύστημα, κατέρρευσαν με την δημοσιοποίηση του επίμαχου (τελικού) σχεδίου Βρούτση στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής.

Τι αποκάλυψε αυτό το σχέδιο-συμφωνία με τους δανειστές:


1. Τη Διοικητική Αναδιοργάνωση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης (με βάση το τρίτο σενάριο της μελέτης του ΚΕΠΕ) για την Οριζόντια Διοικητική και λειτουργική Ενοποίηση με κάθετη διοικητική συγχώνευση όλων των ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ παροχών στο ΙΚΑ. Στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό Ταμείο Κύριας Ασφάλισης θα ενταχθούν τα Επικουρικά και τα Ταμεία Εφάπαξ παροχών όπως: ΕΤΕΑ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης όπου έχουν ενταχθεί ταμεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα) το ΤΑΠΙΤ (Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα) ΤΑΥΤΕΚΟ (Ταμείο Ασφάλισης εργαζομένων στις Τράπεζες και τις ΔΕΚΟ) και ΤΠΔΥ (Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων).

2.Στο σχέδιο Βρούτση διευκρινίζεται πως «από την 1/7/2015 όλα τα απομείναντα Ταμεία (κύρια και επικουρικά) θα ενσωματωθούν σε ΙΚΑ και ΕΤΕΑ (σ.σ. που θα συγχωνευθεί στο ΙΚΑ) υπό τον όρο ότι δεν θα έχουν μετατραπεί σε ΝΠΙΔ μέχρι 30/6/2015. Σημειώνονται χαρακτηριστικά τα ταμεία ΕΤΑΑ (Ανεξάρτητο Ταμείο Αυτοαπασχολουμένων-Επιστημόνων) ΟΑΕΕ ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΚΕΑΝ (Επικουρικό Ναυτικών) και διευκρινίζεται ότι «η συμπερίληψη των προαναφερθέντων ταμείων θα οδηγήσει στην κατάργηση της οικονομικής αυτονομίας των ξεχωριστών λογαριασμών για εισφορές και παροχές των ταμείων αυτών».

3. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι από τα μέσα περίπου του 2015 διαμορφώνεται η νέα ασφαλιστική «υπερδομή», ένα 1 Ταμείο-γίγας (το ΙΚΑ) όπου θα συγχωνευθούν όλα (πλην ΟΓΑ) τα ταμεία κύριας Ασφάλισης, αλλά και τα επικουρικά και τα Ταμεία εφάπαξ παροχών των οποίων καταργείται η αυτοτέλεια.

4. Η διοικητική ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων θα πλήξει πρώτα και κύρια τις συνταξιοδοτικές παροχές. Έτσι, σε Ταμεία μισθωτών, όπου οι ασφαλισμένοι απολαμβάνουν παροχές καλύτερες από αυτές του ΙΚΑ, στο πλαίσιο της ενιαιοποίησης, θα πρέπει να αναμένουν επιδείνωση, αφού όλα τα ασφαλιστικά δικαιώματα θα πάνε στο χαμηλότερο επίπεδο, πάντα στη λογική της εξίσωσης με αυτές που παρέχει το ΙΚΑ. Για μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων αυτό σημαίνει μείωση των κύριων συντάξεων μέχρι και 35%.

Με τη σειρά τους οι επικουρικές συντάξεις και οι εφάπαξ παροχές θα εξαερωθούν μέχρι σημείου εξαφάνισης, ενώ τα αποθεματικά τους θα πέσουν στην «μαύρη τρύπα» του ΙΚΑ. Μόνο από το Ταμείο Πρόνοιας του Ιδιωτικού Τομέα (ΤΑΠΙΤ) θα μεταφερθούν 630 εκ. ευρώ. Με άλλα λόγια μιλάμε για κανονική αρπαγή των εισφορών των εργαζομένων και μεταφορά στη νέα υπερδομή, την ώρα που οι συγχωνεύσεις και οι «κοινοί όροι και κανόνες εισφορών-παροχών» θα διαμορφώσουν ένα μόνιμο μηχανισμό μείωσης των συντάξεων.

Η αποκάλυψη της Αυγής της περασμένης Κυριακής «πάγωσε» την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας που περιορίστηκε σε σχόλια… αστυνομικού χαρακτήρα περί «υπεξαίρεσης κρατικών εγγράφων»! Ακολούθησε μετά από τρεις μέρες η επιβεβαίωση από την κυβερνητική εκπρόσωπο Σοφία Βούλτεψη η οποία υποστήριξε πως «η ανταλλαγή εγγράφων με την τρόικα είναι κάτι το συνηθισμένο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε συμφωνήσει»… Και ήρθε σαν κερασάκι στην τούρτα η δήλωση του διοικητή του ΙΚΑ για συγχώνευση όλων των ταμείων σε ένα (με επαγγελματικά ταμεία και ιδιωτική ασφάλιση να συμπληρώνουν το τελικό σχέδιο) και ανταποδοτικότητα όχι μόνο στις συντάξεις, αλλά και στις παροχές Υγείας, ανάλογα με τα ένσημα!

* Ο Ανδρέας Πετρόπουλος είναι δημοσιογράφος της εφ. Αυγή

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Σοροί στα αζήτητα: Γεμίζουν τα ανατομεία με τους νεκρούς της κρίσης

Tης Κικής Μαργαρίτη


Πρόκειται για σορούς ανθρώπων που επέλεξαν λόγω ένδειας να γίνουν δωρητές σώματος για να μην επιβαρύνουν τις οικογένειές τους με τα έξοδα κηδείας. Στα χρόνια της κρίσης όλο και περισσότερες οικογένειες αδυνατούν να καλύψουν οικονομικά την ταφή των συγγενών τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι νεκροί που βρίσκονται στα αζήτητα.

«Λόγω της κρίσης, πολλές οικογένειες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα κηδείας και δίνουν τις σορούς των συγγενών τους στο Εργαστήριο Ανατομίας» λέει στο in.gr ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος.

Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τους αζήτητους νεκρούς. Δεν λείπουν ακόμη και οι περιπτώσεις οικογενειών που δεν παραλαμβάνουν καν τους νεκρούς τους από τα νοσοκομεία όπου πέθαναν.

Στα περισσότερα νοσοκομεία γίνονται διαγωνισμοί μέσω των οποίων γραφεία τελετών αναλαμβάνουν τις κηδείες των άπορων και αμείβονται είτε από τα ίδια τα νοσοκομεία, είτε από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Ενδεικτική της κατάστασης είναι η αύξηση έως και 50% των κονδυλίων που διαθέτουν για το σκοπό αυτό τα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας.

Για να ταφεί ένας νεκρός από τα αζήτητα ακολουθείται η εξής διαδικασία: Αφού διαπιστωθεί ο θάνατος από το νοσοκομείο, αναζητούνται οι συγγενείς – συχνά και με αστυνομική συνδρομή. Εκείνοι δηλώνουν οικονομική αδυναμία και η ταφή ανατίθεται στο συμβεβλημένο γραφείο τελετών, με αμοιβή γύρω στα 1300 ευρώ.

Στην Αθήνα οι αζήτητοι νεκροί ενταφιάζονται στο Γ’ Κοιμητήριο. Οι τάφοι τους δεν έχουν ονόματα, μόνο αριθμούς...

Χρόνο με το χρόνο αυξάνονται και εκείνοι που αποφασίζουν να δωρίσουν μετά το θάνατο τους το σώμα τους στην επιστήμη για να μην επιβαρύνουν την οικογένεια τους με τα έξοδα ταφής.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την τελευταία πενταετία έχει σχεδόν υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των δωρητών σώματος.

«Τον τελευταίο χρόνο έχει αυξηθεί η εκ της ένδειας προσφορά. Το χρονικό διάστημα 2000-2005 οι προσφορές που είχαμε ήταν πολύ λίγες, 8-10 σοροί το χρόνο. Μόνο το τελευταίο έτος έχουν δοθεί στο εργαστήριο ανατομίας 25-30 σοροί» λέει ο επίκουρος καθηγητής Ανατομίας, Αντώνης Μαζαράκης.

Όπως τονίζουν στο ανατομείο, πάντα υπήρχε ένας μικρός αριθμός δωρητών που παρακινούνταν από το υψηλό κόστος της ταφής. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κυρίως γιατί οι οικογένειες δεν έχουν τα χρήματα να καλύψουν τα έξοδα ταφής.

Όπως λέει ο κ. Μαζαράκης πολύ συχνά δέχεται πιέσεις από συγγενείς θανόντων που θέλουν να δώσουν τις σορούς στο ανατομείο. «Μας λένε ότι δεν τους περισσεύουν χρήματα για να κάνουν την κηδεία και μας πιέζουν να δεχτούμε τις σορούς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραλάβουμε σορούς εάν πρώτα δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες διαδικασίες».

Όπως εξηγούν στο ανατομείο, όποιος θέλει να γίνει δωρητής σώματος θα πρέπει να έχει υπογράψει, εν ζωή και έχοντας σώας τας φρένας του, σχετική δήλωση και στη συνέχεια να πάρει την κάρτα δωρητή. Ο ίδιος θα πρέπει να έχει ενημερώσει άτομα της εμπιστοσύνης του για αυτή του την επιθυμία και όταν συμβεί το μοιραίο τα άτομα αυτά επικοινωνούν με το ανατομείο και ενημερώνονται για το τι πρέπει να κάνουν.

«Όλο αυτό που συμβαίνει είναι λυπηρό, είναι η κατάντια της εποχής μας» καταλήγει ο κ. Μαζαράκης.

Από το Left

Διαβάστε Περισσότερα »

Πεδίο παγκόσμιας αντιπαράθεσης η Ουκρανία

Του Γιώργου Τζαφέρη


Η Σύνοδος του G20 και η αναμέτρηση της Δύσης με τη Ρωσία


Όλο και περισσότερο επανέρχεται στις πρώτες ειδήσεις των διεθνών (για τα εγχώρια ας μην μιλήσουμε καλύτερα…) ΜΜΕ, η αυξανόμενη ένταση στην Αν. Ουκρανία. Η εκεχειρία του Μινσκ που, θεωρητικά, ισχύει από τις 5 Σεπτεμβρίου, δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην πραγματικότητα, με κύρια ευθύνη της oυκρανικής κυβέρνησης. Ειδικότερα, μετά τις εκλογές της 26ης Οκτωβρίου και την αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων με τη νέα κυβέρνηση συνασπισμού στο Κίεβο, επιλέχθηκε μια αποφασιστική, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, πολιτική στάση για την τελική επίθεση που θα καθάριζε το τοπίο.

Καθημερινές είναι οι στρατιωτικές επιθέσεις στις ανατολικές επαρχίες με διάφορα προσχήματα και οι προσπάθειες ανακατάληψης στρατηγικών σημείων και πόλεων. Σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις των απεσταλμένων του ΟΗΕ, από την έναρξη της σύγκρουσης, τον περασμένο Απρίλιο, οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους 4.300 εκ των οποίων οι 957 μετά την υπογραφή της εκεχειρίας, ενώ περίπου 10.000 είναι οι τραυματίες και 466.000 οι εκτοπισμένοι. Και όλα αυτά, ας μην το ξεχνάμε, μέσα στην «πολιτισμένη Ευρώπη».

Αυτή η τελευταία στρατιωτική κλιμάκωση δεν φαίνεται να έχει επιτυχίες, αφού η οργάνωση και αντίσταση των στρατιωτικών μονάδων της Νοβορωσίας, όπως ονομάστηκαν οι ανατολικές περιφέρειες της χώρας μετά και τις δικές τους εκλογικές διαδικασίες στις 2 Νοέμβρη και με την όποια υπαρκτή βοήθεια της Ρωσίας, δείχνει ότι η σύγκρουση αυτή δεν θα τελειώσει εύκολα και μάλιστα με στρατιωτικούς όρους.

Δίπλα στη στρατιωτική σύγκρουση, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται και η διπλωματική, πολιτική και οικονομική αντιπαράθεση Δύσης και Ρωσίας που πλέον εκτυλίσσεται σε πλανητικό επίπεδο. Η ουκρανική κρίση καθορίζει πολιτικές και στρατηγικές, τακτικές και συμμαχίες των μεγάλων παικτών.

«Ισχυρό ΝΑΤΟ»


Αποκαλυπτικά είναι όσα δήλωσε στο Βήμα, στις 2 Νοεμβρίου, ο νέος γ.γ. του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτεμπεργκ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας πως η προσοχή της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας είναι αυτή την περίοδο στραμμένη στην ουκρανική κρίση:

«Έχουμε δει μια πιο επιθετική Ρωσία να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, να αλλάζει τα σύνορα με τη χρήση βίας. Επίσης, δεν νομίζω ότι υπάρχει αντίφαση ανάμεσα σε ένα ισχυρό ΝΑΤΟ και σε μια εποικοδομητική σχέση με τη Ρωσία. Πιστεύω ότι ισχύει ότι το αντίθετο. Μόνο μέσω μιας ισχυρής, προβλέψιμης συμμαχίας μπορούμε να δημιουργήσουμε τα θεμέλια γι’ αυτή τη σχέση».

Παράλληλα, υποστηρίζοντας πως μόνο ένα ισχυρό ΝΑΤΟ θα επέβαλλε καλές σχέσεις με την Ρωσία, ο γ.γ. του Οργανισμού δήλωσε:

«Έχουμε εφαρμόσει μέτρα για να παρέχουμε αίσθημα ασφαλείας στους συμμάχους, ειδικά στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας, με εναέρια αστυνόμευση στη Βαλτική Θάλασσα, με στρατεύματα στο έδαφος σε εκ περιτροπής βάση και περισσότερες ασκήσεις στα ανατολικά. Έχουμε, επίσης, ενισχύσει τη ναυτική μας παρουσία στη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα. Η σημασία αυτών των μέτρων έχει φανεί ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες διότι έχουμε μεγαλύτερη ρωσική αεροπορική δραστηριότητα».

Ο Γ. Στόλτεμπεργκ συνέχισε τις δηλώσεις του από την Εσθονία, στα σύνορα πια με τη Ρωσία, σημειώνοντας ότι έχουν πραγματοποιηθεί 400 αναχαιτίσεις ρωσικών πολεμικών αεροσκαφών εντός του 2014 (αυξημένες κατά 50% από το 2013) από τα αντίστοιχα του ΝΑΤΟ σε παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου χωρών-μελών της Συμμαχίας.

Η αντιπαράθεση έδωσε τον τόνο και στη Σύνοδο των Χωρών του APEC, πολύ δε περισσότερο στη σύσκεψη των 20 πιο ισχυρών οικονομιών του πλανήτη, στο περίφημο G20 στην Αυστραλία, όπου κύριο θέμα ήταν η κατάσταση στην Ουκρανία. Μια αντιπαράθεση που σχετίζεται με τις κινήσεις της Ρωσίας για στρατιωτική και ενεργειακή συνεργασία με την Κίνα, αλλά και τη διάταξη των δυνάμενων στην άλλη εύφλεκτη περιοχή του πλανήτη, αυτή της Μ. Ανατολής.

Πώς θα κινηθούν Ρωσία και Δυτικοί


Η Ρωσία από την πλευρά της θα κάνει τα πάντα να διατηρήσει το μέτωπο της Ουκρανίας ανοιχτό -και όλα δείχνουν ότι έχει τις δυνατότητες για κάτι τέτοιο- και θα κινηθεί με πολλούς τρόπους για να αναδείξει ότι δεν είναι υπεύθυνη για όσα εξελίσσονται. Ενώ φυσικά θα προσπαθεί να μην γονατίσει οικονομικά από τις κυρώσεις της Δύσης, ώστε να την αναγκάσει να δεχθεί έναν συμβιβασμό που να την καλύπτει. Αυτός σχετίζεται με την ενεργειακή της πολιτική αλλά πρωτίστως με τη μη-ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, θέματα που με ένταση ανέδειξε, πρόσφατα, ο ίδιος ο Πούτιν (ομιλία στο Κλαμπ Βαλντάι, στα τέλη του περασμένου μήνα).

Η Δύση, από την άλλη πλευρά, με την πολιτική του ευρωατλαντισμού στο τιμόνι, παρ’ όλες τις αντιθέσεις της και τα διαφορετικά συμφέροντα επιμέρους χωρών, θα πιέσει κι άλλο οικονομικά και διπλωματικά σε παγκόσμιο επίπεδο για την περικύκλωση, απομόνωση και υποχώρηση της Ρωσίας. Αλλά και για την αποδέσμευση της Ευρώπης από την ενεργειακή εξάρτηση από τη Μόσχα, κάτι που ανοίγει άλλους δρόμους γεωπολιτικών εξελίξεων.

Η έλευση του χειμώνα αφήνει ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα. Το μόνο σίγουρο είναι πως μαζί του δεν θα τελειώσει και η σοβαρή γεωπολιτική σύγκρουση που μαίνεται στην Ουκρανία.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΡΕΥΝΑ: Ο θαυμαστός κόσμος των τραπεζών - Οι "κομπίνες" που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους

Οικονομία


Μεγάλη έρευνα του Κόκκινου σε συνεργασία με τον paratiritis.gr. Από σήμερα στο πόρταλ του σταθμού stokokkino.gr το πρώτο μέρος της έρευνας.

Σκίτσο: KAP

«Τα παίρνουμε από τους πολλούς, για να δώσουμε στους λίγους», αυτή η φράση που ακούστηκε στην ταινία «Το Κεφάλαιο», συμπυκνώνει μία μεγάλη αλήθεια: το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα  ανακαλύπτει τρόπους και εφαρμόζει μεθόδους για να κάνει τους πλούσιους ακόμα πιο πλούσιους και τους τραπεζίτες πλουσιότερους.

Αν τύχει και αυτά τα παιγνίδια κριθούν παράνομα, τότε τα πρόστιμα που πέφτουν λειτουργούν τις περισσότερες φορές ως ένας ακριβός εξαγνισμός.

Άλλωστε, η πρόσφατη εμπειρία δείχνει ότι καμία τράπεζα δεν χρεοκόπησε εξαιτίας των προστίμων, σε αντίθεση με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων,  που  είτε λοιμοκτόνησαν  είτε χρεωκόπησαν εξαιτίας των πρακτικών των τραπεζών.


Του Γ. Τριποταμιανού από τον paratiritis.gr

Για οιονδήποτε ανώνυμο επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία ή οπουδήποτε στον αναπτυγμένο κόσμο, η συμμετοχή σε δραστηριότητες που: διευκολύνουν τη φοροδιαφυγή, φουσκώνουν τις τιμές, νοθεύουν τον ανταγωνισμό ή που με τεχνητούς τρόπους ανεβάζουν τις τιμές ή διαθέτουν επικίνδυνα ή «μαϊμού» προϊόντα, θα σήμαινε λουκέτο, πολυετείς ποινές κάθειρξης, διασυρμό και διαπόμπευση κι εξοντωτικά πρόστιμα.

Κοντολογίς, για εκατομμύρια μικρούς μεσαίους και ανώνυμους επιχειρηματίες, η ποινή είναι μία: ο οικονομικός, κοινωνικός και –ενίοτε-βιολογικός …θάνατος.

Αν όμως η επιχείρηση είναι τράπεζα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Το μαγαζί «γλυτώνει» με ένα πρόστιμο, που όσο μεγάλο και αν ακούγεται για τα αυτιά των κοινών θνητών, απλώς περιορίζει τα κέρδη της συγκεκριμένης οικονομικής χρήσης. Τα αφεντικά της, εξακολουθούν  να απολαμβάνουν τις παχυλές αμοιβές τους.

Και οι μέτοχοι να τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια τους, αφού τα κέρδη που είχαν απολαύσει τα προηγούμενα χρόνια άξιζαν και με το παραπάνω την ταλαιπωρία ενώ, η συνέχιση της λειτουργίας του «μαγαζιού» προοιωνίζει ακόμα καλύτερες και ανέφελες μέρες.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός, ότι θα πρέπει να ψάξει κανείς πολύ για να βρει μία μεγάλη διεθνή τράπεζα, η οποία τα τελευταία χρόνια να μην έχει εμπλακεί σε δικαστικές έρευνες.


Η λίστα  είναι μακροσκελής: Deutsche Bank , Goldman Sachs, JP Morgan Chase, HSBC,Standard Chartered Bank, Credit Agricole, Societe General,UBS, Monte dei Paschi , Bank of America, Citi, RBS, Barclays, Banco Espirito Santo, Anglo Irish, HBOS, Τράπεζα του Βατικανού, Credit Suisse, Zuercher Kantonalbank, Julius Baer, BNP Paribas, Commerzbank,Morgan Stanley ...

Τα «παιγνίδια» που έχουν παίξει την τελευταία δεκαετία καλύπτουν όλες σχεδόν τις δραστηριότητες της οικονομίας: Χειραγώγηση επιτοκίων, «παρεμβάσεις» στις αγορές  πρώτων υλών, μετάλλων και τροφίμων, πωλήσεις τοξικών ομολόγων, φουσκωμένες χρεώσεις, χειραγώγηση της αγοράς συναλλάγματος, συναλλαγές με χώρες στις οποίες είχε επιβληθεί εμπάργκο, βοήθεια για φοροδιαφυγή πλουσίων, παρεμβάσεις στην αγορά χρυσού, κερδοσκοπία με τις τιμές των τροφίμων, βίαιο κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων.

Ο κατάλογος  κάθε μέρα διευρύνεται και κανείς πλέον δεν μπορεί να είναι σίγουρος πού –και αν-θα σταματήσει.

Τα πρόστιμα όταν επιβάλλονται, αποτέλεσμα συμβιβασμού με τις αρμόδιες αρχές, αποδεικνύονται χάδι, το οποίο στη χειρότερη περίπτωση να προκαλεί ζημιές σε μία οικονομική χρήση. Από την άλλη όμως, δίνουν το επιχείρημα για χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, καθώς, όπως λένε οι επικεφαλής τους με τους μετόχους, με τον τρόπο αυτό θα αντιμετωπιστούν οι …απώλειες.

Φυσικά, οι επικεφαλής τους κάθε χρόνο βλέπουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους να φουσκώνουν και αντιδρούν σε κάθε απόπειρα να τεθούν όρια και φραγμοί.

Η πρόσφατη αντιπαράθεση μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σχετικά με τη θέσπιση ορίου στις αμοιβές, είναι ενδεικτική.


Από αυτόν το χορό της αυθαιρεσίας (;) οι μόνοι ανυπεράσπιστοι είναι τα θύματα:

- οι πτωχοί του κόσμου που αναγκάζονται να δαπανούν σχεδόν όλο το πενιχρό εισόδημά τους προκειμένου να ανταποκριθούν στις φουσκωμένες, από τα παιγνίδια στα παράγωγα, τιμές των τροφίμων

-οι μικροεπιχειρηματίες που υφίστανται τις επιπτώσεις από τα παιγνίδια με τα επιτόκια, ενώ πολλές φορές γίνονται θύματα χρεωκοπίας, προκειμένου οι τράπεζες να αποκτήσουν στοιχεία του ενεργητικού, από τα οποία μπορούν να βγάλουν κέρδη

-οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι πληρώνουν το λογαριασμό της φοροδιαφυγής των πλουσίων

-τα κράτη που δανείζονται και οι πολίτες τους που βρίσκονται σε κατάσταση  «ομηρίας» από τους δανειστές

Στην πραγματικότητα, η ατάκα : «Τα παίρνουμε από τους φτωχούς για να τα δώσουμε στους πλούσιους», που είπε ο πρωταγωνιστής της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Το Κεφάλαιο», περιγράφει με τον πιο απλό τρόπο την πραγματικότητα.
Σίγουρα, η ελληνική κρίση χρέους αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, για τον τρόπο και τη στάση του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος στην υπόθεση αυτή.

Αν και δεν υπάρχουν  αναφορές για μεθοδεύσεις, εντούτοις το γεγονός ότι οι ελληνικοί τίτλοι χρέους ήταν στα χαρτοφυλάκιά τους, είναι μία καλή αφορμή για να αναρωτηθεί κανείς, «αν η ελληνική κρίση χρέους ήταν πραγματική ή αν υπήρξε …έξωθεν παρέμβαση».

‘Οσον αφορά τις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά,  μέχρι στιγμής δεν έχει εμφανιστεί κάποια πληροφορία που να τις εμπλέκει στα παγκόσμια τραπεζικά παιγνίδια.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αιωρούνται κάποια ερωτήματα σχετικά με τις πρακτικές που ακολουθούν, όπως για παράδειγμα: αν ελέγχθηκε η πιστή τήρηση από την πλευρά τους του θεσμικού πλαισίου για τα εισοδηματικά κριτήρια στη χορήγηση δανείων ή για το εύρος των υπηρεσιών που παρέχουν στους μεγάλους πελάτες των διευθύνσεων του private banking.


Τεχνογνωσία σε πλούσιους για να φοροδιαφεύγουν.


Στη παροχή τεχνογνωσίας για να φοροδιαφεύγουν πλούσιοι έχει εντοπιστεί η εμπλοκή πολλών παγκόσμιων τραπεζικών κολοσσών.

Για παράδειγμα , η Credit Suisse κατέβαλε στις αμερικανικές αρχές, πρόστιμο που της επιβλήθηκε για σύμπραξη σε φοροδιαφυγή.

H  Credit Suisse έφτασε σε συμβιβασμό με τις αμερικανικές αρχές, αφού ομολόγησε ότι βοήθησε χιλιάδες Αμερικανούς πολίτες να ανοίξουν μυστικούς offshore λογαριασμούς, για να αποκρύψουν περιουσιακά στοιχεία και εισοδήματα από την εφορία των ΗΠΑ.

Επίσης και η  η Deutsche Bank βρέθηκε αντιμέτωπη με έρευνα  για φοροδιαφυγή. Σύμφωνα με πληροφορίες  το 2013, η γερμανική τράπεζα φαίνεται πώς να ήταν υπερδραστήρια στον τομέα της υπεράκτιας οικονομίας.

Σύμφωνα με τις έρευνες των γερμανικών μέσων ενημέρωσης, μόνον μέσω του υποκαταστήματός της στη Σιγκαπούρη, η DB ίδρυσε για λογαριασμό πελατών της περισσότερες από 300 εταιρίες σε φορολογικούς παραδείσους, ως επί το πλείστον, στις Παρθένους Νήσους.

Η τράπεζα δεν θέλησε να αποκαλύψει σε ποιους ανήκουν οι εταιρίες αυτές και ποιά ακριβώς είναι η επιχειρηματική τους δραστηριότητα, αναφέρει η SZ. Πέρυσι, υπήρχαν πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες στο μικροσκόπιο της Bundesbank και της Ανεξάρτητης Αρχής Bafin μπήκαν οι λογαριασμοί της Deutsche Bank, από το 2007 έως το 2010.

Η έρευνα ξεκίνησε μετά από καταγγελίες στις αμερικανικές αρχές, ότι η Deutsche Bank εσκεμμένα αποτιμούσε λάθος την αξία παραγώγων που είχε στο χαρτοφυλάκιό της, για να αποκρύψει ζημιές ύψους €9,3 δισεκατομμυρίων, κατά την περίοδο της διεθνούς οικονομικής κρίσης.


«Καπέλα» σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες


Τα «καπέλα» είναι όπως αποδείχθηκε μία προσφιλής ενασχόληση. Ήδη, η  Bank of America κρίθηκε ένοχη για παραπλάνηση πελατών και παράνομες χρεώσεις σε πιστωτικές κάρτες. Επέβαλλε «παράνομες χρεώσεις» για παρακολούθηση κίνησης λογαριασμών, που ποτέ δεν προσέφερε.

Επίσης, υπάλληλοι tele-marketing παραπλανούσαν τους πελάτες, αποκρύπτοντας χρεώσεις. Καλείται να πληρώσει 550 εκατομμύρια ευρώ για αποζημίωση πελατών της και πρόστιμα προς τις αμερικανικές ομοσπονδιακές αρχές.

 Μέσα στο 2012, ο μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος της Ευρώπης, η HSBC, πλήρωσε  €1,3 δισεκατομμύρια για παραπλάνηση καταναλωτών σε στεγαστικά δάνεια και €460 εκατομμύρια για αλλοίωση επιτοκίων σε μικρές επιχειρήσεις.

 Στη Μεγάλη Βρετανία, τα «ψιλά» γράμματα στα συμβόλαια των δανείων που υπέγραφαν οι βρετανοί καταναλωτές, έκρυβαν «παγίδες» που τους κόστισαν περίπου 25 δισεκατομμύρια στερλίνες, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις. Υποχρεώνονταν να δέχονται επιπλέον ασφαλιστικές χρεώσεις, που δεν τους χρειάζονταν.

Πριν λίγες μέρες στη Μεγάλη Βρετανία ανακοινώθηκε η καθιέρωση πλαφόν στις χρεώσεις που επιβάλουν οι βρετανικοί δανειστικοί οργανισμοί.  Η υπόθεση αφορά εταιρείες που δανείζουν άμεσα μετρητά με αντάλλαγμα μία επιταγή για την ημέρα μισθοδοσίας του δανειολήπτη.

Ονομάζονται «δανειστές της μισθοδοσίας» (payday lenders). Η μεγαλύτερη βρετανική εταιρεία του είδους είναι η Wonga με υποκαταστήματα σε Ν. Αφρική, Πολωνία, Ισπανία και Καναδά.Οι payday lenders έχουν κατηγορηθεί για υπέρογκα επιτόκια και κρυφές χρεώσεις.

Τέλος πρώτου μέρους. Συνεχίζεται

Από το Στο Κόκκινο

Διαβάστε Περισσότερα »

ΒΙΟΜΕ: Ένα «πείραμα» που πρέπει να πετύχει...

Κοινωνία


1. Όταν πριν από τρία χρόνια (Σεπτέμβριος 2011) οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ ξεκίνησαν την επίσχεση εργασίας για τους οφειλόμενους μισθούς, κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει τη διάρκεια αυτού του αγώνα αλλά και την εξέλιξή του.

Η ΒΙΟΜΕ, μια υγιής και οικονομικά εύρωστη επιχείρηση, οδηγείται, μέσα από τις «λανθασμένες» επιλογές των ιδιοκτητών της (οικογένεια Φιλίππου), σε απαξίωση. Η διοίκηση της εταιρείας, αν και νεοεκλεγείσα, προτιμάει να παραιτηθεί (αρχές του 2012).

Οι εργαζόμενοι άδραξαν, με μπροστάρη το σωματείο τους, την ευκαιρία που τους «πρόσφερε» η οικογένεια Φιλίππου. ½εκινάει, έτσι, στη χώρα μας το σημαντικότερο μέχρι σήμερα αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα αγκαλιάζεται από ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ δείχνουν το δρόμο: Οι εργάτες μπορούν να διαχειριστούν τα μέσα παραγωγής καλύτερα από τα αφεντικά τους.

Η αντοχή των εργαζομένων, το δευρυνόμενο κίνημα αλληλεγγύης, η αποδοχή του εγχειρήματος από ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας (στην πλειονότητά τους εργαζόμενοι και άνεργοι) και, κυρίως, η πλήρης (ενδεχόμενα) επιτυχία του, ξάφνιασε τους ιδιοκτήτες της εταιρείας, οι οποίοι θεωρούσαν ότι μετά την παραίτηση της διοίκησης οι εργαζόμενοι θα εγκατέλειπαν το εργοστάσιο. Θα άνοιγε έτσι ο δρόμος για την επιστροφή τους με σκοπό την καταγγελία της μίσθωσης, την πώληση του ακινήτου (όπου στεγάζονται οι εγκαταστάσεις της ΒΙΟΜΕ), την πτώχευση της ΒΙΟΜΕ και την απόλυση των εργαζομένων.

2. Οι εξελίξεις ακυρώνουν τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Ο διορισμός προσωρινής διοίκησης από το δικαστήριο είναι, πλέον, μονόδρομος. Πρέπει, όμως, να αποκλειστούν από αυτή με κάθε τρόπο οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ, ώστε να μη λάβουν γνώση των εγγράφων της εταιρείας και αποκαλύψουν τα οικονομικά εγκλήματα που η εργοδοσία έχει διαπράξει σε βάρος της επιχείρησης και των εργαζομένων. Έτσι, η νέα σύνδικος της ΦΙΛΚΕΡΑΜ (εταιρεία ιδιοκτησίας, επίσης, της οικογένειας Φιλίππου που έχει πτωχεύσει από το 2011 και συμμετέχει στο κεφάλαιο της ΒΙΟΜΕ κατά 99.99%) καταθέτει αίτηση με την οποία ζητάει να διοριστούν στην προσωρινή διοίκηση μέλη της οικογένειας Φιλίππου!

Η δικαστική απόφαση, με την οποία δεν διορίστηκε κανένα από τα προτεινόμενα από τη σύνδικο πρόσωπα, αποτελεί μια, κατ' αρχάς, νίκη των εργαζομένων και του κινήματος αλληλεγγύης. Η απόφαση, αν και υπήρχε προηγούμενο παραίτησης διορισθέντων από τον κατάλογο πραγματογνωμόνων, διόρισε μόνο έναν από τους τρεις που πρότεινε η εργατική πλευρά (οι άλλοι δύο από τον κατάλογο). Οι δύο παραιτήθηκαν, με αποτέλεσμα η εταιρεία να παραμένει ακέφαλη.

Παράλληλα, κατά την ίδια χρονική περίοδο και σε αγαστή προφανώς συνεργασία με την οικογένεια Φιλίππου, η ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ προκάλεσε την πτώχευση της ΒΙΟΜΕ με πρόσχημα την είσπραξη του (ελάχιστου για τα δεδομένα της) οφειλόμενου (από το 2011) ποσού των 120.000 ευρώ.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, αλλά και το γεγονός ότι η ΒΙΟΜΕ έχει πολύ μεγάλο ενεργητικό, με απαιτήσεις εκατομμυρίων ευρώ που κινδυνεύουν με παραγραφή, ενώ παράληλλα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σειρά από επιθετικούς παράγοντες κινδύνου (πιστωτές τύπου ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ, τράπεζες λίζινγκ κ.λπ.), οι εργαζόμενοι κατέθεσαν εκ νέου αίτηση για το διορισμό προσωρινής διοίκησης. Η εκδίκασή της έγινε στις 21 Οκτωβρίου 2014 και αναμένεται η έκδοση απόφασης.

3. Η συνεχώς διευρυνόμενη αποδοχή και υποστήριξη του αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ έχει αναγκάσει την κεντρική εξουσία να «ασχοληθεί» μαζί τους. Στο πλαίσιο αυτό εντάσεται η πρόσκληση και η συνάντηση που έγινε στα μέσα Οκτωβρίου στο γραφείο του υφυπουργού Εργασίας κ. Γκεγκέρογλου. Στη συνάντηση αυτή συζητήθηκε και συμφωνήθηκε η κατάθεση νομοθετικής πρότασης που θα δίνει τη δυνατότητα στους εργαζομένους να λειτουργούν οι ίδιοι την επιχείρηση που οι ιδιοκτήτες της εγκαταλείπουν για οποιονδήποτε λόγο.

Είναι προφανές ότι η νομοθετική κατοχύρωση της δυνατότητας λειτουργίας των εγκαταλειμμένων επιχειρήσεων και εργοστασίων από τους εργαζόμενους θα αποτελέσει μια σημαντική κατάκτηση και αποτύπωση (σε θεσμικό επίπεδο) της επικράτησης των εργαζομένων σε ένα συγκεκριμένο πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Είναι αυτονόητο, επίσης, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ωφελήσει όχι μόνο τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ αλλά και όλους τους υπόλοιπους που θα θελήσουν να πάρουν στα χέρια τους τη λειτουργία των εργοστασίων που δούλευαν και εγκατέλειψαν τα αφεντικά τους.

Ούτως ή άλλως και ανεξάρτητα από την έκβαση του δικαστικού αγώνα και την «τύχη» της νομοθετικής πρωτοβουλίας, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ έχουν πάρει την απόφασή τους:

Η ΒΙΟΜΕ θα παραμείνει σε χέρια εργατικά....    

Χρήστος Μπακέλλας

Δικηγόρος της ΒΙΟΜΕ

Από το Δύκτιο

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΑΤΑΚΤΑ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΑ ΟΝΕΙΡΑ 6

Του Κοσμά Ηλιάδη


Ο προεξάρχων της ηρεμίας, δεν διάβαζε τις επιστολές, ούτε τις έριχνε στον κάλαθο των αχρήστων, τις έστελνε για ανακύκλωση. Κέρδιζαν με αυτό τον τρόπο, εκατομμύρια χρήματα, δηνάρια, ρούβλια ή Ζλοτι. Σώζανε με αυτό τον τρόπο, ένα δάσος το χρόνο, ίσαμε το Σέιχ Σου. Οι πυροσβέστες δεν είχαν δουλειά, ένας έπεσε σε κάποια άσκηση και στραμπούληξε το πόδι του, δεξί ή αριστερό, δεν είναι σίγουρο. Σίγουρο είναι ότι ένας πήρε αναρρωτική άδεια, είχε πάθει υπερκόπωση, ο καρπός του δεξιού του χεριού. Τσατισμένος που δεν έφερνε εξάρες, έριχνε τα ζάρια με ορμή, έτσι έπαθε τη ζημιά.

Οι ακροαριστεροί ως και αναρχικοί, αφού δεν είχαν υπουργεία, να κάνουν διορισμούς και άλλα ρουσφέτια, θέλησαν να δείξουν καλό πρόσωπο στην κοινωνία. Στην προσπάθεια τους να αυξήσουν την κομματική τους πελατεία, έδειχναν ότι πονάνε πολύ για την πατρίδα, έγιναν εθελοντές πυροσβέστες, χωρίς σύμβαση, ωράριο και ένσημα. Έσβηναν τις σπάνιες μικροφωτιές, ειδοποιούσαν πρώτα τα κανάλια, τους κατέγραφαν οι κάμερες, με τα φτυαριά, με τα κλαδιά και τις μάνικες στα χέρια, ύστερα ειδοποιούσαν την πυροσβεστική.

Στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, οι νεολαίοι διψούσαν για μάθηση. Πέρα από αυτήν τη δίψα, υπήρχε και η άλλη η πραγματική. Έξω από τη σχολή του Αριστοτέλη, την οδό του και την πλατεία του, με τόσα ονόματα θα ήταν κάποιος σπουδαίος ήρωας. Πράγμα σπάνιο, που δεν τον ξέρω. Τη δίψα του κοσμάκη, την έσβηναν ο νερουλάς, ο λεμονατζής και ο ντοντουρματζής.

Ο πρώτος με τη στάμνα στον ώμο, πουλούσε το ένα ποτήρι νερό, για κάποιες πένες, για λίγα γρόσια ή έρε, δεν θυμάμαι ακριβώς.

Ο Λεμονατζής, κρα – κρα, κρύα λεμονάδα, είχε στην πλάτη του ένα μεγάλο μπακιρένιο γκιούμι (χάλκινο δοχείο), η μια πλευρά του οποίου κατέληγε σε βρύση, καθώς έσκυβε άρχιζε να τρέχει το παγωμένο νερό στο ποτήρι του. Φορούσε μια φαρδιά ζώνη, με μικρά τετράγωνα κουτάκια, γέμιζε το ποτήρι του με το παγωμένο νερό, ανακάτευε λίγο χρώμα από το ανάλογο κουτί και η προτοκαλάδα, λεμονάδα, βυσινάδα ή γκαζόζα σου, ήταν έτοιμη, Πλήρωνες τα διπλάσια χρήματα, από όσα για σκέτο νερό, και όλα ήταν εντάξει.

Ο ντοντουρματζής ήταν, σαν να λέμε η ΕΒΓΑ της γειτονιάς, νάτο – νάτο, παγωτό κασάτο. Φεύγανε, οι πρώην διψασμένοι, ευχαριστημένοι για τα σπίτια τους. Να φάνε, να πάρουν τον υπνάκο τους, ή να πιουν το καφεδάκι τους. Για δουλειές, αργότερα, βλέπουμε.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κοιμάται ήσυχος ο Ν. Μπίστης τα βράδια;

Της Ολυμπίας Σταματιάδου


Στη δημοσιότητα και πάλι ο Νίκος Μπίστης και μάλιστα με ένα επίκαιρο, καυτό θέμα, το της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας ("Αυγή" 7.11.14).

Και απευθύνεται δημοσίως στον Π. Τατσόπουλο, που δεν του λείπει ούτε η νοημοσύνη, αλλά έχει και εκπεφρασμένη βούληση στο συγκεκριμένο θέμα, και προσπαθεί να τον διευκολύνει τάχα, λέγοντάς του ότι δεν δεσμεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ "αφού από αυτόν αποχώρησε γιατί διαφώνησε" (λες και ο Τατσόπουλος ζήτησε συνήγορο υπεράσπισής του) κι έτσι είναι ελεύθερος να προσπαθεί για τον ανασχηματισμό των 180 βουλευτών.

Μ' αυτόν τον τρόπο μας δείχνει ότι είναι ένας απ' αυτούς τους μεσάζοντες που χρησιμοποιούνται για να μεταπείσουν τους βουλευτές με οποιοδήποτε αντίτιμο, ηθικό ή άλλο, να ενταχθούν στον χώρο των προσχωρούντων για τη συμπλήρωση των 180 βουλευτών.

Μετά το παραπάνω λογικό συμπέρασμα, θυμήθηκα τι έλεγε ο σοφός πατέρας του Νίκου: "Ούτε η δόξα ούτε τα χρήματα αξίζουν όσο ένας ήσυχος ύπνος το βράδυ" και "μεγάλη υπόθεση να κοιμάσαι χωρίς εφιάλτες" (από το βιβλίο του Ν. Μπίστη "Προχωρώντας και αναθεωρώντας").

Αναρωτήθηκα, λοιπόν, πώς ξεπέρασε ο Νίκος το παραπάνω απόφθεγμα του σοφού του πατέρα. Και πώς ξεπέρασε τις αρχές της Αριστεράς, στην οποία είχε, τα νεανικά του χρόνια, θητεύσει και που κάθε αριστερός σεβόταν και σέβεται, δηλαδή αυτή της εντιμότητας, της συνέπειας, της πίστης στις αρχές της ειλικρίνειας, της ηθικής κ.λπ. και που τήρησε ανεβασμένος στην ταράτσα της Νομικής Σχολής, φωνάζοντας με άλλους δεκάδες φοιτητές κατά της τυραννίας των συνταγματαρχών.

Αλλά και κάτι άλλο: πώς ξέχασε την πειραιώτικη παρέα των ΕΠΟΝΙΤΩΝ της αντίστασης, πολλούς από τους οποίους αναφέρει με ιδιαίτερη εκτίμηση στο παραπάνω βιβλίο του (τους Σταύρο Καρρά, Μπάμπη Δρακόπουλο, Κ. Φιλίνη και άλλους, και ακόμη τους νεότερους Θ. Δρίτσα και Νίκο Βούτση) που τον χειροκροτούσαν γιατί τον πίστεψαν σαν συνεχιστή τους, μια και ανήκουν (οι πρώτοι) στη γενιά των γονιών του;

Μετά από αυτή τη συμπεριφορά, τη σημερινή, κοιμάται άραγε ήσυχος, χωρίς εφιάλτες, ή τους ξεπέρασε κι αυτούς;

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Ο Βορίδης τσιτάρει τον Γκράμσι

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη 


Έχουν ξαμοληθεί τα στελέχη της Ν.Δ. στα βουνά και τα λαγκάδια για τα τεσσαρακοστά γενέθλια του κόμματος και το γέλιο ρέει άφθονο σε δρόμους και καλντερίμια. Δεν γελάμε μόνο, μαθαίνουμε κιόλας, ας είναι καλά οι άνθρωποι. Από τον Ιορδάνη Τζιαμτζή μάθαμε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ασκέρι κλεφτών και απατεώνων, αλλά τι να κάνουμε εμείς οι δεξιοί, κυβερνάμε μαζί τους για το καλό της πατρίδας. Από τον Αχιλλέα Καραμανλή μάθαμε ότι η γενιά του Πολυτεχνείου δεν στάθηκε στο ύψος τον περιστάσεων, σε αντίθεση με τον ίδιο τον Αχιλλέα που ήταν ένας εξαιρετικά επιτυχημένος «αδελφός εθνάρχη». Κι από τον Μάκη Βορίδη ότι η Ελλάδα κυβερνάται από κομμουνιστές και ακροαριστερούς καλλιτέχνες, με προεξάρχοντα τον Λάκη Λαζόπουλο.

Πήγανε οι νεοδημοκράτες της Πρέβεζας να τους μιλήσει ο Βορίδης για τα σαραντάχρονα της Ν.Δ., για τον εθνάρχη, για τον αδελφό του εθνάρχη, για τον ανιψιό του εθνάρχη, για το δάκρυ του εθνάρχη κι αυτός τους μίλησε για τον Γκράμσι. «Ποιος είναι, ρε πατριώτ', αυτός ου Γκραμσ'ς; Κανένας Αλβανός θα είναι, αλλά μην ανησυχείς, πατριώτ', ου Μακ'ς θα πετάξει στη θάλασσα». Για τον Γκράμσι τους μίλησε ου Μακ'ς, για τους μηχανισμούς της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, που κυβερνάει εδώ και δεκαετίες αυτόν τον τόπο από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Και όμως, η Αριστερά κυβερνάει. Κυβερνάει διά των δημοσιογράφων, δια των πανεπιστημιακών, διά των συνδικαλιστών, κυρίως όμως κυβερνάει διά των καλλιτεχνών. «Ποιος είναι ο καλλιτέχνης με τη μεγαλύτερη επιρροή σήμερα στην Ελλάδα;", ρώτησε το κοινό του ο Βορίδης. «Ο κ. Λαζόπουλος», απάντησε ο ίδιος. «Στρατευμένος άνθρωπος στην ιδεολογία της άκρας Αριστεράς, αλλά όμως με τεράστια επιρροή. Αν αρχίσω να σας μετράω κομμουνιστές ζωγράφους, κομμουνιστές ηθοποιούς, κομμουνιστές ποιητές, κομμουνιστές τραγουδιστές -αυτούς που τραγουδάμε εμείς-, βλέπετε τον τρόπο που συγκροτείται η ιδεολογική ηγεμονία. Αυτοί παράγουν επιρροή. Παράγουν νομιμοποίηση».

Προσέξτε την ορολογία που χρησιμοποιεί ο Βορίδης. Οι καλλιτέχνες είναι συλλήβδην κομμουνιστές και ακροαριστεροί, ακόμη και ο Λαζόπουλος είναι ακροαριστερός, ακόμη και οι τραγουδιστές που ακούνε οι νεοδημοκράτες. Πρόκειται για τα επίθετα που εκτόξευε η απριλιανή χούντα κάθε φορά που επρόκειτο να συλλάβει, να βασανίσει, να εκτοπίσει τους αντιφρονούντες. Η ορολογία του Παπαδόπουλου ξαναζεί, ρέει, σαράντα χρόνια μετά, σαν γάργαρο νεράκι από το στόμα του προέδρου της νεολαίας της ΕΠΕΝ, ο Βορίδης αποτίει φόρο τιμής στον πολιτικό μέντορά του, αντιμετωπίζοντας τους καλλιτέχνες ως μιάσματα και την τέχνη ως ιδεολογικό δούρειο ίππο.

Είναι τιμή και καμάρι για τους καλλιτέχνες να τους απεχθάνεται και να τους φοβάται ο Βορίδης, είναι τιμή και καμάρι το έργο τους να είναι το ιδεολογικό αντίβαρο στο καθεστώς του Σαμαρά. Λυπάμαι μόνο τους νεοδημοκράτες της Πρεβέζης που τραγουδάνε εν αγνοία τους τραγουδιστές- κομμουνιστές, κινδυνεύοντας με καθολική μόλυνση της στοματικής κοιλότητας.

Από την ΑΥΓΗ
Διαβάστε Περισσότερα »

Ο... φτιαγμένος κύριος Χαρδούβελης

Του Θανάση Καρτερού 


Είπε πολλά και διάφορα ο Γκίκας Χαρδούβελης στο πηγαδάκι των ανυποψίαστων βουλευτών. Είπε για το σκληρό ΔΝΤ, που δεν ενδιαφέρεται ποιος θα είναι στο Μαξίμου. Αρκεί να ξέρει να βάζει την υπογραφή του, λέμε εμείς. Είπε για τη σκληρή διαπραγμάτευση που διεξάγεται μέχρι τις πρωινές ώρες. Είπε και γιατί απουσίαζε από την κατάθεση του προϋπολογισμού. Είπε όμως και κάτι στο οποίο πολλοί δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία: Η χώρα δεν θα ξανακυλήσει στην αβεβαιότητα.

Γιατί δεν έδωσαν σημασία, δύσκολο να το πεις. Ίσως γιατί το βασικό με τους υπουργούς Οικονομικών δεν είναι τα ωραία που λένε, αλλά τα άσχημα που κάνουν. Όπως και να έχει όμως, προκύπτουν δύο σοβαρά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση βεβαιότητας. Σιγουριάς, πώς το λένε. Σταθερότητας. Και το δεύτερο είναι ότι ο ίδιος ο υπουργός, όπως και η κυβέρνηση που τον διόρισε, δεν θα επιτρέψουν να γυρίσουμε σε καταστάσεις αβεβαιότητας.

Δεν είναι κακό να αισθάνεται βεβαιότητα ο οικονομικός κομισάριος της κυβέρνησης. Ούτε είναι κακό να αισθάνεται ότι μπορεί να εγγυηθεί τη βεβαιότητα της χώρας γενικώς. Το κακό είναι -και ο δράστης της δήλωσης έχει αρνητικό ιστορικό επ' αυτού- να εμφανίζεται ανάμεσα στις δηλώσεις του και στην πραγματικότητα ένα χάσμα τεράστιο. Αγεφύρωτο. Ιλιγγιώδες. Και έτσι να εμφανίζεται ο ίδιος ότι λέει και καμιά μπαρούφα για να καθησυχάσει τους ιθαγενείς.

Διότι, σε ποια βεβαιότητα ζούμε τώρα; Την προχτεσινή θριαμβευτική ότι βγαίνουμε στις αγορές; Τη χθεσινή, επίσης θριαμβευτική, ότι τελειώνουν τα Μνημόνια; Ή τη σημερινή ότι το Μνημόνιο παρατείνεται μέχρι νεοτέρας; Την προχτεσινή ότι θα μείνουμε αταλάντευτα στις κόκκινες γραμμές; Τη χτεσινή ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές για μας; Ή τη σημερινή ότι υπάρχουν κόκκινες γραμμές, αλλά για τους δανειστές;

Μπορεί όμως να πιστεύει ο άνθρωπος στη βεβαιότητα των Μνημονίων. Καμιά παρεξήγηση. Θα τα βρούμε, σου λέει, πάλι, όπως πάντα, με την τρόικα. Κι αφού τα βρούμε, δεν πρόκειται να ξανακυλήσει η χώρα. Ότι αυτή ακριβώς η δική του βεβαιότητα είναι αιτία της καθολικής αβεβαιότητας δεν φαίνεται να του περνάει από τον νου. Τι να πούμε. Σημασία έχει από τι είσαι φτιαγμένος, όπως λέει το διαφημιστικό της Eurobank. Το "φτιαγμένος" με όλες τις σημασίες....

Από την ΑΥΓΗ

Διαβάστε Περισσότερα »

Επικίνδυνη πολιτική «κατευνασμού»

Διεθνή του Δρόμου


Για τη σύγκληση του κοινού Συμβουλίου Ελλάδας – Τουρκίας


Το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, με εκπροσώπηση μάλιστα των δύο χωρών σε επίπεδο πρωθυπουργών έχει προγραμματιστεί για τις 5 και 6 Δεκεμβρίου στην Αθήνα.

Ποιος είναι ο ρόλος αυτού του Συμβουλίου που διαφημίζεται σαν θεσμός προάσπισης της συνεργασίας και της ειρήνης στην περιοχή; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για θεσμό που εγκαινιάστηκε από τον Γ. Παπανδρέου στο πλαίσιο της «κατευναστικής», και στην πραγματικότητα ενδοτικής, πολιτικής του. Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά το Συμβούλιο Συνεργασίας συγκλήθηκε τον Μάιο του 2010, μια βδομάδα περίπου μετά την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου από την κυβέρνηση Παπανδρέου, ενώ για δεύτερη φορά συνεδρίασε το 2013.

Ο θεσμός που, υποτίθεται, ότι σκοπεύει στην καλύτερη σχέση των δύο πλευρών και την προώθηση της συνεργασίας τους σε μια σειρά θέματα, είναι φανερό ότι σε τίποτα δεν έχει περιορίσει την επιθετικότητα και τις επιδιώξεις της Άγκυρας, κάτι που γίνεται φανερό ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα.

Τι εξυπηρετεί ειδικά αυτή την περίοδο η τρίτη συνεδρίαση του Συμβουλίου και η επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα; Τη στιγμή που είναι σε πλήρη εξέλιξη οι παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ και η παρουσία του τουρκικού «Μπάρμπαρος» στα Νότια του νησιού;

Υπενθυμίζουμε ότι το κοινό Υπουργικό Συμβούλιο είχε εξαγγελθεί ήδη από τον Ιούλιο του 2013 για το πρώτο εξάμηνο του 2014 και στις αρχές της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε. Είχε, όμως, παραπεμφθεί στις καλένδες και δεν προγραμματίζονταν η σύγκλισή του αφού, εκτός των άλλων, καμιά ιδιαίτερη υπόθεση ή συμφωνία δεν υπήρχε στο προσκήνιο.

Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να πραγματοποιήσει το Συμβούλιο Συνεργασίας, χωρίς να αναμένει κάτι από αυτό, πέρα από τον «κατευνασμό» της Άγκυρας μετά τις ενέργειες αλλά και τις απειλές της σε μια σειρά μέτωπα, με αφορμή την κυπριακή ΑΟΖ. Ακόμα, οι επαφές των δύο πλευρών γίνονται μέσα στο πλαίσιο των πιέσεων των μεγάλων δυνάμεων για ψυχραιμία και σύνεση, προκειμένου να επικεντρωθούν όλοι στα «βασικά μέτωπα» της Δύσης, στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.

Χαρακτηριστική είναι η προκλητική στάση του ειδικού συμβούλου του γ.γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό Έσπεν Μπαρθ Άιντε. Αλλά και του ίδιου του γενικού γραμματέα του Οργανισμού Μπαν Γκι-μουν που κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Τούρκο πρωθυπουργό, στο πλαίσιο της Συνόδου του G-20 στην Αυστραλία συνομίλησε μαζί του για την πορεία του κυπριακού ζητήματος, χωρίς καμιά αναφορά στις τουρκικές παραβιάσεις.

Τι άλλο, λοιπόν, μπορεί να εξυπηρετήσει η συνάντηση των δύο πλευρών αυτή τη στιγμή, πέρα από το να δώσει ένα βήμα στην Τουρκία ώστε να επαναλάβει τις αξιώσεις της και να εμφανιστεί ως συνομιλητής την στιγμή που καταπατά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου; Τη στιγμή που το «Μπάρμπαρος» παραμένει εν πλω, αλλά και αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο η παρουσία του να παραταθεί, ακόμα και μετά τα τέλη Δεκεμβρίου, όπως είχε αρχικά οριστεί. Αδυνατίζοντας κάθε ενδεχόμενο μέσο πίεσης ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που συνεδριάζει λίγες μέρες μετά. Τη στιγμή που ο Αχμέτ Νταβούτογλου έρχεται στην Αθήνα χωρίς καμιά πίεση να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια αποκλιμάκωσης, ενώ μάλιστα επιθετικά δηλώνει (στην κρατική τηλεόραση TRT) ότι θα θέσει στους Έλληνες συνομιλητές του το Κυπριακό και τις τουρκικές απαιτήσεις.

Ενδεικτικές είναι οι αναφορές ακόμα και κύκλων του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών που χαρακτηρίζουν κίνηση-ρίσκο τη σύγκληση του Συμβουλίου, με δεδομένες αυτές τις συνθήκες, ενώ κανένα σοβαρό επιχείρημα δεν έχει ακουστεί από όσους έσπευσαν να οργανώσουν και προετοιμάζουν την συνάντηση.

Σε αυτές τις συνθήκες, η στάση απέναντι στην πραγματοποίηση του Συμβουλίου Συνεργασίας και την επίσκεψη Νταβούτογλου με τους όρους που γίνεται, από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού και της χώρας, οφείλει να είναι αρνητική.

Τ.Τ.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Χούντα και «χούντα»

Του Κωνσταντίνου Πουλή*


H χρήση της λέξης «χούντα» για να περιγράψει τη σημερινή συνθήκη είναι, κατά την άποψή μου, εσφαλμένη και καταχρηστική. Έχει όλα τα μειονεκτήματα της ξύλινης γλώσσας: Αντί να ανεβάσει τη θερμοκρασία της καταγγελίας και να αποδώσει την έξαψη της περιγραφής, προκαλεί άνετα ειρωνικά χαμόγελα στη βάση μιας σύγκρισης με τον Παπαδόπουλο ή το Ιράν. Ένας δάσκαλος ρίχνει μια γροθιά σε έναν μαθητή και τον λέμε «βασανιστή». Αντί να απολογηθεί για τη γροθιά, μας λέει πολύ ήρεμος «καλά, δεν του έκανα και φάλαγγα!» Κι εμείς μονίμως παίζουμε αυτό το παιχνίδι. Αντί να ζητήσουμε τον λόγο για τη γροθιά, καθόμαστε και ακούμε για τη φάλαγγα.

Στο πεδίο της ελευθερίας του Tύπου, η ΕΡΤ έκλεισε γιατί «δεν υπήρχε διαφάνεια στις προσλήψεις» και έκτοτε έχουν παραιτηθεί άλλες δύο (φιλικές στην κυβέρνηση) διοικήσεις λόγω παρεμβάσεων στο έργο τους. Στα ιδιωτικά μέσα, ζάπλουτοι ολιγάρχες καλοπληρώνουν (με κρατικές διευκολύνσεις) μεγαλοδημοσιογράφους χρεωμένων καναλιών για να παραπλανούν ενσυνείδητα το κοινό τους. Κερδίζουμε κάτι, αν συγκρίνουμε αυτή την κατάσταση με μια συνθήκη όπου δεν κυκλοφορούσαν αριστερές εφημερίδες;

Στο πεδίο της ελεύθερης άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων: Παρά την προπαγάνδα και το καλπονοθευτικό σύστημα, είχαμε εκλογές. Η κυβέρνηση αυτή δεν εγκαταστάθηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα. Το ίδιο ισχύει για τη «γερμανική κατοχή»: Δεν ήρθε με τανκς η τρόικα. Αν ο Παπανδρέου στο Καστελόριζο πρόδωσε τη λαϊκή εντολή, είναι αδύνατο να ισχυριστούμε το ίδιο για τον Σαμαρά. Δεν έχουμε σήμερα απαγόρευση πολιτικών κομμάτων και συλλήψεις πολιτικών αρχηγών. Θεωρούμε τη διαφορά αμελητέα;

Στο πεδίο της κατάργησης των βασανιστηρίων τα πράγματα είναι πολυπλοκότερα. Ο Ιλί Καρέλι πέθανε από βασανιστήρια, ενώ οι αντιφασίστες που κρατήθηκαν στη ΓΑΔΑ και οι συλληφθέντες στο Βελβεντό υπέστησαν κακοποίηση. Μπορούμε να μακρύνουμε τον κατάλογο προσθέτοντας τον Σάββα Ξηρό, τις διαπομπευθείσες οροθετικές και άλλους. Οι καταγγελίες για κακοποιήσεις μεταναστών γεμίζουν δελτία επί δελτίων των διεθνών οργανισμών για τα οποία η κυβέρνηση αδιαφορεί επιδεικτικά. Η αφετηρία μας είναι, προφανώς, ότι κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να βασανίζεται. Τι εξυπηρετεί, όμως, να λέμε ότι η σημερινή κατάσταση δεν διαφέρει σε τίποτα από μία συνθήκη στην οποία αυτό συνέβαινε σε εκατοντάδες, με πολύ πιο ασήμαντες αφορμές; Όταν ξεκίνησαν να καταθέτουν οι πρώτοι βασανισθέντες στο Συμβούλιο της Ευρώπης επί χούντας, έδειχναν σακατεμένα γεννητικά όργανα από παλούκωμα, στους εμπειρογνώμονες, για να τους δείξουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Αυτό καμία από τις κοπέλες που συνελήφθησαν πρόσφατα δεν το πέρασε. Κερδίζουμε κάτι συγκρίνοντας κάτι βάρβαρο με κάτι ακόμη πιο βάρβαρο; Έχουμε λόγο να πούμε ότι είτε ένας είτε διακόσιοι βασανίζονται είναι το ίδιο; Μειώνεται η ένταση της καταγγελίας αν αποδεχθούμε το αντικειμενικό γεγονός ότι υπάρχει ποσοτική διαφορά; Η επιμονή στη σύγκριση μεταφέρει τη συζήτηση στο πεδίο του «πάντως δεν είναι και τόσο άσχημα, έχει και χειρότερα», με τον αέρα μιας υπονοούμενης απειλής, όπως παρατήρησε ο Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος. Αλλά αυτή τη σύγκριση την επιβάλλει (ατυχώς) ο λόγος περί χούντας, πετυχαίνοντας το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει.

Θέλω να πω ότι σε όλα τα επίπεδα που χαρακτηρίζουν μια χούντα, έχουμε υπαρκτές παραβιάσεις με σημαντικές, πάντοτε, ποσοτικές διαφορές. Είναι διαφορετικό να συγκρίνει κανείς όλες αυτές τις πτυχές της (εντελώς ανάξιας του ονόματος) Δημοκρατίας μας με κάτι ασφαλώς χειρότερο, δίνοντας έτσι μονίμως την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να καγχάζουν ότι υπερβάλλουμε, και είναι διαφορετικό να λέει ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και μας περιμένει στο τέλος της διαδρομής που έχουμε ήδη ξεκινήσει να διανύουμε. Προσωπικώς δεν αμφιβάλλω ότι η παρέα που συνοδεύει τον σημερινό πρωθυπουργό δεν θα ορρωδούσε μπρος στη χρήση ολοκληρωτικών μέσων, και αυτό φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται, σε σχέση με τη χούντα. Όμως το να λες πως αυτό που είναι ένας ορατός κίνδυνος συμβαίνει ήδη, σημαίνει για μένα ότι μιλούμε εκτός μέτρου και η ρητορική υπερβολή αποδυναμώνει την περιγραφή αυτού που ζούμε.

Επιμένω ότι έχουμε να κάνουμε με ανόμοια φαινόμενα και η απροθυμία της διάκρισης δεν μας ευνοεί ούτε ρητορικά ούτε αναλυτικά. Για πολύ καιρό η συναίνεση των μαζών εξασφάλιζε την επιβίωση του συστήματος, χωρίς καταστολή. Θεωρώ εντελώς παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι σήμερα πια οι μάζες επιδιώκουν μια ανατροπή που την εμποδίζει η κατασταλτική βία – παρ’ ότι η βία είναι υπαρκτή. Αν αυτό είναι καλύτερο ή χειρότερο είναι άλλη συζήτηση. Το βέβαιο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, είναι πως τόσο μεγάλη ποσοτική διαφορά είναι στο τέλος ποιοτική. Κοινώς, πως πρόκειται για διαφορετικά φαινόμενα.

* Ο Κωνσταντίνος Πουλής γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Αρχαίο Δράμα στην Ελλάδα και την Αγγλία. Έχει δημοσιεύσει λογοτεχνικά κείμενα, μεταφράσεις, βιβλιοκρισίες και δοκίμια στα περιοδικά σημειώσεις, Πλανόδιον, Νέο Πλανόδιον, Πάροδος, Μπιλιέτο, Κ και Νέα Εστία. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Νέο Πλανόδιον. Πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς και στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα ThePressProject.gr. Πιο πρόσφατο βιβλίο του ήταν ο Φόρος στους Ρακοσυλλέκτες! από τις Εκδόσεις του thepressproject. Από τις Εκδόσεις Μελάνι πρόκειται να κυκλοφορήσει η συλλογή διηγημάτων του με τίτλο Ο θερμοστάτης.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Σ. Ελληνιάδης: Κραυγή αγωνίας για τους Ελληνες της Ουκρανίας (Βίντεο)

Διεθνή 


Ο Στέλιος Ελληνιάδης είναι ένας δημοσιογράφος που έχει πολύ καλή άποψη για το τι συμβαίνει στην Ουκρανία ειδικά στην Μαριούπολη και όλες τις πόλεις,  κωμοπόλεις και τα χωριά που κατοικούν οι Έλληνες της Αζοφικής Θάλασσας.

Σε απευθείας σύνδεση, λοιπόν σήμερα υπ το πρωί, απ’ την Μαριούπολη όπου βρίσκεται σε δημοσιογραφική αποστολή με την τηλεόραση του Μέγκα, ο  Στέλιος Ελληνιάδης μεταφέρει την κραυγή αγωνίας των Ελλήνων της Ανατολικής Ουκρανίας, που ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια από το ελληνικό κράτος εξ αιτίας της εμπόλεμης κατάστασης που βιώνουν.

Αναφέρθηκε ότι για τον πόλεμο που συμβαίνει σ’ αυτή την περιοχή υπάρχει παντελή αφωνία από τα διεθνή ΜΜΕ φέρνοντας σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στην Γάζα με την επέμβαση της τεράστιας ισραηλινής πολεμικής μηχανής σκοτώθηκαν 2.000 Παλαιστίνιοι μετά από  40 μέρες αεροπορικών βομβαρδισμών ενώ στην ανατολική Ουκρανία έχουν σκοτωθεί 4.500 άνθρωποι και πάνω από 10.000 οι τραυματισμένοι και όμως γ’ αυτόν το πόλεμο δεν μιλάει κανείς.

Ο Σ. Ελληνιάδης κατάγγειλε επίσης την αδιαφορία του ελληνικού κράτους στον ελληνισμό της ανατολικής Ουκρανίας,


Από το Βαθύ Κόκκινο

Διαβάστε Περισσότερα »

Μεγαλεπήβολα σχέδια του Πεκίνου, σε κόντρα με τη Δύση

Του Ερρίκου Φινάλη


Η ρωσοκινεζική συμμαχία εντείνει τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις


Τον περασμένο Ιανουάριο, ενώ η προσοχή της κοινής γνώμης ήταν στραμμένη στις συγκρούσεις σε όλη τη Μέση Ανατολή αλλά και στην όξυνση της κρίσης στην Ουκρανία, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία κοινή ναυτική άσκηση της Ρωσίας και της Κίνας στη Μεσόγειο. Επικεφαλής της άσκησης, που είχε ως στόχο τη «βελτίωση του επιπέδου επιχειρησιακής συνεργασίας μεταξύ ρωσικών και κινεζικών πολεμικών σκαφών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσόγειου» ήταν ένα ρωσικό πυρηνικό καταδρομικό και μια κινεζική φρεγάτα.

Πριν από λίγες μέρες, τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ αναφέρθηκαν στα σχέδια των δύο δυνάμεων για νέες κοινές ναυτικές ασκήσεις το 2015, στον Ειρηνικό αλλά και στη Μεσόγειο, πολύ πιο ευρείας έκτασης. Τα σχέδια αυτά αποτελούν τμήμα των αποφάσεων που έλαβαν οι υπουργοί Άμυνας των δύο χωρών στην τελευταία συνάντησή τους στο Πεκίνο – που με τη σειρά τους βαθαίνουν τη συνεργασία Ρωσίας και Κίνας για να αντιμετωπιστεί η πολιτική της Δύσης.

Η απόπειρα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να «στριμώξουν» τις αναδυόμενες δυνάμεις εξαπολύοντας χαοτικές συγκρούσεις τόσο στη γειτονιά της Ρωσίας όσο και στα κινεζικά χωράφια (όπου κλιμακώνεται η ένταση με την Ιαπωνία) συναντά έτσι την αποφασιστική αντίδραση της Μόσχας και του Πεκίνου. Η αυξανόμενη παρουσία ακόμη και κινεζικών πολεμικών σκαφών και στη Μεσόγειο δείχνει ακριβώς την τάση αλλαγής των συσχετισμών, την οποία προσπαθεί να ανακόψει ο ευρωατλαντισμός.

Οι νέοι «Δρόμοι του Μεταξιού»


Η Κίνα λοιπόν αρχίζει να δρα πλέον σαν παγκόσμια κι όχι μόνο περιφερειακή δύναμη. Έχοντας διεισδύσει εδώ και καιρό οικονομικά στην Αφρική κυρίως, αλλά και στην Ευρώπη και στη Λατινική Αμερική, όπου ανταγωνίζεται με τις παλιές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τον έλεγχο μεγάλων αγορών, πηγών πρώτων υλών, ακόμη και χωρών ολόκληρων στην περίπτωση της Αφρικής, τώρα κάνει αισθητή την απόφασή της να προασπίσει τα συμφέροντά της και με πιο… παραδοσιακούς τρόπους.

Μάλιστα προσπαθεί να δελεάσει και τμήμα του αντίπαλου στρατοπέδου υποσχόμενη τη συμβολή της στην έξοδο από την παρατεταμένη κρίση μέσω μεγα-σχεδίων όπως η αναβίωση του «Δρόμου του Μεταξιού», καταρχήν στην κλασική χερσαία διαδρομή του (φτάνοντας όμως αυτή τη φορά μέχρι την… Ολλανδία). Το δεύτερο τμήμα του σχεδίου, στο οποίο εμπλέκεται άμεσα και η Ελλάδα, αποτελείται από το θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού, που θα ξεκινά από τη Βενετία (όπου θα συναντιέται με τη χερσαία διαδρομή) και, με διαμετακομιστικό κέντρο τον Πειραιά, θα επιστρέφει στην Κίνα.

Ο σχετικός χάρτης που έδωσε πέρυσι στη δημοσιότητα το επίσημο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua είναι πραγματικά εντυπωσιακός: η χερσαία και η θαλάσσια διαδρομή της σύγχρονης εκδοχής του «Δρόμου του Μεταξιού» συνδέει (και «δένει»;) τρεις ηπείρους. Συνοδεύεται βέβαια από σχέδια για κατασκευή ή επέκταση αυτοκινητόδρομων, σιδηροδρομικών συνδέσεων και λιμενικών εγκαταστάσεων – μια πρώτη γεύση παίρνουμε τώρα στην Ελλάδα από την επέκταση της κυριαρχίας της Cosco στον Πειραιά και όχι μόνο…

Ανάγκη διαφορετικής στάσης


Η όλο και στενότερη συνεργασία Ρωσίας-Κίνας και τα μεγα-σχέδια που αμφισβητούν την κυριαρχία των δυτικών δυνάμεων σε περιοχές του κόσμου που θεωρούσαν δεδομένες πιστοποιούν τις τεκτονικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις των οποίων γινόμαστε μάρτυρες. Οι ανακατατάξεις αυτές, θέλουμε-δεν θέλουμε, σφραγίζουν (κι όσο περνά ο καιρός θα το κάνουν όλο και πιο άμεσα) τις εξελίξεις και στη γειτονιά μας και πιο ειδικά στην Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους έχουν καταφέρει για την ώρα να υποτάξουν και την Ευρώπη στη «χαοτική» πολιτική ανάσχεσης που δοκιμάζουν. Αλλά, εγκλωβισμένες και σε αντιθέσεις που έχουν γεννήσει οι ίδιες, δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πετύχουν θετικά γι’ αυτές αποτελέσματα. Η Ρωσία, οικοδομώντας μια πολύπλευρη συμμαχία με την Κίνα αλλά και με άλλες αναδυόμενες δυνάμεις, δεν δείχνει διατεθειμένη να συμβιβαστεί με την περικύκλωσή της. Αυξάνονται έτσι οι κίνδυνοι γενικευμένης ανάφλεξης, μπροστά στην οποία η σημερινή τραγική σύρραξη στην Ουκρανία θα μοιάζει μικροεπεισόδιο.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, αποτελεί επείγουσα ανάγκη ο αναπροσανατολισμός της Ελλάδας, που πρέπει να εκμεταλλευθεί τις αντιθέσεις μεταξύ των «μεγάλων» ώστε να μην συνθλιβεί ολοκληρωτικά. Η πρόσδεση στο άρμα του ευρωατλαντισμού και η πλειοδοσία υποστήριξης των δυτικών τυχοδιωκτισμών σε Ουκρανία, Συρία κ.λπ. από τους Σαμαρά-Βενιζέλο πρέπει να ανατραπεί. Όχι μόνο για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας, αλλά κι επειδή αυτό επιτάσσει η ανάγκη του ελληνικού λαού να επιβιώσει και να ξανασταθεί όρθιος και ασφαλής.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Διπλή αποικιοποίηση

To editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί


Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει ανάλογο γεγονός. Αλλά η παρενόχληση, από την πλευρά της Τουρκίας, του ελικοπτέρου που μετέφερε τον Έλληνα υπουργό Άμυνας από τη Στρογγύλη στην Ρω έχει σήμερα διαφορετική σημασία. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της και μάλιστα μόλις μια βδομάδα πριν τη σύγκληση του λεγόμενου Συμβουλίου Συνεργασίας των δύο χωρών και την επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα.

Η κυβέρνηση, κατά την προσφιλή της τακτική, διεμήνυσε να κρατηθεί χαμηλά το θέμα στην ειδησεογραφία, ενώ πηγές του υπουργείου έσπευσαν να καθησυχάσουν διαδίδοντας ότι δεν συνιστά ακριβώς παρενόχληση η (τυχαία, σύμφωνα με τους κύκλους του υπουργείου;) ανακοίνωση στο πλήρωμα του ελικοπτέρου ότι βρίσκεται στον τουρκικό εναέριο χώρο, ενώ το Σινούκ πετούσε πάνω από το Καστελόριζο.

Δεν μιλάμε φυσικά για ένα τυχαίο σημείο στο χάρτη, αλλά για μια ζώνη κρίσιμης σημασίας που βρίσκεται στο επίκεντρο των σχεδίων της Άγκυρας για την ανατολική Μεσόγειο. Μια σειρά χάρτες και σχέδια της Τουρκίας είναι γνωστό ότι το τελευταίο διάστημα, και ειδικά από το 2011 και μετά, «προσπερνούν» το Καστελόριζο. Όπως έκαναν και στην πράξη με την Κύπρο, προχωρώντας σε έρευνες Νότια του νησιού σαν να μην υφίσταται άλλο κράτος κάτω από τα παράλια της Τουρκίας.

Ελλάδα και Κύπρος, όμως, δεν αντιμετωπίζονται μόνο από την Άγκυρα σαν κρατικές οντότητες υπό αμφισβήτηση. Μνημόνια και γεωπολιτικοί σχεδιασμοί λειτουργούν από κοινού για τη μετατροπή των δύο χωρών σε κράτη περιορισμένης κυριαρχίας. Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν στις αποικίες χρέους. Με την Κύπρο, βέβαια, να έχει ήδη υποστεί ένα διαμελισμό και το βόρειο τμήμα της να βρίσκεται υπό κατοχή, κάτι που σχεδόν όλοι μοιάζει να θέλουν να ξεχάσουν.

Το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό σύστημα, πειθήνιο στις απαιτήσεις της τρόικας και των κάθε φορά ισχυρών, είναι συμμέτοχο στην αποικιοποίηση. Ενδεικτικός για το γεγονός ότι Μνημόνια και γεωπολιτικές επιδιώξεις «δουλεύουνε μαζί», είναι ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου στις εξελίξεις των τελευταίων ετών και στα δύο αυτά πεδία. Για αυτό είναι εξοργιστική η επανεμφάνισή του ως σωτήρα της πατρίδας στις κρίσιμες σημερινές συνθήκες.

Ενδεικτικό είναι, επίσης, ότι (και) δικής του έμπνευσης ήταν η κατοχύρωση του θεσμού του Συμβουλίου Συνεργασίας, δηλαδή του κοινού Υπουργικού Συμβουλίου Ελλάδας-Τουρκίας που πρόκειται να συγκληθεί για τρίτη φορά την επόμενη βδομάδα, στην Αθήνα.

Τα κίνητρα της Άγκυρας για την πραγματοποίηση του Συμβουλίου είναι σαφή. Η Τουρκία έχει επιβάλλει την πειρατική παρουσία του Μπάρμπαρος, προχωρά σε διαρκείς δηλώσεις που αμφισβητούν κάθε δικαίωμα της Κύπρου, προβάλλει συνεχώς νέες αξιώσεις και απειλεί. Σε τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην Άγκυρα, προετοίμασε την παρουσία της στην Αθήνα αντιμετωπίζοντάς την ως θέατρο μιας νέας προκλητικής εμφάνισης.

Τα κίνητρα, όμως, λείπουν για την «από δω» πλευρά. Τίποτα θετικό δεν προμηνύει η συνάντηση της Αθήνας, ειδικά κάτω από το βάρος των τελευταίων προκλήσεων.

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Τι θα διαβάσετε στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 29 Νοεμβρίου

Μεταξύ πολλών άλλων διαβάστε στον Δρόμο:


Κεντρικό θέμα:

Βάζουν πλώρη για νέο Καστελόριζο
Ετοιμάζουν μετα-μνημονιακές αλυσίδες χειρότερες από το 2010
Η τρόικα επιβάλλει τετελεσμένα που θα «απαγορεύουν» κάθε άλλη πολιτική
Όρος σωτηρίας της χώρας η άρνηση της νέας φυλακής

Το πολιτικό «παράδοξο» ΔΝΤ και Ε.Ε.
Τι χωρίζει και τι ενώνει τους εταίρους της τρόικας στη σκληρή διαχείριση του ελληνικού «πειράματος»
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Αναγκαία η έξοδος από τον φαύλο κύκλο της μετατόπισης
Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι εντεινόμενες πιέσεις, οι «τακτικές» και η στρατηγική
Του Γιώργου Παπαϊωάννου

Στο θέμα της εβδομάδας:

Να συνεχίσουν το «ταξίδι» τους ζητούν οι πρόσφυγες
«Ασφάλεια, ελευθερία και αξιοπρέπεια για εμάς και τα παιδιά μας»
Του Ζαχαρία Ρουστάνη

Στο Περίπτερο Ιδεών:

Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό του Στέλιου Ελληνιάδη στην Αν. Ουκρανία:
Οι Έλληνες στην πρώτη γραμμή της εμπόλεμης ζώνης

Ψάχνοντας το φάντασμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης
Σχέδια επί χάρτου και πραγματικές δυνατότητες του λαού και της χώρας
Του Ανδρέα Κυράνη

Διαβάστε στις Παρεκκλίσεις:

«Χούντα ή Ολοκληρωτισμός; Ακυρολεξίες ή αναλογίες;»
Του Φώτη Τερζάκη

Ελληνοτουρκικά ρεζιλίκια
Στις παλιές και νέες προκλήσεις απαντάμε με… κοινά Υπουργικά Συμβούλια
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο κυνήγι των τρωκτικών
Ειλικρίνεια και σκοπιμότητα των πρακτικών
Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Διαβάστε τις σελίδες της Πανελλαδικής Συνάντησης Νέων:

Απ’ το lifestyle στην τέχνη
Για τη σχέση της νεολαίας με τον Πολιτισμό
Δύο μπλόγκερς και ένας νέος κινηματογραφιστής μιλούν στο Δρόμο

Απεργιακά ερωτήματα
Περισσότερος κόσμος, υποτονικό το κλίμα

Κοινωνική ασφάλιση στην καρμανιόλα του 2015
Τι περιμένει τους ασφαλισμένους ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως συμφωνίας με τους «εταίρους»
Του Ηλία Σταθάτου

Βραδυφλεγείς βόμβες Μπαλάσκα στο Κιλκίς
Οι εργολάβοι-συνεργάτες του πρώην νομάρχη θυμήθηκαν προφορικές… αναθέσεις 2,35 εκατομμυρίων
Του Ζαχαρία Ρουστάνη

Θεσσαλονίκη: Πολιτική δίωξη των αιρετών
Πειθαρχικά για όσους υπερασπίζονται την αυτοδιοίκηση και τους δημότες
Του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη

Άρωμα… μαφίας στο Ηράκλειο
Δολοφονική επίθεση στον αντιδήμαρχο, μάλλον για τη διαχείριση των σκουπιδιών
Του Μάριου Διονέλλη

Ο κ. Ρίχτερ και Η Μάχη της Κρήτης
Του Μύρωνα Ξυδάκη

Ας μοιραστούμε το σκισμένο μας εισιτήριο
Κρίση: Ένα πλάνο στις ειδήσεις και ένας τυφώνας που δοκιμάζει σχέσεις
Της Σταματίας Καλλιβωκά

Στα διεθνή, μεταξύ άλλων, διαβάστε:

Ετιέν Μπαλιμπάρ: Κρίση και μέλλον της παγκόσμιας Αριστεράς
Η συνέχεια μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης

Ο «παλιός καλός» ΙΡΑ
Γιατί το πολιτικό κατεστημένο θυμάται επιλεκτικά τους αγωνιστές της ελευθερίας
Του Τζέρι Άνταμς

Και πάλι: Είναι οι κομμουνιστές υπέρ των εξεγέρσεων ή όχι;
Δασκαλεύοντας το Φέργκιουσον…
Έρικ Ριμπελάρσι

Ρωσικές… αναταράξεις στη Γερμανία
Το ευρωατλαντικό δόγμα και η Ουκρανία ως πεδίο γεωπολιτικής σύγκρουσης
Του Ερρίκου Φινάλη

Στον πολιτισμό -μεταξύ άλλων- διαβάστε:

Γυναικεία πορτρέτα μέσα απ’ τους οικογενειακούς δεσμούς στο σινεμά
Ανανέωση της αυτοβιογραφικής τάσης στον κινηματογραφικό ρεαλισμό
Της Ιφιγένειας Καλαντζή

Και όπως κάθε βδομάδα, διαβάστε τις αποκαλυπτικές σελίδες της εργασίας, τον Ηρόστρατο, δείτε τα σκίτσα των Πέτρου Ζερβού, Γιάννη Αντωνόπουλου, Παναγιώτη Μητσομπόνου και το ξεχωριστό κάθε φορά social design του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη.

Εφημερίδα Δρόμος

Αναζητήστε την κάθε Σάββατο στα περίπτερα


Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Μια πορτοκαλάδα, ρε παιδιά… Από πορτοκάλι

Του Σωκράτη Μαντζουράνη


Δεν νιώθετε ένα κόμπο στο λαιμό;

Η κυβέρνηση τιμά το Πολυτεχνείο αποκαλώντας τους φοιτητές «θρασίμια», ο Φορτσάκης 41 χρόνια μετά, ξανακαλεί τα ΜΑΤ στη Νομική, ο απόγονος δικτάτορα τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο λαός τιμά την επέτειο φρουρούμενος από 7.000 αστυνομικούς.

Για Ψωμί πάλευαν τότε, και τα παιδιά σήμερα λιποθυμούν από ασιτία.

Για Παιδεία πάλευαν τότε, και σήμερα κλείνουν 1.000 σχολεία.

Για Ελευθερία πάλευαν τότε, και σήμερα είσαι πια ελεύθερος να πας μετανάστης.

«Το Πολυτεχνείο ζει και μας οδηγεί».

Σε ποιες λαϊκές εξεγέρσεις ζει;

Σε ποιες κοινωνικές ανατροπές μάς οδηγεί;

Ο Καρατζαφέρης χέρι-χέρι με τη μίζα, ο Γιώργος μας απειλεί πως «έχει ο καιρός γυρίσματα», Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ αγωνίζονται να έλθει η τρόικα για να μπορέσουν μετά να… τη διώξουν και η τρόικα τους δίνει εντολή να σκύψουν πιο βαθιά, «έως της 6ης πρωινής».

Ο Σαμαράς ανακαλύπτει πως «έχουμε την ταχύτερη ανάπτυξη αυτό το τρίμηνο, σε ολόκληρη την Ευρωζώνη», ο Βενιζέλος ανακαλύπτει πως είναι η αντιπολίτευση του εαυτού του και ο Πρετεντέρης ακόμα προσπαθεί ν’ ανακαλύψει ποιος είναι ο σκελετός της Αμφίπολης.

Θλίψη.

Μπόχα και σαπίλα.

Υποταγή και προτεκτοράτο.

Πας τώρα από «την άλλη μεριά», ν’ ανασάνεις λίγο, να ονειρευτείς λίγο, αλλά…

Ακούς τον πρόεδρο το πρωί και κρυφοχαίρεσαι. «Ούτε με το κιάλι δεν βλέπετε τους 180 βουλευτές. Εκλογές τώρα…».

Ακούς το βράδυ τον σ. Μανώλη και ψάχνεις το ψυχοφάρμακο: «Δεν αποκλείεται η παρούσα Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εξαρτάται από το οικονομικό και πολιτικό σύστημα, ελληνικό και ξένο, αν θέλει ή δεν θέλει τον Αντώνη Σαμαρά».

Και ο κυρίαρχος λαός, από τον οποίον τίποτα πια δε φαίνεται να εξαρτάται, παρακολουθεί το πόκερ και περιμένει ν’ ακούσει «180 και τα ρέστα μου».

Ακούς το σ. Αλέξη κι αναγαλλιάζεις λίγο:

«Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μνημόνια δε μπορούν να συνυπάρξουν».

Κι έρχεται σε λίγο ο άλλος Αλέξης και σε αποτελειώνει: «Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ενδεχόμενο να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική. Είναι πολύ πιθανό».

«Βουτιά στην κοινωνία», ακούς από τα στελέχη μας και μόλις πας να πάρεις φόρα, έρχεται ο σ. Δραγασάκης και σε μαζεύει: «Επιδιώκουμε να έχουμε αδιαμεσολάβητες και όσο γίνεται αξιόπιστες σχέσεις με τους φορείς της παγκόσμιας οικονομίας και να ξέρουμε με ποιους διαφωνούμε και με ποιους μπορούμε να συμφωνήσουμε».

Με όλους αυτούς διαφωνούμε σύντροφε και με κανέναν απ’ αυτούς δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Άλλο να μιλάμε, άλλο να έχουμε σχέσεις κι άλλο να συμφωνούμε.

Έτσι δεν αποφασίσαμε;

Έρχεται, τέλος, ο σ. Λαφαζάνης και παλαβώνεις: «Αν οι πληροφορίες αυτές έχουν κάποια βάση, τότε προσφέρονται για πολλές σκέψεις».

Μαζί είστε σ. Παναγιώτη, βασικός συμπαίκτης είσαι σ. Παναγιώτη, ρώτα να μάθουμε κι εμείς αν «έχουν βάση», να κάνουμε κι εμείς τις σκέψεις μας.

Λυπηθείτε μας σύντροφοι.

Βιαστικά και άγαρμπα πάτε για την εξουσία σύντροφοι, λες και βιάζεστε να επιβεβαιώσετε τον Κουτσούμπα.

Μια πορτοκαλάδα θέλουμε οι έρμοι, που έλεγε κι ο Σταυρίδης.

Όχι από μούσμουλα, όχι από βύσσινα.

Μια πορτοκαλάδα, από πορτοκάλι…

Μια Αριστερή Αριστερά.

Μπορείτε;

Από τον Δρόμο της Αριστεράς

Διαβάστε Περισσότερα »

Απ’ την πρώτη μέρα

Του Στάθη
 

Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι η προσέγγιση της ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ και η τυχόν συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ συνιστά μια πεντακάθαρη αριστερή πολιτική. Διότι πηγαίνοντας η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ προίκα το 0,98% που διαθέτει στο εκλογικό σώμα συν τη συγκυβέρνησή της με τον Βενιζελομπαλτάκο, είναι βέβαιον ότι ένα 3%-4% της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο ΚΚΕ. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κατορθώσει να ενισχύσει τις δυνάμεις στα αριστερά του, που θα τον πιέζουν να ασκήσει μια πιο αριστερή πολιτική. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό από αυτό;

Θα μου πείτε ορισμένοι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας καταλαβαίνω. Βλέπετε κάποιο μέτωπο του ΚΚΕ προς τα δεξιά; Το μόνο μέτωπο που έχει ανοιχτό το ΚΚΕ είναι προς την Αριστερά. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό απ’ αυτό;

Μάλιστα ο σ. Κουτσούμπας βρίσκεται σε εγρήγορση: «To KKE θα είναι στους δρόμους απ’ την πρώτη μέρα κιόλας σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Απ’ την «πρώτη κιόλας μέρα», σύντροφε; Ούτε καν απ’ τη δεύτερη; Να μη δούμε πρώτα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να τον πλακώσουμε στις σφαλιάρες με τη μία; Μπράβο! Αυτό είναι αριστερή πολιτική! Και συνεπής!

Διότι όταν πλακώνεις στις σφαλιάρες τόσον καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ εκ προοιμίου (ότι είναι αποστάτες, νεοπασόκοι, ότι δουλεύουν τον λαό), δεν μπορείς να μην τον πλακώσεις στις σφαλιάρες απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, αν ο λαός δώσει στους ΣΥΡΙΖαίους την εντολή να τον προδώσουν. Ή είσαι αριστερός, συγγνώμην κομμουνιστής, ή δεν είσαι. Ούτε «χρυσαύγουλο», ούτε «συριζαύγουλο». Αν και, στην πραγματικότητα, για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη μέρα (κι όχι μόνον) δεν τίθεται θέμα, το έχει λύσει η ΚΝΕ. «Την πρώτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει με τα χέρια τον Γόρδιο Δεσμό. Τη δεύτερη ημέρα θα φέρει διπλές με ένα ζάρι. Την τρίτη ημέρα θα φτιάξει οχτάπορτο στο τάβλι. Την τέταρτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τρίποντο απ’ τη γραμμή των βολών. Την πέμπτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει διαίρεση με το μηδέν. Την έκτη ημέρα θα κάνει την Ε.Ε, φιλολαϊκή. Την έβδομη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναπαυθεί παρέα με τον Τσακ Νόρις». Χιούμορ περιωπής.

Αριστερό. Διότι για τη δεξιά τέτοια αφίσα η ΚΝΕ δεν έχει βγάλει. Μόνον για την Αριστερά, άρα ο μονότονος μονομέτωπος αγώνας κατά της Αριστεράς είναι ό,τι πιο αριστερό μπορεί να προσφέρει το ΚΚΕ αυτόν τον καιρό στον λαό. Εκτός κι αν αυτή την αφίσα δεν την έφτιαξαν κομμουνιστές, αλλά «κομμουνιστές», προβοκάτορες, βαλτοί και χαφιέδες.

Ομως, πρόσεχε, σύντροφε Κουτσούμπα, και να με συγχωρείς που λαμβάνω το θάρρος (εγώ, που οι χούλιγκανς που έχετε αμολήσει στην πιάτσα με βρίζουν νυχθημερόν αισχρότατα), πρόσεχε μην αρχίσουν να σου φωνάζουν στα καφενεία: «Κουτσούμπα, ο ΣΥΡΙΖΑΣ!». Κι ένα τελευταίο, μιας και μας δίνεται η ευκαιρία, επί προσωπικού. Αν σας θεωρούσα κομμουνιστές, θα σας ρωτούσα, ποιοι είσθε εσείς που βρίζετε προδότη όποιον σας κάνει κριτική; Ποιοι είσθε εσείς που αμφισβητείτε την τιμή και την υπόληψή μου, την εργατική μου διαδρομή και τις πολιτικές μου επιλογές; Mε ποιο δικαίωμα (ατιμάζοντας την κομμουνιστική ηθική) με συκοφαντείτε, όπως συκοφαντείτε, βρίζετε, απαξιώνετε και υποσκάπτετε χιλιάδες αγωνιστές; Νομίζετε ότι αυτοί που έχετε αμολήσει στο διαδίκτυο να μας βρίζουν με γλώσσα ψυχάκια και ήθος χαφιέ, θα μας τρομοκρατήσουν; Θα λέμε τη γνώμη μας για το ΚΚΕ, όπως για τον ΣΥΡΙΖΑ και κάθε άλλο κόμμα.

Και για να τελειώνουμε με το «κάθε μέρα στο δρόμο». Επί δεξιάς των Σαμαροβενιζέλων δεν είσθε κάθε μέρα στον δρόμο. Σε μονοήμερες και άσφαιρες απεργίες έχετε κατέβει, όπως και η υπόλοιπη Αριστερά συν τη ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Οσο για τους αγώνες στα σωματεία -που καλά κάνουν και κατεβαίνουν οι κομμουνιστές- τους χρησιμοποιείτε για να παραμυθιάζετε τον κόσμο ότι ο αγώνας για τα υπουργεία είναι μάταιος. Τελευταία φορά που κατεβήκατε στους δρόμους ήταν για να διαλύσετε τους Αγανακτισμένους (σε σύμπνοια με τα ντόμπερμαν της ενημέρωσης, τη δεξιά και τους «εκσυγχρονιστές»). Αντί αυτή η «εκκλησία του Δήμου» να είναι η χαρά του κομμουνιστή για τη ζύμωση και τη διάδοση των ιδεών του, για εσάς ήταν μια εξέγερση που δεν έπρεπε να γίνει - χαρίσατε πολλούς απ’ τους πολίτες στη Χρυσή Αυγή και βρίσατε (πάλι) όλους τους υπόλοιπους.

Ομως πολλά είπαμε (και «άξιος ο μισθός μου» του αποστάτη που θέλει -άλλη δουλειά δεν έχει- να διαλύσει το ΚΚΕ, του αντικομμουνιστή και του οφσόρ ρεφορμιστή) - τα πράγματα είναι σοβαρά! Γιατί η Μέρκελ κι όλο το κογκλάβιο των Επικυριάρχων στραγγαλίζουν με την αδιαλλαξία τους την κυβέρνηση Σαμαρά;

Πρώτον, για να τελειώσουν τη δουλειά - οι όποιες παρατάσεις τυχόν δοθούν, θα είναι ελεγχόμενες.

Δεύτερον, για να συντρίψουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δανειστές μας ξέρουν ότι στις εκλογές, είτε γίνουν τώρα είτε σε λίγες βδομάδες, το πολύ δυο μήνες, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη. Θέλουν λοιπόν να τον συντρίψουν από την «πρώτη ημέρα». Ετσι ώστε να περάσουν το μήνυμα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ότι το φλερτ με την Αριστερά είναι παιχνίδι με τη φωτιά.

Υπάρχουν βεβαίως πλέον στη Δύση πολλοί, πολιτικοί, κόμματα, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες που βλέπουν ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση και να βγάλει απ’ τον μονόδρομο της μονεταριστικής καταστολής την πολιτική διαχείριση και τις οικονομικές επιλογές. Ομως οι δυνάμεις αυτές είναι ακόμα αδύναμες.

Στην Ευρώπη χτίζεται ημέρα με την ημέρα μια οικονομική δικτατορία που εκφασίζει τις αστικές δημοκρατίες. Σε αυτήν την πολιτική το Βερολίνο, οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και η αδυσώπητη ευρωενωσιακή γραφειοκρατία είναι ακλόνητες. Και για αυτό μάλλον αεροβατούν ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δείχνουν να πιστεύουν ότι μια ενδεχόμενη νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελέσει το πρόσχημα για να αλλάξει το Βερολίνο την πολιτική του επί το φιλολαϊκότερον.

Πρόκειται περί πλάνης οικτράς. Το Βερολίνο θέλει να κάψει την Ελλάδα μπροστά στα μάτια της Γαλλίας και της Ιταλίας. Και να την κάψει, ει δυνατόν, με κυβέρνηση της Αριστεράς.

Με έναν σμπάρο, νταμπλ. Από την «πρώτη μέρα», ώστε η τελευταία μέρα μιας κυβέρνησης της Αριστεράς να ’ρθει σύντομα και το Βερολίνο να ξεμπερδεύει με τα Podemos, τα Σίνφεϊν, τα κομμουνιστικά κόμματα στην Πορτογαλία ή την Ισπανία ή όπου αλλού δεν έχουν αφομοιωθεί (ή αυτοεξορισθεί απ’ την πολιτική σκηνή) και κάθε άλλη ριζοσπαστική δύναμη, εργατικό κίνημα και συλλογικότητα, που αντιστέκονται, διεισδύοντας πλέον στα εκλογικά σώματα με αξιώσεις ανατροπής της δεξιάς και ακροδεξιάς πολιτικής που μετατρέπει σήμερα την Ευρώπη σε Βαστίλη.

Από την «πρώτη μέρα» πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ τον «λαό στον δρόμο». Ενημερωμένον, πανέτοιμον, γεμάτον ελπίδες, έτοιμον να αγωνισθεί για την ίδια του τη ζωή. Η υπόθεση της Ελλάδας, αν γίνει υπόθεση της Αριστεράς, είναι υπόθεση κάθε έντιμου, γενναίου και καλού πολίτη, δεξιού κι αριστερού, κομμουνιστή και χριστιανού, όλων, πλην ραγιάδων, φασιστών και όσων μήδισαν με τα Μνημόνια.

Η Ελλάδα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της υποτέλειας κυβερνάται ακόμα απ’ τις δυνάμεις της διαφθοράς, της διαπλοκής και της υποτέλειας. Μπροστά στο διαφαινόμενο τέλος τους βρίσκονται σε εμφύλιο πόλεμο (ΠΑΣΟΚ κατά ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. κατά ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. κατά Ν.Δ.), σε αμηχανία (Ποτάμι) και σε κατάρρευση (ΔΗΜΑΡ) - με τη Χρυσή Αυγή να επιστρέφει στους υπονόμους. Ο λαός είναι λοιπόν που βγαίνει στο προσκήνιο, αυτός είναι που αποσαθρώνει το σύστημα.

Βγαίνει στο προσκήνιο με όχημα και εργαλείο τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό πρέπει να ανταποκριθεί η Αριστερά και πολύ περισσότερο να τα καταφέρει...

Από το e-nikos

Διαβάστε Περισσότερα »