Tου Άρη Δαβαράκη
Είναι Σάββατο, η τελευταία μέρα του μικρού μας Φεβρουάριου. Ο Μάρτιος δεν είναι τίποτα, περνάει γρήγορα, 21 προς 22 έχουμε εαρινή ισημερία, μπαίνει η άνοιξη, αλλάζει η ώρα την τελευταία Κυριακή και νυχτώνει πάλι στις 9 – επιτέλους. Νεραντζιές ανθισμένες εδώ στο κέντρο της Αθήνας, ηλιοφάνεια, ρούχα χαλαρά και βολικά, οι πρώτες βουτιές στον Σαρωνικό - και μετά Μεγάλη Εβδομάδα, Ανάσταση, Πάσχα, Λαμπρή.
Παράλληλα θα τρέξουν και οι πολιτικές εξελίξεις. Προς το παρόν κανείς δεν ξέρει για πού τραβάμε και αν θα τα καταφέρουμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς, εντός και εκτός Ελλάδος, δεν την κρίνει σαν εύκολη αυτήν την προσπάθεια που έχει αναλάβει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Υπάρχει βλέπετε αυτό το πολύ σοβαρό πρόβλημα, πως αν πετύχει, θα επηρεάσει πολύ τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους που τους έχει γονατίσει και αυτούς η λιτότητα και η δημοσιονομική πειθαρχία της Μέρκελ και του Σόϊμπλε. Θα κάνουνε λοιπόν ότι μπορούνε οι κυβερνήσεις των εταίρων μας για να μην αντέξει ο Τσίπρας. Και αφού μπορούνε να μας εξοντώσουν οικονομικά σε τέτοιο βαθμό ώστε, χωρίς μεγάλη δυσκολία, να μας οδηγήσουνε σε πιστωτικό γεγονός, άρα και στην επίσημη πια πτώχευση - γιατί να μην το κάνουν; Έτσι θα γίνει η Ελλάδα το κακό παράδειγμα για όλη την Ευρώπη και σοβαρό επιχείρημα για κάθε αριστερόστροφη πολιτική επιλογή στις ευρωπαϊκές κάλπες –αρχής γενομένης από την "απειλούμενη" από το Podemos Ισπανία.
Στο εσωτερικό η κυβέρνηση έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα. Σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της την κατηγορούν ήδη για μεγάλες υποχωρήσεις, ενώ οι «απέναντί» της πολιτικοί την περιμένουν στην γωνία και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να της δυσκολέψουνε τον δρόμο. Δεν λέει κανείς πως είναι παράξενο αυτό ή μη αναμενόμενο. Τη δουλειά τους κάνουνε, θέλουνε πίσω την εξουσία, αυτό το πολύτιμο σκήπτρο που χάσανε. Πολιτική είναι αυτή και έτσι «παίζεται». Ήδη τις τελευταίες λίγες μέρες τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια που στο τέλος της προεκλογικής περιόδου και τις πρώτες τρείς εβδομάδες μετά την 25η Ιανουαρίου είχανε γίνει τσιπρικώτερα του Τσίπρα, δεν σταματάνε να προβάλλουν τα μεγάλα προβλήματα ρευστότητας, τις αρνητικές δηλώσεις απ’ όπου και αν προέρχονται και το συνεχές «δεν υπάρχουν λεφτά» - άρα κινδυνεύουν μισθοί και συντάξεις και τα βασικά για την επιβίωση της χώρας.
Εγώ λοιπόν πιστεύω – και το υπογράφω – πως θα βρεθούνε λύσεις πρακτικά εφαρμόσιμες και πως θα μας στηρίξουν ακόμα και εκείνες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που κινδυνεύουν πιο άμεσα από μια Ελληνική επιτυχία. Φτάνει να σταματήσουμε την γκρίνια (στα social media και όπου αλλού) όσοι από εμάς που ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αρχίσει κιόλας να φορτώνουμε την ήδη υπερφορτωμένη μας κυβέρνηση με αρνητισμό και μαυρίλα, την ώρα ακριβώς που χρειάζεται στήριξη (μέχρι και τυφλή) για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως λέει και ο Τσίπρας «εμείς δεν έχουμε άλλα στηρίγματα, μόνο εσάς έχουμε». Και είναι αλήθεια.
Όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς που τον πιστεύουμε και τον ψηφίσαμε οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο όριο ακριβώς της αυτοδυναμίας, είναι απολύτως φυσικό να θέλουν την αποτυχία του – που θα είναι ένα μεγάλο κτύπημα για όλα τα αριστερά συγγενή κόμματα και κινήματα στην Ευρώπη, εκτός από μια δική μας δυσβάσταχτη ήττα. Οφείλουμε λοιπόν να συναισθανθούμε επιτέλους λίγο την ευθύνη που μοιραζόμαστε με την «κυβέρνησή μας» και να μην τσιμπάμε σαν πρωτόβγαλτα σε κάθε κινδυνολογία, συντελώντας έτσι στα σχέδια των «απέναντι». Δεν είναι παιχνιδάκι αυτό που ζούμε και δεν επιτρέπεται να κάνουμε σαν κακομαθημένα που «άλλα μας υποσχέθηκαν» αλλά δεν μπόρεσαν αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη, να τα πραγματοποιήσουν.
Ένα μόνο σας λέω: Αν αποτύχει ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, θα βρούμε πάλι μπροστά μας τους Σαμαροβενιζέλους, τα «στελέχη» και τους παρατρεχάμενούς τους.
Για να μην συμβεί αυτό, απαιτείται υπομονή και ενότητα.
Είναι Σάββατο, η τελευταία μέρα του μικρού μας Φεβρουάριου. Ο Μάρτιος δεν είναι τίποτα, περνάει γρήγορα, 21 προς 22 έχουμε εαρινή ισημερία, μπαίνει η άνοιξη, αλλάζει η ώρα την τελευταία Κυριακή και νυχτώνει πάλι στις 9 – επιτέλους. Νεραντζιές ανθισμένες εδώ στο κέντρο της Αθήνας, ηλιοφάνεια, ρούχα χαλαρά και βολικά, οι πρώτες βουτιές στον Σαρωνικό - και μετά Μεγάλη Εβδομάδα, Ανάσταση, Πάσχα, Λαμπρή.
Παράλληλα θα τρέξουν και οι πολιτικές εξελίξεις. Προς το παρόν κανείς δεν ξέρει για πού τραβάμε και αν θα τα καταφέρουμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς, εντός και εκτός Ελλάδος, δεν την κρίνει σαν εύκολη αυτήν την προσπάθεια που έχει αναλάβει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Υπάρχει βλέπετε αυτό το πολύ σοβαρό πρόβλημα, πως αν πετύχει, θα επηρεάσει πολύ τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους που τους έχει γονατίσει και αυτούς η λιτότητα και η δημοσιονομική πειθαρχία της Μέρκελ και του Σόϊμπλε. Θα κάνουνε λοιπόν ότι μπορούνε οι κυβερνήσεις των εταίρων μας για να μην αντέξει ο Τσίπρας. Και αφού μπορούνε να μας εξοντώσουν οικονομικά σε τέτοιο βαθμό ώστε, χωρίς μεγάλη δυσκολία, να μας οδηγήσουνε σε πιστωτικό γεγονός, άρα και στην επίσημη πια πτώχευση - γιατί να μην το κάνουν; Έτσι θα γίνει η Ελλάδα το κακό παράδειγμα για όλη την Ευρώπη και σοβαρό επιχείρημα για κάθε αριστερόστροφη πολιτική επιλογή στις ευρωπαϊκές κάλπες –αρχής γενομένης από την "απειλούμενη" από το Podemos Ισπανία.
Στο εσωτερικό η κυβέρνηση έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα. Σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της την κατηγορούν ήδη για μεγάλες υποχωρήσεις, ενώ οι «απέναντί» της πολιτικοί την περιμένουν στην γωνία και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να της δυσκολέψουνε τον δρόμο. Δεν λέει κανείς πως είναι παράξενο αυτό ή μη αναμενόμενο. Τη δουλειά τους κάνουνε, θέλουνε πίσω την εξουσία, αυτό το πολύτιμο σκήπτρο που χάσανε. Πολιτική είναι αυτή και έτσι «παίζεται». Ήδη τις τελευταίες λίγες μέρες τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια που στο τέλος της προεκλογικής περιόδου και τις πρώτες τρείς εβδομάδες μετά την 25η Ιανουαρίου είχανε γίνει τσιπρικώτερα του Τσίπρα, δεν σταματάνε να προβάλλουν τα μεγάλα προβλήματα ρευστότητας, τις αρνητικές δηλώσεις απ’ όπου και αν προέρχονται και το συνεχές «δεν υπάρχουν λεφτά» - άρα κινδυνεύουν μισθοί και συντάξεις και τα βασικά για την επιβίωση της χώρας.
Εγώ λοιπόν πιστεύω – και το υπογράφω – πως θα βρεθούνε λύσεις πρακτικά εφαρμόσιμες και πως θα μας στηρίξουν ακόμα και εκείνες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που κινδυνεύουν πιο άμεσα από μια Ελληνική επιτυχία. Φτάνει να σταματήσουμε την γκρίνια (στα social media και όπου αλλού) όσοι από εμάς που ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ έχουμε αρχίσει κιόλας να φορτώνουμε την ήδη υπερφορτωμένη μας κυβέρνηση με αρνητισμό και μαυρίλα, την ώρα ακριβώς που χρειάζεται στήριξη (μέχρι και τυφλή) για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Όπως λέει και ο Τσίπρας «εμείς δεν έχουμε άλλα στηρίγματα, μόνο εσάς έχουμε». Και είναι αλήθεια.
Όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς που τον πιστεύουμε και τον ψηφίσαμε οδηγώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο όριο ακριβώς της αυτοδυναμίας, είναι απολύτως φυσικό να θέλουν την αποτυχία του – που θα είναι ένα μεγάλο κτύπημα για όλα τα αριστερά συγγενή κόμματα και κινήματα στην Ευρώπη, εκτός από μια δική μας δυσβάσταχτη ήττα. Οφείλουμε λοιπόν να συναισθανθούμε επιτέλους λίγο την ευθύνη που μοιραζόμαστε με την «κυβέρνησή μας» και να μην τσιμπάμε σαν πρωτόβγαλτα σε κάθε κινδυνολογία, συντελώντας έτσι στα σχέδια των «απέναντι». Δεν είναι παιχνιδάκι αυτό που ζούμε και δεν επιτρέπεται να κάνουμε σαν κακομαθημένα που «άλλα μας υποσχέθηκαν» αλλά δεν μπόρεσαν αμέσως και χωρίς δεύτερη σκέψη, να τα πραγματοποιήσουν.
Ένα μόνο σας λέω: Αν αποτύχει ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, θα βρούμε πάλι μπροστά μας τους Σαμαροβενιζέλους, τα «στελέχη» και τους παρατρεχάμενούς τους.
Για να μην συμβεί αυτό, απαιτείται υπομονή και ενότητα.
toportal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου