Του Γιάννη Μάργαρη
Αν και οι εξελίξεις τρέχουν, και θα τρέξουν πολύ πιο γρήγορα από σήμερα για να προλάβουμε να κατανοήσουμε τί συνέβη με το ηχηρό ΟΧΙ της Κυριακής, έχει σημασία να επισημάνουμε κάποια βασικά σημεία ως οδικό χάρτη για τις επόμενες μέρες, ίσως και βδομάδες, εφ’ όσον το επιτρέψουν οι συνθήκες:
1. Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, παρά την τρομοκρατία των ΜΜΕ, τις κλειστές τράπεζες, την πραγματική αγωνία για την επόμενη μέρα και το αύριό τους, έδωσαν στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνηση μια –σχεδόν– λευκή επιταγή. Το βασικό μήνυμα που εκπέμπουν τα κοινωνικά στρώματα που εδώ και 6 χρόνια περίπου έχουν ισοπεδωθεί είναι ότι έχουν εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία και ζητούν έμπρακτα από την κυβέρνηση να υπερασπιστεί τα συμφέροντα τους, τόσο έναντι των δανειστών, όσο και έναντι των συμφερόντων εκείνων εντός Ελλάδας που ταυτίζονται με τις θέσεις των δανειστών. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος επιβεβαιώνουν ότι ζήσαμε την πιο ταξική ψήφο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας και ως τέτοια πρέπει να διαβαστεί.
2. Τα κοινωνικά στρώματα που ψήφισαν ΟΧΙ δεν ψήφισαν για μέσα ή έξω από το ευρώ – ακόμα και αν τοποθετούνται διαφοροποιημένα στο ερώτημα αυτό όταν τους τίθεται-, ούτε για τη μία ή την άλλη συμφωνία. Ψήφισαν για να δείξουν ότι, σε πείσμα όλων των μέσων και μηχανισμών τρομοκράτησης, δεν φοβούνται, δεν αντέχουν άλλη οικονομική και κοινωνική πίεση και γνωρίζουν ότι «το δίκιο είναι με το μέρος τους». Δεν ενδιαφέρει τόσο πολύ τον κόσμο αυτό σε ποιο οικονομικό χώρο θα εφαρμοστεί η πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων του: τον ενδιαφέρει να πιστέψει σε μια διαφορετική πολιτική.
3. Αν αυτά τα πρώτα δύο σημεία αποτελούν της βάση κάθε συζήτησης, η κυβέρνηση οδηγείται στις παρούσες συνθήκες, και λόγω των μεγάλων προβλημάτων που έχει μπροστά της (τράπεζες, μείωση κίνησης χρήματος, προβλήματα σε συστήματα προμηθειών κ.ο.κ.) σε ευρύ ανασχηματισμό, στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αριστερής και ταξικής πολιτικής με επιτελικό χαρακτήρα και επιχειρησιακή ετοιμότητα. Για να ακολουθηθεί η κατεύθυνση αυτή χρειάζονται πρόσωπα που μπορούν και θέλουν να υλοποιήσουν βαθιές μεταρρυθμίσεις στη λογική μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης με ταξικό προσανατολισμό. Η παρούσα σύνθεση της κυβέρνηση δεν εξυπηρετεί αυτό το σχέδιο: αντιστοιχεί σε προηγούμενη φάση της μάχης που δόθηκε το Γενάρη, σε άλλα χαρακτηριστικά και επίπεδα ταξικής πάλης, σε άλλες ισορροπίες. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μια κυβέρνηση που να προχωρήσει από αύριο στην κατεύθυνση της θεσμικής καινοτομίας, της υλοποίησης πετυχημένων αντι-παραδειγμάτων από το διεθνή χώρο σε επίπεδο μεθοδολογίας, συμμετοχικών διαδικασιών, τεχνολογίας, νέων δομών εργασίας, κοινωνικής οικονομίας κ.ο.κ. Αν το πρόβλημα ρευστότητας εξακολουθήσει, και υπάρχουν ενδείξεις που το επιβεβαιώνουν, πρέπει τα προβλήματα που εμφανίζονται (π.χ. σε πολύ βασικές ανάγκες, όπως πληρωμές συντάξεων, υπηρεσιών υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης κ.ο.κ.) να επιλυθούν άμεσα ακόμα και στη βάση επινόησης λύσεων που δεν είναι στα συμβατικά εγχειρίδια άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Η εισαγωγή μηχανισμών πληρωμής είτε ηλεκτρονικά, είτε μέσω ισοδυνάμων πιστωτικών εργαλείων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη, τη στιγμή που αυτοί χρησιμοποιούνται ήδη σε πολλές περιφέρειες και δήμους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο με βασικό σκοπό την επιτάχυνση της κυκλοφορίας του χρήματος (πόσω μάλλον δε σε συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας όπως αυτές που βιώνουμε αυτούς τους μήνες στην Ελλάδα). Είναι υποκρισία, την ίδια ώρα που σε διεθνές επίπεδο υπάρχει έντονη κίνηση στη δοκιμή τέτοιων συστημάτων πληρωμών και πίστωσης, εμείς να αντιγράφουμε τη θέση του αντιπάλου για το κατά πόσο είναι επιθυμητά, εφικτά και αναγκαία τέτοια μέτρα αντιμετώπισης των προβλημάτων ρευστότητας.
5. Όσα δεν κάναμε αυτούς τους πέντε μήνες ως κυβέρνηση για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο διαφθοράς των ΜΜΕ, ολιγαρχών, τραπεζιτών, εργοδοσίες της τρομοκρατίας (βλ. εργασιακή νομοθεσία, ελέγχους παραβάσεων, θέματα παράβασης νομοθεσίας από ιδιωτικά ΜΜΕ κ.ο.κ) είναι πια ανάγκη να τα υλοποιήσουμε άμεσα. Τέτοια μέτρα είναι ανάγκη να υλοποιηθούν γρήγορα και επιθετικά, με σιγουριά, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον κόσμο, αντίστοιχη αυτής που εκείνος μας έδειξε με το μεγάλο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η αναζωογόνηση των συνδικαλιστικών ενώσεων, η καταπολέμηση των γραφειοκρατιών που ακόμα και σε μια τέτοια μάχη πρόδωσαν το λαό, έχει πλέον κάθε λόγο να γίνει προτεραιότητα σε κινηματικό αλλά και θεσμικό επίπεδο.
6. Αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, ότι παλινωδίες και αμφισβητήσεις εντός του ευρύτερου χώρου μας (κόμμα-κυβέρνηση) κατά τη διάρκεια αυτής της βδομάδας, παλινωδίες που δεν επέτρεψαν να δοθεί η μάχη για το ΟΧΙ με όλα τα μέσα, είναι εξαιρετικά προβληματικές, οδηγούν σε απογοήτευση κόσμο της αριστεράς, και γενικότερα, θολώνουν την προοπτική και την κατανόηση για τις πραγματικές προθέσεις και επιθυμίες της κυβέρνησης αυτής. Το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Σε τέτοιες συνθήκες ταξικής πόλωσης εντός και εκτός Ελλάδας, η ηγεσία έχει την υποχρέωση και την ευθύνη να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων. Η ενσωμάτωση του κλίματος πανικού από τα ιδιωτικά ΜΜΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία που εμφανίστηκε σχεδόν με όρους κινήματος στη μεγάλη διαδήλωση του Συντάγματος δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα, δεν μπορεί να εμπνεύσει τα μέλη του κόμματος, και τελικά ούτε την κοινωνία. Οι ηγεσίες συγκροτούνται στη βάση της δυνατότητάς τους να δίνουν προοπτική, να εμπνέουν εμπιστοσύνη και να κινητοποιούν όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν. Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού είναι μια ένεση δημοκρατίας και αξιοπρέπειας που μπορεί και πρέπει να ακουστεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της συλλογικής μας ζωής, είτε αυτή εκφράζεται στο κόμμα, είτε στις γειτονιές, είτε στην κυβέρνηση.
7. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μας έδωσε την εντολή να δώσουμε μια διπλή μάχη: Από τη μία πλευρά, να εφαρμόσουμε ταξικά μέτρα και πολιτικές σε 4-5 σημαντικά μέτωπα της οικονομίας στο εσωτερικό, και από την άλλη, να δοκιμάσουμε νέες δομές λειτουργίας της κυβέρνησης και των οργάνων της, νέα σχήματα εμπλοκής των πιο δυναμικών κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, της νεολαίας στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης που ξεκινά από τις ίδιες τις διαδικασίες σχεδιασμού, λήψης αποφάσεων και μεθοδολογίας υλοποίησης. Ο θεσμικός πειραματισμός που είχαμε οραματιστεί προεκλογικά, που έχουμε συζητήσει και βιώσει σε κινηματικές διαδικασίες, που έχουμε δει να υλοποιείται με συνεχή βήματα, πότε μπρος και πότε προς τα πίσω, σε άλλες γειτονιές της υφηλίου, πλέον γίνεται επιτακτικά αναγκαίος. Η κοινωνία βρίθει πολλών τέτοιων πετυχημένων αντι-παραδειγμάτων που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια, να αποτελέσουν σύμβολα της νέας διακυβέρνησης από εδώ και μπρος ώστε να τραβήξουν ακόμα περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας σε αυτή την προσπάθεια.
8. Κλείνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω μια διάσταση που ίσως αποδειχθεί η πιο καίρια για τα επόμενα μας βήματα: Όλη η Ευρώπη, αλλά και λαοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, παρακολουθούν με αγωνία κάθε μας κίνηση και είναι χρέος μας απέναντί τους και απέναντι στην ιστορία να κινηθούμε με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων των πολλών. Ο ελληνικός λαός σε παγκόσμια πρώτη ψήφισε με αξιοπρέπεια και περηφάνια ενάντια στις πολιτικές και τις μεθόδους κατατρομοκράτησης λαών και επιβολής οικονομικών μοντέλων που διαλύουν κοινωνίες. Στο δρόμο αυτό, ήδη δημιουργεί εσωτερικές εξελίξεις σε κόμματα, κυβερνήσεις και κοινωνίες στην Ευρώπη – και τα δείγματα αυτά πολύ σύντομα μπορεί να καταστούν καθοριστικά για την επόμενη μέρα της ταξικής αντιπαράθεσης που εξελίσσεται μπροστά μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το σίγουρο είναι ότι μετά το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, δεν μπορούμε να πάμε πίσω από αυτά που αρνηθήκαμε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Το σίγουρο είναι επίσης ότι αυτές τις μέρες το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης είναι ίσως πιο ισχυρό από ποτέ. Επομένως, είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει συμφωνία, το ερώτημα είναι αν έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και σε έναν λαό που δείχνει ότι μπορεί να σταθεί δίπλα μας.
Αν συμφωνούμε στα παραπάνω, ας δούμε από σήμερα πώς προχωράμε βήμα-βήμα στην επόμενη μέρα.
Αν και οι εξελίξεις τρέχουν, και θα τρέξουν πολύ πιο γρήγορα από σήμερα για να προλάβουμε να κατανοήσουμε τί συνέβη με το ηχηρό ΟΧΙ της Κυριακής, έχει σημασία να επισημάνουμε κάποια βασικά σημεία ως οδικό χάρτη για τις επόμενες μέρες, ίσως και βδομάδες, εφ’ όσον το επιτρέψουν οι συνθήκες:
1. Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου τα φτωχά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, παρά την τρομοκρατία των ΜΜΕ, τις κλειστές τράπεζες, την πραγματική αγωνία για την επόμενη μέρα και το αύριό τους, έδωσαν στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνηση μια –σχεδόν– λευκή επιταγή. Το βασικό μήνυμα που εκπέμπουν τα κοινωνικά στρώματα που εδώ και 6 χρόνια περίπου έχουν ισοπεδωθεί είναι ότι έχουν εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία και ζητούν έμπρακτα από την κυβέρνηση να υπερασπιστεί τα συμφέροντα τους, τόσο έναντι των δανειστών, όσο και έναντι των συμφερόντων εκείνων εντός Ελλάδας που ταυτίζονται με τις θέσεις των δανειστών. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος επιβεβαιώνουν ότι ζήσαμε την πιο ταξική ψήφο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας και ως τέτοια πρέπει να διαβαστεί.
2. Τα κοινωνικά στρώματα που ψήφισαν ΟΧΙ δεν ψήφισαν για μέσα ή έξω από το ευρώ – ακόμα και αν τοποθετούνται διαφοροποιημένα στο ερώτημα αυτό όταν τους τίθεται-, ούτε για τη μία ή την άλλη συμφωνία. Ψήφισαν για να δείξουν ότι, σε πείσμα όλων των μέσων και μηχανισμών τρομοκράτησης, δεν φοβούνται, δεν αντέχουν άλλη οικονομική και κοινωνική πίεση και γνωρίζουν ότι «το δίκιο είναι με το μέρος τους». Δεν ενδιαφέρει τόσο πολύ τον κόσμο αυτό σε ποιο οικονομικό χώρο θα εφαρμοστεί η πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων του: τον ενδιαφέρει να πιστέψει σε μια διαφορετική πολιτική.
3. Αν αυτά τα πρώτα δύο σημεία αποτελούν της βάση κάθε συζήτησης, η κυβέρνηση οδηγείται στις παρούσες συνθήκες, και λόγω των μεγάλων προβλημάτων που έχει μπροστά της (τράπεζες, μείωση κίνησης χρήματος, προβλήματα σε συστήματα προμηθειών κ.ο.κ.) σε ευρύ ανασχηματισμό, στην κατεύθυνση της ουσιαστικής αριστερής και ταξικής πολιτικής με επιτελικό χαρακτήρα και επιχειρησιακή ετοιμότητα. Για να ακολουθηθεί η κατεύθυνση αυτή χρειάζονται πρόσωπα που μπορούν και θέλουν να υλοποιήσουν βαθιές μεταρρυθμίσεις στη λογική μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης με ταξικό προσανατολισμό. Η παρούσα σύνθεση της κυβέρνηση δεν εξυπηρετεί αυτό το σχέδιο: αντιστοιχεί σε προηγούμενη φάση της μάχης που δόθηκε το Γενάρη, σε άλλα χαρακτηριστικά και επίπεδα ταξικής πάλης, σε άλλες ισορροπίες. Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μια κυβέρνηση που να προχωρήσει από αύριο στην κατεύθυνση της θεσμικής καινοτομίας, της υλοποίησης πετυχημένων αντι-παραδειγμάτων από το διεθνή χώρο σε επίπεδο μεθοδολογίας, συμμετοχικών διαδικασιών, τεχνολογίας, νέων δομών εργασίας, κοινωνικής οικονομίας κ.ο.κ. Αν το πρόβλημα ρευστότητας εξακολουθήσει, και υπάρχουν ενδείξεις που το επιβεβαιώνουν, πρέπει τα προβλήματα που εμφανίζονται (π.χ. σε πολύ βασικές ανάγκες, όπως πληρωμές συντάξεων, υπηρεσιών υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης κ.ο.κ.) να επιλυθούν άμεσα ακόμα και στη βάση επινόησης λύσεων που δεν είναι στα συμβατικά εγχειρίδια άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Η εισαγωγή μηχανισμών πληρωμής είτε ηλεκτρονικά, είτε μέσω ισοδυνάμων πιστωτικών εργαλείων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη, τη στιγμή που αυτοί χρησιμοποιούνται ήδη σε πολλές περιφέρειες και δήμους ανά την Ευρώπη και τον κόσμο με βασικό σκοπό την επιτάχυνση της κυκλοφορίας του χρήματος (πόσω μάλλον δε σε συνθήκες πιστωτικής ασφυξίας όπως αυτές που βιώνουμε αυτούς τους μήνες στην Ελλάδα). Είναι υποκρισία, την ίδια ώρα που σε διεθνές επίπεδο υπάρχει έντονη κίνηση στη δοκιμή τέτοιων συστημάτων πληρωμών και πίστωσης, εμείς να αντιγράφουμε τη θέση του αντιπάλου για το κατά πόσο είναι επιθυμητά, εφικτά και αναγκαία τέτοια μέτρα αντιμετώπισης των προβλημάτων ρευστότητας.
5. Όσα δεν κάναμε αυτούς τους πέντε μήνες ως κυβέρνηση για να σπάσουμε το φαύλο κύκλο διαφθοράς των ΜΜΕ, ολιγαρχών, τραπεζιτών, εργοδοσίες της τρομοκρατίας (βλ. εργασιακή νομοθεσία, ελέγχους παραβάσεων, θέματα παράβασης νομοθεσίας από ιδιωτικά ΜΜΕ κ.ο.κ) είναι πια ανάγκη να τα υλοποιήσουμε άμεσα. Τέτοια μέτρα είναι ανάγκη να υλοποιηθούν γρήγορα και επιθετικά, με σιγουριά, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον κόσμο, αντίστοιχη αυτής που εκείνος μας έδειξε με το μεγάλο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Η αναζωογόνηση των συνδικαλιστικών ενώσεων, η καταπολέμηση των γραφειοκρατιών που ακόμα και σε μια τέτοια μάχη πρόδωσαν το λαό, έχει πλέον κάθε λόγο να γίνει προτεραιότητα σε κινηματικό αλλά και θεσμικό επίπεδο.
6. Αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, ότι παλινωδίες και αμφισβητήσεις εντός του ευρύτερου χώρου μας (κόμμα-κυβέρνηση) κατά τη διάρκεια αυτής της βδομάδας, παλινωδίες που δεν επέτρεψαν να δοθεί η μάχη για το ΟΧΙ με όλα τα μέσα, είναι εξαιρετικά προβληματικές, οδηγούν σε απογοήτευση κόσμο της αριστεράς, και γενικότερα, θολώνουν την προοπτική και την κατανόηση για τις πραγματικές προθέσεις και επιθυμίες της κυβέρνησης αυτής. Το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Σε τέτοιες συνθήκες ταξικής πόλωσης εντός και εκτός Ελλάδας, η ηγεσία έχει την υποχρέωση και την ευθύνη να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων. Η ενσωμάτωση του κλίματος πανικού από τα ιδιωτικά ΜΜΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νεολαία που εμφανίστηκε σχεδόν με όρους κινήματος στη μεγάλη διαδήλωση του Συντάγματος δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα, δεν μπορεί να εμπνεύσει τα μέλη του κόμματος, και τελικά ούτε την κοινωνία. Οι ηγεσίες συγκροτούνται στη βάση της δυνατότητάς τους να δίνουν προοπτική, να εμπνέουν εμπιστοσύνη και να κινητοποιούν όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν. Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού είναι μια ένεση δημοκρατίας και αξιοπρέπειας που μπορεί και πρέπει να ακουστεί σε όλα τα μήκη και πλάτη της συλλογικής μας ζωής, είτε αυτή εκφράζεται στο κόμμα, είτε στις γειτονιές, είτε στην κυβέρνηση.
7. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μας έδωσε την εντολή να δώσουμε μια διπλή μάχη: Από τη μία πλευρά, να εφαρμόσουμε ταξικά μέτρα και πολιτικές σε 4-5 σημαντικά μέτωπα της οικονομίας στο εσωτερικό, και από την άλλη, να δοκιμάσουμε νέες δομές λειτουργίας της κυβέρνησης και των οργάνων της, νέα σχήματα εμπλοκής των πιο δυναμικών κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, της νεολαίας στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης που ξεκινά από τις ίδιες τις διαδικασίες σχεδιασμού, λήψης αποφάσεων και μεθοδολογίας υλοποίησης. Ο θεσμικός πειραματισμός που είχαμε οραματιστεί προεκλογικά, που έχουμε συζητήσει και βιώσει σε κινηματικές διαδικασίες, που έχουμε δει να υλοποιείται με συνεχή βήματα, πότε μπρος και πότε προς τα πίσω, σε άλλες γειτονιές της υφηλίου, πλέον γίνεται επιτακτικά αναγκαίος. Η κοινωνία βρίθει πολλών τέτοιων πετυχημένων αντι-παραδειγμάτων που πρέπει να βγουν στην επιφάνεια, να αποτελέσουν σύμβολα της νέας διακυβέρνησης από εδώ και μπρος ώστε να τραβήξουν ακόμα περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινωνίας σε αυτή την προσπάθεια.
8. Κλείνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω μια διάσταση που ίσως αποδειχθεί η πιο καίρια για τα επόμενα μας βήματα: Όλη η Ευρώπη, αλλά και λαοί σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, παρακολουθούν με αγωνία κάθε μας κίνηση και είναι χρέος μας απέναντί τους και απέναντι στην ιστορία να κινηθούμε με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων των πολλών. Ο ελληνικός λαός σε παγκόσμια πρώτη ψήφισε με αξιοπρέπεια και περηφάνια ενάντια στις πολιτικές και τις μεθόδους κατατρομοκράτησης λαών και επιβολής οικονομικών μοντέλων που διαλύουν κοινωνίες. Στο δρόμο αυτό, ήδη δημιουργεί εσωτερικές εξελίξεις σε κόμματα, κυβερνήσεις και κοινωνίες στην Ευρώπη – και τα δείγματα αυτά πολύ σύντομα μπορεί να καταστούν καθοριστικά για την επόμενη μέρα της ταξικής αντιπαράθεσης που εξελίσσεται μπροστά μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Το σίγουρο είναι ότι μετά το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, δεν μπορούμε να πάμε πίσω από αυτά που αρνηθήκαμε κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Το σίγουρο είναι επίσης ότι αυτές τις μέρες το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης είναι ίσως πιο ισχυρό από ποτέ. Επομένως, είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει συμφωνία, το ερώτημα είναι αν έχουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας και σε έναν λαό που δείχνει ότι μπορεί να σταθεί δίπλα μας.
Αν συμφωνούμε στα παραπάνω, ας δούμε από σήμερα πώς προχωράμε βήμα-βήμα στην επόμενη μέρα.
Rednotebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου