Φίλιππος Γαλιάσος
Φοβάμαι μην έρθει εκείνη η μέρα που το όνειρο μου θα γίνει πραγματικότητα και συνειδητοποιήσω πως ήταν εφιάλτης.
Αν για παράδειγμα ήμουν σκιέρ θαλάσσης ίσως το όνειρο μου ήταν να καταφέρω να κάνω σκι στη θάλασσα χωρίς πέδιλα, ίσως και να περπατήσω.
Αν λοιπόν κάποια μέρα περπατούσα τελικά πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας τότε θα ερχόταν ένα τσούρμο από πιστούς και θα με βάφτιζε Μεσσία.
Και μετά θα έτρεχαν ξοπίσω μου όλη την ώρα και θα μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις και θα με κοίταζαν συνέχεια με τέτοιο θαυμασμό που εγώ θα έπρεπε να σκεφτώ ακόμα και αν πρέπει να φυσήξω τη μύτη μου σε ένα χαρτομάντιλο ή να πέσω να κοιμηθώ.
Αν τελικά κάποτε καταφέρω να περπατήσω στην επιφάνεια της θάλασσας πιστεύω πως δε θα μου μένει χρόνος για σκι και αθλοπαιδιές.
Ίσως τότε έφτιαχνα ένα σενάριο διαφυγής με μια ανάσταση που θα άφηνε μια θετική γεύση στο στόμα των πιστών μου οπαδών αλλά ταυτόχρονα θα μου επέτρεπε να την κάνω για άλλα μέρη που το σκι θαλάσσης είναι μια καθημερινότητα.
Φεύγοντας ίσως τους έλεγα κάτι σχετικό με το "τα λέμε παίδες" και εκείνοι θα κουβέντιαζαν μεταξύ τους λόγια του στυλ "δευτέρα παρουσία" και τα λοιπά και τα λοιπά.
Η διαφορετικότητα δε χωράει σε αυτή τη ζωή. Αν είναι κανείς πάνω του μετρίου ή κάτω του μετρίου τότε οι προθέσεις του παρεξηγούνται. Αν πάλι είναι στο μέσο όρο τότε όλα κυλάνε μια χαρά.
Σαν μια βόλτα με πέδιλα θαλάσσιου σκι.
Φίλιππος Γαλιάσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Φοβάμαι μην έρθει εκείνη η μέρα που το όνειρο μου θα γίνει πραγματικότητα και συνειδητοποιήσω πως ήταν εφιάλτης.
Αν για παράδειγμα ήμουν σκιέρ θαλάσσης ίσως το όνειρο μου ήταν να καταφέρω να κάνω σκι στη θάλασσα χωρίς πέδιλα, ίσως και να περπατήσω.
Αν λοιπόν κάποια μέρα περπατούσα τελικά πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας τότε θα ερχόταν ένα τσούρμο από πιστούς και θα με βάφτιζε Μεσσία.
Και μετά θα έτρεχαν ξοπίσω μου όλη την ώρα και θα μου έκαναν διάφορες ερωτήσεις και θα με κοίταζαν συνέχεια με τέτοιο θαυμασμό που εγώ θα έπρεπε να σκεφτώ ακόμα και αν πρέπει να φυσήξω τη μύτη μου σε ένα χαρτομάντιλο ή να πέσω να κοιμηθώ.
Αν τελικά κάποτε καταφέρω να περπατήσω στην επιφάνεια της θάλασσας πιστεύω πως δε θα μου μένει χρόνος για σκι και αθλοπαιδιές.
Ίσως τότε έφτιαχνα ένα σενάριο διαφυγής με μια ανάσταση που θα άφηνε μια θετική γεύση στο στόμα των πιστών μου οπαδών αλλά ταυτόχρονα θα μου επέτρεπε να την κάνω για άλλα μέρη που το σκι θαλάσσης είναι μια καθημερινότητα.
Φεύγοντας ίσως τους έλεγα κάτι σχετικό με το "τα λέμε παίδες" και εκείνοι θα κουβέντιαζαν μεταξύ τους λόγια του στυλ "δευτέρα παρουσία" και τα λοιπά και τα λοιπά.
Η διαφορετικότητα δε χωράει σε αυτή τη ζωή. Αν είναι κανείς πάνω του μετρίου ή κάτω του μετρίου τότε οι προθέσεις του παρεξηγούνται. Αν πάλι είναι στο μέσο όρο τότε όλα κυλάνε μια χαρά.
Σαν μια βόλτα με πέδιλα θαλάσσιου σκι.
Φίλιππος Γαλιάσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου