Kostas Vostantzoglou
Τα βράδια, κατά τις έντεκα, με τα αστέρια να τρεμοσβήνουν στον ουρανό και αγλαϊζούσης της σελήνης, όταν η κόρη μου έχει γκανιάξει από το υστερικό γαύγισμα, έχει βαρεθεί το κουτσομπολιό με τον Αβραάμ που ζει απέναντι, έχει φάει τον άμπακο, έχει ξεθεωθεί τραβώντας την κοτσίδα με τους κόμπους που λατρεύει, έχει πάθει την καθημερινή της παράκρουση με τα μηχανάκια που περνάνε από τη γειτονιά και έχει λαχανιάσει επαρκέστατα χοροπηδώντας σαν κατσίκι, ξέρω πως πλησιάζει η ευλογημένη στιγμή που περιμένω εναγωνίως όλη μέρα.
Η στιγμή της γαλήνης που έχει χαθεί στο διάστημα αφότου απέκτησα κόρη για να με λατρεύει. Τότε, κατά τις έντεκα, κοντεύει να ολοκληρωθεί η καθημερινή ιεροτελεστία που ακολουθούμε στο σπίτι. Η Χαρά μας έχει κατουρήσει και κοπρίσει το μπαλκόνι που μόλις καθάρισε η δυστυχής μου σύζυγος. Έχει μασουλήσει τις καινούργιες σαγιονάρες της μαμάς, οπότε η μαμά, χαϊδεύοντας στοργικά το αδηφάγο κτήνος, μου λέει γλυκά ανοιγοκλείνοντας χαριτωμένα τα ματάκια της σαν να παίζει σε αμερικάνικη ταινία του ‘50, με το πιο αθώο ύφος: μην κάνεις έτσι. Φτηνά μας ήρθαν. Μόνο εννέα ευρώ κάναν οι σαγιονάρες.
Εγώ από την άλλη, ξέροντας ότι η λατρεμένη μου σύνευνος έχει δώσει πάνω από εκατό ευρώ - μόνο για σαγιονάρες - φέτος το καλοκαίρι, βρίσκω ιδιαζόντος ακριβό το σπορ της κατασπάραξης παραδοσιακών ιαπωνικών προϊόντων εκ μέρους της κόρης και νοιώθω μια ακατανίκητη ορμή να πνίξω κόρη και μαμά που μου ρίχνουν μονίμως έξω τον προϋπολογισμό. Τέλος πάντων. Δεν θα σας κουράσω με τις πίκρες που μου δίνουν τα θηλυκά του σπιτιού μου. Όλοι οι άντρες λίγο πολύ τα ίδια τραβάμε, οπότε ξέρετε για τι μιλάω. Θα σας πω μόνο πως φτάνει κάποτε και η ευλογημένη στιγμή που το ζώον πέφτει ημιθανές να ροχαλίσει κάτω από το τραπέζι διότι κατά τη γνώμη του εκεί μόνον έχει δροσιά.
Κατά τις έντεκα λοιπόν πέφτει σαν βέλο γηραιάς κυρίας σιωπή στο σπίτι και σκεπάζεται με μια ευλογημένη ησυχία.
Είναι η ώρα που ανοίγω τα μηνύματα που μου έστειλαν οι φίλοι, που διαβάζω τις αναρτήσεις που κάνατε, που βάζω τα like και τις καρδούλες όπου κρίνω πρέπον και γράφω τις εξυπνάδες για τις οποίες είμαι γνωστός μέχρι την Γη του Πυρός και αγαπάτε να διαβάζετε άγνωστο για ποιόν λόγο. Είναι η ώρα που φιλοσοφώ, που μελαγχολώ, που αναπολώ περασμένα μεγαλεία, που σκέφτομαι το μέλλον της ανθρωπότητας, που ανακαλύπτω πρωτότυπες λύσεις για τα προβλήματα που θα θέσει η παγκοσμιοποίηση, που διαβάζω ιστορία ή ποίηση και διαπιστώνω έκπληκτος πως και οι παλιότεροι σκεφτόντουσαν. Ειλικρινά δεν τους το είχα. Ούτε Google είχαν, ούτε τίποτα οι ανίκανοι και παρόλα αυτά κάτι σκαμπάζανε.
Δυστυχώς μέσα σ’ αυτό τον μεγαλειώδη οργασμό σκέψεων, αποφάσεων και ιδιοφυών συμπερασμάτων, μια σκέψη που όλο την αποφεύγω με ντρίμπλες, επιμένει να με πολιορκεί και να με τυρρανάει.
Δεδομένου του γεγονότος ότι οι λογαριασμοί πίπτουν κατά ριπάς και το κράτος μας χρειάζεται συνεχώς την δική μου συνεισφορά ως κεφαλαιούχου για να ορθοποδίσει, με ποιόν τρόπο θα έχουμε φαϊ μετά τις 12 του μήνα;
Παρόλο που γενικώς θεωρούμαι έμπειρος αλχημιστής και επαρκής στα μαθηματικά, ο τετραγωνισμός του κύκλου θεωρώ πως είναι ευκολότερος ως πρόβλημα.
Προς το παρόν, έχω βρει ως ιδιοφυές άτομο που είμαι, ΤΗ ΛΥΣΗ!. Από πρώτης έως τριακοστής πρώτης εκάστου μηνός θα αγοράζουμε από μία φρατζόλα ψωμί. 31 ημέρες x 0,70 η φρατζόλα= 21,70. Ανά τριήμερον θα αγοράζουμε ελιές. Ένα βαζάκι Kαλαμών που μου αρέσουν κάνει 2,29 x 10 = 22,90. Τα προσθέτουμε και ίδού: 21,70 + 22,90 = 44,60. Mόνον!
Θα ντερλικώσουμε και θα μας μείνει και ένα 50άρικο υπολογίζω για έκτακτα έξοδα. Ερωτώ γιατί είμαι φιλομαθής: στουμπώνεις ή δεν στουμπώνεις με μισή φρατζόλα και 3 ελιές ημερησίως; Eγώ λέω στουμπώνεις. Πιθανόν στην πολιορκεία του Τάρας Μπούλμπα να τρώγανε καλύτερα, γιατί οι αρουραίοι είναι πιο θρεπτικοί, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Το κράτος μας έχει ανάγκες και θα το συνδράμω αγόγγυστα. Έτσι είμαι εγώ. Είναι μην δω ανήμπορο. Θα σκιστώ να τον βοηθήσω.
Λέω τώρα να ξυπνήσω την κορούλα μου που με καταλαβαίνει, να πάμε να κοιμηθούμε ομού ειρηνικά. Μύτη μύτη. Όπως της αρέσει.
Αύριο πρωϊ πρωϊ που θα αναγγείλω στην πολυφίλητο το σιτηρέσιον του επομένου μηνός, ειλικρινά δεν περιμένω σοβαρές αντιδράσεις γιατί την διάλεξα επειδή είναι ψύχραιμη, ολιγαρκής και μετρημένη. Αν υπάρξουν αντιδράσεις, πράγμα που θεωρώ απίθανο, θα το μάθετε από την τηλεόραση. Αν δείτε να περνάει σε σούπερ: τραγωδία. Τον έσφαξε στο Ίλιον, κάτι θα έχει συμβεί.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Τα βράδια, κατά τις έντεκα, με τα αστέρια να τρεμοσβήνουν στον ουρανό και αγλαϊζούσης της σελήνης, όταν η κόρη μου έχει γκανιάξει από το υστερικό γαύγισμα, έχει βαρεθεί το κουτσομπολιό με τον Αβραάμ που ζει απέναντι, έχει φάει τον άμπακο, έχει ξεθεωθεί τραβώντας την κοτσίδα με τους κόμπους που λατρεύει, έχει πάθει την καθημερινή της παράκρουση με τα μηχανάκια που περνάνε από τη γειτονιά και έχει λαχανιάσει επαρκέστατα χοροπηδώντας σαν κατσίκι, ξέρω πως πλησιάζει η ευλογημένη στιγμή που περιμένω εναγωνίως όλη μέρα.
Η στιγμή της γαλήνης που έχει χαθεί στο διάστημα αφότου απέκτησα κόρη για να με λατρεύει. Τότε, κατά τις έντεκα, κοντεύει να ολοκληρωθεί η καθημερινή ιεροτελεστία που ακολουθούμε στο σπίτι. Η Χαρά μας έχει κατουρήσει και κοπρίσει το μπαλκόνι που μόλις καθάρισε η δυστυχής μου σύζυγος. Έχει μασουλήσει τις καινούργιες σαγιονάρες της μαμάς, οπότε η μαμά, χαϊδεύοντας στοργικά το αδηφάγο κτήνος, μου λέει γλυκά ανοιγοκλείνοντας χαριτωμένα τα ματάκια της σαν να παίζει σε αμερικάνικη ταινία του ‘50, με το πιο αθώο ύφος: μην κάνεις έτσι. Φτηνά μας ήρθαν. Μόνο εννέα ευρώ κάναν οι σαγιονάρες.
Εγώ από την άλλη, ξέροντας ότι η λατρεμένη μου σύνευνος έχει δώσει πάνω από εκατό ευρώ - μόνο για σαγιονάρες - φέτος το καλοκαίρι, βρίσκω ιδιαζόντος ακριβό το σπορ της κατασπάραξης παραδοσιακών ιαπωνικών προϊόντων εκ μέρους της κόρης και νοιώθω μια ακατανίκητη ορμή να πνίξω κόρη και μαμά που μου ρίχνουν μονίμως έξω τον προϋπολογισμό. Τέλος πάντων. Δεν θα σας κουράσω με τις πίκρες που μου δίνουν τα θηλυκά του σπιτιού μου. Όλοι οι άντρες λίγο πολύ τα ίδια τραβάμε, οπότε ξέρετε για τι μιλάω. Θα σας πω μόνο πως φτάνει κάποτε και η ευλογημένη στιγμή που το ζώον πέφτει ημιθανές να ροχαλίσει κάτω από το τραπέζι διότι κατά τη γνώμη του εκεί μόνον έχει δροσιά.
Κατά τις έντεκα λοιπόν πέφτει σαν βέλο γηραιάς κυρίας σιωπή στο σπίτι και σκεπάζεται με μια ευλογημένη ησυχία.
Είναι η ώρα που ανοίγω τα μηνύματα που μου έστειλαν οι φίλοι, που διαβάζω τις αναρτήσεις που κάνατε, που βάζω τα like και τις καρδούλες όπου κρίνω πρέπον και γράφω τις εξυπνάδες για τις οποίες είμαι γνωστός μέχρι την Γη του Πυρός και αγαπάτε να διαβάζετε άγνωστο για ποιόν λόγο. Είναι η ώρα που φιλοσοφώ, που μελαγχολώ, που αναπολώ περασμένα μεγαλεία, που σκέφτομαι το μέλλον της ανθρωπότητας, που ανακαλύπτω πρωτότυπες λύσεις για τα προβλήματα που θα θέσει η παγκοσμιοποίηση, που διαβάζω ιστορία ή ποίηση και διαπιστώνω έκπληκτος πως και οι παλιότεροι σκεφτόντουσαν. Ειλικρινά δεν τους το είχα. Ούτε Google είχαν, ούτε τίποτα οι ανίκανοι και παρόλα αυτά κάτι σκαμπάζανε.
Δυστυχώς μέσα σ’ αυτό τον μεγαλειώδη οργασμό σκέψεων, αποφάσεων και ιδιοφυών συμπερασμάτων, μια σκέψη που όλο την αποφεύγω με ντρίμπλες, επιμένει να με πολιορκεί και να με τυρρανάει.
Δεδομένου του γεγονότος ότι οι λογαριασμοί πίπτουν κατά ριπάς και το κράτος μας χρειάζεται συνεχώς την δική μου συνεισφορά ως κεφαλαιούχου για να ορθοποδίσει, με ποιόν τρόπο θα έχουμε φαϊ μετά τις 12 του μήνα;
Παρόλο που γενικώς θεωρούμαι έμπειρος αλχημιστής και επαρκής στα μαθηματικά, ο τετραγωνισμός του κύκλου θεωρώ πως είναι ευκολότερος ως πρόβλημα.
Προς το παρόν, έχω βρει ως ιδιοφυές άτομο που είμαι, ΤΗ ΛΥΣΗ!. Από πρώτης έως τριακοστής πρώτης εκάστου μηνός θα αγοράζουμε από μία φρατζόλα ψωμί. 31 ημέρες x 0,70 η φρατζόλα= 21,70. Ανά τριήμερον θα αγοράζουμε ελιές. Ένα βαζάκι Kαλαμών που μου αρέσουν κάνει 2,29 x 10 = 22,90. Τα προσθέτουμε και ίδού: 21,70 + 22,90 = 44,60. Mόνον!
Θα ντερλικώσουμε και θα μας μείνει και ένα 50άρικο υπολογίζω για έκτακτα έξοδα. Ερωτώ γιατί είμαι φιλομαθής: στουμπώνεις ή δεν στουμπώνεις με μισή φρατζόλα και 3 ελιές ημερησίως; Eγώ λέω στουμπώνεις. Πιθανόν στην πολιορκεία του Τάρας Μπούλμπα να τρώγανε καλύτερα, γιατί οι αρουραίοι είναι πιο θρεπτικοί, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Το κράτος μας έχει ανάγκες και θα το συνδράμω αγόγγυστα. Έτσι είμαι εγώ. Είναι μην δω ανήμπορο. Θα σκιστώ να τον βοηθήσω.
Λέω τώρα να ξυπνήσω την κορούλα μου που με καταλαβαίνει, να πάμε να κοιμηθούμε ομού ειρηνικά. Μύτη μύτη. Όπως της αρέσει.
Αύριο πρωϊ πρωϊ που θα αναγγείλω στην πολυφίλητο το σιτηρέσιον του επομένου μηνός, ειλικρινά δεν περιμένω σοβαρές αντιδράσεις γιατί την διάλεξα επειδή είναι ψύχραιμη, ολιγαρκής και μετρημένη. Αν υπάρξουν αντιδράσεις, πράγμα που θεωρώ απίθανο, θα το μάθετε από την τηλεόραση. Αν δείτε να περνάει σε σούπερ: τραγωδία. Τον έσφαξε στο Ίλιον, κάτι θα έχει συμβεί.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου