Ισίδωρος Νερούτσος
Όλες οι διαπιστώσεις περί του διπολικού νεοφιλελευθερισμού, που αναφέρονται στο άρθρο (Διαφθορά και εθνικισμός), του πολυπολικού νεοφιλελεύθερου τόξου, εγώ θα έλεγα, τις βρίσκω σωστές. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι γνωστός εκ των πολιτικών αποτελεσμάτων.
Το ζήτημα της ενότητας των συνεπών και δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, το οποίο κατά την γνώμη μου, δεν θα πρέπει να εξαντληθεί μέσα σε στενά αριστερά όρια, αλλά να διευρυνθεί και με άλλες συνεπείς και ειλικρινείς δημοκρατικές δυνάμεις, χωρίς δογματισμούς, αποτελεί στις μέρες μας το μεγάλο ζητούμενο.
Η σημερινή αριστερά, σε αντίθεση με την ΕΑΜική αριστερά, διακρίνεται για την μιζέρια, τον φόβο και την ανεπάρκειά της, να βοηθήσει αποτελεσματικά τον λαό. Περιχαρακωμένη, μέσα σε θολό δογματικό προπέτασμα, δεν μπορεί να διακρίνει την πραγματικότητα και την λαϊκή βούληση καθαρά, αλλά μόνο θαμπά και αλλοιωμένα.
Την επιτυχία των συλλαλητηριακών, κινητοποιήσεων, η αριστερά την είδε μόνο ως εθνικιστική εκδήλωση και την πρόσφερε γενναιόδωρα, στην δεξιά. Δεν κατάφερε να δει ότι το ζήτημα των Σκοπίων, σίγουρα δεν είναι για τον λαό μας Εθνικιστικό ζήτημα, αλλά μέρος μεγάλο των καπιταλιστικών εις βάρος μας επιθετικών σχεδίων.
Ο τουρκικός ιμπεριαλιστικός φασιστικός και Εθνικιστικός επεκτατισμός εις βάρος των Κούρδων, της Κύπρου, και της Ελλάδας, δεν γίνεται αντιληπτός από την αριστερά, ως πραγματική απειλή για τον Ελληνικό λαό, πάντα παρατηρώντας μέσα από το αριστερό προπέτασμα. Κάθε λέξη για πατριωτισμό, (Πατριωτισμός και εθνικισμός δεν είναι το ίδιο) για την σημερινή δογματική, μη διαλεκτική, αριστερά, σε όλες σχεδόν τις μορφές της, είναι απαγορευμένη.
Και ενώ εμείς οι αριστεροί κάνουμε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες ακτιβισμό, όταν απειλούνται άλλοι λαοί και πολύ καλά κάνουμε, παραδόξως δεν συμβαίνει το ίδιο όταν απειλείται η ίδια η χώρα μας, ο λαός μας και οι αξίες μας. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή κατά την παραμορφωμένη άποψή κάποιων αριστερών, η υπεράσπιση της χώρας είναι δήθεν εθνικισμός.
Αλλά ο πατριωτισμός, είναι γνωστό και από την ιστορία, ότι δεν ταυτίζεται με τον φασιστικό επιθετικό εθνικισμό. Τον πατριωτισμό επικαλούνταν οι αγωνιστές του ΕΑΜ και την σημαία ανέμιζαν, για λευτεριά από τους κατακτητές, τραγουδώντας «Εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, το δίκιο και την λευτεριά», δίνοντας την μάχη για λευτεριά από τους κατακτητές, για δημοκρατία και για καλές συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες.
Πατριωτισμός σημαίνει όχι μόνο αγάπη για τα γεωγραφικά όρια της χώρας, αλλά ελευθερία για τους συγγενείς φίλους και συμπατριώτες μας. Σημαίνει ακόμα Δημοκρατία και αγάπη για τις παραδόσεις, την ιστορία με τις λαμπρές και μαύρες σελίδες της και για τον πολιτισμό τούτης της χώρας. Όλα αυτά τα κάνουμε απλόχερα δώρο στην δεξιά;
Με λύπη διαπιστώνω, ότι φωτεινά και λαμπερά μυαλά όπως του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου, που βραβεύτηκαν με το βραβείο Λένιν, που προσέφεραν στην χώρα μας και στην αριστερά, πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιζώντα σήμερα, έστω και αν έκαναν κάποια ανθρώπινα λάθη και παρά το λίαν προχωρημένο της ηλικίας τους, που κατάφεραν να δουν πέρα από το στενό κομματικό προπέτασμα, επικρίνονται σφόδρα από πολιτικά αδρανείς ή οιονεί αδρανείς κομματικούς κύκλους.
Στην σημερινή κατάσταση, ο λαός έχει ανάγκη μια αριστερά, απόλυτα συνεπή, με τις διακηρύξεις της, προσαρμοσμένη χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις αρμονικά και σύμφωνα με τους νόμους της διαλεκτικής, στις σύγχρονες συνθήκες για πορεία προς την πραγματική, όχι ουτοπική αλλαγή, προς όφελος της χώρας και του λαού, ενωμένη και ζωντανή, να δει κατάματα ότι είναι υποχρεωμένη για ουσιαστική και ενεργή προσφορά ζωής και πολιτισμού στους πολίτες και την πατρίδα.
Αυτή η αριστερά, είναι υποχρεωμένη να καταφέρει να διακρίνει:
1ον Ότι ο πραγματικός διπολισμός, δεν είναι οι πόλοι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν, ομού με τα συνεργαζόμενα μαζί τους κόμματα, τις από έξωθεν προερχόμενες, αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες εντολές, ανεξάρτητα από υπαρκτές μεταξύ τους δευτερεύουσες διαφορές. όποια κομματική ταμπέλα κι αν έχουν και που αποτελούν στην ουσία, τον ένα και μόνο κυρίαρχο σημαντικό πολιτικό πόλο.
2ον Την ανάγκη για δημιουργία έτερου ισχυρού ανταγωνιστικού πόλου της αριστεράς και των συμμάχων της, που καλείται να διαμορφώσει, με έντονη πολιτική, προγραμματική, πολιτιστική και κινηματική παρουσία, το ενωμένο μέτωπο της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Εύχομαι οι αριστεροί να δουν στο μέλλον τα πράγματα περισσότερο καθαρά, όπως οι αγωνιστές του ΕΑΜ, Για λευτεριά, Δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, προς όφελος του λαού και της πατρίδας.
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Όλες οι διαπιστώσεις περί του διπολικού νεοφιλελευθερισμού, που αναφέρονται στο άρθρο (Διαφθορά και εθνικισμός), του πολυπολικού νεοφιλελεύθερου τόξου, εγώ θα έλεγα, τις βρίσκω σωστές. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι γνωστός εκ των πολιτικών αποτελεσμάτων.
Το ζήτημα της ενότητας των συνεπών και δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, το οποίο κατά την γνώμη μου, δεν θα πρέπει να εξαντληθεί μέσα σε στενά αριστερά όρια, αλλά να διευρυνθεί και με άλλες συνεπείς και ειλικρινείς δημοκρατικές δυνάμεις, χωρίς δογματισμούς, αποτελεί στις μέρες μας το μεγάλο ζητούμενο.
Η σημερινή αριστερά, σε αντίθεση με την ΕΑΜική αριστερά, διακρίνεται για την μιζέρια, τον φόβο και την ανεπάρκειά της, να βοηθήσει αποτελεσματικά τον λαό. Περιχαρακωμένη, μέσα σε θολό δογματικό προπέτασμα, δεν μπορεί να διακρίνει την πραγματικότητα και την λαϊκή βούληση καθαρά, αλλά μόνο θαμπά και αλλοιωμένα.
Την επιτυχία των συλλαλητηριακών, κινητοποιήσεων, η αριστερά την είδε μόνο ως εθνικιστική εκδήλωση και την πρόσφερε γενναιόδωρα, στην δεξιά. Δεν κατάφερε να δει ότι το ζήτημα των Σκοπίων, σίγουρα δεν είναι για τον λαό μας Εθνικιστικό ζήτημα, αλλά μέρος μεγάλο των καπιταλιστικών εις βάρος μας επιθετικών σχεδίων.
Ο τουρκικός ιμπεριαλιστικός φασιστικός και Εθνικιστικός επεκτατισμός εις βάρος των Κούρδων, της Κύπρου, και της Ελλάδας, δεν γίνεται αντιληπτός από την αριστερά, ως πραγματική απειλή για τον Ελληνικό λαό, πάντα παρατηρώντας μέσα από το αριστερό προπέτασμα. Κάθε λέξη για πατριωτισμό, (Πατριωτισμός και εθνικισμός δεν είναι το ίδιο) για την σημερινή δογματική, μη διαλεκτική, αριστερά, σε όλες σχεδόν τις μορφές της, είναι απαγορευμένη.
Και ενώ εμείς οι αριστεροί κάνουμε διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες ακτιβισμό, όταν απειλούνται άλλοι λαοί και πολύ καλά κάνουμε, παραδόξως δεν συμβαίνει το ίδιο όταν απειλείται η ίδια η χώρα μας, ο λαός μας και οι αξίες μας. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή κατά την παραμορφωμένη άποψή κάποιων αριστερών, η υπεράσπιση της χώρας είναι δήθεν εθνικισμός.
Αλλά ο πατριωτισμός, είναι γνωστό και από την ιστορία, ότι δεν ταυτίζεται με τον φασιστικό επιθετικό εθνικισμό. Τον πατριωτισμό επικαλούνταν οι αγωνιστές του ΕΑΜ και την σημαία ανέμιζαν, για λευτεριά από τους κατακτητές, τραγουδώντας «Εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, το δίκιο και την λευτεριά», δίνοντας την μάχη για λευτεριά από τους κατακτητές, για δημοκρατία και για καλές συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες.
Πατριωτισμός σημαίνει όχι μόνο αγάπη για τα γεωγραφικά όρια της χώρας, αλλά ελευθερία για τους συγγενείς φίλους και συμπατριώτες μας. Σημαίνει ακόμα Δημοκρατία και αγάπη για τις παραδόσεις, την ιστορία με τις λαμπρές και μαύρες σελίδες της και για τον πολιτισμό τούτης της χώρας. Όλα αυτά τα κάνουμε απλόχερα δώρο στην δεξιά;
Με λύπη διαπιστώνω, ότι φωτεινά και λαμπερά μυαλά όπως του Μίκη Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου, που βραβεύτηκαν με το βραβείο Λένιν, που προσέφεραν στην χώρα μας και στην αριστερά, πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιζώντα σήμερα, έστω και αν έκαναν κάποια ανθρώπινα λάθη και παρά το λίαν προχωρημένο της ηλικίας τους, που κατάφεραν να δουν πέρα από το στενό κομματικό προπέτασμα, επικρίνονται σφόδρα από πολιτικά αδρανείς ή οιονεί αδρανείς κομματικούς κύκλους.
Στην σημερινή κατάσταση, ο λαός έχει ανάγκη μια αριστερά, απόλυτα συνεπή, με τις διακηρύξεις της, προσαρμοσμένη χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις αρμονικά και σύμφωνα με τους νόμους της διαλεκτικής, στις σύγχρονες συνθήκες για πορεία προς την πραγματική, όχι ουτοπική αλλαγή, προς όφελος της χώρας και του λαού, ενωμένη και ζωντανή, να δει κατάματα ότι είναι υποχρεωμένη για ουσιαστική και ενεργή προσφορά ζωής και πολιτισμού στους πολίτες και την πατρίδα.
Αυτή η αριστερά, είναι υποχρεωμένη να καταφέρει να διακρίνει:
1ον Ότι ο πραγματικός διπολισμός, δεν είναι οι πόλοι μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, που ψηφίζουν και εφαρμόζουν, ομού με τα συνεργαζόμενα μαζί τους κόμματα, τις από έξωθεν προερχόμενες, αντιλαϊκές και νεοφιλελεύθερες εντολές, ανεξάρτητα από υπαρκτές μεταξύ τους δευτερεύουσες διαφορές. όποια κομματική ταμπέλα κι αν έχουν και που αποτελούν στην ουσία, τον ένα και μόνο κυρίαρχο σημαντικό πολιτικό πόλο.
2ον Την ανάγκη για δημιουργία έτερου ισχυρού ανταγωνιστικού πόλου της αριστεράς και των συμμάχων της, που καλείται να διαμορφώσει, με έντονη πολιτική, προγραμματική, πολιτιστική και κινηματική παρουσία, το ενωμένο μέτωπο της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Εύχομαι οι αριστεροί να δουν στο μέλλον τα πράγματα περισσότερο καθαρά, όπως οι αγωνιστές του ΕΑΜ, Για λευτεριά, Δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, προς όφελος του λαού και της πατρίδας.
Ισίδωρος Νερούτσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου