Έρη Ρίτσου
Κι επειδή τίποτα δεν είναι καινόν υπό τον ήλιον, βρήκανε στρωμένο δρόμο και πορεύτηκαν οι πάσης φύσεως αιγοβοσκοί και λοιποί "επενδυτές" της σήμερον.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με το νόμο 4351/2015 για τις «βοσκήσιμες γαίες», αποχαρακτήρισε εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ο δρόμος, ώστε τεράστιες εκτάσεις που εποφθαλμιούσαν τα επιχειρηματικά συμφέροντα να μετατραπούν σε πεδίο για κερδοφόρες μπίζνες.
Αυτό ήταν το colpo grosso του αποχαρακτηρισμού εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων για να δημιουργηθούν "βοσκοτόπια" και να "πάρουμε επιδοτήσεις".
Είχαν προηγηθεί και άλλες παρόμοιες "προσπάθειες", που στόχευαν σε "εκμετάλλευση" των δασών όπως:
Ο νόμος 4280/2014 της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση - βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών - ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας», αποτέλεσε μία σημαντική ποιοτική αλλαγή στην εμπορευματοποίηση των δασικών οικοσυστημάτων. Με αυτόν το νόμο θεσπίστηκε η λεγόμενη «νέα πολιτική για τα δάση», αναγνωρίζοντας τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων στα δασικά οικοσυστήματα. Και αυτό γίνεται στο όνομα των κινήτρων προς το κεφάλαιο, για να διευκολύνει και να μειώσει το κόστος της επένδυσης. Στο όνομα της βιώσιμης ανάπτυξης και με τον όρο «ιδιωτική πολεοδόμηση», ήρε τα όποια εμπόδια υπήρχαν στη δράση του μεγάλου κεφαλαίου, αφού σε ολόκληρες περιοχές με διαδικασίες «fast track» μπορούν να αλλάξουν οι χρήσεις γης σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα του δασικού πλούτου. Ταυτόχρονα, άφηνε ανοιχτό το δρόμο ακόμα και για αποχαρακτηρισμό δασικών οικοσυστημάτων.
Και ακολούθησαν κι άλλες
Ο ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο 4389/2016, που αφορά την «επιτάχυνση κατάρτισης δασικών χαρτών», στην ουσία νομιμοποίησε έμμεσα τους οικισμούς αυθαιρέτων, τους οποίους «βάφτισε» «οικιστικές πυκνώσεις». Τι επιχείρημα βρήκε για να δικαιολογήσει τη διατήρηση των αυθαιρέτων; Οτι είναι «ζωτικής σημασίας» να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες και το τι θα γίνει με τις «οικιστικές πυκνώσεις θα το λύσει αργότερα»! Ετσι, οι οικισμοί αυτοί αποτυπώνονται στους δασικούς χάρτες με ξεχωριστό χρώμα και αφού εξαιρεθούν από τη διαδικασία ανάρτησης, θα αποστέλλονται τελικά στις Διευθύνσεις Δασών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και στο υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο θα αποφασίσει για την περιβαλλοντική και πολεοδομική τους διαχείριση. Να σημειωθεί πως ότι οι οικισμοί αυθαιρέτων, που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ ονομάζονταν πλέον «οικιστικές πυκνώσεις», σε ποσοστό τουλάχιστον 95% βρίσκονταν σε καταπατημένες δημόσιες δασικές εκτάσεις, δάση και αιγιαλό.
Το 2017, ο ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο 4467, που αφορά τροποποιήσεις διατάξεων για τη δασική νομοθεσία, καταργεί την προστασία των χορτολιβαδικών εκτάσεων στα νησιά από τη δασική νομοθεσία. Αυτό, ως γνωστόν, ήταν ένα πάγιο αίτημα των κατασκευαστικών, τουριστικών ομίλων και ξένων επενδυτών, που χρόνια τώρα ζητούν τέτοιες εκτάσεις για να επενδύσουν. Κάτι που ξεκίνησε να γίνεται, τουλάχιστον σε επίπεδο σχεδιασμών, μετά τον συγκεκριμένο νόμο...
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε το νόμο 4495/2017, με τον τίτλο «Ελεγχος και Προστασία Δομημένου Περιβάλλοντος». Τα περισσότερα άρθρα του νομοσχεδίου τα ψήφισαν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Με αυτόν το νόμο, τον οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «εργαλείο» κατά της αυθαίρετης δόμησης, εξαιρεί από όλες τις απαγορεύσεις που διέπουν ένα αυθαίρετο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους στον κλάδο του Τουρισμού!
Τι γίνεται σύμφωνα με το νόμο; Καταγράφεται το αυθαίρετο, επιβάλλονται κυρώσεις και προχωρά σε ρυθμίσεις «τακτοποίησης» των αυθαιρέτων. Δηλαδή, με απλά λόγια, δημιουργεί έναν επιπλέον φοροεισπρακτικό μηχανισμό σε βάρος του λαού. Ομως, αυτό που βγάζει μάτι είναι το ότι ενώ ο νόμος απαγορεύει κάθε δικαιοπραξία και κάθε μεταβίβαση ή σύσταση εμπράγματου δικαιώματος σε ακίνητο με αυθαίρετο κτίσμα, όπως μίσθωση, άδεια λειτουργίας, ασφάλιση του ακινήτου, κληρονομιά κ.λπ., κάποιοι, ως διά μαγείας, εξαιρούνται από αυτούς τους περιορισμούς.
Ποιοι είναι αυτοί;
Τα τουριστικά ακίνητα και τα ξενοδοχεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Στην πραγματικότητα, με αυτόν το νόμο δίνει κίνητρα για τους μεγαλοξενοδόχους να διατηρήσουν τα αυθαίρετα μεγαθήριά τους, την ίδια στιγμή που προχωρά στη διαμόρφωση συνθηκών απώλειας σπιτιών που είναι πρώτη κατοικία. Κι αυτό γιατί πολλοί εργαζόμενοι που δεν έχουν να πληρώσουν την «τακτοποίηση», παραδίδουν τα σπίτια τους στις τράπεζες... Για να αντιληφθεί κάποιος τι σημαίνει «τακτοποίηση» για μια εργατική - λαϊκή οικογένεια, απλά αναφέρουμε ότι το τέλος που καλείται να πληρώσει για προσφυγές, ενστάσεις, αντιρρήσεις για το χαρακτήρα των εκτάσεων, αμοιβή ιδιώτη δασολόγου, δικηγόρου, μηχανικού, τοπογράφου μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τις 4.000 ευρώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου