«Όχι στον πόλεμο».
Οι πρώτοι που φωνάζουν υπέρ των πολέμων είναι αυτοί που δεν πρόκειται να πάνε να πολεμήσουν, ούτε αυτοί ούτε τα παιδιά τους. Οι βολεμένοι πίσω από τα γραφεία των αποφάσεων και τις αίθουσες πολέμου.
Οι δεύτεροι είναι αυτοί που θα καταλάβουν το λάθος τους όταν γυρίσουν τα παιδιά τους σε κουτιά. Αν γυρίσουν.
Οι πολέμοι δεν ξεκινούν μόνοι τους. Τους προκαλούν αυτοί που κυβερνούν τα κράτη.
Τους προκαλούν τα οικονομικά τους μοντέλα και ο διχασμός που προκαλούν στα έθνη με διάφορα προσχήματα.
Πόλεμος είναι αυτοί που κυβερνούν να αποφασίζουν ότι θα στείλουν άλλους να πολεμήσουν για τα δικά τους συμφέροντα.
Είστε ελεύθεροι στην Αγγλία στην Ελλάδα και όπου αλλού θέλετε να προετοιμάσετε τις κόρες και τους γιούς σας να πολεμήσουν.
Το ερώτημα είναι η νέα γενιά, αυτούς που αφορά περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ηλικία η πιθανότητα να εμπλακεί η Ευρώπη σε ένα πόλεμο, γιατί δεν αντιδρούν.
Όλοι γνωρίζουμε για τα μεγάλα αντιπολεμικά κινήματα που ξεκίνησαν μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και κυρίως την περίοδο του πολέμου των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Φαίνεται πως από τότε η ιστορία ξεχάστηκε. Και ιστορία που ξεχνιέται επαναλαμβάνεται.
Αν οι νέοι άνθρωποι δεν καταλάβουν σύντομα τι τους ετοιμάζουν οι ηγέτες αυτού του κόσμου θα είναι πολύ αργά.
Ούτε στην Ρωσία ούτε στην Ουκρανία ρώτησε κανένας όλους αυτούς που πεθαίνουν σχεδόν τέσσερα χρόνια στις πρώτες γραμμές αν θέλουν να πάνε να σκοτωθούν. Το αποφάσισαν άλλοι γι αυτούς. Και όταν φτάσει εκείνη η ώρα θα σταλούν στα μέτωπα του πολέμου πριν το συνειδητοποιήσουν.
Τους πολέμους τους σταματάς πριν ξεκινήσουν. Μετά είναι πολύ αργά.
Οι νέοι άνθρωποι στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο πρέπει απο τώρα να αποφασίσουν αν θα αφήσουν αυτούς που τους κυβερνούν να τους οδηγήσουν στον πόλεμο και στον θάνατο, ή αν θα τους εμποδίσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου