Σωστοί άνθρωποι εκτός προϋπολογισμού

Λιάνα Κανέλλη

Κρούω κώδωνα κινδύνου. Βαράω καμπάνες, κατσαρόλες, ντενεκέδες, ό,τι τέλος πάντων εκτός από βόμβα ή θανατηφόρο κεραυνό μπορεί να αφυπνίσει γραμματιζούμενους κι αγράμματους που παγιδευτήκαμε όλοι μαζί, σε μια γλώσσα ξένη νοήματος και συνάμα εγκληματικά κατανοητή. Πέρα από μεγαλοστομίες περί …το σημαίνον και το σημαινόμενο, προτιμώ να πιαστώ από μια υπερευαισθησία, και φυσική και συνειδητά καλλιεργημένη, που έχω για τη χρήση του οπλοστασίου των λέξεων. Σας προτρέπω να κρατήσετε τον όρο μου, αυτό, γιατί αλλιώς η γλώσσα που κόκαλα δεν έχει αλλά μπορεί και τα τσακίζει, στις μέρες της άνθισης της τεχνητής νοημοσύνης τσακίζει και μυαλά.

Ο μπαλτάς του καιρού μας, χωρίς να το πάρουμε πρέφα, διαλύει και το τελευταίο ψήγμα ανθρωπιάς, εξαερώνει και τον ύστατο κόκκο λογικής πετώντας τη λέξη «σωστή». Στην πλευρά της Ιστορίας. Είναι αυτή η …σωστή …πλευρά της Ιστορίας, που προσδιορίζει με ακρίβεια χιλιοστού τα συμφέροντα αυτών που την εκτοξεύουν κυριολεκτικά εναντίον μας. Έχουμε και λέμε: Πρέπει να χωρέσει το μυαλό μας με το ζόρι ότι το Ιράν είναι ο μεγάλος ηττημένος στην αντιπαράθεσή του με το Ισραήλ, επειδή αποκρούστηκαν οι πύραυλοί του και δεν σκοτώθηκε κανείς, ούτε στις στρατιωτικές βάσεις που πέτυχαν. Άκουγα λόγου χάρη τον Πρετεντέρη να λέει, ως μέγας σαρκαστής από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, πως τελικά είναι ήττα να πετύχουν κάτι θραύσματα μόνο μια εφτάχρονη Εβραιοπούλα. Και σ’ αυτό το μόνο, το δικό μου το μυαλό, προφανώς από τη λάθος πλευρά της Ιστορίας, στάθηκε, γιατί ξέρει ότι οι σωστοί θεώρησαν μεγάλη νίκη προφανώς τη σφαγή στη Γάζα, με πάνω από 15.000 λιωμένα από βόμβες και ερπύστριες παιδικά κορμιά. Κι ύστερα να ακούω αυτούς, της σωστής πλευράς, να ζητάνε από τον Νετανιάχου να αντιδράσει ήπια, και να μην αναγκάσει τους συμμάχους του να ξοδέψουν τα δισεκατομμύρια που απαιτούνται για αποκρούσεις. Το πιο σωστό είναι να παίρνεις την άδεια από τους σωστοπλευρίτες να βαρέσεις και τη Ράφα στον νότο, τους υπόλοιπους επιζήσαντες αμάχους που δεν κοστίζουν και τίποτα σε σχέση με τους μαχητές.

Κι εκεί που κοστολογούσαν οι σωστοί τα έξοδα της πλευράς τους, των ποινών, των αντιποίνων, των απειλών, των υποσχέσεων, των συμβολαίων, όλων αυτών περί την τσέπη τους, ψάχνω να βρω σε ποια πλευρά της Ιστορίας στέκεται ένας καμπίσιος, θύμα των πλημμυρών από τον Ντάνιελ, και ξεσπιτωμένος χωρίς χωράφι άνεργος, ζει και επιζεί δίπλα στους ΝΑΤΟικούς και ντόπιους αξιωματικούς που στη Λάρισα έστησαν τον συντονισμό της επιχείρησης «Ασπίδες». Όχι καλέ για την Κάρλα και τα ποτάμια ασπίδες, αλλά για τα drones και τα βλήματα στην Ερυθρά Θάλασσα. Εκεί που κάθε μέρα γι’ αυτές τις ασπίδες, πλημμυροπαθείς και μη, Έλληνες ξοδεύουμε μισό εκατομμύριο ευρώ την ημέρα για να μας λένε ότι είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Αυτή η σωστή πλευρά της Ιστορίας, που φυτεύει η αστική τάξη ως επιβεβλημένη παραδοχή στα μυαλά της εργατικής, αναδύεται σε κάθε πόλεμο που τον μοχλεύει όταν τα κέρδη της μειωθούν. Και στήνει Γάζες, και Γιουγκοσλαβίες, και Ουκρανίες, και Ιράκ, και Σουδάν, και Μάλι, και Τιμόρ, και Βιετνάμ και…

Το χειρότερο όμως είναι να στέκεσαι σε εκείνη τη Γάζα, που δεν φαίνεται, κάθε μέρα. Όπως στη Λάρυμνα προχτές, με τον κόσμο τον εργαζόμενο της ΛΑΡΚΟ να φωνάζει για τα σπίτια που του παίρνουν, για τη δουλειά που του κλέψανε, για τον πλούτο που έβγαλε και τον ξεφτιλίσανε, ευτυχώς με τα τραγούδια δυο γενναίων, του Νταλάρα και της Βελεσιώτου, αλλά και το ΠΑΜΕ, και το Κόμμα, και μια χούφτα από συνδικάτα. Η ΛΑΡΚΟ είναι μια χρόνια Γάζα. Απ’ αυτές που στήνει το κεφάλαιο όταν ξεριζώνει και τρομοκρατεί και δικαιώματα και ζωή των εργαζομένων. Έτσι ώστε όταν διαδηλώνουν απέναντι από την παγωμένη τσιμινιέρα, υπερασπιζόμενοι και τη ζωή τους και τον πλούτο της πατρίδας τους, αρπαγμένο από ιδιώτη, να φτάσουν τσακισμένοι να αναρωτηθούν μήπως είναι στη λάθος πλευρά της Ιστορίας της ΛΑΡΚΟ. Ποιοι; Αυτοί οι ίδιοι που ήταν, είναι, και θα είναι η ΛΑΡΚΟ.

Πιο τοξικό, δηλητηριώδες, χειρότερο κι απ’ τον λευκό φώσφορο και τον πορτοκαλί παράγοντα, χημικό όπλο ενάντια στο μυαλό, την καρδιά και κυρίως το ηθικό των χιλιάδων εργαζομένων στις ΛΑΡΚΟ όπου Γης δεν υπάρχει απ’ αυτό το «σωστή». Είναι το υπερόπλο του αφεντικού, του επενδυτή, του ψηφισμένου ηγέτη στην καπιταλιστική αγορά, όπου το ζωή και κότα τους πατάει σε τσακισμένα κορμιά γέρων, παιδιών, ανθρώπων εκτός …προϋπολογισμού. Κι όμως η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι πάντα αυτή, όπου μια χούφτα την υπερασπίζεται, όπως οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, και για λογαριασμό των υπολοίπων, που δεν ήταν εκεί γιατί φοβήθηκαν πως αν δεν πάνε με τ’ αφεντικά δεν θα αποκτήσουν ποτέ την αίσθηση του νικητή.

Προσοχή στο σωστή! Οι αδύναμοι στόχοι είναι πάντα οι αποκαμωμένοι, οι κουρασμένοι, οι καθόλου αλληλέγγυοι κι ίσως και οι αποθαρρυμένοι που εμφανίζονται ως δειλοί. Το ταμείο ενίσχυσης αναξιοπαθούντων καπιταλιστών και αποτυχημένων αφεντικών, που δικαιούνται και μπόνους ληστών, οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ κι όποιος τους στηρίζει απειλούν να το γκρεμίσουν! Κι αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας, το μέταλλο του πραγματικού και περήφανου εργαζόμενου ανθρώπου.

Πηγή: katiousa

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Μ. Μπρεχτ: “Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων”

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Κοιτάζω αυτό το σύστημα, και επιφανειακά μου φαίνεται γνώριμο, αλλά όχι και ο μηχανισμός του! Υπάρχουν αυτοί οι λίγοι επάνω και οι πολλοί άλλοι κάτω, και οι επάνω φωνάζουν στους κάτω: ελάτε επάνω για να είμαστε όλοι επάνω, αλλά όταν κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις κάτι κρυμμένο ανάμεσα σε αυτούς επάνω και στους άλλους κάτω.

Κάτι που μοιάζει με δρόμο, αλλά δεν είναι δρόμος.
Είναι μια σανίδα. Τώρα φαίνεται ολοκάθαρα.
Είναι η σανίδα μιας τραμπάλας. Ολο αυτό το σύστημα είναι μια κούνια με δύο άκρες που εξαρτώνται
η μία από την άλλη. Και αυτοί επάνω κάθονται επάνω, επειδή οι άλλοι κάθονται κάτω και μόνο όσο θα κάθονται οι άλλοι κάτω.

Οι επάνω δεν θα κάθονταν πια επάνω, αν οι κάτω άφηναν τη θέση τους κι ανέβαιναν. Επομένως, αυτοί επάνω θέλουν, να κάθονται οι άλλοι κάτω αιωνίως και να μην ανεβούν ποτέ επάνω.
Και οι κάτω πρέπει να είναι κατά πολύ περισσότεροι από τους επάνω
για να μην αλλάξει θέση η τραμπάλα. Ετσι είναι οι τραμπάλες.

(…)

Τους κάτω όμως τους κρατάνε κάτω για να μείνουν επάνω οι επάνω.
Η ποταπότητα αυτών επάνω δεν έχει μέτρο.
Ακόμα κι αν βελτιώνονταν, σε τίποτα δεν θα ωφελούσε, γιατί είναι άψογο το σύστημα που έχουν κατασκευάσει: Εκμετάλλευση και αταξία: κτηνώδες και συνεπώς ακατανόητο.
(…)

Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά, μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι

Πηγή: vathikokkino.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Τι φορτώνουν και ξεφορτώνουν στο λιμάνι της Σητείας;

Ελλάδα

Την έντονη ανησυχία των κατοίκων της Σητείας έχει προκαλέσει η φορτοεκφόρτωση πολεμικού - στρατιωτικού υλικού από το λιμάνι της περιοχής. Συγκεκριμένα, εδώ και κάποιες μέρες είναι αγκυροβολημένο ένα οχηματαγωγό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού στο επιβατικό λιμάνι της πόλης, στο οποίο γίνεται φορτοεκφόρτωση πολεμικού υλικού.

Το σημείο μάλιστα είναι αποκλεισμένο και ελεγχόμενο από αστυνομικές δυνάμεις, προκαλώντας - όπως είναι φυσικό - ερωτήματα στους κατοίκους της περιοχής, για το πού μετακινείται το συγκεκριμένο υλικό και το κατά πόσο είναι ασφαλής η μετακίνησή του.

Ο λαός να επαγρυπνεί και να δυναμώσει τον αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας

Σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ τονίζει: «Μόνο ανησυχία και υποψία προκαλεί η παρουσία εδώ και τρεις μέρες οχηματαγωγού του Πολεμικού Ναυτικού στο λιμάνι της Σητείας, όπου πραγματοποιεί φορτοεκφόρτωση επικίνδυνου υλικού, 150 μέτρα από τα σπίτια της πόλης, με αποτέλεσμα την έντονη δυσφορία των κατοίκων. Ερωτήματα προκαλεί η απόφαση να γίνει η δραστηριότητα αυτή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και μάλιστα με αυτόν τον επικίνδυνο τρόπο.

Πρόσθετη ανησυχία προκύπτει και λόγω των γενικότερων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, με κλιμάκωση των πολεμικών επιχειρήσεων και την ενεργή εμπλοκή της χώρας μας μετά την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, την αποστολή της φρεγάτας "Υδρα" στην Ερυθρά Θάλασσα, τη συμφωνία για φύλαξη μυστικού πολεμικού υλικού των ΗΠΑ κ.ά., που βάζει στο στόχαστρο αντιποίνων την πατρίδα μας και βεβαίως την Κρήτη.

Το ΚΚΕ μέσω του βουλευτή του, Μανώλη Συντυχάκη, προσπάθησε επίμονα να επικοινωνήσει με τον αρμόδιο υπουργό για να του μεταφέρει τη δικαιολογημένη ανησυχία των κατοίκων της Σητείας και την ανάγκη να απομακρυνθεί το οχηματαγωγό από το επιβατικό λιμάνι της Σητείας μαζί με το φορτίο του, χωρίς όμως μέχρι στιγμής ανταπόκριση.

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό να επαγρυπνεί και να δυναμώσει τον αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και για την αποχώρηση των Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό». 

Πηγή:902

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ» Αδειάζουν κλίνες και τις δεσμεύουν για τα επί πληρωμή χειρουργεία

Ελλάδα

Kι ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα ο «Ευαγγελισμός» είναι από τα νοσοκομεία που πλημμυρίζουν με ράντζα, η διοίκηση του νοσοκομείου έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή και να δεσμεύσει δίκλινους θαλάμους για την εξυπηρέτηση των αναγκών των απογευματινών χειρουργείων. Το γεγονός καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων του νοσοκομείου, χαρακτηρίζοντας την απόφαση της διοίκησης «τουλάχιστον προκλητική - αν όχι εξαιρετικά επικίνδυνη», όταν την ίδια στιγμή:

1. Ασθενείς με μεταδοτικά νοσήματα (γρίπη, Covid, κ.ά.) μπορεί να παραμένουν σε κοινούς θαλάμους θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των υπόλοιπων νοσηλευόμενων.

2. Οι ιατροί δέχονται συνεχείς πιέσεις από τη διοίκηση για γρήγορη έξοδο των περιστατικών και για «απελευθέρωση κλινών», ώστε να υπάρχει διαθεσιμότητα για την επόμενη εφημερία (κάθε 4 μέρες η γενική), πιέσεις που δημιουργούν αντικειμενικά τον κίνδυνο στις σημερινές συνθήκες λειτουργίας του νοσοκομείου να αποβούν εις βάρος της περίθαλψης - θεραπείας των ασθενών.

3. Ολο το προηγούμενο διάστημα διακομίζονταν μαζικά ασθενείς σε ιδιωτικό θεραπευτήριο για συνέχιση της νοσηλείας ή ακόμη και για να υποβληθούν σε χειρουργικές επεμβάσεις, επιβαρύνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία (δηλαδή και πάλι επιπλέον χρήματα από την τσέπη των ασθενών... που ήδη έχουν τριπλοπληρώσει με τους άμεσους κι έμμεσους φόρους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές). Το θεραπευτικό αυτό ...μοντέλο εξακολουθεί να ισχύει για ορισμένους ασθενείς που έχουν ανάγκη ΜΕΘ.

4. Οταν ακόμη και οι αιματολογικοί ασθενείς που βάσει των διεθνών επιστημονικών συστάσεων χρήζουν απομόνωσης, παραμένουν σε πολύκλινους θαλάμους λόγω μη διαθεσιμότητας θαλάμων απομόνωσης.

5. Οταν ήδη οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και οι ανεπαρκείς - παρωχημένες - ακατάλληλες υποδομές (κτιριακές, ηλεκτρομηχανολογικές, ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός) δεν επιτρέπουν την καθημερινή λειτουργία του νοσοκομείου με τους ασφαλείς καταρχήν αλλά και τους αξιοπρεπείς όρους που απαιτούνται για τους ασθενείς και τους εργαζόμενους.

Χαρακτηριστικές είναι τις τελευταίες μέρες - σημειώνει επίσης το ΣΕΝΕ - «οι εικόνες ντροπής από τα χειρουργεία, με τα σκουπίδια (τοξικά, μολυσματικά) κυριολεκτικά να ξεχειλίζουν λόγω της σοβαρότατης υποστελέχωσης του προσωπικού καθαριότητας, το οποίο μάλιστα απειλείται με απόλυση από μέρα σε μέρα!».

Το Σωματείο απαιτεί να σταματήσει τώρα αυτός ο απαράδεκτος θεσμός των απογευματινών χειρουργείων, που μετατρέπει τον ανθρώπινο πόνο σε εμπόρευμα και έχει καταγγελθεί από τον ελληνικό λαό και τους υγειονομικούς.

Να διασφαλιστούν επιτέλους όλοι οι απαιτούμενοι όροι: Για πλήρη εργασιακά - μισθολογικά - ασφαλιστικά - επιστημονικά δικαιώματα και ασφαλείς εργασιακές συνθήκες του προσωπικού, για παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας δημόσιες και δωρεάν, όπως το επιτρέπει η επιστημονική εξέλιξη και το αξιόλογο προσωπικό που διαθέτει το νοσοκομείο.

Πηγή: rizospastis.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ Με σφραγίδα ΕΕ «ψήνεται» νέα επέκταση του εργάσιμου βίου

Ελλάδα

Η αναλογιστική μελέτη που κατέθεσε η κυβέρνηση δείχνει αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης μέχρι το 2030

Νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έως το 2030, αν όχι και νωρίτερα, μικρότερες συντάξεις, αλλά και περισσότερα χρόνια εργασίας και ασφάλισης για τους νέους εργαζόμενους προδικάζει η αναλογιστική μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, που χρησιμοποιήθηκε για την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία εξετάζει το δημογραφικό και τις δημοσιονομικές συνέπειές του στις οικονομίες της ΕΕ.

Ετσι, 8 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου 4387/2016 (νόμος ΣΥΡΙΖΑ) και 15 μετά την εφαρμογή των άλλων αντιασφαλιστικών νόμων (ΝΔ/ΠΑΣΟΚ) που όλοι τους «έσπρωξαν» τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο 67ο έτος και το δικαίωμα για πλήρη σύνταξη στα 40 χρόνια Ασφάλισης (με προϋπόθεση τη συμπλήρωση του 62ου έτους), οι εργαζόμενοι θα βρεθούν σύντομα ξανά μπροστά σε μια νέα ανατροπή.

Αυτήν τη φορά, σύμφωνα και με τη στρατηγική που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ενωση για τις συντάξεις, το όχημα είναι το λεγόμενο «πρόβλημα του δημογραφικού» και η αύξηση του προσδόκιμου ζωής.

Με τον τρόπο αυτό, πότε με πρόσχημα τα δημόσια οικονομικά, πότε με το δημογραφικό και πάντα υπό την υψηλή επίβλεψη και «καθοδήγηση» της ΕΕ, οι ασφαλισμένοι στη χώρα μας και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση εξαναγκάζονται να εργάζονται μέχρι τα βαθιά γεράματα - αν βρίσκουν εργασία και συνεπώς περισσότερα χρόνια, και να λαμβάνουν όλο και πιο μικρές συντάξεις.

Σύμφωνα με τη σχετική μελέτη, το γενικό όριο ηλικίας από 67 έτη που είναι σήμερα θα φθάσει σε 68,5 έτη το 2030 και τα 72,5 έτη το 2070. Αντίστοιχα, στην περίπτωση των 40 ετών εργασίας και ασφάλισης, το ηλικιακό όριο των 62 ετών που ισχύει, θα αυξηθεί στα 63,5 το 2030 και στα 67,5 έτη το 2070!

...και ακόμα μικρότερες συντάξεις

Η επίθεση δεν σταματά εδώ, καθώς μαζί με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης επιβάλλεται και η μείωση των συντάξεων. Ετσι, σύμφωνα με τη μελέτη, ενώ το 2022 το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων ήταν στο 76% του εισοδήματος, αυτό θα περιοριστεί στο 65% το 2040 και στο 53% το 2070.

Δηλαδή, ένας εργαζόμενος που μπαίνει σήμερα στην παραγωγή, στο τέλος του εργάσιμου βίου του, μετά από 40 ολόκληρα χρόνια, θα λαμβάνει σχεδόν το μισό εισόδημα ως σύνταξη, απ' αυτό που είχε ως εργαζόμενος.

Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στο μερίδιο του πλούτου που θα λαμβάνουν οι συνταξιούχοι μετά από πέντε δεκαετίες. Ετσι, ενώ το 2022 τα 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι έλαβαν ως συντάξεις το 12,6% του ΑΕΠ, το 2070 η αναλογιστική μελέτη δείχνει ότι θα λαμβάνουν μόλις το 10,6% του ΑΕΠ.

Με δυο λόγια, τα επιτελεία της ΕΕ, στη βάση των αντιασφαλιστικών νόμων που έχουν ψηφίσει οι κυβερνήσεις και της αντιλαϊκής στρατηγικής για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, προδικάζουν ότι οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν περισσότερο και ως απόμαχοι της δουλειάς θα έχουν χειρότερες συντάξεις, παρά την αύξηση του πλούτου από την άνοδο της παραγωγικότητας και τη ραγδαία εισαγωγή της τεχνολογίας στην παραγωγή, που διαμορφώνει προϋποθέσεις και δυνατότητες για μείωση του εργάσιμου χρόνου και εργάσιμου βίου, όπως και για αξιοπρεπείς συντάξεις με ευθύνη κράτους και εργοδοσίας.

Μας «έσωσε» η ...πανδημία!

Σχολιάζοντας το ζήτημα που προκύπτει από τη μελέτη για την νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Παναγιώτης Τσακλόγλου, επιχείρησε να υποβαθμίσει το θέμα και να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Ετσι, αφού ανέφερε ότι «στη νομοθεσία μας - όπως έχουν ακόμη 10 ευρωπαϊκές χώρες - είναι συνδεδεμένο το όριο συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο της επιβίωσης στα 65 χρόνια... Αυτή η εξέταση του αντιστοίχου ορίου γίνεται κάθε 3 χρόνια. Το κάναμε αυτό το πράγμα από πέρυσι. Και αυτό που είχαμε διαπιστώσει ήταν ότι το προσδόκιμο της επιβίωσης στα 65 έτη δεν αυξήθηκε στην Ελλάδα. Και μάλιστα είχαμε μια υποχώρηση σε σχέση με το υπόλοιπο διάστημα αναφοράς που είχε ειδικά η Ελλάδα κυρίως λόγω πανδημίας». Για να συμπληρώσει: «Οπότε η επόμενη επανεξέταση θα γίνει το 2027 και μέχρι τότε δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα απολύτως...».

Δηλαδή, ο υφυπουργός επιβεβαιώνει πως τα σημερινά όρια ηλικίας θα ισχύουν μόνο μέχρι το τέλος του 2026, ενώ από το 2027 θα επανεξεταστούν με βάση το προσδόκιμο ζωής και όπως προκύπτει από την αναλογιστική μελέτη αυτά θα αυξηθούν και σε κάθε περίπτωση μετά το 2030 θα διαμορφωθούν στα 68,5 έτη!

Πηγή:rizospastis.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Γιατί ασκούμε αρνητική κριτική σχολιάζοντας τους άλλους;

Ελλάδα

Μήπως η κρυφή ευχαρίστηση που μας γεμίζει, όταν ασχολούμαστε με τις ζωές και τη συμπεριφορά των άλλων δεν είναι παρά οι σκιές που ρίχνουμε σε ανικανοποίητα κομμάτια του εαυτού μας, τα οποία αρνιόμαστε κατά βάθος να δεχθούμε;

Ένα σύστημα που επιβάλλει…

Ζούμε σε μία κοινωνία άκρως ανταγωνιστική, όπου κυριαρχεί έντονα η σύγκριση και η κριτική μεταξύ των ανθρώπων. Αυτά είναι μέρη του ανταγωνιστικού πνεύματος που η κοινωνία μας επιβάλει από την παιδική ηλικία, ως έναν τρόπο αξιολόγησης της επιτυχίας. Ο πιο δυνατός θα επιβιώσει, ο επιτυχής θα είναι και ο πιο ευτυχισμένος. Έχουμε μάθει να συγκρίνουμε τα επιτεύγματά μας με αυτά των άλλων προκειμένου να τα σταθμίσουμε και να δούμε κατά πόσο μας ικανοποιούν ή όχι.

Ασκούμε αρνητική κριτική γιατί αισθανόμαστε ανασφαλείς. Είναι αδύνατον να δεχθούμε τους άλλους με τα λάθη και τις ατέλειές τους, αν πρώτα δεν έχουμε αποδεχτεί τον ίδιο μας τον εαυτό. Όσο λιγότερο είμαστε σίγουροι για τον εαυτό μας, τόσο πιο πολύ ψάχνουμε να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο βρίσκουμε δικαιολογία για τους δικούς μας φόβους και τις δικές μας αδυναμίες. Στην πραγματικότητα αναβαθμίζουμε τον εαυτό μας στα μάτια μας, κριτικάροντας τον άλλον. Είναι σαν να λέμε «Δεν είμαι και τόσο κακός: κοιτάξτε αυτόν, είναι χειρότερος από εμένα.»

Είναι πολύ πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες των άλλων, από το να κοιτάξουμε μέσα μας και να ασκήσουμε αυτοκριτική.

Η διαδικασία αυτή αποτελεί πλέον μια συνήθεια της καθημερινής μας επικοινωνίας. Η συζήτηση γίνεται πιο ενδιαφέρουσα όταν αναφερόμαστε σε τρίτους. «Είδες τι έκανε;» παρατηρούμε και οι ακροατές κρέμονται ήδη από τα χείλη μας. Όλες οι συζητήσεις μας λοιπόν έχουν περιεχόμενο τη ζωή και τις αντιδράσεις των άλλων.

Φαίνεται πως είναι πιο ανώδυνο και εύκολο για μας, ίσως και ευχάριστο, να υπογραμμίζουμε τις ατέλειες των άλλων. Κριτικάροντας τους άλλους, εξασφαλίζουμε ασυνείδητα τους εαυτούς μας. Εμείς γινόμαστε αυτομάτως τα «καλά παιδιά», οι «διαλεκτοί», εκείνοι που είναι σωστοί. Αυτό μειώνει την ανασφάλειά μας, μας εξυψώνει. Ο πιο εύκολος τρόπος να υπερτιμήσουμε τον εαυτό μας είναι να υποτιμήσουμε όλους τους άλλους.

Πρόκειται όμως για μια λύση προσωρινή που, τελικά, στρέφεται εξίσου εναντίον μας. Αν με τόση ευκολία κρίνουμε τους άλλους τι μας εξασφαλίζει στην περίπτωση που μας κριτικάρουν και αυτοί; Αν όντως γινόταν αυτό εμείς πως θα το δεχόμασταν; Από την στιγμή όμως που συνειδητοποιούμε ότι είμαστε έρμαιο στην κριτική των άλλων, η ανασφάλειά μας πολλαπλασιάζεται. Αντιδρούμε έτσι με περισσότερο ανταγωνισμό, ανταποδίδουμε την κριτική, και οδηγούμε τη συμπεριφορά μας στα όρια της κακίας. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που θέλει να στιγματίζονται οι πολλοί ως αδύναμοι, προκειμένου να υπάρξουν οι λίγοι ως εκλεκτοί.

Συνέπειες της αρνητικής κριτικής

Κριτικάροντας διαρκώς τους ανθρώπους γύρω μας, υποτιμώντας την αξία τους, τις προσπάθειές τους, την προσωπικότητά τους, είναι ότι χειρότερο μπορούμε να κάνουμε στους άλλους καθώς και στον ίδιο μας τον εαυτό. Και το κάνουμε πολύ πιο συχνά απ’ ότι νομίζουμε. Ασκούμε μόνιμα κριτική. Στον εαυτό μας, στα παιδιά μας, στο σύντροφό μας, στους συναδέλφους μας, σε φίλους, σε γνωστούς, σε γείτονες και στην κοινωνία. Κάθε άνθρωπος που συναντάμε, κάθε κατάσταση που βιώνουμε, περνάει αυτόματα από ένα φίλτρο αξιολόγησης. Αυτό σίγουρα είναι καλό ως ένα βαθμό γιατί μας καθοδηγεί στο δρόμο που μας υποδεικνύει το ένστικτό μας. Από το σημείο όμως που θα αρχίσουμε να εκφράζουμε τη δυσπιστία, την αβάσιμη καχυποψία, την άρνηση και την κακόβουλη και άχρηστη κριτική θα ήταν καλύτερα να σιωπήσουμε, και να σκεφτούμε πριν μιλήσουμε.

Το ανταγωνιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μας έχει θέσει η κοινωνία να ζούμε και να αντιδρούμε, μας οδηγεί στο να ασκούμε μονίμως στον εαυτό μας συνειδητά η και πολλές φορές ασυνείδητα μια κριτική η οποία είναι αδίσταχτη, χωρίς έλεος, σκληρή και πολλές φορές αβάσιμη. Έχουμε την τάση να απαιτούμε την τελειότητα, να είμαστε ανικανοποίητοι ή και δυστυχείς με αυτά που διαθέτουμε. Θέλουμε περισσότερα και καλύτερα, θέλουμε όλα αυτά που μας διαφεύγουν, θέλουμε και πρέπει να είμαστε τέλειοι. Η κριτική προς τον ατελή εαυτό μας επιβάλλεται προκειμένου να υποκινηθούμε για κάτι καλύτερο.

Τα ίδιο κάνουμε με όλους και με όλα γύρω μας. Θέλουμε και περιμένουμε από τους άλλους να μας φερθούν μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, να μας δώσουν σημασία και αξία, να είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι, να καθρεφτίζουν τον εαυτό μας και κυρίως να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών μας. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τους άλλους ως άλλοθι για τις δικές μας πράξεις επειδή δεν μπορούμε να αντέξουμε τις συνέπειες των ενεργειών μας.

Συνήθως ασκούμε αρνητική κριτική σε κάποιον ή κάτι όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε ανάγκες που ίσως έχουν μείνει ανικανοποίητες. Για αυτό και όταν οι άλλοι αποτυγχάνουν να τις εκπληρώσουν, μας απογοητεύουν. Παίρνουμε έτσι το δικαίωμα να τους υποτιμήσουμε, να τους κριτικάρουμε. «Έτσι και αλλιώς δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν».

Ας θυμηθούμε την κινέζικη παροιμία που λέει «πριν κρίνεις τον άλλον, περπάτησε τουλάχιστον 10 χλμ. με τα παπούτσια του». Μετά ας αναρωτηθούμε: “ Πώς μπορεί ο καθένας μας να πιστέψει στη δύναμη του εαυτού του, πώς μπορεί κανείς να προχωρήσει στη ζωή με σιγουριά και ασφάλεια όταν δέχεται τόση πίεση, τόση αρνητική κριτική για το ποιόν του και τις πράξεις του; Θα ήταν ευχάριστο αν αυτό συνέβαινε σε εμάς;”

“ Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω…”

Όταν κρίνουμε, αξιολογούμε και βλέπουμε τον κόσμο εγωκεντρικά.

Ας αναρωτηθούμε για λίγο ποιοι είμαστε εμείς που κρίνουμε; Ποιος είναι αυτός που επιβάλει τους δικούς του νόμους και κανόνες συμπεριφοράς; Ποιος επιβάλει τα δικά του «πρέπει» και «θέλω»; Και ποιος από εμάς αναλαμβάνει το βάρος της αλάνθαστης κρίσης; Η κριτική για να είναι εποικοδομητική, προϋποθέτει τη γνώση του τέλειου και τη διάθεση της καλόβουλης συμβουλής προς το πρόσωπο, στο οποίο ασκείται. Έχουμε όμως τη δυνατότητα να την ασκήσουμε με τη συνείδηση μας καθαρή; Είμαστε πραγματικά σε θέση να ορίσουμε το τέλειο, το ανώτερο, το αλάνθαστο; Ποιος από εμάς μπορεί να ισχυριστεί ότι κρίνει σωστά; Ποιος είναι αυτός που είναι τέλειος;

Τι θα γινόταν αν όλοι σταματούσαμε αυτή την αδυσώπητη διαδικασία για εμάς και για τους άλλους;

Τι θα γινόταν αν ο καθένας από εμάς αντικαθιστούσε με τη δική του αυτοκριτική, την τάση που έχει να κριτικάρει τους άλλους; Θα επικεντρωνόμαστε στην κατανόηση και την εξάλειψη των δικών μας αδυναμιών. Ο χρόνος που θα αφιερώναμε στο να βελτιώσουμε τον εαυτό μας θα κάλυπτε ολόκληρη τη μέρα μας, ώστε τελικά όλοι οι άλλοι θα έμοιαζαν μια ασήμαντη λεπτομέρεια στο δικό μας κόσμο.

Είναι άραγε δυνατόν να αποφύγουμε την κριτική ακόμη και όταν η ζωή μας δυσκολεύει εξαιτίας μερικών ανθρώπων των οποίων η κακόβουλη συμπεριφορά, μας επηρεάζει καθημερινά; Είναι σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις να στραφούμε πάλι στον εαυτό μας, αντί να στραφούμε και να κρίνουμε την ίδια τη δυσκολία;

Εδώ χρειάζεται καταρχήν να παραδεχθούμε ότι είμαστε άτομα ελεύθερα με αυτόνομη βούληση και δικαίωμα στην επιλογή και να προβληματισθούμε για τα συναισθήματα, τις επιλογές μας ,και τη στάση που χρειάζεται να τηρήσουμε απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Σίγουρα πάντως η πραγματική λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα βρίσκεται σε άλλο επίπεδο από την αγανακτισμένη κριτική που μπορούμε πολύ εύκολα να ασκήσουμε.

Και στους αγαπημένους κριτική;

Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που αγαπάμε και θέλουμε να τους δούμε καλύτερους, χωρίς ψεγάδια και αδυναμίες; Έχουμε το δικαίωμα να επέμβουμε στις προσωπικές τους επιλογές; Μια σοφή κίνηση θα ήταν να περιοριστούμε πάλι στην αυτοκριτική. Να αναρωτηθούμε πόσο εμείς οι ίδιοι είμαστε τέλειοι. Να σκύψουμε στις δικές μας αδυναμίες και να αναρωτηθούμε πώς τις πολεμάμε. Είναι σίγουρα προτιμότερο να καλύψουμε πρώτα τα δικά μας κενά, προτού υποδείξουμε στους άλλους πώς να καλύπτουν τα δικά τους. Έτσι γινόμαστε θετικό παράδειγμα, και αν κάτι υπήρχε περίπτωση να καταστραφεί σε μια σχέση μέσα από μια διαδικασία αντίδρασης, μπορεί να σωθεί εξ αιτίας της μίμησης και επιπλέον να βελτιώσει την επικοινωνία.

Όταν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από την κριτική στάση, όταν δεχτούμε τις ατέλειες και τα λάθη των άλλων, τότε αυτόματα γεμίζουμε τους εαυτούς μας με αγάπη και ένα αίσθημα ειρήνης και δεκτικότητας απαλύνει καρδιές μας. Μαθαίνουμε να συγχωρούμε και να δεχόμαστε με αγάπη και κατανόηση τόσο τους ατελείς εαυτούς μας όσο και τους ατελείς συνανθρώπους μας.

Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν τη διαφορετικότητα όλων μας. Δίνουμε στους άλλους από αυτά που έχουμε να δώσουμε και παίρνουμε από εκείνα, τα οποία ο άλλος μπορεί να μας δώσει. Αυτή είναι και η σημασία της επικοινωνίας, ένα ατέλειωτο πάρε δώσε που θα έπρεπε να το αφήσουμε να ρέει ανενόχλητο, χωρίς κριτικές και κατακραυγές, χωρίς αρνητικότητα και κακοβουλία. Ας πάρουμε απλά αυτά που έχουν να μας χαρίσουν οι συνάνθρωποί μας και αυτά που μπορούμε να δεχτούμε με ευχαρίστηση.

Η μόνη υποχρέωση που έχουμε είναι αυτή απέναντι στον εαυτό μας. Ας ενεργοποιηθούμε λοιπόν στα σημεία που έχουμε τη δυνατότητα, βελτιώνοντας τον εαυτό μας, τις πράξεις μας και την κοινωνία, με όποιο τρόπο ο καθένας μας μπορεί.

Ας αγνοήσουμε όλα εκείνα που μας ενοχλούν ενώ βρίσκονται έξω από την δικαιοδοσία μας και ας τα αφήσουμε ειρηνικά να πάρουν το δικό τους δρόμο. 

Πηγή: awakengr.com

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ Ζωή και δράση αξεχώριστα δεμένη με την ίδρυση και δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος

Κόσμος

Ο Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) γεννήθηκε στις 22 Απρίλη 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ (το σημερινό Ουλιάνοφσκ). Οι γονείς του - ο πατέρας του, Ιλία Νικολάγιεβιτς Ουλιάνοφ, που ήταν δάσκαλος, και η μητέρα του, Μαρία Αλεξάντροβα Μπλανκ - προσέφεραν στα παιδιά τους πλούσιες γνώσεις.

Το 1887 ο Λένιν γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Καζάν, γρήγορα όμως πιάστηκε και διώχτηκε για τη συμμετοχή του στο επαναστατικό κίνημα των φοιτητών. Στο Καζάν, ο Λένιν προσχώρησε σε έναν μαρξιστικό κύκλο.

Στα τέλη του 1893 εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη και το 1895 κατάφερε να συνενώσει όλους τους μαρξιστικούς - εργατικούς κύκλους της πόλης σε μία και μοναδική «Ενωση Αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης».

Το Δεκέμβρη του 1895 ο Λένιν πιάστηκε από την τσαρική κυβέρνηση και φυλακίστηκε, αλλά δεν σταμάτησε την επαναστατική του δράση. Συνέχισε να βοηθά την «Ενωση Αγώνα» με τις συμβουλές του και τις υποδείξεις του από τη φυλακή, στέλνοντας μπροσούρες και προκηρύξεις.

Πήρε ενεργό μέρος στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη της εποχής, τόσο ενάντια στους «ναρόντνικους» όσο και ενάντια στους «νόμιμους μαρξιστές» και τους «οικονομιστές».

Το 1898 παντρεύτηκε την Ν. Κ. Κρούπσκαγια, συνεργάτιδά του στην «Ενωση» και σύντροφό του για τα υπόλοιπα 26 χρόνια της ζωής του.

Η ίδρυση του ΡΣΔΕΚ

Το Μάρτη του 1898 συνήλθε το Α' Συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος (ΡΣΔΕΚ), στο οποίο συμμετείχαν μόνο 9 αντιπρόσωποι. Ο Λένιν δεν πήρε μέρος στο Συνέδριο, καθώς ήταν εξόριστος στη Σιβηρία.

Κατά τη διάρκεια της εξορίας συνέγραψε το μεγάλο επιστημονικό έργο του «Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία», πολύτιμο όπλο στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με αστικά και μικροαστικά ρεύματα που επιδρούσαν στο νεαρό εργατικό κίνημα της Ρωσίας.

Οταν το 1900 πήγε στο εξωτερικό, ο Λένιν συνεννοήθηκε με την ομάδα «Απελευθέρωση της δουλειάς» και συγκεκριμένα με τους Πλεχάνοφ, Αξελροντ και Βέρα Ζασούλιτς, για να εκδώσουν μαζί την «Ισκρα» (Σπίθα). Ολο το σχέδιο της έκδοσης το είχε επεξεργαστεί ο Λένιν από την αρχή έως το τέλος. Ετσι, το Δεκέμβρη του 1900 κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το πρώτο φύλλο της εφημερίδας, που κάτω από τον τίτλο είχε το ρητό «Από τη σπίθα θ' ανάψει η φλόγα».

Από το 1900 μέχρι το Νοέμβρη του 1905 βρισκόταν στο εξωτερικό, όπου συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση των βάσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Νέου Τύπου, σε σύγκρουση με οπορτουνιστικά και ρεφορμιστικά στοιχεία του ΡΣΔΕΚ.

Ουσιαστικά στο Β' Συνέδριο του ΡΣΔΕΚ, το 1903, συγκροτήθηκε και ο μπολσεβικισμός, το επαναστατικό ρεύμα στο ρωσικό εργατικό κίνημα, που κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία στο ΡΣΔΕΚ. Στην πορεία, το ΡΣΔΕΚ διασπάστηκε ουσιαστικά σε δύο κόμματα: Τους μπολσεβίκους, υπό την ηγεσία του Λένιν, και τους οπορτουνιστές μενσεβίκους.

Η επανάσταση του 1905

Στην επανάσταση του 1905 ο Λένιν συνέβαλε με τις επεξεργασίες του στην ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης από την αστική, που επιδίωκε να αξιοποιήσει τα επαναστατικά γεγονότα για έναν προς όφελός της συμβιβασμό με τον τσαρισμό. Ο Λένιν έμεινε στη Ρωσία από το 1905 μέχρι το Δεκέμβρη του 1907, οπότε αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει για 10 ολόκληρα χρόνια.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εξωτερικό πήρε ενεργά μέρος στη διαπάλη που διεξαγόταν στο διεθνές εργατικό - σοσιαλιστικό κίνημα. Διαπάλη που κορυφώθηκε με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη στάση στήριξης των αστικών κυβερνήσεων από την πλειοψηφία των ηγεσιών των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

Ο Λένιν μαζί με άλλους επαναστάτες συνέβαλε στη ρήξη με τον οπορτουνισμό της σοσιαλδημοκρατίας. Μνημειώδες έργο της περιόδου αποτελεί το έργο του «Ιμπεριαλισμός, το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», όπου εξηγεί το χαρακτήρα του πολέμου και αναδεικνύει τα στοιχεία της νέας ιστορικής φάσης ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Επιστροφή στη Ρωσία

Με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη του 1917, ο Λένιν προετοιμάζει την επιστροφή του στη Ρωσία, η οποία πραγματοποιείται τον Απρίλη του 1917. Με την άφιξή του στην Πετρούπολη, παρουσιάζει σε μια μεγάλη συγκέντρωση τις περίφημες «Θέσεις του Απρίλη», που αποτέλεσαν και βασική καθοδηγητική γραμμή των μπολσεβίκων από τον Απρίλη έως τον Οκτώβρη του 1917.

Ο Λένιν βγαίνει ξανά στην παρανομία τον Ιούλη του 1917, αυτή τη φορά από την Προσωρινή Κυβέρνηση, την οποία στήριζαν οι μενσεβίκοι και οι εσέροι. Στις 7 Οκτώβρη 1917 ο Λένιν επέστρεψε στην Πετρούπολη και από την παρανομία καθοδήγησε νικηφόρα την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Στις 26 Οκτώβρη του 1917 (8 Νοέμβρη) αναδείχθηκε Πρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων, που εξέλεξε το Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Ο Λένιν και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσίας (μπολσεβίκοι), στην ηγεσία πια της Ρωσίας, ξεκίνησαν έναν τιτάνιο αγώνα με στόχο την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας κόντρα σε θεούς και δαίμονες.

Το 1918 έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του και ο τραυματισμός του κλόνισε ανεπανόρθωτα την υγεία του. Το 1919 ο Λένιν συνέβαλε ουσιαστικά, μαζί με άλλους εκπροσώπους του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Από το 1922 συντελείται μια προοδευτική επιβάρυνση της υγείας του Λένιν, που οδηγεί τελικά στο θάνατό του το Γενάρη του 1924. Παρ' όλα τα προβλήματα υγείας, προσπάθησε και αυτά τα χρόνια, στο μέτρο των δυνάμεών του, να συμβάλει ουσιαστικά στα σύνθετα ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Ρωσία.

Πηγή: 902.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Απογευματινά χειρουργεία: 30 Ιατρικοί Σύλλογοι στο ΣτΕ για την ακύρωσή τους

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΒΕΤΖΟΓΛΟΥ

Προσφυγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου και της κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) για τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων από τους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας-Οικονομικών και Υγείας κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), όπως είχε προαναγγείλει σε ρεπορτάζ του το NEWS 24/7.

Μάλιστα, την αίτηση ακύρωσης υπογράφουν 30 Ιατρικοί Σύλλογοι, μέσω του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου (της ΟΕΝΓΕ).

«Συνεχίζουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική αθλιότητα των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων, ενάντια στον τιμοκατάλογο της ντροπής, ενάντια στην απογείωση της εμπορευματικής λειτουργίας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια των δημόσιων νοσοκομείων, τη μετατροπή τους σε οίκους εμπορίου που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο την ώρα της αρρώστιας και μετατρέπουν την σχέση γιατρού – ασθενούς σε απλή εμπορική συναλλαγή», υπογραμμίζουν οι γιατροί.

Στην αίτηση ακύρωσης των απογευματινών χειρουργείων, οι γιατροί αναφέρουν ότι «το κράτος έχει την ευθύνη για την παροχή υπηρεσιών υγείας στο σύνολο των πολιτών και ότι οι υπηρεσίες υγείας παρέχονται ισότιμα σε κάθε πολίτη, μέσα από το ενιαίο και αποκεντρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας».

Επίσης, από τις διατάξεις της υπουργικής απόφασης που ρυθμίζει τη λειτουργία των απογευματινών χειρουργείων, προκύπτουν, όπως αναφέρουν, τα εξής:

• Τα νοσοκομεία του ΕΣΥ ωθούνται να εμπορεύονται την υγεία και για ίδιον όφελος, με συνεργούς ιατρούς κλάδου ΕΣΥ.
• Η απόκτηση ίδιων πόρων, με τους οποίους, μάλιστα, θα αποζημιώνονται οι πρόσθετες εφημερίες (παρ. 118 του άρθρου 45 Ν. 3205/2003).
• Η μείωση, δια της απόκτησης ιδίων πόρων, της χρηματοδότησης των νοσοκομείων ΕΣΥ από το υπουργείο Υγείας και, τελικά, από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Η ώθηση των ιατρών κλάδου ΕΣΥ ν’ ασκούν ιδιωτικώς την ιατρική και με πελάτη τον ασθενή να ενισχύσουν το εισόδημά τους.
• Η μεταχείριση των ασθενών ανάλογα με το εισόδημά τους. Οι έχοντες να πληρώσουν λαμβάνουν εγκαίρως τις αναγκαίες για την υγεία τους ιατρικές υπηρεσίες, οι μη έχοντες στην αναμονή.
• Η νόθευση, αν όχι ακύρωση, του σκοπού των ασφαλιστικών εισφορών, που αναγκαστικά παρακρατούνται από τις αποδοχές των εργαζομένων, για να έχουν και προστασία της υγείας τους, αφού όσοι έχουν οικονομική ευχέρεια προηγούνται, αν και πλήρωσαν ασφαλιστικές εισφορές και οι μη έχοντες οικονομική δυνατότητα.

Οι γιατροί χαρακτηρίζουν «αντισυνταγματική» την εξουσιοδοτική διάταξη στην οποία εδράζεται η ΚΥΑ και ως εκ τούτου προσφεύγουν στο ανώτατο όργανο της Δικαιοσύνης για την ακύρωσή της. 

Πηγή: news247.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

Μαρία Καρυστιανού: Η οργή μας θα μεταμορφώνεται σε δύναμη – Εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς

Ελλάδα

«Η οργή μας θα μεταμορφώνεται σε δύναμη. Εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς. Δεν κινούμαστε από σκοπιμότητες. Λαχταρούμε να βγούμε από τον βούρκο και να αναπνεύσουμε ελεύθερα» τόνισε η Μαρία Καρυστιανού σε εκδήλωση που έγινε στον Βόλο για το έγκλημα στα Τέμπη.

Σε δηλώσεις της η πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών και μητέρα της 20χρονης Μάρθης, που σκοτώθηκε στα Τέμπη τόνισε ότι για τις οικογένειες των θυμάτων είναι κάθε μέρα ένας χειρότερος Γολγοθάς. «Ελπίζουμε πολύ πολύ γρήγορα να έρθει η τιμωρία και να μπορούμε να αναπνέουμε πιο εύκολα. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ τον κόσμο, σας ευχαριστούμε που είστε δίπλα μας».

Σε ερώτηση για την πειθαρχική έρευνα που διέταξε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη σε βάρος της εισαγγελέως Λάρισας, η οποία απέρριψε μήνυση συγγενών κατά του Χρ. Τριαντόπουλου για το μπάζωμα, η κ. Καρυστιανού τόνισε:

«Ήταν τόσο αδιανόητη η κίνηση της εισαγγελέως Λαρίσης που δεν θα μπορούσε η κ. Αδειλίνη να πράξει διαφορετικά. Η ντροπή για τη Δικαιοσύνη ήταν αρχειοθέτηση της μήνυσής που καταθέσαμε. Η κατηγορία για πλημμέλημα σε βάρος του Αγοραστού είναι εξοργιστική. Δεν μας ενδιαφέρει να γίνει γρήγορα η δίκη, αλλά να γίνει σωστή ανακριτική διαδικασία για να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία. Και αυτά που έκρυψαν και όπου κι αν τα πέταξαν, εμείς θα τα βρούμε, θα τα συγκεντρώσουμε και θα γίνει σωστή δίκη».

«Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε ως εκπρόσωποι του Συλλόγου Θυμάτων των Τεμπών για τα παιδιά μας, τα νεκρά παιδιά μας. Και είναι πολύ δύσκολα για εμάς μετά και τα τελευταία γεγονότα με την ανεύρεση οστών σε χώρο άσχετο από αυτό του δυστυχήματος», ανέφερε κατά την άφιξή της στο κτίριο του ΤΕΕ Μαγνησίας στον Βόλο, η Μαρία Καρυστιανού, η οποία «πνίγηκε» στην αγκαλιά του κόσμου, που συγκεντρώθηκε για να της εκφράσει την αλληλεγγύη του.

«Στις 28 Φεβρουαρίου 2023, άλλαξε η ζωή όλων μας. Με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα. Η κοινωνία δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια, αλλά ούτε και η εξουσία, όσον αφορά την δημόσια εικόνα της. Ένα φρικτό έγκλημα, γίνεται η αιτία για να φανερωθεί όλη η διεφθαρμένη πραγματικότητα, απόρροια χρόνιας κρατικής ασυδοσίας και ατιμωρησίας. Παθογένεια το χαρακτηρίζουν οι ειδικοί. Χρόνια παθογένεια το ονοματίζουν οι πραγματικοί ένοχοι και υπεύθυνοι. Στην συνέχεια νίπτουν τας χείρας τους και συνεχίζουν την κανονικότητά τους, διατηρώντας αυτή την εγκληματική παθογένεια, επιδεικνύοντας πως το θέμα δεν τους αφορά. Λες και δεν είναι στις υποχρεώσεις τους, η θεραπεία και η λύση των προβλημάτων, που ταλανίζουν την κοινωνία. Δεν τους αγγίζουν καν αυτές οι απόψεις. Και ψέματα. Αδιανόητα, ξεδιάντροπα ψέματα, γεμάτα ειρωνεία και αλαζονεία. Η αλαζονεία της σιγουριάς πως είμαι ανώτερος όλων των άλλων και κανείς δεν μπορεί να με κουνήσει από την θέση που εκ γενετής με προόρισαν. Προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε. Μα είναι δυνατόν; Μάθαμε να μην πιστεύουμε στα μάτια και τα αυτιά μας; Συνηθίσαμε στην κακοποίηση; Πιστέψαμε ότι δεν μας αξίζει τίποτα καλό και ότι έτσι θα είναι πάντα η ζωή μας; Αβέβαιοι; Αυτό θεωρούν κανονικό; Μας απαντούν με γελοίο κυνισμό και αυθάδεια, παρακάμπτοντας το συμβάν» υπογράμμισε η Μαρία Καρυστιανού.

«Ως γονείς, μαζί με την κοινωνία, επιζητούμε την οριστική ίαση των παθογενειών, την θεραπευτική επάνοδο του κράτους δικαίου μέσα από την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, των διεφθαρμένων, των μόνιμα καλοβολεμένων εις βάρος όλων μας.

Ως μάνα που έζησε το απόλυτο κακό, βαρέθηκα, κουράστηκα και εξοργίστηκα γιατί άπειρες φορές, όλο αυτό τον καιρό βρέθηκα μπροστά στο εμπόδιο του «τίποτα δεν αλλάζει» και «δυστυχώς, ζούμε στην Ελλάδα». Αν κανείς δεν νοιάζεται για εμάς, θα φροντίσουμε εμείς. Δεν είναι κομματικό ζητούμενο η αξιοπρέπεια, είναι ανθρώπινο δικαίωμα, που απαιτούμε να επανέλθει άμεσα. Θα φωνάζουμε γι αυτό. Η οργή μας θα μεταμορφώνεται σε δύναμη. Εμείς δεν είμαστε σαν κι αυτούς. Δεν κινούμαστε από σκοπιμότητες. Λαχταρούμε να βγούμε από τον βούρκο και να αναπνεύσουμε ελεύθερα. Ας λείπουν τα παιδιά μας, τα αγαπάμε πιότερο ακόμη κι όταν τα είχαμε στην αγκαλιά μας. Τότε, που κοιμούνταν ακόμη στα κρεβάτια τους, ασφαλή, γεμάτα όνειρα και ελπίδα. Αγαπημένα μας παιδιά, μακάρι να γνωρίζαμε από πριν πόσο μεγαλώνει η καρδιά μας για να σας φτάσει».


Πηγή: imerodromos.gr

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» Ευρωκοινοβούλιο, λόμπι και «θεσμικά» όργανα, το ...τρίγωνο της αμαρτίας

Κόσμος

Tη βδομάδα που πέρασε, δημοσιεύτηκε έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΕΣ) για τους λομπίστες των Βρυξελλών και το λεγόμενο «Μητρώο Διαφάνειας» της ΕΕ. Το ΕΕΣ κάνει λόγο για «γκρίζες ζώνες» και «αδιαφάνεια» στις επαφές των λόμπι με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, ενώ ομολογεί πως το «Μητρώο Διαφάνειας», στο οποίο καταγράφονται οι «ομάδες συμφερόντων» και η δραστηριότητά τους, «εμφανίζει αδυναμίες και κενά στις πληροφορίες που παρέχει».

Η έκθεση επισημαίνει ακόμα ότι τα τελευταία χρόνια, τα λόμπι μπορούν με ευκολία να παρακάμπτουν ακόμα κι αυτό το τυπικό «Μητρώο Διαφάνειας» για ένα μεγάλο εύρος αλληλεπιδράσεων με ευρωβουλευτές, επιτρόπους και άλλους αξιωματούχους της ΕΕ.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι το Μητρώο δεν είναι τίποτα περισσότερο από φερετζές για τη δράση των λόμπι, που εκπροσωπούν ισχυρά επιχειρηματικά, γεωπολιτικά και άλλα συμφέροντα. Οι ομάδες αυτές αλωνίζουν μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και αξιοποιούν την επιρροή τους για να συνδιαμορφώνουν με τους πολιτικούς εκπροσώπους των μονοπωλίων την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ.

Δηλαδή, επιχειρηματικοί όμιλοι, λόμπι και όργανα της ΕΕ (Ευρωκοινοβούλιο, Κομισιόν κ.τ.λ.) είναι το «τρίγωνο της αμαρτίας», που χαράσσει την πολιτική της για τα μονοπώλια, σε βάρος των λαών.

Γι' αυτό άλλωστε στην κρίσιμη ψηφοφορία για τα λόμπι, εν μέσω μάλιστα του σκανδάλου «Qatargate», το σύνολο των 705 παρόντων ευρωβουλευτών, με μοναδική φωτεινή εξαίρεση τους δυο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, ψήφισαν το ψήφισμα που αναφέρει ότι η ικανότητα των λόμπι «να επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων στο κοινοβούλιο αποτελεί ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας».

Η «αποτελεσματικότητα» των διαφόρων «λόμπι» είναι τεράστια για τα συμφέροντα που εκπροσωπούν και συνολικά για το κεφάλαιο, καθώς υπολογίζεται πως επηρεάζουν το 75% της νομοθετικής διαδικασίας της ΕΕ.1

Αυτό είναι άλλωστε και το υπόβαθρο για τα σκάνδαλα διαπλοκής, χρηματισμού και διαφθοράς με αξιωματούχους και ευρωβουλευτές της ΕΕ, που «αποκαλύπτονται» κατά καιρούς, συνήθως στο πλαίσιο του ανταγωνισμού συγκρουόμενων συμφερόντων ή για να δημιουργείται η κάλπικη εικόνα της «αυτοκάθαρσης» ενός οργανισμού του κεφαλαίου που είναι σάπιος μέχρι το μεδούλι.

Τέτοια είναι το «Qatargate» και παλιότερα τα «Lux Leaks» με κατηγορίες για φοροαπαλλαγές στο Λουξεμβούργο και δισ. σε μονοπώλια, σε βάρος του πρώην προέδρου της Κομισιόν Γιούνκερ, το γιγάντιο σκάνδαλο της «Volkswagen» για τους «πειραγμένους δείκτες» ρύπων στην αυτοκινητοβιομηχανία, τα «Panama Papers», τα «Βahama Leaks», οι λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς κ.τ.λ.

Μια ολόκληρη πόλη από «λομπίστες»

Στα κατάστιχα της ΕΕ είχαν (αυτο)καταγραφεί μέσα σε έναν χρόνο από τη σύσταση του «Μητρώου Διαφάνειας», δηλαδή από τον Ιούνη του 2012, 5.133 «οντότητες» με σκοπό την άσκηση επιρροής στα όργανα της ΕΕ. Οι Βρυξέλλες αριθμούν πλέον 12.503 λόμπι, που για να ασκήσουν την επιρροή τους δαπανούν περίπου 1,8 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι Βρυξέλλες είναι γεμάτες από γιάπηδες που πληρώνονται αδρά από επιχειρηματικούς ομίλους και τις ενώσεις τους προκειμένου να προσφέρουν υπηρεσίες λόμπινγκ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, από 30.000 έως 48.000 τέτοιοι λομπίστες κυκλοφορούν στους «διαδρόμους» της ΕΕ, συναντιούνται επίσημα και ανεπίσημα με τους αξιωματούχους της και «συνδιαμορφώνουν» τις αποφάσεις της ΕΕ.2

Από τα 12.503 καταγεγραμμένα λόμπι, τα 636 είναι συμβουλευτικές και νομικές εταιρείες, τα 3.305 είναι γραφεία που ανήκουν απευθείας σε επιχειρηματικούς ομίλους και εταιρείες, τα 2.630 σε επιχειρηματικές ενώσεις, τα 3.483 σε ΜΚΟ και άλλες πλατφόρμες και δίκτυα. Σύμφωνα με έρευνες, το 75% των συναντήσεων των επιτρόπων και των υψηλόβαθμων υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι με λομπίστες που εκπροσωπούν μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.3

Από το σύνολο των λόμπι, 3.619 δηλώνουν πως δεν εκπροσωπούν «επιχειρηματικά συμφέροντα». Ωστόσο, από την πρώτη ματιά σε αυτήν την κατηγορία, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν πρόκειται για ...«ευαγή ιδρύματα».

Για παράδειγμα, στην κατηγορία αυτή εγγράφονται ιδρύματα όπως αυτό των μεγιστάνων Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς. 'Η το Κέντρο «Henry Dunant για τον ανθρωπιστικό διάλογο», που έχει δηλώσει 120 λομπίστες και προϋπολογισμό 49 εκατ. ευρώ.

Το συγκεκριμένο κέντρο «συνεργάζεται δημιουργικά με πολιτικούς φορείς, ένοπλες ομάδες και άλλα μέρη με επιρροή σε διεθνές, διακρατικό, εθνικό και τοπικό επίπεδο» και έχει «πρωτοστατήσει» στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για την επανέναρξη των εξαγωγών σιτηρών, αλλά και σε άλλες «καυτές» περιοχές του πλανήτη, όπως η Λιβύη και το Σαχέλ για διαπραγματεύσεις. Συμμετέχει δηλαδή ενεργά στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής από την ΕΕ, για τη διασφάλιση των ευρωατλαντικών συμφερόντων.

Μεγάλες τσέπες, ανοιχτές πόρτες

Τρεις από τις δέκα μεγαλύτερες εταιρικές δαπάνες για λόμπινγκ στις Βρυξέλλες αφορούν κολοσσούς της τεχνολογίας. Από το 2014 που η Επιτροπή άρχισε να δημοσιεύει τις συναντήσεις «υψηλού επιπέδου» με λόμπι, έχουν καταγραφεί πάνω από 30.000 τέτοιες. Επί προεδρίας Γιούνκερ, 3.363 από αυτές τις συναντήσεις αφορούσαν ψηφιακά θέματα, καθιστώντας αυτόν τον τομέα τον πολυπληθέστερο σε λόμπι.

Η τάση αυτή συνεχίζεται και υπό την προεδρία της Φον ντερ Λάιεν, με τις συναντήσεις για το ίδιο θέμα να αντιπροσωπεύουν το 20% του συνόλου. Η «Meta» (Facebook κ.τ.λ.) βρίσκεται στην κορυφή των δαπανών για το 2023 στον συγκεκριμένο τομέα, δαπανώντας πέρσι πάνω από 9 εκατ. ευρώ, ενώ ακολουθούν η «Apple» και η «Google».

Οι εταιρείες αξιοποιούν επίσης τις προσβάσεις που προσφέρουν μεγάλες «δεξαμενές σκέψης» και «συμβουλευτικές εταιρείες» στις Βρυξέλλες, προκειμένου να ενισχύσουν την επιρροή τους στη χάραξη πολιτικής. Η «Amazon», η «Apple», η «Facebook», η «Google» και η «Microsoft» δηλώνουν ότι είναι μέλη συνολικά 66 τέτοιων οργανώσεων.

Από τις 1.152 συναντήσεις υψηλού επιπέδου που πραγματοποίησαν αυτές οι οργανώσεις και ενώσεις την περίοδο της προεδρίας Γιούνκερ, το 40% αφορούσε θέματα που σχετίζονται άμεσα με την ψηφιακή ενιαία αγορά.

Σύμφωνα με στοιχεία - που δεν μπορούν να αποτυπώσουν ολοκληρωμένα την πραγματικότητα - το 48% των ευρωβουλευτών έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους σε 12.794 συνεδριάσεις με λόμπι. Τα κυριότερα θέματα για τα οποία ασκήθηκε λόμπινγκ, είναι ο νόμος για τις ψηφιακές υπηρεσίες, η τεχνητή νοημοσύνη και τα ηλεκτρονικά αποδεικτικά στοιχεία.

Η διαμόρφωση του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες της ΕΕ (Digital Services Act) αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον ρόλο των λόμπι στους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων που διεξάγονται στην αρένα της ΕΕ.

Τον Οκτώβρη του 2020, η Ευρωβουλή συζήτησε ένα νέο πλαίσιο για τη λεγόμενη «διαφήμιση παρακολούθησης» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η παρακολούθηση της δραστηριότητας των χρηστών, η καταγραφή, αποθήκευση και επεξεργασία των δεδομένων τους αποτελεί βασικό πυλώνα της κερδοφορίας ομίλων όπως η «Google» και η «Μeta».

Η ΕΕ επιχείρησε στην πραγματικότητα να διαμορφώσει την ψηφιακή νομοθεσία με ένα περίβλημα «δημοκρατικών ευαισθησιών», κάτω από το οποίο κρύβεται ο ανταγωνισμός με τα μονοπώλια άλλων κέντρων, κυρίως με τις ΗΠΑ. Από την αρχική πρόταση μέχρι την τελική εκδοχή του νόμου, που υιοθετήθηκε το 2021, μεσολάβησε ένας χρόνος έντονων διαπραγματεύσεων και ακόμα πιο έντονου λόμπινγκ από επιχειρηματικούς ομίλους που τα συμφέροντά τους συνδέονταν άμεσα με τη συγκεκριμένη νομοθεσία, με 613 συνολικά καταγεγραμμένες συναντήσεις! Δηλαδή, περίπου δυο κάθε μέρα.

Οι «περιστρεφόμενες θύρες»

Τα λόμπι δεν διαθέτουν μόνο προϋπολογισμούς εκατομμυρίων ευρώ για να επηρεάσουν τη χάραξη πολιτικής της ΕΕ. Στη στρατιά των γιάπηδων που απασχολούν στις Βρυξέλλες, διαθέτουν και πολλούς ανθρώπους με ιδιαίτερη γνώση των διαδρόμων της ΕΕ.

Την περίοδο που «ψηνόταν» το Digital Services Act, αποκαλύφθηκε πως πάνω από το 70% των ανθρώπων των λόμπι της «Google» και της «Meta» είχαν προηγουμένως εργαστεί σε κυβερνητικούς φορείς σε επίπεδο ΕΕ και κρατών - μελών.4

Η μεταπήδηση αξιωματούχων της ΕΕ στα λόμπι των επιχειρηματικών ομίλων (και το αντίστροφο) αποτελεί ένα συνηθισμένο φαινόμενο στις Βρυξέλλες, που έχει και τη δική του ονομασία ως πρακτική: «Revolving Doors» («περιστρεφόμενες θύρες»).

Στις Βρυξέλλες, λοιπόν, οι πόρτες «περιστρέφονται» και μάλιστα πολύ. Επίτροποι, ευρωβουλευτές και άλλοι αξιωματούχοι υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και από τις δύο «μπάντες». Ενδεικτικά, ο Ζ. Μπαρόζο από πρόεδρος της Κομισιόν έγινε σύμβουλος της «Goldman Sachs», ο Γερμανός καγκελάριος Σρέντερ βρέθηκε στη συνέχεια στην «Gazprom», η επίτροπος Neelie Kroes πέρασε από την «Uber» και την Τράπεζα της Αμερικής κ.ο.κ.

Τυπικά, οι ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ υποχρεώνονται να ζητούν την έγκριση από το (πρώην) θεσμικό τους όργανο για κάθε τέτοια θέση που αναλαμβάνουν εντός δύο ετών από την αποχώρησή τους. Πρόκειται όμως για στάχτη στα μάτια των λαών, καθώς το παρατηρητήριο Corporate Europe Observatory διαπίστωσε ότι το 2019 απορρίφθηκε λιγότερο από το 1% αυτών των αιτημάτων.

Μόνο το ΚΚΕ δεν έχει εξάρτηση από επιχειρηματικά συμφέροντα και λόμπι

Το Ευρωκοινοβούλιο και τα άλλα όργανα της ΕΕ, όσους τυπικούς κανόνες «διαφάνειας» και αν σκαρώσουν, δεν παύουν να προωθούν τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, σε βάρος των λαών στα κράτη - μέλη.

Οι αποκρουστικές περιπτώσεις των σκανδάλων είναι απότοκα του ίδιου του χαρακτήρα της ΕΕ, που απορρέει από το σύστημα της εκμετάλλευσης. Δεν εξωραΐζεται, ούτε αναστηλώνεται με μια «άλλη» τάχα διαχείριση, όπως προσπαθεί να πείσει η σοσιαλδημοκρατία και στη χώρα μας.

Η προοπτική της αποδέσμευσης από αυτόν τον «λάκκο των λεόντων», με τον λαό κυρίαρχο στην οικονομία και την εξουσία, αποτελεί τη μοναδική φιλολαϊκή διέξοδο. Διέξοδος που μπορεί να φωτίσει με την ενίσχυση του ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές, της μοναδικής φωνής που δεν έχει καμιά εξάρτηση από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα λόμπι τους, αντιπαλεύει την πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του.

Παραπομπές:

1. https://www.theguardian.com/world/2014/may/08/lobbyists-european-parliament-brussels-corporate

2. https://transparency.eu/priority/eu-money-politics/lobbying/

3. https://unherd.com/2022/12/how-lobbyists-captured-the-eu/

4. https://corporateeurope.org/en/2022/09/big-tech-now-edges-out-big-energy-eu-lobbying

Δ. Μ. 

Πηγή: (Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου) 

---

Η Σφήκα: Επιλογές

---

Διαβάστε Περισσότερα »