Γιώργος X. Παπασωτηρίου
"Μα πήγε να κλέψει", λέει αμήχανα εκείνη. "Και ο Γιάννης Αγιάννης έκλεψε: Διάβασες τους Άθλιους"; τη ρωτά εκείνος.
Ένας τρομαγμένος άνθρωπος. Ένας άρρωστος άνθρωπος. Προσπαθεί να διαφύγει από την παγίδα.
Στη φάκα μια ζωή. Μια ζωή να χτυπιέται στους τοίχους της απελπισίας του.
Και τα ζώα, συγνώμη τα ανθρωποειδή, μυρίζονται το φόβο και χιμούν. Τον χτυπούν και τον ξαναχτυπούν. Ερεθίζονται από το αίμα και ξαναχιμούν. Είναι τα θρασίμια που μόλις ξεφοβήθηκαν. Γιατί κι αυτοί προϊόντα του φόβου είναι. Ο φόβος τους αφαιρεί την κρίση. Το ενδεχόμενο να χάσουν την ορατότητά τους τους αφιονίζει. Τρελαίνονται στην ιδέα ότι θα χάσουν την ταυτισμένη με την Κατανάλωση της Εικόνας ζωή τους.
Αυτός ο μικρομεσαίος κυρ Παντελής είναι ήδη «φτιαγμένος» από την μεταπολιτική του φόβου που του έχει ενσταλάξει σαν δηλητήριο στο νου και στην καρδιά η μεταπολιτική του φόβου. Τα ακροδεξιά κόμματα βασίζονται στον φόβο. Τρομάζουν τους οπαδούς τους επισείοντας τα –επινοημένα- βάρβαρα χαρακτηριστικά του άλλου. Ο φόβος είναι η κινητήρια αρχή αυτής της μεταπολιτικής: φόβος των βαρβάρων-μεταναστών, φόβος της εγκληματικότητας, φόβος της ανεργίας, φόβος των συριζαίων, φόβος του διπλανού. Μια κοινωνία του μίσους και της γενικευμένης καχυποψίας γεννιέται εδώ.
Αυτός ο κοινωνικός και πολιτιστικός φασισμός είναι ο μεγάλος κίνδυνος, καθώς προτείνει ως στοιχείο κοινωνικής συνοχής το μίσος και όχι την Αγάπη και την Αλληλεγγύη. Έτσι, η ρίζα του ανήκειν και ο συνδετικός ιστός του συνανήκειν γίνεται το μίσος για τον άλλον!
Το μίσος αυτό των φασιστών βρίσκει «στέγη» και κατοικεί στο θεσμικό κέλυφος των πολιτικών σχηματισμών όπως η ΝΔ αλλά και μεγάλου μέρους της Εκκλησίας. Η τελευταία δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο της χριστιανικής αγάπης, αλλά είναι ένας ισχυρότατος θεσμός εξουσίας ακροδεξιού τύπου, δηλαδή της πιο άγριας μισαλλοδοξίας.
Όσο για την Αριστερά, αυτή θα αρκείται σε αμήχανα επιφωνήματα απελπισίας καθώς καθεύδει μακαρίως…
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
"Μα πήγε να κλέψει", λέει αμήχανα εκείνη. "Και ο Γιάννης Αγιάννης έκλεψε: Διάβασες τους Άθλιους"; τη ρωτά εκείνος.
Ένας τρομαγμένος άνθρωπος. Ένας άρρωστος άνθρωπος. Προσπαθεί να διαφύγει από την παγίδα.
Στη φάκα μια ζωή. Μια ζωή να χτυπιέται στους τοίχους της απελπισίας του.
Και τα ζώα, συγνώμη τα ανθρωποειδή, μυρίζονται το φόβο και χιμούν. Τον χτυπούν και τον ξαναχτυπούν. Ερεθίζονται από το αίμα και ξαναχιμούν. Είναι τα θρασίμια που μόλις ξεφοβήθηκαν. Γιατί κι αυτοί προϊόντα του φόβου είναι. Ο φόβος τους αφαιρεί την κρίση. Το ενδεχόμενο να χάσουν την ορατότητά τους τους αφιονίζει. Τρελαίνονται στην ιδέα ότι θα χάσουν την ταυτισμένη με την Κατανάλωση της Εικόνας ζωή τους.
Αυτός ο μικρομεσαίος κυρ Παντελής είναι ήδη «φτιαγμένος» από την μεταπολιτική του φόβου που του έχει ενσταλάξει σαν δηλητήριο στο νου και στην καρδιά η μεταπολιτική του φόβου. Τα ακροδεξιά κόμματα βασίζονται στον φόβο. Τρομάζουν τους οπαδούς τους επισείοντας τα –επινοημένα- βάρβαρα χαρακτηριστικά του άλλου. Ο φόβος είναι η κινητήρια αρχή αυτής της μεταπολιτικής: φόβος των βαρβάρων-μεταναστών, φόβος της εγκληματικότητας, φόβος της ανεργίας, φόβος των συριζαίων, φόβος του διπλανού. Μια κοινωνία του μίσους και της γενικευμένης καχυποψίας γεννιέται εδώ.
Αυτός ο κοινωνικός και πολιτιστικός φασισμός είναι ο μεγάλος κίνδυνος, καθώς προτείνει ως στοιχείο κοινωνικής συνοχής το μίσος και όχι την Αγάπη και την Αλληλεγγύη. Έτσι, η ρίζα του ανήκειν και ο συνδετικός ιστός του συνανήκειν γίνεται το μίσος για τον άλλον!
Το μίσος αυτό των φασιστών βρίσκει «στέγη» και κατοικεί στο θεσμικό κέλυφος των πολιτικών σχηματισμών όπως η ΝΔ αλλά και μεγάλου μέρους της Εκκλησίας. Η τελευταία δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο της χριστιανικής αγάπης, αλλά είναι ένας ισχυρότατος θεσμός εξουσίας ακροδεξιού τύπου, δηλαδή της πιο άγριας μισαλλοδοξίας.
Όσο για την Αριστερά, αυτή θα αρκείται σε αμήχανα επιφωνήματα απελπισίας καθώς καθεύδει μακαρίως…
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου