Βασίλης Μακρίδης
- Πληθαίνουν τα σενάρια περί «αυτοδυναμίας» της ΝΔ στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, βασιζόμενα -θεωρητικά- στις τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν το κόμμα του Κυρ. Μητσοτάκη καθαρά πρώτο με διαφορά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ που προσεγγίζει την αντίστοιχη των πρόσφατων ευρωεκλογών (περίπου από 7,5 έως 9 εκατοστιαίες μονάδες, ανάλογα με τη δημοσκόπηση). Οι έδρες που φαίνεται να κερδίζει η ΝΔ κυμαίνονται από την οριακή πλειοψηφία των 151 εδρών έως το πολύ «αισιόδοξο» (για την ίδια τη ΝΔ) σενάριο των 160 εδρών, εάν κι εφόσον στην επόμενη Βουλή εισέλθουν μόνο πέντε κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΧΑ) και δεν τα καταφέρουν τελικά η Ελληνική Λύση του Κυρ. Βελόπουλου και η ΜέΡΑ 25 του Γ. Βαρουφάκη.
- Ωστόσο, για άλλη μία φορά οι δημο(σ)κόποι και, πολύ περισσότερο, τα συστημικά ΜΜΕ φαίνεται πως παίζουν με τις λέξεις και, πολύ περισσότερο, προσπαθούν μάλλον να δημιουργήσουν τα γεγονότα, παρά να τα παρακολουθήσουν και να τα αναλύσουν...
- Ασφαλώς και η περίπτωση αυτοδυναμίας της ΝΔ είναι υπαρκτή, εάν κι εφόσον κάτι τέτοιο επιτρέψουν οι Έλληνες ψηφοφόροι, ωστόσο το σενάριο αυτό δεν είναι διόλου βέβαιο, ούτε καν το βεβαιότερο, εάν πιστέψουμε μάλιστα τα ευρήματα των δημοσκοπικών εταιρειών.
- Και εξηγώ: Σε καμία από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα, η ΝΔ δεν δείχνει δυναμική να πάρει ένα ποσοστό έστω κοντά στο 40%· αντίθετα, στα πιο αισιόδοξα σενάρια και με αναγωγή στα έγκυρα ψηφοδέλτια, τα ποσοστά που αποδίδονται σε αυτήν δεν ξεπερνούν το 37%. Επί του πρακτέου, τα ποσοστά που δίνονται στο κόμμα που θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, πρώτο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, είναι μάλλον μικρότερα και δεν δείχνουν δυναμική περαιτέρω αύξησης, καθώς το ποσοστό συσπείρωσης των ψηφοφόρων της ΝΔ έχει φτάσει στα απώτατα όριά του...
- Στη σημερινή Βουλή και με την είσοδο, βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015, οκτώ κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα με ποσοστό 35,48% είχε καταλάβει 145 έδρες. Το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που εισήλθαν τότε στη Βουλή ξεπέρασε το 91%.
- Σε ένα σημερινό σενάριο, όπου τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων αντιστρέφονται μεταξύ τους (δηλαδή η ΝΔ παίρνει ένα ποσοστό περίπου 36% και ο ΣΥΡΙΖΑ 28%) και το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή είναι στα ίδια επίπεδα (δηλαδή γύρω στο 91%), οι έδρες της ΝΔ δεν αυξάνονται δραματικά και, σε κάθε περίπτωση, έστω και οριακά δεν της δίνουν την αυτοδυναμία.
- Εάν πχ τα ποσοστά των υπολοίπων κομμάτων είναι περίπου τα εξής: ΚΙΝΑΛ 8%, ΚΚΕ 6%, ΧΑ 5%, Ελληνική Λύση 4% και ΜέΡΑ 25 4% (στην τελευταία οι δημοσκοπικές τάσεις είναι σταθερά αυξητικές), τότε φτάνουμε ακριβώς στο «μαγικό» 91%, έστω και με ένα κόμμα λιγότερο στη Βουλή σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο.
- Σε αυτή την κατανομή δυνάμεων η ΝΔ, βοηθούμενη από το μπόνους των 50 εδρών, θα φτάσει στην καλύτερη των περιπτώσεων τις 149 έδρες. Αυτό προκύπτει από τη διαίρεση του 250 (έδρες που κατανέμονται σε όλα τα κόμματα που εισέρχονται στη Βουλή) δια του ποσοστού της ΝΔ (36%) και πολλαπλασιασμού του πηλίκου της διαίρεσης επί το 1,099 (πηλίκο της διαίρεσης 100:91, ήτοι του συνολικού ποσοστού των κομμάτων δια του ποσοστού των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή). Έχουμε λοιπόν 250 * 36/100 = 90 * 1,099 = 98,91, δηλαδή περίπου 99. Αν σε αυτόν τον αριθμό προσθέσουμε και το μπόνους των 50 εδρών, τότε φτάνουμε στον αριθμό 149, που προαναφέραμε.
- Στο μεταξύ, η οποιαδήποτε ενίσχυση των κομμάτων που φαίνεται πως ήδη εξασφαλίζουν την είσοδό τους στη Βουλή δεν αλλάζει δραματικά τον συσχετισμό δυνάμεων. Μπορεί, βεβαίως, να κόψει 1 με 2 έδρες από το πρώτο κόμμα, κυρίως όμως συμβάλλει στην ανακατανομή των εδρών μεταξύ των μικρότερων κομμάτων και αποδυναμώνει, κατά βάση, το δεύτερο κόμμα, αφού ισχύει ο περίφημος κανόνας της «εξομάλυνσης» (κατανομή των αδιάθετων εδρών με βάση τα υπόλοιπα των κομμάτων ξεκινώντας από το τελευταίο στην κατάταξη κοινοβουλευτικό κόμμα).
- Ο ασφαλέστερος τρόπος «σπασίματος» κάθε σεναρίου αυτοδύναμίας της ΝΔ είναι η είσοδος ενός ακόμη εκλογικού συνδυασμού στη Βουλή και η ταυτόχρονη αύξηση του συνολικού ποσοστού των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή. Και το επιθυμητό, στην προκείμενη περίπτωση, είναι ο συνδυασμός αυτός να προέρχεται από την ριζοσπαστική ανυπότακτη και κινηματική Αριστερά και όχι από τον συστημικό χώρο σε όλο του το εύρος...
- Αυτός, λοιπόν, είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος (αν και όχι, φυσικά, ο μοναδικός) τόσο για την ενίσχυση της ΛΑ.Ε στις εκλογές της 7ης Ιούλη, όσο και για να πειστούν οι υπόλοιπες αριστερές, ριζοσπαστικές, αντιμνημονιακές, συνεπείς δημοκρατικές δυνάμεις να συμμαχήσουν εκλογικά, ώστε να διεκδικήσουν με αξιώσεις την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση και με τον πραγματικό αντιπολιτευτικό τους λόγο ν’ αλλάξουν τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, στην κατεύθυνση της ανατροπής του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων.
- Ο γράφων θεωρεί αρκετά πιθανό το σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας της ΝΔ με κάποιο ή κάποια από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Ωστόσο, στην περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης και την υποχρεωτική, τότε, διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών μετά από έναν μήνα, με εκλογικό σύστημα, όμως, που δεν θα δίνει, πλέον, το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, το πολιτικό σύστημα θα υποχρεωθεί, εκ των πραγμάτων, να ρίξει στο «τραπέζι» όλα τα εφεδρικά του «χαρτιά». Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται, κατά τον γράφοντα, ακόμη και η δημιουργία «μεγάλου συνασπισμού» (ΝΔ + ΣΥΡΙΖΑ) ή κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» με περισσότερα κόμματα, κάτι που, αν συμβεί, θα ξεγυμνώσει, επί της ουσίας, το σύνολο των συστημικών πολιτικών δυνάμεων και θα μπορέσει, εν δυνάμει, να απελευθερώσει πολλές «παγιδευμένες» συνειδήσεις πολιτών.
- Σε κάθε περίπτωση, η αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων της γνήσιας ριζοσπαστικής, ανυπότακτης, αντισυστημικής και κινηματικής Αριστεράς καθίσταται όσο ποτέ επιτακτική. Και η αναγκαία (αν και όχι από μόνη της ικανή) συνθήκη για κάτι τέτοιο είναι η συνένωση δυνάμεων σε ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο και χωρίς αποκλεισμούς εκλογικό μέτωπο, σε αυτή την κομβική, για το μέλλον της χώρας και των πολιτών της, αναμέτρηση της 7ης Ιούλη.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
- Πληθαίνουν τα σενάρια περί «αυτοδυναμίας» της ΝΔ στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, βασιζόμενα -θεωρητικά- στις τελευταίες δημοσκοπήσεις που φέρνουν το κόμμα του Κυρ. Μητσοτάκη καθαρά πρώτο με διαφορά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ που προσεγγίζει την αντίστοιχη των πρόσφατων ευρωεκλογών (περίπου από 7,5 έως 9 εκατοστιαίες μονάδες, ανάλογα με τη δημοσκόπηση). Οι έδρες που φαίνεται να κερδίζει η ΝΔ κυμαίνονται από την οριακή πλειοψηφία των 151 εδρών έως το πολύ «αισιόδοξο» (για την ίδια τη ΝΔ) σενάριο των 160 εδρών, εάν κι εφόσον στην επόμενη Βουλή εισέλθουν μόνο πέντε κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΧΑ) και δεν τα καταφέρουν τελικά η Ελληνική Λύση του Κυρ. Βελόπουλου και η ΜέΡΑ 25 του Γ. Βαρουφάκη.
- Ωστόσο, για άλλη μία φορά οι δημο(σ)κόποι και, πολύ περισσότερο, τα συστημικά ΜΜΕ φαίνεται πως παίζουν με τις λέξεις και, πολύ περισσότερο, προσπαθούν μάλλον να δημιουργήσουν τα γεγονότα, παρά να τα παρακολουθήσουν και να τα αναλύσουν...
- Ασφαλώς και η περίπτωση αυτοδυναμίας της ΝΔ είναι υπαρκτή, εάν κι εφόσον κάτι τέτοιο επιτρέψουν οι Έλληνες ψηφοφόροι, ωστόσο το σενάριο αυτό δεν είναι διόλου βέβαιο, ούτε καν το βεβαιότερο, εάν πιστέψουμε μάλιστα τα ευρήματα των δημοσκοπικών εταιρειών.
- Και εξηγώ: Σε καμία από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα, η ΝΔ δεν δείχνει δυναμική να πάρει ένα ποσοστό έστω κοντά στο 40%· αντίθετα, στα πιο αισιόδοξα σενάρια και με αναγωγή στα έγκυρα ψηφοδέλτια, τα ποσοστά που αποδίδονται σε αυτήν δεν ξεπερνούν το 37%. Επί του πρακτέου, τα ποσοστά που δίνονται στο κόμμα που θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, πρώτο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, είναι μάλλον μικρότερα και δεν δείχνουν δυναμική περαιτέρω αύξησης, καθώς το ποσοστό συσπείρωσης των ψηφοφόρων της ΝΔ έχει φτάσει στα απώτατα όριά του...
- Στη σημερινή Βουλή και με την είσοδο, βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών του Σεπτέμβρη του 2015, οκτώ κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα με ποσοστό 35,48% είχε καταλάβει 145 έδρες. Το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που εισήλθαν τότε στη Βουλή ξεπέρασε το 91%.
- Σε ένα σημερινό σενάριο, όπου τα ποσοστά των δύο πρώτων κομμάτων αντιστρέφονται μεταξύ τους (δηλαδή η ΝΔ παίρνει ένα ποσοστό περίπου 36% και ο ΣΥΡΙΖΑ 28%) και το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή είναι στα ίδια επίπεδα (δηλαδή γύρω στο 91%), οι έδρες της ΝΔ δεν αυξάνονται δραματικά και, σε κάθε περίπτωση, έστω και οριακά δεν της δίνουν την αυτοδυναμία.
- Εάν πχ τα ποσοστά των υπολοίπων κομμάτων είναι περίπου τα εξής: ΚΙΝΑΛ 8%, ΚΚΕ 6%, ΧΑ 5%, Ελληνική Λύση 4% και ΜέΡΑ 25 4% (στην τελευταία οι δημοσκοπικές τάσεις είναι σταθερά αυξητικές), τότε φτάνουμε ακριβώς στο «μαγικό» 91%, έστω και με ένα κόμμα λιγότερο στη Βουλή σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο.
- Σε αυτή την κατανομή δυνάμεων η ΝΔ, βοηθούμενη από το μπόνους των 50 εδρών, θα φτάσει στην καλύτερη των περιπτώσεων τις 149 έδρες. Αυτό προκύπτει από τη διαίρεση του 250 (έδρες που κατανέμονται σε όλα τα κόμματα που εισέρχονται στη Βουλή) δια του ποσοστού της ΝΔ (36%) και πολλαπλασιασμού του πηλίκου της διαίρεσης επί το 1,099 (πηλίκο της διαίρεσης 100:91, ήτοι του συνολικού ποσοστού των κομμάτων δια του ποσοστού των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή). Έχουμε λοιπόν 250 * 36/100 = 90 * 1,099 = 98,91, δηλαδή περίπου 99. Αν σε αυτόν τον αριθμό προσθέσουμε και το μπόνους των 50 εδρών, τότε φτάνουμε στον αριθμό 149, που προαναφέραμε.
- Στο μεταξύ, η οποιαδήποτε ενίσχυση των κομμάτων που φαίνεται πως ήδη εξασφαλίζουν την είσοδό τους στη Βουλή δεν αλλάζει δραματικά τον συσχετισμό δυνάμεων. Μπορεί, βεβαίως, να κόψει 1 με 2 έδρες από το πρώτο κόμμα, κυρίως όμως συμβάλλει στην ανακατανομή των εδρών μεταξύ των μικρότερων κομμάτων και αποδυναμώνει, κατά βάση, το δεύτερο κόμμα, αφού ισχύει ο περίφημος κανόνας της «εξομάλυνσης» (κατανομή των αδιάθετων εδρών με βάση τα υπόλοιπα των κομμάτων ξεκινώντας από το τελευταίο στην κατάταξη κοινοβουλευτικό κόμμα).
- Ο ασφαλέστερος τρόπος «σπασίματος» κάθε σεναρίου αυτοδύναμίας της ΝΔ είναι η είσοδος ενός ακόμη εκλογικού συνδυασμού στη Βουλή και η ταυτόχρονη αύξηση του συνολικού ποσοστού των κομμάτων που εισέρχονται στη Βουλή. Και το επιθυμητό, στην προκείμενη περίπτωση, είναι ο συνδυασμός αυτός να προέρχεται από την ριζοσπαστική ανυπότακτη και κινηματική Αριστερά και όχι από τον συστημικό χώρο σε όλο του το εύρος...
- Αυτός, λοιπόν, είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος (αν και όχι, φυσικά, ο μοναδικός) τόσο για την ενίσχυση της ΛΑ.Ε στις εκλογές της 7ης Ιούλη, όσο και για να πειστούν οι υπόλοιπες αριστερές, ριζοσπαστικές, αντιμνημονιακές, συνεπείς δημοκρατικές δυνάμεις να συμμαχήσουν εκλογικά, ώστε να διεκδικήσουν με αξιώσεις την κοινοβουλευτική τους εκπροσώπηση και με τον πραγματικό αντιπολιτευτικό τους λόγο ν’ αλλάξουν τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού, στην κατεύθυνση της ανατροπής του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων.
- Ο γράφων θεωρεί αρκετά πιθανό το σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας της ΝΔ με κάποιο ή κάποια από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Ωστόσο, στην περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης και την υποχρεωτική, τότε, διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών μετά από έναν μήνα, με εκλογικό σύστημα, όμως, που δεν θα δίνει, πλέον, το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, το πολιτικό σύστημα θα υποχρεωθεί, εκ των πραγμάτων, να ρίξει στο «τραπέζι» όλα τα εφεδρικά του «χαρτιά». Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται, κατά τον γράφοντα, ακόμη και η δημιουργία «μεγάλου συνασπισμού» (ΝΔ + ΣΥΡΙΖΑ) ή κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» με περισσότερα κόμματα, κάτι που, αν συμβεί, θα ξεγυμνώσει, επί της ουσίας, το σύνολο των συστημικών πολιτικών δυνάμεων και θα μπορέσει, εν δυνάμει, να απελευθερώσει πολλές «παγιδευμένες» συνειδήσεις πολιτών.
- Σε κάθε περίπτωση, η αποφασιστική ενίσχυση των δυνάμεων της γνήσιας ριζοσπαστικής, ανυπότακτης, αντισυστημικής και κινηματικής Αριστεράς καθίσταται όσο ποτέ επιτακτική. Και η αναγκαία (αν και όχι από μόνη της ικανή) συνθήκη για κάτι τέτοιο είναι η συνένωση δυνάμεων σε ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο και χωρίς αποκλεισμούς εκλογικό μέτωπο, σε αυτή την κομβική, για το μέλλον της χώρας και των πολιτών της, αναμέτρηση της 7ης Ιούλη.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου