Νίκος Μπινιάρης
Σε μία από της περιπέτειές του ο Γαλάτης Αστερίξ, στο διάσημο κόμικς των Coscinny και Uderzo, πηγαίνει στη Μέση Ανατολή για να βρει την "πέτρα του λαδιού" που χρειάζεται ο Δρυίδης Getafix, ώστε να φτιάξει το μαγικό ζωμό που δίνει για λίγο χρόνο υπεράνθρωπη δύναμη σε όποιον τον πιει. Μαζί του και ο Οβελίξ, έτοιμος να βοηθήσει ή να ανατρέψει κάθε προσπάθεια του εφευρετικού μικρόσωμου φίλου του.
Στη διάρκεια του ταξιδιού τους στην έρημο βρίσκονται αντιμέτωπο με τους Σουμέριους που πολεμούν του Χετταίους. Πιο κάτω τους Χιττίτες που ψάχνουν τους Ασσύριους και αυτοί τους Αιγύπτιους. Αργότερα πέφτουν επάνω στους Βαβυλώνιους που τους κυνηγούν οι Πέρσες και οι Πέρσες που κυνηγούν τους Μήδες. Γλυτώνουν από όλους και φέρνουν πίσω την "πέτρα του λαδιού", δηλαδή το πετρέλαιο για να φτιαχτεί το περίφημο μαγικό ελιξίριο.
Η περιοχή που διέσχισε ο Αστερίξ τα τελευταία 5000 χρόνια βρίσκεται σε μια συνεχή συγκρουσιακή κατάσταση: πολιτική, πολιτιστική, θρησκευτική. Έναν συνεχή πόλεμο, εισβολές και καταστροφές, απάνθρωπες σφαγές και δηώσεις. Μετά τους Έλληνες του Αλέξανδρου εμφανίστηκαν οι Ρωμαίοι, ακολούθησαν οι Πάρθοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Σταυροφόροι, οι Μογγόλοι, οι Τούρκοι, οι Ευρωπαίοι και τελευταίοι οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι.
Βέβαια, οι Ευρωπαίοι δεν παρέλειψαν πριν αποσυρθούν να στείλουν τους εναπομείναντες Εβραίους από το Ναζισμό (την εγκληματική όψη του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού) να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη και εκεί να προκύψει ένας νέος πόλος συνεχών πολέμων και σύγκρουσης των Εβραίων με τους ντόπιους και τους γύρω τους.
Η "πέτρα του λαδιού" που αναζητούσε ο Αστερίξ υπήρξε ένα μέσο φωτισμού, ή κατασκευής του υγρού πυρός, ή ένα μυθικό ελιξίριο, μέχρις ότου η επιστημονική και η βιομηχανική επανάσταση την έκαναν απαραίτητη για να λειτουργήσουν οι θαυματουργές μηχανές των δυτικών. Και ω του θαύματος βρέθηκε στη νέα γη της Αμερικής και εκεί άρχισε η ευρεία χρήση της. Η "πέτρα του λαδιού" άρχισε να αποκτά απτά ζωτικά χαρακτηριστικά, τα οποία κατέληγαν σε μια νέα πηγή πλούτου και οικονομικής απογείωσης.
Μετά τον παρανοϊκό και αυτοκτονικό Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο επήλθε η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από την οποία δημιουργήθηκαν διάφορα κρατικά μορφώματα, τα οποία οι δυτικοί φαντάστηκαν ότι μπορούσαν να βαπτίσουν εθνικά κράτη. Προσδοκούσαν να αναθεωρήσουν και να καταργήσουν την ιστορία της περιοχής, κόβοντας σε κομμάτια από εδώ, συνενώνοντας από εκεί, κάνοντας διάφορες αλχημείες σε μια περιοχή, η οποία αποτελείτο από φυλές, σέκτες, και διάφορους μη αραβικούς πληθυσμούς.
Η "πέτρα του λαδιού" που βρέθηκε να πλημμυρίζει την περιοχή έκανε Βεδουίνους εκατομμυριούχους και έχρισε βοσκούς βασιλείς και πρίγκιπες. Με τα χρήματα που έπαιρναν από το πετρέλαιο, κάποιοι που το είχαν σε αφθονία έχτιζαν πόλεις μαγικές. Οι δυτικοί βέβαια δεν παρέλειπαν να τους πουλούν όπλα για να μπορούν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Από φυλές ποιμένες και νομάδες οι δυτικοί θέλησαν να κατασκευάσουν πολίτες, πολιτική και δημοκρατίες!
Ο Χένρυ Φορντ είχε πει «η ιστορία είναι μπούρδες», ο Γουίλιαμ Φόκνερ αντίθετα είπε: «Το παρελθόν δεν είναι απόν, μάλιστα είναι πάντα παρόν». Και τα δύο ισχύουν. Για τον τεχνολόγο, επιχειρηματία, εφευρέτη η ιστορία δεν έχει κανένα νόημα, εφόσον στόχος του είναι να την υπερβεί, να αντικαταστήσει το παρελθόν με το μέλλον. Ο Φόκνερ από την άλλη μας αποκαλύπτει μιαν αλήθεια που έχει την έδρα της στο βιολογικό φαινόμενο της μνήμης, την ανάγκη διάρκειας της συνείδησης της εμπειρίας αλλά και των εννοιών στο χρόνο.
Όταν όμως κάνεις πολιτική, όταν αποκτάς σχέσεις με άλλους λαούς, κουλτούρες, θρησκείες, γλώσσες, έθιμα, αξίες, ως απόστολος του Φορντισμού, με την ευρεία έννοια, πρέπει να μπορείς να ισορροπείς ανάμεσα σ' αυτές τις δύο αλήθειες. Οι ΗΠΑ τις περισσότερες φορές παίρνουν ως αξίωμα τα λόγια του Φορντ. Η αποκαλυπτική δήλωση Τραμπ: «Οι Κούρδοι δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία» αποτελεί την ταφόπλακα του δυτικού πολιτισμού.
Το παρελθόν μας δεν καθορίζει πια την ταυτότητα μας. Ψάχνουμε να αποκτήσουμε κάποια ψήγματα νομιμοποίησης της σε κινήματα και δράσεις. Όπως έγραφε σε μία επιστολή του ο Άγγλος ιστορικός Norman Stone στους Times την εποχή των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί στερούνται πλέον βασικών ιστορικών γνώσεων, λόγω της ελλιπούς παιδείας τους.
Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, κυριαρχούσε η σύγκρουση και η μετακίνηση πληθυσμών. Ο Ιμπν Χαλντούν μας παρουσίασε μια κοινωνιολογική ερμηνεία της πτώσης των αυτοκρατοριών από τις φυλές της περιφέρειας που έχουν ισχυρή ασαμπίγια. Η θεωρία της ασαμπίγια, της κοινωνικής συνοχής, περιγράφει πως οι φυλές της περιφέρειας, έχοντας σημαντική συνοχή ως κοινωνίες, καταλύουν τις αυτοκρατορίες, οι οποίες την έχουν χάσει.
Στη σημερινή κατάσταση, ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά πως κάθεται πάνω σε ένα πολύτιμο οικόπεδο. Η Μικρά Ασία είναι σημαντικό έπαθλο και για τους Αμερικανούς και για τους Ευρωπαίους και για τους Ρώσους και τώρα πια και για τους Κινέζους. Δεν έχει καμιά διάθεση να νοικιάζει το οικόπεδο φτηνά. Θα κάνει τα πάντα για να δώσει ζωή στις ενατενίσεις του "φιλοσόφου" Νταβούτογλου για το νεοοθωμανισμό.
Ξέρει επίσης πως ο εθνικισμός στην Τουρκία είναι ένας παράγων αύξησης της κοινωνικής συνοχής. Όσοι έφυγαν από την αγκαλιά του Χαλιφάτου της Κωνσταντινούπολης, Σύριοι, Αιγύπτιοι, Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι, Άραβες της Χερσονήσου, και άλλοι, μετά τη δημιουργία δικών τους κρατών δεν έδειξαν ικανοί να τηρήσουν τα προσχήματα ενός ευνομούμενου και οργανωμένου κράτους. Και με τη βοήθεια των δυτικών Αστερίξ διαλύθηκαν εις τα εξ ων συνετέθησαν, σε φυλές, σέκτες, και αγεφύρωτα συμφέροντα, για την "πέτρα του λαδιού".
Και τώρα που ο Τραμπ απειλείται από ένα impeachment (παραπομπή), όπως ο Νίξον το 1974, δημιουργεί μια πολιτική φούσκα για να σώσει το κεφάλι του. Ο Νίξον δεν πρόλαβε. Οι Τούρκοι βλέποντας το κενό, εισέβαλαν και κατέλαβαν την Κύπρο με τη βοήθεια των εγκληματικά ηλιθίων της Αθήνας. Τώρα, οι Τούρκοι, το μήλο της έριδος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, χρησιμοποιούν τους επίσης ανίκανους πολιτικά Κούρδους για να εγκαθιδρύσουν την πρώτη φάση της νεοοθωμανικής κυριαρχίας πάνω στον αποτυχημένο αραβισμό.
Και το κάνουν με την πλήρη κάλυψη της Ρωσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Συρία, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Υεμένη, η Σομαλία, το Σουδάν δεν υπάρχουν ως συντεταγμένα κράτη. Είναι μωσαϊκά από φυλές και σέκτες του Ισλάμ και ελαχίστων χριστιανών από όσους επέζησαν από τα πογκρόμ εναντίον τους. Η Αίγυπτος έχει μια οικονομία που δεν σώζεται και πίσω από όλους αυτούς ενεδρεύει το πνεύμα του Μπιν Λάντεν και της αντίληψης μιας ρομαντικής επαναφοράς του πρωτόγονου Χαλιφάτου.
Εδώ με το Ισλαμικό Κράτος ας ξανασκεφτούμε τη ρήση του Φόκνερ. Τώρα ενεδρεύει το φάντασμα που σηκώθηκε από τον τάφο της ιστορίας να μας θυμίσει πως δεν υπάρχει μόνον το δυτικό "κακό", ο Χίτλερ και ο Στάλιν, αλλά κι άλλα, που νομίζαμε ανίσχυρα και ξεχασμένα.
Όσοι γνωρίζουμε την ιστορία των Οθωμανών γνωρίζουμε πως η Τουρκία μετά την εισβολή της στη Συρία δεν θα φύγει ποτέ από εκεί, όπως δεν έχει φύγει από το Βόρειο Ιράκ, ούτε από την Κύπρο. Αυτή είναι μια καίρια κίνηση να επαναφέρει το δικό της Χαλιφάτο και να εκτοπίσει τους αυτοδιαλυόμενους και αυτοτιμωρούμενους Ευρωπαίους από την περιοχή και την ιστορία.
Οι γνωρίζοντες τις σημερινές διεθνείς σχέσεις βλέπουν ξεκάθαρα πως κανείς δεν θα βοηθήσει τον Ελληνισμό, εκτός αν συμβεί ένα νέο Ναυαρίνο είτε για λόγους ουσιωδών οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων παικτών, είτε γιατί οι δύο ενεργοί πρωταγωνιστές στην περιοχή, το Ισραήλ και οι Πέρσες, θα θέσουν βέτο στα σχέδια της Τουρκίας με μία σύγκρουση μαζί της.
Βέβαια υπάρχει και ένα άλλος παίκτης στο αντιτουρκικό στρατόπεδο, η Σαουδική Αραβία, η οποία θεωρεί την Τουρκία ότι απειλεί τη θέση της ως θεματοφύλακα του Ισλάμ. Αυτή, όμως, είναι ανίσχυρη στρατιωτικά, έχοντας παντελώς διαφθαρεί από το χρήμα του πετρελαίου, αλλά και ηθικά, ιδιαίτερα μετά τον απάνθρωπο πόλεμο κατά των Υεμενιτών. Μόνον η απειλή της ακύρωσης της παραγωγής πετρελαίου μπορεί να εκβιάσει Ευρώπη και Αμερική ώστε να επέμβουν κατά της Τουρκίας.
Εμείς, έχοντας αυτοκτονήσει προ πολλού, ηθικά, πολιτιστικά και οικονομικά, είμαστε ανίκανοι από την εποχή των Ιμίων, αλλά και από την εισβολή της Κύπρου, να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Ούτε ως λαός, ούτε ως πολιτική οντότητα δείχνουμε οποιαδήποτε διάθεση για ουσιαστική αντίσταση στην θλιβερή αποποίηση της κληρονομιάς μας, πλην ευχολόγιων και προσευχών. Η φιλανδοποίηση και η μετατροπή μας σε προτεκτοράτο του νεοοθωμανισμού, πλην τυχαίων παρεμβάσεων των Θεών ή του Θεού των Ελλήνων, έχει ιστορικά προεξοφληθεί.
Ο Αστερίξ έψαχνε για την "πέτρα του λαδιού", ώστε να διατηρήσει η φυλή του την ανεξαρτησία της και τον τρόπο ζωής της. Για εμάς τους Έλληνες το πετρέλαιο της ερήμου μας έκανε ήδη να χάσουμε κάθε ανεξαρτησία. Η ιστορία και η φαντασία γίνονται το πιο ειρωνικό δίδυμο για να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα, η οποία πλέον ξεπέρασε τους πίνακες του Νταλί και οδεύει προς της άρνηση και του χρώματος και του σχήματος.
Ακόμα και η πιθανότητα να έχουμε κάποιες ποσότητες υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα μας, θα μας κάνει να υποταχτούμε ακόμα πιο απόλυτα και ντροπιαστικά στη θέληση του νεοοθωμανικού Αρμαγεδώνα, εφόσον δεν έχουμε το ψυχικό σθένος να υπερασπιστούμε όχι μόνο τα συμφέροντά μας, αλλά και την εθνική μας υπόσταση.
Πηγή: slpress.gr
Νίκος Μπινιάρης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Σε μία από της περιπέτειές του ο Γαλάτης Αστερίξ, στο διάσημο κόμικς των Coscinny και Uderzo, πηγαίνει στη Μέση Ανατολή για να βρει την "πέτρα του λαδιού" που χρειάζεται ο Δρυίδης Getafix, ώστε να φτιάξει το μαγικό ζωμό που δίνει για λίγο χρόνο υπεράνθρωπη δύναμη σε όποιον τον πιει. Μαζί του και ο Οβελίξ, έτοιμος να βοηθήσει ή να ανατρέψει κάθε προσπάθεια του εφευρετικού μικρόσωμου φίλου του.
Στη διάρκεια του ταξιδιού τους στην έρημο βρίσκονται αντιμέτωπο με τους Σουμέριους που πολεμούν του Χετταίους. Πιο κάτω τους Χιττίτες που ψάχνουν τους Ασσύριους και αυτοί τους Αιγύπτιους. Αργότερα πέφτουν επάνω στους Βαβυλώνιους που τους κυνηγούν οι Πέρσες και οι Πέρσες που κυνηγούν τους Μήδες. Γλυτώνουν από όλους και φέρνουν πίσω την "πέτρα του λαδιού", δηλαδή το πετρέλαιο για να φτιαχτεί το περίφημο μαγικό ελιξίριο.
Η περιοχή που διέσχισε ο Αστερίξ τα τελευταία 5000 χρόνια βρίσκεται σε μια συνεχή συγκρουσιακή κατάσταση: πολιτική, πολιτιστική, θρησκευτική. Έναν συνεχή πόλεμο, εισβολές και καταστροφές, απάνθρωπες σφαγές και δηώσεις. Μετά τους Έλληνες του Αλέξανδρου εμφανίστηκαν οι Ρωμαίοι, ακολούθησαν οι Πάρθοι, οι Βυζαντινοί, οι Άραβες, οι Σταυροφόροι, οι Μογγόλοι, οι Τούρκοι, οι Ευρωπαίοι και τελευταίοι οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι.
Βέβαια, οι Ευρωπαίοι δεν παρέλειψαν πριν αποσυρθούν να στείλουν τους εναπομείναντες Εβραίους από το Ναζισμό (την εγκληματική όψη του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού) να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη και εκεί να προκύψει ένας νέος πόλος συνεχών πολέμων και σύγκρουσης των Εβραίων με τους ντόπιους και τους γύρω τους.
Η "πέτρα του λαδιού" που αναζητούσε ο Αστερίξ υπήρξε ένα μέσο φωτισμού, ή κατασκευής του υγρού πυρός, ή ένα μυθικό ελιξίριο, μέχρις ότου η επιστημονική και η βιομηχανική επανάσταση την έκαναν απαραίτητη για να λειτουργήσουν οι θαυματουργές μηχανές των δυτικών. Και ω του θαύματος βρέθηκε στη νέα γη της Αμερικής και εκεί άρχισε η ευρεία χρήση της. Η "πέτρα του λαδιού" άρχισε να αποκτά απτά ζωτικά χαρακτηριστικά, τα οποία κατέληγαν σε μια νέα πηγή πλούτου και οικονομικής απογείωσης.
Οι αλχημείες των δυτικών
Μετά τον παρανοϊκό και αυτοκτονικό Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο επήλθε η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, από την οποία δημιουργήθηκαν διάφορα κρατικά μορφώματα, τα οποία οι δυτικοί φαντάστηκαν ότι μπορούσαν να βαπτίσουν εθνικά κράτη. Προσδοκούσαν να αναθεωρήσουν και να καταργήσουν την ιστορία της περιοχής, κόβοντας σε κομμάτια από εδώ, συνενώνοντας από εκεί, κάνοντας διάφορες αλχημείες σε μια περιοχή, η οποία αποτελείτο από φυλές, σέκτες, και διάφορους μη αραβικούς πληθυσμούς.
Η "πέτρα του λαδιού" που βρέθηκε να πλημμυρίζει την περιοχή έκανε Βεδουίνους εκατομμυριούχους και έχρισε βοσκούς βασιλείς και πρίγκιπες. Με τα χρήματα που έπαιρναν από το πετρέλαιο, κάποιοι που το είχαν σε αφθονία έχτιζαν πόλεις μαγικές. Οι δυτικοί βέβαια δεν παρέλειπαν να τους πουλούν όπλα για να μπορούν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Από φυλές ποιμένες και νομάδες οι δυτικοί θέλησαν να κατασκευάσουν πολίτες, πολιτική και δημοκρατίες!
Ο Χένρυ Φορντ είχε πει «η ιστορία είναι μπούρδες», ο Γουίλιαμ Φόκνερ αντίθετα είπε: «Το παρελθόν δεν είναι απόν, μάλιστα είναι πάντα παρόν». Και τα δύο ισχύουν. Για τον τεχνολόγο, επιχειρηματία, εφευρέτη η ιστορία δεν έχει κανένα νόημα, εφόσον στόχος του είναι να την υπερβεί, να αντικαταστήσει το παρελθόν με το μέλλον. Ο Φόκνερ από την άλλη μας αποκαλύπτει μιαν αλήθεια που έχει την έδρα της στο βιολογικό φαινόμενο της μνήμης, την ανάγκη διάρκειας της συνείδησης της εμπειρίας αλλά και των εννοιών στο χρόνο.
Όταν όμως κάνεις πολιτική, όταν αποκτάς σχέσεις με άλλους λαούς, κουλτούρες, θρησκείες, γλώσσες, έθιμα, αξίες, ως απόστολος του Φορντισμού, με την ευρεία έννοια, πρέπει να μπορείς να ισορροπείς ανάμεσα σ' αυτές τις δύο αλήθειες. Οι ΗΠΑ τις περισσότερες φορές παίρνουν ως αξίωμα τα λόγια του Φορντ. Η αποκαλυπτική δήλωση Τραμπ: «Οι Κούρδοι δεν μας βοήθησαν στη Νορμανδία» αποτελεί την ταφόπλακα του δυτικού πολιτισμού.
Οι ανιστόρητοι Ευρωπαίοι
Το παρελθόν μας δεν καθορίζει πια την ταυτότητα μας. Ψάχνουμε να αποκτήσουμε κάποια ψήγματα νομιμοποίησης της σε κινήματα και δράσεις. Όπως έγραφε σε μία επιστολή του ο Άγγλος ιστορικός Norman Stone στους Times την εποχή των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, οι Ευρωπαίοι πολιτικοί στερούνται πλέον βασικών ιστορικών γνώσεων, λόγω της ελλιπούς παιδείας τους.
Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, κυριαρχούσε η σύγκρουση και η μετακίνηση πληθυσμών. Ο Ιμπν Χαλντούν μας παρουσίασε μια κοινωνιολογική ερμηνεία της πτώσης των αυτοκρατοριών από τις φυλές της περιφέρειας που έχουν ισχυρή ασαμπίγια. Η θεωρία της ασαμπίγια, της κοινωνικής συνοχής, περιγράφει πως οι φυλές της περιφέρειας, έχοντας σημαντική συνοχή ως κοινωνίες, καταλύουν τις αυτοκρατορίες, οι οποίες την έχουν χάσει.
Στη σημερινή κατάσταση, ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά πως κάθεται πάνω σε ένα πολύτιμο οικόπεδο. Η Μικρά Ασία είναι σημαντικό έπαθλο και για τους Αμερικανούς και για τους Ευρωπαίους και για τους Ρώσους και τώρα πια και για τους Κινέζους. Δεν έχει καμιά διάθεση να νοικιάζει το οικόπεδο φτηνά. Θα κάνει τα πάντα για να δώσει ζωή στις ενατενίσεις του "φιλοσόφου" Νταβούτογλου για το νεοοθωμανισμό.
Ξέρει επίσης πως ο εθνικισμός στην Τουρκία είναι ένας παράγων αύξησης της κοινωνικής συνοχής. Όσοι έφυγαν από την αγκαλιά του Χαλιφάτου της Κωνσταντινούπολης, Σύριοι, Αιγύπτιοι, Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι, Άραβες της Χερσονήσου, και άλλοι, μετά τη δημιουργία δικών τους κρατών δεν έδειξαν ικανοί να τηρήσουν τα προσχήματα ενός ευνομούμενου και οργανωμένου κράτους. Και με τη βοήθεια των δυτικών Αστερίξ διαλύθηκαν εις τα εξ ων συνετέθησαν, σε φυλές, σέκτες, και αγεφύρωτα συμφέροντα, για την "πέτρα του λαδιού".
Η Τουρκία δεν θα φύγει ποτέ
Και τώρα που ο Τραμπ απειλείται από ένα impeachment (παραπομπή), όπως ο Νίξον το 1974, δημιουργεί μια πολιτική φούσκα για να σώσει το κεφάλι του. Ο Νίξον δεν πρόλαβε. Οι Τούρκοι βλέποντας το κενό, εισέβαλαν και κατέλαβαν την Κύπρο με τη βοήθεια των εγκληματικά ηλιθίων της Αθήνας. Τώρα, οι Τούρκοι, το μήλο της έριδος μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, χρησιμοποιούν τους επίσης ανίκανους πολιτικά Κούρδους για να εγκαθιδρύσουν την πρώτη φάση της νεοοθωμανικής κυριαρχίας πάνω στον αποτυχημένο αραβισμό.
Και το κάνουν με την πλήρη κάλυψη της Ρωσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Συρία, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Υεμένη, η Σομαλία, το Σουδάν δεν υπάρχουν ως συντεταγμένα κράτη. Είναι μωσαϊκά από φυλές και σέκτες του Ισλάμ και ελαχίστων χριστιανών από όσους επέζησαν από τα πογκρόμ εναντίον τους. Η Αίγυπτος έχει μια οικονομία που δεν σώζεται και πίσω από όλους αυτούς ενεδρεύει το πνεύμα του Μπιν Λάντεν και της αντίληψης μιας ρομαντικής επαναφοράς του πρωτόγονου Χαλιφάτου.
Εδώ με το Ισλαμικό Κράτος ας ξανασκεφτούμε τη ρήση του Φόκνερ. Τώρα ενεδρεύει το φάντασμα που σηκώθηκε από τον τάφο της ιστορίας να μας θυμίσει πως δεν υπάρχει μόνον το δυτικό "κακό", ο Χίτλερ και ο Στάλιν, αλλά κι άλλα, που νομίζαμε ανίσχυρα και ξεχασμένα.
Όσοι γνωρίζουμε την ιστορία των Οθωμανών γνωρίζουμε πως η Τουρκία μετά την εισβολή της στη Συρία δεν θα φύγει ποτέ από εκεί, όπως δεν έχει φύγει από το Βόρειο Ιράκ, ούτε από την Κύπρο. Αυτή είναι μια καίρια κίνηση να επαναφέρει το δικό της Χαλιφάτο και να εκτοπίσει τους αυτοδιαλυόμενους και αυτοτιμωρούμενους Ευρωπαίους από την περιοχή και την ιστορία.
Οι γνωρίζοντες τις σημερινές διεθνείς σχέσεις βλέπουν ξεκάθαρα πως κανείς δεν θα βοηθήσει τον Ελληνισμό, εκτός αν συμβεί ένα νέο Ναυαρίνο είτε για λόγους ουσιωδών οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων παικτών, είτε γιατί οι δύο ενεργοί πρωταγωνιστές στην περιοχή, το Ισραήλ και οι Πέρσες, θα θέσουν βέτο στα σχέδια της Τουρκίας με μία σύγκρουση μαζί της.
Βέβαια υπάρχει και ένα άλλος παίκτης στο αντιτουρκικό στρατόπεδο, η Σαουδική Αραβία, η οποία θεωρεί την Τουρκία ότι απειλεί τη θέση της ως θεματοφύλακα του Ισλάμ. Αυτή, όμως, είναι ανίσχυρη στρατιωτικά, έχοντας παντελώς διαφθαρεί από το χρήμα του πετρελαίου, αλλά και ηθικά, ιδιαίτερα μετά τον απάνθρωπο πόλεμο κατά των Υεμενιτών. Μόνον η απειλή της ακύρωσης της παραγωγής πετρελαίου μπορεί να εκβιάσει Ευρώπη και Αμερική ώστε να επέμβουν κατά της Τουρκίας.
Η Ελλάδα αυτοκτόνησε
Εμείς, έχοντας αυτοκτονήσει προ πολλού, ηθικά, πολιτιστικά και οικονομικά, είμαστε ανίκανοι από την εποχή των Ιμίων, αλλά και από την εισβολή της Κύπρου, να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Ούτε ως λαός, ούτε ως πολιτική οντότητα δείχνουμε οποιαδήποτε διάθεση για ουσιαστική αντίσταση στην θλιβερή αποποίηση της κληρονομιάς μας, πλην ευχολόγιων και προσευχών. Η φιλανδοποίηση και η μετατροπή μας σε προτεκτοράτο του νεοοθωμανισμού, πλην τυχαίων παρεμβάσεων των Θεών ή του Θεού των Ελλήνων, έχει ιστορικά προεξοφληθεί.
Ο Αστερίξ έψαχνε για την "πέτρα του λαδιού", ώστε να διατηρήσει η φυλή του την ανεξαρτησία της και τον τρόπο ζωής της. Για εμάς τους Έλληνες το πετρέλαιο της ερήμου μας έκανε ήδη να χάσουμε κάθε ανεξαρτησία. Η ιστορία και η φαντασία γίνονται το πιο ειρωνικό δίδυμο για να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα, η οποία πλέον ξεπέρασε τους πίνακες του Νταλί και οδεύει προς της άρνηση και του χρώματος και του σχήματος.
Ακόμα και η πιθανότητα να έχουμε κάποιες ποσότητες υδρογονανθράκων στην υφαλοκρηπίδα μας, θα μας κάνει να υποταχτούμε ακόμα πιο απόλυτα και ντροπιαστικά στη θέληση του νεοοθωμανικού Αρμαγεδώνα, εφόσον δεν έχουμε το ψυχικό σθένος να υπερασπιστούμε όχι μόνο τα συμφέροντά μας, αλλά και την εθνική μας υπόσταση.
Πηγή: slpress.gr
Νίκος Μπινιάρης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου