Γιάννης Περάκης
Τα όσα τεκταινόμενα συμβαίνουν εδώ και χρόνια με αφορμή την παγκοσμιοποίηση, επισπεύδονται σήμερα με αφορμή την πανδημία. Θα τολμούσε κάποιος να πει μετά βεβαιότητας ότι οι οικονομικό-πολιτικές συνθήκες αλλάζουν προς το χείρον, με ταχύτητα φωτός. Τις βιώνουμε κυρίως σε οικονομικό επίπεδο με:
1) Τις συνθήκες εργασίας
2) Την ποιότητα ζωής
3) Την μαζική εισαγωγή των ρομπότ στην παραγωγή και γενικά στην καθημερινότητα μας
Βασική προυπόθεση της αποδοχής από τους πολίτες των «αλλαγών» αυτών, αποτελεί η αλλαγή των πολιτικών όρων και λειτουργίας αυτής της εναπομείνουσας δημοκρατικότητας της αστικής δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό είναι εντονότερο, σε σχέση με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. Τα μνημόνια από το 2011 ψαλίδισαν ελευθερίες και δικαιώματα. Η χώρα κυβερνάται δια προεδρικών διαταγμάτων, με υποβιβασμό της λειτουργίας των θεσμών και τις απανωτές καταπατήσεις του συντάγματος. Θεσμούς και σύνταγμα που τα ίδια τα κόμματα εξουσίας ψήφισαν και στα λόγια ευαγγελίζονται.
Η αφορμή των γραμμών αυτών, δόθηκε από την ανακοίνωση του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Εφορευτικής Επιτροπής της Γερμανίας ενόψει των επικείμενων εκλογών στη χώρα το Σεπτέμβρη, στο Γερμανικό ΚΚ δεν επιτρέπεται η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές ενώ του αφαιρείται κι η ιδιότητα του πολιτικού κόμματος. Μεμονωμένο περιστατικό θα μπορούσε να πει κάποιος. Δυστυχώς τα γεγονότα άλλα αποδεικνύουν:
Τα όσα τεκταινόμενα συμβαίνουν εδώ και χρόνια με αφορμή την παγκοσμιοποίηση, επισπεύδονται σήμερα με αφορμή την πανδημία. Θα τολμούσε κάποιος να πει μετά βεβαιότητας ότι οι οικονομικό-πολιτικές συνθήκες αλλάζουν προς το χείρον, με ταχύτητα φωτός. Τις βιώνουμε κυρίως σε οικονομικό επίπεδο με:
1) Τις συνθήκες εργασίας
2) Την ποιότητα ζωής
3) Την μαζική εισαγωγή των ρομπότ στην παραγωγή και γενικά στην καθημερινότητα μας
Βασική προυπόθεση της αποδοχής από τους πολίτες των «αλλαγών» αυτών, αποτελεί η αλλαγή των πολιτικών όρων και λειτουργίας αυτής της εναπομείνουσας δημοκρατικότητας της αστικής δημοκρατίας.
Στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό είναι εντονότερο, σε σχέση με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. Τα μνημόνια από το 2011 ψαλίδισαν ελευθερίες και δικαιώματα. Η χώρα κυβερνάται δια προεδρικών διαταγμάτων, με υποβιβασμό της λειτουργίας των θεσμών και τις απανωτές καταπατήσεις του συντάγματος. Θεσμούς και σύνταγμα που τα ίδια τα κόμματα εξουσίας ψήφισαν και στα λόγια ευαγγελίζονται.
Η αφορμή των γραμμών αυτών, δόθηκε από την ανακοίνωση του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Εφορευτικής Επιτροπής της Γερμανίας ενόψει των επικείμενων εκλογών στη χώρα το Σεπτέμβρη, στο Γερμανικό ΚΚ δεν επιτρέπεται η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές ενώ του αφαιρείται κι η ιδιότητα του πολιτικού κόμματος. Μεμονωμένο περιστατικό θα μπορούσε να πει κάποιος. Δυστυχώς τα γεγονότα άλλα αποδεικνύουν:
Ε.Ε. και Απογορεύσεις της λειτουργίας των Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Κάθε μέρα ο κατάλογος «εμπλουτίζεται» με τις άμεσες ή έμμεσες απαγορεύσεις των δράσεων των Κ.Κ. ή της ιδεολογίας τους. Αναφέρονται ορισμένες απ’ αυτές:
α) Στην Λιθουανία την Μολδαβία και την Ουγγαρία, η δημόσια παρουσίαση των κομμουνιστικών συμβόλων θεωρείται ποινικό αδίκημα.
β) Στην Πολωνία, αν έχεις στην κατοχή σου, ή πουλάς κομμουνιστικά σύμβολα πας φυλακή.
γ) Το Ευρωπαικό δικαστήριο απαγόρευσε την εμπορική χρήση του σφυροδρέπανου. Όχι την χρήση του γενικά. Την εμπορική χρήση του.
ΗΠΑ-Ασία. και Κομμουνιστικά Κόμματα
α) Στις ΗΠΑ, με το communistcontrolact (1954), απαγορεύτηκε το κομμουνιστικό κόμμα. Ο νόμος δεν έχει ανακληθεί από τότε. Υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα στις ΗΠΑ, όμως υπάρχει και ο νόμος που το καθιστά παράνομο. Άσχετα αν δεν εφαρμόζεται.
β) Στην Ινδονησία, διώκεται ποινικά η δημόσια εμφάνιση των κομμουνιστικών συμβόλων
Το τελευταίο κρούσμα είναι αυτό της Γερμανίας. Λόγω της ηγετικής της θέσης, ο πολιτικός αντίκτυπος της απαγόρευσης είναι ιδιαίτερα βαρύνουσας σημασίας με την υποσημείωση ότι αφαιρείται κι η ιδιότητα του πολιτικού κόμματος, του Κ.Κ.Γερμανίας.
Στην πρόσφατη ιστορία της «Ευρώπης των λαών» υπάρχουν πλείστες απαγορεύσεις.Ας μνημομονεύσουμε ορισμένες απ΄αυτές:
1) Ο Ντε Γκωλ έθεσε, όχι μόνο τα στρατεύματά του (και της Γερμανίας) σε επιφυλακή, λόγω των γεγονότων του Μάη του 1968, αλλά και εκτός νόμου έντεκα αριστερές οργανώσεις, αλλά και το νεοιδρυθέν Μ-Λ ΚΚ Γαλλίας, για να το πνίξει εν τη γεννέσει του (αφού, ούτε τα πραγματικά πυρά του Κ.Κ.Γαλλίας δεν ήταν αρκετά).
2) Στη Δυτική Γερμανία, χρειάστηκε το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο να θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Γερμανίας στις 17/08/1956. Ήδη, το Σεπτέμβρη του 1950, με την θέσπιση του νόμου περί «αφοσίωσης των δημοσίων υπαλλήλων» στο σύνταγμα, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι προσκείμενοι στο ΚΚ απολύθηκαν.
3) Στις 26/11/1951 τέθηκε εκτός νόμου η κομματική νεολαία, η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία, λόγω των «στενών δεσμών» με το ανατολικογερμανικό Ενοποιημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΕΣΚΓ). Η συζήτηση για την απαγόρευση ξεκίνησε μετά από αίτημα της ίδιας της κυβέρνησης της Δυτικής Γερμανίας, στις 22/11/1951, τον καιρό ακριβώς που η ίδια η κυβέρνηση επεδίωκε τον επανεξοπλισμό της χώρας (και τρεις μέρες αφότου είχε κάνει το ίδιο για το ανοιχτά νεοναζιστικό «Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ», για να παίξει με τη θεωρία “των δύο άκρων”.
4) Το Γενάρη του 1952, με αλλαγές στον κανονισμό της Ομοσπονδιακής Βουλής, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΓ στερήθηκε του δικαιώματος να καταθέτει επερωτήσεις. Στις 23 Νοέμβρη του 1954 άρχισε η πρώτη ακροαματική διαδικασία.Το δικαστήριο, σχεδόν πέντε χρόνια μετά την κατάθεση του αιτήματος από τον Αντενάουερ, στάθηκε στην «εσωτερική» απειλή που συνιστούσε το ΚΚΓ, και με την «εξ ονόματος του λαού» απόφασή του, το έκρινε αντισυνταγματικό, αποφάσισε τη διάλυσή του, απαγόρευσε τη δημιουργία οργανώσεων που θα το αντικαθιστούσαν και κατάσχεσε τα περιουσιακά του στοιχεία. Οι βουλευτές στα κρατίδια έχασαν τις θέσεις τους, 33 στελέχη συνελήφθησαν την πρώτη ημέρα, 125-200.000 ανακρίσεις έγιναν και υπήρξαν 7-10.000 καταδίκες σε 6-7.000 μέλη του ΚΚΓ (συνολικά τη στιγμή της απαγόρευσης έφταναν τα 78-85.000 μέλη.
«Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια» των απαγορεύσεων στην Γερμανία. Από τις δολοφονίες της ηγετικών στελεχών του, (Ρόζα Λούξεμπουργκ, μαζί με τον συναγωνιστή της Καρλ Λίμπκνεχτ, κατά την εξέγερση των Σπαρτακιστών τον Ιανουάριο του 1919), μέχρι τις σημερινές απαγορεύσεις.
Η εξέλιξη αυτή δυστυχώς ήταν αναμενόμενη. Αναμενόμενη διότι με την επικράτηση του νεο-φιλευθερισμού, η ολίσθηση της αστικής δημοκρατίας στο καπιταλισμό, σε «μεταδημοκρατικό» φασισμό δέον να θεωρείται δεδομένη. Οι λόγοι της διαπίστωσης αυτής, αποδεικνύονται σε παρακάτω Πίνακα:
α) Στην Λιθουανία την Μολδαβία και την Ουγγαρία, η δημόσια παρουσίαση των κομμουνιστικών συμβόλων θεωρείται ποινικό αδίκημα.
β) Στην Πολωνία, αν έχεις στην κατοχή σου, ή πουλάς κομμουνιστικά σύμβολα πας φυλακή.
γ) Το Ευρωπαικό δικαστήριο απαγόρευσε την εμπορική χρήση του σφυροδρέπανου. Όχι την χρήση του γενικά. Την εμπορική χρήση του.
ΗΠΑ-Ασία. και Κομμουνιστικά Κόμματα
α) Στις ΗΠΑ, με το communistcontrolact (1954), απαγορεύτηκε το κομμουνιστικό κόμμα. Ο νόμος δεν έχει ανακληθεί από τότε. Υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα στις ΗΠΑ, όμως υπάρχει και ο νόμος που το καθιστά παράνομο. Άσχετα αν δεν εφαρμόζεται.
β) Στην Ινδονησία, διώκεται ποινικά η δημόσια εμφάνιση των κομμουνιστικών συμβόλων
Το τελευταίο κρούσμα είναι αυτό της Γερμανίας. Λόγω της ηγετικής της θέσης, ο πολιτικός αντίκτυπος της απαγόρευσης είναι ιδιαίτερα βαρύνουσας σημασίας με την υποσημείωση ότι αφαιρείται κι η ιδιότητα του πολιτικού κόμματος, του Κ.Κ.Γερμανίας.
Στην πρόσφατη ιστορία της «Ευρώπης των λαών» υπάρχουν πλείστες απαγορεύσεις.Ας μνημομονεύσουμε ορισμένες απ΄αυτές:
1) Ο Ντε Γκωλ έθεσε, όχι μόνο τα στρατεύματά του (και της Γερμανίας) σε επιφυλακή, λόγω των γεγονότων του Μάη του 1968, αλλά και εκτός νόμου έντεκα αριστερές οργανώσεις, αλλά και το νεοιδρυθέν Μ-Λ ΚΚ Γαλλίας, για να το πνίξει εν τη γεννέσει του (αφού, ούτε τα πραγματικά πυρά του Κ.Κ.Γαλλίας δεν ήταν αρκετά).
2) Στη Δυτική Γερμανία, χρειάστηκε το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο να θέσει εκτός νόμου το ΚΚ Γερμανίας στις 17/08/1956. Ήδη, το Σεπτέμβρη του 1950, με την θέσπιση του νόμου περί «αφοσίωσης των δημοσίων υπαλλήλων» στο σύνταγμα, πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι προσκείμενοι στο ΚΚ απολύθηκαν.
3) Στις 26/11/1951 τέθηκε εκτός νόμου η κομματική νεολαία, η Ελεύθερη Γερμανική Νεολαία, λόγω των «στενών δεσμών» με το ανατολικογερμανικό Ενοποιημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΕΣΚΓ). Η συζήτηση για την απαγόρευση ξεκίνησε μετά από αίτημα της ίδιας της κυβέρνησης της Δυτικής Γερμανίας, στις 22/11/1951, τον καιρό ακριβώς που η ίδια η κυβέρνηση επεδίωκε τον επανεξοπλισμό της χώρας (και τρεις μέρες αφότου είχε κάνει το ίδιο για το ανοιχτά νεοναζιστικό «Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ», για να παίξει με τη θεωρία “των δύο άκρων”.
4) Το Γενάρη του 1952, με αλλαγές στον κανονισμό της Ομοσπονδιακής Βουλής, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΓ στερήθηκε του δικαιώματος να καταθέτει επερωτήσεις. Στις 23 Νοέμβρη του 1954 άρχισε η πρώτη ακροαματική διαδικασία.Το δικαστήριο, σχεδόν πέντε χρόνια μετά την κατάθεση του αιτήματος από τον Αντενάουερ, στάθηκε στην «εσωτερική» απειλή που συνιστούσε το ΚΚΓ, και με την «εξ ονόματος του λαού» απόφασή του, το έκρινε αντισυνταγματικό, αποφάσισε τη διάλυσή του, απαγόρευσε τη δημιουργία οργανώσεων που θα το αντικαθιστούσαν και κατάσχεσε τα περιουσιακά του στοιχεία. Οι βουλευτές στα κρατίδια έχασαν τις θέσεις τους, 33 στελέχη συνελήφθησαν την πρώτη ημέρα, 125-200.000 ανακρίσεις έγιναν και υπήρξαν 7-10.000 καταδίκες σε 6-7.000 μέλη του ΚΚΓ (συνολικά τη στιγμή της απαγόρευσης έφταναν τα 78-85.000 μέλη.
«Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια» των απαγορεύσεων στην Γερμανία. Από τις δολοφονίες της ηγετικών στελεχών του, (Ρόζα Λούξεμπουργκ, μαζί με τον συναγωνιστή της Καρλ Λίμπκνεχτ, κατά την εξέγερση των Σπαρτακιστών τον Ιανουάριο του 1919), μέχρι τις σημερινές απαγορεύσεις.
Η εξέλιξη αυτή δυστυχώς ήταν αναμενόμενη. Αναμενόμενη διότι με την επικράτηση του νεο-φιλευθερισμού, η ολίσθηση της αστικής δημοκρατίας στο καπιταλισμό, σε «μεταδημοκρατικό» φασισμό δέον να θεωρείται δεδομένη. Οι λόγοι της διαπίστωσης αυτής, αποδεικνύονται σε παρακάτω Πίνακα:
| Διαφορές & Ομοιότητες Φιλευθερισμού και Ολοκληρωτισμού | |
|---|---|
| Υπαρκτός Φιλελευθερισμός | Ολοκληρωτισμός |
| Πίστη στο έθνος | Επιθετικός εθνικισμός |
| Εμμονή στην ηγεσία | Λατρεία του ηγέτη |
| Ανταγωνιστική κοινωνία με την αριστεία, περιττοί-άξιοι νικητές-χαμένοι | Αυτοί που βούλιαξαν και αυτοί που σώθηκαν |
| Μεταφυσική πίστη στο Νόμο | Ηγετική Αρχή (Führerprinzip) |
| Ιδιωτεία, γραφειοκρατικό ήθος, πολιτική αδιαφορία, κομφορμισμός | Θεμελιακή ακρισία, "καθήκοντα του νομοταγούς πολίτη", ξεριζωμένες & αποξενωμένες μάζες |
| Φαντασιακό του ελέγχου | Ολικός προγραμματισμός της ζωής |
| Λειτουργικός πολίτης | Ιδανικός μαζάνθρωπος |
| Η ατέρμονη συσσώρευση της ισχύος ως κεντρικό πρόσταγμα | Η λατρεία του ισχυρού, μίσος για τον αδύναμο |
| Εμμονή στην αποδοτικότητα, την αποτελεσματικότητα, το συγκριτικό πλεονέκτημα | Απόλυτη ποσοτικοποίηση και πραγματοποίηση |
| Η ανθρώπινη εργασία ως εμπόρευμα, ο άνθρωπος ως εμπόρευμα | Αναλωσιμότητα της ανθρώπινης υπόστασης |
| Υπολογιστική και εργαλειακή λογική | Απόλυτη υποταγή, άρνηση της αυταξίας, ανθρώπων και φυσιού κόσμου |
| Φορντικό εργοστάσιο, μεταφορντική εταιρεία | Στρατόπεδο συγκέντρωσης |
| Θετικισμός | Ολοκληρωτισμός |
Οι γραμμές αυτές γράφονται από έναν αριστερό πολίτη, που οι ιδεολογικές διαφορές με το Κ.Κ.Ε. είναι διακριτές και δεδομένες. Όμως η αλληλεγγύη μας στα κομμουνιστκά κόμματα, που η λειτουργία και η δράση τους έχει απαγορευθεί, εννοείται ότι είναι δεδομένη. Ας μην αποκλείουμε να συμβούν τα ίδια στην πατρίδα μας.
Η μοναδική και η αποτελεσματική απόκρουση αυτών των εκτροπών προυποθέτει την κοινή δράση πάνω σε ένα μίνιμουμ προγράμματος των αριστερών δυνάμεων.
Ας το τολμήσουμε.
Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου