Με θλίψη και αγανάκτηση βλέπουμε χρόνια τώρα μία-μία όλες τις κορυφές του Ελικώνα, τα τελευταία ανέγγιχτα τοπία της Βοιωτίας, να παραδίδονται σε κερδοσκόπους που φόρεσαν την προβιά της «πράσινης ανάπτυξης». Τώρα είναι η σειρά της Παλιοβούνας να «στολιστεί» με ανεμογεννήτριες: η (αστεία) Μελέτη του έργου βρίσκεται σε διαβούλευση μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου. Φυσικά δεν προκαλεί έκπληξη ότι η αδηφαγία των εταιρειών φτάνει μέχρι την καταστροφή της κορυφής του Ελικώνα, αλλά η προθυμία και ευκολία με την οποία δίνονται συνεχώς νέες άδειες αιολικών σε ένα ήδη επιβαρυμένο βουνό είναι εξοργιστική.
Πέρυσι τον Αύγουστο, το Οδοιπορικό ενάντια στη λεηλασία των Βουνών και της Φύσης διέσχισε όλον τον Ελικώνα, από το Κορομπίλι μέχρι το Δίστομο. Περπατήσαμε στον Ζαγαρά και τη Μεγάλη Λούτσα, ξαποστάσαμε στα Κούκουρα, το Ζερίκι και το Στείρι, αναθαρρήσαμε από τη ζεστασιά της φιλοξενίας των κατοίκων. Είδαμε τη μιζέρια, την αισθητική ισοπέδωση και τον κατακερματισμό που έχουν φέρει οι ανεμογεννήτριες στα χαμηλά του βουνού και φωνάξαμε μαζί με τους κατοίκους των χωριών: «Ως εδώ! Αφήστε έστω λίγα δάση και λιβάδια άθικτα να επιβιώσει η Φύση του Ελικώνα». Αλλά η βούληση της τοπικής κοινωνίας και οι ανάγκες της Φύσης είναι προφανώς ψιλά γράμματα, μπροστά στις παρασκηνιακές προσταγές της πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής – και να, σε χρόνο-ρεκόρ νέες άδειες για αιολικά στον Ζαγαρά, στο Τσιβέρι, στη Μεγάλη Λούτσα. Και πόσες ακόμα έπονται...
Σήμερα λοιπόν καλούνται το Δασαρχείο Λειβαδιάς, το Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας, οι υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς (αυτούς κι αν δεν τους ακουμπάει κανείς...) να γνωμοδοτήσουν, να αποφασίσουν για την Παλιοβούνα. Και αναρωτιόμαστε: ούτε τώρα που οι ανεμογεννήτριες φτάσανε στα 1750 μέτρα της κορυφής του Ελικώνα, ούτε αυτή δεν είναι ώρα για έστω ένα «όχι»; Ούτε τώρα που οι κερδοσκόποι κοροϊδεύουν τις υπηρεσίες (και εμάς) μέσα στα μούτρα, φέρνοντας μία Μελέτη με ολόκληρα κομμάτια αντιγραμμένα από άλλες μελέτες; Μία Μελέτη που έχει γίνει όλη από τα γραφεία τους, χωρίς να έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην Παλιοβούνα και με το θράσος να εμφανίζουν ως «φωτογραφική τεκμηρίωση» της περιοχής εικόνες από το διαδίκτυο (από το Street View της Google!), με την Παλιοβούνα να φαίνεται κάπου στο βάθος; Ούτε τώρα δεν παραβιάζονται οι δικές τους κόκκινες γραμμές της αξιοπρέπειας και της επαγγελματικής ηθικής;
Αν όμως όλοι αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί του Ελικώνα και έχουν προαποφασίσει να γίνουν οι νεκροθάφτες του, ας γνωρίζουν ότι δεν θα μείνουμε απαθείς. Μαζί με την τοπική κοινωνία που αντέχει και αντιστέκεται, μαζί με τους/τις ορειβάτες, πεζοπόρους, φυσιολάτρες που θα είναι εκεί, θα αγωνιστούμε ώστε αυτή η καταστροφή, που θα ισοπεδώσει το βουνό σε ορίζοντα γενεών, να μην γίνει ποτέ. Ας γνωρίζουν ότι και τις μπουλντόζες και την καταστολή (που σίγουρα θα επιστρατεύσουν) μπορούν να τις κατατροπώσουν η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, το αίσθημα του δικαίου, το πάθος για ελεύθερα βουνά.
Η Συνέλευση του Οδοιπορικού ενάντια στη Λεηλασία των Βουνών και της Φύσης
(Κιθαιρώνας – Άγραφα)
Πέρυσι τον Αύγουστο, το Οδοιπορικό ενάντια στη λεηλασία των Βουνών και της Φύσης διέσχισε όλον τον Ελικώνα, από το Κορομπίλι μέχρι το Δίστομο. Περπατήσαμε στον Ζαγαρά και τη Μεγάλη Λούτσα, ξαποστάσαμε στα Κούκουρα, το Ζερίκι και το Στείρι, αναθαρρήσαμε από τη ζεστασιά της φιλοξενίας των κατοίκων. Είδαμε τη μιζέρια, την αισθητική ισοπέδωση και τον κατακερματισμό που έχουν φέρει οι ανεμογεννήτριες στα χαμηλά του βουνού και φωνάξαμε μαζί με τους κατοίκους των χωριών: «Ως εδώ! Αφήστε έστω λίγα δάση και λιβάδια άθικτα να επιβιώσει η Φύση του Ελικώνα». Αλλά η βούληση της τοπικής κοινωνίας και οι ανάγκες της Φύσης είναι προφανώς ψιλά γράμματα, μπροστά στις παρασκηνιακές προσταγές της πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής – και να, σε χρόνο-ρεκόρ νέες άδειες για αιολικά στον Ζαγαρά, στο Τσιβέρι, στη Μεγάλη Λούτσα. Και πόσες ακόμα έπονται...
Σήμερα λοιπόν καλούνται το Δασαρχείο Λειβαδιάς, το Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας, οι υπηρεσίες της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Θεσσαλίας – Στερεάς (αυτούς κι αν δεν τους ακουμπάει κανείς...) να γνωμοδοτήσουν, να αποφασίσουν για την Παλιοβούνα. Και αναρωτιόμαστε: ούτε τώρα που οι ανεμογεννήτριες φτάσανε στα 1750 μέτρα της κορυφής του Ελικώνα, ούτε αυτή δεν είναι ώρα για έστω ένα «όχι»; Ούτε τώρα που οι κερδοσκόποι κοροϊδεύουν τις υπηρεσίες (και εμάς) μέσα στα μούτρα, φέρνοντας μία Μελέτη με ολόκληρα κομμάτια αντιγραμμένα από άλλες μελέτες; Μία Μελέτη που έχει γίνει όλη από τα γραφεία τους, χωρίς να έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην Παλιοβούνα και με το θράσος να εμφανίζουν ως «φωτογραφική τεκμηρίωση» της περιοχής εικόνες από το διαδίκτυο (από το Street View της Google!), με την Παλιοβούνα να φαίνεται κάπου στο βάθος; Ούτε τώρα δεν παραβιάζονται οι δικές τους κόκκινες γραμμές της αξιοπρέπειας και της επαγγελματικής ηθικής;
Αν όμως όλοι αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί του Ελικώνα και έχουν προαποφασίσει να γίνουν οι νεκροθάφτες του, ας γνωρίζουν ότι δεν θα μείνουμε απαθείς. Μαζί με την τοπική κοινωνία που αντέχει και αντιστέκεται, μαζί με τους/τις ορειβάτες, πεζοπόρους, φυσιολάτρες που θα είναι εκεί, θα αγωνιστούμε ώστε αυτή η καταστροφή, που θα ισοπεδώσει το βουνό σε ορίζοντα γενεών, να μην γίνει ποτέ. Ας γνωρίζουν ότι και τις μπουλντόζες και την καταστολή (που σίγουρα θα επιστρατεύσουν) μπορούν να τις κατατροπώσουν η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, το αίσθημα του δικαίου, το πάθος για ελεύθερα βουνά.
Η Συνέλευση του Οδοιπορικού ενάντια στη Λεηλασία των Βουνών και της Φύσης
(Κιθαιρώνας – Άγραφα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου