Νοέμβριος, 2016: Η 22χρονη Λίνα Κοεμτζή πέφτει από τον 9ο όροφο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και αυτοκτονεί, ύστερα από τη δημοσίευση προσωπικών φωτογραφιών της στο διαδίκτυο.
Ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική κοινωνία ήρθε τόσο κοντά με αυτό που ονομάζεται «revenge porn» - δηλαδή, εκδικητική πορνογραφία.
Σήμερα, ο γνωστός παρουσιαστής Στάθης Παναγιωτόπουλος, κατηγορείται (εδώ και τρία χρόνια!) - ότι δημοσιοποίησε τρία βίντεο και 300 φωτογραφίες της πρώην συντρόφου του σε ιστοσελίδες πορνογραφικού υλικού, χωρίς προηγουμένως να έχει πάρει τη συγκατάθεσή της, με το ένα βίντεο να έχει μάλιστα πάνω από 99.300 προβολές.
Τι είναι το revenge porn;
Η εκδικητική πορνογραφία είναι μία από τις πιο σκληρές και ύπουλες μορφές σεξουαλικής κακοποίησης, η οποία διώκεται ποινικά και στοχεύει στον πλήρη εξευτελισμό και στην υποταγή του θύματος - που είναι πιο συχνά γυναίκες.
Είναι η δημοσίευση ή/και διάδοση ευαίσθητων προσωπικών στιγμών και μετατρέπει τη σεξουαλική ζωή σε ένα ανελέητο αντικείμενο (cyber) bullying, διασυρμού και εκμετάλλευσης. Συνήθως πραγματοποιείται από πρώην συντρόφους, οι οποίοι θέλουν με αυτόν τον τρόπο να εκδικηθούν μια γυναίκα, εκβιάζοντας και τρομοκρατώντας την.
Το revenge porn πρόκειται για έναν «διαδικτυακό» βιασμό και αποτελεί μια παγκόσμια μάστιγα, καταστρέφοντας έτσι όχι μόνο ζωές, αλλά και χαρακτήρες. Είναι ένα μισογυνικό έγκλημα που προκαλεί ισχυρή ψυχολογική βλάβη και τον κοινωνικό αποκλεισμό του θύματος.
Πώς είναι να βλέπεις τις πιο ιδιωτικές στιγμές σου να είναι προσβάσιμες από εκατομμύρια χρήστες στο διαδίκτυο; Πώς είναι να σε προδίδει με αυτόν τον τρόπο ένας άνθρωπος που κάποτε εμπιστεύτηκες; Με τον οποίο μοιράστηκες τρυφερές στιγμές και συναισθήματα;
Η Μ. ήταν 20 ετών όταν, το 2015, ο πρώην της σύντροφος, της έστειλε ένα link που οδηγούσε σε δημοσιευμένες προσωπικές της φωτογραφίες και βίντεο.
Σήμερα, μας εξιστορεί την φρικτή εμπειρία της και απευθύνεται σε όλα τα θύματα που περνούν το ίδιο με εκείνη.
Όπως αναφέρει, δεν είχε κινηθεί νομικά, καθώς ο φόβος να μην μαθευτεί το συμβάν την είχε εγκλωβίσει σε ένα “σύννεφο” ταπείνωσης και ανυπόφορου στρες.
«Πες ότι οι εποχές ήταν πιο διαφορετικές, πες το νεαρό της ηλικίας μου, πες η χαζομάρα μου, πάντως είχα αποφασίσει να μην κινηθώ νομικά ή να κάνω καταγγελία στην Δίωξη. Η σκέψη να μαθευτεί στους γονείς μου ή στον περίγυρο μου με τρομοκρατεί μέχρι σήμερα.
Ο τότε -κατά πολύ μεγαλύτερος- πρώην μου, προφανώς δυσαρεστήθηκε με την απόφασή μου να χωρίσουμε και δημοσίευσε σε ένα site με πορνογραφικό περιεχόμενο, φωτογραφίες και βίντεο που του είχα στείλει. Όταν είδα το πρόσωπο μου εκτεθειμένο εκεί πάγωσα, με έλουσε κρύος ιδρώτας και είχα τάση για εμετό.
Είχε το θράσος να μου τα στείλει ο ίδιος και με εκβίασε πως αν δεν συνέχιζα να βρισκόμουν μαζί του, τότε θα τα έστελνε στα αδέλφια μου και θα το δημοσίευε επίσης στην ομάδα της σχολής μου στο facebook. Το μόνο που προσπάθησα να κάνω είναι να επικοινωνήσω με το site, από το οποίο όμως δεν έλαβα ποτέ απάντηση.
Υπέκυψα, ένιωσα ανυπεράσπιστη και μόνη. Ντρεπόμουν να πω τι έχει συμβεί και να ζητήσω βοήθεια. Ξυπνούσα και κοιμόμουν με ένα μόνιμο άγχος, ενώ σκέφτηκα και να αυτοκτονήσω για να αποφύγω τον εξευτελισμό.
Όταν τον ρώτησα γιατί το κάνει αυτό μου είπε απλά ότι “έχει πλάκα” και για “να μάθω” που ήθελα να τον χωρίσω. Αυτό συνεχίστηκε για λίγο καιρό ακόμη, ώσπου τελικά μάλλον βαρέθηκε, αφαίρεσε το υλικό και κόψαμε επαφές.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει οι γυναίκες να μην φοβούνται να μιλήσουν όπως εγώ και να γνωρίζουν πως δεν είναι μόνες. Όσο φόβο κι αν νιώσουν, πρέπει να ζητήσουν βοήθεια και να μην ανέχονται κανέναν να κάνει κουμάντο πάνω στο σώμα και τη ζωή τους».
Το revenge porn είναι άλλο ένα εργαλείο της πατριαρχίας για να καταδικάσει τη γυναικεία σεξουαλικότητα και να προωθήσει το slut - shaming.
Οι γυναίκες δεν πρέπει να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν για το τι κάνουν με το σώμα τους. Δεν χρωστούν εξηγήσεις για τον αριθμό των ανδρών που έχουν έρθει σε σεξουαλική επαφή, για το αν θα στείλουν ή όχι γυμνές φωτογραφίες σε κάποιον, ή αν θέλουν να γυρίσουν ερωτικό βίντεο.
Κι αν τελικά διαρρεύσουν οι προσωπικές στιγμές τους, σίγουρα δεν θα φταίνε αυτές, αλλά ο κάθε εκβιαστής που νομίζει ότι έχει κάποιο ανδρικό δικαίωμα πάνω στις ζωές τους.
Μερίδιο ευθύνης, όμως, έχουμε και εμείς σαν κοινωνία, που λέμε «ήθελε και τα έπαθε», αντί να δημιουργούμε ένα ασφαλές περιβάλλον για όλα τα θύματα να μιλήσουν.
Όσο γυρίζουμε το κεφάλι, όσο δεν αντιμετωπίζουμε τον θύτη όπως ακριβώς του αξίζει, όσο συγκαλύπτουμε υποθέσεις και αναβάλλουμε δικαστήρια, τόσο δίνουμε τόπο να “γεννηθούν” κι άλλα τέτοια περιστατικά, στα οποία την επόμενη φορά, μπορεί να είναι το δικό σου πρόσωπο ή το δικό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου