Σαν σήμερα
Τρεις μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, πάνω από το νησί Ναγκασάκι απελευθερώθηκε άλλη μία ατομική βόμβα, πλουτωνίου, με το όνομα «Fat Man» (Χοντρός Αντρας), η οποία σκότωσε ακαριαία 70.000 ανθρώπους. Ο συνολικός αριθμός των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών δεν έχει υπολογιστεί ακριβώς και οι εικόνες φρίκης από τις δύο πόλεις μένουν χαραγμένες ως αδιάψευστη μαρτυρία της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.
Το πρόσχημα για τη ρίψη των πυρηνικών βομβών ήταν η «συντόμευση του πολέμου», ωστόσο δεν προέκυπτε στρατιωτική αναγκαιότητα γι' αυτόν τον βομβαρδισμό ενός μη στρατιωτικού στόχου: Από τον Μάη του 1945, όταν η κόκκινη σημαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ, η Γερμανία αναγκαζόταν σε συνθηκολόγηση, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το τέλος του πολέμου. Τον Σεπτέμβρη του 1943 είχε συνθηκολογήσει η Ιταλία, και το τρίτο μέρος της φασιστικής συμμαχίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία, είχε περικυκλωθεί, ενώ ο στόλος της ήταν κατεστραμμένος.
Αντιγράφουμε από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (1939 - 1949):
«...Στις 9 Μάη 1945 ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε τελειώσει.
Ωστόσο οι πολεμικές συγκρούσεις συνέχισαν να μαίνονται στην Απω Ανατολή. Η ΕΣΣΔ μπήκε στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας στις 8 Αυγούστου 1945 συντρίβοντας ταχύτατα τις σημαντικές δυνάμεις του εχθρού στη Μαντζουρία, τις νήσους Κουρίλες και Σαχαλίνη, καθώς και στην Κορεατική Χερσόνησο. Την ίδια ακριβώς στιγμή, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ρίχνοντας την ατομική βόμβα στις πόλεις Χιροσίμα (6 Αυγούστου 1945) και Ναγκασάκι (9 Αυγούστου 1945). Εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι πέθαναν ή έμειναν ανάπηροι, με τις συνέπειες της ραδιενέργειας να παραμένουν δεκαετίες μετέπειτα. Η χρήση της ατομικής βόμβας δεν υπαγορεύτηκε από στρατιωτικούς λόγους. Η Ιαπωνία είχε ουσιαστικά ηττηθεί στρατιωτικά και βρισκόταν ήδη πολύ κοντά στην παράδοση. Ηταν μια επίδειξη ισχύος των ΗΠΑ, στην προοπτική διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου, με ιδιαίτερο αποδέκτη την ΕΣΣΔ και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Η άνευ όρων συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας υπογράφτηκε τελικά στις 2 Σεπτέμβρη 1945, στο θωρηκτό "Μιζούρι"...».
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν δήλωνε προς τον αμερικανικό λαό: «Εχρησιμοποιήσαμεν την ατομικήν βόμβαν εναντίον εκείνων, οι οποίοι μας επετέθησαν προδοτικώς στο Περλ Χάρμπορ, οι οποίοι εβασάνισαν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους πολέμου, οι οποίοι παραβίασαν όλους τους νόμους του Διεθνούς Δικαίου (...) Ευχαριστούμεν τον Θεόν διότι είμεθα εμείς, και όχι ο εχθρός, που την φέρομεν, και παρακαλούμεν τον Θεόν να μας φωτίση εις την χρήσιν του οργάνου αυτού συμφώνως προς τας βουλήσεις του»...
Πέρα από τις επικλήσεις ευγενών σκοπών και του Θεού από τον Αμερικανό Πρόεδρο, του οποίου την υπογραφή φέρει το έγκλημα, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν μια προσπάθεια εκφοβισμού της Σοβιετικής Ενωσης, μια επίδειξη απέναντι στους λαούς που έβγαιναν νικητές από τον πόλεμο. Μια κίνηση απέναντι στην άνοδο του επαναστατικού εργατικού κινήματος και στο κύρος που κέρδιζε η ΕΣΣΔ ανάμεσα στους λαούς για την τεράστια συμβολή της στη συντριβή του ναζισμού.
Σηματοδότησε και άνοιξε τον δρόμο για να ξεκινήσει ο λεγόμενος «Ψυχρός Πόλεμος», στο πλαίσιο του οποίου η απειλή του πυρηνικού πλήγματος απέναντι στην ΕΣΣΔ πήρε οργανωμένη μορφή από τις ΗΠΑ, με τα σχέδια «Broiler» (1946), το οποίο προέβλεπε τον βομβαρδισμό 24 πόλεων της ΕΣΣΔ, και «Offtackle» του 1949, που περιλάμβανε 104 πόλεις της ΕΣΣΔ. Την ίδια χρονιά, το 1949, τα πιο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη έθεσαν τη στρατιωτική τους οργάνωση ενάντια στην ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου