Του Μιχαήλ Ρούσσου
Μένουμε ή φεύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Ας συγκρίνουμε τα κόστη/οφέλη από τις δύο επιλογές:
1. Παραμένουμε στην ΕΕ (ταχεία αφρικανοποίηση, όπως βλέπουμε ήδη)
2. Βγαίνουμε από την ΕΕ (με τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σαν Χωρα πάμε σε ρυθμούς ανάπτυξης-παραγωγής 10% σε ένα χρόνο το πολύ...)
Τυπικά επιστημονικά, θα πρέπει να κάνουμε δυο προσομοιώσεις, που να εξετάζουν το τι θα συμβεί στην Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία στα δύο αυτά σενάρια.
Κάποιες σκέψεις για τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας εργασίας:
1. Ποιος θα σπαταλούσε εκατομμύρια ίσως γι' αυτήν την εργασία; Οι ενδιαφερόμενοι, είναι ο Έλληνες Πολίτες, ρημαγμένοι από τα Μνημόνια και χωρίς ουσιαστικά πολιτική οργάνωση, αφού ΟΛΑ τα Κόμματα της Τηλεόρασης θυσιάζουν την αξιοπιστία τους για το "ευρωπαϊκό" σενάριο, που κατά την άποψή μου είναι καταστροφικό.
2. Σε κάθε ποσοτικοποίηση δεδομένων υπάρχει η πιθανότητα σφάλματος. Το οποίο σφάλμα μεγαλώνει γεωμετρικά όσο οι παράγοντες γίνονται περισσότεροι. Και μιλάμε για εξαιρετικά πολυπαραγοντικά μεγέθη.
3. Έχουμε πια το χρόνο, να περιμένουμε κάτι τέτοιο; Ήδη είμαστε στον 5ο χρόνο ΒΑΘΙΑΣ ΥΦΕΣΗΣ που το ίδιο το χουντικό ΙΟΒΕ την προσδιορίζει για φέτος στο 9%!!! Και μάλιστα αυτής της Ύφεσης που μετράει το απολύτως πλασματικό συνολικό ΑΕΠ, κι όχι το ουσιαστικότερο ΑΕΠ παραγωγής.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δώσουμε απάντηση, μελετώντας ποιοτικά δεδομένα (όχι ποσοτικά)
ΣΗΜΕΡΑ, πάμε σε Καταστροφή, γιατί κατέρρευσε η παραγωγική διαδικασία (τώρα και το δίκτυο υπηρεσιών με την παράνοια των Μνημονίων), Η αιτία της παραγωγικής κατάρρευσης δεν είναι προφανής; Κι απολύτως εξηγήσιμη;
Βάλαμε ποντίκια να παλέψουν με αρκούδες, συγκεκριμένα:
1. Καταργήσαμε τον προστατευτισμό που είχε ανάγκη η Ελληνική Παραγωγή (και λειτουργούσε μια χαρά προ ΕΕ)
2. ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑΜΕ του δικαιώματός μας να έχουμε εθνικό Νόμισμα (ο "εθνικός άθλος" του ευρώ),
3. Ακολουθήσαμε (κατ' εντολή της ΕΕ) παρανοϊκές πολιτικές στη Γεωργία ("ποσοστώσεις", "επιδοτήσεις" της συμφοράς), 4. Και πάλι κατ' εντολή της ΕΕ ΓΙΓΑΝΤΩΣΑΜΕ τα δημόσια έξοδα, θεριεύοντας τη Διαφθορά και κάνοντας τη Μαφία Εργολάβων-ΜΜΕ πανίσχυρη, καταργώντας τη ΜΟΜΑ, κι ακολουθώντας αντίστοιχες πολιτικές σε ΟΛΟ το εύρος του Δημοσίου Τομέα.
4. ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, οι αποκαλούμενες "αποκρατικοποιήσεις", που αντίστοιχες όπου δοκιμάστηκαν, προκάλεσαν ΤΕΤΟΙΑ ΖΗΜΙΑ στις τοπικές οικονομίες (Βρετανία-σιδηρόδρομοι, Ιταλία-νερό) που έντρομοι τώρα εκεί τις παίρνουν πίσω. Και τώρα γίνονται, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΕ, με τη δικαιολογία ότι "έτσι θα ... αναπτυχθεί η Οικονομία!!!" (ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!! Η ποιότητα των υπηρεσιών έπεσε στα τάρταρα κι οι τιμές πήγαν στον ουρανό!)
5. Το αποτέλεσμα ΑΠΛΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ: γιγάντωση της ανεργίας, και φαύλος κύκλος Ύφεσης.
Τελικό αποτέλεσμα, σπιράλ οικονομικού ΘΑΝΑΤΟΥ, δεν ζούμε πια απλά Depression (Ύφεση), αλλά ΗΔΗ Decay (ΠΑΡΑΚΜΗ). ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ να ξοδέψει εκατομμύρια για να κάνει τη σχετική προσομοίωση;
Τι χρείαν έχομεν (ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ) μαρτύρων;
