Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2025

Πώς κοιμούνται τα βράδια;



Τα ρήγματα είναι πολύ βαθιά πια. Εννοώ πως ίσως δεν φανταζόμασταν πόσο θεόρατες είναι ορισμένες διαφορές μας.
 
Όσο ενωτικός και να παλεύεις να μείνεις, δεν σε αφήνουν. Προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μην πυροδοτείς και να μην αβαντάρεις διχασμούς, γιατί ξέρεις από την Ιστορία πως αυτά δεν έχουν γυρισμό, αλλά σε φτάνουν σε σημείο που αν δεν πολεμήσεις θα χαθείς.
 
Κοιτάς τα κορίτσια σου στα μάτια και τους λες πως δεν θα αφήσεις με τίποτα να περάσουν αυτά τα σκοτάδια που θα τις υποχρεώνουν να κυοφορήσουν με το ζόρι και μετά να τα πετάξουν ή να τα κλείσουν σε Ιδρύματα. Πως δεν θα αφήσεις την πρόστυχη συγκάλυψη εγκλημάτων για λόγους πολιτικού κόστους. Πως δεν θα αφήσεις να λερώνεται το βαθύ και άσπαστο πένθος από χυδαίους υπαινιγμούς.
 
Βγαίνεις ανακόλουθος στα μάτια τους, εσύ που παλεύεις να τους μάθεις πως πρέπει να βρίσκουμε τα κοινά μας σημεία με τους ανθρώπους, να τα φροντίζουμε, να τα ταΐζουμε, να τα ποτίζουμε, αυτά θα μας κρατήσουν να μην τιναχτούμε στον αέρα. Δεν σε αφήνουν όμως. Σε προετοιμάζουν για πολέμους που δεν ξέρω πια πώς τους αποφεύγεις.
 
Τρέφω βαθύ σεβασμό σε όσους πιστεύουν. Ξέρω ανθρώπους που η χριστιανική τους πίστη δεν είναι κάτι διαφορετικό από την πραγματική αγάπη για τον άνθρωπο και αυτός είναι ο τίμιος τρόπος που βρήκαν για να παρηγορήσουν μέσα τους την τραγωδία της ύπαρξης. Ξέρω ανθρώπους που ψηφίζουν μόνο δεξιά κόμματα αλλά ποτέ δεν θα ειρωνεύονταν μάνες που καρφώνουν σταυρούς στα μνήματα των παιδιών τους. Θεωρώ πως είμαστε περισσότεροι. Δεν ξέρω τι γίνεται και αφήνουμε όλη αυτή τη λάσπη να μας φράζει τα πνευμόνια.

Ορισμένοι αδυνατούν να καταλάβουν πως δεν ομολογούν πίστη αλλά είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι του φασισμού. Δεν υπερασπίζονται Θεό αλλά ανθρώπους που μοιάζουν οριστικά χαλασμένοι.
 
Υπάρχει ένας κοινός νους, βουβός και αμήχανος. Μια σιωπηλή πλειοψηφία που δεν ενώνεται απέναντι στην τρέλα και τον αμοραλισμό γιατί γινόμαστε θύματα των τεχνητών διαχωριστικών γραμμών και της ατζέντας του κάθε πονηρού που απλά αλλάζει κάθε τόσο τα τυράκια στην φάκα. Υπάρχει μία υπόγεια δυναμική που επικεντρώνεται και εξαντλείται στο «πάμε να σώσουμε ό,τι μπορούμε να σώσουμε στον μικρόκοσμό μας, στους πέντε ανθρώπους μας, τα υπόλοιπα δεν παλεύονται, είμαστε εντελώς αδύναμοι απέναντί τους».
 
Όμως όλο και πλησιάζουν, δεν γίνεται να κρατήσεις ανέπαφο τον κόσμο σου, θα τον λερώσουν, θα πρέπει να τον υπερασπιστείς, θα αναγκαστείς να κάνεις εκείνο που αποφεύγεις τόσα χρόνια. Δεν γίνεται να φτύνεις το γάλα της μάνας σου για να βγει μια μέρα, να καταφέρνεις να κρατάς την ανθρωπιά σου. Αλλά δεν ξέρω και πώς αλλιώς μπορεί να γίνει.
Εκείνο το περίφημο ρητορικό ερώτημα «ορισμένοι δεν ξέρω πως μπορούν να κοιμούνται τα βράδια» έχει απαντηθεί. 
Μπορούν. 
Εμείς αρχίζουμε να μην μπορούμε πια.

ΤΟ ΒΗΜΑ 9/2/2025 




Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

«ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74, μια μαρτυρία για τα Τέμπη.

Βικτώρια Ιωσηφίδου


Μία από τους επιζώντες του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή 57 ανθρώπων, η Βικτώρια Ιωσηφίδου, συγκλόνισε με ανάρτησή της στο facebook. Ένα χρόνο μετά, μιλά για τη μέρα που η ζωή της άλλαξε για πάντα.

Χρόνια είχα να ταξιδέψω με το τρένο. Την τελευταία φορά είχε σταματήσει ξημερώματα τρεις ολόκληρες ώρες στη μέση της διαδρομής Θεσσαλονίκη- Αθήνα και έχασα το πλοίο για την Κύθνο. Κι από τότε είπα: «Εγώ δεν ξανανεβαίνω σε τρένο ποτέ πια σ’ αυτή τη χώρα».

Κι όμως τώρα τα πράγματα φαίνεται να άλλαξαν . Όλοι μιλάνε πια με τα καλύτερα λόγια για αυτό το γρήγορο τρένο, ΤΟ ΒΕΛΟΣ, που κάνει τη διαδρομή Θεσσαλονίκη- Αθήνα σε σχεδόν τέσσερις ώρες. Σε αφήνει και στο σταθμό Λαρίσης, δηλαδή βολικά για να πάρεις το μετρό και όλα φαίνονται ιδανικά. Έτσι προγραμματίζοντας τις διακοπές μου στην Αθήνα για το τριήμερο της Αποκριάς το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα νωρίς- νωρίς μάλιστα να κλείσω εισιτήρια aller retour με το τρένο.

Μπαίνω στην ηλεκτρονική σελίδα της ΤΡΕΝΟΣΕ και όλες οι θέσεις σχεδόν είναι άδειες. Σκέφτομαι, ε, ας μην κόψω εισιτήριο σε πρώτο ή δεύτερο βαγόνι, άνθρωποι είμαστε μη γίνει και τίποτα, κανένας εκτροχιασμός δηλαδή και αποφασίζω να κλείσω στη μέση ακριβώς του τρίτου βαγονιού. ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74. Για πρώτη φορά στη ζωή μου και επειδή όλες οι θέσεις είναι άδειες διαλέγω την ίδια θέση και για τον πηγαιμό και για τον γυρισμό. ΒΑΓΟΝΙ 3, ΘΕΣΗ 74, στη μέση ακριβώς του τρίτου βαγονιού.

Αίσιος ο πηγαιμός και πολύ ευχάριστες οι διακοπές. Και έρχεται η ώρα της επιστροφής. Είναι Τρίτη γύρω στις εφτά το απόγευμα και το τρένο φεύγει σε λίγο. Τηλεφωνώ στη διπλανή μου να ρωτήσω τον καιρό στη Θεσσαλονίκη – σοβαρά προβλήματα είχα – και μαθαίνοντας ότι βρέχει βγάζω την ομπρέλα από τη βαλίτσα και τη βάζω στην τσάντα μου. Και βγαίνω στην αποβάθρα. Μα τι κόσμος είναι αυτός!! Και οι πιο πολλοί φοιτητές! Δεν πέφτει καρφίτσα! Τόσοι πολλοί λοιπόν θα ταξιδέψουνε για πάνω…

Ανεβαίνουμε στο τρένο και όλα βαίνουν καλώς μέχρι που έρχεται μισάωρη καθυστέρηση στο σταθμό Παλαιοφάρσαλα. Άρχισαν πάλι οι καθυστερήσεις σκέφτομαι… Μετά αναχωρούμε κανονικά για Θεσσαλονίκη. Βαρέθηκα και άρχισα να μιλώ με έναν φίλο στο messenger. Ξαφνικά μεγάλο τράνταγμα και θόρυβος δυνατός. Το τρένο πηγαίνει πάνω κάτω. Μάλλον έφυγε από τις ράγες. Το απαίσιο τράνταγμα συνεχίζεται. Κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει. Προσπαθώ να κρατηθώ από τη θέση μου. Χαθήκαμε!! Ένας δυνατός κρότος και το τρένο σταματάει.

Είμαι ζωντανή. Γύρω σκοτάδι. Το τρένο έχει γύρει πάρα πολύ. Κάποιοι γύρω μου σηκώνονται, λέω σωθήκαμε. Μια κυρία φωνάζει: «το πόδι μου, βοήθεια, το πόδι μου». Γύρω παντού συντρίμμια. Σίδερα κάθε είδους έχουν πέσει από την οροφή κι έχουν μισοκλείσει το διάδρομο. Πώς δεν έπεσαν στο κεφάλι μας. Η πόρτα του βαγονιού φαίνεται να έχει φρακάρει. Κοιτάζω μπροστά μου μέσα στο μισοσκόταδο αλλά δεν βλέπω τίποτε από τα πράγματά μου. Η τσάντα και το μπουφάν μου που ήταν στο κάθισμα μπροστά μου έχουν εξαφανιστεί. Δε βλέπω ούτε τη βαλίτσα μου ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά προς τα πάνω. Στα αριστερά έξω από το βαγόνι μια φωτιά καίει. Πρέπει να βγούμε το συντομότερο από εδώ. Πρέπει να φύγουμε άμεσα. Πριν γίνει καμιά έκρηξη…

Ο νεαρός απέναντι μου σηκώνεται. Έχει αίματα στο πρόσωπο. Σκύβει κάτω και παίρνει ένα κινητό. Μετά μου το δίνει. «Δικό σου είναι;» με ρωτάει. «Ναι!» απαντώ. Μετά ξανασκύβει και βρίσκει το δικό του. Αναπάντεχα έχω στα χέρια μου το κινητό μου. Σηκώνομαι και προχωρώ προς το πίσω μέρος του βαγονιού, μήπως και βρω κάποια έξοδο. Πιάνομαι από τις θέσεις γιατί το τρένο έχει γύρει πάρα πολύ και δεν μπορείς να σταθείς. Προσπερνώ τα συντρίμμια. Πράγματι το τελευταίο παράθυρο είναι τελείως σπασμένο. Κοιτάζω κάτω. Είναι αρκετά ψηλά μα πρέπει να πηδήξω. Γυρίζω πίσω στη θέση μου αναζητώντας ξανά την τσάντα μου και το μπουφάν μου αλλά μάταια. Ξαναπαίρνω το δρόμο για το παράθυρο. Θα βγω μόνο με τα ρούχα μου, δεν γίνεται αλλιώς. Δίπλα στο παράθυρο κάτω στο πάτωμα βλέπω ένα μπουφάν σφηνωμένο. Το τραβάω , το βγάζω και το φοράω.

Καθώς ετοιμάζομαι να πηδήξω από το παράθυρο για καλή μου τύχη ένας νεαρός περνάει από έξω. « Αγόρι μου, σε παρακαλώ , κράτησε με λίγο καθώς θα βγαίνω για να μην χτυπήσω!» πράγματι το αγόρι απλώνει τα χέρια του και με πιάνει. Είναι ο πρώτος καλός μου Άγγελος.

Είμαι έξω και πανικόβλητη. Νομίζω πως δεν έχω καλή επαφή με το περιβάλλον, αλλά ενστικτωδώς ακολουθώ τους υπόλοιπους που έχουν βγει από το τρένο. Μπροστά μας κάτι σαν σασί, ένα όχι πολύ ψηλό βαγόνι που δεν μπορώ να σκεφτώ τι είναι, κλείνει τον δρόμο. Τελικά ήταν ένα κομμάτι της αμαξοστοιχίας που ερχόταν από την απέναντι πλευρά. Είναι περίπου στο ύψος μου. Βλέπω κάποιους νεαρούς να δίνουν έναν πήδο και να περνούν από πάνω του. Εγώ δεν μπορώ να το περάσω, είναι πολύ ψηλό. Πρέπει να ζητήσω βοήθεια. Θα με βοηθήσει άραγε κανείς; Ξαφνικά ακούω μια σιγανή φωνή. «Από κάτω, από κάτω!!» Ας είναι καλά η γυναικούλα. Μου είπε να περάσω κάτω από το βαγόνι, όπως και έκανα, σκύβοντας στα τέσσερα και έτσι το προσπέρασα. Ο δεύτερος καλός μου Άγγελος.

Τώρα μπροστά μας υψώνεται ένας συρμάτινος φράχτης. Είναι ψηλός αλλά και ευλύγιστος ταυτόχρονα. «Πάμε όλοι μαζί!» φωνάζει κάποιος και πράγματι όλοι μαζί οι μπροστινοί μου τον πατάνε και τον ρίχνουν. Περνώ κι εγώ από πάνω. Και τώρα ένα αρκετά μεγάλο ύψωμα με μεγάλη κλίση, σχεδόν κάθετο στο έδαφος. Πρέπει να σκαρφαλώσω για να φτάσω στην παλιά εθνική. Στο πάνω μέρος του είναι ένας διασώστης που βοηθάει όσους πλησιάζουν στο ψηλότερο σημείο. Πρέπει να το ανέβω και αυτό. Πέφτω κάτω στα γόνατα και αρχίζω να σκαρφαλώνω στα τέσσερα. Για να τα καταφέρω πιάνομαι από τα χόρτα, που καθώς είναι βαθιά ριζωμένα κρατούν αντίσταση και μου επιτρέπουν να ανεβώ. Βλέπω μπροστά μου τον διασώστη που περιμένω να με πιάσει. Όμως μια μητέρα με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά τον φωνάζει να τη βοηθήσει κι αυτός κατεβαίνει κοντά της. Ποιος θα με κρατήσει τώρα; Μια άγνωστη κυρία μου απλώνει αιφνιδιαστικά το χέρι και μου λέει: « Give me your hand!». Μου πιάνει το χέρι και φτάνω στην κορυφή. Είναι ο τρίτος καλός μου Άγγελος.

Τελευταίο βήμα να περάσω τις προστατευτικές μπάρες. Όλοι όσοι έχουν ανέβει είναι σε έξαλλη κατάσταση. Τηλεφωνώ στον γιό μου. « Έγινε ένα σοβαρό δυστύχημα στο τρένο στα Τέμπη. Μπορεί να έχει και νεκρούς. Μην ανησυχείτε. Είμαι καλά. Σώθηκα». Οι διπλανοί μου μου ζητούν το κινητό για να τηλεφωνήσουν στους δικούς τους. Προσπαθούν να θυμηθούν τα νούμερά τους. Μα κατά κανόνα δεν τα καταφέρνουν, παίρνουν λάθος νούμερο και απελπίζονται. Κάποιοι άλλοι με κινητά τηλεφωνούν στους δικούς τους κλαίγοντας και φωνάζοντας.

Μετά από λίγη ώρα εμφανίζεται ένα άδειο πούλμαν. Είναι ένας περαστικός οδηγός που είδε το τροχαίο και σταμάτησε να βοηθήσει. Με αυτόν θα επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Στο δρόμο διηγείται πως είδε το intercity να συγκρούεται μετωπικά με μιαν εμπορική αμαξοστοιχία και ομολογώ δεν τον πίστεψα. «Τι μας λέει ;» είπα. «Είναι δυνατόν; Σε ποιον αιώνα ζούμε για να συγκρουστούν μετωπικά δύο αμαξοστοιχίες. Σίγουρα λάθος κάνει….» Κι όμως ήταν ακριβώς έτσι.

Φτάνοντας στο σπίτι σύμφωνα με τις ειδήσεις οι νεκροί ήταν 8. Σε λίγο έγιναν 15. Και όλο και ανέβαιναν. Το σοκ μου γίνεται όλο και μεγαλύτερο όσο πληθαίνουν οι νεκροί. Πολύ τυχερή που επέζησα. Το σώμα μου γεμάτο μώλωπες, και ένα χτύπημα στο κεφάλι αλλά ευτυχώς μόνο αυτά. Όσο για τα ψυχικά τραύματα…. Έχω εφιάλτες , δεν μπορώ να κοιμηθώ, μπροστά στα μάτια μου τριγυρνούν τα νεαρά παιδιά που χάθηκαν, πώς γλύτωσα από εκεί….

Ο γιος μου που με περίμενε το βράδυ του δυστυχήματος, ή μάλλον του εγκλήματος στο σταθμό της Θεσσαλονίκης μου είπε για τους γονείς που όλο αγωνία περίμεναν μαζί του και ρωτούσαν για τα παιδιά τους. Όταν λίγες μέρες αργότερα πήγαμε μαζί στο αστυνομικό τμήμα στα Τέμπη να παραλάβουμε ό,τι απέμενε από τα πράγματά μου, είδαμε να βγαίνει από εκεί ο κύριος που περίμενε δίπλα στον γιο μου μαζί με τη σύζυγο του. Στα χέρια τους κρατούσαν μια βαλίτσα και ένα back bag. Δεν βρήκε το κουράγιο να τους μιλήσει. Ρωτήσαμε όμως του αστυνομικούς μπαίνοντας. «Σώθηκε το παιδάκι των κυρίων που μόλις βγήκαν;» «Όχι, δυστυχώς, οι κύριοι παρέλαβαν μόνο τα πράγματά του». ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ».

   





Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Μαρία Καρυστιανού: «Ο σεβασμός κερδίζεται και αποδίδεται σε όσους – και μόνο – πραγματικά σέβονται τη Δημοκρατία»

Μαρία Καρυστιανού



Με ενδιαφέρον διάβασα τη σημερινή ανακοίνωση της Προέδρου του Αρείου Πάγου, κας. Ιωάννας Κλάπα, η οποία αναφέρει:
Η Δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς.
Έτσι λοιπόν ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης διερωτώμαι:
Σε ποια αληθινή Δημοκρατία επιτρέπεται να παρεμβαίνει ο επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας στον επικεφαλής της Δικαστικής Εξουσίας και διορισμένο βέβαια από την Κυβέρνηση, όπως έκανε με την επιστολή του ο κ. Μητσοτάκης, προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ισίδωρο Ντογιάκο την 06/03/2023, ζητώντας του να ανατεθεί η υπόθεση των Τεμπών στο υψηλότερο ανακριτικό επίπεδο; Και άρα να αποβληθεί η μέχρι τότε επιληφθείσα κατά τον νόμο Ανακρίτρια;


Δεν αποτελεί αυτό ευθεία παραβίαση της Αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών, η οποία προβλέπεται στο άρθρο 26 του Συντάγματος και η οποία προεχόντως εγγυάται την ορθή λειτουργία της αληθινής Δημοκρατίας;
 
Δεν αντιτίθεται στην ρητώς περιγραφόμενη από τον ποινικό νόμο διαδικασία για τον ορισμό Ειδικού Εφέτη Ανακριτή, όπου βέβαια δεν προβλέπεται η παρέμβαση του Πρωθυπουργού για την αλλαγή ανακριτή;
 
Όσοι λοιπόν λειτουργούν κατά παράβαση των νόμων και αγνοούν τις συνταγματικές εγγυήσεις της λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, αυτοί και μόνο καταπατούν τη Δημοκρατία.
 
Ο σεβασμός κερδίζεται και αποδίδεται σε όσους - και μόνο – πραγματικά σέβονται τη Δημοκρατία και τους νόμους, ανεξάρτητα από τις γνώσεις, την εμπειρία και τη θέση που κατέχουν.
 
Στη υπόθεση των Τεμπών που έφερε στο φως κάθε πραγματική λοιδορία, προσβολή, καθύβριση και υποτίμηση των δημοκρατικών θεσμών, και ανέδειξε ότι επί δέκα και πλέον χρόνια οι πολίτες της στοιβάζονται σε βαγόνια θανάτου, διότι κάποιοι φρόντισαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια εκατομμυρίων ευρώ που αφαίμαξαν να τα διοχετεύσουν αλλού και όχι στην ασφάλεια των επιβατών, εμείς δεν παραιτούμαστε!
 
Πιστοί στη δικαίωση των ψυχών των παιδιών μας και αφοσιωμένοι στη συνταγματική μας υποχρέωση, θα προστατεύουμε τη Δημοκρατία εναντίον οποιουδήποτε λειτουργεί υποκριτικά και στην πράξη την καταλύει. 





Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

1945 - 2025 80 χρόνια από την υπογραφή της απαράδεκτης Συμφωνίας της Βάρκιζας



Σαν σήμερα, 12 Φλεβάρη του 1945, ολοκληρώνονταν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων του ΕΑΜ και της κυβέρνησης Πλαστήρα και υπογράφονταν η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Στις διαπραγματεύσεις η αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούνταν από τους Γ. Σιάντο (Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της αντιπροσωπείας), Μ. Παρτσαλίδη (Γραμματέα της ΚΕ του ΕΑΜ) και Ηλ. Τσιριμώκο (γγ του κόμματος Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας). Την κυβέρνηση εκπροσωπούσαν οι Ι. Σοφιανόπουλος (υπουργός Εξωτερικών), Π. Ράλλης (υπουργός Εσωτερικών) και Ιωάννης Μακρόπουλος (υπουργός Γεωργίας).

Η Συμφωνία προέβλεπε την αποστράτευση και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής. Ακόμα, μεταξύ άλλων, την εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από δωσίλογους και φασιστικά στοιχεία και τη διενέργεια δημοψηφίσματος και στη συνέχεια εκλογών μέσα στο 1945.

Της Συμφωνίας προηγήθηκε η δυσμενής έκβαση της μάχης της Αθήνας και του Πειραιά κατά την κρίσιμη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη 1944. Ωστόσο, η ανακωχή της 11ης Γενάρη κάθε άλλο παρά σήμαινε και ήττα συνολικά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που κυριαρχούσε στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ διατηρούσαν επιρροή στην πλειοψηφία των λαϊκών μαζών, ενώ ο ΕΛΑΣ συνέχιζε να συσπειρώνει τον κύριο όγκο των δυνάμεών του.

Ετσι, ο συμβιβασμός της Βάρκιζας, όχι μόνο δεν αντιστοιχούσε στον συσχετισμό δυνάμεων, αλλά - κυρίως - στις ανάγκες της ταξικής πάλης εκείνη την περίοδο, που ήταν η αξιοποίηση των επαναστατικών συνθηκών που είχαν διαμορφωθεί μετά την απελευθέρωση.

Το βασικό πρόβλημα ήταν η επιδίωξη του ΚΚΕ για ενότητα με τις αστικές δυνάμεις ή κομμάτι αυτών που προσδιορίζονταν ως αντιφασιστικές, τη στιγμή που αυτές, χωρίς καμία αυταπάτη, προετοίμαζαν με κάθε μέσο τη συντριβή του ίδιου και των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Επιδίωξη που εξελίχθηκε ήδη από την περίοδο της Κατοχής με κομβικούς σταθμούς την υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής και τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας, όπως και κατά την Απελευθέρωση, με τη συμμετοχή του ΕΑΜ στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» του Γ. Παπανδρέου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ακόμα και η αντιπαράθεση του Δεκέμβρη έγινε κατανοητή από το ΚΚΕ ως μέσο πίεσης στην κατεύθυνση της δημοκρατικής εξομάλυνσης και όχι ως αγώνας για την κατάλυση της καπιταλιστικής εξουσίας. Ως συνέχεια των παραπάνω επομένως και η υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας εκτιμιόταν πως θα άνοιγε δρόμο για μια δημοκρατική εξομάλυνση.

Φυσικά, τελικά οι αστικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν τη Συμφωνία προκειμένου να ολοκληρώσουν τη συντριβή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ενώ η αστική κρατική και παρακρατική τρομοκρατία ξεκίνησε να φουντώνει ελάχιστα 24ωρα μετά την υπογραφή της.

Ωστόσο, ακόμα και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας το ΚΚΕ τελικά δεν υποτάχθηκε και, έστω με σχετική καθυστέρηση, οργάνωσε τον τρίχρονο ένοπλο λαϊκό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Αφησε έτσι σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες δεκαετίες μέχρι σήμερα, αφού μπροστά στο δίλημμα «υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση», το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα επέλεξαν τον δεύτερο δρόμο. Ενώ απέδειξε έμπρακτα ότι οι όποιες υποχωρήσεις δεν ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού με τον ταξικό αντίπαλο, αλλά στρατηγικά λάθη, που προέκυψαν από την έλλειψη ανάλογης προγραμματικής ετοιμότητας και επαναστατικού προσανατολισμού από κοινού και με άλλους παράγοντες, που το ΚΚΕ έχει συλλογικά μελετήσει και αποτυπώσει μαζί με επίκαιρα συμπεράσματα στα ντοκουμέντα και επεξεργασίες του, όπως τους τόμους του Δοκιμίου Ιστορίας. 


Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Πρωτόγνωρα

Ελλάδα


«Πρωτόγνωρο φαινόμενο στα παγκόσμια χρονικά» χαρακτηρίζουν από χτες οι διάφοροι επιστήμονες πέριξ της κυβέρνησης τη συνέχιση της σεισμικής δραστηριότητας σε Σαντορίνη και Αμοργό, οι ίδιοι που προχτές μιλούσαν για «ύφεση», καλλιεργώντας επικίνδυνο εφησυχασμό!

Μετά λοιπόν τις ...πρωτόγνωρες mega-πυρκαγιές, που καίνε κάθε καλοκαίρι τη μισή Ελλάδα, μετά τις πρωτόγνωρες πλημμύρες, που άφησαν στις λάσπες τη μισή Θεσσαλία εξαιτίας της έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων, τώρα είναι η σειρά των πρωτόγνωρων γεωλογικών φαινομένων, που ήταν γνωστά από τον Σεπτέμβρη, αλλά η κυβέρνηση σφύριζε αδιάφορα, μην τύχει και χάσουν κάνα σεντ από τα κέρδη τους οι όμιλοι του τουρισμού και οι μεγαλοξενοδόχοι.

Γιατί τελικά, και στην περίπτωση της Σαντορίνης, τίποτα το «πρωτόγνωρο» δεν υπάρχει στην επιλεκτική ανικανότητα του αστικού κράτους, που δεν έχει ιδέα όταν πρόκειται να προστατέψει τη ζωή και την περιουσία του λαού, αλλά έχει δέκα μάτια όταν πρόκειται να στηρίξει με όλους τους τρόπους τα κέρδη, εν προκειμένω της τουριστικής ναυαρχίδας. 


Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2025

Τέμπη: Η ευχή Μητσοτάκη να βρεθούν βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας λίγες μέρες πριν αυτά ανακαλυφθούν τυχαία



Στις 7 Φεβρουαρίου εμφανίστηκαν βίντεο της επίμαχης εμπορικής αμαξοστοιχίας, λίγο πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια μετά την τραγική σύγκρουση με επιβατικό τρένο που οδήγησε στο θάνατο 57 ανθρώπους. Ένα κρίσιμο στοιχείο που τόσο καιρό αναζητούσαν οι ανακριτές και η κοινωνία, έκανε ξαφνικά την εμφάνισή του. Ο δικηγόρος της εταιρίας φύλαξης είπε πως τα συγκεκριμένα βίντεο κάπου είχαν παραπέσει.

Πάνω σε αυτά τα βίντεο, τα οποία το Μαξίμου λέει πως δεν γνώριζε την ύπαρξή τους, έχει στηθεί η ανεπίσημη «γραμμή» υπεράσπισης της κυβέρνησης. Οι εικόνες, στις οποίες δεν διακρίνεται κάποια δεξαμενή να μεταφέρεται με την εμπορική αμαξοστοιχία, «ακυρώνουν», λένε ορισμένοι, τα πορίσματα του ΕΜΠ και του ερευνητικού κέντρου της Γάνδης που μιλούν για παράνομη μεταφορά περίπου τρεισήμισι τόνων άγνωστου εύφλεκτου υλικού, που προκάλεσε την έκρηξη μετά την σύγκρουση.

Εννιά μέρες νωρίτερα, στις 29 Ιανουαρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε παραχωρήσει συνέντευξη στον Alpha προκειμένου να απαντήσει στις τεράστιες συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών. Ανάμεσα σε άλλα ο πρωθυπουργός είπε: «Και θα ήλπιζα πράγματι -και δεν το ξέρω- στον φάκελο του εφέτη ανακριτή να υπήρχε επιτέλους ένα βίντεο από αυτό το τρένο για να βλέπαμε στο κάτω-κάτω της γραφής αν στα ανοιχτά βαγόνια μετέφερε λαμαρίνες ή και κάτι άλλο».

Οι δηλώσεις αυτές κάνουν τις τελευταίες ώρες το γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με ορισμένους να υποστηρίζουν πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε την ύπαρξη των βίντεο και πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή να βγουν στη δημοσιότητα.

Το ότι σε αυτή τη συγκυρία ανακαλύφθηκαν τα συγκεκριμένα βίντεο αποτελεί «διαβολική σύμπτωση»; Είναι «θεωρίες συνωμοσίας» όσα υποστηρίζουν χρήστες των social media; Μόνο η εμπεριστατωμένη και ανεξάρτητη επιστημονική έρευνα μπορεί να δώσει πειστική απάντηση.

Το μόνο βέβαιο είναι πως η κυβέρνηση έχει κάνει εδώ και δύο χρόνια αρκετά προκειμένου να μην ερευνηθούν κρίσιμες πτυχές της τραγωδίας των Τεμπών, είτε με το άρον-άρον «μπάζωμα», είτε με την αστεία εξεταστική, είτε με την απώλεια κρίσιμων στοιχείων τις πρώτες μέρες μετά την τραγωδία. Έχει κάνει δηλαδή πολλά προκειμένου να χάσει πλήρως την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, για να καλλιεργήσει την εντύπωση πως μπορεί να κάνει τα πάντα για να μην τραυματιστεί πολιτικά και για να γιγαντώσει την αναξιοπιστία της.


Πηγή: ethnos



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Σταθερή ... πλεύση συστημισμού και φαιδρότητας



Κωνσταντοπούλου: Τώρα για εσάς έλεγα...

Γεωργιάδης: Τι λέγατε;

Κωνσταντοπούλου: Οτι ακόμη και τα ΜΑΤ θα φέρνατε για να γλιτώσετε από εμένα.

Γεωργιάδης: Ως κομπλιμέντο το είπα, είστε τόσο δυναμική.

Δημοσιογράφος: Τη θεωρείτε αξιόλογη αντίπαλο;

Γεωργιάδης: Βεβαίως, είναι η πιο αξιόλογη πολιτική αντίπαλος.

Πιερρακάκης, υπουργός Παιδείας: «Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας άκουσα με πολύ μεγάλη προσοχή, όπως κάνω πάντα και το γνωρίζετε καλά. Και ήθελα να ξεκινήσω ευχαριστώντας για τη στάση του κόμματος και τη δική σας προσωπικά για τις εποικοδομητικές προτάσεις που έχουμε συνολικά ακούσει και εισπράξει από εσάς. Και το ευχαριστώ είναι ειλικρινές (...) Οταν μία κυβέρνηση θέλει να προκαλέσει τη συναίνεση, οφείλει να συμμετάσχει στη συναίνεση (...) Θα αδικούσε το Ιδρυμα Ωνάση και τον δωρητή αν δεν προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συνθήκη συναίνεσης σήμερα».

* * *

Ο πρώτος είναι ένας διάλογος ανάμεσα στην Κωνσταντοπούλου της Πλεύσης Ελευθερίας και τον υπουργό Υγείας, Αδ. Γεωργιάδη. Οι δυο τους χαριεντίζονται με αλληλοεκτίμηση, με τον υπουργό να την επιλέγει ως την πιο βολική αντιπολίτευση, αφού παρά τους βρυχηθμούς και τα σκηνοθετημένα «αντιπολιτευτικά» σόου, είναι ένα θεσμικό ...σκυλάκι του καναπέ, που η αξία του στη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής και στη διάχυση - εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας αναγνωρίζεται ευρέως.

Οπως την αναγνωρίζει ο Πιερρακάκης στο δεύτερο απόσπασμα, παρασημοφορώντας δημόσια την Κωνσταντοπούλου για τη συναίνεσή της στο νομοσχέδιο για τα Ωνάσεια Σχολεία. Τα σχολεία δηλαδή της περαιτέρω κατηγοριοποίησης της Εκπαίδευσης, σε βάρος των παιδιών της λαϊκής οικογένειας. Ηταν μάλιστα τόσο εποικοδομητική και ...αξιόλογη η «αντιπολίτευση» της Κωνσταντοπούλου, που ο υπουργός Παιδείας ενσωμάτωσε όλες τις προτάσεις της στη σύμβαση με το ίδρυμα των εφοπλιστών. Δεν ξέρουμε αν ακολούθησε και δεξίωση μετά την από κοινού ψήφιση της σύμβασης...

* * *

Η Κωνσταντοπούλου, λοιπόν, έχει το θράσος να κατηγορεί το ΚΚΕ ότι είναι «συστημική δύναμη» και ότι «στηρίζει την κυβέρνηση»! Κι όχι μόνο αυτό: Ενώ το όνομά της γράφεται ως επεξήγηση δίπλα στο λήμμα «θεσμολάγνος» και «τυπολάτρης», εγκαλεί τον βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Λαμπρούλη επειδή ως αντιπρόεδρος της Βουλής ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία που άλλοι αποφάσισαν για τη λειτουργία του Κοινοβουλίου και μεταχειρίστηκε ανάλογα τα έγγραφα που κατέθεσε η Κωνσταντοπούλου στα πρακτικά! Ντράπηκε και η ντροπή με το θράσος και τη φαιδρότητά της...

Να μη θυμάται άραγε η Κωνσταντοπούλου ότι ως πρόεδρος της Βουλής έχει αφήσει ιστορία στην υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής, που κατά ριπάς εφάρμοζε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον ακροδεξιό Καμμένο; Σίγουρα το θυμάται! Οπως θυμάται ότι αξιοποίησε πολλές φορές τον θεσμικό της ρόλο για να προστατέψει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, κρατώντας τες κλειδαμπαρωμένες στα συρτάρια του προεδρείου της Βουλής, για να μη φτάσουν ποτέ στην Ολομέλεια!

* * *

Αν κάπου όμως ο συστημισμός της Κωνσταντοπούλου αποκαλύφθηκε πέρα για πέρα, ήταν στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Την εποχή που αλώνιζαν μέσα κι έξω από τη Βουλή, οι χρυσαυγίτες δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο «πλυντήριο» των ναζιστικών ιδεών και πρακτικών τους από την τότε πρόεδρο της Βουλής, που ακούει στο όνομα Κωνσταντοπούλου. Ορισμένα κραγμένα παραδείγματα:

- Στις 7 Μάη 2015 η Κωνσταντοπούλου έδωσε πλήρη κάλυψη στον τότε βουλευτή της ναζιστικής οργάνωσης και μετέπειτα καταδικασμένο για εγκληματική οργάνωση Γ. Λαγό, ο οποίος είχε τραμπούκικη συμπεριφορά εναντίον της βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη. Πιο συγκεκριμένα, αφού η Λιάνα Κανέλλη είχε τοποθετηθεί στη συνεδρίαση της Επιτροπής Σωφρονιστικού Συστήματος βγήκε από την αίθουσα. Ο χρυσαυγίτης βουλευτής Γ. Λαγός την ακολούθησε, κινήθηκε απειλητικά εναντίον της, λέγοντάς της ταυτόχρονα «θα σε δω στο δικαστήριο και να δεις πώς θα βγεις από εκεί μέσα». Η Λιάνα Κανέλλη επέστρεψε στην αίθουσα της Επιτροπής καταγγέλλοντας το γεγονός. Η πρόεδρος της Επιτροπής, Β. Κατριβάνου, ενημέρωσε για το περιστατικό τη διάσκεψη των Προέδρων που ήταν σε εξέλιξη. Επιτόπου από τους βουλευτές του ΚΚΕ που συμμετέχουν σε αυτή, τέθηκε το αίτημα να συζητηθεί το θέμα και να πάρει η διάσκεψη των Προέδρων θέση. Η Κωνσταντοπούλου, που προέδρευε και στη διάσκεψη, αρνήθηκε να γίνει η όποια συζήτηση και παρέπεμψε το θέμα στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Το ΚΚΕ είχε καταγγείλει τη στάση της Κωνσταντοπούλου.

- Την Τρίτη 10 Μάρτη 2015 σε συζήτηση στη Βουλή για την επανασύσταση της Διακομματικής κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, οι δολοφόνοι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν στους αγώνες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, κάνοντας λόγο για «σφαγές» σε βάρος Ελλήνων «όχι από κακούς ναζί», αλλά «από ανθρώπους που έτρεχε ελληνικό αίμα μέσα τους». Ποια είναι η θέση της Κωνσταντοπούλου απέναντι σε αυτήν την επίθεση που εξαπέλυσαν οι επίγονοι του Χίτλερ στους αγώνες του λαού; «Θα επαναφέρω το Σώμα στο πνεύμα της συνεδρίασης, που πρέπει να είναι πνεύμα ομοψυχίας και εθνικής ομοθυμίας»!

- Στις 18 Μάρτη 2015 η Κωνσταντοπούλου μπλοκάρει για πάνω από τρεις ώρες τη διαδικασία συζήτησης που γινόταν στην Ολομέλεια σε νομοσχέδιο για την ακραία φτώχεια, με αιτιολογικό ότι πρέπει να συμμετάσχουν στη συζήτηση και οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής! Οπως μάλιστα αναφέρει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των δολοφόνων ναζί, Ματθαιόπουλος, «θέλουμε να συμμετάσχουμε με το δικαίωμα που μας έχει δώσει η πρόεδρος της Βουλής».
* * *

Τα έργα και οι ημέρες της Κωνσταντοπούλου
χρειάζονται σελίδες ολόκληρες για να καταγραφούν... Θα επανέλθουμε λοιπόν με την πρώτη ευκαιρία.

Κ. Πασ. (αναδημοσίευση από τη στήλη «Αποκαλυπτικά» του «Ριζοσπάστη») 

Πηγή: 902



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Νισάφι πια με την ισραηλινή προπαγάνδα!



Σε άλλα επίπεδα έχει ανέβει η ισραηλινή και ευρωατλαντική προπαγάνδα, που αναπαράγεται αμάσητη και στη χώρα μας, με αφορμή την απελευθέρωση των ομήρων. Μη έχοντας κάποια άλλη ιστορία να διηγηθούν, ο στρατός και η κυβέρνηση του Ισραήλ παρουσιάζουν ως απόδειξη της «παλαιστινιακής βαναυσότητας» την εικόνα των αδυνατισμένων ομήρων που απελευθερώθηκαν το περασμένο Σάββατο, κάνοντας παραλληλισμούς με τους σκελετωμένους Εβραίους που λιμοκτονούσαν στα ναζιστικά στρατόπεδα. 

Να μη σκέφτηκε άραγε κανείς ότι όσο καιρό εκείνοι κρατούνταν όμηροι στη Γάζα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες παιδιά της Παλαιστίνης πέθαιναν από την πείνα λόγω του πολέμου και των ισραηλινών αποκλεισμών; Σίγουρα το σκέφτηκαν. Αλλά πρώτα γράφτηκε το σενάριο της προπαγάνδας και μετά το «κούμπωσαν» στην εικόνα των ομήρων. 

Από την άλλη, βέβαια, κανείς δεν ασχολήθηκε με την Παλαιστίνια που δολοφονήθηκε στη Δυτική Οχθη από τους Ισραηλινούς, χάνοντας και το 8 μηνών βρέφος που κυοφορούσε, επειδή ο στρατός του κράτους - δολοφόνου δεν επέτρεψε να μεταφερθεί έγκαιρα στο νοσοκομείο. Νισάφι πια με την ισραηλινή προπαγάνδα! 

Δεν μπορούν να καταπιούν με τίποτα ότι ο Παλαιστινιακός λαός επιστρέφει με το κεφάλι ψηλά στην ισοπεδωμένη Γάζα, παρά τους τόνους πυραύλων και βομβών που έριξαν Ισραήλ και ΑμερικανοΝΑΤΟικοί. Γι' αυτό προσπαθούν να κατασκευάσουν άλλοθι για την κλιμάκωση της επίθεσης, που έχει προαποφασιστεί.

Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Η ομολογία της ασυδοσίας στη Μήλο

Ελλάδα


Τα ασυμμάζευτα τρέχει να μαζέψει η κυβέρνηση, με τη θύελλα αντιδράσεων που έχει ξεσηκώσει η υπόθεση ανέγερσης 5άστερης ξενοδοχειακής επιχείρησης πάνω στην ξεχωριστής γεωφυσικής αξίας και ομορφιάς περιοχή Σαρακήνικο στη Μήλο, όπου είχε εξασφαλίσει 7 άδειες από αρμόδιες υπηρεσίες και τώρα απλά έχουν παγώσει οι εργασίες.

Ενώ λοιπόν το θεσμικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανοίγει τον δρόμο για τέτοια εκτρώματα σε παραλίες και αιγιαλούς, έρχεται τώρα η κυβέρνηση διά στόματος Νίκου Ταγάρα, υφυπουργού Περιβάλλοντος, να δηλώσει υποκριτικά: «Στόχος μας είναι οι υπηρεσίες του υπουργείου να έχουν εικόνα πριν "φυτρώσει" ένα κτίριο εκεί που δεν πρέπει. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Μήλου η οικοδομή είχε όλες τις εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες πριν πάρει την άδεια από την Υπηρεσία Δόμησης, που ανήκει στον δήμο. Εμείς δεν έχουμε γνώση αυτών των διαδικασιών».

Τι ομολογεί δηλαδή; Οτι επικρατεί η ασυδοσία των επιχειρηματιών, οι οποίοι αξιοποιούν όλη την ευνοϊκή νομοθεσία που έχει διαμορφωθεί. Και το απογειώνει: «Υπάρχει μια αρρυθμία στην τάξη και οργάνωση του χώρου, χωρίς κανόνες, όπου επιτρέπεται θεσμικά - εφόσον δεν απαγορεύεται - να φτιαχτούν κατασκευές που εκ των υστέρων ερχόμαστε και τις βλέπουμε όταν "φυτρώνουν". Εκεί το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο δεν θέτει περιορισμούς, ούτε έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενη περιοχή το Σαρακήνικο. Θα έπρεπε να είχε προστατευτεί, και πρέπει να την προστατεύσουμε. Το γεγονός ότι τόσα χρόνια δεν έγινε ο πολεοδομικός σχεδιασμός επιτρέπει αρρυθμίες, λάθη και παρεμβάσεις σε λάθος σημεία».

Και τι υποσχέθηκε ως λύση; Τον νέο πολεοδομικό σχεδιασμό και τα τοπικά σχέδια που ετοιμάζονται. Φυσικά, όσο η γη είναι εμπόρευμα, και οι προστατευόμενες ή μη περιοχές θα πέφτουν στα νύχια των επιχειρηματιών.


Πηγή: rizospastis



Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »

Η «μοναδικότητα» της Σαντορίνης



Με τη σεισμική - ηφαιστειακή δραστηριότητα να συνεχίζεται στη Σαντορίνη, οι ειδικοί συμφωνούν στην αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει την εξέλιξή της. Ταυτόχρονα όμως δεν κρύβουν την αγωνία τους για τις μεγάλες ελλείψεις σε μέσα παρακολούθησης, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. 

Καταγγέλλουν για παράδειγμα ότι «δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία» και ότι δεν έχει αναπτυχθεί σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή για συστηματική παρακολούθηση, ενώ ερευνητικές ομάδες δεν έχουν καν εγκαταστάσεις για τις υποδομές τους. 

Αν και υπάρχουν σήμερα μεγάλες δυνατότητες παρατήρησης, με σύγχρονη τεχνολογία, που έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή είναι ...άφαντη. Τώρα που είναι σε εξέλιξη το φαινόμενο, το κράτος θυμήθηκε να ποντίσει σεισμογράφους και να εγκαταστήσει κάποια όργανα στην περιοχή, κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν, για να παρακολουθούνται τάσεις και να συγκρίνονται δεδομένα. 

Οι ελλείψεις αυτές δυσκολεύουν την ουσιαστική παρατήρηση και την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων, με επιστήμονες να σημειώνουν ότι στη σημερινή κατάσταση «κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τίποτα» και να κυριαρχεί η αβεβαιότητα σε βάρος μιας ασφαλούς μελέτης. 

Η «μοναδικότητα» της Σαντορίνης, λοιπόν, στα «καλύτερά της», αφού εστιάζει στην τουριστική εκμετάλλευση της φυσικής της ομορφιάς, στο μέγιστο και γρήγορο κέρδος για τους ομίλους του τουρισμού και όχι στην ουσιαστική μελέτη φαινομένων που δικαιολογημένα ανησυχούν κατοίκους και επισκέπτες.

Πηγή: rizospastis


Η Σφήκα: Επιλογές




Διαβάστε Περισσότερα »