Του Όλοι στους Δρόμους
Εδώ που φτάσαμε θεωρώ ότι η μοναδική λύση είτε για μια νέα αυτοδύναμη καπιταλιστική ανάπτυξη (αν συνεχίσει να θέλει καπιταλισμό ο λαός) είτε για μια ανάπτυξη με άμεση προοπτική τη δυαδική εξουσία και την επανάσταση είναι η μονομερής διαγραφή (για την ακρίβεια άρνηση) του χρέους η οποία αναγκαστικά συνεπάγεται:
1. Έξοδο από το Ευρώ διότι την ίδια ώρα θα μας κόψουν τη ρευστότητα από την ΕΚΤ.
2. Εθνικοποίηση των τραπεζών ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος ροής των κεφαλαίων και να έρθει στα χέρια του λαού το φυσικό χαρτονομισμα του Ευρώ, που μετά την έξοδο από την ΟΝΕ θ' αποτελεί συνάλλαγμα (και φυσικά και τα χαρτονομίσματα δολαρίων), καθώς και ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδος που όλα αυτά είναι αναγκαία για τις διεθνείς συναλλαγές. Μετατροπή όλων των καταθέσεων στο νέο νόμισμα, το οποίο αρχίζει να τυπώνεται άμεσα. Περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, όπως συμβαίνει σήμερα με το Ευρώ στην Κύπρο (όχι πάνω από 3000 το μήνα ανάληψη).
3. Για να γίνει επανεκκίνηση της παραγωγής πρέπει να προχωρήσουμε σε διαγραφή όλου του ιδιωτικού χρέους με γενική σεισάχθεια. Αυτό, πέραν του ότι θα ελαφρύνει τη φτωχολογιά, θα έχει ως αποτέλεσμα να πρέπει να κοινωνικοποιηθούν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις αφού χρωστάνε τα κέρατά τους στις τράπεζες. Δεν γίνεται δηλ. να τους διαγράψουμε το χρέος και να εξακολουθούν να ανήκουν στους καπιταλιστές.
4. Οι κοινωνικοποιημένες τράπεζες κι επιχειρήσεις δεν είναι δυνατό να λειτουργούν εις βάρος του λαού, ύστερα από την κοινωνικοποίησή τους. Γι' αυτό θα πρέπει να τεθούν οι όροι εργατικού και κοινωνιικού ελέγχουν καθώς και ο συντονισμών αυτών στα πλαίσια ενός δημοκρατικού συντονισμού της παραγωγής.
5. Στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις θα δωθούν πιστώσεις από το νέο εθνικό νόμισμα.
6. Το όλο εγχείρημα εξαρτάται από την παραγωγικότητα της οικονομίας. Αν αρχίσουμε και παράγουμε και μπορεί να τραφεί, να ντυθεί και να έχει υγεία και παιδεία ο λαός, το εγχείρημα έχει πετύχει.
Αν όχι, θα ξαναγυρίσουμε στο σήμερα της υποταγής.
Εδώ που φτάσαμε θεωρώ ότι η μοναδική λύση είτε για μια νέα αυτοδύναμη καπιταλιστική ανάπτυξη (αν συνεχίσει να θέλει καπιταλισμό ο λαός) είτε για μια ανάπτυξη με άμεση προοπτική τη δυαδική εξουσία και την επανάσταση είναι η μονομερής διαγραφή (για την ακρίβεια άρνηση) του χρέους η οποία αναγκαστικά συνεπάγεται:
1. Έξοδο από το Ευρώ διότι την ίδια ώρα θα μας κόψουν τη ρευστότητα από την ΕΚΤ.
2. Εθνικοποίηση των τραπεζών ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος ροής των κεφαλαίων και να έρθει στα χέρια του λαού το φυσικό χαρτονομισμα του Ευρώ, που μετά την έξοδο από την ΟΝΕ θ' αποτελεί συνάλλαγμα (και φυσικά και τα χαρτονομίσματα δολαρίων), καθώς και ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδος που όλα αυτά είναι αναγκαία για τις διεθνείς συναλλαγές. Μετατροπή όλων των καταθέσεων στο νέο νόμισμα, το οποίο αρχίζει να τυπώνεται άμεσα. Περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, όπως συμβαίνει σήμερα με το Ευρώ στην Κύπρο (όχι πάνω από 3000 το μήνα ανάληψη).
3. Για να γίνει επανεκκίνηση της παραγωγής πρέπει να προχωρήσουμε σε διαγραφή όλου του ιδιωτικού χρέους με γενική σεισάχθεια. Αυτό, πέραν του ότι θα ελαφρύνει τη φτωχολογιά, θα έχει ως αποτέλεσμα να πρέπει να κοινωνικοποιηθούν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις αφού χρωστάνε τα κέρατά τους στις τράπεζες. Δεν γίνεται δηλ. να τους διαγράψουμε το χρέος και να εξακολουθούν να ανήκουν στους καπιταλιστές.
4. Οι κοινωνικοποιημένες τράπεζες κι επιχειρήσεις δεν είναι δυνατό να λειτουργούν εις βάρος του λαού, ύστερα από την κοινωνικοποίησή τους. Γι' αυτό θα πρέπει να τεθούν οι όροι εργατικού και κοινωνιικού ελέγχουν καθώς και ο συντονισμών αυτών στα πλαίσια ενός δημοκρατικού συντονισμού της παραγωγής.
5. Στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις θα δωθούν πιστώσεις από το νέο εθνικό νόμισμα.
6. Το όλο εγχείρημα εξαρτάται από την παραγωγικότητα της οικονομίας. Αν αρχίσουμε και παράγουμε και μπορεί να τραφεί, να ντυθεί και να έχει υγεία και παιδεία ο λαός, το εγχείρημα έχει πετύχει.
Αν όχι, θα ξαναγυρίσουμε στο σήμερα της υποταγής.
