Τής Σάνιας Μωραίτου (Niki Vikou)
Η Λένα πάτησε αηδιασμένη το ντιλέιτ και μας αποχαιρέτησε από το φβ.
Η Λένα της συνεχούς "έκθεσης", προφυλαγμένη στην πραγματικότητα πίσω από το γυάλινο αλεξίσφαιρο όχημα της διασημότητας και της διανόησης, - αυτή, η παρέα της κι ο πάπας -, μας καθοδηγούσε, μας μάλωνε, μας νουθετούσε, μας κατέκρινε, πάντα με το φρύδι υψωμένο και τον δείκτη του δεξιού χεριού να μας δείχνει αμείλικτα.
Ω, αυτοί οι ατέλειωτοι διάλογοι - μονόλογοι της -, πάντα στο ίδιο μοτίβο. "Εγώ, εμείς (η τάξη μου, το επαγγελματικό συνάφι μου, οι επαΐοντες) κι εσείς (η μάζα, ο όχλος, οι ανώνυμοι, οι αδαείς, οι ετερόφωτοι, προς τα έξω λαός, θαυμαστές).
Ώσπου ο λαός της, έπαψε να είναι και τόσο λαός της, - η κρίση το έχει αυτό το καλό, βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του - σταμάτησε να ακούει μόνον κι άρχισε να μιλάει για να διατυπώσει άποψη διαφορετική από την δική της! Ακόμη χειρότερα, άρχισε να της επιτίθεται με επιχειρήματα! Κάποιοι λίγοι - πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα-, υπερέβησαν τα εσκαμμένα, κακώς, κάκιστα! Λίγοι όμως!
Χτύπησε συναγερμός στην παρέα, καμιά 50αρια όλοι κι όλοι, ανάμεσά τους συγγραφείς, μεγαλοδημοσιογράφοι, εκδότες, ακόμη κι ένας βουλευτής.
Ρε, σεις, αυτοί εκτός από ανάγνωση γνωρίζουν και γραφή! Αδιανότητα πράγματα!
Έλα μωρέ! Ερασιτέχνες είναι! Θα τους περιλάβουμε όλοι μαζί και θα τους κάνουμε σκόνη!
Σιγά τον αντίπαλο! παλιά μας τέχνη κόσκινο..
Ούτε για μια στιγμή, δεν σκέφτηκε ένας από δαύτους,- η Λένα είναι η αφορμή για αυτό το κείμενο - να αρθρώσει μια από τις τρισύλλαβες, θαυματουργές λεξούλες: Συγνώμη, έσφαλα, ήμαρτον.
Αντίθετα ξεκίνησαν πόλεμο σε φέις μπουκ, μπλογκς, τουίτερ, έντυπο τύπο. Βρώμικο πόλεμο, αφ΄υψηλού. Βγάλαν στην φόρα όσα έκρυβαν νοιώθανε ι συζητούσαν μόνον μεταξύ τους, για τους αναγνώστες τους, για τους πολλούς, κυρίως όλο τους το μίσος και την καταφρόνια, που κρύβαν τόσα χρόνια κάτω από ψεύτικα χαμόγελα.
Ο λαός έγινε, στα φανερά πια, όχλος, μάζα, τζαμπατζής, μπαταχτσής, λαμόγιο, σούργελο, οπαδός του Λύντς, ανθρωποφάγος.
Περίεργο πράγμα όμως! Όσο τα δίναν όλα στον αγώνα τους, τόσο το κάστρο τους άρχισε να τρίζει επικίνδυνα και οι ίδιοι πια να εμφανίζονται στις επάλξεις του ολότελα γυμνοί. Δεν απαιτήθηκε καν η ύπαρξη ενός αθώου παιδιού για να φανεί η γύμνια τους, φάνηκε σε όλους, ακόμη και όσους τους στηρίζανε ακόμη.
Η Λένα, πρώτη, δεν άντεξε και το έβαλε έντρομη στα πόδια, σβήνοντας το προφίλ της από το φβ ή όπως μας ενημέρωσε, το απενεργοποίησε προσωρινά, αποζητώντας λίγη ησυχία.....
Έπεται και συνέχεια, να είστε σίγουροι! Αυτή η κρίση θα τρέψει σε φυγή, θα γκρεμίσει άπειρα ψεύτικα είδωλα που στήθηκαν πάνω στην δική μας ανοχή και απραξία.
Η Λένα της συνεχούς "έκθεσης", προφυλαγμένη στην πραγματικότητα πίσω από το γυάλινο αλεξίσφαιρο όχημα της διασημότητας και της διανόησης, - αυτή, η παρέα της κι ο πάπας -, μας καθοδηγούσε, μας μάλωνε, μας νουθετούσε, μας κατέκρινε, πάντα με το φρύδι υψωμένο και τον δείκτη του δεξιού χεριού να μας δείχνει αμείλικτα.
Ω, αυτοί οι ατέλειωτοι διάλογοι - μονόλογοι της -, πάντα στο ίδιο μοτίβο. "Εγώ, εμείς (η τάξη μου, το επαγγελματικό συνάφι μου, οι επαΐοντες) κι εσείς (η μάζα, ο όχλος, οι ανώνυμοι, οι αδαείς, οι ετερόφωτοι, προς τα έξω λαός, θαυμαστές).
Ώσπου ο λαός της, έπαψε να είναι και τόσο λαός της, - η κρίση το έχει αυτό το καλό, βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του - σταμάτησε να ακούει μόνον κι άρχισε να μιλάει για να διατυπώσει άποψη διαφορετική από την δική της! Ακόμη χειρότερα, άρχισε να της επιτίθεται με επιχειρήματα! Κάποιοι λίγοι - πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα-, υπερέβησαν τα εσκαμμένα, κακώς, κάκιστα! Λίγοι όμως!
Χτύπησε συναγερμός στην παρέα, καμιά 50αρια όλοι κι όλοι, ανάμεσά τους συγγραφείς, μεγαλοδημοσιογράφοι, εκδότες, ακόμη κι ένας βουλευτής.
Ρε, σεις, αυτοί εκτός από ανάγνωση γνωρίζουν και γραφή! Αδιανότητα πράγματα!
Έλα μωρέ! Ερασιτέχνες είναι! Θα τους περιλάβουμε όλοι μαζί και θα τους κάνουμε σκόνη!
Σιγά τον αντίπαλο! παλιά μας τέχνη κόσκινο..
Ούτε για μια στιγμή, δεν σκέφτηκε ένας από δαύτους,- η Λένα είναι η αφορμή για αυτό το κείμενο - να αρθρώσει μια από τις τρισύλλαβες, θαυματουργές λεξούλες: Συγνώμη, έσφαλα, ήμαρτον.
Αντίθετα ξεκίνησαν πόλεμο σε φέις μπουκ, μπλογκς, τουίτερ, έντυπο τύπο. Βρώμικο πόλεμο, αφ΄υψηλού. Βγάλαν στην φόρα όσα έκρυβαν νοιώθανε ι συζητούσαν μόνον μεταξύ τους, για τους αναγνώστες τους, για τους πολλούς, κυρίως όλο τους το μίσος και την καταφρόνια, που κρύβαν τόσα χρόνια κάτω από ψεύτικα χαμόγελα.
Ο λαός έγινε, στα φανερά πια, όχλος, μάζα, τζαμπατζής, μπαταχτσής, λαμόγιο, σούργελο, οπαδός του Λύντς, ανθρωποφάγος.
Περίεργο πράγμα όμως! Όσο τα δίναν όλα στον αγώνα τους, τόσο το κάστρο τους άρχισε να τρίζει επικίνδυνα και οι ίδιοι πια να εμφανίζονται στις επάλξεις του ολότελα γυμνοί. Δεν απαιτήθηκε καν η ύπαρξη ενός αθώου παιδιού για να φανεί η γύμνια τους, φάνηκε σε όλους, ακόμη και όσους τους στηρίζανε ακόμη.
Η Λένα, πρώτη, δεν άντεξε και το έβαλε έντρομη στα πόδια, σβήνοντας το προφίλ της από το φβ ή όπως μας ενημέρωσε, το απενεργοποίησε προσωρινά, αποζητώντας λίγη ησυχία.....
Έπεται και συνέχεια, να είστε σίγουροι! Αυτή η κρίση θα τρέψει σε φυγή, θα γκρεμίσει άπειρα ψεύτικα είδωλα που στήθηκαν πάνω στην δική μας ανοχή και απραξία.
