Της Λίλας Μήτσουρα
Τελικά αυτό το "πάλι καλά που έχουμε και αυτά τα λίγα", αυτή η αδιανόητη φράση για μένα, μας έχει κάνει όλη τη ζημιά. Μοιρολατρία, λέγεται. "Δόξα τω Θεώ να λέμε" είναι η φράση που ακούω και που και εγώ την έχω πει κατά καιρούς. ΛΑΘΟΣ!!!!
Δηλαδή, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που δεν μας τα πήραν όλα, αυτό λέμε?
Άρα ξέρουμε ότι μπορούν να μας τα πάρουν ΌΛΑ και κρατάμε με νύχια και δόντια αυτά που μας απόμειναν, ναι? Παραδεχόμαστε τα χάλια μας, την κατάντια μας, και αντί να αγωνιζόμασταν όταν έπρεπε, παλεύουμε να κρατήσουμε και αυτά τα λίγα που μας άφησαν. Που αυτοί ήθελαν να μας αφήσουν και όχι γιατί εμείς παλέψαμε, να τα λέμε αυτά.
Καλά τώρα, μη το δένεις κόμπο και συ ότι θα σου αφήσουν και αυτά τα λίγα.
Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Έχει ήδη καθοριστεί από τους μεγάλους. Στην λαϊκή αγορά του Ευρωπαϊκού κόσμου μας πουλάνε σε χαμηλή τιμή. "Πάρε κόσμε!!!! Τρεχάτε να προλάβετε! πωλείται λαός σε τιμή ευκαιρίας".
"Κάνε πιο κει! μου πήρες όλο τον χώρο! Άσε με και μη με σπρώχνεις σου λέω, γιατί θα σου ρίξω καμιά μπουνιά, δεν βλέπεις ότι είμαι στριμωγμένος? "Τους ακούς τους τσακωμούς? Εμείς είμαστε πάνω στο πάγκο του πωλητή μας, ή των πωλητών μας? Και σαν κάνουμε πολύ φασαρία βαράει και λίγο τον βούρδουλα πάνω μας και όλα καλά και όλα ωραία. Εντάξει σε λίγο θα ξαναρχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, θα σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον, θα βριζόμαστε, θα βαράμε αγκωνιές, έτσι μωρέ γιατί μου φταίει ο διπλανός μου που δεν μπορώ να εκτεθώ σωστά στον παγκόσμιο πάγκο αγοράς.
Το ότι δεν αντισταθήκαμε όταν μας οδηγούσαν εδώ, ούτε λέξη.
Το κάναμε για την πατρίδα σωστά? ΠΑΤΡΙΔΑ. Πάμε να πιάσουμε την λέξη από τον ορισμό της για να καταλαβαινόμαστε. Πατρίδα, είναι ή χώρα στην οποία γεννήθηκε κάποιος, εκεί που βρίσκονται άνθρωποι με τα ίδια συμφέροντα, ίδια έθιμα, ίδια γλώσσα, κοινή ιστορία. Την προστατεύουμε μας προστατεύει. Ένα πάρε δώσε είναι. Τώρα γιατί εγώ έχω την εντύπωση ότι μόνο εμείς δίνουμε και η πατρίδα όχι?
Είσαι καλά εσύ εκεί στη γωνιά του πάγκου? Μήπως είσαι έτοιμος να πέσεις? Έλα καημένε μη κάνεις έτσι, αν πέσεις εσύ θα απλωθώ εγώ καλύτερα. Μέχρι να πέσω και γω. Αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι, τώρα μόνο να είμαι καλά ΕΓΩ και για σένα ούτε που με νοιάζει. Σαν να κάνει λίγο κρύο εεε? Ωχ! έπιασε και βροχή! Καλέ τι έγινε εκείνο το προστατευτικό που μας σκέπαζε? Το πήρε και αυτό γιατί δεν μας έβλεπαν καλά οι αγοραστές. Πρέπει να εκτεθούμε σωστά. Έλα λέμε!!!! κάνε πιο κει!!!!! Άντε γιατί πολλά μου τα κάνες! Εσύ φταις για όλα, εσύ που εκτίθεσαι δίπλα μου. Κοίτα όλο το χώρο μου πήρες, θα δουν εσένα σε καλύτερη θέση και θα πουληθείς πρώτος. Αναίσθητε!!!
Σου φαίνεται τρελή εικόνα αυτή που περιγράφω? Μα έτσι ακριβώς αισθάνομαι ξέρεις.
"Ωραία" θα μου πεις" και εδώ που φτάσαμε τι μπορούμε να κάνουμε? Τώρα είναι αργά. "Είναι δεν είναι δεν ξέρω να σου πω. Τι μπορούν να κάνουν οι ντομάτες στον μανάβη? Να σηκωθούν και να του ορμίσουν? Φαντάζεσαι τα κολοκυθάκια, τα μαρούλια, τα λάχανα, να βαράνε τον μανάβη? Μα γίνονται αυτά τα πράγματα? Όχι αν είσαι ντομάτα ή βλίτο, διάλεξε όποιο σου αρέσει, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Επιλέξαμε να είμαστε απλά ΑΨΥΧΑ αντικείμενα σε πάγκο λαϊκής.
Νούμερα στο τεφτέρι του πωλητή μας. Νούμερα με πολλά μηδενικά. Γιατί νομίσαμε ότι σώναμε την πατρίδα. Δεν δώσαμε όμως την πρέπουσα σημασία στον πωλητή μας. Αφεθήκαμε. Κάτσε λοιπόν και απόλαυσε την πώληση σου. Εγώ κουράστηκα να διαμαρτύρομαι για να κάνεις πιο κει, κουράστηκα να πιστεύω ότι για όλα φταις εσύ και ο άλλος από δίπλα μου που δεν είμαι καλά εγώ. Θα κάτσω ήσυχη να πουληθώ να ξεμπερδεύουμε με αυτό. Άραξε και "απόλαυσε" την πώληση. Και ρε γαμώτο, αυτός ο πάγκος είναι και σκληρός πολύ, με πόνεσε η μέση μου!! Πονάνε τα κοκαλάκια μου. ΈΕΕΕ μάστορα!!! με ακούς?
Μπορείς να μου βάλεις ένα μαξιλαράκι να είμαι στα μαλακά μέχρι να με πουλήσεις?
Τελικά αυτό το "πάλι καλά που έχουμε και αυτά τα λίγα", αυτή η αδιανόητη φράση για μένα, μας έχει κάνει όλη τη ζημιά. Μοιρολατρία, λέγεται. "Δόξα τω Θεώ να λέμε" είναι η φράση που ακούω και που και εγώ την έχω πει κατά καιρούς. ΛΑΘΟΣ!!!!
Δηλαδή, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι που δεν μας τα πήραν όλα, αυτό λέμε?
Άρα ξέρουμε ότι μπορούν να μας τα πάρουν ΌΛΑ και κρατάμε με νύχια και δόντια αυτά που μας απόμειναν, ναι? Παραδεχόμαστε τα χάλια μας, την κατάντια μας, και αντί να αγωνιζόμασταν όταν έπρεπε, παλεύουμε να κρατήσουμε και αυτά τα λίγα που μας άφησαν. Που αυτοί ήθελαν να μας αφήσουν και όχι γιατί εμείς παλέψαμε, να τα λέμε αυτά.
Καλά τώρα, μη το δένεις κόμπο και συ ότι θα σου αφήσουν και αυτά τα λίγα.
Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Έχει ήδη καθοριστεί από τους μεγάλους. Στην λαϊκή αγορά του Ευρωπαϊκού κόσμου μας πουλάνε σε χαμηλή τιμή. "Πάρε κόσμε!!!! Τρεχάτε να προλάβετε! πωλείται λαός σε τιμή ευκαιρίας".
"Κάνε πιο κει! μου πήρες όλο τον χώρο! Άσε με και μη με σπρώχνεις σου λέω, γιατί θα σου ρίξω καμιά μπουνιά, δεν βλέπεις ότι είμαι στριμωγμένος? "Τους ακούς τους τσακωμούς? Εμείς είμαστε πάνω στο πάγκο του πωλητή μας, ή των πωλητών μας? Και σαν κάνουμε πολύ φασαρία βαράει και λίγο τον βούρδουλα πάνω μας και όλα καλά και όλα ωραία. Εντάξει σε λίγο θα ξαναρχίσουμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, θα σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον, θα βριζόμαστε, θα βαράμε αγκωνιές, έτσι μωρέ γιατί μου φταίει ο διπλανός μου που δεν μπορώ να εκτεθώ σωστά στον παγκόσμιο πάγκο αγοράς.
Το ότι δεν αντισταθήκαμε όταν μας οδηγούσαν εδώ, ούτε λέξη.
Το κάναμε για την πατρίδα σωστά? ΠΑΤΡΙΔΑ. Πάμε να πιάσουμε την λέξη από τον ορισμό της για να καταλαβαινόμαστε. Πατρίδα, είναι ή χώρα στην οποία γεννήθηκε κάποιος, εκεί που βρίσκονται άνθρωποι με τα ίδια συμφέροντα, ίδια έθιμα, ίδια γλώσσα, κοινή ιστορία. Την προστατεύουμε μας προστατεύει. Ένα πάρε δώσε είναι. Τώρα γιατί εγώ έχω την εντύπωση ότι μόνο εμείς δίνουμε και η πατρίδα όχι?
Είσαι καλά εσύ εκεί στη γωνιά του πάγκου? Μήπως είσαι έτοιμος να πέσεις? Έλα καημένε μη κάνεις έτσι, αν πέσεις εσύ θα απλωθώ εγώ καλύτερα. Μέχρι να πέσω και γω. Αλλά αυτό δεν το σκέφτομαι, τώρα μόνο να είμαι καλά ΕΓΩ και για σένα ούτε που με νοιάζει. Σαν να κάνει λίγο κρύο εεε? Ωχ! έπιασε και βροχή! Καλέ τι έγινε εκείνο το προστατευτικό που μας σκέπαζε? Το πήρε και αυτό γιατί δεν μας έβλεπαν καλά οι αγοραστές. Πρέπει να εκτεθούμε σωστά. Έλα λέμε!!!! κάνε πιο κει!!!!! Άντε γιατί πολλά μου τα κάνες! Εσύ φταις για όλα, εσύ που εκτίθεσαι δίπλα μου. Κοίτα όλο το χώρο μου πήρες, θα δουν εσένα σε καλύτερη θέση και θα πουληθείς πρώτος. Αναίσθητε!!!
Σου φαίνεται τρελή εικόνα αυτή που περιγράφω? Μα έτσι ακριβώς αισθάνομαι ξέρεις.
"Ωραία" θα μου πεις" και εδώ που φτάσαμε τι μπορούμε να κάνουμε? Τώρα είναι αργά. "Είναι δεν είναι δεν ξέρω να σου πω. Τι μπορούν να κάνουν οι ντομάτες στον μανάβη? Να σηκωθούν και να του ορμίσουν? Φαντάζεσαι τα κολοκυθάκια, τα μαρούλια, τα λάχανα, να βαράνε τον μανάβη? Μα γίνονται αυτά τα πράγματα? Όχι αν είσαι ντομάτα ή βλίτο, διάλεξε όποιο σου αρέσει, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.
Επιλέξαμε να είμαστε απλά ΑΨΥΧΑ αντικείμενα σε πάγκο λαϊκής.
Νούμερα στο τεφτέρι του πωλητή μας. Νούμερα με πολλά μηδενικά. Γιατί νομίσαμε ότι σώναμε την πατρίδα. Δεν δώσαμε όμως την πρέπουσα σημασία στον πωλητή μας. Αφεθήκαμε. Κάτσε λοιπόν και απόλαυσε την πώληση σου. Εγώ κουράστηκα να διαμαρτύρομαι για να κάνεις πιο κει, κουράστηκα να πιστεύω ότι για όλα φταις εσύ και ο άλλος από δίπλα μου που δεν είμαι καλά εγώ. Θα κάτσω ήσυχη να πουληθώ να ξεμπερδεύουμε με αυτό. Άραξε και "απόλαυσε" την πώληση. Και ρε γαμώτο, αυτός ο πάγκος είναι και σκληρός πολύ, με πόνεσε η μέση μου!! Πονάνε τα κοκαλάκια μου. ΈΕΕΕ μάστορα!!! με ακούς?
Μπορείς να μου βάλεις ένα μαξιλαράκι να είμαι στα μαλακά μέχρι να με πουλήσεις?
