Του Θανάση Καρτερού
Αλέκα: Να μην ψάχνουμε να σας βάζουμε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Άδωνις: Ευχαριστώ που δεν κάνετε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Αλέκα: Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται ποιος είναι dealer ποιανού.
Άδωνις: Η στάση σας είναι εξαιρετικά συνεπής με την ιδεολογία σας... η συζήτηση εξελίχθηκε στο αν θα προστατεύσουμε τις άλφα ή τις βήτα βιομηχανίες και το ΚΚΕ δεν είχε καμιά δουλειά να μπλέξει σε όλο αυτό.
Αλέκα: Ο τομέας της πρωτοβάθμιας υγείας δεν θέλει εξορθολογισμό, θέλει να στηθεί από την αρχή.
Άδωνις: Δεν έχω κανένα λόγο να μη σας πω ότι έχετε απόλυτο δίκιο.
Αλέκα: Εμείς ευχαρίστως θα κάνουμε αντίλογο μαζί σας.
Άδωνις: Πολύ ευχαρίστως θα κάνουμε διάλογο με το ΚΚΕ... Γι' αυτό εγώ πάντα σας σέβομαι ως ιδεολογικό αντίπαλο , εννοώ το ΚΚΕ... είναι ευπρόσδεκτος ο αντίλογος.
Αυτά τα εξόχως ρομαντικά διαδραματίστηκαν χθες στη Βουλή. Και θα αδικούσαμε τους δυο πρωταγωνιστές, αν απλώς παραδεχόμασταν αυτό που υπογραμμίζουν τα ΜΜΕ του άμουσου μνημονιακού καπιταλισμού, ότι έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση,
ότι αποδείχτηκε πόσο πιο ώριμο από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΚΚΕ,
και ότι τελικώς, όπως αποφαίνεται το πεζό "Βήμα", το ΚΚΕ άδειασε τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω από αυτό: Για μια σπάνια στιγμή ομορφιάς στο ελληνικό κοινοβούλιο, για ένα ανάλαφρο πολιτικό ταγκό. Ίσως όχι περιπαθές, αλλά έμπλεο ρυθμού, αρμονίας και σχεδόν μαγευτικού συντονισμού των δύο πρωταγωνιστών.
Αποδείχτηκε έτσι ότι είναι δυνατό η αρμονία του χορού να αγκαλιάσει ακόμα κι εκείνους που έχουν "βαθιές ιδεολογικές διαφορές", όπως παραδέχτηκε ο Άδωνις. Να ενώσει σε ένα διαταξικό στροβίλισμα αντιπάλους, αντίθετους, εχθρούς,
που ξέρουν να εκτιμούν την αξία του ταγκό όχι μόνο στην αγωνία του έρωτα και στην πάλη της ζωής, αλλά και στην πάλη των τάξεων.
Και να στείλει ένα μήνυμα στους ανθρώπους, ανάλογο με κείνο που έστειλε ο Μποστ πριν πολλές δεκαετίες: Μην είμαστε εριστικοί, δεν έχουμε οφέλη, ας είμαστε ελαστικοί, ως λάστιχα Pirelli.
Η ενθουσιώδης επιδοκιμασία υψηλού επιπέδου επισφράγισε την υψηλού επιπέδου επίδειξη. Τόσο η Αλέκα όσο και ο Άδωνις εισέπραξαν τις επευφημίες ενός αστερισμού πολιτικών, δημοσιογράφων, τηλεοπτικών αναλυτών και εν γένει ανθρώπων που ξέρουν να εκτιμούν το τάγκο αυτού του είδους.
Μήπως ήρθε η ώρα να προσλάβουν κάποιο καθηγητή χορού και στον ΣΥΡΙΖΑ;
Από την ΑΥΓΗ
Αλέκα: Να μην ψάχνουμε να σας βάζουμε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Άδωνις: Ευχαριστώ που δεν κάνετε προσωπικούς χαρακτηρισμούς.
Αλέκα: Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονται ποιος είναι dealer ποιανού.
Άδωνις: Η στάση σας είναι εξαιρετικά συνεπής με την ιδεολογία σας... η συζήτηση εξελίχθηκε στο αν θα προστατεύσουμε τις άλφα ή τις βήτα βιομηχανίες και το ΚΚΕ δεν είχε καμιά δουλειά να μπλέξει σε όλο αυτό.
Αλέκα: Ο τομέας της πρωτοβάθμιας υγείας δεν θέλει εξορθολογισμό, θέλει να στηθεί από την αρχή.
Άδωνις: Δεν έχω κανένα λόγο να μη σας πω ότι έχετε απόλυτο δίκιο.
Αλέκα: Εμείς ευχαρίστως θα κάνουμε αντίλογο μαζί σας.
Άδωνις: Πολύ ευχαρίστως θα κάνουμε διάλογο με το ΚΚΕ... Γι' αυτό εγώ πάντα σας σέβομαι ως ιδεολογικό αντίπαλο , εννοώ το ΚΚΕ... είναι ευπρόσδεκτος ο αντίλογος.
Αυτά τα εξόχως ρομαντικά διαδραματίστηκαν χθες στη Βουλή. Και θα αδικούσαμε τους δυο πρωταγωνιστές, αν απλώς παραδεχόμασταν αυτό που υπογραμμίζουν τα ΜΜΕ του άμουσου μνημονιακού καπιταλισμού, ότι έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση,
ότι αποδείχτηκε πόσο πιο ώριμο από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΚΚΕ,
και ότι τελικώς, όπως αποφαίνεται το πεζό "Βήμα", το ΚΚΕ άδειασε τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω από αυτό: Για μια σπάνια στιγμή ομορφιάς στο ελληνικό κοινοβούλιο, για ένα ανάλαφρο πολιτικό ταγκό. Ίσως όχι περιπαθές, αλλά έμπλεο ρυθμού, αρμονίας και σχεδόν μαγευτικού συντονισμού των δύο πρωταγωνιστών.
Αποδείχτηκε έτσι ότι είναι δυνατό η αρμονία του χορού να αγκαλιάσει ακόμα κι εκείνους που έχουν "βαθιές ιδεολογικές διαφορές", όπως παραδέχτηκε ο Άδωνις. Να ενώσει σε ένα διαταξικό στροβίλισμα αντιπάλους, αντίθετους, εχθρούς,
που ξέρουν να εκτιμούν την αξία του ταγκό όχι μόνο στην αγωνία του έρωτα και στην πάλη της ζωής, αλλά και στην πάλη των τάξεων.
Και να στείλει ένα μήνυμα στους ανθρώπους, ανάλογο με κείνο που έστειλε ο Μποστ πριν πολλές δεκαετίες: Μην είμαστε εριστικοί, δεν έχουμε οφέλη, ας είμαστε ελαστικοί, ως λάστιχα Pirelli.
Η ενθουσιώδης επιδοκιμασία υψηλού επιπέδου επισφράγισε την υψηλού επιπέδου επίδειξη. Τόσο η Αλέκα όσο και ο Άδωνις εισέπραξαν τις επευφημίες ενός αστερισμού πολιτικών, δημοσιογράφων, τηλεοπτικών αναλυτών και εν γένει ανθρώπων που ξέρουν να εκτιμούν το τάγκο αυτού του είδους.
Μήπως ήρθε η ώρα να προσλάβουν κάποιο καθηγητή χορού και στον ΣΥΡΙΖΑ;
Από την ΑΥΓΗ
