Της Λίλα Μήτσουρα
Στον Καιάδα, ο οικονομικά καχεκτικός και ανάπηρος λαός!!!
Στον Καιάδα ο Έλληνας που δεν μπορεί να πληρώσει. Το κράτος για να διασφαλίσει την ευγονική φυλή, θα μας αφανίσει εμάς τους κακομοίρηδες που καταστρέφουμε το image του κράτους.
Χρειάζονται τους έχοντες μόνο και τους κατέχοντες. Από εμάς θα κρατήσουν όσοι τους είμαστε χρήσιμοι για να υπηρετούμε ως σκλάβοι τα μεγάλα αφεντικά. Αλλά να μη ζητάμε και πολλά. Φτάνει που μας προσφέρουν ένα τόπο για να μείνουμε.
Μια πατρίδα? ένα κάτι που δεν ξέρω πως να το ονομάσω.
Ο οικονομικά ανάπηρος, τους είναι εντελώς άχρηστος, τι να τον κάνουν αν δεν μπορεί να πληρώσει τα σχέδια που έκαναν οι ισχυροί της γης και αυτοί τα υιοθέτησαν, άβουλοι και προδότες της πατρίδας που τους γέννησε.
Και έρχονται τώρα αυτοί οι επικίνδυνοι δολοφόνοι ενός λαού, να μας πουν ότι πρέπει μόνον να πληρώνουμε, ΜΟΝΟ!!!, χωρίς το κράτος να δίνει τίποτα. Να πληρώνουμε τα νοσοκομεία για την νοσηλεία μας, για να σωθούν, να πληρώνουμε τις τράπεζες για να σωθούν και να μπορούν να μας πίνουν το αίμα ανεμπόδιστα.
Να σώσουμε τα βαμπίρ για να μας δαγκώνουν καλύτερα.
Σώνουμε ένα κράτος άπονο, ένα κράτος δήμιο και σκοτώνουμε τον λαό του. Τον ανάπηρο λαό του, το λαό που αυτοί σακάτεψαν. Και τον ρίχνουν στο Καιάδα του πεζοδρομίου. Στα χωνευτήρια των νεκροταφείων, γιατί ούτε ένα αξιοπρεπή θάνατο δεν χαλαλίζουν για εμάς.
Άστεγοι, άποροι, θα πεθαίνουμε στους δρόμους καθώς αξίζει σε έναν δειλό λαό. Δίχως να χρειαστεί να βάλουν το πιστόλι στο κρόταφο, θα ξεμπερδέψουν από εμάς ανώδυνα.
Και όσοι αντέξουν δούλοι θα γίνουν στα σκλαβοπάζαρα της βόρειας μαμάς Ευρώπης. Οι λίγοι και οι εκλεκτοί, οι μαθημένοι να λυγάνε την μέση τους και να προσκυνάνε, θα επιζήσουν.
Οι προσκυνητές της δόξας και του χρήματος θα επιζήσουν.
ΟΙ φοβισμένοι, τα ποντίκια, θα σωθούν, κρυμμένοι στην ανυπαρξία τους, στην απραξία τους, στην τρομάρα τους. Και θα βγουν μετά θριαμβευτές ως επιζήσαντες πατώντας πάνω στα πτώματα μας, κλωτσώντας τα στην άκρη, για να κάνουν τον γύρο του θριάμβου πανηγυρίζοντας.
Ο Καιάδας μας περιμένει. Είναι αποφασισμένοι. Γυρεύουν την εξόντωση μας. Μέσα από την πλήρη απαξίωση και εξαθλίωση πρώτα. Για να αισθανθούν ότι είναι δυνατοί. Βγάζουν την δύναμη τους πάνω μας για να κρύψουν ότι είναι τα τσουτσέκια της Ευρώπης.
Είναι προδότες! Είμαστε δειλοί! ΘΥΜΗΣΟΥ ότι ο θάνατος θα μας βρει στα πεζοδρόμια. Όπως και να έχει. Ο θάνατος που αυτοί θέλουν φοράει μαύρη κάπα και κρατάει δρεπάνι. Θερίζει ανθρώπους. Ο θάνατος που επιλέγουμε εμείς φοράει κόκκινα και σκοτώνει ότι μας ατιμάζει. Ο Θάνατος που επιλέγουμε εμείς φοράει για κάπα την ζωή που μας αξίζει.
Ορμά μπροστά για να αρπάξει όλα όσα μας πήραν.
Απλά εμείς θα επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε. Θα είναι ατιμωτικός ή ηρωικός? Ας μην τους αφήσουμε τουλάχιστον αυτή την επιλογή. Όλα μας τα πήραν.
Ας επιλέξουμε τουλάχιστον ένα τέλος που αρμόζει σε έναν λαό με λαμπρή ιστορία.
Στον Καιάδα, ο οικονομικά καχεκτικός και ανάπηρος λαός!!!
Στον Καιάδα ο Έλληνας που δεν μπορεί να πληρώσει. Το κράτος για να διασφαλίσει την ευγονική φυλή, θα μας αφανίσει εμάς τους κακομοίρηδες που καταστρέφουμε το image του κράτους.
Χρειάζονται τους έχοντες μόνο και τους κατέχοντες. Από εμάς θα κρατήσουν όσοι τους είμαστε χρήσιμοι για να υπηρετούμε ως σκλάβοι τα μεγάλα αφεντικά. Αλλά να μη ζητάμε και πολλά. Φτάνει που μας προσφέρουν ένα τόπο για να μείνουμε.
Μια πατρίδα? ένα κάτι που δεν ξέρω πως να το ονομάσω.
Ο οικονομικά ανάπηρος, τους είναι εντελώς άχρηστος, τι να τον κάνουν αν δεν μπορεί να πληρώσει τα σχέδια που έκαναν οι ισχυροί της γης και αυτοί τα υιοθέτησαν, άβουλοι και προδότες της πατρίδας που τους γέννησε.
Και έρχονται τώρα αυτοί οι επικίνδυνοι δολοφόνοι ενός λαού, να μας πουν ότι πρέπει μόνον να πληρώνουμε, ΜΟΝΟ!!!, χωρίς το κράτος να δίνει τίποτα. Να πληρώνουμε τα νοσοκομεία για την νοσηλεία μας, για να σωθούν, να πληρώνουμε τις τράπεζες για να σωθούν και να μπορούν να μας πίνουν το αίμα ανεμπόδιστα.
Να σώσουμε τα βαμπίρ για να μας δαγκώνουν καλύτερα.
Σώνουμε ένα κράτος άπονο, ένα κράτος δήμιο και σκοτώνουμε τον λαό του. Τον ανάπηρο λαό του, το λαό που αυτοί σακάτεψαν. Και τον ρίχνουν στο Καιάδα του πεζοδρομίου. Στα χωνευτήρια των νεκροταφείων, γιατί ούτε ένα αξιοπρεπή θάνατο δεν χαλαλίζουν για εμάς.
Άστεγοι, άποροι, θα πεθαίνουμε στους δρόμους καθώς αξίζει σε έναν δειλό λαό. Δίχως να χρειαστεί να βάλουν το πιστόλι στο κρόταφο, θα ξεμπερδέψουν από εμάς ανώδυνα.
Και όσοι αντέξουν δούλοι θα γίνουν στα σκλαβοπάζαρα της βόρειας μαμάς Ευρώπης. Οι λίγοι και οι εκλεκτοί, οι μαθημένοι να λυγάνε την μέση τους και να προσκυνάνε, θα επιζήσουν.
Οι προσκυνητές της δόξας και του χρήματος θα επιζήσουν.
ΟΙ φοβισμένοι, τα ποντίκια, θα σωθούν, κρυμμένοι στην ανυπαρξία τους, στην απραξία τους, στην τρομάρα τους. Και θα βγουν μετά θριαμβευτές ως επιζήσαντες πατώντας πάνω στα πτώματα μας, κλωτσώντας τα στην άκρη, για να κάνουν τον γύρο του θριάμβου πανηγυρίζοντας.
Ο Καιάδας μας περιμένει. Είναι αποφασισμένοι. Γυρεύουν την εξόντωση μας. Μέσα από την πλήρη απαξίωση και εξαθλίωση πρώτα. Για να αισθανθούν ότι είναι δυνατοί. Βγάζουν την δύναμη τους πάνω μας για να κρύψουν ότι είναι τα τσουτσέκια της Ευρώπης.
Είναι προδότες! Είμαστε δειλοί! ΘΥΜΗΣΟΥ ότι ο θάνατος θα μας βρει στα πεζοδρόμια. Όπως και να έχει. Ο θάνατος που αυτοί θέλουν φοράει μαύρη κάπα και κρατάει δρεπάνι. Θερίζει ανθρώπους. Ο θάνατος που επιλέγουμε εμείς φοράει κόκκινα και σκοτώνει ότι μας ατιμάζει. Ο Θάνατος που επιλέγουμε εμείς φοράει για κάπα την ζωή που μας αξίζει.
Ορμά μπροστά για να αρπάξει όλα όσα μας πήραν.
Απλά εμείς θα επιλέξουμε τον τρόπο που θέλουμε. Θα είναι ατιμωτικός ή ηρωικός? Ας μην τους αφήσουμε τουλάχιστον αυτή την επιλογή. Όλα μας τα πήραν.
Ας επιλέξουμε τουλάχιστον ένα τέλος που αρμόζει σε έναν λαό με λαμπρή ιστορία.
