Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Οι δύο δρόμοι της ΔΗΜ.ΑΡ.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη


Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜ.ΑΡ., έχει δύο απαρέγκλιτες προϋποθέσεις: Η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να συμβάλει στην πτώση της κυβέρνησης καταψηφίζοντας τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ακόμη κι αν είναι ο κατά τα άλλα συμπαθής Πάπας Φραγκίσκος ο Πρώτος. Επιπλέον, η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να αποδεχτεί τη βασική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση κατάργηση του Μνημονίου και των τετρακοσίων εφαρμοστικών νόμων του και για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με βασικό προαπαιτούμενο τη διαγραφή μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους.

Τον Φεβρουάριο, τα κόμματα και οι βουλευτές δεν θα ψηφίσουν για Πρόεδρο, θα ψηφίσουν για την παράταση του βίου της κυβέρνησης ή για τον ξαφνικό θάνατό της. Εκείνη την ημέρα, ο καθείς θα διαλέξει στρατόπεδο κι αυτό το έχουν αντιληφθεί όλοι, πρωτίστως δε ο Βενιζέλος, που έθεσε ως όρο για τον διάλογο με τη ΔΗΜ.ΑΡ. τον σεβασμό στον θεσμό του Προέδρου, την υπερψήφιση δηλαδή του προσώπου που θα προτείνει μαζί με τον Σαμαρά. Ορθά έπραξε ο Βαγγέλης, διότι αν τη μια μέρα ο Κουβέλης τον ρίξει από την κυβέρνηση και την επόμενη του ζητήσει εκλογική συνεργασία, θα έχουμε περάσει οριστικώς στην παρδαλή περιοχή του παραλόγου.

Η συμβολή της ΔΗΜ.ΑΡ. στην πτώση της κυβέρνησης είναι συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ για τον διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει μάλιστα να ξεκαθαρίσει τη θέση της νωρίς, από τις αρχές του Φθινοπώρου ει δυνατόν, ώστε να μην δώσει περιθώρια στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο να παίξουν επικοινωνιακά παιχνίδια, ενδεχομένως και με το πρόσωπο του Φώτη Κουβέλη. Αφού ξεκαθαρίσει η υπόθεση της Προεδρικής Εκλογής, πρέπει να τεθεί αμέσως στο τραπέζι η κατάργηση του Μνημονίου από την κυβέρνηση της Αριστεράς. Δεν πρόκειται για παιχνίδι επικοινωνιακό ή για επίδειξη δύναμης, πρόκειται για τη βασική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι των πολιτών, για το όχημα που τον έχει φέρει σε απόσταση αναπνοής από την εξουσία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει την κυβέρνηση με σημαία το Μνημόνιο και μετά κάνει πίσω για να ικανοποιήσει τους όποιους συμμάχους, θα είναι απολύτως ανακόλουθος και αυτοκαταστροφικός.

Δεν είναι εύκολο για τη ΔΗΜ.ΑΡ. να αποδεχτεί την άμεση κατάργηση των Μνημονίων και των νόμων τους, ιδίως εκείνων που έχει ψηφίσει και εφαρμόσει η ίδια, ως κόμμα κυβερνητικό. Για τη ΔΗΜ.ΑΡ., που ακόμη και σήμερα υπερασπίζεται τη συμμετοχή της στην τριμερή ως αναγκαία για τη σωτηρία της χώρας, η απόσταση από την συγκυβέρνηση με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο μέχρι την πλήρη απάρνηση των Μνημονίων είναι μεγάλη και δύσβατη, είναι ωστόσο η μοναδική οδός προς τη διάβαση του Ρουβίκωνα. Αλλιώς, υπάρχει και ο βασιλικός δρόμος προς τις αγκάλες του κεντροαριστερού Βενιζέλου, που μέσα από λογής ζιγκ-ζαγκ, οδηγεί ντουγρού στις αγκάλες του Σαμαρά.

Από την ΑΥΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου