Του Άρη Δαβαράκη
.jpg)
Είναι πολλοί αυτοί που ελπίζανε (και ελπίζουν ακόμα) πως ο πρωθυπουργός που συντονίζει όλο αυτό το τρελοκομείο της «διαπραγμάτευσης» από τη μία, του Πρόεδρου από την άλλη, της διατήρησης μιας ψυχραιμίας σε θέματα που αφορούν χρήματα («θα μας πετάξουν από το ευρώ», «Θα κλείσουν οι τράπεζες», «πάμε σούμπιτοι για δραχμούλα») συν πολλά άλλα εσωκομματικά και μη, κάποια στιγμή θα την έκανε την γκάφα την χοντρή χάνοντας την ψυχραιμία του – αποδεικνύοντας έτσι (επιτέλους!) πόσο σοφοί είναι οι δεινόσαυροι που εξαρχής τον είδαν σαν «αριστερή παρένθεση».
Δεν τους την έκανε την χάρη. Ο Αβραμόπουλος με πολλή ψυχραιμία έγινε Παυλόπουλος, ο αγριευτικός Σόϊμπλε πήρε την απάντησή του ωραία και μετρημένα, δεν «θυμώσαμε», δεν βγήκαμε από τα ρούχα μας με τα «χαρτιά» - drafts να τα πούμε; - που μεταμορφώνονταν μπροστά στα μάτια μας και η Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου εκτός από ορκωμοσία Προέδρου μεγάλης κοινοβουλευτικής αποδοχής (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αγκαλιασμένη υπό το ουράνιο βλέμμα του Εθνάρχη Καραμανλή να «χαμογελά από εκεί πάνω» όπως είπε και ο αγαπητότατος Νικήτας), μας βρίσκει να προχωράμε την διαπραγμάτευση (που «μόλις άρχισε» όπως μάθαμε πια να λέμε όλοι) ζητώντας «παράταση της δανειακής σύμβασης για ένα εξάμηνο».
Μια χαρά αν σκεφτεί κανείς πως ούτε τέσσερις εβδομάδες δεν είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας – και παρά το αντάρτικο εναντίον του από χίλιες μεριές, μάλλον δυναμώνει και ισχυροποιείται το ηγετικό προφίλ του (που θα είναι για τα δικά μας εθνικά συμφέροντα ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο τα επόμενα χρόνια, μην το υποτιμάτε). Δεν λέω ότι τον «πολεμάνε» συντονισμένα, θα ήταν και υπερβολή και ψέμα. Δεν έχουν προλάβει να συντονιστούν ούτε οι εδώ ούτε οι εκεί. Έχει και αυτό το «εναλλακτικό» ο Αλέξης Τσίπρας, από τη μια φοράει την λευκή ποσέτα (το μαντηλάκι στο σακάκι) χαμογελώντας γλυκά σαν αθώος έφηβος (οπότε λέει η κάθε κουφάλα Μέρκελ «αυτόν θα τον κάνω μια χαψιά, είναι χαζό») και από την άλλη εργάζεται σκληρά και συντονισμένα για να «ελέγξει το ίλιγγο» που λένε και οι Γάλλοι («maitriser le vertige») και να μην απογοητεύσει τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ελπίζουν σ’ αυτόν και την «ομάδα» του – άσχετα πια αν τον ψήφισαν ή όχι.
Ο Βαρουφάκης από την άλλη, διαφορετικού χαρακτήρα άνθρωπος, όρμησε σαν ταύρος στο γυαλάδικο και είχαμε πολλές εκδορές και ταχυκαρδίες – μέχρι και μερκουροχρώμ ζήτησαν κάποια στιγμή στα Eurogroup γιατί τους έτσουξε πολύ και σκιάχτηκαν από τις γρατζουνιές. Άλλο approach. Το λέει και το τραγούδι, είναι ύμνος, είναι οδηγός, είναι πνευματικό μονοπάτι: Be yourself no matter what they say. Τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά και προκειμένου να πάει να ραφτεί ο άνθρωπος φόρεσε ότι είχε και πήγε –επειγόντως και μόλις ορκίστηκε υπουργός - να μιλήσει και να συνεννοηθεί όπως καλύτερα ξέρει. Αν τον Τσίπρα η Μέρκελ τον θεώρησε στην αρχή μεζεδάκι, ο Βαρουφάκης της έκοψε την όρεξη. Όχι ότι αυτή ντύνεται ωραία (σαν την Λαγκάρντ ας πούμε) αλλά έχει μια στολή επιλέξει (ίσως από την εποχή του σιδηρού παραπετάσματος ακόμη) και την φοράει βρέξει χιονίσει. Την τρόμαξε αυτή η ανεξέλεγκτη (ενδυματολογικά) επιδρομή αυτού του Έλληνα με το ξυρισμένο κεφάλι και με το αμερικάνικο approach. Και αν τρόμαξε μία την Μέρκελ, ο Σόϊμπλε ταράχτηκε πάρα πολύ – αν σκεφτεί κανείς ότι η γκαρνταρόμπα του αποτελείται από δέκα μαύρα κοστούμια, και τριάντα άσπρα πουκάμισα συν εκατόν πενήντα γραβάτες από γκρί-νουάρ εως νουάρ σκέτο. Όλα αυτά τα δερμάτινα και οι μπότες και τα φουλάρια, και οι χειρονομίες και τα χαμόγελα και η «άνεση» αυτού του (αχαρακτήριστου) νέου υπουργού οικονομικών της Ελλάδας τον αποδιοργάνωσαν πλήρως και αναγκάστηκε ο δυστυχής να καταφύγει στην χειρότερη εκδοχή του εαυτού του και να ταμπουρωθεί εκεί πίσω: «Λυπάμαι τους Έλληνες που εξέλεξαν μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση». Αν δάγκωνε κατά λάθος τη γλώσσα του την ώρα που τόλεγε αυτό θα δηλητηριαζότανε από το πολύ φαρμάκι.
Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και βαθύτερα πόσο πολύ έχουμε αλλάξει μέσα σε τρεισήμισι βδομάδες. Καμία σχέση. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη χώρα.
Και που είσαι ακόμα, ε;
Να σας θυμίσω πως όλα αυτά δεν είναι παρα η αρχή της διαπραγμάτευσης!
Από toportal
Είναι πολλοί αυτοί που ελπίζανε (και ελπίζουν ακόμα) πως ο πρωθυπουργός που συντονίζει όλο αυτό το τρελοκομείο της «διαπραγμάτευσης» από τη μία, του Πρόεδρου από την άλλη, της διατήρησης μιας ψυχραιμίας σε θέματα που αφορούν χρήματα («θα μας πετάξουν από το ευρώ», «Θα κλείσουν οι τράπεζες», «πάμε σούμπιτοι για δραχμούλα») συν πολλά άλλα εσωκομματικά και μη, κάποια στιγμή θα την έκανε την γκάφα την χοντρή χάνοντας την ψυχραιμία του – αποδεικνύοντας έτσι (επιτέλους!) πόσο σοφοί είναι οι δεινόσαυροι που εξαρχής τον είδαν σαν «αριστερή παρένθεση».
Δεν τους την έκανε την χάρη. Ο Αβραμόπουλος με πολλή ψυχραιμία έγινε Παυλόπουλος, ο αγριευτικός Σόϊμπλε πήρε την απάντησή του ωραία και μετρημένα, δεν «θυμώσαμε», δεν βγήκαμε από τα ρούχα μας με τα «χαρτιά» - drafts να τα πούμε; - που μεταμορφώνονταν μπροστά στα μάτια μας και η Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου εκτός από ορκωμοσία Προέδρου μεγάλης κοινοβουλευτικής αποδοχής (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση αγκαλιασμένη υπό το ουράνιο βλέμμα του Εθνάρχη Καραμανλή να «χαμογελά από εκεί πάνω» όπως είπε και ο αγαπητότατος Νικήτας), μας βρίσκει να προχωράμε την διαπραγμάτευση (που «μόλις άρχισε» όπως μάθαμε πια να λέμε όλοι) ζητώντας «παράταση της δανειακής σύμβασης για ένα εξάμηνο».
Μια χαρά αν σκεφτεί κανείς πως ούτε τέσσερις εβδομάδες δεν είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας – και παρά το αντάρτικο εναντίον του από χίλιες μεριές, μάλλον δυναμώνει και ισχυροποιείται το ηγετικό προφίλ του (που θα είναι για τα δικά μας εθνικά συμφέροντα ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο τα επόμενα χρόνια, μην το υποτιμάτε). Δεν λέω ότι τον «πολεμάνε» συντονισμένα, θα ήταν και υπερβολή και ψέμα. Δεν έχουν προλάβει να συντονιστούν ούτε οι εδώ ούτε οι εκεί. Έχει και αυτό το «εναλλακτικό» ο Αλέξης Τσίπρας, από τη μια φοράει την λευκή ποσέτα (το μαντηλάκι στο σακάκι) χαμογελώντας γλυκά σαν αθώος έφηβος (οπότε λέει η κάθε κουφάλα Μέρκελ «αυτόν θα τον κάνω μια χαψιά, είναι χαζό») και από την άλλη εργάζεται σκληρά και συντονισμένα για να «ελέγξει το ίλιγγο» που λένε και οι Γάλλοι («maitriser le vertige») και να μην απογοητεύσει τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ελπίζουν σ’ αυτόν και την «ομάδα» του – άσχετα πια αν τον ψήφισαν ή όχι.
Ο Βαρουφάκης από την άλλη, διαφορετικού χαρακτήρα άνθρωπος, όρμησε σαν ταύρος στο γυαλάδικο και είχαμε πολλές εκδορές και ταχυκαρδίες – μέχρι και μερκουροχρώμ ζήτησαν κάποια στιγμή στα Eurogroup γιατί τους έτσουξε πολύ και σκιάχτηκαν από τις γρατζουνιές. Άλλο approach. Το λέει και το τραγούδι, είναι ύμνος, είναι οδηγός, είναι πνευματικό μονοπάτι: Be yourself no matter what they say. Τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά και προκειμένου να πάει να ραφτεί ο άνθρωπος φόρεσε ότι είχε και πήγε –επειγόντως και μόλις ορκίστηκε υπουργός - να μιλήσει και να συνεννοηθεί όπως καλύτερα ξέρει. Αν τον Τσίπρα η Μέρκελ τον θεώρησε στην αρχή μεζεδάκι, ο Βαρουφάκης της έκοψε την όρεξη. Όχι ότι αυτή ντύνεται ωραία (σαν την Λαγκάρντ ας πούμε) αλλά έχει μια στολή επιλέξει (ίσως από την εποχή του σιδηρού παραπετάσματος ακόμη) και την φοράει βρέξει χιονίσει. Την τρόμαξε αυτή η ανεξέλεγκτη (ενδυματολογικά) επιδρομή αυτού του Έλληνα με το ξυρισμένο κεφάλι και με το αμερικάνικο approach. Και αν τρόμαξε μία την Μέρκελ, ο Σόϊμπλε ταράχτηκε πάρα πολύ – αν σκεφτεί κανείς ότι η γκαρνταρόμπα του αποτελείται από δέκα μαύρα κοστούμια, και τριάντα άσπρα πουκάμισα συν εκατόν πενήντα γραβάτες από γκρί-νουάρ εως νουάρ σκέτο. Όλα αυτά τα δερμάτινα και οι μπότες και τα φουλάρια, και οι χειρονομίες και τα χαμόγελα και η «άνεση» αυτού του (αχαρακτήριστου) νέου υπουργού οικονομικών της Ελλάδας τον αποδιοργάνωσαν πλήρως και αναγκάστηκε ο δυστυχής να καταφύγει στην χειρότερη εκδοχή του εαυτού του και να ταμπουρωθεί εκεί πίσω: «Λυπάμαι τους Έλληνες που εξέλεξαν μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση». Αν δάγκωνε κατά λάθος τη γλώσσα του την ώρα που τόλεγε αυτό θα δηλητηριαζότανε από το πολύ φαρμάκι.
Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ όλο και βαθύτερα πόσο πολύ έχουμε αλλάξει μέσα σε τρεισήμισι βδομάδες. Καμία σχέση. Νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη χώρα.
Και που είσαι ακόμα, ε;
Να σας θυμίσω πως όλα αυτά δεν είναι παρα η αρχή της διαπραγμάτευσης!
Από toportal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου