Της Παναγιώτας Μπλέτα
Αυτές τις ημέρες διεξάγονται κρίσιμες διαπραγματεύσεις της Κυβέρνησης με την Ευρωπαική Επιτροπή, που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας.
Ο πρωθυπουργός έχοντας κάνει έναν επίπονο κύκλο συνομιλιών, κάθεται στο τραπέζι με τους εταίρους και προσπαθεί να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, προκειμένου η χώρα να διεκδικήσει αυτά που της ανήκουν οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά.
Η υποβασταζόμενη Ελλάδα, από τον πρωθυπουργό, προσπαθεί να βρει το δρόμο της στο νοσοκομείο, προτού αφήσει την τελευταία της πνοή στα σκαλιά της Ευρωπαικής Ένωσης.
Την ίδια στιγμή, οι προγραμματικές δηλώσεις της καινούργιας Κυβέρνησης έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση φρενίτιδας, στους περισσότερους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους. Η αναφορά τους στην πραγματιστική προσέγγιση της φοροδιαφυγής, του οικονομικού εγκλήματος και της διαπλοκής με τα πολιτικά πρόσωπα, τα media και τις παράγωγες επικοινωνιακές τους ακτίνες, έχει δυναμιτίσει το κλίμα και παράγει κυκλοθυμικές αντιδράσεις, από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο στην Ελλάδα.
Πολιτικοί που θεωρούν ότι έχουν χάσει το ρόλο του παράγοντα, διότι με τις νέες συνθήκες καταργείται ο πολιτικός παραγοντισμός, υψώνουν κορώνες και κατά Τσίπρα και Βαρουφάκη και επιδίδονται σε υβριστικούς επιθετικούς προσδιορισμούς, όχι μόνο κατά των προαναφερθέντων, αλλά και κατά του ελληνικού λαού, που συμπορεύεται με μια κυβέρνηση, που τολμάει να αλλάξει την πεπατημένη.
Οικονομικοί παράγοντες που φοβούνται για τα οικονομικά σκάνδαλα, που θα βγουν στην επιφάνεια, για την κουτάλα που έγινε κουταλάκι, κρύβονται επιμελώς κάτω από τον μανδύα των επικοινωνιακών τους εργαλείων και προωθούν επικοινωνιακούς «εκτελεστές» της κοινής γνώμης, που όμως δεν εκβιάζεται πια.
Εκπομπές και εκπομπίσκοι, προσπαθούν να παρουσιάσουν ακόμη και την έκφραση συμμετοχής του λαού στα πολιτικά δρώμενα, μέσω συγκεντρώσεων, ως απόχρωση ρεβανσισμού μιας αριστερής κυβέρνησης, γελοιοποιώντας το δυναμικότερο όπλο του λαού, το δικαίωμα του να διαδηλώνει για τα αιτήματα του.
Γνωστές τηλεπερσόνες, προσπαθούν να νοθεύσουν την αντίληψη που έχει ο κόσμος, η οποία καταγράφηκε και στις πρόσφατες εκλογές, για την επανάσταση των νέων γενιών απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο και την πίστη τους στη σημερινή κυβέρνηση.
Ακροβολισμένοι σχολιαστές εξαπολύοντας φοβική ρητορική, προσπαθούν να μειώσουν τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης , η οποία συντάσσεται σχεδόν καθολικά με την διερεύνηση μιας καλύτερης προοπτικής για τη χώρα.
Συνολικά, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες έχουν αφοσιωθεί σε έναν αγώνα αντίπλευσης με την κυβέρνηση, προσπαθώντας τα διασώσουν τα συμφέροντα τους που κινδυνεύουν, χρησιμοποιώντας ένα τσούρμο αφομοιωμένων και οικονομικά αναλώσιμων πομπανθρώπων, προκειμένου να διχάσουν το λαό και να απασφαλίσουν την ασφαλιστική δικλείδα της Κυβέρνησης. Στόχος, να δημιουργηθεί ένα εσωτερικό μέτωπο, που παράλληλα με το εξωτερικό θα αποσταθεροποιήσει την Κυβέρνηση και θα τη ρίξει. Στόχος, ένα βελούδινο πραξικόπημα…
Τα σύγχρονα προβοκάτσια όμως σε έναν λαό, που δεν χρειάζεται πλέον σίδερα και αστυνομία για να διαδηλώνει, στα πλαίσια της τάξης, προκαλούν μάλλον αντίδραση παρά συμβιβασμό. Γιατί αντιλαμβάνεται, ότι από τότε που εφευρέθηκε ο συμβιβασμός ενοχοποιήθηκε το δίκαιο, άρα και η διεκδίκησή του…
Και αυτό αποτελεί και το ανταγωνιστικό και άρρηκτο πλεονέκτημα μιας Κυβέρνησης, που έχει κάνει επιστήμη να συνδιαλέγεται με το λαό στο πεζοδρόμιο. Η θωράκισή της είναι δε, ότι καθοδηγείται και από αυτόν.
Γνωρίζοντας τα όλα αυτά, η Κυβέρνηση, κατέβασε το λαό στο πεζοδρόμιο, σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο, σαν άγρυπνο παρατηρητή των διαπραγματεύσεων και ορατό συνδιαπραγματευτή στην άλλη πλευρά, προκειμένου να προστατεύσει την όποια διαπραγμάτευση γίνει στο όνομα του, ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό.
Και αυτή αποτελεί την εξοχότερη πολιτική στρατηγική, που έχω αντιμετωπίσει ποτέ. Γιατί χρησιμοποιεί πρωτοποριακά εργαλεία υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης, που μπορούν να επηρεάσουν ακόμη και αυτό το αποτέλεσμα, καθιστώντας την ανίκητη.
Ο πρωθυπουργός έχοντας κάνει έναν επίπονο κύκλο συνομιλιών, κάθεται στο τραπέζι με τους εταίρους και προσπαθεί να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, προκειμένου η χώρα να διεκδικήσει αυτά που της ανήκουν οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά.
Η υποβασταζόμενη Ελλάδα, από τον πρωθυπουργό, προσπαθεί να βρει το δρόμο της στο νοσοκομείο, προτού αφήσει την τελευταία της πνοή στα σκαλιά της Ευρωπαικής Ένωσης.
Την ίδια στιγμή, οι προγραμματικές δηλώσεις της καινούργιας Κυβέρνησης έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση φρενίτιδας, στους περισσότερους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους. Η αναφορά τους στην πραγματιστική προσέγγιση της φοροδιαφυγής, του οικονομικού εγκλήματος και της διαπλοκής με τα πολιτικά πρόσωπα, τα media και τις παράγωγες επικοινωνιακές τους ακτίνες, έχει δυναμιτίσει το κλίμα και παράγει κυκλοθυμικές αντιδράσεις, από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο στην Ελλάδα.
Πολιτικοί που θεωρούν ότι έχουν χάσει το ρόλο του παράγοντα, διότι με τις νέες συνθήκες καταργείται ο πολιτικός παραγοντισμός, υψώνουν κορώνες και κατά Τσίπρα και Βαρουφάκη και επιδίδονται σε υβριστικούς επιθετικούς προσδιορισμούς, όχι μόνο κατά των προαναφερθέντων, αλλά και κατά του ελληνικού λαού, που συμπορεύεται με μια κυβέρνηση, που τολμάει να αλλάξει την πεπατημένη.
Οικονομικοί παράγοντες που φοβούνται για τα οικονομικά σκάνδαλα, που θα βγουν στην επιφάνεια, για την κουτάλα που έγινε κουταλάκι, κρύβονται επιμελώς κάτω από τον μανδύα των επικοινωνιακών τους εργαλείων και προωθούν επικοινωνιακούς «εκτελεστές» της κοινής γνώμης, που όμως δεν εκβιάζεται πια.
Εκπομπές και εκπομπίσκοι, προσπαθούν να παρουσιάσουν ακόμη και την έκφραση συμμετοχής του λαού στα πολιτικά δρώμενα, μέσω συγκεντρώσεων, ως απόχρωση ρεβανσισμού μιας αριστερής κυβέρνησης, γελοιοποιώντας το δυναμικότερο όπλο του λαού, το δικαίωμα του να διαδηλώνει για τα αιτήματα του.
Γνωστές τηλεπερσόνες, προσπαθούν να νοθεύσουν την αντίληψη που έχει ο κόσμος, η οποία καταγράφηκε και στις πρόσφατες εκλογές, για την επανάσταση των νέων γενιών απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο και την πίστη τους στη σημερινή κυβέρνηση.
Ακροβολισμένοι σχολιαστές εξαπολύοντας φοβική ρητορική, προσπαθούν να μειώσουν τα αντανακλαστικά της κοινής γνώμης , η οποία συντάσσεται σχεδόν καθολικά με την διερεύνηση μιας καλύτερης προοπτικής για τη χώρα.
Συνολικά, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες έχουν αφοσιωθεί σε έναν αγώνα αντίπλευσης με την κυβέρνηση, προσπαθώντας τα διασώσουν τα συμφέροντα τους που κινδυνεύουν, χρησιμοποιώντας ένα τσούρμο αφομοιωμένων και οικονομικά αναλώσιμων πομπανθρώπων, προκειμένου να διχάσουν το λαό και να απασφαλίσουν την ασφαλιστική δικλείδα της Κυβέρνησης. Στόχος, να δημιουργηθεί ένα εσωτερικό μέτωπο, που παράλληλα με το εξωτερικό θα αποσταθεροποιήσει την Κυβέρνηση και θα τη ρίξει. Στόχος, ένα βελούδινο πραξικόπημα…
Τα σύγχρονα προβοκάτσια όμως σε έναν λαό, που δεν χρειάζεται πλέον σίδερα και αστυνομία για να διαδηλώνει, στα πλαίσια της τάξης, προκαλούν μάλλον αντίδραση παρά συμβιβασμό. Γιατί αντιλαμβάνεται, ότι από τότε που εφευρέθηκε ο συμβιβασμός ενοχοποιήθηκε το δίκαιο, άρα και η διεκδίκησή του…
Και αυτό αποτελεί και το ανταγωνιστικό και άρρηκτο πλεονέκτημα μιας Κυβέρνησης, που έχει κάνει επιστήμη να συνδιαλέγεται με το λαό στο πεζοδρόμιο. Η θωράκισή της είναι δε, ότι καθοδηγείται και από αυτόν.
Γνωρίζοντας τα όλα αυτά, η Κυβέρνηση, κατέβασε το λαό στο πεζοδρόμιο, σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλο τον κόσμο, σαν άγρυπνο παρατηρητή των διαπραγματεύσεων και ορατό συνδιαπραγματευτή στην άλλη πλευρά, προκειμένου να προστατεύσει την όποια διαπραγμάτευση γίνει στο όνομα του, ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό.
Και αυτή αποτελεί την εξοχότερη πολιτική στρατηγική, που έχω αντιμετωπίσει ποτέ. Γιατί χρησιμοποιεί πρωτοποριακά εργαλεία υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης, που μπορούν να επηρεάσουν ακόμη και αυτό το αποτέλεσμα, καθιστώντας την ανίκητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου