Του Θανάση Καρτερού
Δείτε τώρα τι γίνεται. Η γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας, από πεταμένο στον κάλαθο των δανειστών χαρτί, έχει αναδειχτεί σε κρίσιμο παράγοντα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Και της δημιουργίας συμμαχιών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της διεθνούς σκηνής. Και της ανάδειξης εν γένει της χώρας μας σε διεθνή "παίκτη", που αξιοποιεί τις δυνατότητές του και τις αντιθέσεις των Μεγάλων, για να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα προς όφελός του. Που πάει να πει, και προς όφελός μας.
Όποιος δεν το βλέπει αυτό πάσχει από σοβαρή πολιτική μυωπία. Ακόμα χειρότερα, όποιος το βλέπει και το υποτιμά, ή το διαστρεβλώνει με όρους ρωσικής αρκούδας και άλλα βλακώδη. Πάντως το βλέπει ο Ομπάμα. Το βλέπει ο Πούτιν. Το βλέπει η Μέρκελ. Το βλέπουν οι Ευρωπαίοι, συντηρητικοί ή όχι, για να εκφράσουν "ανησυχίες" για την ελληνική στάση. Φοβούνται, λένε κάποιοι Γερμανοί παλαιάς πολιτικής κοπής, μήπως ο Τσίπρας πέσει στην αγκαλιά του Πούτιν. Για τους δικούς τους έρωτες με τη ρωσική αρκούδα φυσικά δεν ανησυχούν.
Θα κρίνουν οι εν γένει ειδικοί το ειδικό βάρος των συμφωνιών του Πούτιν με τον Τσίπρα στη Μόσχα. Για τους μη ειδικούς όμως, ένα είναι ειδικώς ηλίου φαεινότερο: Η Ελλάδα με τη σημερινή κυβέρνηση δίνει διεθνές παρών. Όχι ως επαίτης δανεικών, παρίας, πρόθυμος μεταφραστής αποφάσεων που άλλοι παίρνουν, αλλά ως χώρα που δρα, παίρνει πρωτοβουλίες, διεκδικεί. Κι αυτό, μέσα σε μόλις δυο μήνες διακυβέρνησης και μάλιστα από ανθρώπους "άπειρους και ερασιτέχνες", πρέπει να είσαι πολύ τούβλο για να μην καταλάβεις τι χτίζει για το αύριο.
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που προτιμούν τις θεωρίες συνωμοσίας και τις λοταρίες ανοησίας. Τη στιγμή που ο Τσίπρας βρίσκεται στη Μόσχα, αυτοί ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα των τηλεοπτικών σποτ της Ζωής. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ανοίγεται στο πέλαγος των διεθνών συσχετισμών, αυτοί ψάχνουν τον ένατο απ' τους οχτώ επειδή ο Βαρουφάκης δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει την πρόθεση να γίνει μπαταχτσής. Και να το δείτε ότι τελικώς θα καταλήξουν πως άνθρακες ήταν και ο θησαυρός της Μόσχας.
Έτσι όμως θα πάει. Είναι φυσικό. Σε μια εποχή που οι ορίζοντες μεγαλώνουν, κάποιοι αισθάνονται μικροί. Είναι μικροί. Και συμπεριφέρονται ως μικροί...
Δείτε τώρα τι γίνεται. Η γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας, από πεταμένο στον κάλαθο των δανειστών χαρτί, έχει αναδειχτεί σε κρίσιμο παράγοντα της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους. Και της δημιουργίας συμμαχιών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της διεθνούς σκηνής. Και της ανάδειξης εν γένει της χώρας μας σε διεθνή "παίκτη", που αξιοποιεί τις δυνατότητές του και τις αντιθέσεις των Μεγάλων, για να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα προς όφελός του. Που πάει να πει, και προς όφελός μας.
Όποιος δεν το βλέπει αυτό πάσχει από σοβαρή πολιτική μυωπία. Ακόμα χειρότερα, όποιος το βλέπει και το υποτιμά, ή το διαστρεβλώνει με όρους ρωσικής αρκούδας και άλλα βλακώδη. Πάντως το βλέπει ο Ομπάμα. Το βλέπει ο Πούτιν. Το βλέπει η Μέρκελ. Το βλέπουν οι Ευρωπαίοι, συντηρητικοί ή όχι, για να εκφράσουν "ανησυχίες" για την ελληνική στάση. Φοβούνται, λένε κάποιοι Γερμανοί παλαιάς πολιτικής κοπής, μήπως ο Τσίπρας πέσει στην αγκαλιά του Πούτιν. Για τους δικούς τους έρωτες με τη ρωσική αρκούδα φυσικά δεν ανησυχούν.
Θα κρίνουν οι εν γένει ειδικοί το ειδικό βάρος των συμφωνιών του Πούτιν με τον Τσίπρα στη Μόσχα. Για τους μη ειδικούς όμως, ένα είναι ειδικώς ηλίου φαεινότερο: Η Ελλάδα με τη σημερινή κυβέρνηση δίνει διεθνές παρών. Όχι ως επαίτης δανεικών, παρίας, πρόθυμος μεταφραστής αποφάσεων που άλλοι παίρνουν, αλλά ως χώρα που δρα, παίρνει πρωτοβουλίες, διεκδικεί. Κι αυτό, μέσα σε μόλις δυο μήνες διακυβέρνησης και μάλιστα από ανθρώπους "άπειρους και ερασιτέχνες", πρέπει να είσαι πολύ τούβλο για να μην καταλάβεις τι χτίζει για το αύριο.
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που προτιμούν τις θεωρίες συνωμοσίας και τις λοταρίες ανοησίας. Τη στιγμή που ο Τσίπρας βρίσκεται στη Μόσχα, αυτοί ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα των τηλεοπτικών σποτ της Ζωής. Τη στιγμή που η κυβέρνηση ανοίγεται στο πέλαγος των διεθνών συσχετισμών, αυτοί ψάχνουν τον ένατο απ' τους οχτώ επειδή ο Βαρουφάκης δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν έχει την πρόθεση να γίνει μπαταχτσής. Και να το δείτε ότι τελικώς θα καταλήξουν πως άνθρακες ήταν και ο θησαυρός της Μόσχας.
Έτσι όμως θα πάει. Είναι φυσικό. Σε μια εποχή που οι ορίζοντες μεγαλώνουν, κάποιοι αισθάνονται μικροί. Είναι μικροί. Και συμπεριφέρονται ως μικροί...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου