Άρης
Καταρχάς εννοείται πως η αποχή θα είναι η πρώτη δύναμη των εκλογών.
Εξάλλου και όσοι πάνε να ψηφίσουν, δεν έχουν ιδέα τι να ψηφίσουν.
Πάντως, όλα όσα ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία έχουν υπεραναλυθεί αυτά τα πέντε χρόνια με το παραπάνω.
Δεν σου φταίνε οι πολιτικοί, αν τρέφεις ακόμα αυταπάτες για το ευρώ.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται κολλημένη στο στάδιο της κατάθλιψης, αν και μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι βρίσκεται στο στάδιο της μη αποδοχής (καλά μικρή ουσία έχει τώρα αυτό).
Αλλά όχι για πολύ.
Όταν εκτιμούσα πως το δημοψήφισμα θα φέρει ραγδαίες εξελίξεις, αυτό εννοούσα.
Το δημοψήφισμα σπρώχνει την ελληνική κοινωνία με το ζόρι στο τελευταίο στάδιο του πένθους, την αποδοχή.
“Ηδη, το πολιτικό σύστημα έχει πατήσει γκάζι και αποσαθρώνεται ταχύτατα.
Και ο πολίτης δεν μπορεί να χρησιμοποιεί άλλο τη δικαιολογία του παραπλανημένου.
Μετά από αυτό το καλοκαίρι, η ελληνική κοινωνία τίθεται πλέον προ των ευθυνών της (δεν μιλάω για τις εκλογές).
Και δεν μπορεί να την σκαπουλάρει, τα ψέμματα τελείωσαν.
Όσο παιδικό και αν είναι το μυαλό της, τώρα μπήκε για τα καλά στον κόσμο των μεγάλων.
Είναι υποχρεωμένη να ωριμάσει, δεν θα της φέρονται πια σαν παιδί.
Η απογοήτευση είναι υγιές ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά ούτε εκεί θα μπορέσουμε να βρούμε καταφύγιο.
Δεν μπορεί κανείς να πει «δεν αναλαμβάνω την ευθύνη».
Ποια ευθύνη δεν αναλαμβάνεις;
Την ευθύνη να προστατεύσεις το σπίτι σου, την οικογένεια σου, τον τόπο σου, τον συνάνθρωπο σου, το δικαίωμα στην ευημερία;
Θα σε πατήσουν κάτω με ή χωρίς τη συγκατάθεση σου, είτε είσαι κουρασμένος ή όχι, είτε φταις ή όχι.
Είσαι σίγουρος πως θα τη γλιτώσεις αν είσαι φρόνιμος;
Για ξανασκέψου το.
Εντωμεταξύ, η πλήρης απουσία ενός πολιτικού συστήματος που να εκφράζει τον ελληνικό λαό, σημαίνει μονάχα ένα πράγμα.
Αλέξη, Βαγγέλη και λοιποί: τις πιο όμορφες σας μέρες δεν τις ζήσατε ακόμη.
Αυτό σας το εγγυώμαι.
Επίσης, η Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε να κατέβει χωριστά από το ΣΥΡΙΖΑ (ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα), αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να την ψηφίσω.
Αν πάω να ψηφίσω, θα το ρίξω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επειδή έχει ωραία κορίτσια.
Το παραδέχομαι, σε αντίθεση με την πλειονότητα του εκλογικού σώματος, εγώ ψηφίζω για ιδιοτελείς λόγους και ασυναίσθητα.
Αλλά μπορεί και να μην πάω, δεν πίστευα ποτέ στις αστικές εκλογές (συγγνώμη κούκλες).
Με αφήνουν αδιάφορο, καθώς δεν μπορεί να αποκαλείς δημοκρατική διαδικασία τις εκλογές σε μια χώρα που δεν έχει δημοκρατία.
Κουράστηκα με τις προσωπικές μας δικαιολογίες, περισσότερο απ” όλα με το «δεν ασχολούμαι με την πολιτική».
Όλος ο κόσμος έχει πολιτική στάση, μηδενός εξαιρουμένου.
“Ολος ο κόσμος έχει πολιτική ιδεολογία και αυτές οι μπαρούφες περί ουδετερότητας α λα φασιστοΠανούση δεν πείθουν εν έτει 2015.
“Ολοι είστε ιδεολόγοι και αφήστε τα σάπια, αναλάβετε επιτέλους το θάρρος της πολιτικής σας αντίληψης, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Τα πάντα στη ζωή μας είναι πολιτικά ζητήματα, από την τιμή του καφέ μέχρι την κατάσταση του πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι.
Όταν γκρινιάζεις για την τιμή του γάλατος κάνεις πολιτική.
Στην πολιτική συμμετέχουμε καθημερινά, είτε το παραδεχόμαστε ή όχι.
Απλά δεν συμμετέχουμε ποτέ στην διαμόρφωση της πολιτικής, δεν λαμβάνουμε ποτέ τις αποφάσεις, επειδή κάτι λεβεντομαλάκες ολιγάρχες πιστεύουν πως η ανθρωπότητα υπάρχει αποκλειστικά για να τους υπηρετεί.
Γι” αυτό η πολιτική γινότανε πάντοτε στους δρόμους.
Και σε όποιον δεν αρέσουν οι δρόμοι, να αντιπροτείνει κάτι καλύτερο και ευχαρίστως να κάνουμε αυτό.
Η δε Αριστερά πρέπει να σταματήσει να χαλάει τόση φαιά ουσία στα πανηγυράκια των εκλογών.
Η Αριστερά πρέπει να κατέβει και να τα κάνει όλα πουτάνα.
“Οταν έχεις απέναντι σου ένα κράτος που κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει την ολιγαρχία τότε δεν κάθεσαι να παλεύεις για μια θέση στα έδρανα μιας χώρας-μπανανίας.
Δεν κάθεσαι στα ίδια έδρανα με όλους εκείνους που έχουν τσαλαπατήσει το δημόσιο συμφέρον, κάθε έννοια δικαιοσύνης και την αξιοπρέπεια όλων μας.
Αν χρειαστεί, ρίχνεις μια τέτοια κυβέρνηση, «σύντροφε» Παναγιώτη.
Αν και θα ρίξουμε πολύ γέλιο όταν θα σε ρωτάνε οι πρώην σύντροφοι συριζαίοι, πού θα βρεις τα λεφτά.
Περιμένω πώς και πώς τη στιγμή που θα ξεστομιστεί, να κάνω νέο συκώτι.
Εν πάση περιπτώσει, από “δω και πέρα θα κριθούμε όλοι και θα κληθούμε όλοι.
Όταν λέμε ότι καλούμαστε να αναλάβουμε πλέον τις ευθύνες μας, αυτό συμπεριλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα.
Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, οι υποχρεώσεις μας απέναντι στις ζωές μας θα παραμένουν οι ίδιες.
Η αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται στις κοινοβουλευτικές κάλπες, λυπάμαι.
Στο ραντεβού με την Ιστορία, δεν μπορούμε να μην πάμε.
Για το τέλος, ένα μεγάλο μπράβο που για άλλη μια φορά δεν πέρασε και ο νόμος για τα ΜΜΕ πριν κλείσει η Βουλή, εντελώς τυχαία.
Όπως είπε ο Χατζηστεφάνου: «Βρε να μην προλάβει η κυβέρνηση να περάσει το νόμο για τα ΜΜΕ. Πολύ μεγάλη ατυχία.»
Πώς προλαβαίνουν ρε παιδί μου να ξεπουλάνε 14 αεροδρόμια, να περνάνε διάταξη για τις συντάξεις, ένα κάρο πολυνομοσχέδια με προαπαιτούμενα, να ψηφίζουν τρίτο μνημόνιο, αλλά να μην βρίσκεται χρόνος για ένα τόσο δα νόμο.
«Μυστήρια» πράγματα.
Καλά μικρό το κακό, θα ψηφιστεί πρώτος-πρώτος την επομένη των εκλογών, δεν έχω καμία αμφιβολία.
Γιατί να έχω, άλλωστε;
Αφού τους σκίσαμε τους ολιγάρχες, όπως τα μνημόνια.
Πιτσιρίκος
Καταρχάς εννοείται πως η αποχή θα είναι η πρώτη δύναμη των εκλογών.
Εξάλλου και όσοι πάνε να ψηφίσουν, δεν έχουν ιδέα τι να ψηφίσουν.
Πάντως, όλα όσα ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία έχουν υπεραναλυθεί αυτά τα πέντε χρόνια με το παραπάνω.
Δεν σου φταίνε οι πολιτικοί, αν τρέφεις ακόμα αυταπάτες για το ευρώ.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται κολλημένη στο στάδιο της κατάθλιψης, αν και μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι βρίσκεται στο στάδιο της μη αποδοχής (καλά μικρή ουσία έχει τώρα αυτό).
Αλλά όχι για πολύ.
Όταν εκτιμούσα πως το δημοψήφισμα θα φέρει ραγδαίες εξελίξεις, αυτό εννοούσα.
Το δημοψήφισμα σπρώχνει την ελληνική κοινωνία με το ζόρι στο τελευταίο στάδιο του πένθους, την αποδοχή.
“Ηδη, το πολιτικό σύστημα έχει πατήσει γκάζι και αποσαθρώνεται ταχύτατα.
Και ο πολίτης δεν μπορεί να χρησιμοποιεί άλλο τη δικαιολογία του παραπλανημένου.
Μετά από αυτό το καλοκαίρι, η ελληνική κοινωνία τίθεται πλέον προ των ευθυνών της (δεν μιλάω για τις εκλογές).
Και δεν μπορεί να την σκαπουλάρει, τα ψέμματα τελείωσαν.
Όσο παιδικό και αν είναι το μυαλό της, τώρα μπήκε για τα καλά στον κόσμο των μεγάλων.
Είναι υποχρεωμένη να ωριμάσει, δεν θα της φέρονται πια σαν παιδί.
Η απογοήτευση είναι υγιές ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά ούτε εκεί θα μπορέσουμε να βρούμε καταφύγιο.
Δεν μπορεί κανείς να πει «δεν αναλαμβάνω την ευθύνη».
Ποια ευθύνη δεν αναλαμβάνεις;
Την ευθύνη να προστατεύσεις το σπίτι σου, την οικογένεια σου, τον τόπο σου, τον συνάνθρωπο σου, το δικαίωμα στην ευημερία;
Θα σε πατήσουν κάτω με ή χωρίς τη συγκατάθεση σου, είτε είσαι κουρασμένος ή όχι, είτε φταις ή όχι.
Είσαι σίγουρος πως θα τη γλιτώσεις αν είσαι φρόνιμος;
Για ξανασκέψου το.
Εντωμεταξύ, η πλήρης απουσία ενός πολιτικού συστήματος που να εκφράζει τον ελληνικό λαό, σημαίνει μονάχα ένα πράγμα.
Αλέξη, Βαγγέλη και λοιποί: τις πιο όμορφες σας μέρες δεν τις ζήσατε ακόμη.
Αυτό σας το εγγυώμαι.
Επίσης, η Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε να κατέβει χωριστά από το ΣΥΡΙΖΑ (ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα), αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να την ψηφίσω.
Αν πάω να ψηφίσω, θα το ρίξω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επειδή έχει ωραία κορίτσια.
Το παραδέχομαι, σε αντίθεση με την πλειονότητα του εκλογικού σώματος, εγώ ψηφίζω για ιδιοτελείς λόγους και ασυναίσθητα.
Αλλά μπορεί και να μην πάω, δεν πίστευα ποτέ στις αστικές εκλογές (συγγνώμη κούκλες).
Με αφήνουν αδιάφορο, καθώς δεν μπορεί να αποκαλείς δημοκρατική διαδικασία τις εκλογές σε μια χώρα που δεν έχει δημοκρατία.
Κουράστηκα με τις προσωπικές μας δικαιολογίες, περισσότερο απ” όλα με το «δεν ασχολούμαι με την πολιτική».
Όλος ο κόσμος έχει πολιτική στάση, μηδενός εξαιρουμένου.
“Ολος ο κόσμος έχει πολιτική ιδεολογία και αυτές οι μπαρούφες περί ουδετερότητας α λα φασιστοΠανούση δεν πείθουν εν έτει 2015.
“Ολοι είστε ιδεολόγοι και αφήστε τα σάπια, αναλάβετε επιτέλους το θάρρος της πολιτικής σας αντίληψης, με ότι αυτό συνεπάγεται!
Τα πάντα στη ζωή μας είναι πολιτικά ζητήματα, από την τιμή του καφέ μέχρι την κατάσταση του πεζοδρομίου μπροστά στο σπίτι.
Όταν γκρινιάζεις για την τιμή του γάλατος κάνεις πολιτική.
Στην πολιτική συμμετέχουμε καθημερινά, είτε το παραδεχόμαστε ή όχι.
Απλά δεν συμμετέχουμε ποτέ στην διαμόρφωση της πολιτικής, δεν λαμβάνουμε ποτέ τις αποφάσεις, επειδή κάτι λεβεντομαλάκες ολιγάρχες πιστεύουν πως η ανθρωπότητα υπάρχει αποκλειστικά για να τους υπηρετεί.
Γι” αυτό η πολιτική γινότανε πάντοτε στους δρόμους.
Και σε όποιον δεν αρέσουν οι δρόμοι, να αντιπροτείνει κάτι καλύτερο και ευχαρίστως να κάνουμε αυτό.
Η δε Αριστερά πρέπει να σταματήσει να χαλάει τόση φαιά ουσία στα πανηγυράκια των εκλογών.
Η Αριστερά πρέπει να κατέβει και να τα κάνει όλα πουτάνα.
“Οταν έχεις απέναντι σου ένα κράτος που κάνει τα πάντα για να υπηρετήσει την ολιγαρχία τότε δεν κάθεσαι να παλεύεις για μια θέση στα έδρανα μιας χώρας-μπανανίας.
Δεν κάθεσαι στα ίδια έδρανα με όλους εκείνους που έχουν τσαλαπατήσει το δημόσιο συμφέρον, κάθε έννοια δικαιοσύνης και την αξιοπρέπεια όλων μας.
Αν χρειαστεί, ρίχνεις μια τέτοια κυβέρνηση, «σύντροφε» Παναγιώτη.
Αν και θα ρίξουμε πολύ γέλιο όταν θα σε ρωτάνε οι πρώην σύντροφοι συριζαίοι, πού θα βρεις τα λεφτά.
Περιμένω πώς και πώς τη στιγμή που θα ξεστομιστεί, να κάνω νέο συκώτι.
Εν πάση περιπτώσει, από “δω και πέρα θα κριθούμε όλοι και θα κληθούμε όλοι.
Όταν λέμε ότι καλούμαστε να αναλάβουμε πλέον τις ευθύνες μας, αυτό συμπεριλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα.
Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, οι υποχρεώσεις μας απέναντι στις ζωές μας θα παραμένουν οι ίδιες.
Η αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται στις κοινοβουλευτικές κάλπες, λυπάμαι.
Στο ραντεβού με την Ιστορία, δεν μπορούμε να μην πάμε.
Για το τέλος, ένα μεγάλο μπράβο που για άλλη μια φορά δεν πέρασε και ο νόμος για τα ΜΜΕ πριν κλείσει η Βουλή, εντελώς τυχαία.
Όπως είπε ο Χατζηστεφάνου: «Βρε να μην προλάβει η κυβέρνηση να περάσει το νόμο για τα ΜΜΕ. Πολύ μεγάλη ατυχία.»
Πώς προλαβαίνουν ρε παιδί μου να ξεπουλάνε 14 αεροδρόμια, να περνάνε διάταξη για τις συντάξεις, ένα κάρο πολυνομοσχέδια με προαπαιτούμενα, να ψηφίζουν τρίτο μνημόνιο, αλλά να μην βρίσκεται χρόνος για ένα τόσο δα νόμο.
«Μυστήρια» πράγματα.
Καλά μικρό το κακό, θα ψηφιστεί πρώτος-πρώτος την επομένη των εκλογών, δεν έχω καμία αμφιβολία.
Γιατί να έχω, άλλωστε;
Αφού τους σκίσαμε τους ολιγάρχες, όπως τα μνημόνια.
Πιτσιρίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου