Του Ρούντι Ρινάλντι
Η Ελλάδα μπήκε στη Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) το 1952 με κυβέρνηση την κεντρώα παράταξη Πλαστήρα. Η Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της χώρας στις 18 Φεβρουαρίου 1952, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και μία του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς Μιχάλη Κύρκου.
Στην αγόρευσή του, ο πρωθυπουργός Πλαστήρας δήλωσε: «Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των μεγάλων δυνάμεων, αι οποίαι κατοικούνται από ελευθέρους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται αυτή ασφαλεστέραν… Αι άλλαι θεωρίαι περί ειρηνεύσεων και ουδετερότητος… δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό».
Στις 14 Αυγούστου του 1974, μετά τον Αττίλα 2 στην Κύπρο, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει, επομένως, λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».
Έξι χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ, στις 19 Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Στην πορεία του Πολυτεχνείου απαγορεύεται η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, η τότε ΕΦΕΕ συμμορφώνεται, ένα τμήμα του αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος επιχειρεί να σπάσει την απαγόρευση δεχόμενο την κτηνώδη καταστολή των Σωμάτων Ασφαλείας. Πέφτουν νεκροί οι αγωνιστές Κουμής και Κανελλοπούλου.
Φεβρουάριος 2016 η «δεύτερη φορά Αριστερά»-κυβέρνηση Τσίπρα υποβάλλει αίτημα για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο καίριο ζήτημα του Προσφυγικού, υπονομεύοντας την εθνική υπόσταση και αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. «εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει στην αναγνώριση, παρακολούθηση και επιτήρηση των παράνομων διελεύσεων στο Αιγαίο Πέλαγος και καλεί όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ να υποστηρίξουν ενεργά το μέτρο αυτό. Η Ε.Ε. και ιδίως η Frontex θα πρέπει να συνεργάζονται στενά με το ΝΑΤΟ».
Μικρή σημασία έχει για την ομάδα Τσίπρα και σια ότι το ΝΑΤΟ από τη φύση του είναι ένας επιθετικός στρατιωτικός μηχανισμός υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ και τίποτα θετικό δεν κομίζει για τους λαούς και τις χώρες. Ασήμαντη λεπτομέρεια ότι στηρίζει την Τουρκία σε όλες τις τυχοδιωκτικές και πολεμικές της βλέψεις, ετοιμάζει επεμβάσεις σε Συρία και Λιβύη, ενώ βασικός του στόχος είναι η Ρωσία. Η χώρα μας θα χρησιμεύσει ως προγεφύρωμα και βάση εξαπόλυσης αυτών των σχεδιασμών ακόμα κι αν αυτό αποβεί εις βάρος της…
Η «ευρωπαϊκή ιδέα» στο απόγειό της!
Δρόμος
Η Ελλάδα μπήκε στη Βορειοατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) το 1952 με κυβέρνηση την κεντρώα παράταξη Πλαστήρα. Η Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της χώρας στις 18 Φεβρουαρίου 1952, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και μία του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς Μιχάλη Κύρκου.
Στην αγόρευσή του, ο πρωθυπουργός Πλαστήρας δήλωσε: «Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των μεγάλων δυνάμεων, αι οποίαι κατοικούνται από ελευθέρους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται αυτή ασφαλεστέραν… Αι άλλαι θεωρίαι περί ειρηνεύσεων και ουδετερότητος… δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό».
Στις 14 Αυγούστου του 1974, μετά τον Αττίλα 2 στην Κύπρο, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει, επομένως, λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…».
Έξι χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ, στις 19 Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Στην πορεία του Πολυτεχνείου απαγορεύεται η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία, η τότε ΕΦΕΕ συμμορφώνεται, ένα τμήμα του αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος επιχειρεί να σπάσει την απαγόρευση δεχόμενο την κτηνώδη καταστολή των Σωμάτων Ασφαλείας. Πέφτουν νεκροί οι αγωνιστές Κουμής και Κανελλοπούλου.
Φεβρουάριος 2016 η «δεύτερη φορά Αριστερά»-κυβέρνηση Τσίπρα υποβάλλει αίτημα για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο καίριο ζήτημα του Προσφυγικού, υπονομεύοντας την εθνική υπόσταση και αξιοπρέπεια της χώρας και του λαού.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. «εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του ΝΑΤΟ να βοηθήσει στην αναγνώριση, παρακολούθηση και επιτήρηση των παράνομων διελεύσεων στο Αιγαίο Πέλαγος και καλεί όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ να υποστηρίξουν ενεργά το μέτρο αυτό. Η Ε.Ε. και ιδίως η Frontex θα πρέπει να συνεργάζονται στενά με το ΝΑΤΟ».
Μικρή σημασία έχει για την ομάδα Τσίπρα και σια ότι το ΝΑΤΟ από τη φύση του είναι ένας επιθετικός στρατιωτικός μηχανισμός υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ και τίποτα θετικό δεν κομίζει για τους λαούς και τις χώρες. Ασήμαντη λεπτομέρεια ότι στηρίζει την Τουρκία σε όλες τις τυχοδιωκτικές και πολεμικές της βλέψεις, ετοιμάζει επεμβάσεις σε Συρία και Λιβύη, ενώ βασικός του στόχος είναι η Ρωσία. Η χώρα μας θα χρησιμεύσει ως προγεφύρωμα και βάση εξαπόλυσης αυτών των σχεδιασμών ακόμα κι αν αυτό αποβεί εις βάρος της…
Η «ευρωπαϊκή ιδέα» στο απόγειό της!
Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου