Μόνο να σταματήσουν τα παιδιά να κλαίνε...

Της Λίλα Μήτσουρα 

Να μπορείς να ονειρεύεσαι είναι το ζητούμενο, να ελπίζεις για να κοιτά το πρόσωπο τον ήλιο. Και όταν περπατάς τα πόδια σου να πατούν γερά στο έδαφος, γιατί τα σύννεφα δεν προσφέρονται για βάδην. Μόνο για όνειρα. Και για γρήγορες ματιές πριν τα εξαφανίσει ο ήλιος. Το χει αυτό ο ήλιος ό ηλιάτορας, να φωτίζει τα πάντα και να φανερώνει τα πάντα.

Και τις λακκούβες με τα λασπόνερα σαν και αυτές που τσαλαβουτούν μέσα τους τα παιδιά στην Ειδομένη, παίζοντας. Εκεί ακόμα δεν βγήκε ο ήλιος, εκεί έχει σύννεφα πολλά και βαριά, από αυτά που κάνουν τις καταιγίδες. Τι θα δείξει εκεί το φως άραγε? Όταν βγει.....

Τα συρματοπλέγματα φαίνονται όμως και στην σκοτεινιά. Συγκρατούν τα όνειρα για αυτό τα έβαλαν εκεί. Και αν πας να τα ρίξεις ή να τα πηδήξεις τότε σε ξεσκίζουν κιόλας. Γιατί ξέρεις το όνειρο του ενός είναι ο εφιάλτης του άλλου. Ειδικά όταν ο άλλος έχει μαύρη ψυχή, κάθε χρώμα που του βάζεις χάνεται στη μαυρίλα. Και το κόκκινο το καταπίνει, το κόκκινο του πάθους της φωτιάς του ονείρου.....

Και αν δεν σε αγγίζει το παιδικό σπαραχτικό κλάμα τι ελπίδες έχεις να σε νοιάξει το παιδικό χαμόγελο? ΚΑΜΜΙΑ!!! Καμμία ελπίδα δεν έχεις.

Δες όμως πως γελάνε την ώρα που τρέχουν μέσα στα λασπόνερα και χοροπηδούν μέσα στις λακκούβες με τα νερά... Κοίτα τα!!! Ξεχνούν για λίγο ότι κρυώνουν ότι τα ρουχαλάκια τους είναι βρεγμένα ότι πεινούν, ότι δεν κοιμήθηκαν καλά το βράδυ. Γελούν και παίζουν σε αυτό που ζουν σήμερα. Αλήθεια εσύ το δικό σου παιδί το αφήνεις μέσα στα λασπόνερα? Το αφήνεις να παίζει με βρεγμένα ρούχα? Όταν κλαίει γιατί πεινάει το αφήνεις ή τρέχεις να το φροντίσεις?

Το δικό σου παιδί.... τα άλλα δεν σε αφορούν είναι ξένα, σωστά ΆΝΘΡΩΠΕ???

Υψωσε ψηλούς φράχτες τσιμεντένιους να μην βλέπεις τίποτα από έξω, να μη βλέπεις εικόνες που χαλούν την αισθητική σου. Να μη σε ξεβολεύουν από την βολή σου σπαραχτικά κλάματα παιδιών που πεινούν. Βάλε και ηλεκτροφόρα καλώδια,από αυτά που ξερνούν μίσος και θάνατο για να μη σε αγγίξει κανένας από αυτούς τους, τους, τους, τους ποιούς???

Κρύψου πίσω από τα δικά σου τείχη και συρματοπλέγματα σε προφυλάσσουν καλά και σου κρύβουν την πραγματικότητα για να συνεχίσεις να ζεις στο δικό σου σκοτάδι. Και είναι τόσο πυκνό το σκοτάδι σου που και το φως τσακίζεται και δεν σε φτάνει ποτέ.

Τα συρματοπλέγματα σου με προστατεύουν και μένα από σένα. Δεν θέλω καμμία επαφή μαζί σου. Με σκιάζει το μαύρο σου. Με παγώνει. Ασε με έξω να σωθώ μαζί με τις ορδές των κατατρεγμένων που ψάχνουν το όνειρο περπατώντας. Και αν μπορώ θα τους φιλέψω και θα τους ξεδιψάσω, ίσως και να τους κοιμήσω όπου μπορώ. Και αν δεν έχω τίποτα από αυτά να προσφέρω έχω πάντα ένα χαμόγελο να τους δώσω, μία αγκαλιά, ένα χάδι τρυφερό, έναν καλό λόγο. Μόνο να σταματήσουν τα παιδιά να κλαίνε. Μόνο αυτό.......