Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Θα ωφελήσει τη βρετανική οικονομία το Brexit; Ναι, αν το City γίνει ένας τεράστιος φορολογικός παράδεισος. Αυτό έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους οι νεοφιλελεύθεροι κυβερνήτες του Λονδίνου, ωθούμενοι από τα συμφέροντα του πλανητικής εμβέλειας χρηματοπιστωτικού συστήματος που εδρεύει στη βρετανική πρωτεύουσα. Είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλές απόπειρες ελέγχου των διασυνδέσεων των τραπεζών του City αλλά και της Ευρώπης( κυρίως της Ελβετίας) με τους φορολογικούς παραδείσους, αλλά εις μάτην.
Για να είμαστε ακριβείς, οι προσπάθειες ήταν περισσότερο για τα μάτια του κόσμου. Υπ’ αυτή την οπτική, όποιος επιδιώκει διαφάνεια (και οικονομική πέραν της πολιτικής) στο τραπεζικό σύστημα και μάλιστα ενός ισχνού χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως το ελληνικό, είναι σαν να παραδίδει τα «κλειδιά» στους «πειρατές».
Για να το κάνουμε πιο απλό, στις σημερινές ελληνικές συνθήκες της εξοντωτικής φορολογίας, όποια μικρομεσαία επιχείρηση μπορεί να φοροδιαφεύγει ή να φοροαποφεύγει έχει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι μιας απόλυτα νόμιμης ανταγωνιστικής επιχείρησης, που μοιραία θα κλείσει. Το ίδιο ισχύει και με τις ελληνικές τράπεζες και τον αφελληνισμό τους, για τον οποίο φέρουν ευθύνη και εκείνοι που αγνοούν την μαφιόζικη λειτουργία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος.
Για όποιον δεν είναι πεισμένος με την παραπάνω διαπίστωση, ας δούμε ένας παράδειγμα. Η γνωστή τράπεζα HSBC βρίσκεται στην Ελβετία, αλλά η έδρα της τράπεζας είναι στο City του Λονδίνου. Οι Ελβετικές αρχές –αλλά και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες- επιτρέπουν στις τράπεζες να δέχονται προϊόντα εγκλήματος. Είναι γνωστό ότι η ίδια τράπεζα, η HSBC, προέβαινε συστηματικά σε τεράστιας έκτασης ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Αυτό δεν αναφέρεται σε κάποιο προϊόν υποκλοπής αλλά σε έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου. Η τράπεζα αυτή συγκεκριμένα επέτρεπε σε μεξικανούς εμπόρους ναρκωτικών να ξεπλένουν χρήματα! Αξίζει, επίσης, να επαναλάβουμε την άμεση διασύνδεση των μεγάλων τραπεζικών αγορών με τους περίφημους φορολογικούς παραδείσους, που έχουν ως πρώτο μέλημα τη φοροδιαφυγή, η οποία αποκαλείται κομψά «φορολογική βελτιστοποίηση» και αποσκοπεί στην επίτευξη όσο γίνεται μεγαλύτερων κερδών.
Οι ίδιες οι μεγα-τράπεζες συνεπώς σε όλο τον κόσμο αποδέχονται χωρίς κυρώσεις προϊόντα εγκλήματος και συνεργούν σε αδικοπραξίες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, το 2007 και το 2008 το μεξικανικό υποκατάστημα της HSBC μετέφερε 7 δισ. δολάρια στα υποκαταστήματα της τράπεζας στις ΗΠΑ. Η τράπεζα συνέχιζε, δηλαδή, να δέχεται τα κέρδη των μεγαλεμπόρων ναρκωτικών και να τα περνά σε τραπεζικούς λογαριασμούς προκειμένου να κρύψει την παράνομη δραστηριότητά τους. Με άλλα λόγια νομιμοποιούσε, κοινώς «ξέπλενε» ναρκο-δολάρια! Η HSBC είναι ευρωπαϊκή τράπεζα (με έδρα το Λονδίνο) αλλά η έρευνα και οι αποκαλύψεις έγιναν από τους Αμερικανούς.
Βέβαια, οι αποκαλύψεις δεν γίνονται γιατί οι Αμερικανοί είναι έντιμοι, αλλά λόγω του οικονομικού πολέμου ΗΠΑ-Ευρώπης. Γιατί αν πραγματικά οι Αμερικανοί (δηλαδή το ΔΝΤ) ήθελαν την πάταξη της φοροδιαφυγής, θα μπορούσαν μαζί με τους Ευρωπαίους να προχωρήσουν στη διαρθρωτική εξυγίανση της χρηματοπιστωτικής και πραγματικής οικονομίας, καταργώντας τους παράδεισους της φοροδιαφυγής, που βρίσκονται στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία και στην Αυστρία, όπου «παίζουν» οι Γερμανοί, στο Μονακό, όπου «παίζουν» οι Γάλλοι και στο Λιχτενστάιν, όπου «κρύβονται» όλοι.
Αξίζει να σημειώσουμε, επίσης, ότι η σημαντικότερη ζώνη φοροδιαφυγής είναι η βρετανική ζώνη που περιλαμβάνει το Σίτι και τις πρώην αποικίες με πρώτο το νησί Κέιμαν. Η αμερικανική ζώνη επικεντρώνεται στη Γουόλ Στριτ, στο Ντελαγουέαρ, στο Γουαϊόμινγκ και στη Φλόριδα καθώς και στα μακρινά προτεκτοράτα. Τέλος, έχουμε τα πολύ μικρά νησάκια στον Ειρηνικό (Βανουάτου, Ναουρού). Σ’ αυτά τα μέρη κρύβεται το πειρατικό κεφάλαιο. Η Ελβετία, συνεπώς, δεν είναι παρά ένα μέρος, όπου κρύβεται το χρήμα, άσπρο και μαύρο.
Σήμερα, η σύγκρουση συμφερόντων επικεντρώνεται στη Βρετανία και την ΕΕ. Αυτό υποδηλώνει η απόφαση της ΕΕ κατά της Apple, που αφορά άμεσα το Λονδίνο. Σύμφωνα με το Bloomberg, η απόφαση είναι καμπανάκι προς τη Βρετανία, ότι δηλαδή η ΕΕ δεν θα αφήσει απροστάτευτα τα 500 εκατ. των καταναλωτών της. Κατά μία άλλη ανάγνωση, δεν θα αφήσει απροστάτευτες τις τράπεζές της. Ενόψει και των διαπραγματεύσεων για το Brexit, η ΕΕ στέλνει προειδοποιητικό μήνυμα στο Λονδίνο σχετικά με τον ρόλο που θα μπορεί να παίξει στην μετα-Brexit περίοδο. Δεν θα μπορεί, δηλαδή, να αποτελέσει έναν φορολογικό παράδεισο για τους «μεγάλους καταθέτες-καταναλωτές» της Ευρώπης εις βάρος των ανταγωνιστικών μεγα-τραπεζών της ΕΕ.
Και για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, εδώ ισχύει απολύτως ο Χέγκελ που έλεγε ότι η ιστορία γράφεται φαινομενικά από τα πάθη των ανθρώπων αλλά ουσιαστικά ερήμην τους. Κάποιοι λοιπόν επιδιώκουν την "διαφάνεια" του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία, όμως, οδηγεί αυτοδίκαια στον αφελληνισμό του. Βεβαίως, η πολιτική διαφάνεια (αντιμετώπιση διαπλοκής) είναι απολύτως κατανοητή και δημοκρατική, αλλά η οικονομική διαφάνεια σε καθεστώς παγκόσμιας πειρατικής λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που κανιβαλίζει τις τράπεζες μικρών χωρών, είναι πολιτική αυτοχειρίας και παράδοση των "κλειδιών" στην παγκόσμια μαφία.
Έτσι, με άλλα λόγια, σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, μία δημοκρατική ή αριστερή πολιτική που επιδιώκει τη διαφάνεια σε εθνικό επίπεδο, δημιουργεί συνθήκες μιας απόλυτηε οικονομικής κατοχής της χώρας. Ήδη αυτό ομολογείτε από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Δεν είναι τυχαίος ο "πόλεμος" για τα «κόκκινα δάνεια» των ελληνικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν να αποκτήσουν οι "παίκτες" του εξωτερικού. Σ' αυτό το αδιέξοδο, τι άραγε απομένει;...
ΑrtiΝews.gr
Θα ωφελήσει τη βρετανική οικονομία το Brexit; Ναι, αν το City γίνει ένας τεράστιος φορολογικός παράδεισος. Αυτό έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους οι νεοφιλελεύθεροι κυβερνήτες του Λονδίνου, ωθούμενοι από τα συμφέροντα του πλανητικής εμβέλειας χρηματοπιστωτικού συστήματος που εδρεύει στη βρετανική πρωτεύουσα. Είναι γνωστό ότι μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλές απόπειρες ελέγχου των διασυνδέσεων των τραπεζών του City αλλά και της Ευρώπης( κυρίως της Ελβετίας) με τους φορολογικούς παραδείσους, αλλά εις μάτην.
Για να είμαστε ακριβείς, οι προσπάθειες ήταν περισσότερο για τα μάτια του κόσμου. Υπ’ αυτή την οπτική, όποιος επιδιώκει διαφάνεια (και οικονομική πέραν της πολιτικής) στο τραπεζικό σύστημα και μάλιστα ενός ισχνού χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως το ελληνικό, είναι σαν να παραδίδει τα «κλειδιά» στους «πειρατές».
Για να το κάνουμε πιο απλό, στις σημερινές ελληνικές συνθήκες της εξοντωτικής φορολογίας, όποια μικρομεσαία επιχείρηση μπορεί να φοροδιαφεύγει ή να φοροαποφεύγει έχει σημαντικό πλεονέκτημα έναντι μιας απόλυτα νόμιμης ανταγωνιστικής επιχείρησης, που μοιραία θα κλείσει. Το ίδιο ισχύει και με τις ελληνικές τράπεζες και τον αφελληνισμό τους, για τον οποίο φέρουν ευθύνη και εκείνοι που αγνοούν την μαφιόζικη λειτουργία του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος.
Για όποιον δεν είναι πεισμένος με την παραπάνω διαπίστωση, ας δούμε ένας παράδειγμα. Η γνωστή τράπεζα HSBC βρίσκεται στην Ελβετία, αλλά η έδρα της τράπεζας είναι στο City του Λονδίνου. Οι Ελβετικές αρχές –αλλά και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες- επιτρέπουν στις τράπεζες να δέχονται προϊόντα εγκλήματος. Είναι γνωστό ότι η ίδια τράπεζα, η HSBC, προέβαινε συστηματικά σε τεράστιας έκτασης ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Αυτό δεν αναφέρεται σε κάποιο προϊόν υποκλοπής αλλά σε έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου. Η τράπεζα αυτή συγκεκριμένα επέτρεπε σε μεξικανούς εμπόρους ναρκωτικών να ξεπλένουν χρήματα! Αξίζει, επίσης, να επαναλάβουμε την άμεση διασύνδεση των μεγάλων τραπεζικών αγορών με τους περίφημους φορολογικούς παραδείσους, που έχουν ως πρώτο μέλημα τη φοροδιαφυγή, η οποία αποκαλείται κομψά «φορολογική βελτιστοποίηση» και αποσκοπεί στην επίτευξη όσο γίνεται μεγαλύτερων κερδών.
Οι ίδιες οι μεγα-τράπεζες συνεπώς σε όλο τον κόσμο αποδέχονται χωρίς κυρώσεις προϊόντα εγκλήματος και συνεργούν σε αδικοπραξίες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, το 2007 και το 2008 το μεξικανικό υποκατάστημα της HSBC μετέφερε 7 δισ. δολάρια στα υποκαταστήματα της τράπεζας στις ΗΠΑ. Η τράπεζα συνέχιζε, δηλαδή, να δέχεται τα κέρδη των μεγαλεμπόρων ναρκωτικών και να τα περνά σε τραπεζικούς λογαριασμούς προκειμένου να κρύψει την παράνομη δραστηριότητά τους. Με άλλα λόγια νομιμοποιούσε, κοινώς «ξέπλενε» ναρκο-δολάρια! Η HSBC είναι ευρωπαϊκή τράπεζα (με έδρα το Λονδίνο) αλλά η έρευνα και οι αποκαλύψεις έγιναν από τους Αμερικανούς.
Βέβαια, οι αποκαλύψεις δεν γίνονται γιατί οι Αμερικανοί είναι έντιμοι, αλλά λόγω του οικονομικού πολέμου ΗΠΑ-Ευρώπης. Γιατί αν πραγματικά οι Αμερικανοί (δηλαδή το ΔΝΤ) ήθελαν την πάταξη της φοροδιαφυγής, θα μπορούσαν μαζί με τους Ευρωπαίους να προχωρήσουν στη διαρθρωτική εξυγίανση της χρηματοπιστωτικής και πραγματικής οικονομίας, καταργώντας τους παράδεισους της φοροδιαφυγής, που βρίσκονται στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στην Ολλανδία και στην Αυστρία, όπου «παίζουν» οι Γερμανοί, στο Μονακό, όπου «παίζουν» οι Γάλλοι και στο Λιχτενστάιν, όπου «κρύβονται» όλοι.
Αξίζει να σημειώσουμε, επίσης, ότι η σημαντικότερη ζώνη φοροδιαφυγής είναι η βρετανική ζώνη που περιλαμβάνει το Σίτι και τις πρώην αποικίες με πρώτο το νησί Κέιμαν. Η αμερικανική ζώνη επικεντρώνεται στη Γουόλ Στριτ, στο Ντελαγουέαρ, στο Γουαϊόμινγκ και στη Φλόριδα καθώς και στα μακρινά προτεκτοράτα. Τέλος, έχουμε τα πολύ μικρά νησάκια στον Ειρηνικό (Βανουάτου, Ναουρού). Σ’ αυτά τα μέρη κρύβεται το πειρατικό κεφάλαιο. Η Ελβετία, συνεπώς, δεν είναι παρά ένα μέρος, όπου κρύβεται το χρήμα, άσπρο και μαύρο.
Σήμερα, η σύγκρουση συμφερόντων επικεντρώνεται στη Βρετανία και την ΕΕ. Αυτό υποδηλώνει η απόφαση της ΕΕ κατά της Apple, που αφορά άμεσα το Λονδίνο. Σύμφωνα με το Bloomberg, η απόφαση είναι καμπανάκι προς τη Βρετανία, ότι δηλαδή η ΕΕ δεν θα αφήσει απροστάτευτα τα 500 εκατ. των καταναλωτών της. Κατά μία άλλη ανάγνωση, δεν θα αφήσει απροστάτευτες τις τράπεζές της. Ενόψει και των διαπραγματεύσεων για το Brexit, η ΕΕ στέλνει προειδοποιητικό μήνυμα στο Λονδίνο σχετικά με τον ρόλο που θα μπορεί να παίξει στην μετα-Brexit περίοδο. Δεν θα μπορεί, δηλαδή, να αποτελέσει έναν φορολογικό παράδεισο για τους «μεγάλους καταθέτες-καταναλωτές» της Ευρώπης εις βάρος των ανταγωνιστικών μεγα-τραπεζών της ΕΕ.
Και για να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, εδώ ισχύει απολύτως ο Χέγκελ που έλεγε ότι η ιστορία γράφεται φαινομενικά από τα πάθη των ανθρώπων αλλά ουσιαστικά ερήμην τους. Κάποιοι λοιπόν επιδιώκουν την "διαφάνεια" του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, η οποία, όμως, οδηγεί αυτοδίκαια στον αφελληνισμό του. Βεβαίως, η πολιτική διαφάνεια (αντιμετώπιση διαπλοκής) είναι απολύτως κατανοητή και δημοκρατική, αλλά η οικονομική διαφάνεια σε καθεστώς παγκόσμιας πειρατικής λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που κανιβαλίζει τις τράπεζες μικρών χωρών, είναι πολιτική αυτοχειρίας και παράδοση των "κλειδιών" στην παγκόσμια μαφία.
Έτσι, με άλλα λόγια, σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, μία δημοκρατική ή αριστερή πολιτική που επιδιώκει τη διαφάνεια σε εθνικό επίπεδο, δημιουργεί συνθήκες μιας απόλυτηε οικονομικής κατοχής της χώρας. Ήδη αυτό ομολογείτε από κορυφαία κυβερνητικά στελέχη. Δεν είναι τυχαίος ο "πόλεμος" για τα «κόκκινα δάνεια» των ελληνικών επιχειρήσεων που επιδιώκουν να αποκτήσουν οι "παίκτες" του εξωτερικού. Σ' αυτό το αδιέξοδο, τι άραγε απομένει;...
ΑrtiΝews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου