Της Σμαράγδας Μιχαλιτσιάνου
Κοίτα! Οἱ γέροι ἔχουν κινήσει
κι᾿ ἔχ᾿ ἡ πλάση κοκκινήσει
κι᾿ ἄλλος ἥλιος ἔχει βγῇ
σ᾿ ἄλλη θάλασσ᾿, ἄλλη γῆς.
Κι εσύ που είσαι 20 χρονών γομάρι, που βρισκόσουν, όταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες σου δέχονταν επίθεση με χημικά από αστυνομικούς λίγο πιο πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου; Τα περήφανα γηρατειά (;) σήκωσαν ολόκληρη κλούβα και το έκαναν για σένα νεαρέ, που κάποτε ήσουν πρωτοπόρος στους αγώνες και σήμερα ξημεροβραδιάζεσαι στα καφέ με το κινητό ανά χείρας και δεν ξεσηκώνεσαι, ενώ όλα γύρω σου καταρρέουν…
Δανείστηκα τους στίχους από τον κυρ Μέντιο -κι ας με συγχωρήσει ο Κώστας Βάρναλης που τους έφερα στα μέτρα μου- που είναι το θύμα της εκμετάλλευσης και στο τέλος της ζωής του τον πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Ο «παππούς των λαϊκών αγώνων», όπως έχει χαρακτηριστεί ο ποιητής, απευθύνεται στο λαό και του λέει να μην σκύβει άλλο το κεφάλι, ενώ τον προτρέπει να ξυπνήσει για «να ‘ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.»
«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη», όπως γράφει ὁ Μενέλαος Λουντέμης, «δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων. Μ᾿ ἄλλα λόγια, χωρὶς αὐτὲς τὶς πεισιθάνατες κραυγὲς ποὺ ἔβγαζαν ὅλοι οἱ λυρικοί του καιροῦ του. Ὄχι. Ἡ Ποίηση τοῦ Βάρναλη ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀρσενική, λάσια, μιὰ βολίδα ποὔπεσε μὲς στὰ στεκούμενα νερὰ τοῦ μελίπηχτου λυρισμοῦ».
Η ποίηση του Βάρναλη μας λαξεύει δημιουργικά και διατηρεί πάντα αναμμένο στη ψυχή και στο μυαλό μας το φως της επανάστασης…
Δὲ λυγᾶνε τὰ ξεράδια
καὶ πονᾶνε τὰ ρημάδια!
Κούτσα μία καὶ κούτσα δυὸ
τῆς ζωῆς τὸ ρημαδιό!
Μεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν οὗλοι: ἀφέντες, δοῦλοι,
οὗλοι: δοῦλοι, ἀφεντικὸ
καὶ μ᾿ ἀφήναν νηστικό.
Όπως και να΄χει οι συνταξιούχοι έδωσαν ένα μάθημα στην κοινωνία, που κάθεται απαθής και παραπονείται από τον καναπέ, όπως εύστοχα σχολίασαν σε ανακοίνωσή τους.
«Με φιλοδωρήματα δεν μας ξεγελάτε. Ντροπή σε σας που τώρα κυβερνάτε», είναι ένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην συγκέντρωση των ηλικιωμένων, που θα δώσουν και πάλι δυναμικό παρόν την επόμενη εβδομάδα.
Δεν ξέρω, αν αυτή η ιστορική συγκέντρωση, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για ένα γενικό ξεσηκωμό. Ίσως. Το ελπιδοφόρο είναι, ότι η κοινωνία, που βρίσκεται στα κάγκελα, άρχισε δειλά – δειλά να κινείται.
Μα με παρεμβάσεις στα ειρηνοδικεία της χώρας κάθε Τετάρτη αποτρέποντας κατασχέσεις που γίνονται ακόμα και για 590 ευρώ, αλλά και δυναμικές συγκεντρώσεις κοινωνικών ομάδων, που βγαίνουν καθημερινά να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους δηλώνοντας, ότι δεν αντέχουν άλλο το άδικο τούτου του Κόσμου.
Γέρασα κι᾿ ὡς δὲ φελοῦσα
κι᾿ ἀχαΐρευτος κυλοῦσα,
μὲ πετάξανε μακριὰ
νὰ μὲ φᾶνε τὰ θεριά.
Χάιντε θῦμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αἰώνιο!
Ἂν ξυπνήσεις, μονομιᾶς
θά ῾ρτη ἀνάποδα ὁ ντουνιᾶς.
Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου: Σχετικά με τον συντάκτη
Κοίτα! Οἱ γέροι ἔχουν κινήσει
κι᾿ ἔχ᾿ ἡ πλάση κοκκινήσει
κι᾿ ἄλλος ἥλιος ἔχει βγῇ
σ᾿ ἄλλη θάλασσ᾿, ἄλλη γῆς.
Κι εσύ που είσαι 20 χρονών γομάρι, που βρισκόσουν, όταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες σου δέχονταν επίθεση με χημικά από αστυνομικούς λίγο πιο πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου; Τα περήφανα γηρατειά (;) σήκωσαν ολόκληρη κλούβα και το έκαναν για σένα νεαρέ, που κάποτε ήσουν πρωτοπόρος στους αγώνες και σήμερα ξημεροβραδιάζεσαι στα καφέ με το κινητό ανά χείρας και δεν ξεσηκώνεσαι, ενώ όλα γύρω σου καταρρέουν…
Δανείστηκα τους στίχους από τον κυρ Μέντιο -κι ας με συγχωρήσει ο Κώστας Βάρναλης που τους έφερα στα μέτρα μου- που είναι το θύμα της εκμετάλλευσης και στο τέλος της ζωής του τον πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Ο «παππούς των λαϊκών αγώνων», όπως έχει χαρακτηριστεί ο ποιητής, απευθύνεται στο λαό και του λέει να μην σκύβει άλλο το κεφάλι, ενώ τον προτρέπει να ξυπνήσει για «να ‘ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.»
«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη», όπως γράφει ὁ Μενέλαος Λουντέμης, «δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων. Μ᾿ ἄλλα λόγια, χωρὶς αὐτὲς τὶς πεισιθάνατες κραυγὲς ποὺ ἔβγαζαν ὅλοι οἱ λυρικοί του καιροῦ του. Ὄχι. Ἡ Ποίηση τοῦ Βάρναλη ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀρσενική, λάσια, μιὰ βολίδα ποὔπεσε μὲς στὰ στεκούμενα νερὰ τοῦ μελίπηχτου λυρισμοῦ».
Η ποίηση του Βάρναλη μας λαξεύει δημιουργικά και διατηρεί πάντα αναμμένο στη ψυχή και στο μυαλό μας το φως της επανάστασης…
Δὲ λυγᾶνε τὰ ξεράδια
καὶ πονᾶνε τὰ ρημάδια!
Κούτσα μία καὶ κούτσα δυὸ
τῆς ζωῆς τὸ ρημαδιό!
Μεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν οὗλοι: ἀφέντες, δοῦλοι,
οὗλοι: δοῦλοι, ἀφεντικὸ
καὶ μ᾿ ἀφήναν νηστικό.
Όπως και να΄χει οι συνταξιούχοι έδωσαν ένα μάθημα στην κοινωνία, που κάθεται απαθής και παραπονείται από τον καναπέ, όπως εύστοχα σχολίασαν σε ανακοίνωσή τους.
«Με φιλοδωρήματα δεν μας ξεγελάτε. Ντροπή σε σας που τώρα κυβερνάτε», είναι ένα από τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην συγκέντρωση των ηλικιωμένων, που θα δώσουν και πάλι δυναμικό παρόν την επόμενη εβδομάδα.
Δεν ξέρω, αν αυτή η ιστορική συγκέντρωση, έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για ένα γενικό ξεσηκωμό. Ίσως. Το ελπιδοφόρο είναι, ότι η κοινωνία, που βρίσκεται στα κάγκελα, άρχισε δειλά – δειλά να κινείται.
Μα με παρεμβάσεις στα ειρηνοδικεία της χώρας κάθε Τετάρτη αποτρέποντας κατασχέσεις που γίνονται ακόμα και για 590 ευρώ, αλλά και δυναμικές συγκεντρώσεις κοινωνικών ομάδων, που βγαίνουν καθημερινά να διαμαρτυρηθούν στους δρόμους δηλώνοντας, ότι δεν αντέχουν άλλο το άδικο τούτου του Κόσμου.
Γέρασα κι᾿ ὡς δὲ φελοῦσα
κι᾿ ἀχαΐρευτος κυλοῦσα,
μὲ πετάξανε μακριὰ
νὰ μὲ φᾶνε τὰ θεριά.
Χάιντε θῦμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αἰώνιο!
Ἂν ξυπνήσεις, μονομιᾶς
θά ῾ρτη ἀνάποδα ὁ ντουνιᾶς.
Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου