Από τον Γιώργο Μουργή
Αφορμή για το αφιέρωμα που σας παρουσιάζει το Νόστιμον Ήμαρ σήμερα, στάθηκαν ένα εγχείρημα έμπρακτης αλληλεγγύης και μια βάφτιση διαφορετική από τις συνηθισμένες…
Η Θεανώ Λιόγρη είναι ιδρυτικό μέλος της «Κοινωνικής Κουζίνας ο Άλλος Άνθρωπος» στα Μέγαρα. Πρόκειται για ένα διαρκώς επεκτεινόμενο στις ελληνικές πόλεις νέο κίνημα αλληλέγγυων ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, που με την κοινωνική προσφορά τους ήρθαν να καλύψουν μέρος του κενού στην ουσιαστική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής- επισιτιστικής κρίσης και όχι μόνο.
Μου αφηγήθηκε, λοιπόν, την ιστορία δημιουργίας της ομάδας αυτής στην πόλη της. Στο τέλος μου έδειξε τις φωτογραφίες από μια αλλιώτικη βάφτιση που συμμετείχε ως… νονά, πριν από λίγες μέρες. Δύο πράγματα διόλου ασύνδετα μεταξύ τους, όπως θα φανεί παρακάτω…
Θεανώ Λ.:
“Μετά από 5 χρόνια ανεργίας, πίκρας και απογοήτευσης, αφού σχεδόν με έπεισαν πως είμαι άχρηστη και μεγάλη για να βρω πάλι δουλειά, είχα ατελείωτο χρόνο να σκέφτομαι, να παρατηρώ τους ανθρώπους, να διαβάζω, να κάνω βόλτες.
Ένα μεσημέρι στο Μοναστηράκι, το βλέμμα μου τράβηξε ένα μεγάλο τσουκάλι και αρκετοί άνθρωποι γύρω του. Ένα μικρό ετερόκλητο πλήθος που συμπεριφέρονταν σαν να γνωρίζονταν από χρόνια. Χαμογελούσαν, κουβέντιαζαν φιλικά και αστειεύονταν μεταξύ τους.
Παρατηρώντας τους προσεκτικότερα, διέκρινα μία ασυνήθιστη ομήγυρη από άστεγους, νεόπτωχους, περιθωριακούς, αλλά και καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας γύρω από το τσουκάλι και στο τραπέζι παραδίπλα.
Πλησίασα για να ρωτήσω τι ήταν όλο αυτό. Η «Κοινωνική Κουζίνα ο Άλλος Άνθρωπος» μου απάντησαν, μου έδωσαν κι ένα σάιτ λέγοντας «μπες και δες τι κάνουμε, κάν’το και εσύ, γίνε ένας ακόμα Άλλος Άνθρωπος!».
Φεύγοντας γνώρισα τον εμπνευστή αυτής της θαυμάσιας ιδέας, Κωνσταντίνο Πολιχρονόπουλο. «Πάλευε» με μια μεγάλη κουτάλα. Έφυγα με μόνη έγνοια να μπω να δω τι κάνουν αυτοί οι «Άλλοι Άνθρωποι».
Παρακολουθούσα πλέον από τον υπολογιστή μου τον Κωνσταντίνο μαζί με τις άλλες κουζίνες σε πολλές περιοχές και τις δράσεις τους.
Η επιθυμία μου να βρίσκομαι δίπλα σε αυτή τη προσπάθεια είχε μοναδικό εμπόδιο τα χρήματα της μετακίνησης μου, μιας και τα Μέγαρα που μένω απείχαν αρκετά χιλιόμετρα από τα σημεία που έστηναν τις δράσεις τους.
Θύμωνα και πονούσα μέσα μου ταυτόχρονα. Πέρασε το καλοκαίρι, ενώ είχα πάρει ξανά μια γερή δόση απογοήτευσης, μιας και κάθε προσπάθειά μου να βρω δουλειά, έπεφτε στο κενό.
Αποφάσισα να μιλήσω στη φίλη μου Δήμητρα, της έδειξα με κάθε λεπτομέρεια το σάιτ «Κοινωνική Κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος» και ζήτησα το «βιογραφικό» της. Με κοίταξε απορημένη θυμάμαι. Πήρα ένα χαρτί που βρήκα μπροστά μου κάνοντας ότι διαβάζω δήθεν το βιογραφικό της και με ύφος κοιτώντας την στα μάτια είπα αποφασιστικά:
̶ «Προσλαμβάνεστε. Έχετε τα απαραίτητα προσόντα! Αγάπη, Σεβασμό, Θέληση, Αλληλεγγύη, Ψυχή και μια Αγκαλιά ανοιχτή για όλους τους ανθρώπους». Βρήκα και άλλους φίλους με τα απαραίτητα στο βιογραφικό τους. Το Γιάννη, τη Μαριάννα, τον Σπύρο…
Επικοινώνησα με το Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο αμέσως. Ήθελα να έχω την άδειά του ώστε να χρησιμοποιήσω το όνομα «Κοινωνική Κουζίνα ο Άλλος Άνθρωπος Μεγάρων»! Του εξήγησα τον τρόπο, εκείνος με συμβούλεψε για την οργάνωση και τις πρώτες δυσκολίες. Ακόμα τον ακούω στ’ αυτιά μου με εκείνο το: «Καλή επιτυχία, Θεανώ, σε όλους σας»
Στήσαμε τη κουζίνα μας στα Μέγαρα με κόπο, δυσκολίες, ελλείψεις, αντιμετωπίζοντας αρχικά δυσπιστία και καχυποψία.
Από τον Νοέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα στα Μέγαρα γεμίζουμε «βιογραφικά» από αδέλφια μας που πρόθυμα συνεισφέρουν από το υστέρημα τους για να βγάζει το τσουκάλι πολλές μερίδες φαγητού. Συνάνθρωποι μας με την ίδια Αγάπη, Σεβασμό, Θέληση, Αλληλεγγύη, Ψυχή και μια Αγκαλιά ανοιχτή για όλους.
Συνεχίσαμε όπως όλες οι «Κουζίνες» μας περαιτέρω δράσεις: συλλέγοντας και αναδιανέμοντας σχολικά είδη, παιδικά παιχνίδια, τρόφιμα, ρούχα και γενικότερα είδη πρώτης ανάγκης σε όσους πραγματικά τα χρειάζονται. Παράλληλα η ομάδα μας κινητοποιείται ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις διακοπές παροχής ρεύματος και σε οτιδήποτε πλήττει τους ευπαθείς και ευάλωτους συμπολίτες μας.”
Η Θεανώ μαζί με τον Κώστα Πολυχρονόπουλο και άλλους δώδεκα νονούς και νονές εκπροσωπώντας όλες τις «Κουζίνες» την Κυριακή 11 Σεπτέμβρη βάφτισαν την μικρή Ελένη – Κωνσταντίνα.
Οι γονείς της Ελένης – Κωνσταντίνας γνωρίστηκαν ως άστεγοι σε μια «Κουζίνα».
Συνήθιζαν να συναντιούνται στα γεύματα και στη προετοιμασία τους. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, ξεκινώντας την κοινή ζωή στην πολυπόθητη στέγη τους με τη απαράμιλλη στήριξη και συνδρομή των φίλων και των μελών του «Άλλου Ανθρώπου»!
Απέκτησαν μια κόρη και όταν αποφάσισαν να την βαφτίσουν… οι απανταχού «Κουζίνες» έσπευσαν. Αρκούσε ένα κάλεσμα βοήθειας από τα social media και μέσα σε λίγη ώρα οι προσφορές και η αλληλεγγύη είχαν οργανώσει την βάφτιση μέχρι τη τελευταία της λεπτομέρεια.
Μέχρι σήμερα η ομάδα έχει οργανώσει τέσσερις βαφτίσεις παιδιών από άπορες οικογένειες. Η τελευταία όμως καθώς προέρχεται μέσα από τους κόλπους της ίδιας της ομάδας αποτέλεσε και τη πιο χαρούμενη στιγμή για όλους.
Η ηθική δικαίωση συνολικά ενός έργου που μένει ανοιχτό στο χρόνο και την ιστορία της κοινωνικής αλληλεγγύης στις δύσκολες μέρες μας, παρακαταθήκη της προσπάθειας του Κώστα Πολυχρονόπουλου και των φίλων του.
Ανάσα και ελπίδα ζωής για τις επόμενες καλύτερες μέρες που είναι μπροστά.
Ανάσα και ελπίδα ζωής που δεν περιχαρακώνεται από κανένα αίσθημα ελεημοσύνης, οίκτου και συμβολικής υποχρέωσης των ανθρώπων γύρω μας. Για όσους και όσες αντιμετωπίζουν καθημερινά πρόβλημα επιβίωσης, αποτέλεσμα των επτά συνεχόμενων μνημονιακών χρόνων.
Αυτή η προσπάθεια, καθώς καλύπτει αληθινές ανάγκες, αναπαράγει βιωματικά αίσθημα ευθύνης, συντροφικότητας, αξιοπρέπειας και βοηθείας για να είμαστε ή να γίνουμε επιτέλους «Άλλοι Άνθρωποι». Ζωντανό παράδειγμα αυτοοργανωμένου εγχειρήματος κοινωνικής και ταξικής απάντησης στην ανθρωπιστική κρίση.
Αυτοπροσδιορίζει μορφές ανθρώπινης επικοινωνίας, σπάει τα κλισέ καταργώντας την απρόσωπη βοήθεια, ξεπερνώντας την έννοια της φιλανθρωπίας, με τον συμπολίτη – συνάνθρωπο να συμμετέχει πια ενεργά, διαδραστικά, με γνώμονα τη βούληση για κοινωνική προσφορά μέσω της αλληλεγγύης.
Αυτό που πετυχαίνουν, δηλαδή, με την προσπάθεια τους οι κατά τόπους «Κουζίνες» με τη στήριξη της κοινωνίας, των μελών και των φίλων τους, χωρίς καμία βοήθεια από δημόσιο φορέα είναι κάτι το συλλογικά πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, ξεπερνώντας τον ρόλο της πολιτείας, που φαίνεται να απουσιάζει.
Αντί επιλόγου…
Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι νονοί και νόνες, όσοι και όσες βοήθησαν στην «Άλλη Βάφτιση» καθώς δεν ανέφερα τα ονόματα τους. Εκτός του ότι είστε πολλοί, γνωρίζω ότι η προβολή του συνολικού σας έργου και η προσφορά σας είναι σημαντικότερη από ονοματεπώνυμα…
Να διευκρινιστεί, επίσης, ότι η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» δεν σχετίζεται με ΜΚΟ οργανώσεις ή άλλους φορείς. Ως ανεξάρτητη δομή κοινωνικής αλληλεγγύης στηρίζεται μόνο στην ανιδιοτελή προσφορά φίλων, μελών και συνανθρώπων μας και θα συνεχίσει να υπάρχει χάρη σ’αυτούς.
Αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να δείτε εδώ πώς θα βοηθήσετε κι εσείς στο έργο της, προσφέροντας φαγητό, εθελοντική εργασία και είδη πρώτης ανάγκης.
Πηγή: Νόστιμον Ήμαρ
Η Σφήκα: Επιλογές
Αφορμή για το αφιέρωμα που σας παρουσιάζει το Νόστιμον Ήμαρ σήμερα, στάθηκαν ένα εγχείρημα έμπρακτης αλληλεγγύης και μια βάφτιση διαφορετική από τις συνηθισμένες…
Η Θεανώ Λιόγρη είναι ιδρυτικό μέλος της «Κοινωνικής Κουζίνας ο Άλλος Άνθρωπος» στα Μέγαρα. Πρόκειται για ένα διαρκώς επεκτεινόμενο στις ελληνικές πόλεις νέο κίνημα αλληλέγγυων ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, που με την κοινωνική προσφορά τους ήρθαν να καλύψουν μέρος του κενού στην ουσιαστική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής- επισιτιστικής κρίσης και όχι μόνο.
Μου αφηγήθηκε, λοιπόν, την ιστορία δημιουργίας της ομάδας αυτής στην πόλη της. Στο τέλος μου έδειξε τις φωτογραφίες από μια αλλιώτικη βάφτιση που συμμετείχε ως… νονά, πριν από λίγες μέρες. Δύο πράγματα διόλου ασύνδετα μεταξύ τους, όπως θα φανεί παρακάτω…
Θεανώ Λ.:
“Μετά από 5 χρόνια ανεργίας, πίκρας και απογοήτευσης, αφού σχεδόν με έπεισαν πως είμαι άχρηστη και μεγάλη για να βρω πάλι δουλειά, είχα ατελείωτο χρόνο να σκέφτομαι, να παρατηρώ τους ανθρώπους, να διαβάζω, να κάνω βόλτες.
Ένα μεσημέρι στο Μοναστηράκι, το βλέμμα μου τράβηξε ένα μεγάλο τσουκάλι και αρκετοί άνθρωποι γύρω του. Ένα μικρό ετερόκλητο πλήθος που συμπεριφέρονταν σαν να γνωρίζονταν από χρόνια. Χαμογελούσαν, κουβέντιαζαν φιλικά και αστειεύονταν μεταξύ τους.
Παρατηρώντας τους προσεκτικότερα, διέκρινα μία ασυνήθιστη ομήγυρη από άστεγους, νεόπτωχους, περιθωριακούς, αλλά και καθημερινούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας γύρω από το τσουκάλι και στο τραπέζι παραδίπλα.
Πλησίασα για να ρωτήσω τι ήταν όλο αυτό. Η «Κοινωνική Κουζίνα ο Άλλος Άνθρωπος» μου απάντησαν, μου έδωσαν κι ένα σάιτ λέγοντας «μπες και δες τι κάνουμε, κάν’το και εσύ, γίνε ένας ακόμα Άλλος Άνθρωπος!».
Φεύγοντας γνώρισα τον εμπνευστή αυτής της θαυμάσιας ιδέας, Κωνσταντίνο Πολιχρονόπουλο. «Πάλευε» με μια μεγάλη κουτάλα. Έφυγα με μόνη έγνοια να μπω να δω τι κάνουν αυτοί οι «Άλλοι Άνθρωποι».
Παρακολουθούσα πλέον από τον υπολογιστή μου τον Κωνσταντίνο μαζί με τις άλλες κουζίνες σε πολλές περιοχές και τις δράσεις τους.
Η επιθυμία μου να βρίσκομαι δίπλα σε αυτή τη προσπάθεια είχε μοναδικό εμπόδιο τα χρήματα της μετακίνησης μου, μιας και τα Μέγαρα που μένω απείχαν αρκετά χιλιόμετρα από τα σημεία που έστηναν τις δράσεις τους.
Θύμωνα και πονούσα μέσα μου ταυτόχρονα. Πέρασε το καλοκαίρι, ενώ είχα πάρει ξανά μια γερή δόση απογοήτευσης, μιας και κάθε προσπάθειά μου να βρω δουλειά, έπεφτε στο κενό.
Αποφάσισα να μιλήσω στη φίλη μου Δήμητρα, της έδειξα με κάθε λεπτομέρεια το σάιτ «Κοινωνική Κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος» και ζήτησα το «βιογραφικό» της. Με κοίταξε απορημένη θυμάμαι. Πήρα ένα χαρτί που βρήκα μπροστά μου κάνοντας ότι διαβάζω δήθεν το βιογραφικό της και με ύφος κοιτώντας την στα μάτια είπα αποφασιστικά:
̶ «Προσλαμβάνεστε. Έχετε τα απαραίτητα προσόντα! Αγάπη, Σεβασμό, Θέληση, Αλληλεγγύη, Ψυχή και μια Αγκαλιά ανοιχτή για όλους τους ανθρώπους». Βρήκα και άλλους φίλους με τα απαραίτητα στο βιογραφικό τους. Το Γιάννη, τη Μαριάννα, τον Σπύρο…
Επικοινώνησα με το Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο αμέσως. Ήθελα να έχω την άδειά του ώστε να χρησιμοποιήσω το όνομα «Κοινωνική Κουζίνα ο Άλλος Άνθρωπος Μεγάρων»! Του εξήγησα τον τρόπο, εκείνος με συμβούλεψε για την οργάνωση και τις πρώτες δυσκολίες. Ακόμα τον ακούω στ’ αυτιά μου με εκείνο το: «Καλή επιτυχία, Θεανώ, σε όλους σας»
Στήσαμε τη κουζίνα μας στα Μέγαρα με κόπο, δυσκολίες, ελλείψεις, αντιμετωπίζοντας αρχικά δυσπιστία και καχυποψία.
Από τον Νοέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα στα Μέγαρα γεμίζουμε «βιογραφικά» από αδέλφια μας που πρόθυμα συνεισφέρουν από το υστέρημα τους για να βγάζει το τσουκάλι πολλές μερίδες φαγητού. Συνάνθρωποι μας με την ίδια Αγάπη, Σεβασμό, Θέληση, Αλληλεγγύη, Ψυχή και μια Αγκαλιά ανοιχτή για όλους.
Συνεχίσαμε όπως όλες οι «Κουζίνες» μας περαιτέρω δράσεις: συλλέγοντας και αναδιανέμοντας σχολικά είδη, παιδικά παιχνίδια, τρόφιμα, ρούχα και γενικότερα είδη πρώτης ανάγκης σε όσους πραγματικά τα χρειάζονται. Παράλληλα η ομάδα μας κινητοποιείται ενάντια στους πλειστηριασμούς, τις διακοπές παροχής ρεύματος και σε οτιδήποτε πλήττει τους ευπαθείς και ευάλωτους συμπολίτες μας.”
Μια βάφτιση διαφορετική από τις άλλες…
Η Θεανώ μαζί με τον Κώστα Πολυχρονόπουλο και άλλους δώδεκα νονούς και νονές εκπροσωπώντας όλες τις «Κουζίνες» την Κυριακή 11 Σεπτέμβρη βάφτισαν την μικρή Ελένη – Κωνσταντίνα.
Οι γονείς της Ελένης – Κωνσταντίνας γνωρίστηκαν ως άστεγοι σε μια «Κουζίνα».
Συνήθιζαν να συναντιούνται στα γεύματα και στη προετοιμασία τους. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν, ξεκινώντας την κοινή ζωή στην πολυπόθητη στέγη τους με τη απαράμιλλη στήριξη και συνδρομή των φίλων και των μελών του «Άλλου Ανθρώπου»!
Απέκτησαν μια κόρη και όταν αποφάσισαν να την βαφτίσουν… οι απανταχού «Κουζίνες» έσπευσαν. Αρκούσε ένα κάλεσμα βοήθειας από τα social media και μέσα σε λίγη ώρα οι προσφορές και η αλληλεγγύη είχαν οργανώσει την βάφτιση μέχρι τη τελευταία της λεπτομέρεια.
Μέχρι σήμερα η ομάδα έχει οργανώσει τέσσερις βαφτίσεις παιδιών από άπορες οικογένειες. Η τελευταία όμως καθώς προέρχεται μέσα από τους κόλπους της ίδιας της ομάδας αποτέλεσε και τη πιο χαρούμενη στιγμή για όλους.
Η ηθική δικαίωση συνολικά ενός έργου που μένει ανοιχτό στο χρόνο και την ιστορία της κοινωνικής αλληλεγγύης στις δύσκολες μέρες μας, παρακαταθήκη της προσπάθειας του Κώστα Πολυχρονόπουλου και των φίλων του.
Ανάσα και ελπίδα ζωής για τις επόμενες καλύτερες μέρες που είναι μπροστά.
Ανάσα και ελπίδα ζωής που δεν περιχαρακώνεται από κανένα αίσθημα ελεημοσύνης, οίκτου και συμβολικής υποχρέωσης των ανθρώπων γύρω μας. Για όσους και όσες αντιμετωπίζουν καθημερινά πρόβλημα επιβίωσης, αποτέλεσμα των επτά συνεχόμενων μνημονιακών χρόνων.
Αυτή η προσπάθεια, καθώς καλύπτει αληθινές ανάγκες, αναπαράγει βιωματικά αίσθημα ευθύνης, συντροφικότητας, αξιοπρέπειας και βοηθείας για να είμαστε ή να γίνουμε επιτέλους «Άλλοι Άνθρωποι». Ζωντανό παράδειγμα αυτοοργανωμένου εγχειρήματος κοινωνικής και ταξικής απάντησης στην ανθρωπιστική κρίση.
Αυτοπροσδιορίζει μορφές ανθρώπινης επικοινωνίας, σπάει τα κλισέ καταργώντας την απρόσωπη βοήθεια, ξεπερνώντας την έννοια της φιλανθρωπίας, με τον συμπολίτη – συνάνθρωπο να συμμετέχει πια ενεργά, διαδραστικά, με γνώμονα τη βούληση για κοινωνική προσφορά μέσω της αλληλεγγύης.
Αυτό που πετυχαίνουν, δηλαδή, με την προσπάθεια τους οι κατά τόπους «Κουζίνες» με τη στήριξη της κοινωνίας, των μελών και των φίλων τους, χωρίς καμία βοήθεια από δημόσιο φορέα είναι κάτι το συλλογικά πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, ξεπερνώντας τον ρόλο της πολιτείας, που φαίνεται να απουσιάζει.
Αντί επιλόγου…
Ας με συγχωρήσουν οι υπόλοιποι νονοί και νόνες, όσοι και όσες βοήθησαν στην «Άλλη Βάφτιση» καθώς δεν ανέφερα τα ονόματα τους. Εκτός του ότι είστε πολλοί, γνωρίζω ότι η προβολή του συνολικού σας έργου και η προσφορά σας είναι σημαντικότερη από ονοματεπώνυμα…
Να διευκρινιστεί, επίσης, ότι η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» δεν σχετίζεται με ΜΚΟ οργανώσεις ή άλλους φορείς. Ως ανεξάρτητη δομή κοινωνικής αλληλεγγύης στηρίζεται μόνο στην ανιδιοτελή προσφορά φίλων, μελών και συνανθρώπων μας και θα συνεχίσει να υπάρχει χάρη σ’αυτούς.
Αν ενδιαφέρεστε, μπορείτε να δείτε εδώ πώς θα βοηθήσετε κι εσείς στο έργο της, προσφέροντας φαγητό, εθελοντική εργασία και είδη πρώτης ανάγκης.
Πηγή: Νόστιμον Ήμαρ
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου