Ξυπνάτε… Ρε…!! Ξεσηκωθείτε…!!

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Ήτανε κάποτε κάτι παιδιά βαριόμοιρα.
Μιας ιερής διαθήκης οι εκτελεστές,
που υψώσανε το ανάστημα,
που προτάξανε τα αδύναμα στήθια,
που λύγισαν άοπλα τ’ ατσάλινα θεριά με ένα τραγούδι φωλιασμένο στο στόμα.

Δε μιλούσαν τότε πολύ.
Δεν αντάριαζαν σαν τους άλλους με τις βραχνές θορυβώδεις λέξεις.
Μόνο το στίγμα τους άφησαν εκεί που μάτωσε η ψυχή τους.
Εκεί που ήχησε ένα σάλπισμα πρωτάκουστο.

Τώρα είναι στα σύννεφα ψηλά.
Μα σαράντα χρόνια τρίζει ο ουρανός απ’ τις φωνές τους.
Κάθε σκυθρώπιασμα του σύμπαντος
κάθε σταγόνα ποταμού
κάθε λαβωματιά του πληγωμένου σταυραετού
ηχεί τις κραυγές της οδύνης τους.
Ξυπνάτε… Ρε…!!
Ξεσηκωθείτε…!!
Αφήστε μας να αναπαυτούμε επιτέλους…
Σαράντα χρόνια βολοδέρνουμε ματωμένοι…
Φτάνει πια!

Δε θέλουμε γαρύφαλλα.
Δε θέλουμε μνημόσυνα.
Μονοιάστε και ξεσηκωθείτε …!!!!
Είσαστε Έλληνες Ρεεεεε…

Είπανε κάποτε κάτι παιδιά... μα δεν τα άκουσε κανείς μες την οχλαγωγία της σιωπής και της λήθης.

---

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη

---