Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Παρακολουθώντας από μέσα τις τρέχουσες εξελίξεις στο επίπεδο της πολιτικής ζύμωσης στη βάση του πολιτικού συστήματος (ό,τι έχει απομείνει μετά τις μαζικές αποστρατεύσεις) έχω καταλήξει σε ένα βασικό συμπέρασμα:
Δεν έχει απομείνει κανένα απολύτως αφήγημα το οποίο να απασχολεί πραγματικά τον κόσμο. Τόσο το εθνικό όσο και το ταξικό αφήγημα σε έναν κόσμο που όχι μόνο πονάει αλλά και ιστορικά έχει απηυδήσει από ταξίματα και μελλοντικούς παραδείσους δεν έχει πλέον απολύτως τίποτε καινούριο να κομίσει.
Αυτό πού μας αφήνει;
Μας φέρνει στο απόλυτο μηδέν χωρίς τίποτα να προσφέρουμε και με την οριστική επιστροφή στο σπίτι να φαντάζει μονόδρομος;
Η δική μου γνώμη είναι πως έχουμε κάτι ακόμη να προσφέρουμε αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους «εκτός των τειχών» του κόσμου μας ως απολίτικους, τρόπον τινά κατώτερους που δεν γνωρίζουν το καλό τους και αυτό θα πρέπει να τους υποδειχθεί.
Αυτή η αντίληψη είναι που πρέπει να αλλάξει.
Οι μη πολιτικοποιημένοι άνθρωποι δεν σημαίνει πως δεν έχουν άποψη, όπου ο καθένας έχει τα ενδιαφέροντα του, και δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να προσφέρουν πολιτικά σε θέσεις ευθύνης με βάση τις γνώσεις και την εμπειρία τους. Το ότι οι ίδιοι νομίζουν πως δεν μπορούν είναι ακριβώς που διαιωνίζει το σύστημα της αντιπροσώπευσης, το οποίο εξ’ αντικειμένου δεν είναι δημοκρατία, απλώς έχει καθιερωθεί να προβάλλεται ως τέτοια.
Εάν ξεκινήσουμε αντιμετωπίζοντας αυτή την πλάνη μπορούμε να δημιουργήσουμε το ρεύμα εκείνο το οποίο θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ένα ρεύμα των απλών ανθρώπων για τους απλούς ανθρώπους.
Το μόνο που λείπει για να αρχίσουμε είναι μια έντιμη συμφωνία μεταξύ μας.
Σε έναν κόσμο όπου όλα όσα στα οποία πιστέψαμε και όλα όσα για τα οποία παλέψαμε δεν υπάρχουν πια και όπου συναντιόμαστε επί των ερειπίων για να χτίσουμε κάτι καινούριο, οι καθαρές προθέσεις είναι ό,τι μας έχει μείνει.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Παρακολουθώντας από μέσα τις τρέχουσες εξελίξεις στο επίπεδο της πολιτικής ζύμωσης στη βάση του πολιτικού συστήματος (ό,τι έχει απομείνει μετά τις μαζικές αποστρατεύσεις) έχω καταλήξει σε ένα βασικό συμπέρασμα:
Δεν έχει απομείνει κανένα απολύτως αφήγημα το οποίο να απασχολεί πραγματικά τον κόσμο. Τόσο το εθνικό όσο και το ταξικό αφήγημα σε έναν κόσμο που όχι μόνο πονάει αλλά και ιστορικά έχει απηυδήσει από ταξίματα και μελλοντικούς παραδείσους δεν έχει πλέον απολύτως τίποτε καινούριο να κομίσει.
Αυτό πού μας αφήνει;
Μας φέρνει στο απόλυτο μηδέν χωρίς τίποτα να προσφέρουμε και με την οριστική επιστροφή στο σπίτι να φαντάζει μονόδρομος;
Η δική μου γνώμη είναι πως έχουμε κάτι ακόμη να προσφέρουμε αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους «εκτός των τειχών» του κόσμου μας ως απολίτικους, τρόπον τινά κατώτερους που δεν γνωρίζουν το καλό τους και αυτό θα πρέπει να τους υποδειχθεί.
Αυτή η αντίληψη είναι που πρέπει να αλλάξει.
Οι μη πολιτικοποιημένοι άνθρωποι δεν σημαίνει πως δεν έχουν άποψη, όπου ο καθένας έχει τα ενδιαφέροντα του, και δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να προσφέρουν πολιτικά σε θέσεις ευθύνης με βάση τις γνώσεις και την εμπειρία τους. Το ότι οι ίδιοι νομίζουν πως δεν μπορούν είναι ακριβώς που διαιωνίζει το σύστημα της αντιπροσώπευσης, το οποίο εξ’ αντικειμένου δεν είναι δημοκρατία, απλώς έχει καθιερωθεί να προβάλλεται ως τέτοια.
Εάν ξεκινήσουμε αντιμετωπίζοντας αυτή την πλάνη μπορούμε να δημιουργήσουμε το ρεύμα εκείνο το οποίο θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ένα ρεύμα των απλών ανθρώπων για τους απλούς ανθρώπους.
Το μόνο που λείπει για να αρχίσουμε είναι μια έντιμη συμφωνία μεταξύ μας.
Σε έναν κόσμο όπου όλα όσα στα οποία πιστέψαμε και όλα όσα για τα οποία παλέψαμε δεν υπάρχουν πια και όπου συναντιόμαστε επί των ερειπίων για να χτίσουμε κάτι καινούριο, οι καθαρές προθέσεις είναι ό,τι μας έχει μείνει.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου