Φίλιππος Γαλιάσος
Περπατούσα μέσα στο κρύο, Νοέμβρης μήνας και η ώρα περασμένη, όταν τον είδα μπροστά μου. Μπορούσε να κάνει ευχή τα όνειρα μου. Είχα μόνο μια, ενώ στα κανονικά παραμύθια συνήθως υπήρχαν τρεις. Ποιος θα μπορούσε όμως να προβάλει αντίσταση και ενστάσεις όταν του παρουσιάζεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσει μία και μοναδική του ευχή;
Το σκέφτηκα για λίγο είναι η αλήθεια, δίνοντας έτσι χρόνο στην καθαρά ορθολογική σκέψη να παρεισφρήσει στη σκέψη μου. Στο τέλος όμως νίκησε αυτό που είχα εξ' αρχής κατά νου.
"Θέλω μια μηχανή. Όχι καμιά αγωνιστική και με πιάσει η μέση μου, αλλά ούτε καμιά τσοπεράδικη και μοιάζω ως ετοιμόγεννη έτσι όπως θα είμαι με τα πόδια μπροστά ορθάνοιχτα. Εγώ θέλω μια κανονική on/off με αξιοπρεπή θέση οδήγησης, που όπως και στη ζωή είναι η όρθια στάση οδήγησης."
Εκείνος με κοίταξε έκπληκτος και με ρώτησε:
"Αυτό μόνο;".
Σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι αυτό μόνο. Στη συγκεκριμένη όμως περίσταση το προέκτεινα σε κάτι περισσότερο αβανταδόρικο.
"Όχι κύριε, δεν είναι μόνο αυτό. Η πραγματική μου ευχή είναι να μη τελειώνει ποτέ η βενζίνη. Να οδηγώ μόνο και να οδηγώ συνέχεια. Θα τρώω πάνω στη μηχανή, θα κάνω την ανάγκη μου πάνω της, που και που θα βουτάω καμιά νοστιμούλα η οποία θα γατζώνεται πάνω μου και εγώ αυτό θα το λέω αγάπη, αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα σταματήσει να γουργουρίζει ο κινητήρας."
Ήξερα τι έλεγα. Όταν σταματάς να κινείσαι αρχίζουν τα προβλήματα. Όσα λεφτά και υγεία να έχεις. Όταν σταματάς να κινείσαι όλα τα κακά του κόσμου πάνω σου θα έρθουν το δίχως άλλο.
Όσο όμως μαρσάρεις, υπάρχει ελπίδα.
Φίλιππος Γαλιάσος: Σχετικά με τον συντάκτη
 |
| Φωτό από το γαλλικό κόμιξ Joe Bar Team |
Περπατούσα μέσα στο κρύο, Νοέμβρης μήνας και η ώρα περασμένη, όταν τον είδα μπροστά μου. Μπορούσε να κάνει ευχή τα όνειρα μου. Είχα μόνο μια, ενώ στα κανονικά παραμύθια συνήθως υπήρχαν τρεις. Ποιος θα μπορούσε όμως να προβάλει αντίσταση και ενστάσεις όταν του παρουσιάζεται η ευκαιρία να πραγματοποιήσει μία και μοναδική του ευχή;
Το σκέφτηκα για λίγο είναι η αλήθεια, δίνοντας έτσι χρόνο στην καθαρά ορθολογική σκέψη να παρεισφρήσει στη σκέψη μου. Στο τέλος όμως νίκησε αυτό που είχα εξ' αρχής κατά νου.
"Θέλω μια μηχανή. Όχι καμιά αγωνιστική και με πιάσει η μέση μου, αλλά ούτε καμιά τσοπεράδικη και μοιάζω ως ετοιμόγεννη έτσι όπως θα είμαι με τα πόδια μπροστά ορθάνοιχτα. Εγώ θέλω μια κανονική on/off με αξιοπρεπή θέση οδήγησης, που όπως και στη ζωή είναι η όρθια στάση οδήγησης."
Εκείνος με κοίταξε έκπληκτος και με ρώτησε:
"Αυτό μόνο;".
Σε κανονικές συνθήκες θα μπορούσε να είναι αυτό μόνο. Στη συγκεκριμένη όμως περίσταση το προέκτεινα σε κάτι περισσότερο αβανταδόρικο.
"Όχι κύριε, δεν είναι μόνο αυτό. Η πραγματική μου ευχή είναι να μη τελειώνει ποτέ η βενζίνη. Να οδηγώ μόνο και να οδηγώ συνέχεια. Θα τρώω πάνω στη μηχανή, θα κάνω την ανάγκη μου πάνω της, που και που θα βουτάω καμιά νοστιμούλα η οποία θα γατζώνεται πάνω μου και εγώ αυτό θα το λέω αγάπη, αλλά ποτέ μα ποτέ δε θα σταματήσει να γουργουρίζει ο κινητήρας."
Ήξερα τι έλεγα. Όταν σταματάς να κινείσαι αρχίζουν τα προβλήματα. Όσα λεφτά και υγεία να έχεις. Όταν σταματάς να κινείσαι όλα τα κακά του κόσμου πάνω σου θα έρθουν το δίχως άλλο.
Όσο όμως μαρσάρεις, υπάρχει ελπίδα.
Φίλιππος Γαλιάσος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου