Φιδίσια μάτια.

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Μπορεί η πολιτική απατεωνιά να διάγει τον χρυσούν αιώνα της, μπορεί τα πάντα να ολισθαίνουν σ’ έναν κατήφορο απάθειας και απαξίωσης κάθε αρχής και ιδανικού, μπορεί ο άνθρωπος να υποτιμήθηκε όσο ποτέ άλλοτε στις μέρες μας, ΟΜΩΣ, δεν μπορείς να μην ‘’θαυμάσεις’’ σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς, την ‘’ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ’’ ενός 12χρονου που ‘’ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ’’ πως θέλει να μονάσει….

Από πότε μπορεί να επιλέξει τόσο ξεκάθαρα για το μέλλον του ένας πιτσιρίκος;

Και αν είναι έτσι, γιατί να μην του παρέχεται τότε το δικαίωμα να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης, να ψηφίζει, να εργάζεται, να πίνει, να νυμφεύεται να κάνει ό,τι θέλει βρε αδερφέ, αφού είναι τόσο ώριμος και κατασταλαγμένος..;
.
Απορίες μιας μάνας που σε ανάλογη ηλικία των παιδιών της, μη σου πω και σε μεγαλύτερη, ευχόταν να μείνει όρθια απ’ την επέλαση της προεφηβείας και της εφηβείας μετέπειτα με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όταν τα ασχημάτιστα κορμάκια και οι τρυφερές ψυχούλες παλεύουν να ανακαλύψουν την ταυτότητα τους, τα θέλω τους, τον άγνωστο κι ανεξερεύνητο κόσμο που τα περιβάλλει.
.
Κι έρχεται τώρα ο διοικητής του Όρους να εξάρει το επίπεδο της ‘’σχολής’’, το περιβάλλον, τα παρεχόμενα και τις ωφέλειες που θα αποκομίσει ο μικρός μέσα σ’ ένα ανδροκρατούμενο καθαρά περιβάλλον…

Τους φόβους, τις υποψίες, τις σκέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι για την πορεία και την εξέλιξη του παιδιού μακριά από ένα φυσιολογικό περιβάλλον όπου αρμόζει να βρίσκεται, τα αφήνει για τις μικροαστικές, συντηρητικές, υπερβολικές και υστερικές μάνες...

Πολλά τα ερωτήματα για την ευθύνη όλων..

(Συγχωρέστε μου την ασεβή άποψη, μα εμένα αυτή η φιδίσια ματιά του άγιου πατέρα με τρομάζει... και δεν είμαι 12χρονη...)

---

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη

---