Του Κώστα Βλαχόπουλου
Και ξαφνικά έχουμε πρόβλημα στην διαπραγμάτευση. Μια διαπραγμάτευση «σχεδόν κλεισμένη», όπως θριαμβολογούσαν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη όλο το προηγούμενο διάστημα.
Η παρέμβαση Σόιμπλε – Ντάισελμπλουμ όμως, για πάγωμα των μέτρων για το χρέος, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να μοιράσει κάποια ψίχουλα στους συνταξιούχους χάλασε το πανηγυρικό κλίμα που είχε καλλιεργήσει η Αθήνα και η Ευρωζώνη οδηγείται ακόμα μια φορά σε κρίση.
Καλά -θα αναρωτηθούν κάποιοι- η πρώτη φορά είναι που κύκλοι μέσα στην Ευρώπη θέτουν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση;
Η αλήθεια είναι ότι το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν: εκλεγμένες κυβερνήσεις να μην έχουν την παραμικρή πρωτοβουλία των κινήσεων, να χάνουν κάθε έννοια κυριαρχίας και να εκβιάζονται στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και σε βάρος της δημοκρατίας. Θεωρείται πλεόν αφελής όποιος επικαλείται την βασική αρχή της ισότητας που διέπει τα κράτη-μέλη στην ΕΕ.
Και βέβαια, ας μην έχουμε αυταπάτες· η κατάσταση αυτή αφορά το σύνολο των κρατών και όχι μόνο αυτά που βρίσκονται σε πρόγραμμα. Η σκληρή επιτήρηση των προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες, το σύμφωνο σταθερότητας και η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που εκπορεύεται από το Βερολίνο δεν σταματούν στην μετά-μνημόνιο εποχή.
Η ήδη πληγωμένη δημοκρατία στην Ευρώπη τραυματίζεται ακόμα περισσότερο αυτή την περίοδο, καθώς πολλές χώρες οδηγούνται σε εκλογές μέσα στο 2017, και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών της Ένωσης μοιάζουν περισσότερο με ένα power game με τους ανταγωνισμούς να φουντώνουν συνεχώς.
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί ναι είναι «η αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη». Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποτασσόμενος πλήρως στην λογική της παραμονής στο ευρώ πάση-θυσία, έχει επενδύσει πολλά σε αυτή την θεωρία και γι’αυτό προσπαθεί να οικοδομήσει σχέσεις με την Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, αγνοώντας όμως ότι οι τελευταίοι αποτελούν τους καλύτερους χειροκροτητές του νεοφιλελευθερισμού και των συντηρητικών πολιτικών.
Η απάντηση ίσως να βρίσκεται στην συζήτηση για το νόμισμα που πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξει με σοβαρούς όρους στην Ελλάδα. Και εδώ δεν χωρούν ερασιτεχνισμοί, «νομισματοκοπεία» και προεκλογικά σποτάκια . Η μετάβαση, για να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή, απαιτεί σοβαρό διάλογο με την κοινωνία, συγκροτημένες κινήσεις, και συνυπολογισμό της γεωπολιτικής αστάθειας που θα προκληθεί και μέχρι στιγμής καμία πολιτική δύναμη δεν έχει πάρει αυτή την ευθύνη.
*Η φωτογραφία ειναι του Plasticobilism
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 17.12.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
Πηγή: nostimonimar.gr
Νόστιμον Ήμαρ: Επιλογές
Και ξαφνικά έχουμε πρόβλημα στην διαπραγμάτευση. Μια διαπραγμάτευση «σχεδόν κλεισμένη», όπως θριαμβολογούσαν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη όλο το προηγούμενο διάστημα.
Η παρέμβαση Σόιμπλε – Ντάισελμπλουμ όμως, για πάγωμα των μέτρων για το χρέος, επειδή ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να μοιράσει κάποια ψίχουλα στους συνταξιούχους χάλασε το πανηγυρικό κλίμα που είχε καλλιεργήσει η Αθήνα και η Ευρωζώνη οδηγείται ακόμα μια φορά σε κρίση.
Καλά -θα αναρωτηθούν κάποιοι- η πρώτη φορά είναι που κύκλοι μέσα στην Ευρώπη θέτουν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση;
Η αλήθεια είναι ότι το έργο αυτό το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν: εκλεγμένες κυβερνήσεις να μην έχουν την παραμικρή πρωτοβουλία των κινήσεων, να χάνουν κάθε έννοια κυριαρχίας και να εκβιάζονται στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και σε βάρος της δημοκρατίας. Θεωρείται πλεόν αφελής όποιος επικαλείται την βασική αρχή της ισότητας που διέπει τα κράτη-μέλη στην ΕΕ.
Και βέβαια, ας μην έχουμε αυταπάτες· η κατάσταση αυτή αφορά το σύνολο των κρατών και όχι μόνο αυτά που βρίσκονται σε πρόγραμμα. Η σκληρή επιτήρηση των προϋπολογισμών από τις Βρυξέλλες, το σύμφωνο σταθερότητας και η επιβολή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που εκπορεύεται από το Βερολίνο δεν σταματούν στην μετά-μνημόνιο εποχή.
Η ήδη πληγωμένη δημοκρατία στην Ευρώπη τραυματίζεται ακόμα περισσότερο αυτή την περίοδο, καθώς πολλές χώρες οδηγούνται σε εκλογές μέσα στο 2017, και οι σχέσεις μεταξύ των κρατών της Ένωσης μοιάζουν περισσότερο με ένα power game με τους ανταγωνισμούς να φουντώνουν συνεχώς.
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί ναι είναι «η αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη». Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποτασσόμενος πλήρως στην λογική της παραμονής στο ευρώ πάση-θυσία, έχει επενδύσει πολλά σε αυτή την θεωρία και γι’αυτό προσπαθεί να οικοδομήσει σχέσεις με την Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, αγνοώντας όμως ότι οι τελευταίοι αποτελούν τους καλύτερους χειροκροτητές του νεοφιλελευθερισμού και των συντηρητικών πολιτικών.
Η απάντηση ίσως να βρίσκεται στην συζήτηση για το νόμισμα που πρέπει κάποια στιγμή να ανοίξει με σοβαρούς όρους στην Ελλάδα. Και εδώ δεν χωρούν ερασιτεχνισμοί, «νομισματοκοπεία» και προεκλογικά σποτάκια . Η μετάβαση, για να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή, απαιτεί σοβαρό διάλογο με την κοινωνία, συγκροτημένες κινήσεις, και συνυπολογισμό της γεωπολιτικής αστάθειας που θα προκληθεί και μέχρι στιγμής καμία πολιτική δύναμη δεν έχει πάρει αυτή την ευθύνη.
*Η φωτογραφία ειναι του Plasticobilism
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 17.12.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
Πηγή: nostimonimar.gr
Νόστιμον Ήμαρ: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου