Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2016

Χριστουγεννιάτικος μποναμάς

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου


Έχω μια χαρά σήμερα…

Η μαμά έστελνε απ’ το πρωί φιλάκια στη γιαγιά. Με παραξένεψε αυτό λίγο, γιατί όλη την ώρα λέει στο μπαμπά, «Η μάνα σου κατουριέται πάνω της επίτηδες για να μου σπάσει τα νεύρα». «Με κοιτάει με μίσος κάθε φορά που λείπεις και μουρμουρίζει, θα σε φτιάξω εγώ κυρά δασκάλα». Ο μπαμπάς τότε μαλώνει τη γιαγιά που αμέσως κλαίει και λέει, «Καλύτερα θα ήμουν στο γηροκομείο, παρά στα χέρια της υπηρέτριας που μου έχεις, που μου φέρεται σαν σκυλί», και τότε αγριεύει στη μαμά. «Αμάν κι εσύ», λέει με θυμό. «Αφού τα έχει χαμένα, τι την συνερίζεσαι, κι αφού απ’ αυτήν ζούμε».

Τον λυπάμαι τότε τον καημένο τον μπαμπά. Δεν ξέρει τι να κάνει, κι έρχεται ψόφιος απ’ τη κούραση. Στον ΟΑΕΔ πάει όλη τη μέρα για δουλειά λέει, θα είναι βαριά αυτή η δουλειά, αφού έρχεται τόσο στενοχωρημένος.

Εμένα με αγαπάει η γιαγιά. Κάποιες φορές με φωνάζει «Αγάπη μου, Κώστα Πρέκα», δεν τον γνωρίζω, μα θα είναι κάποιος συγγενής μας αγαπημένος που έχει καιρό να δει και του μοιάζω φαίνεται. Άλλες φορές πάλι μου λέει να ψηφίσω τον Γεώργιο Παπανδρέου, «τον γέρο, τον γέρο, όχι τον άλλον τον χαζό», φωνάζει, και έχει μια αγωνία μη τυχόν και κάνω λάθος. Μα εγώ δεν ξέρω ούτε τον ένα, ούτε τον άλλο και τότε, της χαϊδεύω το μάγουλο και μιλάμε μετά για την Καιτούλα που μου αρέσει.

«Να μάθεις αν τα συμπεθέρια είναι αριστεροί», μου ψιθυρίζει και κοιτάζει με φόβο γύρω γύρω μη τυχόν και μας ακούν. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Άρη, αν μας φέρεις κάνα φασιστόμουτρο εδώ. Ποιος είναι πάλι ο Άρης..

Πότε θα μεγαλώσω Θεέ μου..

Έχω τόσες απορίες…

Πάντως σήμερα όλα είναι χαρούμενα στο σπίτι.

Η μαμά δε θύμωσε όταν η γριά έσπρωξε κι έχυσε το γάλα στα ρούχα της. «Δεν πειράζει καλή μου», της είπε. «Θα φτιάξω άλλο, εσύ να είσαι καλά».

Της γέμισε κι ένα μπολ με τα αγαπημένα της μπισκότα, αυτά που η γιαγιά κρύβει πάντα κάτω απ’ το μαξιλάρι και γίνονται θρύψαλα. «Μην τα βρει ο παππούς σου», λέει με τρόμο. «Πόσα να μου δώσει κι ο Χανς».

Έχω μπερδευτεί.

Αλλά όταν μεγαλώσω θα μάθω. Έχω γράψει στο ημερολόγιο μου μερικά ονόματα που φαντάζομαι θα έχουν σχέση, αφού τα λέει συνέχεια η γιαγιά.

Πρέκας, Παπανδρέου, Άρης, Χανς, να δεις που θα είναι γνωστοί μας απ’ το εξωτερικό.

Η μαμά τηλεφώνησε πρωί πρωί στη φίλη της την Νότα, και ούρλιαζε από χαρά. «Ετοιμάσου για ψώνια» της είπε. «Παναγία μου να κρατήσει η γριά, μην ψοφήσει μέρες που έρχονται, να προλάβουμε να πάρουμε τα λεφτά». «Ο Αλέξης δίνει παράδες για Hondo, αχ τι δώρο ήταν τούτο που μου κάνει». «Όχι καλέ, δεν είναι ανέκδοτο».

Ο Αλέξης… Ποιος είναι πάλι τούτος;

Λες η μαμά να έχει γκόμενο;

Καημένε μπαμπά…

Τι να κάνω; Να του το πω όταν επιστρέψει;

Θα ρωτήσω τον Αποστόλη, το φιλαράκι μου, είναι πολύ καλός στα μαθηματικά, άσε που λέει κι αυτός κάτι ανέκδοτα, μα κάτι πετυχημένα ανέκδοτα…



Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου