Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης
Στα έξι μέτρα χτύπησε φλέβα. Ανάβλυζαν από κάτω τα νερά με πίεση. Κρυστάλλινα. Χορταστικά. Εκεί έχτισε το σπίτι του. Και με το που τέλειωσε το χτίσιμο, το ’βαλε πια σκοπό να παντρευτεί. Μόνος και έρημος, κουράστηκε ύστερα από τόσα χρόνια.
Όταν μπήκανε οι Γερμανοί, έφυγε τρεχάλα στο βουνό. Άκουγε πίσω του μπαμ μπουμ, έβλεπε καπνούς να βγαίνουν. Δυο μέρες έκανε από κορυφή σε κορυφή, κρυμμένος σε σπηλιές. Κι αργά το απόγευμα της τρίτης, πήρε ξανά την κατηφόρα.
Στους δρόμους του χωριού ούτε ένας. Φτάνει στην αυλή του. Όλα καμένα. Στέκεται στο πηγάδι. Ένα γκρέμισμα το σπίτι του. Τραβάει νερό. Πλένει καλά το πρόσωπο. Και πίνει για να διώξει το φαρμάκι. Πέφτει μετά να κοιμηθεί μες το κοτέτσι. Αλλά δεν βρίσκει ησυχία. Σαν να τον καίει κάτι στο πρόσωπο, στα χέρια και στον λάρυγγα.
Νωρίς, νωρίς σηκώνεται την άλλη μέρα. Κάνει να σπρώξει την πόρτα από το κοτέτσι. Τον πιάνει η τρομάρα. Κατακόκκινο το χέρι. Κοιτάει. Πουθενά πληγή. Το άλλο χέρι, επίσης, κατακόκκινο. Πλησιάζει στο πηγάδι. Κατακόκκινο νερό ο κουβάς. Σκύβει το κεφάλι. Ένα…, δύο…., τρεις…, τέσσερις… οι πεταμένοι μέσα.
Παίρνει τους δρόμους. Χέρια, πρόσωπο στο αίμα. Στόμα, λάρυγγας, κοιλιά στο αίμα. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Συνεχίζει να μουρμουράει το μέτρημα των σκοτωμένων.
Παραλόισε, τελείως.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Στα έξι μέτρα χτύπησε φλέβα. Ανάβλυζαν από κάτω τα νερά με πίεση. Κρυστάλλινα. Χορταστικά. Εκεί έχτισε το σπίτι του. Και με το που τέλειωσε το χτίσιμο, το ’βαλε πια σκοπό να παντρευτεί. Μόνος και έρημος, κουράστηκε ύστερα από τόσα χρόνια.
Όταν μπήκανε οι Γερμανοί, έφυγε τρεχάλα στο βουνό. Άκουγε πίσω του μπαμ μπουμ, έβλεπε καπνούς να βγαίνουν. Δυο μέρες έκανε από κορυφή σε κορυφή, κρυμμένος σε σπηλιές. Κι αργά το απόγευμα της τρίτης, πήρε ξανά την κατηφόρα.
Στους δρόμους του χωριού ούτε ένας. Φτάνει στην αυλή του. Όλα καμένα. Στέκεται στο πηγάδι. Ένα γκρέμισμα το σπίτι του. Τραβάει νερό. Πλένει καλά το πρόσωπο. Και πίνει για να διώξει το φαρμάκι. Πέφτει μετά να κοιμηθεί μες το κοτέτσι. Αλλά δεν βρίσκει ησυχία. Σαν να τον καίει κάτι στο πρόσωπο, στα χέρια και στον λάρυγγα.
Νωρίς, νωρίς σηκώνεται την άλλη μέρα. Κάνει να σπρώξει την πόρτα από το κοτέτσι. Τον πιάνει η τρομάρα. Κατακόκκινο το χέρι. Κοιτάει. Πουθενά πληγή. Το άλλο χέρι, επίσης, κατακόκκινο. Πλησιάζει στο πηγάδι. Κατακόκκινο νερό ο κουβάς. Σκύβει το κεφάλι. Ένα…, δύο…., τρεις…, τέσσερις… οι πεταμένοι μέσα.
Παίρνει τους δρόμους. Χέρια, πρόσωπο στο αίμα. Στόμα, λάρυγγας, κοιλιά στο αίμα. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Ένα, δύο, τρεις, τέσσερις. Συνεχίζει να μουρμουράει το μέτρημα των σκοτωμένων.
Παραλόισε, τελείως.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου