Ευσταθία Ματζαρίδου
Μια άχαρη πολυκατοικία με παράθυρα κουτιά που παραπέμπει σε κτήριο γραφείων. Σήμερα είδα στον αέρα μια μπουλτόζα που με τις δαγκάνες της είχε ήδη καταβροχθίσει τη μισή πολυκατοικία και άφησε ανά όροφο τα δωμάτια μισά, τις πόρτες του ασανσέρ να στήνουν παγίδα στους ανύπαρκτους ενοίκους και τα σίδερα απ’ τις μισοφαγωμένες κολώνες να ανεμίζουν σαν κεραίες ραδιοφώνου που προσπαθούν μάταια να πιάσουν σήμα. Είδα με μιας τις μνήμες που είχα φυλαγμένες στον έκτο όροφο να έχουν ανακατευτεί με τις μνήμες όλων των άλλων ορόφων και διαμερισμάτων και να έχουν γίνει μπάζα και με έπιασε μια θλίψη.
Στον έκτο όροφο έμενε η Λώρα, ζευγάρι με τον Χόσροου, για κάποια χρόνια ήμασταν κολλητοί, μας καλούσαν για φαγητό και έπαιρνε φωτιά το στόμα μας από τα ινδικά πιάτα που μαγείρευε ο Χόσροου και το παιδί μου, μωρό μπουσουλούσε σε όλο το σπίτι κυνηγώντας τη γάτα τους και το έπαιρνε τότε ο Χόσροου, το έριχνε στον αέρα σαν ζογκλέρ και μετά το έβαζε να χτυπά τα πλήκτρα του πιάνου.
Μετά χώρισαν, έφυγε η Λώρα για την Αμερική και ο Χόσροου μετακόμισε στο Λονδίνο. Τον βοήθησα στη μετακόμιση, έκλαιγε και μάζευε τα πράγματα, ήθελε να μου χαρίσει όλα τα πράγματα της Λώρας. Κράτησα μόνο μια πορσελάνινη φλυτζάνα με πασχαλίτσες και ένα τεράστιο καλάθι μπαμπού.
Ο Χόσροου, που δούλευε για μια μεγάλη εταιρία, έκανε πια τη δική του εταιρία και παντρεύτηκε μια συνάδελφό του, Σουηδέζα, με την οποία δεν ήταν ερωτευμένος, αλλά έκανε δύο παιδιά. Η Λώρα, κυνηγώντας έναν άλλο έρωτα, πέρασε απ’ την Ευρώπη πριν δεκαπέντε χρόνια, συναντηθήκαμε, ήταν μια άλλη. Ήθελε, μου είπε, να κάνει παιδί από τράπεζα σπέρματος. Δεν ξέρω αν τα κατάφερε.
Η φλυτζάνα με τις πασχαλίτσες έσπασε, το καλάθι, αν και βάζω μόνο τα άπλυτά μου, το έχω σε περίοπτη θέση.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Μια άχαρη πολυκατοικία με παράθυρα κουτιά που παραπέμπει σε κτήριο γραφείων. Σήμερα είδα στον αέρα μια μπουλτόζα που με τις δαγκάνες της είχε ήδη καταβροχθίσει τη μισή πολυκατοικία και άφησε ανά όροφο τα δωμάτια μισά, τις πόρτες του ασανσέρ να στήνουν παγίδα στους ανύπαρκτους ενοίκους και τα σίδερα απ’ τις μισοφαγωμένες κολώνες να ανεμίζουν σαν κεραίες ραδιοφώνου που προσπαθούν μάταια να πιάσουν σήμα. Είδα με μιας τις μνήμες που είχα φυλαγμένες στον έκτο όροφο να έχουν ανακατευτεί με τις μνήμες όλων των άλλων ορόφων και διαμερισμάτων και να έχουν γίνει μπάζα και με έπιασε μια θλίψη.
Στον έκτο όροφο έμενε η Λώρα, ζευγάρι με τον Χόσροου, για κάποια χρόνια ήμασταν κολλητοί, μας καλούσαν για φαγητό και έπαιρνε φωτιά το στόμα μας από τα ινδικά πιάτα που μαγείρευε ο Χόσροου και το παιδί μου, μωρό μπουσουλούσε σε όλο το σπίτι κυνηγώντας τη γάτα τους και το έπαιρνε τότε ο Χόσροου, το έριχνε στον αέρα σαν ζογκλέρ και μετά το έβαζε να χτυπά τα πλήκτρα του πιάνου.
Μετά χώρισαν, έφυγε η Λώρα για την Αμερική και ο Χόσροου μετακόμισε στο Λονδίνο. Τον βοήθησα στη μετακόμιση, έκλαιγε και μάζευε τα πράγματα, ήθελε να μου χαρίσει όλα τα πράγματα της Λώρας. Κράτησα μόνο μια πορσελάνινη φλυτζάνα με πασχαλίτσες και ένα τεράστιο καλάθι μπαμπού.
Ο Χόσροου, που δούλευε για μια μεγάλη εταιρία, έκανε πια τη δική του εταιρία και παντρεύτηκε μια συνάδελφό του, Σουηδέζα, με την οποία δεν ήταν ερωτευμένος, αλλά έκανε δύο παιδιά. Η Λώρα, κυνηγώντας έναν άλλο έρωτα, πέρασε απ’ την Ευρώπη πριν δεκαπέντε χρόνια, συναντηθήκαμε, ήταν μια άλλη. Ήθελε, μου είπε, να κάνει παιδί από τράπεζα σπέρματος. Δεν ξέρω αν τα κατάφερε.
Η φλυτζάνα με τις πασχαλίτσες έσπασε, το καλάθι, αν και βάζω μόνο τα άπλυτά μου, το έχω σε περίοπτη θέση.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου