Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Survivor στην Καραϊβική. Το πλήθος καρφωμένο στους τηλεοπτικούς δέκτες για να δει τον Γουίλυ, όχι τον θερμαστή, τον άλλο, να δει τον «Θεσσαλονικιό κινέζο»-δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας-, να δει τον Σπαλ των 4.500 ερωμένων και τον Χανιόλα(;) «ω ήλιε», να απολαύσει τις ταλαιπωρημένες πλην καλλίπυγες και με άψογο μακιγιάζ αμαζόνες, να συγκινηθεί με τη μανούλα που σπαράζει για το παιδί της, το οποίο, όμως, «θα είναι υπερήφανο γι’ αυτή»!
Τα εν Ελλάδι survivor, αίφνης, εξαφανίζονται. Η «επιβίωση» του άνεργου, του συνταξιούχου των 300 ευρώ, του «μπλοκάκια» του ΕΦΚΑ δεν υφίσταται. Η ελληνική απελπισία, το βάσανο της ανέχειας, της μη προοπτικής και της καφκικής κρατικής γραφειοκρατίας αντιμετωπίζονται δια της εξωτικής ομοιοπαθητικής, μ’ ένα είδος τηλεοπτικού γιόγκα που απευθύνεται σε χαχόλους, σε χαμένους και «καμένους» από χέρι.
Το άλλο «σόου», αυτό του Χίλτον, με τους καλούς και τους κακούς, τους «τσακαλώτους» και τους «βρυκολέσκους» μοιάζει παιγνίδι δεύτερης κατηγορίας. Η Ελλάδα χρειαζόταν το παραισθησιογόνο της και της το έδωσαν, το πλασέμπο της και το πήρε. Η τηλεόραση έπαιξε και πάλι το ρόλο της, καίγοντας το «φαγητό» της δημοκρατίας και το νευρικό σύστημα της κοινωνίας.
Αλλά να, η μεγάλη ανατροπή συνέβη. Όχι στις πλατείες, όχι στις εκλογικές διαδικασίες και στα Κοινοβούλια, αλλά στο γήπεδο. Να, λοιπόν, που όλα μπορούν να συμβούν. Η Μπάρτσα της Καταλωνίας το έκανε, γιατί όχι κι εμείς. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, στον καιρό μας οι ανατροπές είναι εικονικές, είναι προσομοιώσεις. Στα ψέματα παίζουμε. Αυτή είναι η "συμβολική τάξη", η εντολή από το κακόβουλο λογισμικό που «φυτεύουν» στο κεφάλι μας μέσω… Καραϊβικής.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Survivor στην Καραϊβική. Το πλήθος καρφωμένο στους τηλεοπτικούς δέκτες για να δει τον Γουίλυ, όχι τον θερμαστή, τον άλλο, να δει τον «Θεσσαλονικιό κινέζο»-δεν είναι βόας δεν είναι κροταλίας-, να δει τον Σπαλ των 4.500 ερωμένων και τον Χανιόλα(;) «ω ήλιε», να απολαύσει τις ταλαιπωρημένες πλην καλλίπυγες και με άψογο μακιγιάζ αμαζόνες, να συγκινηθεί με τη μανούλα που σπαράζει για το παιδί της, το οποίο, όμως, «θα είναι υπερήφανο γι’ αυτή»!
Τα εν Ελλάδι survivor, αίφνης, εξαφανίζονται. Η «επιβίωση» του άνεργου, του συνταξιούχου των 300 ευρώ, του «μπλοκάκια» του ΕΦΚΑ δεν υφίσταται. Η ελληνική απελπισία, το βάσανο της ανέχειας, της μη προοπτικής και της καφκικής κρατικής γραφειοκρατίας αντιμετωπίζονται δια της εξωτικής ομοιοπαθητικής, μ’ ένα είδος τηλεοπτικού γιόγκα που απευθύνεται σε χαχόλους, σε χαμένους και «καμένους» από χέρι.
Το άλλο «σόου», αυτό του Χίλτον, με τους καλούς και τους κακούς, τους «τσακαλώτους» και τους «βρυκολέσκους» μοιάζει παιγνίδι δεύτερης κατηγορίας. Η Ελλάδα χρειαζόταν το παραισθησιογόνο της και της το έδωσαν, το πλασέμπο της και το πήρε. Η τηλεόραση έπαιξε και πάλι το ρόλο της, καίγοντας το «φαγητό» της δημοκρατίας και το νευρικό σύστημα της κοινωνίας.
Αλλά να, η μεγάλη ανατροπή συνέβη. Όχι στις πλατείες, όχι στις εκλογικές διαδικασίες και στα Κοινοβούλια, αλλά στο γήπεδο. Να, λοιπόν, που όλα μπορούν να συμβούν. Η Μπάρτσα της Καταλωνίας το έκανε, γιατί όχι κι εμείς. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, στον καιρό μας οι ανατροπές είναι εικονικές, είναι προσομοιώσεις. Στα ψέματα παίζουμε. Αυτή είναι η "συμβολική τάξη", η εντολή από το κακόβουλο λογισμικό που «φυτεύουν» στο κεφάλι μας μέσω… Καραϊβικής.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου