Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Το αμίλητο νερό…

Ευαγγελία Τυμπλαλέξη


Οι Καλλιτέχνες δεν μιλούν!

Οι Διανοούμενοι σιωπούν!

Ασθμαίνουν οι λαοί…

Αγορεύουν οι Καλλιτέχνες!

Δημηγορούν οι Διανοούμενοι!

Δυσφορούν οι Κοινωνίες…

Επικαιρότητα…


Η επίσκεψη του «Κυβερνήτη» του «ελληνικού κράτους», και φαντάζομαι να μην αναρωτιέται ο αναγνώστης περί της χρήσης των εισαγωγικών στα επίμαχα λεκτικά σχήματα, ετελέσθη με πλήρη «επιτυχία». Υπογραφές πίσω και γελάκια μπροστά στον φωτογραφικό φακό, μου θύμισαν τη μάνα μου στο μαιευτήριο όταν γέννησα τον γιο μου. Εγώ σφάδαζα απ’ τους πόνους και την ταλαιπωρία και όχι, θα τολμήσω να πω, το μητρικό ένστικτο δεν με είχε επισκεφτεί εξ αρχής, όπως διατείνονται ψευδώς οι περισσότερες γυναίκες ανά τον κόσμο, ενστερνιζόμενες δοτά συμπεριφορά-συναίσθημα, κι εκείνη περιχαρής να θέλει ν’ απαθανατίσει τη στιγμή με το νεογέννητο, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν ήταν όμορφο διότι κανένα μωρό δεν είναι όμορφο όταν γεννιέται, αθώο-συμπαθές ναι όμορφο ωστόσο όχι, γίνεται εκ των υστέρων, όταν θα διαμορφωθούν τα χαρακτηριστικά του.

Εν τη ρύμη του λόγου βρήκα ευκαιρία να εκφραστώ και για το αιώνιο ψυχαναγκαστικό πλαίσιο, το οποίο επιβάλλεται απ’ την πατριαρχία για να εγκλωβίσει τη Γυναίκα, και βεβαίως σιγά και ταπεινά έμαθα να αγαπώ το παιδί μου, και σ’ αυτό δέχομαι οποιαδήποτε ένσταση τόσο απ’ το γυναικείο φύλο όσο κι απ’ το ανδρικό, αρκεί να ενέχει περίσκεπτη ειλικρίνεια. Στο προκείμενο, όπως λοιπόν φωτογραφίζονται Μάνες-Πεθερές δίπλα στη λεχώνα με υπερηφάνεια περισσή σκάζοντας γελάκι, ώστε να φαίνεται και το χρυσό δόντι, πανομοιότυπα Τσίπρας-Trump χασκογέλασαν υπέρ το δέον, δοντάκι χρυσό δεν είδα βέβαια, αλλά ίσως να μην υπέπεσε στην αντίληψή μου, τη στιγμή που η λεχώνα, δες Ελλάδα, σφαδάζει στην άσφαλτο πριν ξεψυχήσει και είναι υποχρεωμένη να καταπιεί αμάσητη τη χαρά του νεογέννητου, δες 2,5 δις επιπλέον «εξοπλιστικού» χρέους.

Όσον αφορά σε παλαιότερους υπαινικτικούς σχολιασμούς αμφοτέρων, κομμάτια να γίνει, τη στιγμή του «τοκετού» νύφη με πεθερά αγαπιούνται εκ νέου. Όσον αφορά το «μωρό» παρότι κακομούτσουνο, κι εξηγήσαμε τους λόγους, του προσδώσαμε πλείστους λόγους ομορφιάς, φερ’ ειπείν: δυνατότητες διαστημικής τεχνολογίας - νέες τηλεοπτικές άδειες, τρίβουν τα μουστάκια τους οι εν δυνάμει καναλάρχες - επενδυτικές μεταρρυθμίσεις και η Αξιολόγηση μιαν όμορφη νοσοκόμα με μακριές πλεξούδες να περιφέρεται στους θαλάμους!! Πάντα μου έλεγαν πως πρέπει να μετριάσω την ειρωνεία μου, μέγιστο ελάττωμα που έχει διώξει τους πάντες από κοντά μου…

Καλλιτέχνες…



Ας ξεκινήσω με την ετυμολογία του όρου. Σύνθετη λέξη απ’ το κάλλος και την τέχνη. Όπου Τέχνη διίστανται οι απόψεις: Ειδικότερα ινδοευρωπαϊκής ρίζας η λέξη με αρχική σημασία το ρήμα ξυλουργώ και κατ’ επέκταση την επιδεξιότητα - ομόρριζη της λέξης τέκνο εκ του ρήματος τίκτω που σημαίνει γεννώ και κατ’ επέκταση το γέννημα. Γενικότερα ένα σύνολο υλικών - μέσων που προάγουν μία ελεύθερη δραστηριότητα με προοπτική την επίκληση στη διάνοια και στην αίσθηση. Συνακόλουθα Τέχνη συνιστά μία ανθρώπινη έκφραση της πνευματικής επεξεργασίας των εμπειριών και ανάπλασή τους. Που εδράζεται το ερώτημα «Γιατί δεν μιλούν οι Καλλιτέχνες;», τη στιγμή που η κοινότητά τους αποτελεί μία μικρογραφία της Κοινωνίας, εκτός κι αν περιμένουμε μέσα απ΄ την θέση που θα πάρουν να διατυπωθεί η διακαής επιθυμία μας.

Η Τέχνη ήταν - είναι - θα είναι πάντα ταξική. Στρατεύεται κι αποστρατεύεται κατά το ιδεολογικό δοκούν, το οποίο εγείρει, σύμφωνα με την οπτική απ’ την οποία την θωρούμε, προβληματισμούς. Αναμένοντας συνομάδωση των εκπροσώπων της Τέχνης είναι σαν να αναμένουμε παγκόσμια ιδεολογική σύμπνοια, όνειρο θερινής νυκτός δηλαδή.

Η Τέχνη, κι αυτό το βλέπουμε κάνοντας ανασκόπηση στα κινήματα, ρομαντισμός - συμβολισμός - υπερρεαλισμός και άλλα, συνυφαίνεται με θρησκεία - μαγεία - αξιακή συνείδηση - ενωτικές ή αποσχιστικές πολιτικές ιδεολογίες. Επομένως λειτουργεί σαν συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στα κατακερματισμένα μέλη του κοινωνικού ιστού αλλά και στον αντίποδα σαν πρακτική ενέργεια διεμβόλισής του. Η Τέχνη σαν αποκάλυψη - μαρτυρία - εμβάθυνση - ερμηνεία συνιστά ένα αδιαμφισβήτητο εργαλείο πολέμου, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ωστόσο σύμφωνα με την κρίση του κατόχου. Σε περιόδους πολέμου ο πολεμιστής επιλέγει ενίοτε να αμυνθεί - να καυτηριάσει - να εγκληματήσει. Ομοίως η Τέχνη εκπροσωπεί τον πλούτο ή την φτώχεια - το δίκιο ή το άδικο - την εντελέχεια ή την ατέλεια και κατ’ εφαπτομένη την ταξική διαστρωμάτωση εμπερικλείοντας τις όποιες αλληλεπιδράσεις.

Σίγουρα η Τέχνη είναι ένας προνομιούχος χώρος, διότι μπορεί να μετουσιώσει τα πάντα με λογοκρισία - ευαισθησία - προπαγάνδα - σκοπιμότητα - ενόραση κι ανάλογα να παγιωθεί ή να αυτοαναιρεθεί. Ο δημιουργός, Ποιητής - Εικαστικός - Λογοτέχνης έχει δική του αυτόνομη ψυχοσύνθεση και δια μέσω του έργου του λειτουργεί σαν προέκταση του κοινωνικού συνόλου. Θα ενσαρκώσει πληθυσμιακές μερίδες με περιφρόνηση προς το κοινό ή με ανεκτικότητα, και σ’ αυτό το σημείο ας αναρωτηθούμε ποια απ’ τις δύο έννοιες συνιστά προδοτική διαδικασία. Ο Καλλιτέχνης ομιλεί. Άλλοτε με νηφαλιότητα. Άλλοτε με στείρα πολιτικολογία. Άλλοτε με συνθηματολογική προπαγάνδα. Πάντως ομιλεί…

Διανοούμενοι…


Πάλι με την ετυμολογία θα εκκινήσει η εκτύλιξη του συνειρμού μου. Εκ του ρήματος διανοέω - διανοώ και κατ’ επέκταση του ουσιαστικού νους. Η Ελευθερία ποδηγετείται αφ’ ης στιγμής το άτομο αποδέχεται την ύπαρξη πιστοποίησης. Η Κοινωνία ενεπλάκη εδώ και πολύ καιρό σ’ ένα ειδεχθές πείραμα, το οποίο απολήγει σήμερα στον ευνουχισμό του ατόμου, αφού η διανόηση έγινε συνώνυμη της επαγγελματοποιημένης - πιστοποιημένης γνώσης και προωθείται σαν καταναλωτικό προϊόν. Brands - names λοιπόν και στη σκέψη!!! Ο άνθρωπος δεν ακούει - διαβάζει τις αράδες - ρήσεις υπό τα όμματα - ώτα αλλά σαγηνεύεται απ’ την εμβληματική φιγούρα που ομιλεί - γράφει - ζωγραφίζει και κατά συνέπεια ακολουθεί αγεληδόν. Μιμητισμός - ξενομανία - έλλειψη κριτικής ικανότητας καθιστούν δεκάδες προϊόντα υποκουλτούρας σε μαζικά viral=τυποποιημένα αναγνώσματα. Η Διανόηση αποχωρίζεται βάναυσα απ’ τα αρχικά της συμφραζόμενα, εφ’ όσον καλείται να αποδείξει τις περγαμηνές του ενεργούμενού της επικυρώνοντας τις ναρκισσιστικές άμυνές της - την ανορθολογική ιεραρχία - την ορθολογική οχληρότητα. Γιατί εφησυχάζει ο απλός άνθρωπος σε εκθειασμούς απολυτοποιημένων ρητορειών;

Στο μεταίχμιο της σκέψης…



Καλλιτέχνης δεν είναι η επίδειξη μποέμικης ή αυστηρής - ατημέλητης ή επιμελημένης - έντεχνης ή νηφάλιας οργής. Απ’ τη στιγμή που η Τέχνη πέρασε σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής - ζωγραφικής συνυφαίνεται αμετάκλητα με τη βιοποριστική πορεία του «ειδικού» και εμπορευματοποιείται. Αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδρανοποίηση της σκέψης και αναπαραγωγή παραδεδομένων αναγκών.

Διανοητής δεν είναι ο σακατευτικός προσανατολισμός που θα επιφέρει ψυχική στειρότητα κι όχι έξις, σαν κατοχή της συνέχειας του προσαποκτηθέντος. Ας θυμηθούμε πως για τον Αριστοτέλη διευρύνεται η αρχική ερμηνεία: έξις εμπεριέχει όλα τα ηθικά ερείσματα του χαρακτήρα μέσα από επίμονη άσκηση κι επανάληψη. Η διανόηση είναι παρεπόμενο της τριβής του ατόμου και απόρριψης ενεργειών όχι εξ ορισμού αλλά εκ του σύνεγγυς βιώματος. Κάνεις ψυχανάλυση για να την απορρίψεις. Εργάζεσαι σε Όμιλο Εταιρειών για να απορρίψεις τις ισοπεδωτικές πρακτικές. Συμμετέχεις στην Παιδεία για να μαχηθείς ενάντια στις σαθρές βάσεις της. Αποχωρίζεσαι τα υλικά αγαθά για το ιδανικό σου. Και ούτω καθ’ εξής.

Στο μεταίχμιο της απειλής…


Όσοι πύραυλοι κι αν πιστωθούν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων υπό το πρόσχημα της «λήξης του ψυχροπολεμικού κλίματος», είναι σαν την «ηθικολογική σταυροφορία ενάντια στον αναλφαβητισμό». Όλα απορρέουν πια απ’ την ηγεμονία των επαγγελματιών. Επισιτιστικό - Ανεργία - Βιοπορισμός! Ήσσονος σημασίας για τους παίχτες στη σκακιέρα. Το βλέμμα είναι στραμμένο στους πυραύλους και σωστά για τους ίδιους. Η γεωπολιτική προβληματική της αναμέτρησης μεταξύ ΗΠΑ και Β. Κορέας επικρέμαται σαν δαμόκλειος σπάθη. Θα διευθετηθεί η κατάσταση ή οδεύουμε προς τον Γ’ Παγκόσμιο ολοταχώς;

Η Β. Κορέα δεν είναι οικονομικά εύρωστη, ο εξοπλισμός και το υλικό στην κατοχή της δεν είναι ούτε απαρχαιωμένα ούτε λίαν προχωρημένα. «Τόσο όσο!!» για να ενοχλεί, αφού διαθέτει στρατιωτική διανόηση, η οποία εκνευρίζει επειδή ακριβώς δεν εγκλωβίστηκε στο πωλησιακό πλαίσιο των Ομίλων Βαριάς Βιομηχανίας όπλων. Δόκιμο να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο το σκληροπυρηνικό φρόνημα των πολιτών, το οποίο δεν έχει υπαχθεί στη χοάνη ομογενοποίησης. Μιλάμε για στρατιωτικές ή παραστρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν εξειδικευτεί σε σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Ας θυμηθούμε τον ανταρτοπόλεμο στο Βιετνάμ, ο οποίος εκμαύλισε την τεχνολογική υπεροχή των Αμερικανών και αποδυνάμωσε το αήττητο ηθικό τους.

Επιπλέον με την τεχνογνωσία σε πυρηνικά προγράμματα η Β. Κορέα δύναται να απαντήσει επάξια στον αμερικανικό στόλο. Ανάλογες κινήσεις δεν θα εξαιρέσουν την Κίνα απ’ το παιχνίδι. Να το πεις ενδιαφέρεται για το εμπόριο - για τον εναέριο χώρο της - για την ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα, λίγο θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι ορολογίες. Οι οποιεσδήποτε συναλλαγές των ΗΠΑ που επιβάλλονται σε χώρες επιρροής της, αποσκοπούν σ’ έναν και μόνο λόγο: την παγίωση του δολαρίου σαν παγκόσμιο μοχλό νομισματικής ισχύος, η οποία μπορεί να αποκαθηλωθεί σε περίπτωση διένεξης με την Κίνα, καλύτερα ειπείν το νόμισμα και τα πλεονάσματά της. Να υπενθυμίσουμε τη σύρραξη της 25ης Ιουνίου 1950 στον Κορεατικό Πόλεμο, κατά τον οποίο περίπου 5000 Έλληνες στρατιώτες συμμετείχαν, εκούσια-ακούσια. Ας κάνουμε αναγωγή…

Διανόηση είναι:


  • Όταν γράφεις χωρίς ν’ ακολουθείς κανόνες
  • Όταν δεν έχεις «έξυπνο τηλέφωνο»
  • Όταν εργάζεσαι σε Όμιλο λόγω οικονομικής εξαθλίωσης αλλά δεν ανταγωνίζεσαι τον διπλανό στους στόχους και ας κινδυνεύεις με απόλυση
  • Όταν ζωγραφίζεις χωρίς να πηγαίνεις σε εργαστήρι
  • Όταν ονειρεύεσαι έχοντας αποκαθηλώσει το καταστατικό Ψυχικής Υγείας
  • Όταν ερωτεύεσαι για να γράψεις Ποίηση κι ας σε μισούν οι εραστές
  • Όταν ο στίχος δεν αποτελεί τσιτάτο
  • Όταν σκέφτεσαι χωρίς βοήθεια περγαμηνών
  • Όταν σου λείπουν οι αγαπημένοι σου μαθητές γιατί κατάλαβες πως τη μεγαλύτερη γνώση έλαβες μέσα απ’ τα πελώρια μάτια τους.

Καλλιτεχνικό γέννημα είναι:



  • Η συναυλία των ΣυνΩΔΗπόρων στην Ξάνθη. Σχήμα ομαδικό που ξεσήκωσε με τη σύμπραξή του με τον Βασίλη Λέκκα το κοινό στο κατάμεστο Θέατρο της πόλης τραγουδώντας απαγορευμένα τραγούδια και σκόπιμα μη προωθημένα στα Μέσα Μαζικής Διασκέδασης.
  • Να διαμορφώνεις ελεύθερο πνεύμα και να διδάσκεις αναρχική σκέψη, όταν όλοι σκοπεύουν σε εκπαίδευση επαγγελματιών.
  • Οι πίνακες του κυρίου Τόγια και τα υφαντά του κυρίου Γουργιώτη που δηλώνουν αυθαίρετη ερασιτεχνία.

Κάτι δεν καταλαβαίνω εν τέλει…


Όταν οι λαοί δεν θέλουν την ελευθερία τους μεταφέρουν συμβολικά όλες τις αμαρτίες πάνω στις πλάτες ενός Αποδιοπομπαίου Τράγου.

Καλλιτέχνης - Διανοητής - Αναλυτής…

Απλοί άνθρωποι είναι όλοι με τα καθημερινά τους.

Η υπερβολή και η έλλειψη φθείρουν την τελειότητα.

Η Φύση κατατρύχεται από Υπερβολή ή από Μεσότητα.

Η τήρηση του μέτρου.

Σίγουρα κάποιος αυξάνει την ημερήσια δοσολογία των πληθυσμών σε θαλιδομίδη.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί η φωκομελία της Κοινωνίας;;

Κάστρα ψηλά και βουνά,

Κρατάτε γερά∙

Ο Κόσμος μην χαθεί…




Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου