Λίλα Μήτσουρα
Αδηφάγο τέρας ο ρατσισμός και λαίμαργο. Όλο πεινάει και είναι πολλοί οι καλοθελητές και οι "πονόψυχοι" και το ταΐζουν. Λίγο λίγο όμως. Για να πεινάει συνέχεια, να μουγκρίζει απειλητικά και να τρομάζει. Να ηρεμεί λίγο, τόσο όσο εσύ να καθησυχάζεσαι αλλά και για να επανέρχεται πάλι και πάλι για να σε φοβίζει. Όπως ένα αγριεμένο και πεινασμένο ζώο.
Άυλη η τροφή του και δίνεται ήσυχα και απλά για να μη σου τραβήξει την προσοχή.
Είναι ψυχές ανθρώπινες και αμέριμνες, ψυχές ταλαιπωρημένες και ανίκανες να αντιδράσουν.
Αν έχουν μία ελπίδα, αυτή είσαι εσύ και εγώ. Να το δεις να αντιδράσεις να φωνάξεις να εξηγήσεις.
Σκέψου λίγο τι διάβασες τις τελευταίες ημέρες δολοφόνος της εφοριακού, είπαν πως είναι ναρκομανής. Και να το πρώτο ορεκτικό του τέρατος. Οι ναρκομανείς.
Έχεις δει ναρκομανή? Εγώ ναι και λυπήθηκα αφάνταστα και ένιωσα ανήμπορη να βοηθήσω και ένιωσα θυμό για αυτό το μικρό πλάσμα που κατέστρεφε έτσι τη ζωή του. Αλλά όταν κοίταζα τα μάτια της Έφης , όταν έβλεπα το σκελετωμένο κορμάκι της , ετών 30 κάτι, δεν είδα πουθενά δύναμη, ή μένος , ή τόσο μίσος ώστε να αρπάξει ένα μαχαίρι για να το καρφώσει τόσες φόρες όσες ο δολοφόνος της άτυχης κοπέλας.
Εγώ όταν κοιτούσα την Έφη έβλεπα ένα ανθρώπινο ράκος.
Την είχα συναντήσει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών. Νοσηλευόταν εκεί δικός μου άνθρωπος ηλικιωμένος και ήρθε ένα βράδυ που εφημέρευε το νοσοκομείο χαράματα.
Ένα κουβάρι ανθρώπινο σε εμβρυακή στάση. Κάποια στιγμή, θυμάμαι, συνήλθε τη νύχτα και έψαχνε στα κίτρινα ιατρικά καλαθάκια που πετούν τις βελόνες οι νοσηλευτές , μέσα στα σκοτάδια και πήρε μία βελόνα και τρυπήθηκε, Γέμισε ο κόσμος αίματα. Δεν στο κρύβω φοβήθηκα τότε. Δεν ήξερα.
Δεν ήξερα ότι μόνο τον εαυτό τους βλάπτουν όχι άλλους. Δεν έχουν θυμό παρά μονάχα για τον εαυτό τους. Δεν επιδιώκουν να βλάψουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τους έβλαψαν.
Η Έφη είχε παράπονα από τη μητέρα της γιατί την "πέταξε" στο δρόμο. Γιατί φοβήθηκε μήπως κολλήσουν και οι άλλοι της οικογένειας ηπατίτιδα.
Κουβεντιάζαμε ώρες μαζί όταν γνωριστήκαμε.
"Εμένα η μάνα μου με πέταξε στο δρόμο, με σιχαινόταν" μου έλεγε με παράπονο.
Η Έφη, που από τη στεναχώρια της, από την προσπάθεια της να τραβήξει ίσως την προσοχή, ποιός ξέρεις γιατί? έσπασε ένα θερμόμετρο και το κατάπιε.
"Να δες την εγχείριση!!! την βλέπεις??? "Και σήκωνε την μπλούζα της να δω την τομή της. Ειχε καταπιεί διάφορα και είχε πολλές τομές στο σώμα της.
Και θυμάμαι θύμωσα μαζί της, έβλεπα ένα παιδί που πονούσε που ήθελε αγάπη και την ζητούσε με λάθος τρόπο και θυμωμένα της απαντώ:
"Εφη άκου!!! την άλλη φορά που θα στεναχωρηθείς , για οποιοδήποτε λόγο, να κατέβεις κάτω και να πας στο κυλικείο να πάρεις ένα κουτί πάστες ή ένα κουτί σοκολατάκια και να τα φας! αλλά μη ξαναπάρεις θερμόμετρα ή βελόνες ή ότι άλλο!!! με ακούς????"
Δάκρυσε το θυμάμαι, και ξέρεις τι έκανε? Της είχαν δώσει ένα κουτί φρυγανιές και ένα κουτάκι μικρό χυμό πορτοκάλι και τα παίρνει και μου λέει: Πάρτα εσύ!! να πάρτα!!! να χεις το βράδυ που ξενυχτάς"
Κατάλαβες τι σου λέω?
Ήθελα να σου γνωρίσω την Έφη, που δεν ξέρω αν ζει, την Έφη που ελπίζω και εύχομαι να ναι καλά, για να δεις μια μικρή πληγωμένη ψυχούλα.
Μια παιδική ψυχούλα...
Δεν πιάνουν μαχαίρι να σκοτώσουν αυτές οι ψυχές.
Αυτή η ψυχή δεν πρέπει να ταΐσει το τέρας!!! Δεν της αξίζει ρε φίλε τέτοια μοίρα πώς το λένε??
Μη το επιτρέπεις, όσο δεν αντιδράς γίνεσαι συνένοχος.
Σήμερα η τροφή είναι ο εθισμένος, αύριο ο ομοφυλόφιλος ο μετανάστης, μετά ο φτωχός, ο άνεργος και ποιός ξέρει ακόμα ποιόν θα στοχοποιήσουν.
Ο τέρας ζει μέσα σου τρέφεται από κάθε απάνθρωπη σκέψη σου. Μη το ταΐζεις μη το τρέφεις με σάρκες συνανθρώπων σου.
Γιατί ο δικός σου φόβος συντηρεί αυτούς που με τον ρατσισμό σε ελέγχουν.
Μη γίνεσαι συνένοχος, μη γίνεσαι έρμαιο των εγκληματιών που μας κυβερνούν, εγκληματιών και όχι ψυχοπαθών. Γιατί και οι ψυχοπαθείς τροφή του τέρατος του ρατσισμού είναι.
Πρόσεχε τις σκέψεις σου, σκοτώνουν. Όπως και η σιωπή σου...
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Αδηφάγο τέρας ο ρατσισμός και λαίμαργο. Όλο πεινάει και είναι πολλοί οι καλοθελητές και οι "πονόψυχοι" και το ταΐζουν. Λίγο λίγο όμως. Για να πεινάει συνέχεια, να μουγκρίζει απειλητικά και να τρομάζει. Να ηρεμεί λίγο, τόσο όσο εσύ να καθησυχάζεσαι αλλά και για να επανέρχεται πάλι και πάλι για να σε φοβίζει. Όπως ένα αγριεμένο και πεινασμένο ζώο.
Άυλη η τροφή του και δίνεται ήσυχα και απλά για να μη σου τραβήξει την προσοχή.
Είναι ψυχές ανθρώπινες και αμέριμνες, ψυχές ταλαιπωρημένες και ανίκανες να αντιδράσουν.
Αν έχουν μία ελπίδα, αυτή είσαι εσύ και εγώ. Να το δεις να αντιδράσεις να φωνάξεις να εξηγήσεις.
Σκέψου λίγο τι διάβασες τις τελευταίες ημέρες δολοφόνος της εφοριακού, είπαν πως είναι ναρκομανής. Και να το πρώτο ορεκτικό του τέρατος. Οι ναρκομανείς.
Έχεις δει ναρκομανή? Εγώ ναι και λυπήθηκα αφάνταστα και ένιωσα ανήμπορη να βοηθήσω και ένιωσα θυμό για αυτό το μικρό πλάσμα που κατέστρεφε έτσι τη ζωή του. Αλλά όταν κοίταζα τα μάτια της Έφης , όταν έβλεπα το σκελετωμένο κορμάκι της , ετών 30 κάτι, δεν είδα πουθενά δύναμη, ή μένος , ή τόσο μίσος ώστε να αρπάξει ένα μαχαίρι για να το καρφώσει τόσες φόρες όσες ο δολοφόνος της άτυχης κοπέλας.
Εγώ όταν κοιτούσα την Έφη έβλεπα ένα ανθρώπινο ράκος.
Την είχα συναντήσει στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών. Νοσηλευόταν εκεί δικός μου άνθρωπος ηλικιωμένος και ήρθε ένα βράδυ που εφημέρευε το νοσοκομείο χαράματα.
Ένα κουβάρι ανθρώπινο σε εμβρυακή στάση. Κάποια στιγμή, θυμάμαι, συνήλθε τη νύχτα και έψαχνε στα κίτρινα ιατρικά καλαθάκια που πετούν τις βελόνες οι νοσηλευτές , μέσα στα σκοτάδια και πήρε μία βελόνα και τρυπήθηκε, Γέμισε ο κόσμος αίματα. Δεν στο κρύβω φοβήθηκα τότε. Δεν ήξερα.
Δεν ήξερα ότι μόνο τον εαυτό τους βλάπτουν όχι άλλους. Δεν έχουν θυμό παρά μονάχα για τον εαυτό τους. Δεν επιδιώκουν να βλάψουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τους έβλαψαν.
Η Έφη είχε παράπονα από τη μητέρα της γιατί την "πέταξε" στο δρόμο. Γιατί φοβήθηκε μήπως κολλήσουν και οι άλλοι της οικογένειας ηπατίτιδα.
Κουβεντιάζαμε ώρες μαζί όταν γνωριστήκαμε.
"Εμένα η μάνα μου με πέταξε στο δρόμο, με σιχαινόταν" μου έλεγε με παράπονο.
Η Έφη, που από τη στεναχώρια της, από την προσπάθεια της να τραβήξει ίσως την προσοχή, ποιός ξέρεις γιατί? έσπασε ένα θερμόμετρο και το κατάπιε.
"Να δες την εγχείριση!!! την βλέπεις??? "Και σήκωνε την μπλούζα της να δω την τομή της. Ειχε καταπιεί διάφορα και είχε πολλές τομές στο σώμα της.
Και θυμάμαι θύμωσα μαζί της, έβλεπα ένα παιδί που πονούσε που ήθελε αγάπη και την ζητούσε με λάθος τρόπο και θυμωμένα της απαντώ:
"Εφη άκου!!! την άλλη φορά που θα στεναχωρηθείς , για οποιοδήποτε λόγο, να κατέβεις κάτω και να πας στο κυλικείο να πάρεις ένα κουτί πάστες ή ένα κουτί σοκολατάκια και να τα φας! αλλά μη ξαναπάρεις θερμόμετρα ή βελόνες ή ότι άλλο!!! με ακούς????"
Δάκρυσε το θυμάμαι, και ξέρεις τι έκανε? Της είχαν δώσει ένα κουτί φρυγανιές και ένα κουτάκι μικρό χυμό πορτοκάλι και τα παίρνει και μου λέει: Πάρτα εσύ!! να πάρτα!!! να χεις το βράδυ που ξενυχτάς"
Κατάλαβες τι σου λέω?
Ήθελα να σου γνωρίσω την Έφη, που δεν ξέρω αν ζει, την Έφη που ελπίζω και εύχομαι να ναι καλά, για να δεις μια μικρή πληγωμένη ψυχούλα.
Μια παιδική ψυχούλα...
Δεν πιάνουν μαχαίρι να σκοτώσουν αυτές οι ψυχές.
Αυτή η ψυχή δεν πρέπει να ταΐσει το τέρας!!! Δεν της αξίζει ρε φίλε τέτοια μοίρα πώς το λένε??
Μη το επιτρέπεις, όσο δεν αντιδράς γίνεσαι συνένοχος.
Σήμερα η τροφή είναι ο εθισμένος, αύριο ο ομοφυλόφιλος ο μετανάστης, μετά ο φτωχός, ο άνεργος και ποιός ξέρει ακόμα ποιόν θα στοχοποιήσουν.
Ο τέρας ζει μέσα σου τρέφεται από κάθε απάνθρωπη σκέψη σου. Μη το ταΐζεις μη το τρέφεις με σάρκες συνανθρώπων σου.
Γιατί ο δικός σου φόβος συντηρεί αυτούς που με τον ρατσισμό σε ελέγχουν.
Μη γίνεσαι συνένοχος, μη γίνεσαι έρμαιο των εγκληματιών που μας κυβερνούν, εγκληματιών και όχι ψυχοπαθών. Γιατί και οι ψυχοπαθείς τροφή του τέρατος του ρατσισμού είναι.
Πρόσεχε τις σκέψεις σου, σκοτώνουν. Όπως και η σιωπή σου...
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου